N°. 108 1917.
Donderdag 13 September.
104de jaargang.
DE GELE AFGOD
GOESCHE
Uitgave doler Oonrant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen!
Pr|s per kwartaal, In Goes f t,baiten Goes, franco f 1,26.
Afzonderlek* nommera 5 cent,
•unending vaa advartentldn {op 'Maandag, Woensdag
en VHUDAG vóöïlS uvea.
COURANT.
De prfla der gewone advertantlSn la van 1-6 regela 62i/sjet., elke regel meer
121/, et. B§ directe opgaaf van driemaal plaatalng derielfda advertentie
wordt de prjjs slechts tweemaal berekend,
Geboorte-, bawel|k- en doodaberlchten en de daarop betrekking hebbead*
dankbetuigingen worden van 1—10 regela k 1,25 berekend.
Bewlannrnmeral f «ent.
Telefoonnummer 22,
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesohe Conrant." Directeur G. W. van Barnbvild.
Buitenland,
De strijd in en baiten Earopa.
Wanneer een nentrala staat, die
beloofd heelt zijn neutraliteit te zullen
handhaven, xich door mooie beloften
en voorspiegelingen van een der
oorlogvoerende groepen laat verleiden
om in het huidige wereldconflict partj
te kleien, dan la de regeering van
dien staat verantwoordelijk voor alle
ellende, die over land en volk zal
komen.
zg had au eenmaal te sterk moeten
blijken om voor pressie of de verlei
ding van een aanbod te bezwijken.
Maar wanneer de regeering van een
staat opzettelijk en ongevraagd tot
handelingen overgaat, die zoo indrul-
schen tegen elke verplichting die het
handhaven eener strikte neutraliteit
oplegt, dat z$ zelve daardoor het land
aan den rand van den oorlogsafgrocd
brengt, dan Is die regeering erger
dan misdadig.
En het volk waarover zQ gesteld ls,
zal goed doên door een krachtige
actie het gevaarlijke kabinet zoo
spoedig mogelijk ten val te brengen.
Terwijl men in Nederland, waar de
regeering naar belde zijden met zoo
uiterste voorzichtigheid optreedt,
er nauwlettend toexlcht op houdt, dat
niemand zich in daad, woord ot ge
schrift tot ean bevoorreohtlng ot hnlp-
verleening van een der strijdende
partijen leent, is de Zweedsche regee-
ring, naar nlt de thans gepubliceerde
mededeelingen blijkt, doodkalm bezig
geweest, haar hulp bü Dnitiohe Intri
ges van de allerlaagste Boort te ver-
leenen.
Argentinië is, zooals bekend, een
der weinige Znld-Amerikaansche sta
ten waarmede Duitsohland zich nog
niet ln oorlog bevindt en men mag
zich met verwondering atvragen of
de Duitsche regeering het er werkeljk
op gezet heeft, de weinige neutrale
staten waarmede het nog niet in
conflict is tegen zich ln het harnas te
jagen.
Wanneer Dnitscbland met alle ge
weld den oorlog met Argentinië wilde,
zon het geen andere weg hebben
moeten inslaan dan de tot dusver
gevolgde.
Gaan wij de gebeurtenissen even
naar volgorde van tijd na, dan blQkt,
dat de Duitsche gezant in de Argon -
tjjasche hoofdstad Buenos Ayres, een
zekeren graaf Luxburg, zijn regeering
meermalen telegrammen over de be
weging van Argentgnsche schepen
gestaard heelt en zelfs den raad
heelt gegeven deze schepen van een
toch met Dnitscbland bevriende mo
gendheid te torpedeeren.
Ik verzoek, seinde da gezant o.a.
in Mei van dit jaar aan de tegeerlcg
te Berlijn, dat het kleine stoomschip
„Oran Guazo*,dat nu Bordeaux nadert,
met het oog op de verandering van
vlag gespaard wordt of anders Inden
grond geboord zal worden zonder
sporen na te laten.
