Dure Roomboter Ét moor noodig.
DE GOESSCHE BOERIN.
N\ 1.
Nieuwjaarsiiumuier 1928*
110 jaargang
Bij dit nummer behoort
CLi Bijvoegsel.
Oudejaarsavond-
FEULLETON.
EEN SAMENZWERING
BUITENLAND.
ALLERFIJNSTE MELANGE
Prijs 85 cent per pond.
Rechtszaken,
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f 2,
buiten Goes f 2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
GOESCHE
Uitgave Naam!. Vennootschap) Goesehe Courant
ABVERTENT145N
van 1 5 regels f 1,20 elke reg»
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt /.weemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
en Kleenwons Rass' Drnkkcrs- en Uitgeversbedrijf. Advertentiën worden aangeno men
tot 12 nor voormiddag.
Hoe zullen wij den uitgang van het
jaar bekjjken P Zullen wij weeklagen
over hetgeen ging verloren om nimmer
terug te keeren f Zullen wij ons ver
diepen in vruchtelooze beschouwingen
over hetgeen ons boven het hoofd
hangt in de nieuwe toekomst
Het liefst wilde ik den Oudejaars
dag bekijsen zooals een joDge dichte
res den avond hfechouwt. Oudejaar
is immers met de gedachte aan avond
hecht verbondenhet is de avond
van 't jaar, deze oudejaarsavond. Ge
lijk iedere dag zijn avond heeft, bezit
ook het jaar zijn avond, en deze
avond van 't jaar heeft ook zijn eigen
stemming. Zoo mooi beschrijft haar
de dichteres in haar Avond-liedekens
Des avonds worden mijn gepeinzen
Een hofke van geheimenis
Waar bloemen naar het westen wijzen,
Waar iedere vogel slapen is
Des avonds wordt de wereld kleener
En dichter alle ver verleen
Die eenzaam zijn, worden alleener,
En, die beminnen, méér bijeen.
Des avonds weegt er op mijn zwijgen
Die schoone menschelijke pijn
De drang een innig woord te krijgen
En zelf voor iemand lief te zijn.
Is dit niet toepasselijk op den avond
van het jaar? Vreemd en wonderbaar
worden onze gepeinzen, wanneer de
wisseling van komen en vergaan ons
bewust wordt. Zoo klein is de wereld
wat*zijn wij, schielijk stervende men-
schjes, die hier in een knus kringetje
bijeenzitten, verdwijnend onder de
machtige koepelen van het heelal
Onze voorvaderen, ons ouderhuis
och, wat twintig, vijftig jaar v«rwijderd
scheen, hoe dichtbij is het. Het is of
ouders en grootouders met kleinkin
deren en naneven tezamen wonen.
De eenzame op Oudejaarsavond 1
Het gevoel van troostelooze verlaten-
h-id, buitengesloten te zijn buiten het
kringetje, dat thans, zich zijn broos-
beid bewust, bij elkaar hokt, tegen
elkaar dringt.
Het is inderdaad een schoone,
menschelijke behoefte, zich verwant te
weten, niet alleen behoeven te zijn in
den donkeren avond, die de voorbode
is van den alles verzwelgenden nacht.
Schenken wij elkander, in deze laatste
ure van 't jaar, een innig woordwe
hebben allen wel iemand, om vanavond
P ,ief voor te zijn!
Wat is het eigenaardige van de
OudejaarsavondstemmiDg Luistert naar
de dichteres
Daar ligt erbarmen in den avond.
Een goedheid, die geen grenzen weet
r Wie's avonds geeft zijn hert, zijn handen,
Vergeet zoo goed zijn eigen leed.
Daar ligt vergiffenis in den avond
O gij, die 'k 's morgens heb gehaat,
Ik voel, dat gij, ter schemer-ure,
Weer schoon door mij n gedachten gaat.
