N°. 97 1917,
Zaterdag 18 Augustus.
104"* jaargang.
Bij dit do. behoort een
Bijvoegsel,
FEUILLETON
DE GELE AFGOD
Buitenland.
GOESCHË
Uitgave deier Courant geschiedt Maandag-, Woenidag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen;
Pr|i per kwartaal', ln öoe» f I,bulten Goes, iraneo f 1,25.
Afzonderlijk» nommers 5 cent.
.-(Mending van advartentlön op jMaandag, Woensdag
en VRIJDAG vóór 13 uien.
Telefoonnummer 22.
COURANT.
De prji der gewone advertentlén li van 1-6 regelt 62 V« ,'ct., elke regel meer
12 Vi et. B| directe opgaaf van driemaal plaatilng derzelfde advertentie
wordt de prlji ilechti tweemaal berekend,
Geboorte-, huwel|k- en doodaberlehten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 rtgele 1 1,25 berekend.
BtwSinuamerBlS aait.
Uitgave van de Naaml. Vennootiehap .Goezehe Conrant." Dlreoteur G. W. van Bahnbvild.
Wat doet ge met uw leven?
Men schrijft ons
Eens stond ik op een hoogen berg
in het alpengebied 't was in de maand
Juni, die heerlijke maand, die zoo rijk
is aan water en bloemen. Om mij was
de lucht als vervuld met een ruischen
van vele orgeltonen^ Dat kwam van
het water, dat in tallooze beekjes van
de bergen klaterde.
Langs den kant van den weg, waar
langs wij dwaalden, werd ook zoo'n
beekje gevormd door de gesmolten
sneeuw," die van de sneeuwmassa's
drupte. En wij volgden het beekje,
dat zacht murmelend voortging, zoekend
steeds de lagere gedeelten. Na een poosje
ontmoette het een ander beekje, dat
ook van de hoogte kwam, en eveneens
het lied zong, dat waterbeekjes mur
melen. En deze twee vloeiden ineen en
vervolgden samen hun weg. En een eind
verder kwam een derde, en een vierde
en een vijfde beekje aanhuppelen en zij
vereeuigde zich, en hoe lager wij kwa
men, dos. te meer stroompjes stortten
zich in die eene, die wij zoo heel klein
gezien hadden, op den top van den
berg en die nu geworden was een breede
rivier, die met geweldige vaart haar weg
vervolgde, den strijd aanbindend met al
hetgeen haar in den weg trad.
't Was een der bronnen van den
Rijn, die ik daar in de hoogte had aan
schouwd, en toen ik eenigen tijd later
op een der groote salonbooten den Rijn
afzakte, dacht ik onwillekeurig aan het
beekje daar omhoog, waarlangs ik ge
gaan was, luisterend af en toe naar zijn
eentonig gepraat en ik begreep op eens,
wat de arbeid van een enkelen mensch
te beteekenen kan hebben voor het
menschelijk geslacht.
Zoo oppervlakkig gezien, heeft ons
doen, ons streven zoo weinig te bedui
den, maar evenals de kleine beken
samenkomen en de groote rivier vormen,
die met schier ontembare kracht verder
spoedt door het lage land naar de zee,
die haar dood is, maar ook haar "op
standing, evenzoo heeft al wat wij doen
invloed op den grooten loop der dingen,
de vervulling van het wereldplan.
Wij hebben slechts onzen plicht te
doen, onze taak te volbrengen, naar de
mate van de krachten, ons gegeven.
„Wie uiet meer gaf dan hij ontving,
is nul en deed, met zijn geboorte een
onuoodig werk".
Wij leven niet om te eten alleen.
Wij arbeiden niet, enkel om te eten.
De arbeid op zich zelf is tot leven
even onontbeerlijk als h«t brood.
Twijfel dan niet en vraag niet of
het leven zelf, dat zoo snel voorbijgaat,
den arbeid van geslachten en eeuwen
wel waard is.
