FEUILLETON HET HUWELIJK VAN LADY TANCRED, 10S Naar. bat Engeisch van ELINOB SLÏK. HO wildo gaan sympathieke kame raad voor haar zi1u, terwyi ijj senti- menteel peinsde over een anderen man. Een oogenhlik trilden haar lippen en hij zag dat hy doel getroffen had, en wae daar bij om en werd nog nfldlger terwpzU verder liepen. E| oad haar opnienw pijn willen doen au hij kon, want jaloezie kan van een engel een wreeden vijand maken. Zij wan delden zwijgend verder en een blik, schier van vrees, kwam In haar ge, voelvollo oogen. ZJ vreesden bQ den Fan en iQn flait te komen. En jal toen zij de steenen trappen afdaalden, stond h| daar, ver van haar af, met zijn rog naar hen toe, sanwlgdnrend ijjn kunstige mailek makend, ter verheuging van al wat daar groeide rondom hem. Zy vergat Tristram, zg vergat hoezeer zij van hem vervnld was, hoe hsristochteigk zij hem liefhad, vergat zelfs dat z|] niet alleen was. Zg zag weer het vnnr van den haard, en hes kleine flgnnrtje van haar arm broertje, toen hg over het plaatje boog en met zijn teer wijsvingertje wees naar den Pap. zg hoorde hem waer met ign hoog kinderstemmetje zeggenKgk eens, Chérisette, hi) ziet er niet nit zooals de andere men- scbenKijk en hij maakt ook mnsiek Ais ik bij Mama ben en jij daar wandelt, dan most je or om denken dat ik het ben I En Tristram, die haar gadesloeg, wist niet, watj hij van haar moeet danken. Want haar gelaat was nog bleaker geworden dan gewoonlijk en haar donkare oogen zwommen in tranen. Goede hemel I wat moest zU dien man hebben liefgehad 1 In wilde woe de liep hg naast haar voort, totdat zij dicht by het standbeeld, waren gekomen, ln het midden van de ster, omringd door zyn pergola van pllae. tors, welke 's zomers verslsrd waren met klimrozen. Toen stapte hij opeens voornit met een lniden uitroep van ergercis, want de Pansfluit was gebroken en de ■tokken lagen op dtn grond. Wie kon dat gedaan hebben Toe Zaral het zag, ontsnapte haar een smartelfke kreet. Voor haar, voor het mystieke deel van haar vreemde siel, was dit een voortsekan. De flalt van den Pan wat gebroken, en ook illrko zon niet meer spelen, Met een kreet ale ven een gewond dier viel ze neer op de itaensn bank en, haar gezicht ln haar mof verber gend, schreide ze heete tranen. Het waz of mat iósmaal de apamiing van haar ziel gebroken was. TrlstramVaakte er gahaal door van ■treek. H(j wiet niet wat by doen moest. Wat ook de reden van dit sohreien mocht zjjn, het deed hem pgn het aan te zien, haar zóó te zien schreien, alsof haar hart gebroken was. Want haar ïyden werd veroorzaakt door zslfverwgt, zelfverwgt omdat zy, geheel opgaande ln haar eigen zorg over haar liefde, in den laatiton tijd haar klelna broertje geheel vergeten had, en hy was zoover weg, en was na mlssehlen ziek, misschien zelfs wel dood I Zg snikte en snikte en wrong haar hsnden en Tristram kón het niet langer verdragen. Zarat zei bfj, geheel ln de war, In hemels iiaam, schrei zoo niet. Wat is er aan de hand Kan ik je niet helpen, Zara S En hg ging naast hear sittsn en legde sBn arm om baar en trachtte haar naar zich toe te trekken hij moest haar troosten, vat cok haar verdriet mocht zyn. Maar 18 schrok en vloog opbg was de oorzaak van het vergaten van haar broertje. Bask me niet aanl riep zg harts- tochteigk, en in haar zich laten gaan openbaarde zich het Znideiyka, dra matische in haar karakter. Is het niet al genoeg voor me dat ik weet, dat jy het zgt en mgn denken aan jon, die me hem hebben doen ver geten P Ga heen 1 Ik moet alleen zyn 1 en zie een pfil alt den boog vloog ■y de paden lange en verdween ach. ter een hoogo heg nit het gezicht. En Tristram bleef op de steenen bank zitten, te verbaasd om zich te verroeren. Ziedaar dan haar bekententet zei hy tót zichzelf, toen hy zyn denkver mogen weer verz»mela n»d. Bet was cn voor hem geen vermoeden en geen argwaan meer, er was Iemand ln 't spel. Iemand, dien sj liefhad en door zyn toedoen had zg dien ver geten en dit ldep deed hem ln eens ign redeneering stop zetten. Wat beteekenda dit? Had hg haar dan toch per slot van rekening een of ander gevoel Ingeboezemd hazr aan hem doen denken? Was dat het geheim van haar vreemd, geheimzin, nig gezicht, dat hem achtervolgde en hem steeds weer een raadsel was? Was er in haar hart lets gaande? Maar bg verder nadenken moest hy die bemoedigende gedachte weer loslaten, want niets bewees dat haar gedachten aan hem, gedachten van liefde waren geweest. En terwijl hg zoo afwisselend »ga best deed om de zaak te beredeneeren, en. dan weer razend werd van harte tocht en argwaan en smart, ging hg ten eiotte naar hals, denkend dat by de beproeving van de lnnch wel alleen zon moeten doormaken, doch toen de gong sloeg, kwam zij lang zaam de trappen af. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1920 | | pagina 53