N\ 90.
Zaterdag 2 Augustus 1919,
106" jaargang.
Bij dit nuiuiuor behoort
eeu bïjvsegsel.
Anna da Jho.iiurigrster
ABONNEMENT i
Prflz par kwartaal, in Goes f 1,25
buiten Goes f 1,40
Afzond», lflko common 5 cant.
Verschflnti Maandag., Woensdag
en VrSdagsvo-vd
Uitgave XzuseI. Venn. „Uoescbe Courant''.
van
Directeurd. W, Tan Barnoveld.
ADVERTENTIËN
15 regel» 75 eerst, elke
regel inear 15 sent.
Driemaal plaatsing word» tweemaal
berekend.
Familieberichten 1—10 regel» f 1,60
TydeliJke toeslag 20 o/Q.
Bawijenammer» 5 eent.
Advorteuiién worden aangenomen
tot 12 uur «oormidi!«g*>
„Waarvoor is toch dat gebouw van
den Raad van Arbeid" zoo vraagt
menigeen, die te Goes op den Dam een
naambord we't „Raad van Arbeid" ziet
prijken.
Kort antwoordende zouden we kun
nen zeggen daarin wordt gevestigd het
college, waaraan is opgedragen de uit
voering van de reeds bestaande sociale
wetten als de invaliditeitswet en de
ziektewet en van nog te verwachten
wetten als de ouderdomswet enz.
Het eerst aan de beurt van uitvoering
is de invaliditeitswetwaarvan we aan
belangstellenden een en ander willen
vertellen. Vooraf echter willen we er
de aandacht op vestigen, dal alle werk
gevers en alle werknemers hierbij
direct belang
hebben, zoodat hun in hun
eigen belang
wordt geraden deze lectuur niet over
te slaan.
Op het oogénblik is een belangrijke
wijziging dezer wet bij de Staten-
Generaal aanhangig en liet komt ons
wenschelijk voor bij het vervolg van dit
artikel uit te gaan van de veronder
stelling, dat deze wijziging, in hoofd
trekken als ingediend, zal tot stand
komen.
Invaliditeit, dat is arbeidsonge
schiktheid tengevolge van zirkte of
gebreken, is, met de arbeidsongeschikt
heid, die de oude dag medebrengt, wel
een van de meest bezwarende omstan
digheden in het leven van den niet
gefortuneerde ii arbeider of werknemer.
Deze tc verzachten is het doel
(lezer wet.
Maar deze wet heeft niet alleen ten
doel de werknemers te steunen tijdens hun
leven, zij beoogt eveneens te voorzien
in den grootsten nood van weduwen
en weezen.
„Voorkomen is beter dan genezen"
zegt het spreekwoord en ook in deze
richting wenscht de Invaliditeitswet
krachtig mede te werken.
Zij opent n.l. de mogelijkheid voor
den werknemer, vallende onder deze
wet en voor wien het gevaar dreigt
van arbeidsongeschikt tengevolge van
ziekte e.d. om o;> kostea der Rijks
verzekeringsbank genees- en heel
kundige behandeling te krijgen of
in een inrichting tot herstel te
worden opgenomen.
Men late zich niet afschrikken door
de woorden verplichte vei zekering".
Verplichtingen legt zij wel op, maar
beter dan van //Verzekering" kon er
hierbij gesproken worden van //ver
zorging", 't Is in den grond der zaak
zorg voor den kwaden dag, evengoed
als van den arbeider uit den goeden
ouden tijd, die elk jaar wat wist over
te houden en in een oude kous op te
bergen. JNu echter heeft de Staat de
fuuctie der oude kous op zich genomen
en wordt ook gezorgd voor de werk
nemers, die niet konden of wilden
sparen. Solieder spaarkas dan de Staat
is wel niet bekend en boveadie/i wordt
is FEUILLETON
door
E FBILIPS—Oppznhzim.
„Ik hib aliyd,* verklaarde sfl kalm,
„eesig belang gesteld la Aimabele
toekomst. Ik soa gaarne willen weten
ho3 dit met sir John FerringbaU in
verband staat an boa mijn» tegen
woordigheid daarbij hinderlijk is."