In Jnll seinde de gezant o a.Ik
verneem nit betrouwbare bron, dat
de waarnemende minister van bulten-
landsche zaken, die een grooteezelis
en Engelichgexind, ln de geheime
zitting van den Senaat heeft verklaard,
dat Argentinië van Duitsohland de
beloite zou elechen, dat geen Argen
tjesebo schepen meer in den grond
zullen worden geboord en dat, bij
aldien dit niet wordt toegestaan, de
relaties zullen worden afgebroken. Ik
stel voor, dit af te wijzen en zoo
noodlg de tusschenkomit van Spanje
in ta roepen.
Kort daarop gaf de gezant nog den
raad de Argentijnscho stoomschepen
te noodzaken terug te keeren of ze te
doen zinken zonder senig spoor achter
te laten.
Ze ztn alle zeer klein, voegde hQ
er verontschuldigend by.
Dat waren nota bene dns telegram
men door den vertegenwoordiger van
Duitsohland ln een neutralen staat aan
zijn regeering gazonden.
Maar hoe was het mogelijk, dat de
Dnltiche regeering van den inhond
van dose cijfertelegrammen kennis
kreeg, waar toch de entente machtig
genoog was de correspondentie tus-
suhen Duitsohland en zijn vertegen
woordigers In Amerika te voorkoman.
Het onderzoek daarnaar heeft een
tweede opzienbarende bijzonderheid
aan het lloht gebracht.
Iedere neutrale staat kan vryeigk
mat z|jn vertegenwoordigers in neu
traal gebied besprekingen voeren en
de Duitsche gezant ln Buenos Ayres
gaf nu eenvoudig zijn cijfertelegram-
men aan den ZweedBohen vertegen
woordiger, die ze naar Stockholm
stuurde als waren het zjn eigen be
richten en ze daardoor aan e9n nauw
keurig onderzoek onttrok.
De Zweedsche regeering zorgde dan
voor verdere doorzending naar Berlijn.
Het zijn inderdaad verrassende ont
hullingen, die de Amerikaanscho mi
nister van baitenlandsohe zaken
Lansing thans openlijk bokend ge
maakt heeft.
Het blijkt niet voor de eerste maal
te zi)n, dat de Zweedsche regeering
een dergelijke misstap op het pad der
neutraliteit doet.
Reeds in 1915 heelt Zweden voor
postiljon tnsschen Duitsohland en sfjn
gezanten gespeeld en toen had de
Engelsche regeering er de Zweedsche
op gewezen, dat dit niet toelaatbaar-
was.
De Zweedsche regeering had toen
beloofd, dat het niet meer zou voor
komen.
Het behoeft na het thans door de
Amerikaansche regeering aan het
licht gebrachte niet te verwonderen,
dat de Vereenlgde Staten en Engeland
heftig te keer gaan en zoowel stem
ming tegen Zweden maken als trach
ten Argentinië te bewegen zich aan
de zijde dsr entente te soharen, wat
na het voorgevallene zeer wel in ver
vulling kan gaan.
Wil Dultschland dan met alle ge
weld de geheels wereld tegen xich in
het harnas jagen?
De Engelsche en Amerikaansche pers
laten zich zich hoogst ongnnstig over
de Zweedsche regeering uit al treft
in alle uitingen de opzettelijke wil
slechts de regeering en niet het volk
voor het voorgevallene verantwoorde
lijk te stellen.
In Zweden worden thans Kamer
verkiezingen gehonden, die het volk
gelegenheid geven zich over de regee-
73 FEUILLETON
naar het Engelsch
van
H. BIDEB HAGGABD.
Alan, die geen vertrouwelijke mede-
deeling wenschte, antwoordde met te
vragen, wét de Mangana in de schat
kamer te maken had. Zij antwoordde,
dat de geesten, die daar woonden,
zijn ziel opaten en als zQ die geheel
verslonden hxdden, dan zon da Man
gana geheel krankzinnig worden en
zichzelf dooden.
