N°. 56 1917,
Zaterdag 12 Mei
104de jaargang.
DE GELE AFGOD
Bij dit no. behoort een
Bijvoegsel.
Groot en klein.
FEUILLETON
fiOESCHS
Uitgave deser Oonrant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
nltgesonderd op feestdagen.
Fr|s per kwartaal, In Qoes f 1,bniten Qoes, franco 1,25.
Afzonderlijke nommers 5 cent.
tnaendlng van advertentlön op Maandag, Woensdag
en VRIJDAG ▼dóe 19 uien.
COUNT.
De prjs der gewone advertentlSn is van 1-5 regels 62 ot., elke regel meer
12 i/a ot. B| directe opgaaf van driemaal plaatsing derselfde advertentie
wordt de prtys slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, hawelfk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regels h 1,25 berekend.
Bew|inawneril i sent.
Telefoonnummer 22.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant". Directeur G. W. van Barnivbld.
Meu schrijft ons
Gij ontmoet des ochtends iemand
met uw helderen glimlach en een op
geruimd woord en dit maakt, dat gij
op uw beurt u licht en vroolijk gevoelt.
Uw hart beantwoordt de vreugde in
de natuur, de vogels schijnen lieflijker
te zingen gij gevoelt behoefte, ook
iemand anders gelukkig te maken, en
den geheelen dag doet gij uw werk
beter en gij brengt uw vreugde over
op allen om u heen, die haar op hun
beurt op anderen overdragen. En dit
alles vindt zijn oorsprong in slechts
één gelukkige gedachte in den geest
van één persoon, doch zij schonk
schooner kleur aan den ganschen
dag, voor u zoowel als voor anderen.
Precies zoo is het in het omgekeerde
geval.
Gij voelt u moedeloos, hiermee gaat
een slechte gedachte gepaard, hetzij
van toorn, van achterdocht of wraak,
die, zoo zij een open deur vindt, uw
gemoed binnen sluipt. Geleidelijk door
ademt zij uw geest, zoodat al uw
gedachten er door besmet zijn. Nu
komt gij in aanraking met een ander
en uw gedachten zullen de zijne be
smetten, als hij niet sterk genoeg is
weerstand te bieden. Gij vergiftigt
letterlijk de atmosfeer rond u en allen,
met wie gij in aanraking komt, worden
er in meer of mindere mate door be
ïnvloed.
Van waar kwam die eerste gedachte
Wij beseffen niet genoeg, van hoe
veel gewicht voor het leven deze schijn
baar nietige dingen, enkele gedachten
zijn Wanneer wij voortdurend slechte
en onreine gedachten opnemen en
denken, is de geest weldra zóó bezoedeld,
dat zuivere en gezonde gedachten niet
meer kunnen binnentreden. Neem, om
u hiervan een duidelijke voorstelling
te vormen, een glas helder water en
laat er één druppel inkt in vallen.
Onmiddellijk verandert het water van
kleureerst zinkt de inkt op deu
bodem en tint daarna geleidelijk het
geheele glas vol water. Doe hetzelfde
nog eenige malen, en in een oogenblik
is het water zoo donker en troebel, dat
men nauwelijks kan gelooven, dat het
eerst zoo helder was als kristal.
Zoo met de gedachte, zoo met de
daden.
Een daad van ongehoorzaamheid of
bedrog is slechts een klein foutje zeg
gen wij. Doch een handeling zet eeu
kracht in werking, die tot U zal terug
keeren met vernieuwde sterkte en weer
een inpulasie wekken tot herhaling van
de eerste daad. Wordt ditmaal toe-
31
naar het Engelich
VAN
H. RIDER HAGGABD.
Plotseling drong een schel gelold
van een eleetrlsehe bel tot hem door.
