N°. 43 1917 Donderdag 12 April, 104de jaargang. DE GELE AFGOD Bij dit no. behoort een Bijvoegsel. De landbouw en de toekomst. FEUILLETON «iuitenjaiid. Uitgave defer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. Pr|« per kwartaal, in Goes J 1,button Goes, Iranoo f 1,25. Afzonderlijk* nommera 5 «ent. tnnendlnK van adveetentiSn op Maandag, Woensdag en VRIJDAG vóór 13 uren. De prj» der gewone advertentlin li van 1-5 regela 621/, ot„ elke regel meer 121/, ot. B| directe opgaaf van driemaal plaatfing derselfde advertentie words de prijs sieohts tweemaal berekend. Geboorte-, naweljk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van I—10 rsgels 1,25 Ka'vk«nd Bawjiuumaiers 5 ,-e-ns. Telefoonnummer 22. Uitgave van do Ni&ml. VennootBohap „Goesche Coarant". Directeur G. W. van Baknkvkld. T)e heer Jac. Welleman, lid van het H. 11. der Z. Landbouw Mij., schrijft ons Het wil ons voorkomen, dat ver schillende, thans getroffen üegeeriugs- maatrégelen, welke elk, voor zich diep ingrijpen iu ons bedrijf, een blijvend stempel zullen drukken op de naaste toekomst en ontwikkeling van het landbouwbedrijf. Het zou kortzichtig van onzen kant wezen, wanneer wij met dit feit geen rekening hielden en in verband daarmede geen maatregelen troffen. Volgens onze bescheiden mee ning moet dat gebeuren over de volle breedte van ons bedrijf. Hoewel van hoogerhand herhaalde lijk is toegezegd, dat moet worden getracht, zoo weinig mogelijk verande ring te brengen in het gewone, maat schappelijke leven, met de bedoeling dus om den loopenden, gegroeiden, economischen keten niet te verbreden, kunnen wij toch wel constateeren, dat genoemde maatregelen in de hand werken, dat die keten zoo kort moge lijk zij De weg van producent tot consument, anders langs zoo vele wegen leidende, (commissionairs, kortom tus- schenhandel) gaat thaus slechts over één tusschenstation, de Staat, eigenlijk dus rechtstreeks De consument komt daardoor goed- kooper uit en legt daarom deze methode vast, of zal het in de toekomst pro- beeren te doen. De boer mist daardoor de vrije concurrentie, maar zal in het vervolg heel moeilijk tegen dezeu nieuwen maatregel kunnen oproeien. Hij beeft zich dus aan te passen, zich voor te bereiden op dat nieuwe stelsel en zijn weg te banen, en dit staat daarbij vast, dat. zal moeten ge tracht om uit het bedrijf te halen, wat er uit te halen is. Dit kan op ver schillende manieren gebeuren (oordeel kundig bebouwen enz., in verband hiermede moeten dan verschillende ouder- wetsc/e jpachtcontracten eens worden herzien) maar moet neerkomen op een economische uitoefening van het bedrijf. De grondslag hiervan isDe landbouw zelf moet zoo dicht mogelijk: bij de wereldmarkt komen. Pit kan iu tweeërlei opzicht a. de afzet der producten moet geschieden zooveel mogelijk rechtstreeks zonder veel tusschenhandel. 19 naar hst EngaUch VAN H. RIDER HAGGARD. In Barbara'! bruins oogen kwam esn zachts schijn van sympathis en een traan. „Je bent een wonderlijk wezen, Alan", zei ze, .waarom nam je dis 17,000 pond voor je afgodsbeeldje niet aan Dat zon net goed voor hen geweeit zijn, en jQ waa er heelemaal door bovenop gekomen". „Ik weet niet', antwoordde hij af werend. .Dat stuitte m{| tegen de borst, dus wat helpt het of we daar over tobben Ik geloof, dat mijn oude oom Austin me gezegd beeft, dat het nooit mocht worden weggedaan, of mliachien heeft Jeekie 't me verteld. Ik wou, dat die Gele Afgod naar den duivel liep, h$ dringt zich overal in". ,Ja", antwoordde Barbara. „Die Gele Afgod dringt zloh overal in, vooral hier in de buurt*. Stil wandelden zij een poosje door, toen ineens ging Barbara zitten op een afgehakten eiken boomstam en begon te huilen. .Wat scheelt je?' vroeg Alan. „Ik weet het niet", zei