N°. 97 1917, Zaterdag 18 Augustus. 104"* jaargang. Bij dit do. behoort een Bijvoegsel, FEUILLETON DE GELE AFGOD Buitenland. GOESCHË Uitgave deier Courant geschiedt Maandag-, Woenidag- en Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen; Pr|i per kwartaal', ln öoe» f I,bulten Goes, iraneo f 1,25. Afzonderlijk» nommers 5 cent. .-(Mending van advartentlön op jMaandag, Woensdag en VRIJDAG vóór 13 uien. Telefoonnummer 22. COURANT. De prji der gewone advertentlén li van 1-6 regelt 62 V« ,'ct., elke regel meer 12 Vi et. B| directe opgaaf van driemaal plaatilng derzelfde advertentie wordt de prlji ilechti tweemaal berekend, Geboorte-, huwel|k- en doodaberlehten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 rtgele 1 1,25 berekend. BtwSinuamerBlS aait. Uitgave van de Naaml. Vennootiehap .Goezehe Conrant." Dlreoteur G. W. van Bahnbvild. Wat doet ge met uw leven? Men schrijft ons Eens stond ik op een hoogen berg in het alpengebied 't was in de maand Juni, die heerlijke maand, die zoo rijk is aan water en bloemen. Om mij was de lucht als vervuld met een ruischen van vele orgeltonen^ Dat kwam van het water, dat in tallooze beekjes van de bergen klaterde. Langs den kant van den weg, waar langs wij dwaalden, werd ook zoo'n beekje gevormd door de gesmolten sneeuw," die van de sneeuwmassa's drupte. En wij volgden het beekje, dat zacht murmelend voortging, zoekend steeds de lagere gedeelten. Na een poosje ontmoette het een ander beekje, dat ook van de hoogte kwam, en eveneens het lied zong, dat waterbeekjes mur melen. En deze twee vloeiden ineen en vervolgden samen hun weg. En een eind verder kwam een derde, en een vierde en een vijfde beekje aanhuppelen en zij vereeuigde zich, en hoe lager wij kwa men, dos. te meer stroompjes stortten zich in die eene, die wij zoo heel klein gezien hadden, op den top van den berg en die nu geworden was een breede rivier, die met geweldige vaart haar weg vervolgde, den strijd aanbindend met al hetgeen haar in den weg trad. 't Was een der bronnen van den Rijn, die ik daar in de hoogte had aan schouwd, en toen ik eenigen tijd later op een der groote salonbooten den Rijn afzakte, dacht ik onwillekeurig aan het beekje daar omhoog, waarlangs ik ge gaan was, luisterend af en toe naar zijn eentonig gepraat en ik begreep op eens, wat de arbeid van een enkelen mensch te beteekenen kan hebben voor het menschelijk geslacht. Zoo oppervlakkig gezien, heeft ons doen, ons streven zoo weinig te bedui den, maar evenals de kleine beken samenkomen en de groote rivier vormen, die met schier ontembare kracht verder spoedt door het lage land naar de zee, die haar dood is, maar ook haar "op standing, evenzoo heeft al wat wij doen invloed op den grooten loop der dingen, de vervulling van het wereldplan. Wij hebben slechts onzen plicht te doen, onze taak te volbrengen, naar de mate van de krachten, ons gegeven. „Wie uiet meer gaf dan hij ontving, is nul en deed, met zijn geboorte een onuoodig werk". Wij leven niet om te eten alleen. Wij arbeiden niet, enkel om te eten. De arbeid op zich zelf is tot leven even onontbeerlijk als h«t brood. Twijfel dan niet en vraag niet of het leven zelf, dat zoo snel voorbijgaat, den arbeid van geslachten en eeuwen wel waard is. Niets is vergankelijk op dit onder- maanschegeen doelloos werk wordt ooit verricht. Werk om te leven. Werk om mee te helpen opbouwen, hetgeen wacht op meer handenarbeid. Daar zijn tranen te drogen. Daar zijn gevallenen, die opgericht moeten worden en uw steun van noode hebben. Daar zijn kranken, die verpleging be hoeven. Daar zijn moedeloozen, die snakken naar opwekking. Daar zijn armen, die aan het allernoodigste ge brek hebben. Daar zijn zwakken, die uit zien naar een sterken arm, om er even op te steunen, tot zij zelf krachtig geworden zijn. Daar is een geschrei en geweeklaag over allerlei nooden