HEREENIG D.
N°, 140,
Dinsdag 26 November 1918.
105° jaargang.
Uifst@! maar gesn afstel.
De Oranjedag te Goes.
ABONNEMENT
PrS« par 'rw.rts.nl, in Go.» f|l,—
bulten Goes f 1,25.
AfsoiidorKjke nommet s 5 cent.
Verschgnt: Maandag-, Woensdag
en Vrgdsgavond.
GÖESCHE
Uitgave Siaaml. Venn. „Goescke Courant".
Directeur): 0. W. ran Barneveld
ADVEKTENTIËN
▼an 1—5 regelt 75 cent, elke
regel meer 15 cent.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 110 ragoli 1,50
Bewijsnummers 5 cent.
Advertantlën worden aangenomen
tot 12 uur voormiddaga.
Bij dit no. behoort een Bijvoegsel.
Door Dr. Nolens?* aen leider der
katholieke staatspartij, is in de Tweede
Kamer naar aanleiding van de beruchte,
'revolutionnaire redevoeringen van den
heer Troelstra, aan de Sociaal-Demo
cratische fractie eene vraag gesteld,
welke op het volgende neerkomt
Breekt ge voor goed met uw revolution-
nairo plannenof wacht gij eenvoudig
eene meer gunstige gelegenheid af
De woordvoerder der Sociaal-Demo
craten wilde hierop geen antwoord
geven, „hj wilde zich de Hecht niet
laten afnemen Of de 'Sfeer Van den
Tempel deze uitdrukking als gewoon
gangbaar bezigde, dan wel of hij di?
deed, nu het een Roomsch Katholiek
priester was, die hem deze vraag stelde,
laten wij in het midden. Hoe dit zij,
het antwoord bleef uit.v-En toch moet
die vraag beantwoord worden Ook
door ons wordt ze gesteld, omdat wij
meenen, dat 's 'ands belang dit sprdert.
De sociaal-democraten vertegenwoordi
gen 1/4 gedeelte der Tweede Kamer.
Edoch zij werden gekozen als parlemen
taire)^ als mann/D, die langs regel
matig en weg, laDgs den weg van evoluliey
door de democratie, verschillende
misstanden wilden opheffen. Nu staat
de zaak evenwel anders. Troelstra kon
digde de revolutie aan later moest hij
erkennen, zich te Jhebben vergist in de
machtsverhoudingen. Gerust had hij
eraan kunnen toevoegen, dat hij zich
had vergist in den volksgeest
Wordt nu op eene anderemeer gun
stige gelegenheid gewacht?
Zojjder een rond en klaar antwoord
op deze ^raag, moet door iedereen, die
langs wettigen wil vooruit wil, het
vertrouwen aan de Sociaal-Democratie
worden opgezegd. Persoonlijke uitingen
van enkele vooraanstaande partijgenoo-
ten heffen die noodzakelijkheid niét op 1
W)e partij zelve moet uitspraak doen!
Op elke openbare vergadering, bij
elke gelegenheid moet deze vraag op
nieuw aan de heeren "worden gesteld.
Wij moeten weten, wat wij in het vat
hebben. Dat eischt 's lands belang, dat
eischt de democratie. Vandaar wel uit
stel, maar geen afstelw.
Onderstaand gedicht van Nicolaas
Beets wordt ons toegezonden met ver
zoek dit te plaatsen, waaraan wij gaarne
gevolg geven.
BLIJF ÉÉN.
Blijf "één, blijf één, mijn Vaderland 1
Blijf één en ongeschonden.
Geen staaispartij, geen godsdiensttwist
Verscheure, door geweld of list,
Wat G-d heeft- saamverbonden.
Blijf één, blijf één, mijn Vaderland 1
Laat niets die kracht u rooven.
Schraag, als een eenig man, den troon,
En meng geen wanklank in den toon
Van T oud ,/OraDje Boven 1"
Blijf één, bJijf, één, mijn Vaderland
Laaf niets die vreugd verbitteren.
Blijfk!einst,maarroemrijkst volk der aard
Door orde en rnst de vrijheid waard,
Die uw gelaat doet schitteren.
Blijf één, blijf één, mijn Vaderland 1
Laat iüets die deugd 'verflauwen,
Wroet in geen eigen ingewand 1
n feuiEEBTÖIF
Oorspronkelijke Roman
DOOR
C O S I N 8.
