Zaterdag 17 Augustus 1918.
105s jaargang.
De Indische Volksraad.
Twee Gebroeders,
N°. 97,
ABONNEMENT
Prjs per kwartaal, in does f
balten Goes f 1,25.
Afzonderlijke no cub or 5 5 cent.
VarschQEt: Maandag-, Woensdag
en VrQdagavosd.
GOESCHE S COllRANT
Uitgave Naaml. Venn. „Goescbe Courant''. S3 itinwitnnr ft w
Directeur6. W. van Barnevel(l.
ADVEBTENTlfiN
van 1—5 ragelj 75 cant, slke
rogel mser 15 coat.
Driemaal plaatsing wordt tweemaal
berekend.
Familieberichten 1—10 regels f 1,50
BewijsnuwShers 5 cent.
Adverteatien worden aasgenomen
tot 12 uur tsArmiidagi.
In de laatste maanden wordt de
algemeene belangstelling in Indische
aangelegenheden levendiger. Bij de
verkiezingen kwam dat vooral tot uiting.
Verschillende partijen tenminste heb
ben in hun programma's of manifesten
een artikel aan Indië gewijd.
Men heeft eindelijk begrepen, dat
ieder Nederlander belang heeft bij het
wel en wee van Indië. Waarschijnlijk
hebben andere lauden ertoe meegewerkt
dit belang te doen ontwaken. In
Indië zelf is men over de tot nu toe
gevolgde regeeringspolitiek niet bijster
tevreden. Dat kon ook niet anders.
Het ligt minder aan den goeden wil
dan wel aan het verouderde regeerings-
beginsel, vervat in het Kegeerings-
Reglement van 1851.
Hierin komt nu eindelijk verande
ring. Indië heeft een Volksraad ge
kregen. In de desbetreffende M. v. T.
schreef de minister De veranderde
tijdsomstandigheden en de steeds voort
schrijdende ontwikkeling der Aziatische
koloniën en haar bevolking, maakten
het noodzakelijk van het sedert 1854
aangenomen regeeringsbeginsel van
bestuurscentralisatie af te wijken. Het
is thans noodig de medewerking der
bevolking in te roepen ter vervulling
van de bestuurstaak''.
De wet op den Indischen Volksraad
gaat wel niet zoover als de M. v. T.
zou doen vermoeden, maar er is in
ieder gevai een begin gemaakt.
De Volksraad beslaat uit 39 per
sonen, de voorzitter inbegrepen. De
voorzitter wordt door de Koningin
benoemd, van de overige 38 leden
wordt de helft door den gouverneur-
generaal aangewezen en de andere helft
door een kiescollege gekozen. De Volks
raad heeft slechts een adviseerende
stem. Men ziet dns, dat de regeering
nu niet bepaald met overijling is te
werk gegaan. Maar, zooals gezegd, er
komt. toch verandering, we gaan nu
toch in de richting van zelfbestuur.
De socialisten zijn natuurlijk over dezen
langzamen gang van zaken slecht te
spreken, maar zij zijn nu eenmaal aan
hun naam verplicht te probeeren aan
het gebodene een schepje toe te voegen.
Het is echter best mogelijk, dat
spoedig blijkt, dat de Inlanders rijp
en ontwikkeld genoeg zijn voor zelf
bestuur. Onze eisch is dan, dat de
regeering niet talmt, maar onmiddellijk
ingrijpt.
De voorzitter van den Volksraad,
de heer Koningsberger, heeft op boven
staande ook gewezen. Hij zei toch in
zijn openingsrede, dat de niet-recht-
streeksche invloed van den Volksraad
niet onderschat moest worden en voegde
hieraan toe, dat men niet overijld te
werk moest gaan.
De Volksraad heeft zitting gehouden
en met de N. R. Ct. vinden wij het
verstandiger ons oordeel over het sncces
daarvan voorloopig op te schorten, tot
dat wij in het bezit zijn van uitvoeriger
verslagen, als waarover wij nu beschik
ken. Vast staat echter reeds nu, dat
het wantrouwen in onze regeering, het
welk in sommige Indische bladen tot
uiting kwam, in den Volksraad zijn
sprekers vond.
Dit behoeft echter niet te verontrus
ten, want het is zeer juist wat de
N. R. Ct. eenige weken geleden schreef,
45 FEUILLETON-
DOOR
GÜY DE MAUPASSANT.
