N°. 48 1917 Dinsdag 24 April, 104de jaargang. Amerika en onze voedselvoorziening, sa FEUILLETON DE GELE AFGOD GOESCHE COERANT. Telefoonnummer 22. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goeiehe Courant". Directeur G. W. van Barnkvbld. Uitgave dexer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond ultgeionderd op feestdagen. Pr|l per kwartaal, in Goes f 1.balten Goes, franco 1,25. Afionderljjke nommers 5 cent. unending Tan advertentlën op Maandag, Woensdag en VRIJDAG vóór 12 gres, De prjs der gewone advertentlSn ia van 1-5 regels 621/« et., elke regel meer 12 Vb ot. B( directe opgaaf van driemaal plaatsing derielfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend Geboorte-, hnweljk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regels h f 1,25 berekend Bew|sn^ï*niers I «est. cent voldoende aanhangers had ge. vonden. Evenwel, daarover gaat het op het oogenblik ntet. WJ willen er nog maals slechts op wijzen, dat d-i soci aal-democraten in verschillende oorlog voerende rijken begrepen hebben, dat zjj de eersten moetan zijn om een beëindiging van den strijd te propa- geeren, wanneer dit voor de verschil lende oorlogvoerende staten op eer volle wijze kan geschieden. Te Stockholm zullen thans de Internationale sociaal-democraten bij eenkomen om over den vrede te redeneeren. Dat is al een goed begin. Da Hollsndsche voormannen der S.D.A.P. zijn naar het vredescongres in Stockholm getrokken. Het is niet de bedoeling, heeft de heer Troelstra o.a, gezegd, dat de neutrale socialisten hun steun zullen verleenea aan poglDgen om een af zonderlijken vrede tnssehen de cen trale mogendheden en Rusland te bewerken, maar wel om tot een vrede van alle oorlogvoerenden te komen. Slechts wanneer een afzonderlijke vrede tusschen Rusland en de centra- len tot een algemeenen vrede sou lelden, zouden da sociaal democraten dezen steunen. Daar komt het besluit derHolland- sehe delegatie In het Uitvoerend Comitee van het Internationaal Soci alistisch Bureau, om naar Stockholm te reizen, dus op neer. Op 15 Mei en volgende dagen heeft de delegatie de conferentie voor de socialisten uit alle oorlogvoerende landen vastgesteld. Wij zien, zalde moester Troelstra, hoe nog tot voor enkele weken elke poging om tot een daad te komen afstuitte op een kleine meerderheid van de Fransche partij. WJ zien evenwel ook allerlei pogingen van socialistische partijen uit verschillende oorlogvoerende landen om met de Russische arbeiders in contact ts komen. Het nltvoerend comité mag dit niet aanzien als een dood ding, het moet «r bij zijn, Wij begroeten de pogingen, omdat zj ons kunnen steunen in ons streven om allo par tijen weder bijeen te brengen. Meer en meer is inmiddels gebleken, dat de pogingen der sociaal-demo craten om oen grondslag voor vredes onderhandelingen te vinden, by de entente cp hevig verzet stuiten. Men wonscht van die zijde op het oogenblik blijkbaar nog allerminst vrede. Wie, zeide daarentegen do socialist Scheldemann voor zijn vertrek naar Stockholm, ziet niet in, dat de volken van Duttschland en Oostenrijk Hon garije den vrede willen, evenals het Russische volk dien wil Wie zal bovendien nog durven beweren, dat de volken van Engeland en Frankrijk den oorlog wensohen voort' te zetten om ten slotte een vrede te krijgen, zooals een Lloyd George en een Briand dien wenschel{jk achten Ook de Desnsche socialistische minister Stannlng zeide overtuigd te zjjn, dat het mogelijk is eenstemmig heid te bereiken onder de arbeiders der verschillende landen over den grondslag voor den vrede. In Rusland zelf ziet het er nog niet erg naar uit of de voorstanders van een afzonderlijken vrede spoedig anderen van hun denkbeelden zullen overtuigen. Van uit de met Rusland verbonden staten worden krachtige pogingen aangewend om Rusland het bond genootschap te doen