N». 16,
Een beduidend mensch.
Zaterdag 4 Februari 1922*
109 jaargang.
Bij dit nummer behoort
een Bijvoegsel.
DE ZOMERTIJD.
FEUILLETON.
BUITENLAND.
Binnenland.
ABONNEMENT
Prijs per kwartaal, in Goes f 2,
buiten |Goes f 2,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
VerschijntMaandag-, Woensdag
en Vrijdagavond.
«OBSCHE
Uitgave Naaml. Vennootschap Goesche Courant
COURANT
ADVERTENT1ËN
van 15 regels f 1,20 elke regc
meer 24 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 regels f 2,40
Bewijsnummers 5 cent.
en Klecuwens Ross' Drukkers- en Uitgeversbedrijf. Advertentiën worden aangenomen
tot 13 uur voormiddag.
Het denkbeeld, liet maatschappelijk
leven een uur te vervroegen, is al van
betrekkelijk ouden datum.
Als wij ons goed herinneren, werd
daarop jaren geleden reeds in de Maat
schappij van Nijverheid gewezen, maar
lot uitvoering kwam het nimmer.
Het vraagstuk had slechts theoretische
waarde en eerst toen de wereldoorlog
tot groote bezuiniging op alle grond
stoffen voor verlichting dwong, is de
wet tot stand gekomen, die tot een
betere dagverdeeling, tot een economi
scher gebruik van het gratis beschikbare
zonlicht leidde.
Dat ging zoo eenvoudig mogelijk.
liet was niet noodig alle openbare
lichamen, alle instellingen van eenige
beteekenis, alle bureaux en scholen aan
te schrijven, een uur vroeger te beginnen
en een uur vroeger te eiudigeu.
Men zette op een bepaald tijdstip in
het gehcele land alle klokken een uur
vooruit en dag- en uurverdeeling kon
den overal ongewijzigd blijven.
Men leefde eenvoudig een uur vroeger.
Men stond een uur vroeger op en
men ging een uur vroeger naar bed.
In de oorlogsjaren is door deze een
voudige handeling werkelijk een be
sparing van duizenden guldens ver
kregen.
Het uur daglicht, dat men tot dus
verre 's morgens in bed ongemerkt en
ongebruikt liet, werd thans ten volle
benut en wanneer men op den gewonen
tijd te bed bleef gaan, duurde toch de
avond een uur korter en bespaarde men
dus eiken avond een vol uur kunstlicht
met al de daaraan verbonden kosten
van kolen, gas, olie en andere verlich-
tings-grondstoffen.
Na den oorlog, toen de schaarschte
minder sterk gevoeld werd, is de zomer
tijd toch in stand gebleven.
Zeer terecht.
Want waarom zou men ook nu niet
profiteeren van een doeltreffend gebleken
bezuiniging.
Waarom zou meu ook nu zijn arbeid
niet meer naar den zonnetijd dan naar
den kuustlichttijd richten, waarom zou
men een uitstekenden maatregel voor de
algemeene volksgezondheid niet toe
passen, een maatregel die het geheele
volk in den zomer vroeg opstaan en
vroeg naar bed gaan voorschrijft.
Ons land heeft in velerlei opzicht
den weldadigen invloed van den zomer
tijd ondervonden en het beste bewijs
daarvan is, dat, ook nu verlichtings
bezuiniging geen dringende eisch meer
is, onze regeering in de lange dagen
telken jare weer tot invoering van den
zomertijd overgaat.
Natuurlijk is een dergelijke, diep in
het maatschappelijk leven ingrijpende
29
DOOK
ANTHONY HOPE.
N* eeu korte pauze begon de Over
ste Het was tegen onzen wensch,
mijne heeten, dal wij gedwongen waren,
om onze toevlucht te nemen tot geweld.
Maar de tijd om ophelderingen te ge
ven is te kort. Het volk van Aureata-
land heeft zich eindelijk onttrokken aan
de tyrannie, die het zoo lang verdra
gen heeft. Generaal Whittingham heeft
de zaak der Vrijheid vertrapt.
Met moeite heeft hij zich een plaats
verworven onder de banier der Vrijheid,
en die heeft hij gebruikt om de Vrijheid
te vernietigen. De stem des volks heeft
zich verklaard tegen de verdere uitoefe
ning van zijn hooge betrekking. In
mijn hand heeft het volk het zwaard
der vergelding neergelegd. Gesterkt
door deze verheven opdracht, heb ik
mij tot het leger gewend.