ze. .Alles gaat verkeerd. Ik leef in een ver gulde hel. Ik houd niet van oom, en b. de inkoop van liet benoodigde moet eveneens zonder veel tusschen- stations plaats hebben. Het eerste kan gebeuren door den verkoop over de veilingen, waar de landbouwer rechtstreeks m verbinding staal, zeer zeker (wanneer oordeelkun dig, coöperatief, wordt aangeboden!) kan komen te staan direct met den groothandelMischien is het noo- dtg hieraan toe te voegen, dat dan geen kleine, dwergveilingtjes uit den grond worden gestampt, wat bij slot. van rekening dan ook slechts com missiehandel is 1 Een andere weg om direct de we reldmarkt te bedienen ligt in bet bereiden onzer vruchten tot aan het eindproduct. Wij denken in dat verband aan coöperatieve suiker-, aardappel-, zuivel-, kartonfabrieken, enz. en vooral voor de toekomst hebben wij op het oog drogerijen. En nu de inkoop Onze leus moet daarbij zijn Zoo goedkoop mogelijk, maar tegelijk zoo goed mogelijk, waar voor ons geld! Deze zekerheid ligt in aankoop op coöperatieven grondslag onder controle, maar ook voor een groot gedeelte in zelfbereiding Dat kan gedeeltelijk met onzen kunstmest, maar ook met onze voeder artikelen In dat verband steunen wij dus de pogingen, welke dezer dagen in die richting uitgaan en hopen wij hartelijk, dat deze slagen zullen. Uit bovenstaande moge blijken iu welke richting wij meenen, dat de landbouw moet gaan. Het spreekt van zelf, dat elk door ons aangeroerd onderwerp in onderdeelen zou kunnen worden uitgewerkt. Misschien vinden wij daartoe binnenkort tijd en gelegen heid. Wij bieden bovenstaande ter over weging aan hen, die hun kracht wen- schen te zoeken in eene zoogenaamde agrarische partij. Hiertegen zijn wij altijd opgekomen en wij doen dat ook bij dezen, en wij meenen te hebben doen zien, dat nog beel veel kan worden bereikt door zelf doen Vanzelfsprekend is het, dat de één ling in dat geval machteloos staat Onze kracht moet daarbij gezocht wor den in organisatie, vereenigen. Dat het bestaande aan al onze eischen niet voldoet, wordt zoo zachtjes-aan erkend. Verschillende reorganisaties zijn dan ook in 't zicht. Aan enkele werken wij mede, van andere namen wij kennis en juist dat doet ons vragen, of bij dat alles niet me,er samenwerking ge- wenscht ware Eén gedachte moet ons bezielen, en daarop moet worden ge grond en daarnaar moet worden ge- Ik heb een afschuw van de menschen, die hfl in huls haalt. Vrienden heb ik niet, ik ken baast geen eene dame intiem. Ik heb allerlei narigheden, die ia je niet kan vertellen, en ik ben ellendig. J|] bent bet eenige wezen, waar ik mee praten kan, en nn ja met oom gekibbeld hebt, znl je wel weg moeten om een broodwinning te zoeken". Alan keek naar haar, zooals ze daar zat te ballen op dien boomstronk en hy voelde iets branden in zijn hart, want hy had al jaren lang van baar gebonden. „Barbara", smeekte hy, „huil niet, ik kbu er niet tegen. Je weet toeh, dat je een r?ke erfgename. „Dat xal nog te besion staan', zei ie, „maar in elk geval, wat heeft dat er nu mee te maken „Het beeit er alles mee te maken, tenminste voor zoover ik er in be trokken ben. Als dat er niet tusiehen kwam, sou ik je al lang gevraagd hebben om myn vrouw te worden, want, ik heb je lief, maar natuurlijk, dat is nu onmogeiyk*. Barbara hield op met huilen, veegde haar tranen af met de rug van haar hand en keek hem aan. „Alan", zei se, ,je bent do grootite dwaas, die ik ooit gekend heb niet dat het niet heeriyk verkwikkend is, zoo'n dwaas tusiehen al die schurken". „Ik weet wel, dat ik een dwaas ben", antwoordde hj, „als ik dat niet was sou ik nooit tegen jou gesproken hebben over mijn ongeluk, maar soms vormd onze eigen organisatie. Dat deze niet moet zijn uitsluitend plaatselijk of zelfs