trouw blijven en ook de leden van den Raad van arbeiders en soldaten bijkan het onderling allerminst over de te volgen politiek eens. Het dezer dagen gehouden congres sprak zich uit voor een zoo spoedig mogelijk bjj algemeen stemrecht kiezen van de constitueerende ver gadering. Besloten werd den oorlog voort te zetten en de afges aardlgde Plechanof wekte arbeiders en soldaten op, een burgeroorlog te voorkomen en te bewijzen, dat de Russische democratie volkomen rijp is voor zelfregeering. De Raad van arbeiders en soldaten heeft later definitief bekend gemaakt, dat hj het denkbeeld van een afzon derijken vrede verwerpt. De berichten over werkstakingen in Dultsehe fabrieken houden aan. Volgens mededeellngen van Dult sehe passagiers, zonden de arbeiders in verschillende munitiefabrieken, o a. ook in de Krupp-fabriek, het werk hebben gestaakt. Naar de Vorw&rts meldt, is in Berlijn in de meeste bedrjven het werk hervat. Een vergadering van werk lieden van de Siemens Schuckrt-fabrie ken besloot na langdurige beraadsla ging eveneens weer aan het werk te gaan. Een vergadering van arbeiders en arbeidsters van de Deutsche Waffen urd Munitlonsfabrlk in Moabit, wei gerde de hervatting van het werken besloot een afvaardiging naar den Rijkskanselier te zenden. Wat de geallieerden bestempelen met den naam Hindenburgstelling, noemen de DuitschersSiegfrled-stelllng. Om een stuk van die stelling ten N.O. van Soissons te bezetten, hebben de Duitschers het frontdeel bj Vailly ontrnlmd, waardoor het den Fransehen gemakkelijk werd gemaakt, tor plaatse terrein te winnen. Dit verklaart waarom de terreinwinst der Fransehen over een frontbreedte van 9 E.M. hier buiten verhouding groot was, vergeleken b\j de vorde ringen op het overige aanvalsterrein. Uit Berlijn werd betreffende het gevechtsterrein in Champagne ge meld, dat een Dultsehe tegenaanval de Fransche terreinwinst ten N.W. van Auberive ongedaan maakte, doch de Fransehen melden, dat zij bun terreinwinst ter plaatse over een front van 2 E.M. uitbreidden. Een Fransche aanval ten O. van Lolvre bracht de gevangenneming van In den oproep aaa zijn volk heeft de Amerikaansche- president alle staats burgers aangemaand, hun plicht te doen ter zegepraal der democratische beginselen in de geheele wereld. Ieder moet, aldus de president, het zijne bijdragen om den oorlog zoo snel en zoo grondig mogelijk tot een voorspoedig einde te brengen. En daarom moeten ook alle krach ten aangewend worden om Amerika zelf en de geallieerden van alles te voorzien, waaraan zij op het oogenblik behoefte hebben, niet alleen dus oorlogsmateriaal en grondstoffen, maar daarnaast voedingsmiddelen voor mensch en dier. Het klinkt heel mooi, zooals de democratische president dit geprocla meerd heeft en we kunnen ons begrij pen, dat de geallieerden met het oog op de zwaarbeladen handelsschepen, die eerlang uit Amerika naar hunne havens zulleu vertrekken, met den nieuwen bondgenoot uitermate zijn ingenomen. Maar president Wilson, die in naam der rechtvaardigheid en menschelijkheid ten strijde is getrokken, heeft vergelen, dat er in Europa ook nog een paar kleine staten zijn, die geen vriend en geen vijand genoemd worden en zich de weelde veroorloofd hebben, bij dezen Europeeschen massamoord neutraal te blijven. Die staten zijn niet direct op het Amerikaansche verzoek om mede ten strijde te trekken ingegaan, maar zij zijn toch in dezen volkerenoorlog trouw aan het neutraliteitsbeginsel gebleven en hebben in woorden, noch in daden voor een der oorlogvoerenden partij gekozen. Ongelukkig genoeg krijgen de vol keren van de neutrale staten ook hon ger als hun voedsel opraakt en waar zij tot nu toe bijna alles, wat zij meer noodig hadden, dat zij zelfverbouwden, uit Amerika lieten komen en daar eerlijk betaalden zouden zij graag zien, dat de Amerikaansche