N°, 42 1917.
Zaterdag 7 April.
104de jaargang.
Bij dit ao. behoort een
Bijvoegsel
Verschillende tijdperken.
FEUILLETON.
DE GELE AFGOD
(IOESCHE
Uitgave dezer Oouraat geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Pr(j« per kwartaal, In Qoet f I,bulten Goes, franco f 1,25.
Afzonderlijk» nommen 5 osnt.
inaiendine van advertentlhn op Maandag, Woensdag
en VRIJDAG vóór 18 uren.
COURANT.
Ueprfl» der gewone advortentiën la van 1-5 regelt 62 Va et., elke regel meer
12 >/i et. B| directe opgaaf van driemaal plaatalng derzelfde advertentie
word* de prU« slecht» tweemaal berekend
Geboorte-, hnwelfk- en doodaberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 lagalt 1,25 berekend
Bewlanammera 6 sent.
Telefoonnummer 22.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant*. Directeur G. W. van Babnbvbld.
Met het oog op het
Paaschfeest zal a.s Maan
dagavond de „Goesche Cou
rant" niet verschijnen.
Men schrijft ons
Ken jonge gelukkige moeder zeide
eens, toen ze mij trots haar eersteling
toonde liet is verbazend, hoe zulk een
klein wezentje ons geheel leven anders
kan maken, veel meer clan het huwelijk.
De overgang van vrouw tot moeder
brengt grooter ommekeer le weeg dan
die van meisje lot getrouwde vrouw.
En ze had gelijk, die jonge moeder,
in haar geheele leven heeft een vrouw
niet zooveel zaken opeens te leeren als
in den eersten tijd van haar moeder
schap. Elke vrouw, die in haar nabij
heid komt, spreekt over niets anders
dan over kieine kinderen, zoodat de
jonge moeder binnen veertien dagen
volkomen op de hoogte is van het lief
en leed van wel vijftig andere moeders.
Al haar gedachten, al haar denken
richt zich op de zorg voor de verpleging
van haar kind.
Als ze voor de eerste maal na zijn
geboorte weer een courant ter hand
neemt, beweert haar man plagend, dat
ze vast gaat zien wie er geboren is en
zoo is het ook, de jonge moeder leert
met de grootste belangstelling of wild
vreemde vrouwen jongens of meisjes
gekregen hebben. De wereld schijnt
haar alleen maar geschapen, opdat er
aanvallige babies in geboren worden,
wat er later uit die babies groeit of
ze trouwen of sterven, oorlog met elk
ander voeren of vrede sluiten dat
alles laat de moeder, die haar eersteling
aan haar hart drukt,geheel onverschillig.
Maar langzamerhand komt er een
andere tijd. Dan meent de moeder, dat
de geheele wereld op school gaat en
opgevoed moet worden, en ze informeert
bij vrienden of kennissen„waar gaan
uw kinderen ter school 'Ls wijkt
geheel af van de gewone christelijke
jaartelling en regelt haar tijdrekening
naar de vacautie's der kinderen.
Wanneer heb je die of die 't laatst
bij je gezien, vraagt ge haar, en het
antwoord luidt „even na de Paasch-
vacantie".
„Wanneer hadden uw kinderen de
mazelen?" „Juist een week voordat de
groote vacantie begon." liet is vreemd,
maar in dit tijdperk der moeder hebben
allen, met wie zij omgaat, ook school-
gaaude kindereu of moesten wij liever
zeggen, dat zij alleen omgaat met men-
schen, die ze hebben.
18
Daar het Engolsch
VAN
H. RIDER HAGGARD.
Da eenvoudige dienst begonde
eerite lezing nam een aanvang, daarin
werd wee geroepen over degenen, die
hui» aan hoi' trekken, en akker aan
akker tot dat er geen plaats meerzU
en »U alleen lnwonere gemaakt worden
In het midden de» land», en wee over
degenen, die do ongerechtigheid trek
ken met woorden der IJdelheid en de
zoDde, als met dikke wagenzeelen.
Die het kwade goed heeten en het
goede kwaad, die dulBternl» tot licht
stellen en licht tot duieterni», die niet
zien hot werk des Hoeren, noch de
goedertierenheid Zijner handen.
