FEUILLETON
HET HUWELIJK VAN
TANCRED.
109
Naar hst Engelsch
van ELINOB GLÏH.
En uitgenomen dit iter bleak
WM en blauwe kringen had onder
haar opgelette oogen, droeg haar ga
laat een maskeriU wss weer vol'
komen kalm.
Zij maakt i geenerlel exouiei 07or
haar ultbariting, zinspeelde er ook
niet op on deed volmaakt aliof er
niets gebeurd wat.
zy hield esu brief In de hand, die
met do tweede bestelling gekomen
wan, terwijl i3 nlt waren. Het wan
een sohrjven van dan vorigen avond
van haar oom, die haar uit Londen
het heugelijks nleawi mededeelde.
Tristram zag haar aan en werd
opnieuw mistroostig. ZB wat itellig
ean seer buitengewone vrouw I ZBn
woede vu wat bekoeld au hS wat
balloten haar toch nu maar lisver
geen verklaring te vragenb{j wilde
wachten tot eerit al die afschuwelijke
faeetelgkheden afgeioopen toudan sBn
on dan son hi) In Londen vena een
nauwkeurig onderaoek instellen om
meerdere zekerheid te kr(jgan En
een van de dingen, dis hem htt meeet
pijn deed, was de onaekerheid wat
li) met haar woorden kon bedoeld
heb ea betreffende hem relf. Wan
neer door eaaig wonderbaarlijk geluk,
Ij vroeger een hartstocht gekooiterd
had, maar nu hem liefhad, dan, vrees
de hfl, aou h(j hart' kunnen vergeven
bij vreetde xelft dat slju trots niet
bestand aouiljn tegen het krankzim
nigo geluk van haar ln zBn armen
te houden, niet meer weerstrevend,
maar liefhebbend.
Zoo lat hst paar aan tafel, met
•tormlgen blik, maar gedwongen
kalm en Zvra gaf hem den brief
over, dien lij meegebracht had. Hij
luidde
.Mijn lieve Nicht. Ik moet u
de ttjdlr-g overbrengen van een
groot geluk van mjj aelf en dat
ook u, naar lkr hoop, eenig genos
gen sal doen.
Lady Ethelrida Montflohet heeft
mij de eer gedaan mijn aanzoek om
haar hand aan te nemen, en de Hen
tog, haar vader, heeft vriendelijk
en vaa ganioher haiti ijju toestem
ming gegeven voor mfln huwelijk
met lijn doehter, dat plaats aal
hebbes loodra alles behoorlBk ge
regeld Is. Ik hoop dat g? en Trisi
tram bjjtjjds suit komen om met
mij op Glastonbury House te dlnee-
ren, op Vrijdagavond, waar ge mjju
Hove flaucée kunt feliclteeren, die
veel van u belden houdt.
Ik beo, lieve Nicht, als altijd.
Uw toegenegen oom
Francis Markrutu."
Toen Triitrem den brief nitgeiesen
had, riep hj nlt Wol, lieve hemel 1
Want, geheel opgaande ln sijn eigen
laken, had hBbeel geen erg gehad
in hot doen en laten van den finan
cier. Toen, weder ia dan brief kBkend
lei bü palmend
Ik denk dat ie buitengewoon galak'
kig luiien s(jn r Ethelrida is zoo'n
onzalfinohtig, gevoelvol, lief meisje 1
Ba dat hinderde Zara, zelfs ln haar
tegenwoordige stemming, om het
onbewuste verwijt dat er in opgesloten
lag.
Mijn oom doet nooit iets zonder te
voren alles zóó nitgerokend to hebben
dat het goed komt, zei zs bitter
alleen kan het een enkele maal
gebeuren, dat hij de verkeerde stuk
ken vooruitschuift.
En Tristram vroeg zich af, wat z|
bedoelde. HU sn sfj waren klaerbiyko
lijk pionnen geweest ln een of ander
schaakspel van Markrute, wat h{ nu
begon te doorzien, evenals Zara.
Waarom zou bB haar nu niet recht"
uit vragen, waarom zy met hem ge,
trouwd was Niet voor hem of zBn
positie, begreep h{j, msar waarvoor
dan? Toen dus do bedienden uit de
kamer waren, om da koffie te halen,
zei hB na wat oppervlakkig gepraat,
over het engagement, op koeler, toon
Maandag vertelde Je my, dat |o du
begreep, waarom ik met je getrouwd
was. Mag ik je ru vragen, waarom
jjj met m{| bent getrouwd?
Hartstochteiyk wrong zij de handen
dit bracht alles weer in hasr gedach
ten terug haar arme broertje en
de belofte aan haar oom. Z<i hield
altBd woord.
Een blik van eruit ea droefheid
kwam in haar diep xwarto oogen, en,
met een snik in haar stem, lalde ze i
Geloof ms, ik had een ernstige
raden, maar Ik mag bet je nog niet
zeggen. Op dit oogenbllk kwamen de
bedienden weer in de kamer, zoo lat
hy haar niet verder vragen kon.
Hoe achterhoudend was sy toch
altyd in haar aangelegenheden. Wat
was er toch voor myiterle? bB
trilde van argwaan om dat te wetsts,
waat hy was er zeker vaa, dat Frauds
Markrute hst rechte niet wist, ea
niettegenstaande zyn keten van over
wegingen over dogen vermoedeiyken
minnaar, werd by toch steeds door
tw|fel gekweldhaar wetten was zoo
rein, haar gesst zoo fier.
Toen de bedienden dus de koffie
gediend hadden, rees Zara op, en,
verliet, «ut de verontschuldiging dat
zS nog aan haar oom moest schrijven,
de kamer ten einde verdere onder,
vrsging te voorkomen.
Tean liet Tristram het hoofd is de
handen zlnkon# en beproefde ts denkou.
Hy was ln een doolhof, en wist
er niet nlt te komen. Al« hB nu naar
haar toeging, eu om opbelde, leg
vroeg, zonden *B<i verder,klagen soms
gegrond blBken, en dan hos moest
het gaan met het huldeblgk, en al
wat den volganden dag nog zou
brengen? neen, hy had geen recht,
juist omdat hy zoo hartstoehteiyk
begeerd had deze vreemde vrouw te
trouwen, nu schande te brengen en
onear over zUn onbevlekten caam.
(Wordt vervolgd.)