En liefde ligt er in den avond,
Zóóveel, dat ik den wreeden man,
UIT HET ENQBLSC*
TAN
HEADON HILL,
Het overige van den dag ging nu
zoo kalm mogelijk voorbij. Dubrofski
begon zich op Blairgeldie al eenigs-
zins tehuis te gevoelen, alleen tegen
over Laura was hij nog een weinig
beschroomd, maar met Fortescue was
hij al spoedig op den besten voet en
toen de eerste slag van de gong weer
klonk, was de jonge Rns even vroolijk
als al de andere gasten, die zich nu
naar hun kamer begaven om zich voor
het diner te kleeden. Daarop had er
echter iets plaats, wat Fortescue hoogst
raadselachtig toescheen. Hij had aan
de deur van Dubrofski's kamer met
een schertsend woord afscheid van
dezen genomes en zich naar zijn eigen
vertrek begeven. Twintig minuten later,
Die 't schoonste van mijn droom
[ontwijdde,
Des avonds weer beminnen kan.
Erbarmen, dit is de kern van de
oudejaarsavondstemming. Erbarming
en goedheid en vergiffenis en liefde.
Men heeft Oudejaar wel den Groo-
ten Verzoendag genoemd. En terecht.
Want op dezen avond verzoent zich,
ten overstaan van de eeuwigheid en
de eindeloosheid, de nietige mensch
met zijn broeder.
Het jaar is om. Het jaar is als een
dag. De dag is om. De hoeveelste
Wij weten het niet, wij raken den tel
kwythet gaat zoo snel
De dag is om wij leggen ons te
ruste om morgen een nieuwen dag te
beginnen. Een nieuwen dag Een
nieuw jaarMaar zijn niet duizend
jaren bij God als één dag f
Wij leggen ons te ruste. Tot mor
gen 1 Maar
't Is goed in 't eigen hert te kijken
Nog even vóór het slapen gaan,
Of ik van dageraad tot avond
Geen enkel hart heb zeer gedaan
Of ik geen oogen heb doen schreien,
Geen weemoed op een wezen lei
Of ik aan liefdelooze menschen
Ben woordeke van liefde zei.
En vind ik, in het huis mijns herten,
Dat ik één droefenis genas,
Dat ik mijn armen heb gewonden
Rondom een hoofd, dat eenzaam was.
Dan voel ik, op mija jonge lippen,
Die goedheid lijk een avondzoen
't Is goed, in 't eigen hert te kijken
En zóó z'n oogen toe te doen".
Dét is ons zelfonderzoek op
Oudejaarsavond.
Moge het geen zelfveroordeeling zyn 1
Alice Nahon Op Zachte Vooi-
zekens. (Da Ned. Boekhandel, Ant
werpen 1921.)
AAN NET EINDE.
Aan het einde van 't jaar vkomt de
behoefte op om den internationalen
politieken toestand te vergelijken met
dien van verleden jaar. En dan is er
over 't algemeen niet veel verbetering
te bespeuren.
liet is zooals de Paus in zijn Kerst-
encycliek schrijft:
//Als voor onze dagen schijnen ge
schreven de woorden, ingegeven aan
de groole Propheten „We hebben den
vrede verwacht en er was geen heil,
dat tijd van genezing was gekomen en
ziedaar de vrees. We verwachten het
toen hij weer op de gang kwam, zag
hij Dubrofski nu in politiek met den
rok aan, de trap afgaan en bespeurde
hij dadelijk in diens voorkomen meer
verandering dan door de kleeding te
weeg gebracht kon zijn. Het gelaat
van den adjudant had nu iets kouds
en hardvochtigs over zich en ook later,
toen zij in bet salon verzameld waren,
zag men het hem aan dat bij zich alle
moeite moest geven om ongekunsteld
te spreken en was hij hier geen vreemde
geweest, dan zou iedereen het hem
hebben aangezien dat hij verstrooid
was.
„Mat zou hij hebben?" fluisterde
Laura haren verloofde in. „Hij ziet er
uit, alsof hij bang is dat wij asperges
krijgen en hij niet weet hoe hij die
eten moet."