Gebeurt dat met alle Mangana'!
lniormeerde Alan.
Ja, Vernoon, wel als de ABlka hem
haat, maar als zij hem liefheeft ls het
geheel anders. Kom laat ons dien
ellendeling vergeten, die je zeker
dooden zou, als hem dat mogeigk
was,* en zy ging hem voor in de
groote zaal, tnisehen de stapels goud.
Op de tafel, waar de juweelen hals
kettingen lagen, zette zy de lamp, die
de eenige was ln deze groote kamer,
neer. Het schQnsel verlichtte zwak de
omtrekken ran het masker van Kleine
Bonsa, dat waarsehyniyk voor een of
ander plechtig doeleinde hierheen
gebracht was.' Ook de aischuweiyk
gouden omhulsels der lijken, die in
hunne vakken stonden, boven en naast
elkaar, werden door de lamp nog flauw
verlicht. Het was een somber tooneel
en maakte een akeligen Indruk op
Jeekie, want hy mompelde tot Alan
„Ach hemel, majoor, de familiegraf
kelder is nog een salon by dit hol
vergeleken, evenals De Asika
maakte met een enkelen blik een, einde
aan zjjn vergelijking.
,Ga hier vlak voor mij zitten,"
zeide zy tot Alan, „en gy Jeekie,
hurk neder aan je meester's zyde en
spreek niet vöör ik je het vraag."
Toen harkte z{ achter hen neer,
trok den sinter over het hoofd en
doofde de lamp uit, hoè kon Alan
niet zien.
Zy bevonden zich nu in diepe duis
ternis, de duisternis van den dood en
er heerschte volkomen stilte, de stilte
des doods. Geen Uchtichjntje en toch
eek het Alan toe, alsof hy de schit
tering der oogen zien kon van Kleine
Bonsa en die van al de oogen der
maskers van hen, die eens de mannen
geweest waren van die hardvochtige
priesteres der Asiki's, die een voor
pen, wanneer de priesteres genoeg van
ring nit te spreken.
Het publiceeren van deze onthul
lingen komt Zweden op hat oogenblik
zeer ongelegen. Het poogde zich juist
krachtig te verzetten tegen den eiBch
van de Amerikaansche regeericg om
do neutrale scheepsruim:-:, die nu in
Amerikaansche havens aanwezig is ln
beslag te nemen ten einde levens
middelen voor Amerika te halen en
trachtte tegsiykerty d de regeerln'g der
Vereenlgde Staten over te halen, wat
blliyker ln haar besluiten over den
voedseltoevoer ta itjn.
Dat zQ thans aan aan gesloten deur
zal kloppen is pa het nu gepubliceerde
wel te verwachten.
Wanneer nu maar niet Amerika,
waar men wel eens van generaliseeren
houdt, besluit om alle neutralen over
denielfdon kam te scheren en ook Ne
derland daardoor de dupe van da
Zweedsche intriges zal worden.
Het ministerle-Blbot is gevallen en
het blQkt den gryzen premier niet
mogeiyk esn nieuw kabinet op de
been tc biengen.
We hebben destjjds al voorspeld,
dat het weigeren van de passen aan
de socialisten Bibot heel wat nadeel
zou bezorgen. Velen vonden hem
bovendien te eigenmachtig en stelden
geen vertrouwen in zyn leiding meer.
Painlevé ls nu tot de vorminng van
een nieuw kabinet ultgenoodlgd.
Zal hy de democraat zyn, die men
thans aan het hoofd van den staat
wenscht
In Bnsland heeft de opperbevel
hebber Korcllof gepoogd tot militair
dictator te worden benoemd, wat af
gesprongen ls op den tegenstand van
Keren sky.
Deze heeft den staat van beleg le
Petrograd afgekondigd en Kornllof
bevolen het opperberelhebberschap
over te geven aan generaalKlembofskl.
Let was te verwauu.öo, dat Kornl-
loff aan een zoodanig bevel niet da-
deiyk gehoor zou geven.