Niets is vergankelijk op dit onder-
maanschegeen doelloos werk wordt
ooit verricht.
Werk om te leven.
Werk om mee te helpen opbouwen,
hetgeen wacht op meer handenarbeid.
Daar zijn tranen te drogen. Daar
zijn gevallenen, die opgericht moeten
worden en uw steun van noode hebben.
Daar zijn kranken, die verpleging be
hoeven. Daar zijn moedeloozen, die
snakken naar opwekking. Daar zijn
armen, die aan het allernoodigste ge
brek hebben. Daar zijn zwakken, die
uit zien naar een sterken arm, om er
even op te steunen, tot zij zelf krachtig
geworden zijn. Daar is een geschrei
en geweeklaag over allerlei nooden
een geroep om verlossing uit allerlei
ellende. Neigt uw ooren en verhardt
niet uw harten. Doet het .werk dat
uw handen te doen vinden.
Juist deze dingen, die ge naast uw
dagelijkschen arbeid verricht, zijn het,
die de waarde van uw eigen leven
verhoogeu.
Wie een knaap, die den voet heeft
gezet op het verkeerde pad, met vrien
delijkheid tegemoet treedt, hem waar
schuwt voor de gevolgen en op de
goede wegen terugvoert, heeft een ar
beid verricht, die misschien geslachten
ten goede komt.
Wie tot den bedrukte gaat, de moei
lijkheden, waarin een zoodanige zich
bevindt, weet weg te ruimen en oogen
lachen ziet, die zoo droef voor zich
- uitstaarden, heeft niet tevergeefs geleefd.
Al deze dingen en meer voor
beelden zijn onnoodig werken mede
om het leven te vermooien, te ver-
rein en ook.
't Is daardoor ook, dat onze blijd
schap vermeerderd wordt, want blijd
schap is een zaak, die niet langs den
weg gevonden wordt, een zaak, die wij
maar niet zoo voor 't grijpen hebben.
Blijdschap is de vrucht van nobel
denken en vriendelijk handelen, van 't i
overwinnen in ons zei ven van hetgeen
kwaad is en ons naar beneden haalt, j
ons onrust bezorgt.
Blijdschap is alleen het deel der 1
ernstige inenschen, die tot begrijpen der
dingen gekomen zijn en dus ook in
dagen van smart en rouwe met groote
kalmte hun weg gaan.
In een leven, dat geen hooger aspi
raties kent dan eten, drinken, pretjes
meemaken en slapen, zoekt ge blijd
schap tevergeefs
Wat doet .ge met Uw leven?
O, laat het antwoord daarop zijn.:
„Werken en denken en leeren en stre
ven naar de hoogste en beste dingen,
die blijven, bok als wij eens zullen
heengaan."
64
naar het Engelzch
van
H. RIDER HAGGARD.
.Goed', aelds Jeekle, .Ik lal nog
eens trachten haar te vladen en we
zullen zien. Ik heb de prleiteri, die
n gisteren gered hebt, gevraagd om
haar nlt de gevangenis te bevrfiden
en gezegd, dat ik ziek wai van ver
langen om aan haar boezem te mogen
rniten, wat ook waar Is, maar ik had
zooveel om te overdenken,dat ik er niet
aan dacht, dat zQ om nog van nut
zou kunnen zyn'.
