N°. 9. Zaterdag 19 Januari 1918. 105e jaargang. pr5.p.rrr,laGoMfll-,|^|1||| 1 flkTflP ~lilisi;wb Bij dit 110. behoort een Bijvoegsel. GEWOONTE. Buitenland. id FEUILLETON, De gevangene van Zenda, Binn enlsEd, ABONNEMENT: SSni/~>i MPM V WSBTH MA<Mha^A M 'W "BI" T Ml "V tS Ha Tm ADVERTENTlfiN bultan Goes f 1,25. WK a ll B 1 H~® Pi BlslWj H ifÊ il |i m Driemaal plaatsing wordt tweemaal Afxondarljko nommers 5 cent. W Bil F H UL k §2 il M IJ 1 J1 18 LM W Éf berekend. Varoohjöt: Maandag-, Woensdag- \J SLA KJ ^l>4 A I JËLJ gïjp^ ^L4 Ulfi 1.1 V ft' Familieberichten l-10r egels f 1,50 f *}/-- JoawljSBumsieri 5 cent. on Vrijdagavond. Advcrtentiên worden aangenomen Uitgave Naaml. Venn. „Goesebe Courant''. Directeur: G. W. van Barneveld. tot 12 uur voormiddag.. Men schrijft ons Onze handelingen geschieden vaak uit gewoontedoor ze dikwijls te her halen zijn wij er aan gewend geraakt. Wanneer wij iets willen doen, een handeling willen volbrengen, dan zullen we eerst daarover denken, laDger of korter, naarmate van het gewicht der handeling. Zelfs bij impulsief handelen, gaat denken, hoe vaag en kort dan ook, vooraf. Handelen is dus een gevolg van denken, dat oorzaak is, alhoewel het mogelijk is, dat die oorzaak weer het gevolg is van een andere oorzaak. Een toepassing of wellicht beter, een uit vloeisel van de Wet van oorzaak en gevolg. Het is duidelijk, dat waar verband of werking bestaat tusschen twee dingen,/ die werking wederkeerig moet zijn hier is dus een terugwerking van het „gevolg" op de „oorzaak". Hier vinden wij de toepassing van een tweede natuurwet, de wet van rechtvaardigheid. Hetgeen de mensch doet, keert tot hem terug. Onze handelingen zijn alzoo het gevolg van denken, van onze ge dachten. Denken we goed, dan moeten onze handelingen noodzakelijk goed, denken we slecht, dan zullen onze handelingen noodzakelijk slecht zijn. Denken is dus iets, dat voor den mensch van het hoogste belang is, want iets, dat een gevolg te weeg kan brergen, moet een kracht, een vermo gen zijn. En toch is dat vermogen, hetwelk evenals elk ander voor groei, voor ont wikkeling vatbaar is, bij het gros der menschheid ongeoefend, dus ongeschikt voor het gebruik, dat er van gemaakt zou kunnen worden. Dat dit zoo is, is voor een groot deel een gevolg van oubekendheid met het feit, dat de menschelijke gedachte een geweldige kracht is, die een schep pend vermogen bezit. Wat het denken aangaat, dit is geen gemakkelijk iets, wel te verstaan het intens denken aan een ding zonder af te dwalen. Er behoort veel wilskracht en volharding toe om dat goed te leeren. Dit ligt echter voor de hand, want wanneer er geen groote inspan ning vereischt werd om het te leeren, dan zou de waarde er van ook niet van zoo uiterst gewicht kunnen zijn. Door ons denken toch vormen wij ons een eigen karakter, kweeken wij verschillende deugden aan, maken wij ons trapsgewijze tot volmaakte men- schen. Bij de gewoonten, die wij aangeno men hebben, is het veelal onmogelijk, uit te maken of wij die ons hebben eigen gemaakt dan wel of wij die als 't ware bij de geboorte hebben meege bracht. In bet laatste geval zon dan eigenlijk „eigenschap" gezegd moeten worden. Maar onverschillig of het „eigenschap" of „gewoonte" is, in elk geval zijn beide de gevolgen van ons denken. Hebben wij een gewoonte aangeno men, die wij ongewenscht achten, dan ligt het