110 jaar-gang.
Prins Petkoff's
Huwelijk
rr p's roma-puSg
76.
Zaterdag 30 Juni 1023.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
DOEN EN LATEN.
FEUILLETON.
smaakt als r o o m.
BUITENLAND.
Binnenland.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f 2,
buiten Gop? f 2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE f COURANT
ï-'Ksriiw Nssnrl. Vennootschap Goesehe Cotrr.f>t ^f'i en Kleeuwsns lloss' Drahkors en Uitgeversbediflf.
Onze tijd is een tijd van bezigheid.
De arbeidedrift spreekt uit duizender
lei ondernemingen en er is geen grooter
ramp dan werkloos te zijn
Men heeft genoeg van theorieën en
idealen, maar wil de daad. De waarde
•van den tijdgenoot bestaat in hetgeen
hij doet. De hoogste lof, dien men ie
mand kan toezwaaien, is dat hij ijverig
- is en energiek.
In dit opzicht is er een groot ver
schil tusschen het tijdperk dat wij be
leven en dat onzer voorvaderen. Dit on
derscheid openbaart zich merkwaardig
in een schijnbare kleinigheid, de levens
gewoonten betreffend. Rookte men vroe
ger de lange Goudeche pijp, thans is
de sigaret algemeen in gebruik. Met
de Goudsche pijp kan geen arbeids-
drift gepaard gaan; onder de onstui
mige bezigheden zou het brooze roer
breken. De sigaret dsaraintegen is er
op gemaakt, dat men rookend kan
blijven onder de hevigste drukte.
De lange pijp is het symbool van
bet overwegen, het zwaarwichtig ge
peins en het rustige nadenken. De
sigaret zegtik heb daar geen tijd
toeik moet zien hoe ik klaar kom
en zeggen is zeggen, maar doen is een
ding.
Rn zoo schijnt in onzen tijd ieder,
die. niet in de herrie van duizend en
een bezigheden zijn dadendiaDg toont,
een luiaard en nietsnutter. Bij deze
eenzijdige waardeering van bet „doen",
gaat men inmiddels gevaar loopen, de
beteekenis van het //laten" te on
derschatten. Men vergeet, dat het //laten"
vaak mier inspanning eischt dan het
„doen".
Arbeid heeft niet slechts een posi
tieve, maar ook een negatieve zijde. Wat
is arbeid tenslotte anders dan ordenen,
schiften, uit het vele het ééne kiezen f
En wie kiest, verwerpt teveDS. Wie de
epne taak uitvoert, laat de andere lig
gen.
Een eenvoudig voorbeeld uit het
leven der huisvrouw heldert dit op.
Er zijn van die bezige huisvrouwen,
die alles tegelijk willen doen. Zij dra
ven en sjouwen van het één naar het
ar.der, en komen met niets klaar. Doch
er zijn er ook, die zich- tot het ééne
weten te beperken.- Zij gaan na, wat
onder alle voor de hand liggende bezig
heden de allervoornaamste is, die op
dit oogenb'ik het minst uitstel kan
velen. Dan laten zij al het andere lig
gen, om zich le bepalen tot de taak
van den dag.
Meent niet dat het geen zelfover
winning kost, wanneer één bepaald on
derdeel van de huishouding op zeker
oogenblik alle inspanning vraagt, ver
der „den boel den boel te laten". In
dit //laten" openbaart zich soms meer
karaktervast- heid dan in het „doen".
ADVERTENT1ËN
van 15 regels f 1,20 elke regel
meer 24 cent
Driemaal plaatsing wordt .-.naa
berekend.
Familieberichten I 10 regels I 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
Advertentiën worden aangenomen
tot 12 nttr voormiddag.
60
EFFIE ADELAIDE ROWLANDS.
Geautoriseerde vertaling.
Petkoff was een mail, die elke ge
dachte aan plicht of verantwoordelijk'
heid onverdraaglijk vond. Het was een
amusement voor hem geweest, Leah in
de eerste klingen te introduceeren, op
de wijze, zooals hij dat gedaan had,
vooral omdat hij er heel zeker van was,
dat Lady Alicia hem allerlei leugens
had verteld en hij wijze van boete voor
die leugens, vond hij het zeer geschikt
haar iets te laten doen, dat haar ont
zaglijk hinderde. Ook Leah zelf amu
seerde hem tot op zekere hoogte. Maar
na het bezoek van Vinsen, dacht hij
aan de toekomst. Toen Rachel Duche-
ron nog leefde, was het gemakkelijk
geweest van Leah af te komen, als zij
lastig werd. Hij had ze dan eenvoudig
naar huis gestuurd. Maar nu kon dat
niet meer.Daarenboven had er is
Vinsen's laatste woorden een bedekte
bedreiging gelegen, die den prins zeer
hinderde. Hij haalde plotseling met ees
De Leekedichter wist dit wel, toen
hij in één zijner tneestbekende versjes
den mensch prees, die, wanneer het
moest, vast, en koppig ,/Neen kan
zeggen. „Neen ook tegen den arbeid,
die versnippering van krachten ten ge
volge zou hebben.