Naar uit Petrograd gemeld wordt,
rukt hy aan het hoofd van een divisie
vau Pskof tegen Petrograd op. De
opstandige troepen zQn Petrograd
reeds op 50 werst genaderd. De spoor-
l{jn naar de hoofstad is opgebroken.
Zou Busland in den siryd tnsschen
twee dictators nu voor een burger
oorlog staan?
Van de gevechtsterreinen wordt
weinig verandering gemeld.
BS Blga beginnen de Russische
legers langzamerhand tot staan te
komen, waardoor een opmarsoh naar
Sint Petersburg vooreerst wel van het
programma der Gentralen geschrapt
kan worden.
Van de andere fronten geen nieuws
van beteekenls.
Stads- nieuws.
Een padvinders plechtigheid.
Men schrijft ons
Beads Zaterdag wapperde de pad
vinders vlag van het Grand Hotel in
de Langedelft te Middelburg en be
wees, dat er Iets byxonders op het
padvlndersgebled te doen was. Dit
hen had, krankzinnig gemaakt wer
den en zich dan het leven benamen.
HQ meende zelfs, ln deze diepe stilte,
hen te knnnen hooren bewegen lu
hnnne omhulsels, of was het misschien
de Aslka, die opgestaan was en zich
onder hen bewoog met een doeleinde,
dat z8 alleen wist. Verdorop viel er
Iets op den grond, een licht voorwerp,
een rotsschilfer op een gouden schaal
tje. Toch deed het gelold zyn zennwen
aan als ware het een donderslag ge
weest en Jeekie schrok eveneens,
want h] voelde hem naait zich opsprln,
gen en meende het bonzen van zyn
hart te hooren.
Hy zou gaarne hebben willen weten,
wat die vronw op deze afschuweigke
plaats deed. Het was nogal makkeigk
te raden, dacht hy verder. Het was
natuurigk om hem bang te maken en
te Imponeeren. Kr zou zeker straks
een stem gehoord worden van den een
of anderen verborgen priester, die
hen zon aanspreken en zy zonden
moeten denkon, dat het een boodschap
was nlt de geestenwereld, of misschien
kwam de geest zelf wat was ge-
makkeiyker b5 hun tegenwoordlgen
gemoedstoestand en in die omgeving
Achter hen begon de Aslka nu te
spreken op onderdrukten toon. Hoewel
zy een taal sprak, die hfl verstaan
werd dan ook den volgenden dag ten
volle bewaarheid; het was zelfs een
driednbbela plechtigheid.
In den morgen vereonlgden zich de
padvinders nlt Goss, Vllssingen,
IJzandyke en Middelburg, in het
Clublokaal der laatsten om aldaar te
kwart over negen ai te marcheeren
naar de Oranjezon. Aldaar waren
toen reeds aanwezig het bestuur van
de afdeellng Middelburg, de voorzitter
van de afdeellng Goes, de secretaris
dezer afdeellng kon door familie
omstandigheden niet aanwezig zjn
de districtscommissaris voor Zeeland,
de heer E W, Hendrikse en als
gasten de ceeretaris van het hoofdbe
stuur, de heer W. G. F. L. Driesen en
de dlstriotcommissaris voor Noord-
Brabant, mr. A. Fens. Ook had zich
by desen gevoegd, de majoor van het
Zwitsersch leger Broekman, hoofdbe
stuurslid van de padvlndersorganisatie
daar ten lande.
Deze iaatste heeren werden bQ aan
komst van den troep op Oranjezon door
den heer Hendrikse voorgesteld en
harteigk welkom geheeten.
Nadat de padvinders den inwetsdigen
menseh versterkt hadden on enkele
hunner een bewys van behendigheid
hadden getoond, marcheerden zy naar
het vroon naast de prise d'ean, en
begaven zj zich achter het eerste
duin. Toen na even later het bestuur
en de gasten ook in bet vroon kwamen
werd een signaal geblazen en daar
kwamen de flinke Zeenwsche jongens
over het dnln aangerend en stonden
spoedig in carré opgesteld om ai te
wachten, wat verder zou gebeuren.