Het kwam van de telefoon, die hy
met groote onkosten op Tarleys had
laten aanleggen, toen hl) lid van de
firma was geworden, ten einde in
directe verbinding te sljn met bet
kantoor in Londen. Werd hy nu
nog opgeheld uit oude gewoonte?
BH ging naar het toestel, dat was
aangebracht in een kleine kamer, die
ht voor studeerkamer gebruikte en
nam de spreekbuis in de hand.
,Wie is daar vroeg hfl. ,Ik hen
Tarleys, Alan Vernon."
,En ik hen Barbara," was het ant
woord. ,Hoe gaat het met je. Heb
}e goed geslapen
.Neen, zeèr slecht."
.Zennwen, Alan, )o bent zenuw-
achtlg. Hoewel ik een slechter dag
achter den rug had dan jij, ging ltc
om negen uur naar bed en, bewaakt
door een goed geweten, Bliep ik tot
van morgen negen nor, precies twaalf
uren. Vindt je 'tnlet slim van mfl
om aan doie telefoon te denken, dat
gegeven, dan zal zij zelfs met grootere
kracht terugkeeren en zóo groeit zij
tot ten laatste een geestestoestand wordt
bereikt, waarin deze herhalingen zóo
veelvuldig en sterk zijn, dat er een
gewoonte van ongehoorzaamheid en
bedriegen is ontstaan.
Aan den anderen kant is het even
gemakkelijk een goede gewoonte te
kweeken, als men maar aanhoudende
pogingen daartoe in het werk stelt.
Komt dan, wanneer ook, een impulsie
tot verkeerd handelen, zoo wordt hier
van de uitwerking belemmerd door het
tegenwerkend besluit om goed te doen
en een kracht in werking gesteld, die
evenzeer tot u zal terugkeeren en,
indien opnieuw versterkt door eên her
haald besluit tot het goede, voortdurend
zal groeien, zoodat er twee stroomingen
zullen zijn, waarvan de eerste al meer
verzwakt, doordat zij niet gesteund
wordt, de andere echter steeds sterker
en sterker wordt.
Het is volharding, die het werk
moet verrichtenwant zoo wij ons
besluit eens vergeten en de roepstem
niet beantwoorden, is de draad ver
broken en wordt er kracjjt toegevoegd
aan den anderen stroom.
Wanneer den geheelen dag door één
volgehouden gedachte achter iedere
handeling staat, is deze het, die alle
kleine dingen zal verhinden en ze aldus
maken tot iets groots.
Want de oogenschijnlijk kleine din
gen zijn zaden, die zullen opgroeien
tot iets groots, terwijl al hetgeen groot
is in het leven, slechts dp verzameling
of uitbreiding is van kleinigheden.
Buitenland.
De stryd in en bniten Europa.
Het gevaarljkite wapen i» de duik
boot, is menigmaal met byzonderen
nadruk geconstateerd.
Wy kennen een nog gevaariyker
en verachtel{|ker wapen: de laeter.
De laster door een der oorlogvoe
rende partyen verspreid met de weten
schap, dat die laster zyn weg aal
vinden in hoofden en harten der goed-
geloovigen, dat zj een verontwaardi
ging lal teweegbrengen, die er niet
alleen de oorzaak van kan zyn, dat
de oorlog door het opwekken van
haat en verbittering gerekt zal worden,
maar ook, dat, na het elnlten van den
vrede, een onverdiende smet op be
paalde volksgroepen sal biy ven rnsten,
Die laster hebben we herhaaldelijk
in redevoeringen en oorlogscommuni-
qnós b{j beide etrydende partyen kan
nen constateeren, voornameljk aan de
zQde der entente.