,Ntet dat, Peukje, niet dht
Maar ik had hem liet eu daarom ont
moetten we elkaar daar. We hadden
er geen kwade gedachten bij en
niemand wist er iets van. Soms was
bfj er vöör mij andera keeren,
wachtte ik op hem, maar nooit lang
en de stilte om om scheen dan
mee te trillen met onze kloppende
harten. De ruiten waren er alt.3d vuil
en de kamer lag vol stof. Slechts het
meest noodzakelgke meubilair stond
er. in de voorkamer was een wrakke,
oude sofa. Daarom zaten we er altijd
en staarden door de vuile ru ten naar
den somberen dag en den donkeren
hemel en naar de lichten, die uit de
ongelukkige huisjes aan den orerkant
kwamen. En om dan ten laatste weer
yan elkaar te moeten gaan o, hoe
zwaar was dat! Die vieze, muffe
kamers waren een waar paradijs voor
ons 1 Dat was alles, Peukje. En toen
En Leeuw van Noêrland toon geen
[klauw,
Dan tegen vreemde klauwen.
N. BEETS.
rfuitenland.
Nog altijd vechtlust.
Men viert in oss land allerwegen
feest en voor een deel verheugt men
zich daarbjj ty' voorbaat ln den
naderenden vreao.
Er js hierin een element van voor
barigheid, dat ons, bedachtzame
Nederlanders, elgenJjjk niet voegt.
Al is nl. de wapenstilstand gesloten
en zwggt het kanon op het oogenbllk,
de naaste toekomst kan ons weer
nieuws ellende baren en in geen
geval Is het waarschljnigk, dat de
vrsda binnenkort algemeen zal Zijn.
Zelfs at laten w(J den mogalgken
burgeroorlog in Duitschland en het
bolsjewistisch gevaar vlak aan onze
grens buiten beschouwing, zoo moeten
wt) ons nog ongerust maken over de
verschijnselen, die er op wijzen, dat
er b3 de geallieerden nog iets schuilt
van den ouden vechtlust. Vooral bj
de Fransehen lebfjnt de haat een
dulvelseh kwaad te tij n en blQkt bet,
dat zjj door dit gevoel la sommige
gevallen zoozeer worden meegesleept,
dat hst hen verleidt tot een laffe be
schieting der terugtrekkende Dultsehe
troepen, een handeling, waarover de
met eer overdekte Fransehe wapenen,
sieh met een onultwisehbare smet
zouden besmeuren.
Wg maken ln dit verband melding
van een telegram, 'door Hindenburg
gericht tot de rjksregeering, luidende
ais volgt:
De wapeastilstatidsccmmifflle meldt,
dat de hooding der vganiielijko leden
der commissie, vooral van de Fransehe
stelling weigerachtig is, dat de tege#'-
stander? onmogelijke eiechen blijven
stellen en het niet nltgesloten is, dat
de Pranscüeo een voorwendsel zoeken
om de vijandelijkheden te hervatten.
Ik moet er met nadruk op wgien,
dat het Daltscbe leger wegens de
gestrengheid der wapenstilstandsvoor
waarden en onder invloed der ge
beurtenissen binnen de grenzen den
strijd onmogelijk weer op kan nemen.
Zelfs tegen bet Fransehe leger alleen
zou sttjjd onmogelijk sjja.
Ik acht het mfja plicht, dit ook
daarom in het licht te stellen, daar
nlt vflsndeltjka bladen blijkt, dat de
vgandeigke regeeringen slechts met
een Dultsehe regeering, die op de
meerderheid van het volk steunt, vrede
zullen sluiten.
Volgens de .Socialistische Korres-
pondonz" is de hier geuite vrees van
Hindenburg, dat de Fransehen op de
hervattting vau oorlog met Dultseh-
land loeren, zeer nabij gekomen.
Ds K|jksregeoring zoo wordt
gemeld heeft z'ch daarom genoopt
gezleD, het hoofdkwartier het bevel
te doen toekomen, dat eik vuurgevecht
met de Fransehen moet worden ver
meden, zelfs wanneer de Fransehen op
de Duitsche troepen schieten.
Ds Frdhtche generaals bevitten de
uitmuntende marsehprestaties der
Dultsehe troepen en beweren, dat de
ontruiming, niet snel genoeg geschiedt.