Dlenieliden middag, toen Alan na
een wandeling In den somberen tuin
met de oederi naar zyn kamer terug
keerde, trof hem het geluld van een
hevigen twiit. Opkijkend, zag hQ een
buitengewoon ieti. Een groot mager
uitgedroogd vrouwspersoon, die tns-
■ohen de zestig en honderd jaar ond
kon zQn, had Jeokle'z oor ln de eene
handt en sloeg hem met de andere in
het gezicht terwijl zfl uitriep:
,0 dief, die lk door Bonia's vloek
ter wereld bracht, wat heb je met
mfln deken gedaan Was het niet
genoeg, dat jU, mjn eenlge zoon, mij
verliet en mi) m(jn eigen kost liet
verdienen? Moest je ook nog mgn
beste deken meenemen, waardoor lk
altijd kon heb geleden Waar is die
deken, dief, waar is die
.Versleten, moeder, versleten', ant
woordde hfl, terwijl hfl zich traohtte
te bevrijden. .GS vergeet, waarde
moeder, dat ik ond ben geworden, en
gS zelf reeds jaren lang dood hadt
kunnen zSn. Hoe kunt n van een
deken verwachten, dat lij het zoolang
nithondt? Laat mijn oor los, geliefde
moeder, en lk zal n een andere geven.
Ik heb de wereld doorkrnlst om nte
zoeken en nlenws te vernemen van nw
echtgenoot'.
,MSn echtgenoot, dief; welke echt
genoot? Bedoel Je je vader, die met
den gebroken neus en die geofferd
werd, omdat jij weg was geloopen met
den blanken man, dien Kleine Bonsa
lief had Wel, dan moet je kijken in
de geestenwereld, want bjj zelde, dat
hij je daar zon opwachten met den
dikiten stok, dien hij vinden kon. Ik
heb ln geen jaren aan hem gedacht,
maar na hem had lk nog drie mannen,
erg genoeg, maar niet beter dan hij
was, ja, wat wil je? En nu heeft
Bonsa alles en lk heb geen kinderen
meer ln leven en zij zeggen, dat ik
nlt gevangenis gezet wordten de
volgende week moet sterven, omdat
zS me niet langer willen voeden, mg,
terwjl ik nog tegen den beste kan
De strijd ln en buiten Europa.
Brantlng, de voorzitter der Interna-
tlonale soclalisten<oonfcrentle te Stock'
holm, begrijpeljjkerwSzo teleurgesteld
door het besluit der entente-regeerln-
gen, heeft voorspeld, dat er ln de
rijken der geallieerd *n een breuk
tusschen de arbeiderspartijen en de
regeeringen zal outzta&aen de bekende
socialist Hnysmans heeft zich in een
dergelSken geest uitgelaten.
De wil der arbeidors om zich te
vereenigen, en een conferentie te
honden over de vredesvoorwaarden,
aldus Huymsns, kan niet door de el-
lendige weigering om paspoorten te
geven vernietigd worden. Nu de arbei
ders over de politiek van Stockholm
tot overeenstemming zijn gekomen,
blijft slechts de uitvoering ln de
praetSk over en hier begaan de regee
ringen, door tuiichenbelde te komen,
een groote dwaling. Zy werpen de
arbeiders in de oppositie terug, maar
de organisatie voor de conferentie te
Stockholm zal langer duren dan do
ministers die de paspoorten geweigerd
hebben, zich thans kunnen voorstellen.
Inderdaad schynt de Engolsche
arbeiderspartij, Henderson in hat geljjk
te stellen en zich dm tegen het beslnlt
van de regeering te keerbn.
Een motie werd aangenomen waarin
vertrouwen In Henderson wordt uitge
sproken en besloten werd, aan de
binnenkort te houden conferentie van
arbeiders voor te stellen, de volgende
motie aan te nemen .De conferentie
biyft van oordeel, dat het wenschelQk
1b, dat de Engelsehe Arbeiderspartij
op de conferentie te Stockholm wordt
vertegenwoordigd, opdat de mgenlng
van de party niet worde misverstaan
of verkeerd voorgesteld. De confe
rentie merkt met leedwezen op, dat
de regeering haar voo.nemen heeft te
kennen gegeven, passen te weigeren
en draagt op, dienaangaande een ver.
toog tot de regeering te richten'.