De Engelsche regeering kent nog
van alt den tQd der Boerenoorlogen
de werking van een verontwaardiging-
wekkende tQding. ZjJ heeft van de
wyze lessen van destyds In dezen
oorlog meermalen geprofiteerd, wan
neer de werfkantoren voor vrjwllll-
zou jij niet gedaan hebben? -Oom is
naar Londen vertrokken, bezwerend
dat er geen brief van jou in het hnis
tal komen, maar h'J vergat, dat er in
elke kamer een telefoon ls en, verbeeld
je, ik spreek op 't oogenblik vlak by
zijn kantoor, zoowat een paar yards
van sjjn hoofd af. Maar dat kan nu
geen kwaad, hy hoort het toch niet,
MQn zegen rust nu op den man, die
de telefoon heeft uitgevonden, tot nu
toe vond lk dat niets dan last. Voel
je je nog al opgewekt? Alan?"
„Zeer erg het tegendeel," antwoord
de hy, ,lk ben nog nooit in myn leven
zoo somber geweest, zelf niet toen ik
daeht, dat ik aan de zwart waterkoorts
zou sterven. Ook heb ik een massa
dingen met je te bespreken en dat
kan ik allemaal niet doen door middel
van dit afschuwelijke telegraafdraadje,
dat misschien wordt beluisterd door
je oom."
.Dat had ik ook bedacht," antwoord
de Barbara, daarom belde ik je nu
maar dadelQk even op om je goeden
morgen te wenschen en je te zeggen,
dat ik by je kom .lunchen" per auto-
mobiol met myn kamenier 8nell als
begeleidster. Alles is in orde hoor!
geen tegenpraatjes, lk köm hy jou
.lunchen*. Ik hoor niet wat je zegt,
kau me niéts scholen wat de menschen
er van zeggen. Ik kom hy je lunchen
om één uur, zorg, dat je dan thuis
bent. Goeden dag; ik heb niet veel
noodlg om te eten, als er voor SneU
gers niet meer zoo .bestormd" werden
en er een prikkel noodlg was om den
toeloop t® vergrooten.
Er is, kort na het nltbreken van
den oorlog, een poging gedaan, «aar
van we later weinig moer bemerkt
hebben, een poging om de Neder
land Beha pers ten bate van een minder
waardige Engelsche progsganda, om
te koopen.
Wellicht heeft de absolute weigering
van de over het algemeen gelukkig
hoogstaande redacties der Nederland-
sche bladen tot een spoedig staken
van deze pogingen geleid. We hopen
althans niet, dat er nog bladen in ons
land zyn, die zich door Engelsch geld
tot het schrjven van eenzydlge, min
derwaardige artikelen laten verleiden,
al geven de omstandigheden helaas
menigmaal aanleiding tot een gerech
ten twyfel.
Ook ons hebben var. Engelsche
ijlde communlqnés bereikt, waarin de
vjand als een wild beest met de felste
kleuren werd afgeschilferd. Voor het
plaatsen van dte artikelen durft men
biykbaar geen vergoeding aan te
bieden, maar het zetten en drnkken
dezer copie kon in rekening gebracht
er zou dan, tot een uiterst rekbasr
bedrag voldaan worden
Dat ls een oentalre atvijdwijze, waar
op het eenlg mogeiyka antwoord ls,
de desbetreffende artikelen zoo spoedig
mogeiyk naar den bodem der snlpper-
mand te doen verhuizen.
Een Dultscher, die een relz langs
het front maakte, gewaagde kort ge
leden argeloos van een werkplaats,
waar de ïyken der paarden ten be
hoeve der industrie .gesloopt" werden.
Met graagte heeft de Engelsche
perBzleh daarop geworpen en wetende,
dat van een zuiver proces ten opzichte
van de cadavers var in den stryd
bezweken paarden sprake was, het
den schyu gegeven alsof het hier
een onmu^scU.iyke bewerking van
de ïyken van verslagen vyanden gold.
Laster ls het scherpste wapen. Dul-
zenden goedgeloovigen in Engeland
hebben het nieuwste staalte van
Dultschlands barbaarschheld geslikt, en
voornamelijk by de Engelsch Indische
hulptroepen heeft het medegedeelde
de grootste verontwaardiging gewekt.