president, als er nog wat voedsel te verzenden is, niet alleen om zichzelf en zijn bond- genooten, maar ook eens om bun be langen zou willen denken. Wij Nederlanders b.v. hebben altijd ons graan, ons veevoeder en onze kunstmest uit Amerika betrokken. We begrijpen best, dat Amerika ons op rantsoen stelt, maar we zouden toch niet graag zien, dat de democratische beginselen, waarvoor Wilson ten strijde trekt, er toe leiden, dat wij in het vervolg totaal van iedere voedselzending worden uitgesloten. De vrees, dat het hiertoe zou koine n, naar het Engelsch van H. RIDER HAGGARD. „Maar Miss Champers, waar bant u geweest? Ik dacht, dat we een spel letje golf zonden spelen, samen. Alles was er voor klaar, lk was present, het gras was netjes geschoren voor deze gelegenheid, maar n was er niet." „Neen," antwoordde zj. „Majoor Vernon en lk zjjn samen naar de kerk gewandeld en hoorden daar een mooie preek over het vieren van den Sabbath. „U bent streng," zei hy. „Vindt n het verkeerd voor menschen, die de heele week hard werken, om Zondags eens een spelletje te doen?" „Heelemaal niet, Sir Robert." Ze keek hom aan en in eens besloten zei ze„Als a wilt, zallen we van middag onze negen trekken spelen en ik zal u een slag voorgeven, of wilt u liever met zjjn vieren spelen „Neen, laten wij het maar samen uitvechten en die het best speelt wint." „Heel goed, Sir Robert; maar denk er om, dat ik de sterkste party ben 1" „Kijk niet zoo kwaad," Halsterde ze tegen Alan, toen ze na de lnnch den tnln in gingenik wil de zaken werd de laatste dageu te grooter, toeu meer en meer de buitenlandsche tele grammen melding maakten van Ame rikaansche staatsmansuitingen, waarin bepleit werd de blokkade tegen Duitseh- land zoo te versterken, dat ook de omliggende neutralen geen kans meer zouden krijgen, bet Germaansche rijk over de landgrenzen heimelijk iets toe te stoppen. Zelfs de Senaat, zoo werd bericht, denkt er over om onverwijld een einde te maken aan den uitvoer van voe dingsmiddelen uit de Vereenigde Staten naar Duitschland over Nederland en de Skandinavische rijken. Dat zag er voor ons Nederlanders, die elkaar tegenwoordig de hand druk ken als de bladen weer het behouden binnenkomen van eeti graanschip mel den helaas is de lading steeds weer lijnkoeken en haver niet al te best uit. En het is zeker om onze belangen als neutrale mogendheid eens krachtig in Amerika te bepleiten, dat de Neder- landsche gezant te Washington een bezoek aan president Wilson heeft gebracht. Naar aanleiding aldus een pu blicatie van ons departement van bui tenlandsche zaken van bij het Congres ingediende voorstellen ter bespreking van den uitvoer uit de Vereenigde staten, speciaal van voedingsmiddelen en metalen, is aan den gezant te Washington opgedragen, zich van de voornemens van de regeering aldaar te overtuigen. De gezant heeft ter zake eeu onder houd gehad met den president der Ver. Staten en hem den toestand hier te lande u'teengezef, alsmede de ge volgen, welke een eventueel uitvoer verbod, speciaal van voedingsmiddelen en metalen naar Nederland, voor ons zou hebben. De heer Wilson heeft er op gewezen, dat de ingediende voorstellen een uitvoerverbod niet voorschrijven, maar hem slechts de bevoegdheid geven, het zoo noodig af te kondigen. Hij voegde er aan toe, dat hij slechts in geval van uiterste noodzaak, die hij intusschen niet voorzag, er toe gebracht zou kpnnen worden, den uitvoer van voedingsmiddelen en metalen, bestemd voor Nederland, te verbieden, aangezien hij zich volkomen rekenschap gaf van den toestand, waarin wij ons thans bevinden, meer in het bijzonder wat betrof onze positie tegenover de oor logvoerenden. De president maakte van de gelegenheid gebruik onzen gezant zijn algemeene sympathie voor ons land kenbaar te maken. Tot zoo ver de mededeeling van het departement van