ZS veMangen niet slechts het oorlogi-
en verkeersmateriaal, gelijk in het
wapenttilitipdverdrag is bepaald,
doch materiaal van zeer kostbare
hoedanigheid, waaromtrent in het
verdrag niets is vastgesteld. Z|j wil
len dn vertraging in de aflevering der
locomotieven en wagons met de scherp
ste maatregelen, n.l. met het ophef
fen van den wapenstilstand, feeant-
Ik hem vandaag weerzag wist ik,
dat lk hem niet meer liefhad, dat j|j
gel|jk hadt. H|j ls niet te vertrouwen
maar misschien is dat ook-niet enkel
zijn schuld.' Ze zweeg een poos en
vroeg toen opeens: .Weet je, dat er
beweerd wordt, dat zijn gezondheid
niet ia orde ie f Er moet iets aan zijn
hart hhperenen men fluistert zelfs,
dat b|j 'i waarschijnlijk niet meer lang
maken zal. H|j hijgde ook altfjd zoo
verschrikkelijk als hij de trap op
kwam.'
Ze stond opknielde plotseling
naast me neer en mijn handvasthou
dend, snikte zei ,0, Daan, je bent
gelukkiger dan lk I"
,Hoa zoo, kindje
.Misschien weet je 't zelf nog niet
maar èèuB zul je 't begrijpen.*
Haar hoofdje viel slap op mijn knie.
,Ik had hem Hef, ik had hem lief I*
.Kindje, kindje I'
Ze legde haar vochtigen wang tegen
mijn hand aan. Zwijgend boog ik me
over haar heen en zoende haar op het
voorhoofd een vaderljke zoen uit
medeleden. Strak keek ze me een
oogenbllk aan en ging toen de kamer
uit.
Ik wps weer alleen, alleen met mijn
sombere gedachten- Amelia's gevoelens
voor Btchter had ik me steeds als
woorden.
Dit alles is, wanneer het waar ls,
weinig verblfdend en men vraagt
zleh af, of het wel enkel haat ls, die
zulk een houding van Fransehe zijde
bepaalt. Wordt hier mtsschleo weer
een of ander eigenbelang nagejaagd?
Onmogelijk ls het niet, dat men
den oorlog zou willen hervatten, om
het Bolsjewisme te bestrijden, afge
zien van alle lagere drijfveren, die
ook niet buitengesloten zijn.
Een vingerwijzing ln deze richting
is de nieuwe militaire uctle der ge.
aUiesrden tegen de Rusaltehe Sovjet
republiek. Er komt utet alleen aan
het Eogelsohe Moermanfront meer
actie, ooch' een geheels militaire
operatie i«x thans op touw gezet on
reeds ln een vr|j var stadium van
ontwikkeling. De geallieerden mar
cheeren nl. op groot Rutland aan. De
.Deutsche Allg. Ztg." verneemt hier
omtrent het volgende uit Gelsingfors
Volgens medodeellng van een
ectente'diplomsat hier aan Helslngia
Ssnomat la de geconcentreerde
aanval der geallieerden tegen het
sowjet-Buoland Ingezet. Het Salonlki
leger bestaande uit Engelscheo,
Italianen, Fransehen en Serviërs, te
zamen 710.000 man, IsN.O.-waartsop
marsch gegaan. Koemeensche troepen
hebben zich bij hen aaagesloteD. Da
voorhoeden bereikten reeds Bessara-
blë, op zich zelf staande afdeeltngen
Odessa. Andere troepen rukken ln
geforeerde marsehen op Klef aan.
Generaal Berthelot, die de espeditie
moet leiden is ln Roemenië aange
komen. Ia verband met bet optreden
van witte garden van Pakof en Ea-
gelschen vtn de Moermanknst komt
wellicht ook een aanval van den
noordelijken oever van de Flnsehe
Golf af in aanmerking.
Ook hier weer vechtlust, die even'
wel bij menigeen minder antipathiek
zal zijn, daar z|j zich richt tegea de
algemeen misprezen Bolsjewiki, die
door alle vrede lievend» lauden om't
zeerst worden gevreesd. Toch mag dit
niet van invloed z|jfi op ons oordeel
over het eigenmachtig optreden, door
de gepatenteerde bevrSdors der kleine
naties aan den dag gelegd. Voor de
Bolsjewiki ziet het er somber uit.
