pinksteren"
Na. 67.
Zaterdag 7 Juni 19t9.
106" jaargang»
Bij dit nummer behoort
een bijvoegsel.
Maandag 0 Juni zal
de courant niet verschijnen,
2 PKihiiktir-»*.
CIRCUS-LNCIÜEM
ABONNEMENT
Pi'S« per kwartaal, in (loer f 1,25
bulten doe» f 1,40.
Afzonderiyke nummer» 5 cent.
Verschynt i Maandag-, Woensdag-
an VrUdagavoad
Uitgave Naaml. Tenn. „Goesche Courant".
COURANT
Directeur): C. W, ran iferneteld.
ADVERTENTIËN
van 1—5 regels 75 cent, elk»
regel oasr 16 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 1—10 regels f 1,5C
Tijdelijke toeslag 20 0/g.
Bewijsnummers 5 cent,
Advertnntiën worden aangenomen
tot 12 uur voormiddag*.
Pinsteren al, en nog geen vrede
Ziedaar de verzuchting, diezich uitons
bedrukt gemoed een weg baant, wanneer
wij ons rustig nederzetten en onze
gedachten een wijle concenlreeren op
de viering van dit derde der groote
Christelijke feesten, het Pinksterfeest,
het feest der geméenschap bij uit
nemendheid.
Met Kerstmis herdenken wij Christus'
komst op aarde, met Pascben de vol
brenging van zijn goddelijke zending;
Pinksteren echter herinnert ons minder
aan den persoon van Jezus,doch sym
boliseert ons de vestiging en verbreiding
van zijn liefdeleer, die met de uit
storting van den Heiligen Geest de
onuitputtelijke kracht heeft verworveu,
de harten van millioeiien te treffen en
te vervullen met troost en hoop, mefc
vertrouwen en berusting, met alles wat
noodig is en onmisbaar om ons leven
temidden van zoovele ondoorgrondelijke
raadselen mogelijk en vruchtbaar te
maken.
Het Pinksterfeest is voor ons het
feest der vervulling, het feest van den
vollen zomertijd.
Eerlang vierden de Israëlieten met
dit feest den korenoogst, het winnen
en binnenhalen van de vrucht van den
arbeid en zoo ook vieren wij, Chris
tenen, de vrucht van Christus arbeid
onder de meiischen, oorspronkelijk voor
zijn zuivere volgelingen belichaamd in
de Heilige Kerk, zijn stof-geworden
liefde, als hoedanig deze thans in het
gemeene leven niet meer mag gelden.
I)oor den hoogmoed en het machts
misbruik haper dienaren-in naam is de
Kerk geworden tot hetgeen zij thans is,
voor velen een vooze leegte, voor velen
een sombere bedreiging, voor anderen
weer een krachtig wapen in den strijd
om macht en voor enkelen nog, voor
de innerlijk-vroomen, doch geestelijk
weinig ontwikkelelden, de schoot vau
Christus, waarin zij hun hoofd slechts
hebben neder te leggen om zijn ge-
nezenden zegen deelachtig te worden.
Pinksteren is het feest der vestigiug
van Christus Kerk op aarde.
Wanneer wij, niet-kerksche, moderne
menschen dit feit onder de oogen zien,
bekruipt ons zoo licht een gevoel van
wrevel, omdat wij, door onze oogenen
ons verstand te laten werken, geen
genoegen hebben kunnen nemen met
het dogma en den uiterlijken schijn
der dingen en voorgoed het wezenlijk
onderscheid hebben begrepen, dat er
bestaat lusschen hetgeen zich thans in
den vorm van uiterlijken eeredienst
als christelijk geloof presenteert en de
waarachtige godsvrucht, welke er voor
den geloovigen, dat is voor den goe
den en het goede willenden menseh
schuilt in het eenvoudige woord, waar
mede Jezus den nacht der eeuwen van
het verleden heeft herschapen in den
stralenden dag der toekomst.
door R. J. F.
Mara, die den eeratec avond vanaf
haar gewone plaats ia da stalles had
.toegekeken, was even geschrokken.