Het werd goed gelezen en, terwjl
Alan luisterde, overlegde hü bj zieh-
zelt.dat de bedreigingen van den ouden
Ziener van duizenden jaren geleden,
wel eonlgszins toepasselijk waren op
de bewoners van sommige groote
heerlijkheden in dezen ttfd, die wat
zij ook deden of ongedaan lieten,
daarbij niet zagen naar de werken
van den Heer, noch zich verheugen
ln de mildheid Zijner Handen. Mls-
Ik weet het niet, ik weet alleen
maar, dat dezelfde spanning omlrent
de overgangsexamens, dezelfde bezorgd
heid over bleeke en mager wordender
kinderen in haar huis en in dat harer
vriendinnen hecrscht. De geheele
wereld is één groote school en de
menschen worden verdeeld in indivi
duen, die onderwijzen en in wezens,
die onderwezen moeten worden. Dit
tijdperk is een schoon hoofdstuk in
de geschiedenis van het moederleven.
Nog heeft zij het lot harer kinderen
voor een groot deel in haar hand.
Wel moet ze zich veel zorg en moeite
getroosten, maar ze ziet toch ook de
goede resultaten daarvan. Nog is het
lijd, om gebreken te verbeteren, slechte
gewoonten te doen verdwijnen en welk
een onbeschrijfelijke vreugde als ze
ziet, dat het goede in het hart van
haar kind meer en meer ontkiemt.
Van dag tot dag ontwikkelen de kin
deren zich zij zijn reeds haar kleine
vrienden en vriendinnen en toch den
ken zij altijd met kaar gedachten. Nog
is er geen hoop teleurgesteld, geen
droom vernietigd nog blikt de moe
der vertrouwend .de toekomst in. En
als de moeder eens gelegenheid heeft,
zoo in de stilte te mijmeren, valt het
haar plotseling in, hoe langzamerhand
alles toch anders geworden is om haar
heen. Ook in haar leven is de tijd
gekomen, dat geen roman of novelle
ter wereld zoo schoon en boeiend is
als datgene, wat om haar heen plaats
grijptde geleidelijke ontwikkeling
van het volle, rijke kinderleven.
Nu komt er een tijdperk in 't leven
der moeder, waarin ze al den moed en
de kracht van haar hart noodig heeft.
Met al haar goeden wil, met den vollen
rijkdom harer liefde vermag zij toch
niet meer alles voor haar kiud te doen.
Het kind heeft verlangens en begeerten,
die zij niet vervullen kan gedachten,
die niet de hare zjjn, en zij kan niet
meer de middelaarster zijn tusschen haar
kind en zijn lot. Dat is het, wat dit
tijdpeik zoo droevig en soms zoo moeilijk
maken kan. En sommige ouders missen
de kracht en den moed, om dit te
begrijpen en meeneD, dat zij ook dan
nog de leidslieden hunner kinderen
kunnen zijn, als dezen volgens den
eeuwigen, onveranderlijken loop der
natuur voortaan hun eigen baan moeten
kiezen. Het is wel begrijpelijk, dat lief
hebbende ouders ook voor de volwassen
kinderen willen blijven, wat zij van hun
geboorte af aan voor hen geweest zijn,
maar dat is toch een groote dwaling.
Troost u in het onvermijdelijke en
verzet u niet tegen datgene, wat nooit
anders geweest is en nooit anderszijn zal.
En als alles dikwijls beter gegaan is
dan de moeder gedacht had, als zoon
en dochter een beroep gekozen, een
eigen tehuis gevonden hebben, dan door
leeft zij als grootmoeder in haar klein
kinderen van voren af aan al de vreua-
schien dacht Barbara daaraan ook i
want telkens verscheen op haar lief
gezicht een droeve glimlach, toen het
gezang van de onsterfelijkheid weer
galmde door da kerk.
Het .Vrede sQ roet u" werd uitge
sproken over hunne hoofden en met
de overige weinige toehoorders stonden
zji op en gingen heen.
.Zullen wij door 't bosch naar hnl»
wandelen, Alan?" vroeg Barbara,
,het is zoo wat een mUl of drie, maar
ons tweede ontbijt is pas om twee
uur."
HU knikte, en weldra waren »U
alleen in de bosschen, die heerlUke
bosschen, waar de lente adem rulschte,
ze liepen op het tapjt van meiklokjes,
viooltjes en pinksterbloemengeheel
alleen waren ze, met het woudgedierte,
dat op de paden rondkroop, en ln de
boomen zich liet hooren, niets stoorde
hen, dan 't gezang der vogels en het
suizen van den wind in de hoornen.
.Barbara, wat meende je toch, toen
je zei, dat ik vandaag bijzonder dank
baar moeit sUu vroeg Alan plotse
ling.
Barbara keek hem in de oogen, op
haar galle, onschuldige manier en
herhaalde de woorden van den tekst
,Wee degenen, die de ongerechtigheid
trekken met koorden der pdelheid en
de zonde all met dikke wagenzeelen,
die huis aan huis trekkenen
door een opening in het boecb, wees
den en zorgen, al het lief en leed, dat
zij als moeder heeft leeren kennen.