Fortescue lachte alleen maar en toen
hij zag dat ze nog moesten wachten,
spoedde hij zich naar de eetkamer.
„Is er niet een briefje voor kapitein
Dubrofski hier bezorgd, Meidrun
vroeg hij aan den ouden hofmeester.
„Ja zeker, mijnheer, heeft hij het
dan niet gekregen?" vroeg Meidrun
haastig, alsof hij vermoedde dat een
Geen Zeep even.'
raari LIFEBUOY vooi»1
babi'es en kindenen.j
Het legt de basis voon
duurzame cjezondheia j
en schoonheid der huid
Hei overvloedig
LiFEBUOY-Zeepsop
is een genai vbo£
V de kleinen..
DE LEVEiK ZEEP m
VUAftRDlMOStl.
Fobrikanlen van
Sunpghj-en lux.
licht en ziet de duisternissen, we ver
wachten het oordeel en het bestaat
oiet," van ons i- verre het heil.
Want nauwelijks zijn de wapenendoor
de oorlogvoerenden van gisteren neer
gelegd, of ziehier nieuwe gescb'llen en
nieuwe vrees voor oorlog in het na
burige Oosten, een toestand op vree-
selijke wijze m een groot deel van die
landen verergerd door den honger, door
besmettelijke ziekten en verwoestingen,
die ontelbare slachtoffers maaien bij
zonder onder de ouden van dagen, de
weerlooze vrouwen en de onschuldige
kinderen.
Op geheel 't uitgestrekt terrein van
den wereldoorlog duren de mededinging
en strijd voort, hetzij verborgen onder
de handigheid der politiek en verholen
in de financieele wisselvalligheid, hetzij
openlijk in de pers, in bladen en ge
schriften van alle soort, ja, zelfs niet
vermeden en kwalijl gesluierd in de
sferen, die door 'f en uit bsav
natnur rustig en vreedzaam zijn, de
sferen der studie, wetenschappen en
kunst."
De politieke toestand van een land
geeft eeD weerspiegeling van den maat-
echappelijken toestand. En aangezien
Frankrijk iu de internationale politiek
de eerste viool speelt, is het wél van
eenig belang na te gaan hoe de maat
schappij er aldaar uitziet. Victor Mar-
gueritte heeft dit gedaan in zijn roman
„La Garfonne". En het gevolg daarvan
is geweest dat men aan zijn schildering
zoozeer aanstoot heeft genomen, dat
hij is gedaagd voor een eereraad van
het Legioen van Eer.
De bekende Nobelprijswinnaar Ana-
tole Franc?, p: otesteert hiertegen in
een open brief aan het Lcgioeu, waarin
hij o.a. zegt
Victor Margueritte heeft iu La
Garonne de maatschappij geschilderd,
die door aen oorlog is gegroeidhij
heeft de verdorvenheid getoond, die bij
de O.W.-ers ongehoorde afmetingen had
bereikt. Iedereen weet het, doordat in
deze sehaamtelooze tjjden de uitspattin
gen doordrongen tot op de straat. Naar
miju gevoelen, is de schilder in die
tafreelen nog beneden de werkelijkheid
gebleven. Het vele kwaad van een
laDgen oorlog had afschuwelijke zeden
meegebracht en de moralist heeft deze
moeten beschrijven. Dat heeft Margue
ritte gedaan op een manier, welke nog
den man van goeden smaak verraadt".
Blijkbaar ziet het er dus in Parijs
nogal onfrisch uit. Eu dit Parijs speelt
den rol van zedenmeester en toegrij
pende voogd over Duitschland.
In de commissie van herstel heeft
Frankrijk nü weer doorgedreven dat
Duitschland in gebreke gesteld zal
worden wegens opzettelijk verzuim in
de leveringen van hout. De eenige die
tegen stemde was de Britsche verte
genwoordiger. De bedoeling die bij
Frankrijk voorzit, is natuurlijk duidelijk.