een geroep om verlossing uit allerlei ellende. Neigt uw ooren en verhardt niet uw harten. Doet het .werk dat uw handen te doen vinden. Juist deze dingen, die ge naast uw dagelijkschen arbeid verricht, zijn het, die de waarde van uw eigen leven verhoogeu. Wie een knaap, die den voet heeft gezet op het verkeerde pad, met vrien delijkheid tegemoet treedt, hem waar schuwt voor de gevolgen en op de goede wegen terugvoert, heeft een ar beid verricht, die misschien geslachten ten goede komt. Wie tot den bedrukte gaat, de moei lijkheden, waarin een zoodanige zich bevindt, weet weg te ruimen en oogen lachen ziet, die zoo droef voor zich - uitstaarden, heeft niet tevergeefs geleefd. Al deze dingen en meer voor beelden zijn onnoodig werken mede om het leven te vermooien, te ver- rein en ook. 't Is daardoor ook, dat onze blijd schap vermeerderd wordt, want blijd schap is een zaak, die niet langs den weg gevonden wordt, een zaak, die wij maar niet zoo voor 't grijpen hebben. Blijdschap is de vrucht van nobel denken en vriendelijk handelen, van 't i overwinnen in ons zei ven van hetgeen kwaad is en ons naar beneden haalt, j ons onrust bezorgt. Blijdschap is alleen het deel der 1 ernstige inenschen, die tot begrijpen der dingen gekomen zijn en dus ook in dagen van smart en rouwe met groote kalmte hun weg gaan. In een leven, dat geen hooger aspi raties kent dan eten, drinken, pretjes meemaken en slapen, zoekt ge blijd schap tevergeefs Wat doet .ge met Uw leven? O, laat het antwoord daarop zijn.: „Werken en denken en leeren en stre ven naar de hoogste en beste dingen, die blijven, bok als wij eens zullen heengaan." 64 naar het Engelzch van H. RIDER HAGGARD. .Goed', aelds Jeekle, .Ik lal nog eens trachten haar te vladen en we zullen zien. Ik heb de prleiteri, die n gisteren gered hebt, gevraagd om haar nlt de gevangenis te bevrfiden en gezegd, dat ik ziek wai van ver langen om aan haar boezem te mogen rniten, wat ook waar Is, maar ik had zooveel om te overdenken,dat ik er niet aan dacht, dat zQ om nog van nut zou kunnen zyn'. Dlenieliden middag, toen Alan na een wandeling In den somberen tuin met de oederi naar zyn kamer terug keerde, trof hem het geluld van een hevigen twiit. Opkijkend, zag hQ een buitengewoon ieti. Een groot mager uitgedroogd vrouwspersoon, die tns- ■ohen de zestig en honderd jaar ond kon zQn, had Jeokle'z oor ln de eene handt en sloeg hem met de andere in het gezicht terwijl zfl uitriep: ,0 dief, die lk door Bonia's vloek ter wereld bracht, wat heb je met mfln deken gedaan Was het niet genoeg, dat jU, mjn eenlge zoon, mij verliet en mi) m(jn eigen kost liet verdienen? Moest je ook nog mgn beste deken meenemen, waardoor lk altijd kon heb geleden Waar is die deken, dief, waar is die .Versleten, moeder, versleten', ant woordde hfl, terwijl hfl zich traohtte te bevrijden. .GS vergeet, waarde moeder, dat ik ond ben geworden, en gS zelf reeds jaren lang dood hadt kunnen zSn. Hoe kunt n van een deken verwachten, dat lij het zoolang nithondt? Laat mijn oor los, geliefde moeder, en lk zal n een andere geven. Ik heb de wereld doorkrnlst om nte zoeken en nlenws te vernemen van nw echtgenoot'. ,MSn echtgenoot, dief; welke echt genoot? Bedoel Je je vader, die met den gebroken neus en die geofferd werd, omdat jij weg was geloopen met den blanken man, dien Kleine Bonsa lief had Wel, dan moet je kijken in de geestenwereld, want bjj zelde, dat hij je daar zon opwachten met den dikiten stok, dien hij vinden kon. Ik heb ln geen jaren aan hem gedacht, maar na hem had lk nog drie mannen, erg genoeg, maar niet beter dan hij was, ja, wat wil je? En nu heeft Bonsa alles en lk heb geen kinderen meer ln leven en zij zeggen, dat ik nlt gevangenis gezet wordten de volgende week moet sterven, omdat zS me niet langer willen voeden, mg, terwjl ik nog tegen den beste kan De strijd ln