Zij wist dat de toer heel gevaarlijk
was, dat de jongen, wanneer htf even
had gestreeld, even niet had gedurfd,
zon gevallen sfjn op de scherpe kant
van de gebogen plank. Maar toan hij
daar stond in de manege zoo trotcch
en zoo zeker, brutaal buigend® en
glimlachend, toen kwam er weer kleur
op haar wangen, gevoelde zij bewon
dering. De jonge man had kennis
gemaakt met de broers, die ongeveer
even oud waren als bij Zfj stelden
hem aan Mara voor, en spraken vaak
over hem omdat ie hem een aardigen,
vlotten kerel vonden. Vaak gingen
zo des avonds met bun vieren naar
huis, wanneer de voorstelling geëlo*
digd was.
Op een avond, de broers zaten bjj
den administrateur te praten over hun
contract, bracht hfl haar alleen naar
huls. Samen liepen se door het donker
van de stille straten, de verlaten
Maar dit gevoel van wrevel is mis*
plaatst en wanneer wij het peilen met
ons bewustzijn, kunnen wij het bannen
en het Christelijk Pinksterfeest ook in
zijn feitelijke en oorspronkelijke be-
teekenis met al geheel e overgave vieren,
zoo dat het ons een verkwikking wordt
en een steun op den weg, waarop het
leven ons straks weer rusteloos verder
voert en waar de hindernisseri, moei
lijkheden en gevaren in zoo velerlei
vorm pn geda-nle liggen opgetast..
Christus' Kerk op aarde heeft voor
den denkenden mensch niets gemeen
mei de broed-- en verzamelplaatsen
dier tallooze, tot 1 steeds venijniger
verdeeldheid aanwakkerende //gelooven"
en secteu, onder-secten en richtingen,
waarin pastoors en dominë's, hulppre
dikers eu andere geroepeneu in alle
onschuld hun broodwinning vinden.
Christus' Kerk op aarde is voor ons
het onaantastbaar symbool van de
ideale gemeenschap, waarnaar elk
individu in het diepst van zijn wezen,
lfetzij bewust, of onbewust, streeft en
verlangt.
En juist in deze schijnbaar sombere
tijden beseffen wij het dieper dan ooit,
wat deze bron van licht en klaarheid
voor ons te beduiden heefthoe alleen
de liefde, die Jezus bezielde en welke
hij ons ia het hart heeft, geplant, bij
alle wording in de toekomst ons richt
snoer moet zijn eu de zuurdeesera
waarvau alles zij doortrokken.
Nog staan wij slechts in de eerste
schemering van den dag der Toekomst,
nog heerschen de machten der duisternis
en voeren de verblinde of te kort
zichtige menschen tot handelingen,
ingegeven door zelfzucht en afgunst
nog kunnen zij het woord voor negentien
eeuwen verkondigd, niet toepassen in
hun persoonlijk of staatkundig leven
en zoo hun taal ook reeds getuigt van
nieuw begrip en juister besef, hun
daden blijven veelal nog duister en
gewrongen eu vloeken tegen den
lichtenden achtergrond van den purper-
doorschemerden hemel der komende
wereld en der betere, meer zuivere en
meer oprechte menschheid.
Hoe zouden wij wanhopen en waartoe
kan wanhoop en vertwijfeling ons
dienen
Wat zijn negentien eeuwen van
Christendom. Wat is onze geheele
historische herinnering in den stroom
der eeuwigheid, die geen eii^e kent
en geen begin, waarin ons gansche
aarde leven vervloeit eu oplost tot één
alles-omvattend begrip, de éénheid der
gemeenschap, de éénheid en ondeelbaar
heid van het heelal het ondefini-
ëerbare Godsbegrip, dat onze ziel
bevrijdt uit de sfeer van hetgeen voor
ons is gebonden aan plaats en tijd en
wat wij vergankelijk noemen.