Het leger heeft bewezen, dat het
trouw ia aan zijn overleveringen, trouw
aan zijn hoedanigheid van beschermer,
niet van onderdrukker des volks. Mijne
heeren, wilt gij, die de aanvoerders
zijt van het leger, niet de u toegewe
zen plaats iunemen
Geen antwoord volgde op deze roe-
maatrege', niet zonder verzet ingevoerd.
Wij herinneren ons nog heel goed
hoe bij de invoering van den zomertijd
tijdens de oorlogsjaren, allerlei bet
weters hun best gedaan hebben tal van
denkbeeldige bezwaren naar voren te
brengen, bezwaren, welke bij de daar-
tegenoverstaande tastbare voordee'en al
heel spo.rdig ontzenuwd konden worden.
Slechts de bezwaren van de zijde der
landbouwers en veehouders zijn ten
slotte belangrijk genoeg voor nadere
overweging gebleken.
Landarbeid, zoo zeggen de tegenstan
ders van den zomertijd, richt zich nood
gedwongen naar den zonnetijd en kan
zich niet bij den zomertijd aanpassen.
™Het is geen kunst, den boer eeu uur
vroeger uit zijn bed te haleu, tnaar hij
kau niet een uur vroeger met zijn werk
beginnen.
Het melkersbedrijf leent zich daartoe
niet en de landarbeid kan eerst goed
verricht worden als de bodem niet voch
tig van mist of dauw meer is, maar
grond en gewassen door het zonlicht
voldoende droog geworden zijn.
Daarbij komt, dat het geheele huis
houden van den boer in de war loopt,
als het werk zich naar den zonnetijd
en de schooluren zich naar den zomer
tijd richten.
Dat zijn in hoofdzaak de meest naar
voren getreden bezwaren.
Geheel weg te redeneeren zijn zij niet
en bet is te begrijpen, dat men in enkele
plattelandsgemeenten wel eens onwillig
gebleken is, de nieuwe tijdsregeling in
te voeren, al bleek dan op den duur
dit verschil in tijd en dagverdeeling
ten opzichte van omliggende gemeenten
ook weer op groote bezwaren te stuiteu.
Zooals bekend, is door het Kamerlid
Deckers e.s. een wetsvoorstel ingediend
tot afschaffing van den zomertijd, welk
ontwerp dan in hoofdzaak op de voor
het veehouders- en landbouwbedrijf
bestaande bezwaren gebaseerd is.
Het is nu maar de vraag of deze
bezwaren geheel of gedeeltelijk te
ondervangen zijn en het komt ons
voor, dat dit laatste zeer zeker het
Wat belet den landbouwers hun
arbeid een uur later te beginnen [en
te eindigen bij invoering van den
zomertijd, zoodat zij, hoewel den zomer
tijd erkennend, zich met hun werk
zaamheden naar den zonne-tijd blijven
richten
De heeren Deckers e.s. hebben
hiertegen aangevoerd, dat men van de
landarbeiders niet kan eischen, dat zij
een uur langer dan anderen zullen
werken.
Maar vergeet men dan, dat zij ook
een uur later dan anderen beginnen
en is het ten slotte zoo'n groot be
zwaar dat het eene bedrijf in de lange
zomerdagen op een ander uur eindigt
dan het andere
De argumenten der heeren Deckers
e.s. lijken ons te dezen opzichte wel
wat al te gezocht.
rende toespraak. Hij kwam wat dichter
naar hen toe en vervolgde dan
Er bestaat geen middelweg. Of
ge zijt vrienden van het vaderland of
verraders, vrienden der Vrijheid of
vrienden der tyrannie. Hier sta ik en
geef u de keuze (usschen den dood of
het leven, de eer, en de voldoening van
al uwe rechtmatige aanspraken. Wan
trouwt ge het volk Ik, als zijn volks
vertegenwoordiger, bied u hierbij alles
wat het volk u verschuldigd is. Schul
den, die reeds lang betaald zouden zijn
als de gelddorst van den grooten ver
rader het niet verhinderd had.
Terwijl hij sprak, ontnam hij een
van zijn manschappen een paar zakken
met geld en wier)) die kletterend neer
op de tafel.
Majoor de Chair keek eerst naar de
geldzakken en dan naar zijn kameraden.
God verhoede, dat wij ons de
vrijheid zullen laten ontnemen, zei hij.
Weg met de tyrannen
En de heele bende brulde in koor
mee.