In zijne hut vond hj zjjn vader,
zijne moeder, mevrouw Bosémllly en
Ham, die hem reads wachtten.
„ZJt gij al zoo vroeg hier?" vroeg bij.
„Ja,' antwoordde mevrouw Boiand
met een licht bevende stem, „wj
wilden nog zooveel mogelijk van je
genieten.'
Hi) zag haar aan. Zfi was in het
zwart gekleed, alt in den ronw, en
hfl bemerkte opeens, dat haar haar,
dat ln de laatste maand reeds was
begonnen grijs te worden, nu geheel
wit was.
Het was niet gemakkelijk vier
mensehen in de nauwe ruimte eene
plaats aan te bieden, en Peter zelt
ging op zijn bed zitten. Do deur was
open gebleven en men zag de mensehen
voorbij stroomen, die zich verdrongen,
zooals op feestdagen in de straten;
alle vrienden der passagiers en eene
groote menigte nieuwsgierigen be
n.l., dat van een verloren gaan van
vertrouwen geen sprake kan zijn. „Ver
trouwen" schrijft genoemd blad, „in
den eigenlijken zin des woords heeft de
Iniandsche bevolking nooit ir, het over
haar gestelde bestuur gehad. Spreekt
men van „vertrouwen", dan moet daarbij
een zekere mate van bewustzijn worden
verondersteld, welke aan de passieve
massa dier bevolking ten eenenmale
ontbrak."
Blijken echter de tot onze regeering
gerichte verwijten gegrond te zijn, dan
is het goed, dat die verwijten openlijk
uitgesproken worden. Hiertoe is volgens
de ons ten dienste staande gegevens,
ruimschoots gelegenheid gegeven.
Dat de Indische regeering van plan
is verloren vertrouwen te herwinnen,
bewijst de openbaarmaking van bet
rapportLiefrinck.
De regeeringscomihissaris Liefrinck
heeft een onderzoek ingesteld naar de
misstanden in Djambi. Het bleek nu,
dat daar een ongehoorde toestand was.
Dienaangaande werd uit Batavia aan de
,/N. R. C." geseind,*dat in hoofdzaak
de schuld moest worden toegewezen
aan den wensoh der bestuursambte
naren om hun gewesten snel tot ont
wikkeling te brengen, terwijl de in
iandsche bevolking niet in staat was
den gang bij te houden.
De Volksraad heeft de regeering
kenbaar gemaakt, dat hij er prijs op
stelde, dat het rapport openbaar ge
maakt werd. De regeering heeft aan
dien wenk niet alleen gehoor gegeven,
maar zij heeft bovendien den heer
Liefrinck opgedragen oin zijn onder
zoekingen voort te zetten, misstanden
op te sporen en hierover rapport uit
te brengen.
Wij kunnen dezen gang van zaken
niet anders dan toejuichen, want hij
bewijst, dat het de regeering ernst is
om het bestuur van Indië grondig te
hervormen.
iluitenland.
De strijd ia en baitea Europa.
De oorlog der mislukkingen is weer
tot een belangrijk keerpunt genaderd,
een punt waarop alle overleg, scherp
zinnigheid en doorzicht noodig sQn
om te bepalen welken weg verder zal
worden bewandeld. De gevolgen van
vroeger gemaakte fouten en misreke
ningen doen zich gelden en eliehen
nieuwe maatregelen, waarvan men
redding hoopt, doch die misschien
evenzeer teleurstellingen zullen baron,
In het Dultsche hooldkwartier wor
den thans zeer ernstige beraadslagin
gen gepleegd. Daar zjjn met den Duit-
achen Reiser, Hindenburg 6n Luden1.
durf ook Herillng, Hintze en Helfierich
aanwezig, terwijl tevens Keizer Karei
er met Burlan en Ari zQn aangekomen.
Wat deze militaire en politieke lei
ders der Centralen tezamen bespreken
en zullen besluiten is aan geen onin
gewijde bekend en we zullen er voor
loopig ook wel niet anders van ver
nemen, dsn dat men 't op de gebrui
kelijke wijze op alle punten is eens
geworden. Aan hartroerende betuigin
gen van bondslrouw en eensgezind
heid ontbreekt 't reeds bij voorbaat
nief, doch dit alles Is slechts uiterlijk
vertoon, om de goê gemeente toch wht
te zeggen.