Somtijds is het leed een weinig
grooter, omdat men haar ervaring be
lacht en zij wel raad mag geven, maar
geen beslissende stem heeft. Ook de
kleinkinderen worden volwassen en doen
hun intrede in de maatschappij. Het
aantal hoofden, waarover zij 's hemels
zegen afsmeekt, groeit ah van jaar tot
jaar. Dau komt er een tijd, dat hou-
derden verschillende dingen haar even
gewichtig toeschijnen. Evenals wij soms
bij een of andere vreeselijke ramp, die
ons treft, met de grootste aandacht
turen naar een vlieg, die tegen de zol
dering kruipt, of naar een zonnestraal,
die door het venster speelt, zoo kan
een oude vrouw, die zooveel menschen
met evenveel liefde in 't hart draagt
en geheel opgaat in hun lief en leed,
als 't ware in eeu staat van uitputting
al haar gedachten op de onbeduidendste
kleinigheden richten: of de glazen van
daag of morgen gelapt zullen worden
of dat katoen wel goed in de wasch
zal blijvenof de timmerman dien
spijker ook scheef heeft ingeslagen, enz.
Ze verdiept zich soms zoozeei in die
nietige zorgen, dat ze er 's nachts niet
van slapen kan en dat komt alleen
hierdoor, dat haar werkelijk groote
zorgen die kleinere niet meer kunnen
overheerschen.
Dikwijls doet tneu het oude grootje
dan schandelijk onrecht. „Och", zegt
men vaak, //grootje is versuft. Haar
breikous kan haar meer schelen dan
de rest."
Maar wie van u, jonge menschen,
kan weten, wat er in dit oude hart
nog leeft, zoo boni, zoo rijk, zoo diep
verborgen, dat alleen maar van tijd tot
tijd iets daarvan aan oppervlakte
kan komen W ie uwer kan de gedach
ten tellen, die zij geduldig en stil
inbreit, steek voor steek in het kousje
voor haar jongste achterkleinkind wie
vermag de beelden te schilderen, die
voorbij liet oog harer ziel trekken, als
zij aan haar onafscheidelijke breikous
zit te werken P
Maar gij glimlacht, als zij van alles,
wat om haar heen gezegd is, geen
woord gehoord heeft.
Öuitenland.
De strijd in cn balten Europa.
Wanneer er nog een bewijs noodig
was van Duitschlands verzekering,
dat de onbeperkte dulkbootoorlog op
denzelfdeo voet zou worden voortge
zet, wat Amerika dan ook zou mogen
beduiten, dan is het wel het torpe-
deeren van bet stoomschip Aztec"
geweest.
De .Aztec was het eerste gewapende
Amerikaansche stoomschip, dat van
Amerika naar Europa overstak. Het
werd in de Middellaadsche zee in het
zgn. gevaarljke gebied door een Dult-
iche duikboot getorpedeerd en van de
lU naar de daken van .the Court"
op den eenen heuvel en naar het dak
van ,01d Hall" op den anderen, „en
akker aan akker brengen," en ze
zwaaide haar hand over het heele
landschap in den omtrek .want
vele hulzen zullen tot verwoesting
worden", toen keerde ze zich weer
naar hem toe en zei:
„BegrQp je 't nu, Alan
„Jawel, je bedoelt, dat ik in slecht
gezelschap geweest ben."
.Zeer «lteht, Alan. Een er van Is
mijn eigen oom, maar toch, 't is de
waarheid. Alan, het z(n dieven 1 al
die weelde is gestolen, en ik dank
God, dat jU het bijtijds ontdekt hebt,
voor dat je bart en je goeden naam
hen toebehoorden."
.Als je soms doelt op de Sahara-
onderneming,* zei hjj, .dat li een
heel goed plan j werkeljk, daar sta
ik voor In. Die zaak zal best loopen,
en er zonden groote voordeelen aan
verbonden z(jn, te veel om nu te be
praten.'
,Ja, ja, Alan, maar je weet, dat ze
daar geen plan op hebben, het is hun
alleen maar te doen om de mllUoenen
van het publiek. Ik heb met oom
samen gewoond, zoolang als mjjn
vader dood ls, en ik weet al de bij
zonderheden van de zaak. Er zijn wel
een half doz$n van die ontwerpen
geweest en niettegenstaande het soms
slecht ging, heil slecht, werden h(j
bemanning zijn waarschijnlijk 28 man
omgekomen.
Ziedaar een bewfls, dat ook een
gewapend koopvaarder tegen het duik
bootgevaar nog vrjj maentelooB is.