Het wil straks op de conferentie te
Parijs een erkende grief te berde
brengen e.a dan daarna, desnoods alleen,
de hand te leggen op den houtaankap
in de Duitsche Staatsbosschen aan den
linker Rijnoever.
Het ziet er voor Europa in het
algemeen en voor Duitschland in het
bijzonder niet zoo heel rooskleurig uit.
Naar alle waarschijulijkheid zal in
1923 Duitschland nog een geweldige
crisis door moeten maken in verband
VRAAQT UWEN WINKELIER
ter verlenging
De pittige natuurbotei smaak proeft een ieder onmiddellijk,
Verkrijgbaar te Goes hij Wed. Huijsse, Wed. Janse Zonen,
Kloosterman, J. Ossewaarde, M. Ossewaarde, Remijn, Veenis, Verbeem,
Wessel &Co.te KlOefinge bij: Gebrs. Straub te KrUÏningen
bij: H. C. Baarens; te lerseke bij: A. J. v. d. Jagtte Wemel-
dinge hij G. Fsiius, Kriense-Lokker.
van zijn ondergeschikten zich aan
plichtsverzuim had schuldig gemaakt.
„Ik heb Karei gezegd het bij den
kapitein in de kamer op de tafel te
leggen."
„Ja hij heeft het ook gekregen,"
gaf Fortescue losweg ten antwoord. „Ik
wil alleen weten hoe het hier is ge
komen."
„Een zoontje van de wednwe Fer
guson heeft het gebracht, toen de gong
de eerste maal ging," luidde bet ant
woord.
„Goed Meidrun, dan is alles in orde,"
antwoordde Fortescue, die nu in stilte
wenschte dat dit laatste meer waarheid
behelsd mocht hebben. Wat kon dit
bericht toch bevatten, dat Dubrofski
daar zoo van scheen te ontstellen P
Ook aan tafel bleef men dat op
merken. Lady Metcolfs bemoeide zich
bijna uitsluitend met hem, maar. al
gelukte het hem ook zijn gastvrouw
te misleiden, waren er toch nog twee
oogen die liem voortdurend met ang
stige bezorgdheid gadesloegen.
Zoodra de dames d9 eetzaal verlaten
hadden, trad de hofmeester op For
tescue toe en fluisterde hem iets in.
„Ik moet u dit geveo, zonder dat
iemand het ziet," zei hij, „een kwar
tier geleden gaf een jongen dit aan de
achterdeur af," en bij deze woorden
reikte hij Fortescue een klein pakje
over.
„Ook die jongen van de weduwe
Ferguson vroeg hij nu even zacht
sprekend.
„Neen, een ander," antwoordde
Meidrun, de kamer uitgaande.
Fortescue las het papier eerst toen
Fitzharding door het verhaal van een
tijgerjacht aller aandacht op zich ge
vestigd had. Er stond niets anders op
dan „Voorzichtig". Olga weet dat hij
hier i s. Zij heeft z:oh met hem in
verbinding gesteld. Volborth.
Het had geen doel om na te gaan,
waarom de vorstin de briefwisseling
met Dubrofski weer had opgenomen.
Fortescue had niets anders te doen
dan toe te zien en de afwikkeling van
zaken te verbeiden, en dit had vroeger
plaats dan hij wel gedacht had.
Nadat de oudere heeren in het salon
zich bij de dames hadden gevoegd,
gingen de jongere leden van het ge-
naar de biljardkamer. For-
met de stabilisatie van de mark.
Deze is voor den opbloei van Duitsch
land een noodzakelijk vereischte, maar
gaat gepaard met ernstige tijdelijke be
zwaren, die zich thans reeds beginnen
af te teekenen. Door de stijging van
de mark levert Duitschland aan liet
buitenland thans met verlies wat blijkt
uit het volgende voorbeeld, dat we ont-
leenen aan de N.R.Crt.