Eerst nam de heer Driesen het
woord, die zeide namens Z, K. H. te
zyn gekomen om aan de bestaande
afdeellngea vlaggen nlt te reiken.
Reeda hesft iedere afdeellng zyn af-
deelingsvlaggen, maar nog geen troep-
vlaggen. Zulk een troepvlag reikte
spr. uit aau Middelburg, Goes en
IJzendSke. Deze vlaggen hebben als
grondklenr de door iedere afdeellng
voor de nltrnsting gekozen klenr, zoo
heeft Middelburg rood, Goes groen en
IJzendyke oranje. Op een wit veld
in het midden van de vlaggen, staat
hst padvinderssymbool en verder
„Middelburg Groep I". In den boven
hoek staat het wapen der betrokken
gemeente en ln den benedenhoek
„N. P. V."
Na de nitreiklng schetste de heer
Driesen nog met enkele korte woor
den de bekende belangstelling van
den Prins ln de padvinderij, zeide,
dat iedere groep ln iedere afdeelicg
zulk een vlag van Z.K.H. zal krygên
en hoopte, dat spoedig meer vlaggen
ln Zeeland zullen kunnen worden
uitgereikt en dat vooral ook Vllssin
gen spoedig een troop zal vormen.
Met een driewerf hoera op de Zeenw
sche padvinders eindigde hg.
De heer dr. Th. Dokkum, voorzitter
van de afdeellng Middelburg, wensch
te de jongens van harte geluk en
wees ben er op goed te begapen,
wat de Prins voor hen doet en er om
te denken „waar esn wil is, is oen
weg'. Men moet niet vergeten, dat
het zorgen een goed padvinder te zgn
niet alleen ln het belang is van zich
zelf, maar ook van de geheele maat
schappij. Spreker eindigde met esn
kon, meende hy aan den klank harer
stem te hooren, dat zy met nadruk
om letB vroeg. Zy sprak een geruimen
tyd door, af en toe even ophondsnd,
alsof zy een antwoord kreeg. Plotse
ling hield het op en wederom heerschte
er in de zaal die angstige stilte.
XVI.
Wat de Aslka Alan zien laat.
Het was Alan, alsof hy in slaap
viel en droomde. Hy droomde, dat in
Engeland de herfst reeds een eind
gevorderd was. Da bladeren vielen
van de boomen en werden door een
hevigen wind voortgedreven tegen de
hulzen en tegen de lantaarnpalen aan.
Hg zag een weg, dien hg zeer goed
kendehy kende ook den olm, waar
hy onder scheen te staan en die zioh
boven op een hem welbekenden henvol
bevond. Het was do weg, die voerde
van het schitterende huls van Mr.
Champers Haswell naar de kerkhy
zag de belde gebouwen, het huls aan
den rechterkant en de kerk aan den
linker. Zgn gezichtseinder scheen on
begrensd ta zyn geworden, hy was in
staat beide plaatsen tegeiyk te be-
kgken en zag daar, dat men druk
bezig was met allerlei toebereidselen
alsof er de een of andere plechtigheid
driewerf hoera op Z.K.H. den Prins.
Daarna was aan de orde da instal
latie van zes Goesche padvinders door
den districtscommissaris, den heer
Hendrikse, zulks ln opdracht van den
voorzitter van Goes, den hear Arnold!.
De heer Hendrikse zeide bigde te zgn,
deze Installatie niet te moeten doen
in can clublokaal, maar in Godsvrge
natuur, hy wees de zes jongens op
het belang van de door hen af te
leggen belofte en wekte hen op te
-trachten een goed monsch te worden.
De belofte moet in ernst gedaan wor
den voor het heele leven. Hierna
legden de jongens met de hand aan
het vaandel de voorgeschreven be
lofte af.