Ds teiteiyke strekking der te nemen
besluiten zullen w§ pas loeren kennen
ultjde houding, in don oeret volgenden
tUd door de Centrale mogendheden
ten opzichte van Busland aan te nemen.
Want al weten we niets, zoo ligt het
vonden zich aan boord cm hot reus
achtlge schip te bekijken. Men liep in
de gaDgen op en neer, bekeek het
salon, wierp .onderzoekende blikken
ln de openstaande hutten, en meer
dan eenmaal fluisterde eene stem:
„Dat is de hut van den scheepsdokter.'
Peter stond op en sloot de deur,
doch hij had ze liefst terstond weer
geopend, want de onrust daar bulten
had hem en de zQnen eonigszlns over
het verlegene zwijgen, dat onder hen
heerachte, weggeholpen.
„Er komt niet veel lucht binnen
door deze kleine venstertjes', merkte
marrouw Bosémllly eindelijk op, om
toch maar iets te zeggen.
„Den naam venster verdienen deze
lnlkjes nauwelijks," antwoordde Peter.
HQ maak'.e hen opmerkzaam op de
buitengewone dichtheid van hot gias,
dat aan de hevigste golven weerstand
kan bieden en legde hun uitvoerig
uit, hoe ze gesloten werden.
Boiand vroeg: „Je hebt hier ook
eene apotheek, nietwaar?'
De dokter opende eene kast en wees
op eene lange rij flesseben en fleschjes,
die op witte plaatjea LatQosche op-
schriften droegen. Hij nam er oen uit
om de bestanddeelen der vloeistof
toch voor de hand, dat deze confe
rentie In do eerst® plaats bsirekkiDg
heeft op de veranderde en steeds ver
anderende omstandigheden in het rijk
der Bolsjewiki.
Hoe daar de zaken op 't oogenblik
staan, is moeilQk nit de tsgsestrydiga
berichten cp te maken.
Volgens .berichten uit Pstrograd
zonden de Bolsjewiki een belangrijke
overwinning aan de Wolga behaald
hebben op de Tseeho-Slowaken, ter-
wQl de Ententetroepen hun opmarech
zouden hebben gestaakt. Het bericht
uit Locden dat Lania en Trotsky de
wijk naar Kroonstadt hebben geao
men Is echter van later datum. De
waarheid zal ook hier wel ia 'temid
den liggen en we mogen aan némen
dat er son hevige strijd wordt gevoerd,
die nog niet naar daze of gene zijde
is beslist.
Zullen de Oentraien nu het oogen
blik gekomen achten om doze beslis-
sing tot stand te brengen en wel ia
hun vjoordeel? Het z*1 een moeilijk
besluit zijn, want er zit veel risico
aan vast. Zij zouden de Bolsjewikl te
hulp moeien komen, maar dezen
hebben verklaard hiervan niet gediend
te zjjn, daar zij terecht hat lot van
de Oskraice vreezan.
Nu lal het geen bezwaar opleveren
de Bolsjewiki togen hun zin te helpen,
alt 't Doltsehe belang zulks meebrengt|
doch wat zal er noodig zijn om dit
Duttsche belang te verzekeren. Niet
zoo heel weinig, daar de Ttjeoho'
Slowaksn krachtlgen steun genieten
van de geallieerden, die er natuurlijk
alle belang bg hebben DnUschlaiid
oen nieuw Oostelijk front te bezorgen.
Toen Amerika den oorlog verklaar
de spotte men te BerlQn en was men
van meer,leg,dat de overwinning reeds
lang behaald zon zijn, eer de Ameri,
kanen in Europa konden zijn. Zulk-
een lichtvaardigheid zal men nu niet
aan den dag loggen bij de onderne
mingen door Engeland en Japan op
touw gezet. Men heeft lesten
beseffen dat do geallieerden over tijd
en gold beschikken ea dat dit mach
tige hulpmiddelen zjje iu den tegen-
woordlgsa oorlog machtiger dan
militaire tucht en veldheergenie.
Duttschland daarentegen heeft geen
t|jd te verliezen, vooral met het oog
op de gebeurtenissen in het Wetten.
Het moet zich haasten om het uit het
O. dreigende gevaar af te wendaa en
de wereld wacht met ongeduld op
verschijnselen, die doen blijken hoe
het zulks denkt te volbrengen.