en buiten Europa. Brantlng, de voorzitter der Interna- tlonale soclalisten<oonfcrentle te Stock' holm, begrijpeljjkerwSzo teleurgesteld door het besluit der entente-regeerln- gen, heeft voorspeld, dat er ln de rijken der geallieerd *n een breuk tusschen de arbeiderspartijen en de regeeringen zal outzta&aen de bekende socialist Hnysmans heeft zich in een dergelSken geest uitgelaten. De wil der arbeidors om zich te vereenigen, en een conferentie te honden over de vredesvoorwaarden, aldus Huymsns, kan niet door de el- lendige weigering om paspoorten te geven vernietigd worden. Nu de arbei ders over de politiek van Stockholm tot overeenstemming zijn gekomen, blijft slechts de uitvoering ln de praetSk over en hier begaan de regee ringen, door tuiichenbelde te komen, een groote dwaling. Zy werpen de arbeiders in de oppositie terug, maar de organisatie voor de conferentie te Stockholm zal langer duren dan do ministers die de paspoorten geweigerd hebben, zich thans kunnen voorstellen. Inderdaad schynt de Engolsche arbeiderspartij, Henderson in hat geljjk te stellen en zich dm tegen het beslnlt van de regeering te keerbn. Een motie werd aangenomen waarin vertrouwen In Henderson wordt uitge sproken en besloten werd, aan de binnenkort te houden conferentie van arbeiders voor te stellen, de volgende motie aan te nemen .De conferentie biyft van oordeel, dat het wenschelQk 1b, dat de Engelsehe Arbeiderspartij op de conferentie te Stockholm wordt vertegenwoordigd, opdat de mgenlng van de party niet worde misverstaan of verkeerd voorgesteld. De confe rentie merkt met leedwezen op, dat de regeering haar voo.nemen heeft te kennen gegeven, passen te weigeren en draagt op, dienaangaande een ver. toog tot de regeering te richten'. Als hadde de regeering niets be. sloten, heeft het bestuur der Arbei derspartij acht leden nlt zyn midden aangewezen om de party te Stockholm te vertegenwoordigen, en het ls zeker minder aangenaam voor de Brltsche regeering, dat Henderson een der eerstbenoemden is geweest. Inderdaad, lykt het niet byzonder verstandig van de Engelsehe regee'i ring de paesen aan de sociaal democraten te weigeren. Z{j geeft daardoor biykde conferentie niet als een vry onschuldige bijeen komst, maar als een gewichtige vergadering te beschouwen waarvan de genomen beslissingen, dleonwllle- keurlgin het vredesteekenzullen staan, haar niet byster aangenaam sonden ijjn. De verboden vrucht smaakt het zoetste en juist door de weigering tot verstrekking der paieen, komt by de arbeiders het verlangen op, de be sprekingen in de Zweedsche hoofdstad hy te wonen. wy kannen ous voorstellen, dat de regeeringen der oorlogvoerende landen opwerken en jjj hebt myn deken gestolen, jonw leeiyke oude boet,* en by do herinnering aan al het leed, dat zy na weer opgerakeld had, barstte de heke in melancholiek ge huil los. .Bedaar moeder,' selde Jeekle haar op het hoofd kloppend. ,Doe zooals Ik n gezegd hebt en ge znlt meer dekens hebben, dan ge gebrnlken kunt en daar ge er nog zoo lief nlt ziet, krygt ge nog een anderen eeht- genoot ook, als ge dat wilt en een tuin en slaven om voor u te werken en volop heeriyk eten.' „Hoe kan ik al dose dingen krjjgen, mijn zoon? vroeg de onde vrouw opkykend. „Wil je me naar je eigen hnls meenemen en my onderhonden, of wil die blanke heer met my trou wen? Ze hebben my gezegd, dat de Aslka hem als Mangana aanwees en zy li erg jaloersoh, de meest jaloersche, die ik ooit gekend heb." .Neen moeder, hg zou wel willen, maar hy durft niet en lk kan u niet onderhouden, zooals ik dat zou willen, omdat lk nöoh huls nöoh goed bezit hier. Gy knot dit alles verkrygen door een wandeling te maken en nw mond te honden. U ziet dezen man hier? Dat Is Fahni, het opperhoofd van een machtigen stam, de Ogula. Hy wilde gaarne, dat u een boodschap voor hem overbraoht,' en onder ons