Huo verguizing ls algemeen. Ook
Zwitserland en de Scandinavische
rjjken hebian da betrekkingen met
Nasiand verbroken en zoo schijnen
de dagen van Lenln geteld.
De algemeene vrede staat inmiddels
nog niet zoo dicht voor de deur, als
men gaarne geneigd is te gelooven.
Er schuilt nog vuur onder de asch.
Er leeft nog iets van de oude vecht
lust. We zullen wij» doen met kalm
en waakzaam te blijven tot de rust
ia Europa waarsehgnigk is terugge
keerd. En niet te vroeg voor dén
vrede gevlagd!
Zaterdag heeft schier heel Goes op
ondubbelzinnige wijze getuigd van
de liefde, dia men ook hier onze
Landsvoralln toedraagt en uiting ge'
geven aan de govoelens van vreugde
over de bezworen revolutie en van
onwankelbare trouw aan de regeerlug.
Reeds vroeg in den morgen, toen
het zonnetje, dat de feestelUkhetd van
dezen dag zoozeer verhoogde, nog
maar nauwelijk den ochtend nevel
had verdreven, ontplooide zleh aller-
wege de Nederlandsehe driekleur met
den oranjewimpel. Zelden prijkte onze
stad in zoo rijken vlaggentool en het
waz vooral in de nauwere straten,
bijv. de Lange Kerkstraat, een fleurig
en kostelijk schouwspel, al dat dun-
platonisch ingedacht en hemzelf als
het voorwerp waarop de ziekelgke
sentimentaliteit van een bakvischje
zleh geconcentreerd had en nu
kwam ze me vertellen, dat hg haar
in zgn armen gehouden had I Ik wai-
gerde%esltit een dergelijke zchllderlog
voor waar can te nemen. Waarom
moest ze een man als Richter liefheb-
ten God alleen wist 't 1 Eu als ze
hem eens getrouwd had 1 Dat wat nu
volkomen uitgesloten; haar toekomst
was nu vastgesteld en ze had er zich
in geschikt, 't Was wel hard, maar
enfin 1 En opeens leek 't me als had
zich ook mijn perzoonlijke opvatting
van het geluk gewijzigddat, wat ik
er eerzt voor aangezien had, een
abzoluut ander gevoel watdat ik
met dat gevoel van rnst en geposeerd-
zijn geen vrede meer had; dat lk wat
meer, wat heiligers en verhevens In
het geluk zocht.... Wat Amelie ge
kend had, d&t was werkelijk geluk,
z|) 't dan ook Illusionair en verduisterd
door het azpect van kortstondigheid.
En ze [had het gekend op die vieze
kamerz ln het Weit Einde. Nu waz
het weg maar de herinnering er
aan- zou ze altijd hg zleh big ven
dragen
doek te zien wapperen. Hoog op het
stadhuis stond lier de banier ten
toeken van de instemming, waarmede
het stadsbestuur de blijdschap van
dezen dag medeleefde met de Oranje
gezinde burgerij.
?r|jwol algemeen had men zich
met oranje getooid, vooral de kinde
ren droegen op kwistige wijze het
erkende symbool van die echt-Nader-
landsche, eeuwen-oude gevoelens, die
den band tussohso vorst en volk
ten allen tijde en ook in deze kom
mervolle dagen hebben bezegeld. De
oude oranje liedjes waren weer opge'
diept en klonken allerwege.
-
Terwgl de kinderen ln hun onbe
wustheid op straat het feest vierden,
gaven des middags zeer velon gehoor
aan den oproep van het Comité van
Actie, samengesteld uit Katholieke en
andere Christelijke Vak- en Josge-
Uedenvereenigingen, en kwamen bij
een in de groots zaal van de sociëteit
V.O.V., waar geen plaatsje onbezet
bleef. Boven dp bestuurstafel was om
het portret der Koningin eenige ver
siering aangebracht. Aanwezig waren
o.a. ds heer D. D. v. d. Bont, loco
burgemeester, ds belde wethouders
de h.h. Fransen v. d. Putte eu mr.
Stleger, de heer Van Ballegoijen de
Jong, gemeente secretaris es de heer
Baede, deken van Goes.