Voor een krachtig militair ingrijpen
zal het in de gegeven omstandigheden
wel terugschrikken, temeer daar dit
juist naar hst verlangen der gealli
eerden zou zijn, die niets mser ver
langen dan een verzwakking van het
Dultsche front in het Westen.
Een nieuw vredesaanbod, dat aan-
nemelQker zou zjjn dan de vorige, is
ook niet te verwachten daar de
nltwerking van zulk een blijk van
zwakheid noodlottig zou moeten zjjn
voor de geestkracht der Centrale
volken en daarentegen de geallieerden
slechts meer hoop op de eindover
winning sou geven.
Er zullen wal eenige diplomatieke
manoeuvres verzonnen worden, waar
door men een toestand hoopt te be
reiken, waarin da verdere ontwikke
ling der gebeurtenissen het best ken
worden afgewacht. Tot nu toe even
wel toonden de Dnitschers zich op
diplomatiek gebied geen gtoote mees
ters. Vooral ten opzichte van Busland
hebben zjj een koers gevolgd, die tot
veel teleurstelling aanleiding gaf dn
dit tal ook nu het geval zijn, wan
neer hot oude standpunt om te halen
wat er te halen is, niet wordt prijs
gegeven en men voortgaat met de
werkelijke belangen van het Russische
daarin te verklaren, wat schijnbaar
zeer oplettend werd aangehoord.
Boiand herhaalde, 't hoofd ernstig
schuddend„Zeer interessant, zeer
interessant!'
Er werd zacht aan de deur geklopt.
„Binnen 1* riep Pater.
Kapitein Beanslre verscheen.
„Ik ben met opzet zoo laat ge
komen,* zeide hQ, hen begroetend,
„om uwe gevoslsontboezemingen niet
te storen.'
Hij moest ook op het bad plaats
nemen. Weer ontstond eene diepe
stilte.
Plotseling luisterde de kapitein op
lettend. Bjj hoorde een commando en
verklaarde de anderen de beteekenls
daarvan.
„Als wij met de „Parel* willen uiti
zeilen, om u nog ln vollo zee een
laatstee afscheidsgroet toe te wulven,
dau is het hoog tijd op te breken.
Vader Roland, die zoor op dit nam
mer van het programma gesteld was
en die de passagiers der „Lotharingen'
als zeeman hoopte te imponeeren,
■tond haastig op.
„Voorwaarts dan, vaarwel, mijn
jongen!'
HQ kuste Peter en trok de deur open.
volk te negeerec.
De zich openbarende neiging om ia
het Oosten in do versehlllet-de staten
trosen op te richten, duidt er op, dat
men het oude dwaalspoor nog steeds
bQ voorkeur volgt.
De „Vorwa-ts' sehrjjit hierover een
verstandig artikel, waarin o.s. het
volgende wordt betoogd
Gelukt hst niet om der: wil van de
Entente volkomen te breken, en blijft
wat wQ van zslf sprekend achten, ook
ds Daitrcho weerstandskracht onge
broken, dau sal man moeten besluiten
tot een vrede bü vergelijk en zich
nolens volans wel moeten laten vinden,
om ook de regeling san de toestanden
in het oosten hierbij t» be rekken.
Hat la gomakkeljjk in te «ian, wat het
beteskent, wanneer ln het oosten f»li»
aecomplls wordee geschapen. Dniteeh-
leBd kac bewilligen Ir, eon nieuwe
bespreking van dan vrede v*n Brest
op een wersldvredereongreï, maar het
kan deze al reeds voorkomen, door
in bijzondere onderhandelingen met
Rusland tot eer. herziening over te
gaan. Wat echter, als het dan reeds
tot stichting van nieuwe aan Dultsch-
l&nd „aangeleunde" koninklijken Fin
land, Lltpueu, Poles enz. is gekomen?
Dan beteekent de herziening van ds
vrede van Brest een niet te bemante
len Doitsshe nederlaag een nederlaag
weliswaar niet van list Dultsche volk,
wel echter van de Daltsche macht
hebbers, naar bulten Ia elk geval een
ernstig echec van de Dultsche politiek,
dat ds machthebbsi s wet opoffering
van Duitsoh bloed zullen trachten te
voorkomen.