Er hoort in onzen lijd vaak heel
wat toe, //Neen 1" te zeggen. Men
vraagt onze medewerking voor eeu wel
dadig doel, voor een idealen strijd,
voor propaganda van goede gedachteD.
Men haait ons over zilting te nemen
in een bestuur.
Wij weten, dat hef aannemen van
deze uitnoodiging ten koste zal gaan
van on» huiselijk leven, van onze
gemoedsrust, misschien van ons zenuw
gestel. Maar wij durven niet weigeren,
omdat wij niet gaarue den schijn op
ons iaden, onze levenstaak al te ge
makkelijk op te nemen.
Toch zal het „laten" in menig
geval profijtelijker zijn voor ons zelf
en voor do gemeenschap, dan het „doen".
Arbeid is schiften, ordenen, kiezen en
de verstandigste werkwijze is, ons eerst
af' te vragen, welke werkzaamheden in
verband met onzen persoonlijken aan
leg en persoonlijke levensomstandig
heden voor ons geschikt zijn en welke
niet. Hebben wij dan een weloverwogen
keuze gedaan, dan klioke ons//Neett
tegen elke verleiding, die ons van den
zelfgekozen weg zou willeu afdringen.
Niet iu de hoeveelheid, maar in de
hoedanigheid onzer daden ligt haar
waarde. En wat van de daden geldt,
heeft ook betrekking op onze kennis.
Ook ten opzichte van het weten vergt
onze tijd de veelbezigheid. Een be
schaafd mensch moet van alles op de
hoogte zijn. Wie voor ontwikkeld wil
doorgaan, moet zich abonneeren op
alle kranten en dient al zijn vrije uren
iu de openbare leeszaal zoek te brengen.
Op dezen eisch van den dag specu-
leeren de boekjes, die u vertellen, wat
iedereen dient te weten van dit en
wat iedereen dient te weten van dat.
Die arme iedereen 1
Ten overstaan van onze lectuur is
het laten vaak van meer belang dan
het doen. Eén degelijk boek, waarmee
men is opgegroeid als met zijn besten
vriendeen boek, dat men leest en
herleest en waarvan men eiken regel
van buiten kent, dat men aanhaalt iu
zijn vertwijfelde oogsnblikken en dat
men tot richtsnoer neemt op den twee
sprong, is meer waard dan duizend
doorgevlogen pamfletten. Lezen heeft
slechts beteekenis als men er den tijd
voor heeftlezen is zaaien in de ziel
en wachten op den dag des oogstes en
wie te veel lee3l, zaait alles dooreen
en^wat ontkiemt is een wildernis.
Orde in onzen arbeid, orde in onze
kenniszij veronderstelt niet slechts
een //doen", zijj eischt eveneens „laten".
Goed nadenken is schiften tusschen de
zich opdringende gedachten, en tegen
één aannemelijke gedachte duizend
onaannemelijke afwijzen. Afwijzen,
//neen" zeggen, „laten" beheerscht ook
ons gevoelsleven. Zij stormen op ons
driftige beweging zjjn schouders op,
terwjjl hij nijdig en verachtelijk het
kaartje, dat hij nog altijd in zijn hand
had, op een tafel smeet.
„Enfin, ik kan tenminste de waar
heid uit Leah krijgen, als ik het han
dig aanleg, en als ze vervelend en
hinderlijk wordt, is er altijd nog wel
een middel om vau haar af te komen,"
zeide hij bij zichzelven en daarop ging
hjj wetr terug naar zijn gasten.
Het was een heetendiner, dat hij
gaf als afscheidspartij want twee dagen
later zou het huwelijk (waarover de
nieuwsbladen reeds heel wat verteld
hadden) plaats hebben. Het zou een
langdurige ceremonie zijn met een groot
vertoon van pracht en praal.
