FEUILLETON
HET HUWELIJK VAN LADY
TANCRED,
10S
Naar. bat Engeisch
van ELINOB SLÏK.
HO wildo gaan sympathieke kame
raad voor haar zi1u, terwyi ijj senti-
menteel peinsde over een anderen
man.
Een oogenhlik trilden haar lippen
en hij zag dat hy doel getroffen had,
en wae daar bij om en werd nog
nfldlger terwpzU verder liepen. E| oad
haar opnienw pijn willen doen au hij
kon, want jaloezie kan van een engel
een wreeden vijand maken. Zij wan
delden zwijgend verder en een blik,
schier van vrees, kwam In haar ge,
voelvollo oogen. ZJ vreesden bQ den
Fan en iQn flait te komen. En jal
toen zij de steenen trappen afdaalden,
stond h| daar, ver van haar af, met
zijn rog naar hen toe, sanwlgdnrend
ijjn kunstige mailek makend, ter
verheuging van al wat daar groeide
rondom hem.
Zy vergat Tristram, zg vergat
hoezeer zij van hem vervnld was,
hoe hsristochteigk zij hem liefhad,
vergat zelfs dat z|] niet alleen was.
Zg zag weer het vnnr van den haard,
en hes kleine flgnnrtje van haar arm
broertje, toen hg over het plaatje
boog en met zijn teer wijsvingertje
wees naar den Pap. zg hoorde hem
waer met ign hoog kinderstemmetje
zeggenKgk eens, Chérisette, hi)
ziet er niet nit zooals de andere men-
scbenKijk en hij maakt ook mnsiek
Ais ik bij Mama ben en jij daar
wandelt, dan most je or om denken
dat ik het ben I
En Tristram, die haar gadesloeg,
wist niet, watj hij van haar moeet
danken. Want haar gelaat was nog
bleaker geworden dan gewoonlijk
en haar donkare oogen zwommen in
tranen.
Goede hemel I wat moest zU dien
man hebben liefgehad 1 In wilde woe
de liep hg naast haar voort, totdat
zij dicht by het standbeeld, waren
gekomen, ln het midden van de ster,
omringd door zyn pergola van pllae.
tors, welke 's zomers verslsrd waren
met klimrozen.
Toen stapte hij opeens voornit met
een lniden uitroep van ergercis, want
de Pansfluit was gebroken en de
■tokken lagen op dtn grond.
Wie kon dat gedaan hebben
Toe Zaral het zag, ontsnapte haar
een smartelfke kreet. Voor haar, voor
het mystieke deel van haar vreemde
siel, was dit een voortsekan. De flalt
van den Pan wat gebroken, en ook
illrko zon niet meer spelen,
Met een kreet ale ven een gewond
dier viel ze neer op de itaensn bank
en, haar gezicht ln haar mof verber
gend, schreide ze heete tranen. Het
waz of mat iósmaal de apamiing van
haar ziel gebroken was.
TrlstramVaakte er gahaal door van
■treek. H(j wiet niet wat by doen
moest. Wat ook de reden van dit
sohreien mocht zjjn, het deed hem
pgn het aan te zien, haar zóó te zien
schreien, alsof haar hart gebroken
was.
Want haar ïyden werd veroorzaakt
door zslfverwgt, zelfverwgt omdat zy,
geheel opgaande ln haar eigen zorg
over haar liefde, in den laatiton tijd
haar klelna broertje geheel vergeten
had, en hy was zoover weg, en was
na mlssehlen ziek, misschien zelfs
wel dood I
Zg snikte en snikte en wrong haar
hsnden en Tristram kón het niet
langer verdragen.
Zarat zei bfj, geheel ln de war, In
hemels iiaam, schrei zoo niet. Wat
is er aan de hand Kan ik je niet
helpen, Zara S En hg ging naast hear
sittsn en legde sBn arm om baar en
trachtte haar naar zich toe te trekken
hij moest haar troosten, vat cok haar
verdriet mocht zyn.
Maar 18 schrok en vloog opbg
was de oorzaak van het vergaten van
haar broertje.
Bask me niet aanl riep zg harts-
tochteigk, en in haar zich laten gaan
openbaarde zich het Znideiyka, dra
matische in haar karakter. Is het
niet al genoeg voor me dat ik weet,
dat jy het zgt en mgn denken aan
jon, die me hem hebben doen ver
geten P Ga heen 1 Ik moet alleen zyn 1
en zie een pfil alt den boog vloog
■y de paden lange en verdween ach.
ter een hoogo heg nit het gezicht.
En Tristram bleef op de steenen
bank zitten, te verbaasd om zich te
verroeren.
Ziedaar dan haar bekententet zei
hy tót zichzelf, toen hy zyn denkver
mogen weer verz»mela n»d. Bet was
cn voor hem geen vermoeden en geen
argwaan meer, er was Iemand ln 't
spel. Iemand, dien sj liefhad en
door zyn toedoen had zg dien ver
geten en dit ldep deed hem ln
eens ign redeneering stop zetten. Wat
beteekenda dit? Had hg haar dan
toch per slot van rekening een of
ander gevoel Ingeboezemd hazr
aan hem doen denken? Was dat het
geheim van haar vreemd, geheimzin,
nig gezicht, dat hem achtervolgde en
hem steeds weer een raadsel was?
Was er in haar hart lets gaande?
Maar bg verder nadenken moest
hy die bemoedigende gedachte weer
loslaten, want niets bewees dat haar
gedachten aan hem, gedachten van
liefde waren geweest.
En terwijl hg zoo afwisselend »ga
best deed om de zaak te beredeneeren,
en. dan weer razend werd van harte
tocht en argwaan en smart, ging hg
ten eiotte naar hals, denkend dat by
de beproeving van de lnnch wel
alleen zon moeten doormaken, doch
toen de gong sloeg, kwam zij lang
zaam de trappen af.
Wordt vervolgd.)