Welnu dan, mijne heeren, stel
u aan het hoofd van uw manschappen,
ging de Overste voort, Hierop trad hij
naar liet venster en riep tegen den troep,
die buiten stondMannen, uw edele
officieren zijn aan uw zijde I
Een hoera was het antwoord. Ik
wischte mij het zweet van het voor
hoofd en zei tot mezelf: Goddank,
dat dkt voorbij is.
Ik zal den lez«ff niet vermoeien met
Er is trouwens meer dat hun alles
behalve sterk doet staan.
Naar uit de dezer dagen verschenen
memorie van antwoord op het voor-
loopig verslag over hun wetsontwerp
blijkt, hebben zij er geen bezwaar
tegen, dat het geheele maatschappelijk
leven in den zomer een uur vervroegd
wordt, mits dit slechts niet door in
voering van den zomertijd geschiedt.
Zij willen dus een omslachtige
regeling om ten slotte tot denzelfden
gewenschlen toestand te komen.
En wanneer zij ten slotte hun goed
keuring aan de vervroeging van het
geheele maatschappelijk leven hechten
dan zullen zij toch ook moeten erken
nen, dat de landbouw zich zooveel
mogelijk bij dien veranderden toestand
zal moeten aanpassen.
Het nut van den zomertijd, de
enorme besparing aan kunstlicht met
al de daarvoor benoodigde grondstoffen
benevens de hygiënische voordeelen,
zijn voor de geheele maatschappij van
zoo groote beteekenis, dat de bezwaren
vau den landbouw daartegenover geen
voldoende gewicht in de schaal leggeu.
Met erkenning en zooveel mogelijke
wegneming van die bezwaren, zal ten
slotte het belang van weinigen aan
dat van velen moeten worden opge
offerd. T.
POOR HET PIEPE P*L .3
De verhouding tusschen Frankrijk
en Engeland laat sedert eenigen tijd
veel te wenschen over. Dit blijkt tel
kens weer. Het is ook gebleken op de
conferentie te Washington, waar Enge
land met de virtuositeit, die het in
dergelijke rollen steeds ten toon spreidt,
den verontwaardigden zedemeester
speelde omdat Frankrijk door vast te
houden aan een sterk leger het herstel
van het kranke Europa in gevaar bracht.
De Matin betoogt nn dat dc Engel-
sclien h«t achter <le mouw hebben,
dat Engeland niet alleen het vijfvoudige
van Frankrijk aan zijn vloot besteedt,
maar bovendien nog 50 pCt. meer dan
Frankrijk aan hun leger en bijna het
viervoudige aan hun luchtmacht. De
Matin geeft de volgende cijfers
Engeland geeft voor 192122 uit:
aan zijn leger 5,365,895,600fr8. aan zijn
vloot 4,288,908,000 frs., aan zijn lucht
macht 957,372,000 fiB. Frankrijk aan
zjjn leger 3,709,345,454 frs., aan zijn
vloot 843,618,295 frs., aan zijn lucht
macht 254,652,440 frs.
Men getoelt nu direct dat tocb dat
streven naar ontwapening, zooals
zich dat te Washington uit, eigenlijk
maai' lak is, daar liet blijkbaar geens
zins de bedoeling is een toekomstigen
oorlog te voorkomen
Het blijkt nu weer eens dat het de
bedoeling is dat de sterkste de sterkste
blijft. En zoolang de toestand zoo blijft
dat een staat zich kan inbeelden dat
verdere uitleggingen. Het is genoeg,
als ik vertel, dat wij ons leger orden
den en naar de Piazza marcheerden.
Het bericht had zich intussohen al
verbreid en in de eerste morgensche
mering zagen wij dat de Piazza vol
menschen stond, mannen, vrouwen en
kinderen. Toen wij daar aankwamen,
werden we ontvangen met een hoera,
niet luid, maar meer een onderdrukt
hoera, want ze wisten nog niet, wat
wij doen wilden. De Overste hield een
korte toespraak en beloofde hun vrele,
zekerheid, vrijheid, overvloed en alle
goede gaven des hemels.
Met een [paar ernstige woorden
waarschuwde hij hen tegen „verraad"
en kondigde hen aan dat elk verzet
tegen de voorloopige Regeering on
middellijk gestraft zoude worden. Daar
na deelde hij de compagnieën in op
verschillende punten tot handhaving
van de orde en rust.
Nu, Martin, zei hij eindelijk,
zullen we nu terugkeeren naar het
Gouden Huis en den kerel in verzekerde
bewaring brengen
Ja, antwoordde, ik, en eens naar
het geld uitkijken. Want in de alge
meene opwinding leek het wel of het
gewichtigste van de heele geschiedenis
vergeten zou worden.