De nieuwe koninkrijken zjjn alleen
dan te behouden, als ds oorlog eindigt
met da vestiging van de militaire
wereldheerschappij van Daitsehlaad.
Wla da Dulssahe randstaten tot flliasl-
beziuitigan van de Dultsche dyaastie
wil maken, moot ook consequent
de militairs wereldheerschappij van
DultschDnd als doel erkennen, want
zonder deze kunnen de nieuw getim
marde troontjes geen dag lang na de
vredesBluiting blijven staan. De
koningebenoeming in het oosten sluit
de deur voor een vrede b(i vergelijk,
zij zst alles op de militaire beslissing.
De politiek der koningsbenoeming kan
verkeerd zijn en Is naar onze over
tuiging verkeerd, ook al zou de oorlog
eindigen met de volledige ter neder
werping van de Anglo-Amorlkaansehe
macht en die harsr bondgenooten.
Icdlen echter de volkomen ter neder
werping niet als een met wiskundige
zekerheid te verwachten feit van te
voren berekend, maar de mogelijkheid
van een militaire remiaepartij voorzien
wordt, dan is deze politiek een mis
daad. De verplichtingen, diemen tegen,
over de nieuwe rijken heelt aanvaard,
zullen dan evenzooveel boelen zijn en
evenzoovesl hinderpalen voor de
poging, een elndeloozen oorlog met
diplomatieke middelen te verkorten.
Wfj kunnen dan misschien nog jaren
lang oorlog voeren, niet voor het be
houd van Dultschland, maar om de
halve en dubbelzinnige, kreupele ver
overingen is hst oosten met geweld
te haedbaven.
Da vraag kan niet vermeden wor
den, of de toestand in het westen zulk
een „alles of niets-politlek" in het
oosten rechtvaardigt. Niemand is ge
lukkig te prijzen na den dood, en geen
oorlog is geheel gewonnen, eer bij nog
ten einde is Een gewetensvolle, zich
do verantwoordelijkheid jegens het
volk bewuste politiek zal niet kur-st-
matig alle uitwegen afsluiten en alieen
dien van de absolute militaire machte-
beslissing openhouden. Daaromeischt
het belang van hei Duitfohe volk ge
biedend, dat in het oosten niet in plaats
van beweeglQke toestanden, die nog
door diplomatieke besprek)- gen kun-
Onbeweeglijk, heel bleek, met ceder-
geslagen oogea bleef mevrouw Boiand
staan.
„Voorwaarts, oudje; wQ moeten ons
haasten,* drong de vader „er ia g*ene
minuut meer te 'verliezen."
ZQ richtte zich op, ging een paar
schreden naar haar zoon toe en stak
hem hare w&ebleeke, Qskoude wang
voor een kus toe; gaen van beiden
sprak een woord. Daarop drukte de
dokter mevroaw Bosémllly de hand
en zijn broeder eveneens.
„Wanneer zal het huwelijk plaat»
hebben?' vroeg bg nog.
„Wfl hebben don dag nog niet bet
paald. In elk geval richten wi) ons
naar jou tochten."
Eindelijk verlieten allen te samen
de hut en klommen omhoog naar de
met afscheidnemende vrienden, pakjes
dragers en matrozen volgepakte brug.
„Vaarwel", zeide Roland haastig.
„Vaarwel', antwoordde Peter, aan
den rand van eene der kleine houten
bruggen staande, welke het verkeer
tutschen de „Lotharingen" en de kade
mogelijk maakten.
Nog eenmaal drukte hij allen de
hand; toen verliet zijne familie hem.
„Vlug, vlug, naar den wagen',
nou wotuea hele ><jod, kunstmatige
starre bouwsels wden gezet, die ge
weld alleen kast aahouden, geweld
aileen vernielen kan.
Tot zoover de „Vorwarti' t
Of de Dultsche machthebbers in
dezen oorlog voldoende van da onder
vinding hebben geprofiteerd, om naar
deze reaeiQku raadgevingen te luiste
ren, zal de toekomst ons moeten ba-
wQzen. Tut zoolang blQven wij twQ-
ielen.
Verstandige woorden inden nog
nergens veel weerklank en toch
worden ze wel overal geuit. Dit is op
zlchzell althans een verheugend ver-
Bohgosei. Wij willen na het boven
staande voorbeeld van Dultsche zijde
ook een vooroeciu v.,n EngeiechB
zijne ga,en en n«ien daartoe het
voigonue aan uit een schrijven in de
„Mancuester Guardian', deel uitma
kende van oen gedachtenwlssellng
over hot ordsrwerp: „De weg naar
den vrede'.