middel om die af te leeren, voor de hand, n.l. door denken of beter uitgedrukt door „overpeinzen". Laat ons een algemeen voorkomende kwaal nemen, het tobben, het donker inzien van de toekomst, zich allerlei nare voorstellingen maken van dingen, die misschien nooit gebeuren, in't kort een doelloos „zich ellendig maken". Hun, die tobben, ontbreekt het in ■den regel aan een gezonde levensbe schouwing en aan de kennis en het vertrouwen in de natuurwetten van „Rechtvaardigheid" en van „Oorzaak en gevolg", waut anders zouden zij beseffen, dat zij slechts de gevolgen, kunnen ondervinden van hetgeen zij zei ven veroorzaakt hebben. Een natuurwet is onwrikbaarwij kunnen daarop vast vertrouwen. Komt er nu leed over ons, dan kunneu wij ons dat leed zelf op den bals hebben gebaald. Het is niet mogelijk, dat al hetgeen wij doen, ook in dit leven de gevolgen brengtdat zou het leven ondraaglijk, neen onmogelijk maken. Eu daarom weten wij ook niet, wanneer leed over ons komt, de reden waarom, noch wat daarvan de oor zaak is. Hieruit is ontstaan de schijnbare onrechtvaardigheid van het lot. Het tobben brengt ons tot droef geestigheid en kan leiden tot zwaar moedigheid met al de gevolgen, daaraan verbonden. Elk ding heeft een tegenstelling, die van de droefgeestigheid is opge wektheid. Het steeds trachten van alles en aan alles een lichtzijde te zien, de overtuiging van te weten, dat zelfs achter de donkerste wolk het licht gloort, zal onze gedachten in de ware richting voeren, onze aandacht afwen den van droefgeestige overpeinzingen, welke zoo licht in tobberij overgaan, en na eenige maanden van oefening, zal reeds een merkbaar gevolg van onze pogingen zichtbaar zijn, om in alles de zounekanteu op te merken. Telkens, als de drang tot tobben in ons opkomt, met krabht er ons tegen ingezet, de gedachten fluks in andere richting gestuurd. Zoo ooit, dan is hier het willen de grondslag tot het kunnen. Het afieeren van gewoonten berust dus op dezelfde gronden, als het aan- kweeken van deugden. Het is dezelfde kracht, maar in een andere richting aangewend. De strijd in en bniten Europa. Het is op dn wer«ehill»nfie fronten dec laatste» tijd rustig. Misschien il dia rust in werkelijkheid niet «co groot. Maar voor den courantenlezer, die alleen hat op eene actie gevolgde suoeei waarnoemt, heeft het dost schijn alsof er verslapping Is van de aan- valskracht aan weerszijden. Onwillekeurig brengt men dat in verband m«t den wapenstilstand aan het Bussisoho front. Het belang, dat de keele wereld heeft b|j de onderhandelingen, die te Brest Litowsk worden gehouden, is DOOR ANTHONT HOPE. Plotseling begon het paard van den hertog te hinniken. In een oogwenk hadden onze mantels over de kop pen onzer paarden gegooid ea richtten wij onze revolvers op don hertog ea zijn knecht. Zoo zij ons zouden zien, zouden zj gedood of onze gevangenen lijn geweest. Michael waebtte nog een oogenblik, toen riep bij .Naar Zend» dan,« en zijn paard de sporen gevende, galoppeerde bij weg. Sapt legde zijn wapen op zijn rag aan en er was znlk een uitdrukking van spQt op z{jn gelaat, dat ik moeite had niet in lachen nit te barsten. W)j bleven nog ongeveer tien mi nuten waar waren. „Ge liet, dat ie hem bericht hebben, dat allei in orde was." „Wat ion dat beteekenen vroeg ik. .God weet het,* lelde 8apt. «Maar hat is voor hem toeh een groot