buitenlandlandsche zaken. Wij willen er bijvoegen, dat ofschoon ophelderen en weten waar wJ aan toe zyn. Tegen de thee ben lk terug en dan zallen we 't uitpraten met mjn oom." De negen trekken waren gespeeld en met één slag voor had Barbara de party gewonnen, ze was daar zeer mee in haar schik, want ze had haar best gedaan en met zalke groote voordeelen aan zyn kant was Sir Robert, die ook zjn best gedaan had, geen geringe tegenpartij, zelfs voor zoo'n handige speelster als zj. De strjd was met ernst gestreden, want beide partyen wisten, dat die slechts een voorspel was van een anderen ernstiger stryd, daarom beschonwden ze den afloop er van als een soort voorteeken. „Ik ben overwonnen," zei hj met een gemaakt lachje, dat zyn kwaadheid niet verbergen kon, „en nog wel door een dame, die mj wat voorgegeven had. Dat is vernederend, maar ik be ken, dat ik sleeht tegen mjn verlies kan." „Gelooft n niet, dat vrouwen over 't algemeen winnen als ze er hnn zinnen op gezet hobben vroeg Barbara. „Ik geloof dat, wanneer zy verliezen, iets dat dikwyis genoeg gebeurt, dan komt het, omdat het hnn te weinig kan schelen, of dat ze geen boslnlt kannen nemen. Een vroaw, die het ernstig opneemt, is een gevaariyke tegenstandster.' „Ja," antwoordde hj, „of de beste bondgenoot." Daarna gaf hjj de stok- deze woorden van president Wilson nog ruimte voor alle mogelijke ous hinder lijke besluiten overlaten, er toch wel uit blijkt, dat de president niet van plan is, zijn Nederlandsche afnemers voor deu verderen duur van den oorlog het koopen en verschepen in Amerika onmogelijk te maken. Amerika zelf gaat bij de verdeeling natuurlijk voor, daarna komeu de geallieerden en is er dau nog wat over, dan is er kans, dat ook Nederland niet wordt vergeten. Hopen we dan van gansclier harte, dat Amerika nimmer moge besluiten den toevoer naar Nederland, als noodge dwongen oorlogsmaatregel, stop te zet ten en dat de graanschepen, met de Nederlandsche driekleur in top, op de gevaarlijke reis van Amerika naar onze havens, geen mijnen en onderzeeërs ontmoeten, die het graan, waaraan ons volk zoo dringend behoefte heeft, in de golven van den oceaan doen ver dwijnen. Buitenland. De strijd in en bniten Europa. Het lykt wel of do sociaaldemocra ten, die la don oorlog langzamerhand hun beginselen inzake militairisme en landsverdediging in den steek gelaten hebben, die, zuoals voornamelijk: In Duitschlsnd sterk tot uiting is geko men, in en bulten het parlement op de bres staan ter aanmoediging van den vaderlaudschen stryd, langzamer hand gaan beseffen, dat het toch eigenlijk hun taak Is, voor den vrede en ntet voor den oorlog te werken. Nu het RusBische volk zich vrj ge maakt heeft, nu overal hervormingen in deniocratlschen guest in voorbe reiding of reeds tot stand gebracht zyn, wordt langzamerhand onder do sociaal democraten van geheel Europa weer het besef levendig, dat huu propaganda voor den vrede en niet voor den strjd moet zjn. Het moge waar zyn, dat een soci aal-democraat zich in tjden van nood vóór alles vaderlander gevoelt, het is een bewys te moer, dat zyn theorie inzake landsverdediging, de theorie van geen man en geen eent, die nog ts velen aanhangen, onhoudbaar is. Geen cent nu, maar geen manlater als het vaderland in gevaar is. Waar zouden de sociaal-democraten, die in vredestyd zoo heftig ageeren tegen alles wat 'skonlngs rok draagt, in tyden van gevaar een goed geoefend en krachtig leger van daan moeten halen, wanneer zy niet in vredestjd medewerken om het op de been te houden Het zal den Dultschen sociaal democraten, die hnn plicht aan het front zoo moedig vervuld hebben, nog wel eens in de gedachte gekomen zyn hoe het nu met hun vaderland gesteld zou zyn, wanneer in vredes- tjd de theorie van geen man en geen ken en een halve kroon aan den golfjongen en toen deze uit het