FEUILLETON.
HET HUWELIJK VAN LADY
TANCRED.
101
Si uw hat Engelseh
vas ELIHOB GLÏN.
Toen hg hew daar zóó zeg slttan,
zoo on-Sogelich, 3so exellioh, kwam
plotseling de wilde opgewondenheid
over hem, die hg kende Ten igo
leeuwenjachten. Een 1st. ter wereld
er zoo diabolisch eentrekkelgk altzien 1
dacht hg, en een seconde lang vloog
het denkbeeld hem door hot hoofd,
haar vanavond heet te grgpen en
haar te behandelen alsof zg werkelijk
een tgger was, haar met geweld te
veroveren, haar te «laan als hat zgs
moest en haar dan dood te kuisen I
welk idee, als hg het uitgevoerd had,
In dit geval een heel verstandig ding
geweest zon zgo, maar een eon wen
lange opvoeding tot ridderlijkheid
jegens vroowen en zwakkere schep,
seis zat ham nog ln het bloed. Wast
Tristram, de vier-en dertigste baron
Tanered, was geen brnat nooh een
wellusteling, doch een zeer fraai type
van lijn mooi oud ras.
En zoo gingen ze gearmd da trap.
pas af, onder de bewonderend» blik
ken van de dienstmeisjes en tot trots-
van baar kamesler hapr hart klop1
pe«sd van niet te onderdrukken op
winding, sgn hart vol van emealenda
woede. En het vronwelflk dienstper
soneel snelde naar de balustrade om
een beter gezicht te hebben op het
heerlijk tooneeltje dat hnn wachtte;
w&nizjj hadden boeren fluisteren dat
het al sinds vele geslachten zede was
ln de familie, dat, wanneer de Heer
vanWrayth zijn dame ln de statige
eetzaal Inleidde voor hnn eerste diner
têje-h tte, hg haar moest kassen in
slier bgzgn en haar welkom heeten
in haar nienw tehnir.
E« zgn lordschap, dien z{j allen den
knapeten jongen men vonden, dien ïg
ooit gezien hadden, haar ladyschap
te «en kassen, dat zon wel een allen
prettigst gezicht zijn 1
Hoe groot zon han verbsziog gei
wcest zQn, als zij hem op gskoaden
toon tegen zijn jonge vrouw onder
het naar beneden gaan hadden hooren
zeggen
Er bestaat een Idiote gewoonte, dat
Ik je moet kassen als we de oetzaal
binnengaan en je dan dezen kleinen
goaden sleatel moet geven, een soort
bespottelijk zinnebeeld van het be-
kleeden met het bestaar over allerlei
wereldrijke bezittingen. De bedienden
kijken naar ons, schrik das alsjeblieft
niet.
Toen keek hg naar boven es zag
de rgen belangstellende, opgewonden
gezichten, en die onbezorgde, opge
wonden, jongensachtigs vrooljjkheid,
die maakte dat hij zoo verafgood
werd, kwam weer over ham en hij
lachte hen los en wnifda met de hand
en ook Zara's woede ging over ln
een wilde opgewondenheid. Zjj moss,
ten na nog de hall doorwandelen,
zestig schreden ver en dan zon hij
haar kassen.
Hos zoa hg dat doen Gadarenda
deze zestig schreden werd haar bleek
gelaat zoo mogelijk nog bleaker,
terwijl h8 tot het beslaii kwam, dat
hU voor deze ééne seconde maar eens
aan de verleiding soa toegeven en
niet maar alleen haar voorhoofd met
z8n lippen zoa aanraken, maar dezen
keer, dezen éénen keer haar op den
mond zoa kassen I Het waz zQn
eenigs kans.
En toen z|j aan den drempel kwa
men van de groote dubbele denren,
boog hg zich naar haar toe, trok
haar tegen zich aan ea drukte zijn
warme, hartstochtelijke lippen op de
hare. O, het goddelijk genot van dien
kus I en al was het dan ook maar
alleen uit plichtsbesef en om haar rol
te spelen, z(j had zich er niet tegen
verzet, sooals tg een andere gelegen-
held. Hjj voelde zien opeens totaal
bsdwelm-5, evenals hij ln den avond
van zija trouwdag was geweest.
Waarom waarom toch die akelige
afscheiding tnsichen hen beiden
Was daar dan niets aan te doen Hg
keek naar zijn vrouw, «erwgi slj
naar de tsiel ging en zag dat sj xóó
doodsbleek was als stond ze op het
pnnt om flauw te vallen bedwel
ming werkt verschillend op verschil
lende menschep. Voor haar had die
kas de zoetheid van den dood.
Geef baar ladyschap aanstonds wat
champagne, beval hg den bottelier,
en mat oogen, die nog schitterden
keek hg haar aan en zei vriendeigk
want we moeten op onze eigen
gezondheid drinken.
Maar Zr,ra sloeg de oogen nog niet
op, maar hg zag dat haar kleine
eeusvlengels trilden en aan het bg gen
van haar boezem merkte hg dat naar
hart eren hevig moest kloppen als
het r.gr-s en sen wild gevoel van
triomf vervolde ham. Welke ook de
ontroering mocht zgn, die zg onder
ging, of het toorn was of minaahting
of een andere, waarop hg zelfs niet
derfde te hopen het was een zaer
sterke ontroering en zg was dus
niet zoo |ilg koud! HQ wenschte
waarlQk wel dat er nog meer van
gewee». r»ogJ)A r.—
de bediendes diTt-ro-m-. T
om haar alléén het hof tc maSRu
do opwinding, die ca zgn bloed deed
gisten, deod hem met hef grootPto
genoegen ,s8h rol spelen" en terwgi
de bespiedende blikken der lakeien
op hen restten, liet hij zich gasa sa
was allerliefst voor h%sr ea leder
oogenbllk, dat zg alleen waren, liet
hg zich snel weer bevriezen tot ge-ge
beleefdheid, zoodat zg niet kon zeg
gen dat hg zich niet aan de overeen
komst hield. En zoo ging de maaltijd
voorbg, in sen spel dat hen beidon
hevig opwond en voor haar een
afwisseling was van kwelling en
genot, masr voor hst eerst sinds zgn
trouwdag voelde hg geen verdriet.
Want hg voelde dat hij vat op h'sr
kreeg, ook al speelde zg alleen snaar
haar rol. En langzamerhand, kwam
Zara, toen het dessert opgerend werd,
tot de ovsrtalging dst ;,g haar opzet-
tniyk kwelde, sBr rol orardrijvacö,
wanneer de belenden in de kamer
waren; leur-is had hg haar niet nog
slechts drie aren te voren gezegd,
dat hQ haar bemind had, opzettelijk
den verleden tUd gebruikende en dat
geen mensch ergens ooit méér sp|t
van kon hebben P
(Wordt vervolgd.)