Het was intusschen al tamelijk licht
geirorden, en toen wij de Piazza ver
lieten, konden wij aan bet einde der
laan het Gouden Huis reeds duidelijk
onderscheiden. Alles scheen daar in
hij liet sterkste en best uitgeruste leger
heeft, zal de lust blijven bestaan van
dat prachtin8trument gebrnik temaken
(om zijn zin door te drijven) en dus
ook het oorlogsgevaar.
Hoe weinig vredelievend vele men
schen nog zijn, toont de volgende pas
sage uit een artikel der Saturday
Review van 21 Januari over de overeen
komst i.z. vermindering van de oorlogs
vloten, welke te Washington door de
vijf groote mogendheden werd gesloten.
Hef Engelsche blad schrijft o.m.
„Wij zouden onzen lezers op het hart
willen drukken het feit voor oogen te
houden, dat de opperheerschappij van
Engeland ter zee, die zoo moeilijk
gewonnen, zoo roemrijk gehandhaaft
en zouden wij eraan toe willen voegen
zoo eerlijk en waardig gebruikt is,
blijkbaar in den loop van enkele dagen
is weggegeven, zonder dat eenige poging
wordt gedaan, de werkelijke oorsprong
en ingeving van de voorgestelde regeling
degelijk te onderzoeken. Wij blozen
bykrns bij de erkenning, dat wij Enge
land s heerschappij ter zee als een
kostbaar, ons toevertrouwd erfdeel be
schouwen, dat ons ook toevertrouwd
was om het weer over te gevenzoo
onbehoorlijk lijken zulke gevoelens nu".
Dergelijke woorden, vlak na een
oorlog die millioenen djoden heeft
geëischt, doen ons hniveren. En de
opperheerschappij ter zee, die zoo eerlijk
en waardig gebruikt is, o.a. om Duitseh-
land te blokkeeren en vrouwen, grijs
aards en kinderen het merg nit het
lichaam te zuigen Laat men toch eens
verleeren te stoffen op oorlogsdaden,
oorlogsroem is altijd zoo vermengd met
leed dat er alleen maar behoorde te
zijn een gevoel van smart, maar niet
van trots of van vreugde.
In Engeland beginnen de oogen der
menschen open te gaan voor de vele
fouten die in de Staatshuishouding de
laatste jaren zijn geslopen. Maakten
we in ons vorig overzicht melding van
een bezuiiugingsaetie, thans lezen we
over een streven om de-belastingen te
verlagen. Het Verbond van Britsehe
industrieën, dat 4 milliard pond sterling
aan kapitaal vertegenwoordigt, is tot
de slotsom gekomen, dat een afdoende
verlaging van de inkomstenbelasting
en een afschaffiug van de dividend
belasting van naamlooze vennootschap
pen een eerste noodzakelijkheid was,
om de nijverheid weer op de been
te helpen.
Kolonel Armstrong, de voorzitter van
het Verbond heeft verklaard dat de
fabrikanten zich bewust zijn „dat de
hooge belasting slechts een van de vele
factoren is, die medewerken tot de
tegenwoordige depressie, maar hooge
belastingen zijn een van de weinige
dingen, die de regeering door snelle
maatregelen kan verhelpen. De
chaot'sche toestand van de wisselkoersen
en de ongunstige flnancieele en politieke
toestanden, die op vele der markten
heerschen, tezamen met de ontreddering
rust en de wachten liepen langzaam
heen en weer. Toen wij dichter bij
kwamen, zagea wij twee of drie be
dienden van den President, die met
hnn gewone ochtendwerk bezig waren.
Een vrouw was bezig om met een
schuurlap liet bloed van Johnny Carr
weg te wisechen, en een timmerman
bracht de voordeur weer in orde. Voor
deze deur stond het rijtuig van den
dokter.
Komt zeker naar Carr kijken,
zei ik.
Wij gaven onze paarden over aan
de soldaten, die ons begeleid hadden,
en gingen het huis binnen. In het
voorportaal ontmoetten wij den dokter,
een sluw, klein mannetje, Anderson
genaamd, een vriend van den President,
maar geen aanhanger van de een of
andere politieke partij.
Ik heb een verzoek aan u, aldus
sprak hij Moj Gregor aan, betreffende
Mr. Carr.
Zoo, is hij dood vroeg de Over
ste. Als dat zoo is, heeft hij 't aan
zichzelf te wijten.