De maharadja van Blkanlr kondigde
zelfs aan, de onmenscheiyke bar
baarschheld van Engelands vyanden hy
alle stammen van zyn zonnig vader
land ter algemeene kennis te zullen
breogen.
Begrijpt men wol goed hoeveel
kwaad, na en in de toekomst, één
lasterljke mededeellug kan doen, hoe
er jaren noodig zjn, om het kwaad
ongedaan te maken, wat nu willens
en wetens In weinige oogenblikken
wordt bedreven?
De grootste schuldigen zyn niet de
goedgeloovlgen, die den laster ver
spreiden, het zgn de diplomaten en
berekende staatslieden, die opzetteiyk
dergelijke geruchten op de juiste tyd-
stippen wereldkundig maken.
De Dultsche pers heeft zich niet
gehaast, het jongzte latter-bericht
tegen te spreken, slechts toen eenige
en den chanffenr maar wat ls. Goeden
dag."
Toen werd er afgebeld en Alan
kreeg op al zQn .Hallo's* en .Ben je
daar's" geen antwoord meer.
Alan bestelde het beste wat de onde
huishoudster voor den dag kon bren
gen voor de lunch en begon toen zyn
wandeling in veel beter stemming,
die nog opgewekter werd door het
tnccés, dat hy had b8 den huurder,
dien bj overhaalde om met de nieuwe
gebouwen te wachten tot het volgend
jaar. H)j overlegde hy zichzelf, dat er
in een jaar van alles gebeuren kon.
Toen keerde hy terug door het hosch,
waar een aantal pas gevelde eiken
klaar lagen om van den bast ontdaan
te worden. Dat was geen opwekkend
gezicht; het leek zoo wreed om die
hooge hoornen te dooden, juist nu ze
hun knopjes uitstaken naar een
nieuwen zomer in 't laven. Maar h{j
troostte iloh met de gedachte, dat ze
toch veel te dicht op elkaar stonden
en dat het hont workeljk noodlg wat
voor het landgoed. Toen hy het huia
weer naderde, met een bosje witte
viooltjes, die by op een beschut plekje
voor Barbara gepinkt had, zag hy
een automobiel met meer dan gewone
vaart aankomen in de notenlaan, die
beschouwd werd als het glanspunt
van de plaats. Barbara zat er in met
haar kamenier Snell, een vrouw van
middelbaren leeftyd, met wie hy hy
toeval op zeer goeden voet wat, om-
onzydige bladen het in hunne kolom
men vermeldden, kwam or van Dnit-
sche z{dn een verontwaardigde offi
cieels ontkenning.
Heeft het scherpe, maar onwaardige
strijdmiddel na sfgedssn
Nog wil men vsn Brltsche zyde
deie lastertydlng niet loslaten, nog
beseft men to goed, welk een prachtvol
reclememiddel men hier In handen
heeft gekregen.
Een Ud van het Lagerbnls vroeg,
of de regeering het niet in Egypte,
Indië en in het algemeen in het
Oosten bekend zou maken, dat de
Dultschers de ïyken van hun eigen
soldaten en van hun vjanden als
varkensvoer gebruiken.
Slechts het parlementslid, de heer
Dillon, vroeg of de regeering wel
vatten grond had om het bovenstaande
te durven bewereD.
Minister Lord Bobert Cecil ant
woordde, dat de regeering uitsluitend
op persberichten was afgegaan, maar
dat er, gezien andere daden van de
Dultsche militaire overheid, niets
ongeloofwaardigs in was.
De heer Dillon vroeg een ernstig
onderzoek naar de waarheid van bet
beweerde, maar Lord Bobert Cecil
vond het onbillijk, dit te elschen.
Inderdaad een fraai standpunt voor
een regeering.