„Sir John," zeide juffrouw Pe.'lljsier
met nadruk, „heeft je snater gevraagd
zijne vronw te worden. Het is een
verbazend groot geluk, aoosla ik wel
vermoed, dat gij snit toegeven. De
Ferriagbslls maken natuurlijk geener
lei aanspraak op familie, maar sir
John la een zeer rijk man en zal
Annabel eene zeer benijdbare positie
In de wereld kutmec verschaffen. Da
huwelijksvoot waardon, waarvan h(j
sprak rijn zeer gunstig. Geen wooder
dat wij alles vermijden, waardoor bi)
van gedachten aou veranderen.'
„Ifc begrijp toeh
„Anna hield op. Plotseling begreep
c{j het. Zfl werd misschien een weinig
bleeker en zij keek naar de straat
waar hare vigilante met de bagage
it "g wschtt».
bij de terugbetaling, in deu vorm van
reuten, ook interest vergoed.
Maar op welke wijze zal dat nu
gebeuren en wordt dan door deze wet
gezorgd voor alle werknemers f
Het antwoord hierop is, dat voor
ieder werknemer die ouder de bepalin
gen der wet valt, een pretnie of con
tributie moet worden betaald en laten
we er dan met-en maar bijvoegen:
indien de voorgestelde wetswijziging
tct stand' komt, door den werkgever.
De grootte van deze premie of con
tributie houdt verband met het loon,
dat de werknemer verdient.
Met het oog hierop is bepaald dat
zij worden ingedeeld in vijf loonklassen,
waarvoor verschillende premiën moeten
worden betaald. Het ouder volgend
staatje zal dit wel duidelijk maken.
Loon per jaar. Loonklasse.
beneden f 240 25 cent.
van f 240 tot f 400 II 30
u f400 f600 III 40 i,
f600 f900 IV 50
f 900 of hooger V GO
Van groot belang is het dus voor
iedereen om te weten, in welke loon
klasse hij is ingedeeld.
De indeeling zal hoofdzakelijk groeps
gewijze plaats hebben, m a. w. land
arbeiders zullen in deze, metselaars in
gene klasse worden ingedeeld.
Dit zal tijdig vóór 3 December
as, het tijdstip waarop de wet in wer
king treedt, «-orden bekend gemaakt.
De betaling, die zooals gezegd, indien
de voorgestelde wetswijziging tot stand
komt, door den werkgever moet ge
schieden, heelt plaats door het plakken
van zegeltjes, teu bedrage van de ver
schuldigde premie, op een zoogenaamde
rentekaart.
l.oopen de voorbereidende werkzaam
heden voor invoering dezer wet vlot
van stapel, dan zullen op 3 December
a.s. alle of nagenoeg alle betrokken
werknemers in het bezit zijn van zulk
een kaart.
Over die kaart zullen we straks een
en ander verte,len.
S'echfs willen we er nu nog even de
aandacht op vestigen, dat het dus van
onmiddellijk belang is voor de werk
nemers in de eerste plaats om mede te
werken tot verkrijging van zulk een
kaart. Veel wordt daarvoor niet ge
vraagd men heeft slechts een aan
meldingsformulier, dat vanwege den
Raad van Arbeid wordt toegezonden in
te vullen, te teekeuen en ongefraukeerd
per post toe te zenden aan den Raad
van Arbeid te Goes, of aan den Com
missaris van Aanmelding voor Uwe
gemeente. Op sommige plaatsen, waar
dit mogelijk is, zullen Commissarissen
van Aanmelding zich vervoegen aan
huis bij betrokkenen om hulp te ver
strekken.
Dit geldt evenwel alleen voor de per
sonen die werken in het gebied van
den Raad van Arbeid te Goes omvat
tende de eilandenZuid- en Noord-
Beveland, Schouwen-Duiveland, Tholen
en St. Philipsland.
Wie de invulling wat moeilijk vindt
en nog geen voldoende hulp heeft vrage
maar eens aan een meer geletterde
vriend of kennis hem een handje te
„Sir John wsnscht natuurlijk niet
met mfl in aanraking sa komen,*
merkts ajj icsgsscm op.