Laten wij ons op dit Pinksterfeest,
verheugen en ons gemoed lucht geven
in een juichende hymne aan het
onverwoestbare, altijd verjongende leven,
het krachtige, volle leven, dat thans
om ons in de natuur tot bruis ende
weelde wordt van groeu en bloemen,
waarbiunen de jonge vrucht zich reeds
zet en de kiem draagt van nieuw,
leven, nieuw, uog ongeboren, toe
komstig leven
Nog is de vrede niet geteekend en
ook, al wordt hij binnenkort bezegeld
wijken. D-. j wg*a word verirouwalbk
on h5 be*on over ?t}o lov»n \o ve--
telle*?. S;m< voelde by jtcb soo e*m
saam, en bij wat blfl in Mara'» broer»
sulke goede vrienden gevonden te
hebben „Je moet maitr vaak by om
komen,M antwoordde «y warm. „Viodt
je dat goed?' Zfj boog het hoofd.
Nataariyk vond ze het goed, mstr
se *ei niet» meer. „Mars?' vroeg hQ,
en keek naar haar, vond dat se er
byconder aardig aitsag in het nauw.
ilultend grQza pakje, dat de kleine
zwartgelakte hoed haar ccqiet stond.
Een brandende begeerte joeg door
hem heen. H{j bedwong sich, op zQn
tanden bijtend. Niet dadeiyk te harts
tochtelijk, dacht hQ, dat zou alles
bederven. Kalm aan vriend, je hebt
de saak al meer dan een» voor je
verbruid. .Mars!" drong hfl nog eens
aan.
.Waarom vraag je me dat," ant-
woorde se kort, „ali ik het niet wilde,
sou ik je toch niet versoeken by on»
te komen
,ik dacht dat je het zoo maar xei,
uit beleefdheid."
„Zoo ben ik heelemaal niet." ZwfJ-
gend liepen se naait elkaar. Hij wist
niet hoe weer een gesprek te be
ginnen, ij had aptJfc dat ze hem zoo
bits had geantwoord. Maar dan had
en bekrachtigd, zoo zal dit erbarmelijk
besluit van den erbarmelijksten aller
oorlogen den waarachtigen vrede niet
brengen.
Ook in dit opzicht leven wij nog
slechts in de prille schemering, maar
liet Jicht is gezien, de dageraad js
aangebroken.
Laten wij du^ geduld oefenen en het
volmaakte niet opeens begeeren laten
vsij trachten ons' persoonlijk gpvoels-
en gedachtenleven zoo te stemmen, dat
er harmonie is tusschen onze wenschcn
en het stadium der ontwikkeling, waarin
zich de wereld onzer maatschappelijke
economische en politieke samenleving
thans bevindt.
Slechts wanneer wij er in slagen ons
tot een objectief en philisofisch peil
te verheffen, waar oos deze harmonie
deelachtig kan worden, zullen wij
kunnen voorkomen, dat wij worden
opgezogen in bet moeras van een ver
stikkend pessimisme of ons te buiten
gaan aan een alles vernietigende
reactie gelijk in het van-oorsprong zoo
begrijpelijke, 'ja, bijna sympathieke,
maar in zijn resultaten zoo fnuikende
bolsjewisme tot uiting komt.
Ons zuivere idealisme, ons aan al
onze woorden eu daden richting en
inhoud gevende verlangen naar een
beter en gelukkiger wereld zij door
Christus' liefde gedragen, opdat wij ons,
mensch voor mensch, waardig maken
eenmaal het groote Pinksterfeest te
mogen medevieren, wanneer de Heilige
Geest ons allenmet vlammende tongen
zal hebben gelouterd.
Dan, eu eerst dan, zal het ook vrede
zijn
uitenland.
Vooruitgang.
By het beschouwen v»n de ellende
dor laatste jirea, by he: dag In dag
alt l»z»n en herlezen van da pogingen
die de menacben in het Kerk stellen
om elkaar het lavan meeilgk en
onaangenaam ie maken, by het alen
hoe da eene menseh den ander het
dagelQksch brood niet gant, hoe men
zyn tegenstander, indien dit mogalyk
ware, gaarne de laeht, welke men
inademt soa raotsoeueerpn, valt het
m.eiiQk sijn geloof te bewaren in den
vooruitgang oer beschaving, vals het
wel eeos swaar te geloovcn, dat de
lange lfidensweg tenslotte aal voeren
alt de duisternis naar het licht. Na
vier j«ar oorlog bl{ken de aashtere
gevoslena nog verstard in de borst
der overwinnaars. Moorden in Bas-
land de menschen elkander in naam
der vooraiteang, in de hoop op een
tchoorore toekomst Vol walging
wenden wy ons af on loopen rond la
vertwijfeling. Maar dan treft ons de
schoonheid van een enkele bloem,
die sljn bladen wyd nit spreidt naar
het licht, den wonderen groei der
boomen, den rijken bloei der nataar.