Is het, met bovenstaande feiten voor
oogen, niet volkomen te rechtvaar
digen, wanneer we de laster een nog
veel gevaariyker en onmenschelgker
wapen dan het meest gevreesde oor
logstuig noemen
Trouwens, niet alleen van Engelsche
zjjde worden willens eu wetens on
juiste madedeellngen wereldkundig
gemaakt.
Luister slechts naar een mededee
llug ln het Frantche blad La Victoire,
naar aanleiding van een telegram van
xSn bnltenlandschen oorrespondent,
dia nh. in Amsterdam woont.
In een telegram met het opschrift
.De Boehes tegen de neutralen. Dult
sche vliegmachines boven Holland.
De piraten der lncht werpen bommen
op Middelburg en Zierlkzee. Eene ge
heels familie ls gedood", wordt ver
teld hoe waartchynl{k twee Dultsche
vliegmachines, die enkele uren te
voren boven Sas van Gent hadden
gevlogen, bommen op Middelburg en
Zierlkzee nierpen. Alle hulzen, alduz
de mededeeling, eener aanzienfijke
straat in Middelburg ago verwoest,
de paniek is onnitsprekeiyk.
Dergelijke onzin te mosten lezen en
dan te weten, dat de bommen, op
Zierlkzee geworpen, van Engelich
maaksel waren, geeft geen groote
dnnk van de betrouwbaarheid van
het bovengenoemde Fransche dagblad.
Maar de laster werkt door, steeds
vindt zy nieuwe slachtoffers en als
vaststaande mag wel worden aange
nomen, dat ook in Amerika en Busland
op het oogenblik met zeer unfaire
■trydmiddelen bedenkeljke successen
bevochten worden.
Aan een verspreiding van lasterlijke
tydingen niet mede te werken is de
plicht en gelnkklg een plicht, die
dat hy haar eens een dienst had be
wezen, die hemzelf nogal last had
veroorzaakt.
De automobiel hield stil bjj de voor-
denr en Barbara sprong er nit, vrooiyk
lachendzfl zag er even frisch en
bekoorlijk nit als de lente.
,Wat zal hier een scène van komen",
lieveling", zei Alan hoofdschuddend,
toen ze eindeiyk alleen waren in de
.hall".
.Natuuriyk, zal er een scène ko
men", antwoordde ze, ,lk bedoel, dat
er een scèDe méet komen. Ik heb
plan om eiken dag een scène uit te
lokken, totdat ze my mat rust laten
en ik myn eigen weg kan gaan en
als ze dat niet doen ga ik naar
't gerechtshof om bescherming vragen
Oa propos, ik heb een exemplaar
van de „Judge* voor je meegebracht,
Daar staat een vreeseiyk artikel ln
over de Sahara-onderneming en onder
andere, dat jy da firma hebt verlaten
en dat ze je harteljk geluk daarmee
wenschen."
„Ze zullen denken, dat ik heter in
gezet heb," mopperde Alan en hekeek
de eerste regelt, die hyna latterlQk
waren in hun 8'or om het publiek in
te lichten en o.a. het overzicht bevat
ten van de financieele loopbaan van
Sir Robert Aylward en Mr. Champers-
Hatwell. „Ze zullen me hos langer
hoe meer gaan haten en Barbara, we
kinnen toch niet leven ln een atmos
feer van voortdurenden oorlog, twee
hyna algemeen begrepen wordt
van alle neutrale bladen.
W8 voor ons, van meening, dat
ééu lasteriyke t8>Ung meer kwaad doet
dan een nederlaag op het slagveld,
zullen niet nalaten er toe mede te
werken, den laster ln haar ware ge
daante te doen kennen, wéér «8 ze
ook aantreffen en van welke zydezy
ook gepubliceerd moge worden.
De Amerikaansche senaat heeft
President Wilson de bevoegdheid ver
leend, de Amerikaansche uitvoeren
naar zekere landen geheel te ver
bieden of te beperken, teneinde de
blokkade van Dnitschland te ver
scherpen.