„De Duitsche cement wordt in
Nederland in den laatsteD tijd in con
currentie met Engelsche, Belgische-
Zwitsersche, ja zelfs Poolsche ceme
steedsgoedkooperaaugehoden.Tei
tegen ongeveer 2Ü gulden pc. ton vrij
schip. De Duitsche cementfabrieken
verdienden bij een dergelijken prijs uug
goed geld en leverden graag, omdat
de binnenlandsche Duitsche cemeniprij-,
nieltegenstaande de reusachtige stij
ging van de laatste weken, nog veel
lager was. Bij een valutastand van
3000 mark voor den gulden zijn f 20
60,000 mark, terwijl de binnenlandsche
prijs ongeveer 52.000 mark bedraagt.
Maar toen nu aan 't begin van de
afgeloopen week de gu'dcn tot 2300
mark daalde, en dus f 20 elechts 46,000
mark waard waren, was plotseling de
Duitsche uitvoerprijs veel lager dan de
binnenlandsche prijs. Het verarmde
Duitschland levert aan een land met
sterke valuta tot lagere prijzen dau in
het eigen landEn daar de binne.j-
landsche prijs een soort miuimum-p
voorstelt, beneden welken zonder ver
lies niet geleverd kan worden, zoo is
daarmede aangetoond, dat in een der
gelijk geval de Duitsche mededinging
alleen door het nemen van verliezeL
mogelijk is".
Is er dan geen enkel lichtpunt
Het eenige lijkt ons nog de veiklaring
van Senator Borah dat da Vereenigde
Staten Europa (d. w. z. Duitschland)
moeten helpen hoewel zijn motiveering
„teneinde geweldige schade voor ds
Amerikaansche producenten en een
nieuwen oorlog te voorkomen" ons
minder gnnstig in de oareu kiiiiis.1.
Bovendien heeft Lodge, in overeen
stemming met de meening van president
Harding, alweer een buiging voor d
isoleerende Monroeleer gemaakt.
Het licht is dus alweer eenigszins
verduisterd, al blijft o.i. de mogelijkheid
van een eredietverleening aan Dulsch-
land zeer zeker open.
Dan is er nog een lichtslipje, n.l.
dat de Duitsche nijverheid bereid is
de regeering met alle kracht te steunen
tot het herstel van het economisch
leven.
Rechtbank te 's-Gravenhage.
De belladonnavergiftiging in
Den Raag.
Uitspraak is gedaan in de zaak tegen
P. C. T., huisvrouw van P. 47
jaar, zonder beroep te 's-Gravenhage,
thans gedetineerd, die terecht heeft
gestaan in verband met een geval van
bella-donnavergiftiging.
De rechtbank verklaarde de bek!,
schuldig aan het misdrijf van art. 174
van het Wetb. van Strafrecht, het uit
deelen van waren, wetende, dat d:ze
tescue nam daar op een sofa plaatsen
bespeurde al spoedig dat er i?ma- 1.
naast hem kwam zitten.
„Ik zou graag een paar woorden
onder vier oogen met u wisselen,"
hooide hij nu ook Boris zegger,. „Zo.
u zoo goed willen zijn even met au.
mee te gaan
Fortescue stond dadelijk op en ging
door de verandadeur nasr buiten. Du
brofski volgde hem, maar hij begon
eerst te spreken, toen zjj op eenigen
afstand van de vensters waren en dan
nog zoo zacht en aarzelend, alsof bij
een van buiten geleerd lesje moest
opzeggen.
„Ik zou graag door uw tusschen—
komst miss Metcolfs mijn excuses wil
len aanbieden, over de wijze waaro
ik haar destijds te Bresiau heb aan
gesproken," begon hij, „en teve
heeft een vriendin mij opgedrag
instantelijk te viagen niets te ve
van hetgeen die Delaval
Lindberg in hnis heeft/geitaa
vriendin, die hem aanbevolen
misleid gewordeD, en zij
zou dood-ongelukkig
de Russische politie dit
(Wor