gewestelijk, maar zich moet uitbreiden over het gausche land, spieekl vanzelf. Dan, maar ook dan alleen, zou ons doel kunnen worden bereikt. Dan konden wij denken aan groote dingen, dan konden worden onze kleine coöperaties welke nu nog vrijwel op zichzelf slaan, één groote boud dan kon handel, zelfs iudustrie voor een belangrijk deel in eigen han den komen, dan konden wij worden zelf-exporteursdan konden op ver schillende wereldmarkten onze eigen vertegenwoordigers onze belangen be hartigen kortom konden wij mede- spreken langs allen kant, zoo naar binnen als naar buiten, De strijd in en bniten Europa. Paschöü, het feest der opstanding, ligt achter ons. Wjj wsnsehen, zeile do Amerikaan- sche president in zijn toespraak, de vrjheld der volken om sich zelf te bestoren, geen autocratische of bureau cratische regeeringen meer, maar de zuivere democratische richting ver wezenlijkt in 11e landen. Dat 1b de Paaschboodsebap aan alle volkeren geweest: sta op, bevrydt u van uw boeien, bepaal zelf hoe en in welken vorm bestuurd wonscht te worden 1 Do groote verandering, die uit dezen oorlog sal voortkomen, teekent zieh met den dag duldeiyker af. Het oude reactionaire staats uestnur in Rusland werd met ééa slag omver geworpen en ook in de rijke,i der contreien gloort reeds de dageraad van nieuwe democratische horvon -logen. Wie ze zon willen tegenhouden wordt onder den voet geioopen. De Rijkskanselier, die hervormingen na den oorlog beloofde, heeft het zoo juist gezegd: wee den staatsman, die wei gert de teekeneo des tjds te zien. De Dnitsehe Rijksdag is voorgegaan en nam met 2z7 tegen 30 stemmen het besluit een commissie te beDoemon, die alle voorstellen zal onderzoeken welke voor de wjjciglcg der staats regeling worden ingediend. De groote meerderheid van het Dnitsehe volk wil dan ook medewerken om her vormingen tot stand te brengen. De hervorming van het Pruisische kiesrecht wordt allereerst noodzakelijk geacht, eerst wanneer deze is Inge voerd kan het geheele volk mede werken aan een grondigs hervorming van verouderde staatsinstellingen. Ook Oostenryk—Hongarje zal uit dezen oorlog verjongd en naar de t{jd eisohen vervormd te voorschijn moeten komen. Hier beeft de volks vertegenwoordiging nog minder dan in Duitschland eontróie op de daden der regeering, die beslist zooals xfj meent, dat den staat dienstig is. wordt het me te machtig Verge sf het me en vergèet het". „Ja, zeker", zei ze. „Ik vergeef je; een vronw kan hot een man nog wel eens vergeven, dat hy haar liefheeft. Al zegt ze 't niet, ze Kan altjjd een verzachtende omstandigheid vinden, voor zQn zwakheid op dat punt. Maar vergeten, dat is wat pnders. Ik zon niet weten waarom of ik, die zoo weinig mensehen weet, die van mij honden, zooveel moeite zou doen om het te vergeten*. Ze zag hem aan op een manier, die hy nog nooit van haar gezien had, en die hem ten hoogste verbaasds, want hj had nooit geweten, dat de reine, kalms Barbar» hem zoo ion knnrien aanzien. Hij had baar niet tot eenigen hartstocht is staat geacht. Alan was. hoewel zedig van aard, toch begaafd met een fijn mannelijk: instinct, en er syn nltdrnkkingen op een vrouwengelaat,waarin colts sulken als hy, zieh niet kannen bedriegen. „Je bedoelt toeh niet", zei hy weifelend, „je meent toeh heaieh", aarzelend stond hy voor haar. „Als jo ja vraag een beetje duide lijker uitdrukte, Alan, zou ik je mis schien beter kunnen antwoorden", zei ze, met haar sehalktehs glimlachje, dat nit haar mondhoeken te voorschijn kwam, als een zonnestraal uit een regenwolk. „Je wilt toch niet zeggen", ging hij voort, „dat je letz om me geeft, dat je evenveel van me houdt als ik van jon al sinds jaren Slechts de door vr(je volkeren be schermde vrede kan duurzaam zjn. De Russische