We alen een kind in argelooae vreugde
onbewust vas het leed dat rondwaait
in de wereld, dansen in de aon van
lonter levensblijheid. We alen op een
warmen aomeravond de hamel altge
spannen itaan over het wyda vlakke
veld, over de geheimzinnig rulsebende
kralnen der donkere boomen, de
hemel, waarin da sterren flonkeren en
de maansikkel lichtend Btast getee
kend. En dan bruist in ons op het
koor uit ,Dle Schópfuog* van den
onvolpreaen Hay in: ,Dle Hlmmel
hjj ook maar niet soo dom moeten
vragen, rechtvaardigde bU sich. Na
een tijdje begon zjj te .preken over
sfjn darf, zja stoutmoedigheid, lederen
avond den doodel(ken sprong te
wagen„Ik kan maar niet begrypen
dat je niet bang beat.' H{ was dank
baar d t ze weer gewoon met hem
praatte, iel dat het toeh werkeljk
zoo gevaarlek niet was, niet meer
dan de toeren die zij deden op ban
rijwiel. Zjj waren voor het hnls aan
gekomen. Een gaslantaarn belichtte
de donkere deur, de gryzs maar, de
gesloten lalken. Het was alsof het
huisje sliep, Mara stak haar handje
alt, hy greep hst, trok Mars naar zich
toe en halsterde haar naam, harts
tochteiyk. Zijn eiem beefde, hQ was
heel wit in sljn g'licht, waarin de
oogen stonden als zwarte sterren Zij
rukte sich los, liep snel het hals in.
De dear viel met een slag ia het slot.
Zenuwachtig streek Mara een laolfer
aan, ontstak het lampje, ontdeed zich
van hoed en mantel Ze had hst warm
gekregen, en met een haastige be
weging streek ie een haarlok van de
gloeiende wangen weg. Dan zette z\j
sich neer in een leunstoel en legde
haar handjes ln den schoot Zj) her
baalde in haar gedachten Ieder woord
dat hij gezegd had, zij hoorde den
eriougm die Esre Gottes.' In on1
stoimlg wellende waatellng komt over
ons weer de zekerheid het geloof ln
eoo betere tijd, waarin do menschen
niet sallen leven nsait het galak, niet
meer hnn gedachten, hnu In.paonlng
zullen richten op wat toch geen be-
vredigiog brengen kan, op hun eigen,
klein egoïstisch doel.
,0e Matin* geelt cjfers over de
be: o klDg.to-staed ln het gebied, dat
lsspen tyd b.sst 1» gewsa.t door de
legers vao don kroonprins. Wanneer
we dat lijstje bezien, is onsen indruk
D.ar leeft bjjsa gern mssseb. Goddank
d»t dia bange j ireo voorbij syn.
Voorbij Nog ls de vrede biet ge,
toekend.
Nog vragen we ons af: „ZaU-n do
geallieerden hun voorwaarden een'gr-
alos matigen?* De „Dafly Chronicle"
gelooft dat tittel noch jota aan het
verdrag ze! worden veranderd en
meent d»t do geallieerden lof en roem
toekomt voor de prachtige voorwaar
den. Het blad stshtijf:
.Do geallieerden houden niet van
het denkbeeld, rechter, te zijn in eigen
zaak, maar er sQn weinig neutralen
die ten volle onpartijdig zflu, en
minder rog dlo over h»t noodige
gewicht en voldoends autoriteit be
schikken. Alles zal worden gedaan om
volledig recht te verkregen. Voor het
overige zullen de geallieerden, wat
betreft hun verantwoordelijkheid, bloot
•taan aan het oordeel der g-schie.
deels."