De dokter was zoo verstandig om
zich betreffende de juistheid van deze
quaestie niet uit te laten en vergenoegde
zich met de mededeeling, dat Johnny
niet dood was, en dat hij zelfs naar
omstandigheden vrij wel was,
Maar, ging hij voort, rust is
volstrekt noodzakelijk, en ik wil hem
mee naar mijn huis nemen nit die
drukte hier. Nu is het hier tamelijk
van het economische stelsel op de wereld
ten gevolge van den oorlog, kunnen
ten slotte verteteren, maar dit proeede
zal lijd kosten. Een verlaging van hooge
belasting echter kost geen tijd en moet
daarom dadelijk plaats hebben".
Een andere fabrikant heeft eeu mede
werker van de Evening Standard er op
opmerkzaam gemaakt dat men ook na
de Napoleontische oorlogen, toen de
belastingen hoog waren, overging tot
het vermetele middel om de belastingen
aanmerkelijk te verlagen. En toen kwam
er, na vijf opeenvolgende begrootingen
met tekorten, verlichting. De handel
begon te herleven.
In verhand met het bovenstaande
zijn ook belangrijk de volgende woorden
van den Engelschen oud-minister van
financiën Mc. Kenna
„Daar welvaart ontstaat door
nieDSchcl(jke inspanning, moet men
er de meeste zorg voor dragen niet hen
te ontmoedigen, van wier ondernemings
lust eeu zoo groot deel van de in-
dustrieele ontwikkeling van het land
alhangt. Uit het oogpunt van nationale
welvaart en voorspoed, waarbij wij allen
belang hebben, is het slechte politiek,
aan zakenlieden den prikkel van een
redelijk Inkomen voor hnn arbeid
te ontnemen. Het mag moeilijk zijn
om vooraf het hoogste belastingpeil
vast te stellen, waarbij de nationale
ondernemingsgeest niet ernstig lijdt,
wij kunnen de oogen niet sluiten voor
de teekenen, welke er op wijzen,; dat
onze tegenwoordige belastingen waar
schijnlijk die limiet overschreden
hebben".
Als eenig geneesmiddel noemt Mc.
Kenna vermindering der uitgaven
tot de uiterste grens, waarbinnen aan
de contractueele verplichtingen van den
Staat en de voorziening van onver
mijdelijke staatsverrichtingen kau wor
den voldaan.
0#k de Nederlandschc regec-
ring zou de woorden van Mc. Kenna
en die van de Engelsche fabrikanten
wel eens mogen overdenken.
Wij lezen in de Msb.
Waartoe bureaucratische bezuiniging
voert, blijkt weer uit het volgend ons
ter kennis gebrachte feit
Aan het gymnasium was een inwo
nende concierge verbonden, die tegelij
kertijd tegen een kleine vergoeding
zorgde voor het schoonhouden van het
gebouw en 's winters voor het aan-
makeu van de kachels.
Er kwam traktementsverhooging. Met
de vergoeding voor het schoonhouden
en kachelaanmaken zou de concierge
echter volgens zijn inkomen komen in
een hoogere klasse van ambtenaren.
Dit mocht niet. Hij mag voortaan niet
meer het gebouw schoonhouden en niet
meer voor de kachels zorgen.
stil, maar
Zal hij zijn eerewoord geven, dat
bij niet ontvluchten zal viel de
Overste hem in de rede.
Beste heer Overste, antwoordde
de dokter, de man kan zich niet ver
roeren, al hing zijn leven er van af
en op het oogenblik slaapt hij.
L' moet hem toch wakker maken,
als u hem wilt vervoeren, opperde de
Overste. Maar voor mijn part mag u
hem meenemen. Laat u mij maar we
ten, als hjj wel genoeg is, dat ik hem
spreken kan. Ik stel u intusschen voor
hem aansprakelijk.
't Spreekt van zelf, antwoordde
de dokter. Ik ben volkomen bereid elke
verantwoording voor Mr. Carr op mij
te nemen.
Best, maak dan maar, dat u met
hem weg komt. Wij zullen nu maar
eens naar Whittingham gaan kijken.
Zou 't niet het best zijn eerst hel
geld in zekerheid te brengen vroeg ik.
Loop naar den duivel met je
geld, riep hij, maar ik zal je eens wat
anders zeggen —- ik moet wat eten,
ik heb in geen twaalf uur iets door
mijn keel gehad.
Het ontbijt kan dadelijk klaar
gezet worden, zei een van de bedien
den, die dat hoorde. Hij bracht ons in
een groote eetzaal, waar we weldra aan
een voortreffelijk maal zaten.
{Wordt vervolgd.)