revolutie is slechts de eerste stap op den weg der vrijheid oo algehvole hervorming geweest. We zeiden het reeds, de conserva tieve elementen, die zouden trachten het baan breken v»n da democratische gedachte tegen te honden, zouden onder den voet geioopen worden. De vloedgolf der hervorming, die nu over Europa slaat, vermag geen dyk van het conservatisme te koeren. De Dnitsehe regeering heeft dit zelf iogezion en het was zeker niet vr® willig, dat de Rijkskanselier hervor mingen na den oorlog in het vooruit zicht stelde. Thans ziet ook de keizer reeds de noodzakaiykheid, de bakens te ver zetten naarmate het gety verloopt. In een brief aan den kanselier heeft Wilhelm verzekerd, dat hfl de nood zakelijkheid inziet den Pruisische» Landdag te hervormen en voor geheel Duitschland ingrijpende hervormingen tot stand te brengen. Voor het klas- senrecht in Pruisen is geen plaatB meer, zegt de keizer, en hfi draagt don kanselier op hem voorstellen te doen, opdat onmiddellijk na den oorlog met de hervorming van het kiesrecht een aanvang kan worden gemaakt. Da keizer erkende, dat het Pruisische Heerenhuis ean verouderde instelling is, die tegen de geweldige eischen van den komenden tyd niet zal opgewassen zijn, wanneer het niet hervormd wordt. De groote massa van het Dnitsehe volk wil horvormingen in democrati sche» geest. De keizer zwicht en belooft wat gevraagd wordt maar na den oorlog. Nog sterker zal bet wereldgebeuren la Duitschland moeten gevoeld wor den om daar bet besef te doen leven dig worden, dat iedere hinneulandsche hervorming,sterker dan een gewonnen veldslag, volk en regeering dichter tot de» vrede brengt. Dat, met een enkele uitzondering in de conservatieve pers, de Dnitsehe bladen den vooruitgang op den weg der hervorming toejuichen, is te bo- grjjpen. üeiyk in het binnenland zal ook in bet buitenland 'sk> iters proclamatie een nnttige uitwerking hebben, zegt de Lokal Anseiqer en de Tdglitehe Bund schau meent, dat met het keizeriyk rescript van bet onde Prnlsen afscheid genomen wordt. Laten wjj er voor zorgen, zegt de Vorwartt, het soc. dem. orgaan, dat hot mtstel der hervormingen tenmin ste -ie kracht van de handeling ver sterkt, en iets verder beslnit het blad het doet ons genoegen, dat de Dnit- i sche regeering, na oen nieuwe vyand de oude versloten phrasen van strjjd, van vrijheid en democratie tegen absolutisme en militarisme rog eens opw*rmt,j met deze proclamatie een duldeiyk bewSs geeft, dat w(j zelf wol voor onze politieke ontwikkeling zullen zorgen en niet uit den vreemde ge lukkig gemaakt wIUsd worden, vooral „O, Alan". lachte zo un hardop, „waarom zou ik in hemelsnaam niet van je houden Ik zeg niet, dht het ïoo is, maar waarom zou 't niet kunnen? Welke kloef is er tussehen ons „Altfld dezelfde," antwoordde h{j, „dle stond tussehen den aanzleniyke en Lazarus, tUBschec don r$ke en den arme." Barbara sloeg baar oogen neer. „Alan," zei zo. „Ik weet zelf niet wat my bezielt, maar er iz iets, iets dat ik niet beschreven kan, dat mil drflft om dien Lazarus been te helpen over die kloof, ik bedoel de eerste, niet de tweede." Alan kon zich niet vergissen, nn ze zoo sprak met dien glimlach. H(J ging naast haar zitten op den boom stam en zy keek naar hem steelsgo- wljze nit de hoeken van haar neer geslagen oogen. Hö werd rood, h{| werd bleek, en zyn hart klopte hevig. Toen stak hij zyn groote bruine hand uit en legde haar smal wit handjs daar in ea daar hy geen tegenwer pingen ondervond, liet hy het weer los, sloeg zfln arm om haar heen en trok haar naar zich toe, toen zoende hy haar, eens en nog eens en veel malen met zulk esn zalig gevoei van verrukklg, dat de eekhoorn, die in den boom daarnaast alles van 't begin af had aangezien, zioh overcompleet voelde