Als hadde de regeering niets be.
sloten, heeft het bestuur der Arbei
derspartij acht leden nlt zyn midden
aangewezen om de party te Stockholm
te vertegenwoordigen, en het ls zeker
minder aangenaam voor de Brltsche
regeering, dat Henderson een der
eerstbenoemden is geweest.
Inderdaad, lykt het niet byzonder
verstandig van de Engelsehe regee'i
ring de paesen aan de sociaal
democraten te weigeren.
Z{j geeft daardoor biykde conferentie
niet als een vry onschuldige bijeen
komst, maar als een gewichtige
vergadering te beschouwen waarvan
de genomen beslissingen, dleonwllle-
keurlgin het vredesteekenzullen staan,
haar niet byster aangenaam sonden
ijjn.
De verboden vrucht smaakt het
zoetste en juist door de weigering tot
verstrekking der paieen, komt by de
arbeiders het verlangen op, de be
sprekingen in de Zweedsche hoofdstad
hy te wonen.
wy kannen ous voorstellen, dat de
regeeringen der oorlogvoerende landen
opwerken en jjj hebt myn deken
gestolen, jonw leeiyke oude boet,* en
by do herinnering aan al het leed,
dat zy na weer opgerakeld had,
barstte de heke in melancholiek ge
huil los.
.Bedaar moeder,' selde Jeekle haar
op het hoofd kloppend. ,Doe zooals
Ik n gezegd hebt en ge znlt meer
dekens hebben, dan ge gebrnlken
kunt en daar ge er nog zoo lief nlt
ziet, krygt ge nog een anderen eeht-
genoot ook, als ge dat wilt en een
tuin en slaven om voor u te werken
en volop heeriyk eten.'
„Hoe kan ik al dose dingen krjjgen,
mijn zoon? vroeg de onde vrouw
opkykend. „Wil je me naar je eigen
hnls meenemen en my onderhonden,
of wil die blanke heer met my trou
wen? Ze hebben my gezegd, dat de
Aslka hem als Mangana aanwees en
zy li erg jaloersoh, de meest jaloersche,
die ik ooit gekend heb."
.Neen moeder, hg zou wel willen,
maar hy durft niet en lk kan u niet
onderhouden, zooals ik dat zou willen,
omdat lk nöoh huls nöoh goed bezit
hier. Gy knot dit alles verkrygen door
een wandeling te maken en nw mond
te honden. U ziet dezen man hier?
Dat Is Fahni, het opperhoofd van een
machtigen stam, de Ogula. Hy wilde
gaarne, dat u een boodschap voor
hem overbraoht,' en onder ons gezegd,
hy wil met u trouwen, is het niet
het minder wenscheiyk vinden, dat
bepaalde volksgroepen hun den
vredesarbsld uit handen trachten te
nemen, maar per slot van rekening
is de wereld hierop toch aangewezen
wanneer de diplomaten zelf geen kans
meer zien, de doorgesneden vriend
schapsbanden weer aan elkaar te
knoopen.
Voorziet Camllle Hnysmans ln het
weigeren der passen voornamelijk
voor Frankryk een botsing tnsschen
r,'.geering en arbeiders, Brantlng, de
voorzitter der internationale sodalis-
ten-conferentie, noemt die weigering
daarenboven een groote politieke font,
daar het nu deu ochfln krygt alsof
slechts de Centralen, die de passen wel
verstrekten, de in Stockholm te hou
den vredesbesprekingen niet behoeven
te vreezen.
Wat de houding van de voorlooplge
Russische regeering betreft, wordt
medegedeeld, dat deze het wel nuttig
acht om de kwesties, die met oorlog
en vrede samenhangen, aan een in
ternationale gedachten wisseling van
socialisten te onderwerpen, en het
daarom niet wenscheiyk acht, eenlge
hinderpaal aan de deelneming van
socialistische vereenigingen aan de
conferentie ln den weg te leggen.
Aan de besluiten van de conferentie
zou de Russische regeering evenwel
niet dat karakter toekennen, dat
enkel on alleen aan de beillssingen
van de geallieerde regeeringen kan
toekomen.