„Het Dultsche volk zoo lezen wij
dan iu bedoeld schrijven gelooft
terecht of ten onrechte, dat Engeland
weigert anders vrede te sluiten dan
met een onvoorwaardelijke overgave
van Dultschland en daar de Dnitschers
in vele opzichten zQn net als wj zelf,
zotten zjj zich schrap en trachten sQ
zich zoo goed mogelijk te verdedigen.
Misschien vervloeken zij het militaris
me, maar zelfs wanneer dit het geval
is, dan Is dit toch op het oogenblik
hun eenig wapen. De militaire macht
maakt gebruik van de haar geboden
gelegenheid, zjj zorgt dat licht en
kennis niet tot het Daltsche volk
doordringen en bevorderen den haat
en de onwaarheid. Hon moeten men-
schen, die ln zulk esn atmospheer
leven den toestand bsgrjjpen of, wan
neer zj) deze begrQpsn, hoe moeten
zij daaraan uitdrukking geven? De
verklaringen van president Wilson
zijn duideigk geweest en de vijand
toonde neiging er op te antwoorden,
maar noch Engeland noch Frankrijk
schenen bereid om de rede inplaats
van het geweld te laten sprekeu en
zoo ging de strijd voort. De toestand
is die van twee groepen van personen
door een Qzerea muur van elkander
gescheiden, niet in staat met elkander
ln aanraking te komen of elkanders
stemmingen en gevoelens te begrQpen
ieder maakt zich de ergzte voorstel
lingen van de gemeenheden van den
vijand, doordat h(j zijn eonolusies
trekt uit verdraaide feiten. Onge
twijfeld bestaat er ln de vijandelijke
landen een groote stroomlng ten gunste
van een verstandigen vrede".
Wij gelooven dit met den ichrgver
in het Ecgelsche blad en zQs boven-,
dien overtuigd dat deze stroomlng
zich eenmaal ruim baan zal verschaf
fen om de wereld schoon te spoelen
en tot nieuw laven te wekken.
Alleen biQven w(J ons afvragen:
Hoe lang nog?
Ingezonden Mededeeling.
Kleiita Oorzaken
hab'06n dikwgls groot* gevolgen. Door
nl-t van tijd tot tj, -. hot lichaam te
Zuiveren rap o* reine stoffen, welke
z eh riikwQls ops.,'-, hoopen stelt men
Heb aan versehs - nda ziekten bloot!
De Laxeerpillen van Apotheker BOOM
verwijderen de onzuivere stoffen en
overtollige gal en sl$m en bevorderen
een goeden stoelgang. Alleen echt
in gesloten doosjes met handteeke-
nlng Fl^rna A, M. BOOM k 25 en 50
ct. per Ouos-je. Verkrijgbaar in de
nucate Apotheken en Drogistwinkeli.
frnrkrijgbaar te Goes bij GEBRS.
MULDER.
drong de vader.
Eene vigilante wachtte ï-en, om hen
om hen zoo ine! mc-gelijk naar de
buitenbaden te bre se- «vaar Papagrls
mei de zeilklare ,P-,-r« lag.
Geen windje bewoog zich; het was
een oier droge, windstille herfstdagen,
waarop de gladde zeespiegel koud en
hard als glinsterend staal schijnt.
Hans greep een riem, z(jn vader
den anderen, en belden begonnen te
roeien. Op de havendammen, ja zelfs
op de granieten borstwering wachtte
eene tallooze, door elkaar krioelende,
luidruchtige menigte op het vertrek
der nieuwe stoomboot.
Tuaschen die mensohenmassa's
gleed de „Parel* door en weldra was
tg buiten de haven.
Kapitein Beauslre hanteerde, tus
schen de beide dames gezeten, het
roer.
„GQ zult zien, dat wi) preelei ln
zijne feoerslQn zijn."
En de belde roeiers haalden flink
uit, om zoo spoedig mogelijk ln de
volle zes te komen. Plotseling riep
Bolund„Daar 1» ze 1 Ik zie de masten
en den schoorsteen. Ze vaart de haven
uit.'
(Slot volgt.)
