96 FEUILLETON.
HET HUWELIJK VAN LADY
TANGRED.
Kaar het Hngelach
vaa ELISOB GLYN.
Al die msniehon, mfin meeiohes,
vervolgde hg, atollen zleh heel wet
voor ven deze dinges eg van one,
d. w. z,, van mij ala hnn landheer
en ven a alt rntyn vrouw, ivïjjn ge-
•leeht le alt 30» goede vrienden ge-
weeat niet de landelijke bevolking
van Wrayth en zg verafgoden mjn
moeder. Zy hebben met spanning ome
terngkomat afgewacht en het opnieuw
bewonen van het huis en en
dat allea en hier iweeg zyn
stem ten tweeden malehet waa alioi
zfln keel verdroogd waa, want opesna
dacht hy weer aan sjn droomeryen
ala hy naar de wapenrusting keek,
die Trietram Guiacard bQ Agiaeonrt
had gedragen, ifln droomeryen ln de
met oud eikenhout beiehoten kamer
over hun thniakomen op Wrayth
en de ironie van de werkelijkheid
snoerde hem de keel toe.
Zara vouwde de handen en wan<
neer h$ nog sent naar haar gekeken
had, dan sou hg al de liefde en al
het verdriet hebben gaaien, die in
haar bedroefde oogcn te leaen atonden.
By overmeesterde de ontroering,
die zyn stem heeach had doen worden
en vervolgde op onvertohllllgen toon
Wat ik je wilde vragen la dat je
je rol meespeelt, mooie kleeren aan
trekt en glimlacht en kykt altof je
er wat om geeft en ala ik voel dat
het noodig la ja hand ln de mQne te
nemen of selfa om je te kuiten, kyk
me dan niet boot aan en denk niet
dat lk het nlt vrija verklaaing doe.
Ik vraag je dat, omdat ik geloof dat
je even tratseh bent ala lkik vraag
je om ala je blieft het spel mee te
apelen.
En nu keek hg naar haar, maar
de vreeteiyke ontroering, die haar
aangreep, had haar het hoofd doen
buigen. Hg zon haar hand niet in de
zgne nemen, haar niet kuaien uit
vrge verkiezing, dat waa het wat
haar vrouwenhart had gewond, wat
haar door de ziel had gaanéden.
Je kant op me rekenen, zei ze zoo
zacht dat hy haar nauweigkt kon
verstaan en toen hief zy fler het
hoofd op en keek reeht voor ileh
nlt, maar niet naar hem en her
haalde op vaateren toon:
Ik aal in ieder opzicht doen wat je
verlangt, en wat je moeder gedaan
zou hebben. Ik ben gaan zwakkeling
en zooala je zei, ik benj even trotach
ala je aell bent.
Hg durfde haar niet aan te kQken,
nu de overeenkomst gesloten wat, dut
deed hU een atap naar de deur. keerde
zich daar nog even om, en zei:
Ik dank je lk zal er je dank
baar voor zyn, ala je, wat er ook
moge gebeuren, zult wülen gelooven
dat nieta van wat zou kunnen ïykon
alsof ik toenadering zocht, alaof wj
wezenigk man en vrouw wares, op-
zetteiyk door my gedaan werd, en je
kant erop rekenen dat lk mgn beat
zal doen om je allea zoo gemakkeigk
mogeiyk te maken, en alt de bespot:
ting van die feeateiykheden over ia,
kunnen we verdere plannen maken.
En hoewel Zara er naar anakto ln
haar hartatoehteiyk verdriet lulde uit
te roepen i Ik heb je liefIk heb
je lief 1 Kom hier en ala my desnoods,
maar ga niet zoo koud weg 1 aprak
zg toch geen woord, de vreemde,
yzeren gewoonte van haar leven hield
haar tegen en hy verliet bedroefd de
kamer.
En toen hy weg waa, fcoi zg zich-
selve niet langer meer bedwingen
en niet denkend aan de kamenier,
die binnen kon komen, noch aan het
naderende diner, zonk cy neer op
de witte barenhnld voor het vuur en
liet haar tranen den vrgen loop,
maar eon oogenbllk daarna kwam
allea haar weer helder voor den
geett, zy atond op en allea in haar
kwam hartstochtelijk in opstand tegen
het noodlot, tegen de beschaving,
tegen de gebruiken, tegen het heele
leven. Nlel eens ruiiig schreien mocht
tl neen, (Ij moeit baar rol spelen.
En haar oogen moesten gebet worden
en het raam open gezet, en de yzlge
lucht ingeademd, en toen eerst
slaagde zy er in zich zelve er alleen
maar nlt te doen zien als iemand die
hoofdpjja heeft, toen het waarschm
wïngsseln voor het eten klouk en
haar kamenier binnen kwam.
XXXII.
Dit laatste diner op Itonttchet
verliep rustiger dan da vorige. Het gesel
ichap was misschien nog wat vermoeid
van het pretmaken van den vorlgen
avond en geen van allen vond het
prettig om een einde te maken aan
het aangename uitstapje en morgen
weer weg te gaan, al was het dan ook
slechts een vrooigke byeenkemst ge
weest.
En twee der menseben waren god:
deijk gelukkig en twee Ssuitesgswcou
somber gestemd en ,6en laag zieltje
waa vol onbevredigde bitterheid -
kwaadaardigheid. Toen de maaltijd
atgeloopen waa en allen weer ia de
witte ontvangstzaal waren, vormden
zich verschillende groepen.
Lady Anningford nam Triairam
ter ztde en begon met veel tact en
veel fgn gevoel te trachten hem in
een betere stemming te keggen eu
werd bjj alot van rekening voor hssr
moeite hink afgesnauwd, wat haar o
meer verdriet deed, daar »y begreep
hoe groot zgn leed wel moett zij-.
Toen ving Laura hem op en bracht
hem haar laataten speldeprik toe.
Jullie gaat morgen weg, Tristram
een nieuw leven is an wannest"
je allea van ja vrouw te weten fce. t
gekomen, en van haar knappen vriend,
herinner je dan dat er ééa vrouw
gewaeat ia, die je waarlik heeft 11 L
gehad en toen ging sg weg ea
Liet hem zitten, te woedeed om iet::
te zeggen. Daarna waa zgn com bg
hem gekomen en had over de politiek
gepraat, en ten slotte wast da
barteigke oude heer kon niet gele j-
ven dat een man warksiyk koud of
onverschillig z'jo kan voor zulk een
prachtvrouw ala zgn nieuwe nicht
had hy gezegd: Wordt vervolgd,