Dat lykt ons in alle opzichten het
juiste standpunt. De Russische re
geering begaat niet de fout, de Stook-
holmsche conferentie als een voor
allen bindende besluiten nemende
vredesconferentie te kenschetsen en
prikkelt niet het verlangen der ar
beiders om daaraan deel te nemen
door huu-op demostratleve wyse het
vertrek naar de Zweedsche hoofdstad
onmogelyk te maken.
Met belangstelling mag afgewacht
worden hoe het conflict tusschen de
regeeringen en de arbelderspartyen
ln de geallieerde ryken zich verder
zal ontwikkelen.
Zooals wy reeds met een enkel
woord meldden, heeft de Fans aan
alle oorlogvoerenden bepaalde vredes
voorwaarden gedaan.
Hy schynt zich daarby van te voren
overtuigd te hebben, dat deze niet
botweg zullen afgewezen worden en
heeft ze zoo ingekleed, dat z.l. alle
partgen er genoegen mee kunnen
nemen.
Volgens den Romelnschen correspon
dent van De Tijd zouden deze vredes
voorstellen reeds lang geleden zorg
vuldig zyn voorbereid. Tevoren zouden
de by de Heilige Stoel geaccrediteerde
gesanten gepolst zyn nopens de op
vattingen hunner regeeringen betrei'
lende den voorgenomen stap en be
halve de Pauseiyke diplomatie, zouden
geleerden van internationale vermaard
heid en groote ervaring ln het volken
recht aan de vredesvoorstellen mede-
gewerkt hebben.
In de internationale pers, voorname-
FahLl
,0 ja zeker, ja zekert' bevestigde
Fahnl. „Ik zal alles doen, wat zy graag
wil. Niemand zal zoo ryk en getierd
zyn in myn land en ter wille van
znllen we nooit meer een oude
vrouw opeten, terwyi als zy bier biyft,
zy de bergen Ingedreven zal worden
en binnen een week zal sterven'.
.Leg me de zaak maar eens precies
nlt', zei de moeder van Jeekle, die in
het geheel niet zoo dwaas was als
zy scheen.
Zy vertelden haar nn wat zy doen
moest, nameiyk, naar de Ogula's gaan
en hen vertellen ln welken toestand
hun opperhoofd zioh bevond. Zy
moest hen vragen alle strydbare man
nen op te roepen, die, als de moerassen
droog waren, zoo dicht als iy dnrfden
het Aslklland moesten naderen, en
Indien zy het niet konden aanvallen,
moesten wachten op iladere berichten.
Het einde van de geschiedenis was,
dat de moeder van Jeekle, die wiet
dat haar zaak hier hopeloos stond,
beloofde de reis te zullen ondernemen,
op voorwaarde, dat zy dos aide heer-
ïykheden zou verkrygen, die Jeekle
haar had voorgespiegeld. Daar sy
buiten de gevangenis gezet was met
zooveel voedsel als zy drsgou kon en
aan haar lot was overgelaten, kon
zy vertrekken, zonder eenlge ver
denking op te wekken, want wie
lel er nu op eeh onbruikbare oude
iyk in de bladen der geallieerde
staten, worden de Pauseiyke vredes
voorstellen reeds by voorbaat onaan-
nemeiyk verklaard, maar het is de
vraag welke houding de regeeringen
dier staten zelf tegenover die voor
stellen zullen innemen.
Toch, al mocht men door oorlogs
moeheid geneigd zyn, de Pauselijke
bemiddeling te aanvaarden, dan zal
er nog heel wat water door de zee
moeten stroomen eer men het over
een voor allen aannemeiyke oplossing
eens is.
Geen annexatie wenecht de Paus,
temy ten gevolge van een vrede
lievende oplossing en geBn herstel,
tenzG voor byzondere gevallen in
België en voor eenlge Franscbe en
Belgische streken die byzonder ver
woest zyn.