Een amendement met de strekking
een regeling te treffen om te voor
komen, dat Amerikaansche producten
Dnitschland bereiken, werd ver
worpen.
Het verschil ls duidel8k. In het
laatste geval zou invoer uit Amerika
slechts worden toegestaan, wanneer
wy belootden van die goederen niets
naar Dnitschland nit te voeren, in het
eerste geval kan president Wilson ons
laders scheepslading, waaraan wy be
hoefte hebben, onthonden, zoolang wy
nog Iets naar Dnitschland zenden, al
ls dit dan ook een product van eigen
nentralen bodem.
Dat onze positie daardoor moeiiyker
wordt dan ooit te* voren, iz te be-
grypen.
Een stelzelmatlge campagne in de
Vereenigde Staten tchynt de peri en
de parlementsleden door onjuiste
cyfers en valsche voorstellingen een
abBoluut verkeerd beeld van do bin-
neclandzche toestanden in staten als
Zwitserland en Nederland te hebben
gegeven.
Ook hier heeft de kwistig gezaaide
laster weer een ryken oogst geleverd.
Hopen we thans maar, dat de be
trokken gezanten, en desnoods spe
ciale commisslën, zich beSveren zullen
om in Amerika den toestand ln de
neutrale Europeesche staten uiteen te
zetten.
Zoo spoedig mogeiyk moet de ge
dachte worden weggenomen, dat de
nlthongering van Dnitschland door
een mede uithongering van de omlig
gende staten, tot gnnstiger resultaten
zal leiden.
De resultaten van den Duitschen
duikbootenoorlog, waardoor ook de
neutralen op onverantwoordelSke wyze
worden getroffen, bl8ken niet gering
te zyn.
In Februari werden 781.000 ton
scheepsrnlmte vernietigd, in Maart
885.000 ton, ln April niet minder dan
ruim 1 mlllloen ton.
Sedert 1916 zyn door duikbooten en
mynen niet minder dan 6.500.000 ton
scheepsrnlmte van de Entente en
ruim 1.000000 van de neutralen ver
nietigd.
Hoe «8 over dit laatste denken be
hoeft hier niet meer alteen gezet te
worden. Die 1.000000 ton zyn den
neutralen ontnomen op een «8ze, die
in geen enkele bepaling van het vol-
jaar lang."
„Ik kén het, als 't noodlg ls," ant
woordde de kordate jonge vronw.
„Maar ik stem toe, dat het vervelend
voor jon is, alt je hier biyft."
„Dét ls het, Barbara. Ik moét niet
hier biyvsn ik moet heengaan, hoe
verder hoe liever, totdat jy je eigen
meester bent."
„Waarheen, Alan?"
„Naar West-Afrika, dunkt me."
„Naar West-Afrika?" herhaalde
Barbara, met een bevend stemmetje,
„om dien schat te veroveren, Alan
„Ja, Barbara. Maar laten we nu
eerst onze lunch gebruiken, dan kan
nen we verder praten. Ik heb je een
heeleboel te vertellen en te laten zien."
En z8 lnnohten te zamen, redeneer
den over onverschillige zaken, want
de kneoht liep er rond om hen te
bedienen. Juist toen zy klaar waren,
kwam Jeekie de kamer binnen met
een kist en een groot couvert, ge
adresseerd aan zUn meesterhet wat
zooalt, h8 zelde, gezonden met een
bediende van het kantoor in Londen.
„Wat is er ln die klit?' vroeg
Alan, met een zenuwachtigen blik op
het couvert, waarvan het adres was
geschreven met een hem welbekende
hand.
„Weet niet zeker, majoor," ant
woordde Jeekie. „Maar denk, Kleine
Bonsa. Geloof ik haar ruik door 't hout
heen. Kleine Bonsa altyd heerlijke
lucht." (Wordt vervolgd).