gezegd, hy wil met u trouwen, is het niet het minder wenscheiyk vinden, dat bepaalde volksgroepen hun den vredesarbsld uit handen trachten te nemen, maar per slot van rekening is de wereld hierop toch aangewezen wanneer de diplomaten zelf geen kans meer zien, de doorgesneden vriend schapsbanden weer aan elkaar te knoopen. Voorziet Camllle Hnysmans ln het weigeren der passen voornamelijk voor Frankryk een botsing tnsschen r,'.geering en arbeiders, Brantlng, de voorzitter der internationale sodalis- ten-conferentie, noemt die weigering daarenboven een groote politieke font, daar het nu deu ochfln krygt alsof slechts de Centralen, die de passen wel verstrekten, de in Stockholm te hou den vredesbesprekingen niet behoeven te vreezen. Wat de houding van de voorlooplge Russische regeering betreft, wordt medegedeeld, dat deze het wel nuttig acht om de kwesties, die met oorlog en vrede samenhangen, aan een in ternationale gedachten wisseling van socialisten te onderwerpen, en het daarom niet wenscheiyk acht, eenlge hinderpaal aan de deelneming van socialistische vereenigingen aan de conferentie ln den weg te leggen. Aan de besluiten van de conferentie zou de Russische regeering evenwel niet dat karakter toekennen, dat enkel on alleen aan de beillssingen van de geallieerde regeeringen kan toekomen. Dat lykt ons in alle opzichten het juiste standpunt. De Russische re geering begaat niet de fout, de Stook- holmsche conferentie als een voor allen bindende besluiten nemende vredesconferentie te kenschetsen en prikkelt niet het verlangen der ar beiders om daaraan deel te nemen door huu-op demostratleve wyse het vertrek naar de Zweedsche hoofdstad onmogelyk te maken. Met belangstelling mag afgewacht worden hoe het conflict tusschen de regeeringen en de arbelderspartyen ln de geallieerde ryken zich verder zal ontwikkelen. Zooals wy reeds met een enkel woord meldden, heeft de Fans aan alle oorlogvoerenden bepaalde vredes voorwaarden gedaan. Hy schynt zich daarby van te voren overtuigd te hebben, dat deze niet botweg zullen afgewezen worden en heeft ze zoo ingekleed, dat z.l. alle partgen er genoegen mee kunnen nemen. Volgens den Romelnschen correspon dent van De Tijd zouden deze vredes voorstellen reeds lang geleden zorg vuldig zyn voorbereid. Tevoren zouden de by de Heilige Stoel geaccrediteerde gesanten gepolst zyn nopens de op vattingen hunner regeeringen betrei' lende den voorgenomen stap en be halve de Pauseiyke diplomatie, zouden geleerden van internationale vermaard heid en groote ervaring ln het volken recht aan de vredesvoorstellen mede- gewerkt hebben. In de internationale pers, voorname- FahLl ,0 ja zeker, ja zekert' bevestigde Fahnl. „Ik zal alles doen, wat zy graag wil. Niemand zal zoo ryk en getierd zyn in myn land en ter wille van znllen we nooit meer een oude vrouw opeten, terwyi als zy bier biyft, zy de bergen Ingedreven zal worden en binnen een week zal sterven'. .Leg me de zaak maar eens precies nlt', zei de moeder van Jeekle, die in het geheel niet zoo dwaas was als zy scheen. Zy vertelden haar nn wat zy doen moest, nameiyk, naar de Ogula's gaan en hen vertellen ln welken toestand hun opperhoofd zioh bevond. Zy moest hen vragen alle strydbare man nen op te roepen, die, als de moerassen droog waren, zoo dicht als iy dnrfden het Aslklland moesten naderen, en Indien zy het niet konden aanvallen, moesten wachten op iladere berichten. Het einde van de geschiedenis was, dat de moeder van Jeekle, die wiet dat haar zaak hier hopeloos stond, beloofde de reis te zullen ondernemen, op voorwaarde, dat zy dos aide heer- ïykheden zou verkrygen, die Jeekle haar had voorgespiegeld. Daar sy buiten de gevangenis gezet was met zooveel voedsel als zy drsgou kon en aan haar lot was overgelaten, kon zy vertrekken, zonder eenlge ver denking op te wekken, want wie lel er nu op eeh