„Sir John ie een man van de wereld,*
antwoordde bare tante keeltjes. Hp
verlangt natuurlijk niet In familie
betrekking te komen met mentchen,
op wier gedrag ik wil ja ge
voelen» niet kwetsen. Anna, maar ik
moet het leggen ie'.a valt aan t«
merken".
Eén onbedwingbare glimlach ver
scheen om Anna's lippen. Zjj keek
naar hare zuster, en ontdekte vreemd
getoeg in haar gelaat eene flauwe
weerkaatsing van bare eigen wat
ïontierljjke vrooljjkheld. Zij leunde
achterover In baar ttoel. Het hielp
niets. De glimlach ging over in een
iacb. Zfl lachte, tot de tranen baar in
de oogan kwamen.
„Ik heb een bezoek van sir John
gehad in mijne woning,* jolde z(j.
„Heeft hg het je verteld, Annabel?"
„Ja*.
„Hij heeft er ook tegenover mil van
g»sproken," merkte juffrouw Pellissler
stijf op. „Dat bezoek scbflnt een zeer
pflnlflken indruk op hem te hebben
gemaakt. Om je de waarheid te zeg,
gen, hg heeft ernstig met m(j over
dat onderwerp gesproken',
Anna sprong op.
„Ik zal weggaan,* verklaarde zfl.
helpen en zijn die niet bij de hand, op
het bureau van den Raad van Arbeid
kan men geregeld gratis de noodige
hulp krijgen.
Mocht iemand die deukt in de iermen
te vallen, in December nog geen aan
meldingsformulier ter invulling hebben
ontvangen, die kan er bij het post
kantoor zijner woonplaats een bekomen.
DE RENTEKAART.
De rentekaart, die men ook wel
kwitantiekaart zou kunnen noemen, is
een (iveebladige kaart die vöor den
werknemer geldswaarde heeft. Men zou
hem wel kunnen verge 'jkeu met den
polis eener verzekering, met dit onder
scheid, dat hij tevens dient om (e
bewijzen hoeveel premie is betaald.
Gewoonlijk zal zulk een kaart die 52
hokjes bevat, een vol jaar duren. Bij
elke loonbetaling presenteert de werk
nemer zijn kaart aan zijn patroon
om zooveel zegels te plakken, en van
dé vereischte waarde natuurlijk, als
de weken waarover de betaling loopt.
De zegeltjes zullen verkrijgbaar zijn
bij de postkantoren en bij de kantoren
der Raden van Arbeid.
In de praktijk zal het bij vaste
arbeiders wel veelvuldig voorkomen,
dat de kaart aan deu patroon in be
waring wordt gegeven. Dit is geoorloofd
mits de arbeider daarvan een eenvoudig
bewijsje krijgt.
Op de rentekaart wordt duidelijk
naam en woonplaats van den betrokkene,
alsmede den datum tot welken de kaart
geldig is, vermeld.
is de geldigheidsduur verstreken of
de kaart vol, dan zendt men hem aan
den Raad van Arbeid, binnen welks
gebied men werkt, en binnen enkele
dagen ontvangt men een nieuwe kaart,
terwijl in het renteboekje dat'aan ieder
houder van een rentekaart eveneens
wordt uitgereikt, de totaalwaarde van
de ingeleverde kaa t telkens wordt
bijgeschreven.
Portokosten behoeft men niet te
maken, men schrijve slechts op de
daarvoor bestemde plaats op de enve
loppe „Uitvoering Verzekeringswetten"
en daaronder naam en adres als af
zender.
N.B. Vragen die na afloop dezer
artikelenreeks nog beantwoording ver-
eiscbeu, kunnen worden opgezonden
aan den Raad van Arbeid te Goes en
zullen zoo spoedig mogelijk worden
beantwoord.
Duitetiiand,
De kern der waarheid.