Daarentegen meent de Ualted Press
dat Lloyd G-orge er voor ls dat de
voorwaarden worden gewijzigd. Ook
de Amerlkaansche deskundigen achten
veranderingen wenseheljk. Evenwol
schijnt men aan deu bails der begin
selen niet te wliloa tonnen. Die basis
is da overbekende stelling: Dultich-
Ircd is de sehnld ven allet en moet
daarvoor boeten Evenwel ae'.nt de
correspondent van da Daily News dat
een geest van verzoening in de lncht
hangt Dadeljjk afsnijden en de kanst-
matige ademhaling toepassen.
De bekendmaking der vredesvoor
waarden heeft ln O >»tenrfl k denzelfden
verpletterenden Indruk gemaakt als
lnde'tQd de pablleatie der voorwaarden
aan Duitsehland opgelegd in hst
Dalticho tjjk De beurs is eenige dagen
gesloten De bladen oiten ban voroot.
waardlglng op dsnzslfden toon als
indertijd de Dultsehe pers. Hier volgt
een enkel staaltje
De Neue Tag zegt, dat de voor
waarden, die Oos'e-rijk zal onder,
teekenen een anderen inhoud moeten
hebban. De vluchtigheid van het oot
werp, z{j<i theoretische onhoudbaarheid
en practische onuitvoerbaarheid troos
ten het blad en hebben z'jn ontstel-
tenls over dit caricaluur van een
vredesverdrag helpen bodaren. Het
vertrouwt op de wjjiheld, tact en
monichenkennia van de OostenrSksche
delegate, die wel al haar overreding*
kracht zal aanwenden om Oo.tenrjk
dezen ondrageiyken vrede en daarmee
Wilson een moreels beschaming te
besparen.
Voor de Ootlenrykera ls het te
hopen, dat de Daltschera met hun
pogingen om de gestrengheid der be
palingen verzacht te krflgon zullen
•lagen, zQ kunnen zich daaraan dan
voorloopig zterken. Het is voor de
Donau monarchie wel gemakkelflk dat
Dultscblaud voorgaat, zj kzn dan de
klippen vermyden waaraan de Dolt
sche afvaardiging zich stoot. Zoo is
toou weer, zy zag afin gezicht, zga
oogen, zfln handen. Zjj gevoelde weer
dat lauwe, huiveringwekkende gevoel
ln haar opkruipen. Hield hy van haar
Het scheen haar zoo tos, maar z(
wilt geen zekerheid ln zich. ZJn
woorden klonken te onecht, hy was
te weinig eerlflk en spontaan. Mara
raakte ln vsrwarriog, en zjj schudde
alle gedachten aan hem van zich tf.
Zn ztond op, borg hoed en mantel
weg eu ging naar bed. Maar nog lang
lag ze wakker, telkens weer kropen
overpeinzingen aan Zy kwam niet tot
klaarheid.
De volgende dagen vermeed zy het
met hem alleen te zjjo. Wanneer zfl
met baar broers hem ontmoette, was
hj altyd heel vriendelijk tegen haar.
Maar zy, ofschoon ze zich voorgeno
men had, heel gewoon te zjn, was
kortaf en kleurde telkens, en vond
dit heel onaangenaam 's Avonds win-
neer zy haar toeren verrichtte, wist
zy dat hy al haar bewegingen volgde,
voelde zy dzt zyn gedachten steedi
om haar waren. Dit maakte haar
onzeker, eenmzal was hazr een moei
ïyke toer mislakt en slechts met
inspanning van si haar wilskracht
kon zy hazr gedachten bepalen by
het rydeo. Den tweeden keer gleed
hei rywiel nit.
Renner bU hst beantwoorden van
Clameaaeau't rsde opgeresen en zal
door de geallieerden das als een
geciviliseerde Hun ijjn beschouwd
geworden.