raadsel.' Toen stegen wjj op en redin soo •nel als onie paarden konden. Ge- dnreade deie laatste acht mijlen spraken w|] geen woord «eer. Onie gedachten waran vol vermoedens. .Alles is in orde." Wat moest dat beteekenen? Zon het me: den koning wel goed zijn? Elndcljk zagen wij hat jachthuis. Onze paarden tot een laatste galop aansporende, reden naar het hek. Alles was stil en rustig. Niemand kwam ons te gemoot. Wy stegen snel af. Plotseling greep Sapt mij bjj den arm. ,Zie eens," zei h(j naar den grond wflsonde. Ik keek. Voor mSno voeten lagen vijf of zes gescheurde en verfrommelde ajjden zakdoeken.Ik keek hem vragend aan. .Daarmee heb ik de onde vrouw vastgebonden,* zei hg. .Maak de paar den vaat en kom mee.' De dear ging dadelijk open. Wf kwamen in de kamer, waar wij den vorigen avond gedineerd hadden. Dia was nog bezaaid met de overblijfselen van ons diner en met de noodlge 1 diga flesschen. .Kom toch" sehreenwde Sapt, wies» verwonderlijke kalmte nu bQna geheel verdwenen was. Wfl gingen door de gang naar den kelder. De dear van den kolenkelder was wgd open. ,Zj) hebben de oude vrouw gevon den,' zei ik. ,Dxt hadt ge wel nit de zakdoeken knnnen opmaken," was het antwoord. Torn kwamen wij aan de dear van den w{nkelder. Die was gesloten. Z| zag er In alle opilohten nog deaelfda zoo groot, dat al het andere daarbij j vat) ondergeschikt belang wordt. Was geeft een klein.» vooruitgang hier of torreinverlies oldars, verge leken bij de gevolgen die de afwik' koling der Oostarsche grensbepaling karnen meebrengen. Zouden de politiek» en ook da militaire hopstakken, in aderalcoze spanning dit bsdryf volgend, haar dichterbij liggsnda plannen daarvoor uitstellen? Wg geloovcn dat hst inaar toeval ie. De voorwaal trche beweging in Italië is vaatgaloopeiG, icgen da weer in betere posities go'.sgsrdc en door Engïlzcbe an Prs.nsehe troepen vorstetkte Italtaaozehe legers, terwijl op h®t Westfront valke geweldige opofferingen van levens eu materiaal aan beide zijden zijn gedaan, die sleehts geringe winst hebben opge leverd, dat ook hierin wel voldoende reden zal zgn te vlndeu voor een herstel door rust. Ondertusochan zijn de onderbande. Hagen tusschen de Centrale» en Bas' land alweer afgebroken. Het gaat met horten en «tooien. Maar wie zou zich dan ook hebben voorgesteld, dat het anders zon gaan. Baldea varksaran in de hoop, di-t hat zal (relation, een einde te maken aan de vgandeijjkhedendaar dit voor Cen trales en Bassen eren naodigis. Waar dit het geval is, mag verwacht wor- den, dat nn eens door den een dan door den ander Iets zsl worden toe gegeven, om de afgebroken onder handelingen weer op te vatten. Zoo zjju da Ruston teruggekomen van hnn eisch om de onderhandeling te Stock holm verder te voeren. Misschien ge lakt het nn da Rassen om betreffende de ontruiming eenige concessie te ver werven. Ook zal do Bzssische regeering moe ten inzien, dat het hier gaat om vredes onderhandelingen met een vijand, dio groote veroveringen op hun heeft gemaakt en waarvan men voorlooplg geen in praktijk brengen van hun eigen revolutlonnaire Idealen moet verwachten. De rijken der Contreien staan nog tegenover machtige vf enden, die geen van alle het selfbesïcmmingsreeht der nationaliteiten in praktijk brengen, en met onverholen oagr..oegcn da vivi sectie, die Bnsland op zich toepast, aanzien. Bun dsniocratiseh