Wel zeer diep gedoken zit de blanke
kern rer waarheid in de ombolitering
van lengen. Het valt zwaar die dikke,
ruwe tchll te vorwflderen en vaak
bezeert men zich de handen aan de
scherps doorns, waarmede da bast is
bezet. Bjj het ontwarrea van do vel
schillende me-dsdeolirgen botr.ffends
da onthullingen in l'uttschland, krflgt
men hat gevoel, dat men bezig is een
moei!flica operatie te verrichten, krflgt
men het gevoel van den chirurg,
welke gehuld Ia zfln wiste jas, het
ontleedmes* hanteert, de handen ge
stoken in de gummi-handsehoer. Wel
is de wasrh- id moaiiflfc te fjtjüpott.
Wtnneer men op het punt Is baar !e
„Myne vigi'acte met al die bagage
zou ailea bederven. Vaarwel, tante*.
Juffrouw Pellissier trachtte tever
geefs hare verlichting te verbergen.
„Ik wensoh niet ongastvrfl te
schijnen, Anna,* zeide zy aar salet. d.
„En nstuurlflk ben jij mjjne nicht
evengoed ai» Annabel, ofschoon het
my spyt te vernemon, dat jou gedrag
zooveel lichtzinniger is geweest dan
het hare. Maar toeh moet ik ronduit
zeggen dat ik geloof dat jou tegen,
woordlgheid hier op dit oogénblik
zeer onaangenaam zou zUn Ik wilde
dat je geschreven had eer js Parjio
verliet.*
Anna knikte.
„Heel juist,' zelde zfl. „Dat moest
ik gedaan hebben. Vaarwel (ante. Ik
zal u later komen opzoeken. Annabel,
ga met my mee tot aan de deur,"
voegde zfl er een beetje haastig bfl.
„Er ia iets dat ik je moet zeggen."
Annabel stond op en volgde hsre
zuster uit de kamer Eene meid opende
de deur, Anna zond baar weg.
„Annabel,* zeide afl haastig. „Luister
naar mfl.'
„Nu?'
„Sir John kwam by mfl dat weet
je en je kunt wel raden, wat ik
hem zeide Neen, je behoeft my daar,
voor niet te danken. Ik wil je eene
openhartige vraag doen en je moet
vangen, ontglipt ay on yii berm *13
een teere tymf, vluchtend voor de
bruine saters, die haar stoeiend
achtervolgden met snelle sprongen
van hun gehoefde bokipootan. En
zooals de nyorf verdwijnt in denera
llge verte en haar lichaamsvormen
vervagen, zoo verfleuvt ook hst
beeld der waarheid.
Ia DnitichUnd volgden verschillende
oothullingon elkssr op. Het sene be
richt sprsk het andere teven, van
eon zelfde fait werden verschillends
iesingen gegeven, Ieder deed moeite
om zfln baantje schoon te vegen. De
Duitrche minister van buiteniandtche
zaken heef; in de nationale vergade
ring het Engelsche telegram aas het
V'.tik&su voorgelezen en daaruit de
conclusie getrokken dat alleen een
duldr-Ujk antwoord in de Bsigischs
kwestie den vrede had kunnen be
vorderen Juister ware het gswecst,
wanneer de hear Mueller bad gezegd
Esq besliste verklaring omtrent België
was oen conditio sine qua non voor
ds mogelflkhoid op hat openen der
onderhandelingen, die mlB'chten tot
den vrede hadden kunnen leiden.
Ook de minister president Bauer was
van oordeel dat do Dultsche regesring
sttel» varmeden had het Dultsche
oorlogsdoel nauwkeurig te omscbrfl-
ven. Het is te begrflpen, dat de huidige
regeering, die de osdsnkbsre taak, hst
vredesverdrag dat voor Dultschland
zolke vernietigende gevolgen heeft, te
onderteekeneu, verricht heeft, hot een
opluchting vindt te kunnen zeggen
„Ziedaar de mennen, die het tot stand
komon van een gunstiger vrede heb
ben reifldeld."
Nu behoeft het geen nadar betoog,
cat Duittchlasd In het najaar 1917
een gunstiger vrede had knnnen
sluiten, dan dezen vrede van Versailles.