De voorzitter, de heer Van der
Eem, kapelaan alhier, heette de aam
wezlgen welkom en herinnerde aan
de revolutionnaire beweging en de
daarop gevolgde actie-van hen, die
de revolutie ln beginsel vgandig zgn
gezind en t6gen de oproerkreet een
kreet voor vrede, orde en plicht deden
hooren
Spr. wees er op, dat de actie uitging
van werklieden- en jongelingsveree-
nigingen, die op tegen-revolutlonnair
standpunt staan en merkte op, naar
aanleiding van een opmerking in de
.Goesehe Courant" gemaakt, «Ut man
een dusdanige vereeniging alhier niet
had kannen vinden buiten die van Chris-
telfjken huize Hoewel het aanvanke
lijk het plan waz alle klesvoreenigin-
gon, van welke politieke kleur ook,
bulten da beweging te laten, had men
Donderdag toch een uitnoodlglng tot
deelneming verzouden aan de voor
zitters dor beide liberale kiesvereani-
gingen alhier. Spr. vreesde dat door
ziekte der belde voorzitten deze brie
ven niet tijdig bezprokan waren, waar-
door aan de uitnoodlglng geen gehoor
werd gegeven. Mede ln dit verband
ontkende spr. naar aanleiding van eeu
ingezonden stuk ln de „Goesehe Cou
rant", dat het de bedoeling wat dato
actie te laten nitgaan van een troepje
„fijnen" daar het ztreven enkel
waa gericht op een uiting der ge
voelens, die Nederland en Oranje ver
eenigen.
Hierna gaf de voorz. het woord aan
den feestredenaar, den heer mr. J. A.
de Wilde nlt 's Graveuhage, die Iu
een gloedvolle en door daverend ap
plaus herhaaldelijk onderbroken rede
uiting gaf aan zijn opvatting van de
jongste gebeurtenissen, die wjj bekend
genoeg mogen veronderstellen om spr.
hierbg op de voet te volgen.
Spr. liet niet na zijn bewondering
alt te spreken vcor de revolutielrede
van Troelsfra, alt meesterstnk van
welsprekendheid, om vervolgent met
des te moer nadruk te wijzen op het
gevaar, dat ds socialistische bedreiging
voor ons volk Inhield, en zgn ver
ontwaardiging over het gebeurde
kenbaar te maken, vooral ook in
verband met het door Troelstra hiertoe
gekozen moment. De kapitale lont,
X.
Annette was al sinds den 21sten
December weg en nu liep Januari
reeds ten einde. De correspondentie
waz geleidelijk aan minder geregeld
tusschen ons bggehoulen en van haar
kant haast geheel gestaakt.
In mjjn levenswgte was een ver
andering binnengeslopen) een nieuw
element, een gevaar. Ik besefte 't
volkomen, maar tevens gelaten on
verschillig. Bgna lederen middag,
en ook wel eens avonds wandelde
lk naar de Botchjes en bleef dan een
paar uurtjes t>U Henrietta Heldrlnek
soek brengen. Op een dag, niet lang
na Annette's vertrek, had zo me op
da Promenade, van uit haar rijtuig
toegewuifdme vervolgens eeu plaats
je tusschen haar drie honden, die ze
altijd bij zleh had, Ingeruimd en me
voor de thee mee naar hull genomen.
Henriette waz een verre nicht van
me, die lk na mijn huwelijk zoo goed
als niet meer gezien of gesproken
had. Toch negeerde ze met een char-
manten takt de lange breuk in onzen
omgang en gaf zich alle moeite om
me de zcherpe punten van mijn
heztaan zoo min migelljk te doen
voelen. En dat er werkelgk heel wat
van die punten beztonden waz maar
door Troelstra gemaakt, achtte spr., dat
hg zijn revolutie 4 i/e dag te voren
aankondigde, waardoor het volk tijd
had zien te bozinnan en van dezen
tijd een dankbaar gebruik maakte om
zich om krooa en regeering te scha
ren. Spr. bracht hier behalve aan de
chr. arbeiders ook hulde aan mannen
als Treub, Merchant, Visser van IJzen'
doorn en Drtsielhuijs, dis in de
Tweeds Kamer de socialisten schitte
rend bestreden. Der bonding da regee-
ring noemde spr. kloek en waardig,
terwijl hjj zgn dank nltte voor het
algemeen bejef der burgerij, dat de
orde moeit worden gehandhaafd. In
dit verband wees spr. op de beteek a
nis, ook in de toekomst der burgen
wachten, vooral als het mogelijk zal
zal zgn de legersterkte veel te ver
minderen.