programma geldt in dat opzlsht alleen voor den vjaod. Men heeft zjjn vyarden zoo lief, dat de zegeningen van de vrijheid der volken en nationaliteiten allereerst op hen znllen worden toegepast. Men kan dus verwachten, dat het nn reeds ontruimen der bezette ge bieden niet veel kans van slagen heeft. De thans aan hot bewind zijnde Russisch* regeering biedt niet voel zekerheid en oen volgende regeering zon de vrede»pjjp weer kunnen begra ven Do nn vrijgegeven gebieden zonden dan opnieuw moeten worden veroverd. Wanneer Trotsky vasthoudt aan deze» eisch en aan de afscheiding van grondgebied, dat reeds vóór dezen oorlog Duitser, wat, vreeset, we, dat ook deze problematische oorlog nog leng dnnrt. StsatsseoretarisVon Ktthlmt-na zeide op de vitrde zitting der Daitseh- Oostear.-Hong.-Rnss. commissie ter besproking der gebiads queetles oa. ,De hw istic van de op het oogenblik dooi' ds boidgeaootsn bezette gebie den, die een olgen staatkundig laven nit, als toen w<j se dim morgen sloten. „Hst is gelukkig toclx in orde,* zei ik. Eaa luids vloek ontsnapte aan Sapt's mond. Zfn gelaat werd doodsbleek en hg wees opnieuw naar den grond. Een roode pias liep van onder de deur tot daar waar wjj stonden. Sapt viel tegen den mnur. Ik trachtte de dear to openen. Zo was echter gesloten. Waar is Joseph?* mompelde Sapt. .Waar is de koning?" antwoordde ik. Sapt baalde ests floseh voor den dag en nam een ztevlgen slok. Ik ging terug naar de eetkamer en haalde een pook, welke bjj den sehoorstean stond. Tol schrik en opwinding bahamerde ik daarmee het slot van ds dear, waar ik ook een paar patronen op afsehoot. Zg gaf toe en sprong uindeiyk open. ,Geef mi) licht," zei Ik j maar Sapt lag nog immer tegen den muur. HU wat, natuurlijk, meer geroerd dan ik, want hg Meld van ziin koning. Bang voor zich zelf was hjj niet niemand heeft hem ooit bevreesd ge zien maar er aan te mosten denken, wat daar in dien kelder kon liggen, was mser dan genoeg, om iemand van schrik te doen verbieeken. Ik ging daarom zelf licht halen en nam een zilveren kandelaar van de eettafel, welken ik aanstak. Toen ik terug keerde, voelde lk de heete was op mgn hand drnipen. Ik kon das kolonel Sapt niet hard vallen om zijne ver slagenheid. Ik kwam aan de kelderdeur. Ik lelden, kan lomer naar den tijd in vier stadia worden verdeeld: de span ne tyds tusschen het sluiten van den vrede met Bnalaad en het einde der Russische demobilisatiedio tusschen dos Ruösisohon vrede e». den alge- messen vreicdie van het overgangs stadium voor de nieuws volker. an eindelijk het definitieve stadium, waarin de nieuwe staten hun staats organisatie ton voile uitvoeren. Telkens moet daorop gewezen worden, clat voor nsiddolriiken afwijkend van hetgeon voor Rusland hat geval is hst sluiten van dea vrede met Rusland geenszins ook aen algemeens vrede der boedgenoo- tea is, dat zij veeleer zijn gedwongen mes do andore tegenstanders den oorlog voort to zetten." En even later: „Da bewering, dat do zelfbeschik king der naties on nisi ook gedeelten van naties loskomt, strookt niet tnet onze opvatting van het zelf beschik kingsrecht. Ook gedeelten van naties kannen rechtmatig besluiten zich zelf stac dig to verklaren en zich af te schelden.' Vooral deze laatste uitlating laat geen twijfel over aan de bedooliag om wal aaa de volkoren van het door hen veroverde gebied autonomie te