Maar waar het hier vooral op aan
komt 1» de torpedeering van dit acbip,
terwijl de Amerikaansche volksver
tegenwoordigers bezig zijn om te
beraadslagen of het oorlog dan wel
vrede tusschen Amerika en Duitsch-
land zal z(Jq. Dat deze torpedeering
ook op do nog weifelende senatoren
baar Invloed niet zal missen ls te
begrijpen.
De verklaring door Wilson in de
vereenlgde vergadering van de beide
hulzen voorgelezen, ls wel een zeer
eigenaardige. Want zelden of nooit zal
hot zijn voorgekomen, dat het hoofd
van een staat den oorlog aan do
regeering, maar niet aan het volk van
een anderen staat verklaart.
Ons doel, aldus de president, ls de
beginselen van vrede en rechtvaardig
heid iu de wereld te verdedigen tegen
het zelfzuchtige en autocratische rjjk,
dat het hoofd heeft opgestoken tus
schen de volken, die waarlijk zichzelf
besturen. WU zgn het Dnltscbe volk
genegen en vrlendsohappelflk gezind.
Niet op zijn aandrang ls de regecring
met dezen oorlog begonnen.
Het was daarvan onkundig en heeft
het niet bfl voorbaat goedgekeurd.
Listig beraamde plannen van bedrog
zijn onmogelijk, waar de openbare
meeDing staat op volledige Inlichtin
gen omtrent al de zaken des volks.
Een hecht verbond ten gunste van
vrede is slechts mogelijk bfi een samen
gaan van democratische volken. Slechts
vrije volken kunnen aan het gemeen
schappelijk belang der menschbeld de
voorkeur geven boven bet enge
eigenbelang.
President Wilson voert dns volgens
z(jn zeggen geen oorlog tegen het
Duttsche volk, msar tegaD de autocra
tische Dultsche regeering.
Inderdaad, we weien er reedt dezer
dagen op, is dit na de Russische revolu
tie langzamerhand de leuze geworden,
waaronder mon verder ten strijde trekt.
Dat deze leuze eerBt na het tot
stand komen van de Russische revo
lutie wordt aangeheven ls geen won
der. Ook in den oorlog moet men de
bakens verzetten als het getij verloopt
en de geallieerden konden moeilijk
tegen autocratische regeeringen ten
strijde trekken, zoolang er nog een
Czaar Nicolaai en zfln regeering een
heilig verbond tegan den gemeen-
schappelflken vjjand hadden gesloten.
Maar Nicolaas heeft niets meer ln
te brengen, het RusBlsche volk heeft
zich vrij gemaakt, het Russische
proletariaat doet een beroep op het
Dultsche en de geallieerden hebben
Ingezien, dat een andere leuze nood
zakelijk is geworden niet tegen het
Dultsche volk, maar tegen de Hohen
toilers.
De oude orde, zegt de Daily News,
sterft op de slagvelden van Europa
en ln het Oosten zoowel als in het
Westen gloort een nlenwe, een geluk
kiger dageraad aan den hemel.
De despoten, zegt een Reuter tele
en Sir Robert steeds rijker.
,En wat is er gebeurd met degenen,
die hun geld gegeven hebben voor
die plannen? Och, laten we er maar
over uitscheidenhet is een ellendig
onderwerp. Voor mg komt hst er
minder op aan, want ik heb zelf geld,
hoewel ik dat niet onder mijn beheer
heb. Je weet immer», dat wj van
vaders zijde van burgerafkomst zijn:
mijn grootvader was een lakenhan
delaar in 't groot, mijn vader was
steenkolenhandelaar en heeft een groot
fortnin gemaakt. Zijn broeder, mUn
oom, waarop mUn vader onvoorwaar
delijk vertrouwde, ging ln de financiën,
zooals ze d*t noemen, en toen mijn
vader stierf liet hij mU, zijn eenig
kind, aan mijn oom's voogdijschap
over. Tot rnjn vUf en twintigste jaar
kan ik zonder zijn toestemming niet
trouwen of een halven cent uitgeven
en het is een feit, dat wanneer ik
trouw tegen zijn zin, dan het grootste
gedeelte van mfin geld aan hem komt."
„Ik denk, dat hU het al heeft Inge
palmd," zei Alan.
„Nee, dat denk Ik niet. Ik heb ont
dekt, dat het niet van m(J is, maar
ook niet van hem. HU kan er niet
aankomen zonder mUn handteekening
en ik weiger hesllBt om iets te teekenen.