Gedurende de pauze werden onder
da aanwezigen lijsten ter teekenlng
aangeboden, waarbg men zich dis
voorloopig lid der Goesche burger
wacht kon opgeven.
De heer De Wilde, zijn rede voort
zettende, wees op het tragische lu de
figuur van Troelstra, wien hg met den
gewezen Dultschen keizer vergeleek,
om vervolgen! naar aanleiding van
de aan de Koningin gebrachte hulde
uitvoerig ztll te «taan bij de banden,
die Nederland eu Oranje te zamen
houden. Spr. hoopte, dat ook de soc.-
dem. zullen Inzien, dat zj} het koning
schap der Oranjes, zoolang zg er zgn,
niet moeten aantasten. In 't bijzonder
wees spr. er op dat deze actie gean
anti socialistische mag zgn. De socia
listen hebben thans kunnen leeren
inzien dat Nederland ten onder zou
gaan, wanneer het den revolutionnai.
ren weg opging.
Spr. getuigde ten slotte op mee-
sleepende wijze van zijn liefde voor
OraDje, als symbool onzer vrgheid.
ny wekte de aanwezigen op allen
overmoed buiten te sluiten en wees er
op dat in de toekomst noodig zgn
positieve mannen, strijdend voor posi
tieve daden. Na een opwekking staan
de een couplet van het Wilhelmus te
zingen besloot spr. met een juichkreet
voor Koningin en Vaderland.
Na het lang-aangehoudan on laid
applaus zong de vergadering ctaande
een couplet van het Wilhelmus en
vonden verschillende jubelleuzen
gretig bgvai.
Hierna deed de voorzitter mode
deeling van een motie van trouw aan
de Koningin, welke men gezamenlijk
naar het stadhuis zou brengen en don
loc o bargenféester aanbieden met het
verzoek er de Koningin telegrafisch
mede in kenniz te stellen.
Terwgl de stoet zich al zingend en
jubelend, met het comité van actie
en den heer mr. De Wilde voorop,
door de Lange Kerkstraat naar ds
Groote Markt begaf, bereikte het
Dagelijksch bestuur onzer gemeente
hst stadhuis langs een korteren weg
en wachtte de betoogerz hier op het
bordes af.
Een dichte drom van jubelende men-
schen schaarde zich om de hooge
■toep van het stadhulz, waar kapelaan
v. d. Eem den heer v. d. Bout de
motie, in den vorm eener oorkonde
Uitgevoerd, met een toepasselijk woord
overhandigde.
In deze motie spreekt de regeerlngs.
getrouwe burgerij van Goes haar ver
ontwaardiging nlt over de revolution
naire woelingen en wordt hulde ge
bracht aan H. M. de Koningen en-
onwankelbare trouw betuigd aan haar
regeering.
Nadat ook hierbjj gezamenlgk het
Wilhelmus was gezongen, voerde da
al te waar. Da ergste was wel, dat ik
hoe langer hoe meer m|jn heil'op de
sociëteit achter een borrel ging zoeken.
Zg echter deal of ze 't niet merkte;
maakte er zelts nooit da kleinste toe
speling op, maar trachtte daarentegen
door me den tjjd zoo aangenaam ie
makon, me zou mogelUk van die
verkeerde gewoonte af te bouien. Ze
speelde goed piano en zong er niet
onverdienstelgk b|J. Zoo zat ik op
een avond naar haar te luisteren
terwjjl bet gele kaarslicht van de
piano op haar blonde, springerige
baar speelde en de slanke vingers
behandig over de toetsen gingen.
„La tombe dit a la rose
Des pleurt dont l'aube t'arrose
Que fall-fa, fleur dei amourz?
La rose dit la tombe
Qua fals tu de ce qui tombe
Dans ton gouffre ouvert toujour»
Zacht wiegden de tonen door de
warme kamer. Ze bleef voor zich op
het blad kgkenen de zachte, kal-
meerende toon van haar stam scheen
een mat behagelgk gevoel over mets
brengen. Allaz rondom me waz oud,
donker en lleflijk-beseheldenwas
gearrangeerd met een bijzonder fijnen
■maak, die het geheel ietz Intiem
comfortabel! gaf. (Wordt vervolgd.)