onbruikbare oude iyk in de bladen der geallieerde staten, worden de Pauseiyke vredes voorstellen reeds by voorbaat onaan- nemeiyk verklaard, maar het is de vraag welke houding de regeeringen dier staten zelf tegenover die voor stellen zullen innemen. Toch, al mocht men door oorlogs moeheid geneigd zyn, de Pauselijke bemiddeling te aanvaarden, dan zal er nog heel wat water door de zee moeten stroomen eer men het over een voor allen aannemeiyke oplossing eens is. Geen annexatie wenecht de Paus, temy ten gevolge van een vrede lievende oplossing en geBn herstel, tenzG voor byzondere gevallen in België en voor eenlge Franscbe en Belgische streken die byzonder ver woest zyn. Daarover kan nog heel wat ge debatteerd worden eer men het eens is en eveneens over een vredelievende oplossing van de kwesties Elzas- Lothariogen, Trente en Triest, daar belde partyen beweren van deze ge bieden de rechtmatige eigenaar ts zyn. Waar mat het begrip „vryhaid der zee" regelrecht in EngelantU belangen getreden wordt en do Brltsche regee ring nu eenmaal niet gauw haar macht uit handen geeft, ls het te verwachten, dat man ln Engeland voor de pauseiyke vredesvoorstellen niet zoo heel erg geestdriftig gestemd zal zyn. Opmerkeiyk ls het zeker, dat een deel der Brltsche pers deze vredes voorstellen als een door de Centralen opengezetten val, en een Dnltsch blad ze daartegen weer als een politieke iet vin de Entente voorstelt. Dat ion er welhaast op wyzen, dat deze vredesvoorstellen ditmaal een byzonder nentraal karakter dragen. Weigeren de geallieerden ze in ernstige overweging te. nemen, dan rust op hen de verantwoordelykheid voor het voortietten van den oorlog. De Panseiyke vredesvoorwaarden bieden de zekerheid van waarborgen en herstel, door de Brltsche staats lieden steeds op den voorgrond gesteld, en een weigering ze ernstig te over wegen, zou zeker een eigenaardig denkbeeld van het verlangen naar vrede hy de regeeringen der goalli. eerde staten geven. De gewezen Tsaar en diens gezin zyn door de voorlooplge Russische regeering uit de hoofdstad verwyderd en naar een onbekende bestemming gebraeht. Zou men een tegenrevolutle ge vreesd hebben De Engelsohen zjju een plaatseiyk offensief tussohen Lens en Loos begonnen en berichten daarby, dat de eerste Dultsche Unie in hun handen viel, terwyi meerdere successen op komst zouden zyn. Het heeft er den zuhy'n van of er ln Vlaanderen nog ernstig gevochten zal worden. De Dultsche pers heeft er haar lezeri althans vast op voorbe reid, waarby zy niet onduldeiyk te dievegge Ondertnisehen gaf Jeekle haar een van de kleeren, die de Asika aan Alan gesehonken had- en ook verschillendo voorwerpen, die zy zich wenschte. Nadat zy Fahnl's boodschap van bniten geleerd had en zich zyn trouwe bruid genoemd had, vertrok het oude verschrompelde schepsel, na haar lang verloren zoon nog eens omhelsd te hebben. ,Zy zal er vast Iemand iets van vertellen en dan zullen onze halzen afgesneden worden," zelde Alan moe deloos, want de heele geschiedenis soheen een dwaze grap. .Neen, neen majoor. Ik liet haar zweren niets te zullen verklappen by de geesten van al haar echtvrienden en by Groote Bonsa zeil. Zy is zoo vast te vertronwen als lets, want zy ls bang, dat de geesten haar anders zullen kwellen en my ook als lk dood ben. Misschien komt ijj by bet Ogula- volk en misschien niet. Alp zy er niet komt, kan ik er niets aan doen, en ls er nog niets aan verbeurd. Het zal myn hart breken, maar er zal slechts één oude vrouw minder z(jn. Hoe ook, zy zzl hzzr mond houden, dat is zeker en lk ben werkeiyk bljj myn ma ge vonden te hebben, die lk nooit gehoopt had weer te zullen zien. De hemel is wel zeer vriendeiyk voor Jeekie, voert hem weer terug ia den zehoot der familie," voegde hy er op zalven- den toon by. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1917 | | pagina 1