Telkens en telkens hebben ze me
stukken voorgelegd, maar ik heb
altUd gezegd, dat Ik er over beiliizen
zou als ik vflf en twintig was en
gram uit Londen, die bet Dultsche
volk vervulden met den hartstocht om
wreedheden en msnsc enslae^Var
te begaanmoeten ultgestooten
Een van de meest schitteren
des in de geschiedenis ia
blik, waarop de laatste
vrfle staten zich schaarde a
der andere vrije volkeren.
Da Daily Telegraph herin
wy zouden bjna zeggen m
schaamte, dat Engeland oo'
koning heeft. Het is alsof
daarvoor een vergoeljking gen
neer het er op wjjst, dat koning George
niet van een autocratischer! troon
in de harten van een volk regeert,
dat zich nooit meer gehecht voelde
aan het koningshuis dan ln dezrf
dagen van aborm en crisis.
De Duitiche pers is over het alg
meen berustend. Als het congrel zich
plaatst op het standpunt van dsn
president, zegt het Berliner TagebU
hebben wU zonder oesige daaraan
voorafgaande diplomatfeke formaliteit
oorlog mot Amerika. Wj hebben in
de te wachten goedkeuring van het
congres van als motie Flood Gardner
een oorlogsverklaring te zien, want
deze motie verklaart, in overeenstem
ming met den wil van den president,
dat er oorlogstoestand beBtaat zonder
dat er een oorlogsverklaring zal
volgen.
Het bJad legt er den nadruk op, dat
het Dultsche volk zelf geen andere
regeerlng dan de huidige begeert.
Sedert drie jaar, zegt het, staan ook
da sterkste tegenstanders van hét bij
ons heerschende regime bU honderd
duizenden in de loopgraven. WjJ ach
ten de oorlogsaanzegging ernstig, maar
het Dultsche volk vertrouwt op de
overwinning.
Het volk, zegt de Vorwdrts, het
sociaal democratische blad, doet zfjn
plicht, maar het verlangt van z(jn
leidende staatslieden een van verre
zichtbaar bewjjs tegen de vijandelijk!'
bewering, dat Dultsckland noch auto
oratiich wordt geregeerd, noen een
veroveringsoorlog voert. Dit beroep
is noodig, opdat het Dultsche volk
zjjn taak kan vervullen, ongebroken
uit dezen ztrUd te komen, cm al» vrS
volk onder vrUe volkeren te leven.
De wensch naar een Dultsche re
publiek, zegt het blad, kan alleen door
de Duitschers zelf worden geuit, niet
door de onderdanen van den koning
van Engeland of van den koning van
Italië. Geen volk heeft het recht an
deren met geweld een staatsvorm op
te dringen. Zoodra, aldus de Vorwürts,
de monarchie de wenschen van het -
volk vervult, is voor alle ropubll-
kelccche agitatie den bodem Ingesla
gen. De vraag Monarchie of Repu-
blfek zal dan minder bespreking
uitlokken dan thans, wordt zelfs geheel
theoretisch.
Inmiddels wordt er in Amerika met
koortsachtige haast gewerkt om vooral
alle gebenrtelfjkhoden gereed -ve zijn.1
President Roosevelt, die het lange
weifelen in Wilson steeds becrit'seerd
heeft en niets liever zou doen dau
aanstonds ten strUde trekken is thanB
voldaan. HU is reeds op het Witte
volgens mU'n vaders testament meer
derjarig. Ik ben in 't geheim naar
een advocaat gegaan ln Kiogswe',1,
betaalde hem een tientje voor zUn
raad en hU heelt me pitdrukkel$k
ééndlngaangeiaden.,Nietr teekenen",
zei hü, en ik héb nietr gatsekend,
dus, kan er nog niets van verUwecen
zUn, dan alleen door valsche band-a
teekeningen. En toeh bestaat de mog
lUkheid, dat het weg is. Voor zoov
Ik weet bezit ik niets dan de kleere3_
die ik aanheb en toch was mUn vader
heel rUk."
„Als dat waar is, dan verkeeren wei
in dezelfde omstandigheden, Barbara,*
zei Alan lachend, „want mUn tegen
woordige bezittingen bestaan uit
Tarleys, dat per jaar 100 pond minder
opbrengt dan de interest voor.
hypotheken en de kosten van oide
houd, en de 1700 pond, die Ayiwart
me VrUdag terugbetaald heef: vool
mijn aandeelen. Als Ik bjj hen wal
gebleven, zon ik in oen paar weken
100.000 pond waard zU'u geweest en
nu sta ik hier, op m{jn dertigste jaar,
zonder betrekking, voor ziekte uit
dieust gegaan, tegenspoed In geld
zaken, als een stuk drjjlhout, zonder
hoop en zonder werk.*
(Wordt vervolgd,