gehoor was, voegde hj er by„Miss Cham pers, lk heb al eens gedacht of er geen mogeljkheid bestaan kon, datu zulk een bondgenoot voor mj zoudt kannen worden." „Ik weet niets van zaken, Sir Robertmijn smaak beweegt zieh in een geheel aDdere richtlog." „U weet heel goed, dat ik niet doelde op zaken, Miss Champers, ik doelde op eeu heel ander soort van compagnonschap, op dat wat de natuur bestemd heeft tusschen man en vrouw het huweljk. Wil je my aannemen als je echtgenoot?" ZJ opende haar lippen om te ant woorden, maar hj hief zjn hand op en vervolgde: „Luister eerst naar me, voordat ja een haastig antwoord geeft, dat zoo moeieiyk is terug te nemen, of te verzachten. Ik ben my bewast van alles wat in myn nadeel Is, mjn jaren, die joa misschien velen ijken mjn eenvoudige afkomstmjn bedrjf, dat je, niet heelemaal zonder reden, veracht en verfoeit. Nu, wat het eerste betreft, dat kan niet verbeteren, wel erger wordenmaar het tweede kan en ls reeds begraven onder het goud en hormeljn van weelde en titels. Wat komt het er op aan of ik de zoon ben van een klerk die 2 pond ln de week verdiende en of ik ge boren ben in een klein huisje in Battersee, als lk na toch een van de rjkste mannen ben van Enge land, en zal sterven ln een paleis, mülioenen en een hocge rang na latend aan myn kinderen Wat het derde betreft, mün betrekking, die wil ik er aan geven. Die heeft my gelok gebracht en de volgende week zal ik juist zooveel verdiend hebben, als ik mj had voorgesteld jaren ge lsden, toen ik begon. Nu lk zoo zeker van myn fortuin ben, zal ik mj in 't vervolg toeleggen op een hooger doel, op de wetgevende macht. Ik heb al eens politieken arbeid verricht, als ik eens tyd daartoe had: nu is 't mjn plan om in 't bestuur te komen, ik heb daar de bekwaamheden voor en een goede gezondheid. Ik hoop eenmaal een van de eerste mannen ln het keizerrjk te zyn en mjn macht uit te spreiden over de hoofden van al die onbeduidende nullen, die het vertrouwen van hun landvolk gewon nen hebben, alleen omdat ze In een hoogen stand geboren zjn, veel geld bezitten en nooit den besten tyd van hnn leven hebben besteed aan den arbeid. Met jon naast me kan ik dat doen, ja, meer dan dat, en dat alles leg ik aan je voeten neer". Weer wilde zj hem ln de rede vallen, maar weer hield hy haar tegen, omdat hy 't antwoord op haar lippen las. „Luister, Ik heb je nog niet alles verteld. Misschien ben ik begonnen met dat, waar ik mee had moeten ein digen. Ik heb je nog niet gezegd, dat ik je liefheb, eerlijk en oprecht, met een vaste on verander! Jke liefde, zooals die somtyds komt tot mannen van middelbaren leeftyd, die nooit tevoren daarvan iets gevoeld hadden. Ik zal me niet opsehroeven totharts- tochteljke ontboezemingen, die op myn leeftyd dwaas en ongepast konden klinken toeh is het wa&r, dat ik ver vuld ben van hartstocht, die op my aangekomen is en my geheel heelt bezield. Ik, die andere mannen er om heb uitgelachen, lk aanbid je. Je bent de vrengde mjner oogen. Als je niet bj me bent, ls alles leeg om me been. Ik bewonder de eerljkheid van je karakter, en zelfs je vooroor - deelen, en naar jonw opvattingen wil lk de mjne regelen. Ik geloof, dat geen man je zoo kan liefhebben als ik, Barbara Champers. Antwoord me na. Ik ben. bereid om te hoeren, het bette of het ergste". Barbara keek hem, volgens haar gewoonte, vlak ln 't gezicht met baar vastberaden oogen, en antwoordde zachtzinnig, want de manier waarop hy zyn zaak bepleit had, hoewel, klaarbiykeiyk vooralt bestudeerd, trof haar toch. „Ik vreet, dat het het ergste is, Sir Robert. Er zjn honderden vrouwen, die veel hooger staan dan lk, en die bij zonden zyn om a met hart en ziel de hulp en de kameraadschap te geven die n verlangt. Kies u een van hen, ik kan het niet". (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1917 | | pagina 1