De heer Aruoldi richtte zich hierop
tot den heer Hendrikse en wees er op,
wat daze voor da padvindsrg in Zee
land heeft gedaan. Hg bracht hem
namens allen dank daarvoor en hoopte,
dat de heer Hendrikse, wiens vertrek
aanstaande ls, Bteeds hart zal blijven
hebben voor deze beweging. Zich
richtende tot de zes jongens, zeide
hg, dat z« hebben medegeholpen zgn
Ideaal voor Goes te verwezeniyken.
Aan de hand van de symbolen der
padvindery en van de kleuren van
het vaandel en troepvlag, schetste hy
de jongens nog eens hun roeping als
padvinder en dankte allen, die voor
Goes dit resultaat hebben bereikt,
inzonderheid den vaandrig Dalman
nlt Middelburg, dia by de oefeningen
Goes heeft geholpen.
Had de heer Arnoldi reeds met enkels
woorden het vertrek van den heer
Hendrikse gememoreerd, de volgende
sprekers zouden dit uitvoeriger doen.
Ten eerste sprak hopman Jonker
nit Middelburg staande voor den troep,
en bracht in welgekozen woorden den
scheidende dank en lof voor wat hij
voor de jongens heeft gedaan. Hy
begreep, dat het den heer Hendrikse
zwaar valt, zgn Zeeland, zyn Wal
cheren, maar ook zgne jongens to
verlaten. Eenmaal padvinder, altjjd
padvinder en daarom twytelde spreker
er niet aan, of ook de heer Hendrikse
zal dit toonen.
De heer Driesen sprak namens het
hoofdbestuur woorden van groote
erkentoiykheld voor hetgeen de heer.
Hendrikse als districtcommissaris deed
en hoopte hem later ook in andere
•treken van het land nog wel eens in
een of andere functie terug te zien.
De heer Dokkum dankte namens de
afdeellng Middelburg en wenschte
den heer Hendrikse in zyn nieuwe
woonplaats veel goeds toe, terwgi hg
de verzekering gaf, dat het bestuur te
Middelburg zal trachten ook zonder
den zoo gewaardeerden steun van den
heer Hendrikse succes te bigven
hebben.
De heer Hendrikse dankte bewogen
voor al de hulde hem gebracht, ver
zekerde dat, al neemt men een besluit
om weg te gaan soms zoo licht, hy
toch nu voelde wat het zeggen wil,
een streek waar men 40 jaar heeft
gewoond, te verlaten. Herinnerende
aan het „Wat je zaait, zal je oogsten",
wekte hy de jongens op steeds goed
te zaaien, en in dezen goed te luiste
ren naar Hopman Jonker, die spreker
heeft leeren kennen als esn ernstig
padvinder.
gebeuren zou.
Nu werden de groote deuren van
de Court geopend en een ïgkstoet
kwam naar bulten. Deze bewoog zich
met een onnatuuriyke luchtigheid en
het leek wel of de geheele stoet
zweefde. Binnen weinige seoonden
was het weer verdwenen, maar ge
durende die weinige seconden had hg
doodsangsten uitgestaan, want ineens
kwam de vreeseigke gedachte by hem
op, dat het misschien Barbara's be
grafenis kon zgn. Hy zou het niet
langer hebben knnnen uithouden, hg
zou misschien ln tranen zyn uitge
barsten, doob nu volgden de familie
leden en in de eerste koets zag hy
Barbara altten, die er treurig en ver
ontrust uitzag, doch overigens goed
gezond. Eenige rytulgen verder zag
hg Sir Robert Aylward zitten, die met
een kond, onboweegigk gelaat voor
zich nltstaarde.
In zijn droom dacht Al&n, dat Sir
Bobertdla koets geleend moest hebben,
daar deze slechts automobielen bezat.
Ook waren er adeligke kroontjes op
de portieren en op da met zilver alt-
gemonsterde harnachementen.
(Wordt vervolgd