Da DuHsehs troepen waren ver la het
vyandeiyk land doorgedrongen. Mili
tair stonden de Ceatralon zeer sterk
Dit biyfct ook uit de correspondentie
door de toenmalige ryk: kanselier
Miohaelts gevoerd met Hindenburg err
Ladend,jiff naar aanleiding van den
kroonrasd, waar volgens Ludoodorff
ttrlo pi een vredesaanbod van Enge
land ter sprake kwam. Ea Hinden-
burg én Ludendoi ff waren van oordeel
d»t ter beveiliging van het Nedar,
rUnict-Westfaalsch industriegebied
het bezit van Luik rn van de Maas*
linie noodzakelijk was. „Wy moeten
het gebied aan beide zijden van do
Maas vast in handen houden',schrflit
Ludssdo! ff.
Want,ear men dit leest, krygt men
dan indruk, dat de beide militairen
niet alleen niet op de hoog'e warou
van het schrijven van den p&useiyken
nuntius, maar dat zfl ook onbekend
waren met het rapport van Czarnln,
en met de bekende redevoering van
Ersberger. Zeer zeker wisten de
heeren nier, dat dit rapport bekend
was aan de Entente. Zouden s(j anders
zulke vérstrekkende eisuhen teu op
zichte van Be'g:8 hebben durven
iormuleereh
Mlchaelis schier was de man, die
van alles op da hoogte kon en moest
zy«. fly was da verantwoordelflke
regeerder. En deze man achrytf aan
Hindenburg i „Ik dank n, dat sU,
riet lettend op eenig eeeafldig stand"
punt van militaro zflde, my onder-
atcund hebt om matige oorlogsdoel
einden te omlflnen.* Dit doet op syn
zachtst uitgedrukt toch tamelijk
vreemd aan.
Die Kroocrrad i; een lachwekkende
vertooriüg geweest. Daar kwamen de
my eerlijk antwoorden. Is het met din
dwaasheid nu voor goed gedaan
Annabel huiverde even.
„Natuurlflk, Anna. Dat moet je
weten. Ik ga eeu nieuw leven be
giiinen.'
„Bedenk dat wei,* zeide Anna
langzaam, „Zoo ik voor een oogsnbbk
dacht, dat er gevaar was voor een
terugkeer, zou ik hier biyven en hem
nu nog do waarheid zeggen
Annabol zag haar met verschrikte
oogen aan.
„Anna,* riep *U, ,je most my ge-
louvorr. Ik meen hst werkelijk ernstig.
Ik zou niet willen, dat hy iets wist
nu voor niets ter wereld."
„Heel goed,* zeide Anna, ik zal je
gel.-oveir. Denk or aan, dat hy een
goed man is en oprecht gesproken,
hy is je redding. Msak, dat hy er
nooit berouw over heeft. Op fatsoen-
ïyke »y»a kan men veel van het
leven genieten. Wees eene goede
vrouw voor hem, dat kan je, als je
wilt."
„Dat beloof ik', verklaarde Annabel.
„Hy is heel vriondeRjk, Anna, waar
lijk en niet ba1! zulk een fat als hfl
lijkt. „Anna ging naar de deur tos,
maar hare zuster hield haar tegen.
„Wil je my zeggen, waarom je naar
Engeland bent gekomen?' vroeg zfl.
Het waz zulk een verraszing je te
belde militairen, de borst bostardmvt
ridderorden, in h9t volle gewicht van
hos grooto verantwoordelflkheid, met
ernstige gezichte», om te beraad
slagen over maatregelen waarvan het
wei of hat wez van het vaderland
afhing. Op die bijeenkomst verrchynt
ook de rijkskanselier, ook m6t uit
gestreken gelaat, maar hy denkt: „Ik
west, lk weet, wat jfl niet weet*, en
hfl verzuimt mede te deelen, dat bfl
stukken van het hoogste gewicht
heeft ontvangen. Was de kroonraad
een eoznrdla vertooning Het hreft
sr allen seh(jn v«n. De Deutsche
Tages Ztg. publiceert thans een
scbrflfsn van Mlchaelis aan Luden-
dorff, wzarin hfl verklaart: „Voor
zoover lk mfl kan herinneren, lag de
ssak zoo, dat is de zitting van den
Kroonraad er over gesproken werd,
dit Engeland voeling zocht te krygen,
dat echter Zijne hl a j titelt den Keizer
ea ik er met opset niets van gezegd
hebben, langs welken weg dit ge-
cchied wai. Dit moest absoluut ge-
helm blflven.'