Niet voordat Margaret van deze lange
schitterende huwelijksplechtigheid terug
was gekeerd en zich eenige oogenblik-
ken alleen bevond in de welkome een
zaamheid van haar eigen kamer, werd
haar meegedeeld, dat haar vader, die
om zijn ongesteldheid niet bij het hu
welijk tegenwoordig zou zijn, dien
morgen een aanval van beroerte had
gehad en sprakeloos en hulpeloos op
The Cloisters lag een toestand, die
zich wellicht ten gunste zou kunnen
keeren, maar waaruit hoogstwaarschijn
lijk een gedeeltelijke verlamming zou
overblijven.
Het was Hannah, haar oude kame
nier, die haar het droeve bericht bracht.
af, onze aandriften en impulsen,
wat, indien wij ze alle toelieten in de
regeering van onze ziel Laten, uiet-
doen, weigeren, is hetgeen in de
regeling van ons gevoelsleven de
zwaarste inspanning eischt.
Wat is het werk van den kweekerf
Zijn arbeid is voor een groot deel
negatief. Afknijpen moet hij de wilde
lotensnoeien de overbodige takken,
en tegenover één gewas, dat hij plant,
rukt hij duizend gewassen als onkruid
uit.
Wat is het werk van den kunste
naar Stileeren Is de kunst van het
weglaten en het sKitijven van een
roman of het schilderen van een doek
kost meer inspanning aan hetgeen men
moet „laten® dan aan hetgeen men
ten slotte „doet".
En is niet ieder mensch kunstenaar
van zijn leven, dat hij van een te
weelderige wildernis moet beknotten
tot een ordelijken lusthof
DE WEDLOOP.
Het blijkt dat Engeland van zins is
een wedloop te gaan ondernemen met
Frankrijk i. z. het bouwen van een
luchtvloot, geeu luchtvloot voor han
delsdoeleinden wel te verstaan, maar
een militaire luchtvloot. Ofscboon de
regeering het natuurlijk tegenspreekt,
komt hier een zekere vrees naar
voren dat men tegen een eventueelen
Franschen aanval onvoldoende be
schermd is. Engeland bereidt zich
ten oorlog. Het kan niet ontkend
worden dat het daarmee misschien be
doelt den vrede te dienen, maar de
ondervinding heeft geleerd, dat met
dergelijke wedloopeh dat doel niet be
reikt wordt, dat de afgeschoten pijl
zich wendt en zich keert tot den aan
valler.
Wij vreezen dat tenslotte alles weer
in het oude gareel za^ geraken van
véér den oorlog, dal we weer dat
onzinnige wetten van de strijdbijl
zullen krijgen en we herhalen het
wie een scherp mes heeft, wil dat ook
eens gebruiken.
Heeft de oorlog, heeft de voorge
schiedenis van den oorlcg de menschen
dan niets geleerd Zijn die millioenen
dooden weer tevergeefs gevallen
Het is toch feitelijk, om het nu maar
eens in goed Hollandsch te zeggen
een schandaal, dat, terwijl Europa
nog zucht onder de gevolgen van den
oorlog, terwijl het nog absoluut niet
zeker is dat Europa er bovenop zal
komen de eerste jaren zal dit zeer
zeker niet het geval zijn het is een
schandaal dat men thans zijn oorlogs
tuig aanzienlijk uitbreidt.
Tenzijhet de bedoeling is om
Frankrijk te imponeeren, om, wanneer
Dien morgen in de vroegte was een
bode van The Cloisters per auto naar
Londen gekomen. Lady Alicia had
echter terstond bevel gegeven, dat nie>
mand er een woord van zou zeggen
en dat voor alles Margaret er onkundig
van moest blijven.
„'t Is te laat, om verandering in de
plannen te brengen," had Lady Alicia
tegen Hannah gezegd. „Het huwelijk
moet doorgaan. Als 't mogelijk is moet
freule Margaret daarna ook weggaan,
zonder er iets van te hoorendan
kunnen we haar, ais ik op The Clois
ters ben geweest, altjjd nog een bericht
nazenden."
//O, Mevrouw", zeide Hannah, en
de tranen liepen haar over de wangen,
,/dat zou vreeselijk zijn 1 Och, laat mij
het freule Margaret zeggen, als zij
terugkomt uit de kerk. Ik begrijp heel
goed, dat het onmogelijk is, nu nog
alles uit te stellen, maar wij moeten
zorgen, dat freule Margaret het bericht
niet van buitenaf hoort. En dat zou
zeker. Het is nu al overal bekend door
de bedienden op The Cloisters en den
chauffeur. En het staat vanavond in
de courant, en dan leest zij het onderweg.