en weg sprong, zonder terng te komen. „Ik heb je lief, ik heb je lief," zei h{ hsesch. niet als die zegeningen door kanons kogels en pantssrschepen moeten komen. Nadat ook bet Hols van Afgevaar digden het voorstel om den staat van oorlog mot Duitschland af te kondi gen met 373 tegsn 50 stemmen had aangenomen, hseft president Wilson ds oorlogsresolntie onderteekend, door welke daad de oorlog tnssehon Amerika en Duitschland een feit is geworden. Oostenr{jk-Hongarije heeft zieh aanstonds verplicht gevoeld, als blijk van éénheid met z0n bondgenoot, de botrekklngen met Amerika te ver breken. Steeds verder slaan de vlammen van den wereldbrand das om zioh heen. Dat de Vareenigde Staten geen half werk zullen beginnen, kan uit de voorbereiding tot den komenden stryd wel bldken. Een oorlogsfonds van 3.500.000.000 dollar zal voor do kosten van het eerste jaar worden gesticht, terwïl voor leger en vloot een erediet- aanvrage van 700000.000 dollar is ingekomen. Het leger zal twee millioen man moeten bedragen en aan het staande leger zai direct een millioen man worden toegevoegd. De Amerikaan sche regeering zal vreemdelingen, afkomstig nit de vijandelijke rflken, niet interneoren, hoewel tegen ongswenschte elementen afdoende voorzorgsmaatregelen zjn getroffen. Alle vyandeiyke vreemde lingen moeten zich laten inschryven en van wien op goeden grond kan worden aangenomen, dat zQ van zins zyn, den openbaren vrede en veilig heid in gevaar te brengen, znllen onmiddeliyk gearresteerd en opga- sloten worden. Da oorlogsstemming is naar Cuba overgeslagen. Reeds heeft de president van de Cubaansehe republiek de verklaring goteekend, waarbfl Cnba in staat van oorlog met Duitschland wordt ver klaard en de opgelegde Dnitsehe schepen in de Cnbaansche havens werden in beslag genomen. Scharen er zich nog meerdere staten aan AmerikaanBche zijde? Een Dnitsehe onderzeeër heeft het Braziliaan sche stoomschip „Parana" getorpedeerd en uit officieuze bron wordt reeds gemeld, dat de albreking der diplomatieke betrekkingen tus sehen Brazilië en Doltichland wordt overwogen. De oorlogsgeestdrift is besmettelijk en Duitschland zal dit dezer dagen sterker dan ooit ondervinden Voornamelijk bet zelf onkwetsbare Amerika, het land van den dollar en de uitgestrekte materieels hulpbron nen, zal een gednehten en niet te onderschatten vijand biyken. Op het Oostelijk front hebben de Dnitschers een sncces van plaataeljken aard te boeken, waarvan thans nadere bijzonderheden bekend zgc geworden. De Dnltsehers hehben het brnggehoofd „Dat merk ik," antwoordde ze met een zwak stemmetje. „Hond je van me?" vroeg h(j. „Dat sch(jnt wel te moeten, Alan, andere zon ik 01 AIzd, dwaze jongen," en zich niet bekommerend om haar Zoodagschen hoed, die heele maal in elkaar gedeukt werd en die ze daarom later als een heilig aan denken bewaarde, liet ze haar hoofd op zjn schonders vallen en begon te wcenen, maar nn van gelnk. H{ zoende de tranen van haar wangentoen wist h{ niets meer te zeggen, en vroeg hy haar of ze zjn vrouw wilde worden. „Dat is gewoonlijk het gevolg van znlke handelingen, geloof ik," was haar antwoord, „ten miuste dat hoort zoo. Maar als je een bepaald antwoord wilt hebben, ja, dat wil ik, als mjn oom het goed vindt, wat ik niet denk, omdat jullie ruzie hebt, maar dan in elk goval over twee jaar, als ik vjf en twintig ben en mijn eigen baas tenminste als wij iets hebben om te trouwen, want w{j moeten toeh eten. Op het oogeblik bestaan onze aardsche goederen hoofdzakeiyk In een groote hoeveelheid wederzydsche liefde, een goede kast vol kleeren en een Gele Afgod, die je, na het gebeurde van gisteren avond, geen groot inkomen weer zal verschaffen". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1917 | | pagina 1