De Tagss Ztg. vermeldt er niet by
wat Ludendotff zei, toen hfl dit
sohryven ontving, maar wfl ver
moeden dat hst een korte maar
krachtige uitdrukking wat.
De beide generaals ifln dus eenigg-
zlss om den tuin geleid. Bet blyft
echter de vraag, of Dultichland in
1917 wotkelflk een vrede had kunnen
krijgen op aannemelflke voorwaarden,
waarmede de Centralen toen ter tfld
accoord zouden zijn gegaan. Wfl ge-
loovsn het niet. Wel had het volk zich
uitgesproken voor een vrede zonder
annrxaties en sehadelooestelilogeD,
maar op dezen grondslag zouden du
geallieerden niet genegen sflu ge
weest vrede te «luiten. Da Entente
toch had o.a. steeds op haar program
ma: teruggave van Eizas Lotharingen.
En nu gelooven wfl u'et dat zalft da
regeerders van het oogénblik, In Sep
tember 1917 dezen elsob dar geallieer
den zouden hebben ingewilligd. Ook
het Dnltiche volk niet. De Dultiche
militaire tuoceseen waren daarvoor te
groot geweest. In September 1917 had
Duitschland den oorlog militair nog
niet verloren on alleen een verslagen
volk zou geen bezwaren tegen ga-
bledsafstand bobbeu geopperd. Do
geallieerden, welke wlzten dat de
Donan-mooarchle er ellendig voor
stond, zouden hun eischen nooit ge
matigd hebben. Men kon dus niet tot
elkaar komen. De Dultiche ministers,
die op 't oogénblik het schip van staat
besturen, kunnen r.u wei zeggen
Wanneer wy maar aan het roer had>
den gestaan, sou dit alles niet zoo
gebeurd sfln. Maar zy moeten reke
ning houden met den volkzwli en het
voik wenechte In 1917 geen vredeop
de voorwaarden der geallieerden.
Koltsjak.
In het Lagerhuis heeft CburebiU
gezegd, dat de B.-iiseho troepen uit
Noord Rusland zuilen worden terug
getrokken, maar dat het zenden van
munitie aan Koltsjak en Denikin zal
worden voortgezet ea dat bovendien
de economische kwestie en de voedsel
voorziening van hun troepen wordt
overwogen. Engeland wensoht dus
voort te gaan met het steunen van
Koltejak en Denikin la bun t'rfld
tegen het Bolsjewisme.
Nu bevat het New Yorkiche tfld-
sehritt The New Republic een oprner-
kelflk artikel, waarin gezegd wordt dat
Koltsjak ultra reactionair is en waarin
het vêi-lesnen van bulp aan dezen
zien. Ik meende, dat ja zooveel van
Farfls en jo werk hield.'
Anna's toon was een oogénblik
bitter.
„Ik heb gsene vorderingen met
mfln werk gemaakt", zeide zy lang
zaam, „en hat geld was weg. Ik moeit
meneer Courtiauw vragen om >yn
oprecht oordeel en hfl gaf het mfl."
„Anna i*
„Het is waar, lieve. Er z{n ook
nog wel andnre dingen. Wat ik be
treur, afln de verspilde jaren en lk
bes or nog niet zeker van, dat ik se
betreur. Maar lk moet naluurJflk
terstond met iets anders beginnen.
Daarom kwam ik na&r Londen."
„Maar wat ga je doen waar zal
je wonen?" vroeg Annabel. „Heb je
geld „Overvloed,* antwoordde Anna
lekoniek. Stoor je niet aan mfl. Ik
kom altyd op mflne voeten terecht,
weet ja.'
Je zult ons van je laten hooren
ons spoedig laten weten, waar je
bert? riep Annabel van de stoep.
Anna knikte, terwyi zfl haastig het
trottoir overstak.
„Den een of anderen dag," ant
woordde zy. „Ga nu gauw naar
binnen. Daar komt een vigilante den
hoek om.'
(Wordt vervolgd.)