O, mevrouw, dat zou te vreeselijk zijn 1»
Lady Alicia was plotseling heenge
gaan zonder ja of neen te zeggen, en
zoo werd het de taak van de trouwe
Hannah om haar meesteres bekend te
maken met den ïlag die haar getroffen
Poinca doorgaat met het afslachten
van Duitschland, een krachtig: //Halt»
te kunnen doen klinken. De vraag rijst
evenwel of een dreigement daartoe
noodzakelijk is. Moet men uit het feit
datjEngelr.nd dreigt, afleiden dat Frank
rijk ontoegankelijk is voor nuchtere
redeneering
De Engelsche luchtvloot zal voor de
verdediging van het moederland op 54
eskaders worden gebracht. Er komen
34 eskaders bij. In totaal, dus met de
luchtvloot voor de koloniën enz., zal
de luchtmacht 84 eskaderssterk worden.
Frankrijk beeft er 140 en zal er in
1925, 225 hebben, de Frnnsche eska
ders zijn echter kleiner. In 1926 zal
Engeland waarschijnlijk 624 vliegtuigen
hebben tegen Frankrijk 1530 De
Fransche standaard is dus voorloopig
nog niet bereikt.
De Eugelscke bladen geven op deze
plannen maar weinig commentaar.
Alleen de Manchester Guardian is
wat uitvoeriger. Dit blad beschouwt de
verklaring van Baldwin in zake de
luchtvloot als het belangrijkste com
mentaar op den rampzaligen toestand
in Europa, sedert den wapenstilstand.
Duidelijker dan woorden het zeggen
kuuuen bewijst dit luchtvlootplau, dat
wij weder zijn afgezakt naar den
vroegeren wanhoptgen en op slot
van zshen nutteloo^en wedijver der
Wapeningen, waarbij Frankrijk in aan
merking komt als mogelirs ->ijand. Het
blad vrasgt, of er iemand in Frankrijk
zoo blind is, dat hij niet inziet welk
eea bedenkelijke wending de zaken
nemen Frankrijk heeft een overwel
digende overmacht op rniiitair gebied
op het vasteland, zonder te beschikken
over het geld of het normale aantal
menschen om die strijdkrachten op peil
te houden. Die militaire macht moet
ten slotte ten gevolge hebben, dat het
zijn vrienden verliest, Hoe meer Frank
rijk den nadruk legt op de beteekenis
van zijn strijdkrachten, hoe zekerder
de vergelding en de nederlaag naderen.
Thans is Engeland, dat wel gaarue
Frankrijke vriend zou willen zijn, de
eenig mogelijke uitdager.
(lif het bezette gebied-
Te Buer heeft een Belgisch officier
voor het oude Amtshous den Duitscher
Prins, een looper van een mijD, die
ernstig verminkt is in den oorlog, na
een woordenwisseling neergeschoten.
De man laat een weduwe met vijf
kinderen achter.
Uit Duisburg zullen 286 spoorweg
arbeidersgezinnen en uit Oberhausen
86 uitgezet worden. Te Frankfort zijn
600 uitgezette spoorwegarbeiders uit de
Rijngouw aangekomen. Hun gezinnen
ongeveer 300 menschen zullen
volgen. Er komen per dag te Frankfort
ongeveer 600 vluchtelingen binnen.
De Belgische Kabinetscrisis-
Theunis is nog steeds bezig een for
mule te zoeken voor de vervlaainschiDg
der universiteit te Gent, welke hem
een regeeringsmeerderheid zal kunnen
had.
Een oogenblik stond Margaret als
wezenloos. Zij klemde haar koude han
den in elkaar en drukte ze tegen haar
voorhoofd.
,/0," zeide zij met heesche stem,
i/welke zonde heb ik toch begaan, dat
ik zoo gestraft moet worden, als ik nu
gestraft wordt 1" Toerr greep zij Han
nah's arm. Hannah, heb je geweten,
dat vader zoo ziek was O, bad het
van morgen gezegd, dan was alles op
't zelfde oogenblik veranderd Ik heb
het geaaan om vader om hem te
bewaren voor de ellende, dat hjj wel
licht geruïneerd zou zijn.* Zij wrong
haar handen in radelooze wanhoop. „O,
waarom heeft moeder 't me niet gezegd.
Ze weet, waarom ik het heb gedaan
en wal baat me nu mijn offer 1"
Hannah was doodelijk verschrikt. Zij
nam Margaret in haar armen en trachtte
haar tot bedaren te brengen.
Lieve, lieve kind," zeide ze met
bevende stem. „Och, probeer toch
moedig te zijn, dat ben je immers altijd
geweest."
Maar Margaret maakte zich los uit
haar armen. De weldaad van tranen
was haar ontzegdin haar rampzalig
heid stond zij daar als een steenen
beeld.