geven maar niet aan do reeds vroe ger onder het Dultneho rijk opgenomen dealen van dezelfde nationaliteit. Wanneer de nieuwbakken Russische diplomate» er in slaagden de centrale-s van dit standpunt at ts brengen, zou dit voor Rusland» revolutions-aire bewindsmannen een nog niet voorge komen moreel* overwinning bstoe- kenen. De gevolgen zouden onberekenbaar lijn. Voor de houding, dio dan door de voor ds vrgheld der onderdrukte ns< tlooaliteiten strijdende rijken zou moeten worden aangenomen, ware dit misschien beslissend Evenwel de waarschijnlijkheid in het vervullen van dezo utopicSn is tii-at groot. Voorloopig besllat ook la hot meest democratisch* land nog altgd do macht. En wanneer deze macht zieh stevig genoeg heeft gevestigd, permitteert zij zieh wel eana de vervulling van aecige idealen te bevorderen, mits zij deze macht onaangetast laten en niet in gevaar brengen. Daar hier de macht berust bij de centrales, verwachten wg van aan inwilliging van deze elschen weinig. Zy znllen voorshands de revolution- nairs idacên van den overwinner niet op zich zelf laten expsrlmanteerea. Volgens do laatst» berichten bigkon bij de verdere onderhandelingen te Brest Litofsk de partyen iets nadar tot elkaar te komen. Ofschoon von Kuhlmann het Rus sische voorstel onaannemeigk ver klaarde gaf hij tevens te kennen, dat do contrales de bezette gebieden niet wenseaen in te ljven of ta dwingen tot ean bepaalden Staatsvorm. Het gebied ontruimen voor de oor log uit was, ging niet, maar de be zetting kan tot ean politie macht wor den gereduceerd en een nationale gendarmerie ingesteld. Het overnemen van het bestuur door ds natloaale regeerlngsn kan geleidelijk gnBohiedan. Voor hef besluit dat een natlosaU' teit tot »cn anderen staat sou gaan giag ongeveer twae meter naar binnen, ets Mild toen den kandelaar boven mijn hoofd. Ik ssg vakken vol met wycfleitehen. Ik zag spinnen kruipen over do muren. En tor» zag ik, ver borgen 1a een hoek, het lichaam van een man, plat op sijn rug liggende, mat uitgestrekte armen ra een roods plek aan sijn keel. Ik ging naar hem toe en krielde bij hem neer. Ik beval daarna God de ziel van een geloovig man aan. Want hef was het lichaam van Joseph, die gnvallr.n was by de verdeólglDg van 'zijn koning. Ik voelde een hand op mg» schou; ders, en opzieside, zag lk Sapt my met verschrikte oogen aanstaren. „Do koning My n God, da Koning," snikte hg haeaeh. Ik belichtte met den kandelaar eiken decimeter van den kelder. „De koning is hier niet," sei ik. VII. Zijne Majesteit slaapt in Strelsau. Ik sloog myn arm om Sapt heen en droeg hom uit den kelder, meteen de nu wankeleade deur achter my sluitende. Ongeveerjlen minuten zaten wg zwygend ln de eetkamer. Toen richtte de onde Sapt zleh flink op, haalde eeus diep adem, en was weer de oude. Het was ongeveer één uur. Met een verwensehing tegen Zwar ten' Miehaol, zelde hy „Zg hebben den koning ln hun maeht." „Ja," zei lk. Alles Is in orde, soo- behootea, moest een volksstemming op broedvu grondslag worden gehou- den. Het ïykt in da verste verte nog niet op de Russische elschen, maar zij zullen misschien voor Trotsky een aansporing zijn om ook wat water In zip wyn te doen. De toon, die Rusland bljkens het hieronder opgenomen telegram ook tegenover Roemenië aanneemt zon gevoegeiyk wat lager kunnen zyn, waar aaa hare rogoerlng de machts middelen