M
EEUILLETOH.
HET HUWELIJK VAN LADY
TAKGRED.
112
Naar hot Engelsah
van ELINOK GLÏH,
Zara kwam ns naar binnen. Eentelos
gram-misschien voor haar ja, zeker
voor haar. Zy wiet dat er niemand
andera wal, die Mlmo ion kannen
telegrapheeren. Zij ging naar hei
duistere atelier. Bet vnar was bijna
alt, en het meisje at&k een kaars aan,
die >S op de tafel latte. Het wal erg
kond op deien miitlgen Novemberdag.
Was wat het hier toch erbarmelijk
armoedig, na de weelde, waaruit sg
kwam. Lieve, dwaze, edelmoedige
MlmoZij meest iets voor hem dosn,
en overlegde hoe. De kamer sag er
pijnlflk netjai nit, ail troaweni alleg
wat hem toebehoorde, en daar stond
„De Apache* op haar te wachten om
in een nienwe, gonden ijjet te worden
weggedragen, en da .Londonsohe
milt" die ook verder geacheveerd
leek. Klaarblgkelgk had hg er nog
kortgeleden aan gewerkt, want sgn
palet en penieelen lagen nog nat op
een klit naast hem, en op een itoel
lag lijn viool. Hjj was geen geboren
H
musicus. sooals Mlrko, doch ipealde
heel goed. Palet en penieelen sagen
er, alsof bg ie in groote haait neer
had gegooid. Waarom Was er een
bcodicbap voor hem gekomen? Had
hij nienwe gehoord Een koude greep
haar om het hart. ZjJ sag rond, of
Uirko lomi een brief oi een zgaar
koddige kaarten geichreven koa heb
ben. Neen, daar wal nieti, nieti, dat sjj
niet reeds gezien had, behalve dit ééue
op een ansicht van de stad. Slechts
een paar woorden s ,Dank Chériaetto
voor haar brief. Agatha is tièijolie,
maar heets geen verstand van de
viool, en wil er zelf op spelen
maar, heatel, dat gelald. Hoe h(j
het klaarspeelde om deze kaarten
gepoit te krijgen, wai altjjd een
raadiel; men kon er aan zien, dat
zij tweemaal dobbel gevouwen waren,
wat beweee, dat hg ze ergens verborg,
en ze denkeljjk in een brievenbus
stopte ali hij ging wandelen. Dezo
wai twee dagen geleden gedateerd.
Eon er ilndi dien tjjd iets gebeurd
zijn Zjj brandde van ongeduld, dat
Mlmo kwam. Een klokje iloeg zeven
uar. Waar kon bg zijn? Demlnnten
werden tot een eeuwigheid. Alle
mogelijkheden kwamen haar in ge-
dacttsn, tot zg zichzelf weer be<
heemchte en kalm werd.
Op den schoorsteenmantel stond, in
een zilveren lgst, een groot portret van
haar mosder, door Mlmo gekleurd.
Zg staarde er steeds wesr op, en
Heisterde hardop in de duistere kamer
,Maman adoréezorg nu voor je
kleintje, selfi als hij gauw bij u
mocht komen." Daarnaast stond een
ander portret, van Mimo, terielfder
tjjd genomen, toen Zara en haar'
moeder naar het palels van den keiier
waren gegaan, in dat verre,
land.... Hoe knap was hij toen..;
wai hg iög; en wat stond dat onbe
kommerde air hom goed, en die
schitterende wit- en gouden uniform.
Mlmo wai altijd een. gentleman, zelfs
in sgn schunnigste kleeren.
Eu na, nu si) selvo wist, wat de
hartstocht der liefde beteekende, nu
voelde zg ook, hcè haar moeder had
liefgehad. Zij had haar moeder nooit
geoordeeld, het was haar aard niet,
Iemand te ootdeelea onder het
■talen pantser, door haar harde leven
gesmeed, was Zara's hart zoo teeder
als dat van een engel.
Toen gedacht zij de woorden van
het tweede gebod .De zonden der
vaderen wotden bezocht aan de kim
deren". Hadden zit dan gezondigd?
Eb, al ware dit zoo, hoe wreed was
das zulk een gruwelgk gebod dat
onschuldige kinderen liet lijden!
Mlrko en zU waren dan nu zeker
aan hst betalen der boste. Doch de
Qod, waar mama heen was gegsan,
Dien mama had liefgehad, en haar
kinderen van had verteld, was in het
geheel niet wreed, en misschien zou op
aarde voor Zira éénmaal vrede komen
en Mlrko? Mlrko sou opgaan, en daar
veilig en gelukkig ïgs met mama.
Nu was het op de klok al bgua half
aeht. Zjj kon geen oogenbllk langer
wachten, en bovendien redeneerde
■ij, dat, als Mimo haar een telegram
had gezonden, dit na op Park Lane
zou liggenzg zou dit b(J haar thuis'
komst vinden, das krabbelde zg een
briefje aan graaf Sykypri en vertelde
hem, dat zij er geweest was en
waatöm, en dat zg direct bericht
moest hebban toen glag zij weg,
en haastte zich terug naar het huls
van haar oom. Toen zij daar ain-
kwam, was het twintig minuten vóör
acht.
Haar kamenier had het erg ver
velend gevonden, dat zjj geen order
gegeven had, wat zg dragen wilde,
maar Henrietta, die zelf een verstandig
persoontje was, had uitgelegd wat
haar zelf het beste leek, doch haar
ongeduld kon zg niet geheel bedwin
gen, en téó kwam zg bij 't minste
gerulsch over de trap hangen, toen
Tristram, reeds geheel gekleed uit
zgn kamer kwam, vond hij hasr zoo
en vroeg, wat zjj daar toch deed.
Ik wacht op mylady, mylord, zg is
nog niet thuisgekomen, zei Henrietta.
En nu ben lk zoo bsng, dat
te laat zal zijn.
Zoo sterk als hy was, voelde Trigs
tram zyn hart een oogenbllk stilstaan.
Mylady nog niet thuisgekomen.
Maar plotseling zag hy haar boneder,
zich naar boven haastend en hü
ging haar tegemoet, terwijl Henrietta
naar haar kamer terngkeerde.
Waar ben je geweost vroeg hy
zyn gelaat was bleek en streng. Hy
was te boos en vol verdenking om
haar stilzwijgend voorby te laten gaas,
en hg merkte op, dat haar wangen
rood waren van opwindirg, en dat zg
bulten adem war. Geen wonder, na
zoo de trappen op te zyn gehold.
Ik heb nu geen tyd tot vertellen,
hijgde zg. Ea welk recht heb je
om zoo tegen mg te spreken Laat
me voorbg, of ik zal te laat zyn.
Het kan me niets schelen of je al
of niet laat bent. Je znlt me antwoord
geven I zei hy woedend, en versperde
haar den weg. In elk geval draag
je mgn naam, en daarom heb ik recht,
te weten.
Je naam? zei ze vaag, en voor het
eerst begreep ze, dit er een belaedi-
genden twyfel onder iyn woorden
verscholen was. Zg wierp een ioor-
nlgen blik op hem, en met het gebaar
eener keizerin die een ongehoorzamen
wacht commandeert, stoof zg op.
(Wordt vervolgd.)