Als wezenloos zonk zij op een stoel
neer en zat voor zich uit te staren met
groote, strakke oogeti en aschgrauw
Hij heeft nu aan de i artij
leiders een voorstel toegezonden, vol
gens hetwelk */a van de colleges van de
Genteche universiteit in het Vlaamsch,
in het Fransch en iu beide talen
zouden worden gegeven, vcorzooverdit
de faculteiten betreft, die e n bij de wet
ingestelden graad verleenenen voor
de andere de volledige ver /laamsching.
Tegen dit voorstel zjjn reeds ver
schillende bedenkingen gt-rezen.
De katholieke kamerclub heeft het
volgende voorstel
De Fransche studenten zouden 1/a
van hun studie in het Vlaamsch doen
en de Vlaamsche studenti n zouden hun
volledige studie in het Vlaamsch kunnen
doen. Voor de verkrijging van een
wettelijken graad zouden de Vlaamsche
studenten echter een zeker aantal cot-
leges in het Fransch moettn volgen.
De academische senaat zou zich van
het Vlaamsch bedienen:
Patriarch Tichan bevrijd.
Patriarch Tichon, die door de bolsje-
wiki gevangen gezet was, is in vrijheid
gesteld, nadat bij eeu brief gericht had
aan het hooggerechtshof, waarin hij
verklaarde dat hij voortaan niet langer
vijandig za! zijn aan het sovjetgesa;;'.
De correspondent van de Daily
Express ziet in de invrijheidstelling
van Tichon dea eersten stap in de rich
ting van een algemeene amnestie voor
de geestelijken, die wegens contra
revolutionaire daden veroordeeld zijn.
Orkaan in de Ver. Sfsfen.
Uit New-York wordt gemeld dat de
geweldige hittegolf, die meer dan een
week heeft geduurd, is beëindigd door
een storm die de hevigheid van een
cycloon had, en 4 uren duurde. Tal
van menschen z\jn gewond, vele buizen
stukgewaaid en auto's omvergegooid.
Honderden boomen zijn ontworteld.
Tijdelijke beperking van den invoer
van schoenwerk.
Het St.bl. no. 298 bevat een Kon.
besluit van den 25 dezer, tot vast
stelling van de voorwaarden, bedoeld
in art. 2 der wet van 5 Mei 1923,
tot tijdelijke beperking van den invoer
van schoenweik (St.bl. no. 186).
Hierin wordt o.a. bepaald
Aan hem, wiens handelszaak in het
handelsregister is ingeschreven en die
blijkens deze inschrijving het bedrijf
van handelaar in schoenen uitoefent,
kan op daartoe door hem gedane aao-
vrage over een bepaald tijdvak invoer
van schoenwerk worden toegestaan van
ten hoogste tot een waardè, gelijkstaande
aan ten minste een vierde van het ge
middelde bedrag, waarvoor door hem
in het overeenkomstig tijdvak van elk
der jaren 1920, 1921 en 1922 en ten
hoogste een vierde van het bedrag,
waarvoor door hem in het overeenkom
stig tijdvak van het jaar 1922 aan
schoenwerk werd ingevoerd.
gezicht.
Doodelijk verschrikt ging Hannah
Lady Alicia roepen. Deze viel woedend
tegen haar uit.
„Nu zie je, wat je gedaan hebt»,
zeide zij heftig. //Je hebt mijn bevel
in den wind geslagen en dit is het
resultaatNu blijf je maar van haar
wegik zal zelf wel voor haar zorgen."
Zij begaf zich naar Margaret's kamer,
trad binnen en bleef een oogenblik
staan, toen zij haar kind zoo zag zitten.
Onwillekeurig ontroerde zij. Maar haar
woede behaalde de overhandzij trad
op haar toe, greep haar bjj haar
schouder en zeide op koelen toon
„'t Is al laat. Je moet je dadelijk
kleeden voor de reis
„Vader is stervend", antwoordde
Margaret en nog nooit had haar stem
die harde uitdrukking gehad, die Lady
Alicia ondanks haarzelf trof. „Mijn
huwelijk moest hem reddennu heeft
hij dat offer niet meer noodig, nu heb
ik er genoeg van."
Lady Alicia haalde diep adem.
„Je spreekt als een zottin. Je vader
is niet stervend. En zelfs al wa3 dat
zoo, is zijn eer je dan niets waard
Als je nu nog terugtreedt, Margaret,
zal je hem zeker dooden.»
Er ging een rilling door de slanke
gestalte in haar wit bruidskleed. Zij
stond op en keek haar moeder aau.
[Wordt vervolgd.)