om haar bedreigingen uit te voeren, totaal ontbreken. Volkscommissaris Dzjansie heeft een ultimatum gosonden aan de Roe- maosseha regeering, waarin loslating verzocht wordt van de soldaten en officieren var. het 194a en 195a regi ment, bestraffing van de militaire overheden die de arrestatlas verricht hebben en waarborgen dat dergeigke handelingen in de» vervolge niet zullen herhaald worden. Iodten het antwoord binnen 24 nnr niet ie Outvangen, zal onze eisch worden beschouwd als da verbreking van de betrekkingen en we zullen de krachtigste militaire maatregelen naman. Ta Stockholm is bericht ontvangen, dat Lcnin voornemens is, als voor zitter van den raad van volkscom missarissen af te treden. Trotzky zou dan in zyn plaats komen. Bipooa telegrammen uit Helsingfors zyn de Finnen zeer ontevreden over de weigering van de Rnssisehe regee ring om haar troepen nit Finlnnd terug te trokken, niettegenstaande zg de onafhankeiykheid van Finland heeft erkend. Als gevolg van da opwinding komt het herhaaldeiyk tot botsingen met roode gardes, vooral aan de Zweedseh- Finseha grens, waar da Finnen de Russische passen niet meer erkennen. Te Torr.ca sjn bloedige gevechten geleverd; ten slotte hebben de Rus sische grenswachten het douane kantoor met machinegeweren beast. Het Oekrainische blad Dilo meldt dat de telegrafische verbinding Beriyn Ween enKief sedert eonigs dagan hersteld is. Tusschen den Ballplatz en Kigf heeft reeds een levendige gadaehtenwisseling plaats gehad langs dezo verbinding. Koffie. Van de koffie, aangevoerd door het stoomschip „Orlon", zyn, dank zj) da bemoeiingen van de N. O. T., 9260 balen'vry gelaten. De Wetlpoldtr. De 9 alat ernstig gewonden van het 15 mgien Noordwestelijk van Seheve- nirgcB verongelukte stoomsebip „West- polder" hebben in een hófel te Scheve- ningen oen rustlgan nacht doorge bracht. Hun voornemen was naar Rotterdam te vertrokken. De kapitein is vry ernstig gekneusd san de bteaen, zoodat hy niet In staat is te loopen. Geen der 9 mannsn heeft eenig vermoeien omtrent de oorzaak van de ramp. Midscheeps had een hevige ontploffing plaats en het vaartuig zonk binnen een paar m nuten. Op het water was vóór het ongeluk niets bespeurd als de boodschap luidde, die Zwarte Michael ontvangen hoeft. Wat moot dat een vreemd oogenblik voor hem geweest zyn, toen van morgen de saluutschoten den koning verwelkom den. Ik zou wel willen weten, wan neer hg dat bericht ontvangen heett." „Die boodschap moet hem van mor gen vroeg toegezonden zjn," zei Sapt. „En nog wel, voordat het bericht Uwer aankomst te Strelsau Zooda bereikte. Ik neom aan, dat het bericht uit Zenda kwsm.' „En z{j hebben hom nu al den ge- heclen dag in handen," riep ik uit." „Waarachtig, ik ben niet da eenige man, die vandaag een zware» dag achter den rog h-eft. Wat zou h(j gedacht hebben, 8«p. f' „Wat komt d«t er op aan I Wat zou hg nu denken, dat ls heel wat anders-' Ik ging staan. „Wy moeten direct terug," zei lk, „en de soldaten van Strelsau oproepen wS moeten voor den middag reeda Zwarten Miehaol achterna." Da oude Sapt stopte zyn pyp, en ontstak deze zeer zorgvuldig san den kandelaar, die nu op tafel brandde. „Terwyi wU hier zitten, kan do koning vermoord zgnl" drong lk verderder. Sapt rookte eenige oogenbllkken zonder iets te zeggen. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1918 | | pagina 1