De atschenricg van Rijnland ver
loopt niet zoo vlot als Frankrijk
gehoopt had, ofschoon het een nit-
gemaakte zaak sohyot te zya dat
Fraosohe officieren de beruchte pro
clamaties hebben doeu aanplakken en
Dsuwkeurig hebben toegezien dat ze
niet door de betoogeode bevolking'
worden afgescheurd. Hierby hebben
eenige relletjoB plaats gevoud&n waar-
b9 de rijzweep der officieren een voor-
name rol heeft gespeeld. Dit alles doet
denken aan Zabern. De Frisssohen
moeiten toch de slechte gewconten
der Pruisen niet zuo maar voetstoots
overnemen. Het Duitsche volk gaat
io 't geheel niet aecoord met de af-
scheidlngspolitlek en de haat tegen
de Fracichen neemt toe. De een tram
leden der Nat. Vergadering hebben
verklaard dat zy met leedwezen en
verontwaardiging konnis hebben go;
nomen van het gewetenloos dry ven
van enke'o persouen en dat zy leder,
die by znlk streven ls gemoeid, be
schouwen als buiten de party te
staao. Het praa'js dat „het Centrum*
de afscheiding zou voorstaan is hier-
mede den kop iogedrnkt.
Dr. Dorten, de president der RUn
republiek, zond bericht aan de Nat.
Vergadering dat hy den presidente
zetel had ingenomen en van plan was
op eigen bontje te gsan onderhandelen
In Versailles. Het antwoord was lang
niet malsch. Dr. Dorten wordt be
sehuldigd van hoogverraad on tegen
hem is rechtsingang vuleend. Al zyn
daden zyn onwettig.
In Wiesbaden eischten de Franschen
de onmiddellijke opheffing van de
proteststaking tegen het uitroepen der
repabllek op straffe van stopzetten
van den levensmiddelen toevoer. De
Franschen gebruiken met groote vlr
tuoslteit het scherpe zwaard vaa den
honger. Het gaat hier wel hard tegen
hard.
In Parijs en in geheel Frankryk
nemen de stakingen steeds grooter
afmetingen aan. Da metaai >ewerkers
staken, een groot deel der mijnwerkers,
de stakiug breidt zich alt in de textiel,
indattrle en in de modezaken. Zoo
staakt b.v. het geheele personeel van
de Printemps. Hit bedryf der omnl-
bnsmaatschappyen en der trams ligt
stil. Parys zit zonder licht. De stakers
hebben de telefonische verbinding
met Versailles verstoord en de draden
doorgesneden.
In tegenstelling met de berichten
dat de beweging een zalvor econo
mlsch karakter droeg, seint de Rassl
sche Tel. Union dat de staking een
politiek karakter aanneemt. Men zou
eischen het staken der vyandeiykhedon
tegen de bolsjewlken, opheffing der
blokkade eu mildere vredesvoor waar
den voor Daitrchland en Oustenryk.
Dit bericht komt nit Daltsche bron,
maar ook la do „Hamanlté* werd
gestreden voor afschaffing der Qlt-
althongerinspolltiek en voor een
rechtsrrede,
Holts jak.
Da voorwaarden welke de geallieer
den aan Koltsjak sullen stellen, wor
den door de „Westminster Garetta*
bekend gemaakt.
Koltsjak moet, zoodra hy Moskoa
heeft veroverd, een nationale verga
dering by eenroepen om een grondwet
Op een morgen was ay alleen tha's.
Zy zat in de woonkamer, een heel
eenvoudig, bnrgoriyr vertrek. Over
de gladde bruine tafel een gehaakte
tafellooper, in het midden een goed-
koope glazen schaal, het pronkstnk
van de juffroaw. In de schaal lagen
twee hoedespelden. Door de ramen
kwam het bleeke morgenlicht, ver
helderde de fletse portretten, toonde
vlekken op het gebloemde behang,
verried krasjes op het kenrig glad
gewreven buffilje, Mara zat op de
onde sopha, die met brnln leer was
overtrokken en waarvan de voeren
als van pyn kraakten toen zy ging
zitten. Zy zat met haar gezicht naar
het licht gekeerd, het hoofdje gebogen
over haar werk, de fijne sokken van
de jongens Bet klare licht deed haar
gelaatskleur bleekor «ij o, verfde bet
haar zwarter, glanzend. Haar teere
vingers trokken voorzichtig den draad
door de stof en telkens spitsten zich
haar roode lipjesingespannen ar
beidde zy. De denr ging open. Zy
merkte het niet. Het slanke lichaam,
dat eiken avond door de clrcasraimte
schoot, gleed naar binnen. De jongen
had de broers zien nltgaan en begreep
dat Mara alleen was.
(Slot volgt).