Daarover kan nog heel wat ge
debatteerd worden eer men het eens
is en eveneens over een vredelievende
oplossing van de kwesties Elzas-
Lothariogen, Trente en Triest, daar
belde partyen beweren van deze ge
bieden de rechtmatige eigenaar ts zyn.
Waar mat het begrip „vryhaid der
zee" regelrecht in EngelantU belangen
getreden wordt en do Brltsche regee
ring nu eenmaal niet gauw haar
macht uit handen geeft, ls het te
verwachten, dat man ln Engeland
voor de pauseiyke vredesvoorstellen
niet zoo heel erg geestdriftig gestemd
zal zyn.
Opmerkeiyk ls het zeker, dat een
deel der Brltsche pers deze vredes
voorstellen als een door de Centralen
opengezetten val, en een Dnltsch blad
ze daartegen weer als een politieke
iet vin de Entente voorstelt.
Dat ion er welhaast op wyzen, dat
deze vredesvoorstellen ditmaal een
byzonder nentraal karakter dragen.
Weigeren de geallieerden ze in
ernstige overweging te. nemen, dan
rust op hen de verantwoordelykheid
voor het voortietten van den oorlog.
De Panseiyke vredesvoorwaarden
bieden de zekerheid van waarborgen
en herstel, door de Brltsche staats
lieden steeds op den voorgrond gesteld,
en een weigering ze ernstig te over
wegen, zou zeker een eigenaardig
denkbeeld van het verlangen naar
vrede hy de regeeringen der goalli.
eerde staten geven.
De gewezen Tsaar en diens gezin
zyn door de voorlooplge Russische
regeering uit de hoofdstad verwyderd
en naar een onbekende bestemming
gebraeht.
Zou men een tegenrevolutle ge
vreesd hebben
De Engelsohen zjju een plaatseiyk
offensief tussohen Lens en Loos
begonnen en berichten daarby, dat de
eerste Dultsche Unie in hun handen
viel, terwyi meerdere successen op
komst zouden zyn.
Het heeft er den zuhy'n van of er
ln Vlaanderen nog ernstig gevochten
zal worden. De Dultsche pers heeft er
haar lezeri althans vast op voorbe
reid, waarby zy niet onduldeiyk te
dievegge Ondertnisehen gaf Jeekle
haar een van de kleeren, die de Asika
aan Alan gesehonken had- en ook
verschillendo voorwerpen, die zy zich
wenschte. Nadat zy Fahnl's boodschap
van bniten geleerd had en zich zyn
trouwe bruid genoemd had, vertrok
het oude verschrompelde schepsel, na
haar lang verloren zoon nog eens
omhelsd te hebben.
,Zy zal er vast Iemand iets van
vertellen en dan zullen onze halzen
afgesneden worden," zelde Alan moe
deloos, want de heele geschiedenis
soheen een dwaze grap.
.Neen, neen majoor. Ik liet haar
zweren niets te zullen verklappen by
de geesten van al haar echtvrienden
en by Groote Bonsa zeil. Zy is zoo
vast te vertronwen als lets, want zy
ls bang, dat de geesten haar anders
zullen kwellen en my ook als lk dood
ben. Misschien komt ijj by bet Ogula-
volk en misschien niet. Alp zy er niet
komt, kan ik er niets aan doen, en
ls er nog niets aan verbeurd. Het zal
myn hart breken, maar er zal slechts
één oude vrouw minder z(jn. Hoe ook,
zy zzl hzzr mond houden, dat is zeker
en lk ben werkeiyk bljj myn ma ge
vonden te hebben, die lk nooit gehoopt
had weer te zullen zien. De hemel is
wel zeer vriendeiyk voor Jeekie,
voert hem weer terug ia den zehoot
der familie," voegde hy er op zalven-
den toon by. (Wordt vervolgd).