N°. 15 1917,
Zaterdag 3 Februari
104de jaargang.
WALTER.
Bij dit do. behoort een
Bijvoegsel.
Kinderwenschen
s» FEUILLETON
buitenland
(iOESCÜ
Telefoonnummer 22. Uitgave van de Naaml. Vennootschap .Goeiche Courant". Directeur O. W. van Barnkvbld.
Uitgave deier Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Prfs per kwartaal, In Goes 1,—, hulton Goes, franco f 1,25.
Afzonderlijke nommers 5 cent.
Inzending van advoitentlfln op Maandag, Woenadeg
an VRIJDA.O vóór 13 uren.
Deprjjs der gewone advertentiBn is van ï-6 regels 50 et., elke regel meer 10 et
B| directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelgk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbtade
dankbetuigingen worden van 1—10 regels i. 1,— berekend
Bswisnummsi's tent.
Men schrijft ons
Een onderwijzer te Berlijn, nieuws
gierig om te weten welke wenschen
kinderen zooal koesteren, liet in een
klasse, waarin ook zijn elfjarig zoontje
zat, alle kinderen hun lieveÜDgswen-
schen opschrijven. Vele daarvan waren
natuurlijk zeer alledaagsch, doch vele
ook waren zoowel origineel als inte
ressant.
Niet weinigen wensch ten zich rijk
dom millionair wilden ze zijn, zooveel
geld hebben, dat ze nooit iets behoef
den te doen. Eén wenschte zich een
goed beklante papierzaak.
Gezondheid, geluk en een lang leven
werden veelmaals verlangd. Eén kende
niets heerlijkers dan dat hij geen sol
daat benoefde te worden. Het meest
interessant waren die wenscben, waar
uit onmiddellijk bleek, dat ze het
gevolg waren van 't lezen van sprook
jes en zonderlinge geschiedenissen.
Wij laten er hier eenige volgen.
Een jongen schreef het volgende (wij
geven alles zoo getrouw mogelijk, woor
delijk weer).
Als een fee voor mij zou verschijnen
en mij drie wenschen zou toestaan,
dan was mijn eerste wensch een groote
detective te zijn. Mijn tweede wensch
was betooverde prinsessen te bevrijden.
En ten derden nog zou ik een too-
verstaf willen bezitten, waarmee ik alle
wenschen kon vervullen.
Een andere wenschte
le. een wagen met vier paarden, die
niet behoeven te eten of te drinken
en maar steeds voortloopen, zoolang ik
het wil
2e een ring, waarmede lucht en
aardgeesten zijn verbonden; zoovaak ik
dien ring aan mijn vinger omdraai,
moeten zij verschijnen, en mij brengen
wat ik wil
3e. een tooverstaf, waaraan een fee
moet zijn vastgebonden, die mij in het
bad der wijsheid zal baden.
Even phantastisch was het volgende
lijstje
Ik wensch een paard, dat mij door
de lucht in vijf minuten overal kan
heenrijdenen dat ik wist hoeveel
sterren aan den hemel staan en hoe
het er op een ster uitziet.
Een ander verlangde een kast waarin
hij de heele lucht door kon vliegen.
Weer een ander schreef:
Mijn drie liefste wenschen zijn, een
wenschhoedje waarmee men zich overal
heen kan wenschen, een geldzakje met
een wonderbare kracht, zoodat, als
men er in grijpt, de hand vol goud
stukken is en honderd jongensboeken.
Historische Bomen
door
M. C. VAN DUN ENDB.
(Nadruk verboden).
„Maar men «egt, dat de frenle
voortvluchtig tras met heer Dirk van
Valckenlsse 1"
,0, men zegt, men zegt!"
,En heer Adrtaen giog met ge
wapenden een uitstapje maken en
keert terng met de jonkvrouw 1"
.Weet je wat, man, volg mijn raad
en vraag 't heer Adriaen, die weet
overal 't naaste van 1'
Daar maakte hfj zioh er af en reed
weg, om verder vragen te voorkomen.
Julia was heer Adriaen dankbaar
voor zjjn bescherming. Liet de on
stuimige jongeling zioh tot zulke on
verantwoordelijke, buitensporige da
den verleiden door zgn vurl e liefd»,
wat zou baar zonder de redding van
haar gastheer dan Diet een onheil en
schande op den hniie Valckenlsse te
wachten gestaan hebben.
Gedurende den terugrit werd daar
over natuurlijk gesproken.
.Mij behoeft ge daarvoor niet te
danken, Julia 1" gaf heer Adriaen op
Een der jongens wilde het liefst een
detective worden als Sherlock Holmes;
een ander wenschte onoverwinlijke
kracht en groote wijsheid. Vele wen
schen waren practise!] en hoogst be
scheiden; zoo verlangden er sommigen:
Goethe's werken, sprookjes en prenten
boeken, rijwielen, Schiller's werken,
een kleine bibliotheek, enz.
De slotzin van het volgende ver
langlijstje wijst er op, dat de schrijver
een kleine philosoof is. Als iemand
mij zou vragen, wat ik het liefste had,
dan zou ik antwoorden
le. Ik wil gaarne de macht bezit
ten, ieders wenschen te vervullen
2e. zou ik graag reizen door alle
vreemde landen om de merkwaardighe
den vau de geheele wereld te kunnen
zien. Maar daar dit wel wenschen
zullen blijven, zal ik trachten mijn
eerste wensch te bereiken.
Een scholier wenschte in de eerste
plaats, dat hij met de a.s. vacantie zou
mogen overgaan. Een ander, die groote
zelfkennis en geen valsche schaamte
had, wilde „niet zoo dom blijven" als
hij thans was. Een jongen, die later
zeker aan iedere vredesconferentie zal
willen deelnemen, wenschte, dat er
nooit meer oorlog zou worden gevoerd.
Velen wenschen getuigden van innige
liefde voor de bloedverwanten, van
trouwe aanhankelijkheid der kinderen
aan hun ouders, broers en zusters, wien
zij gezondheid, geluk en een lang leven
wenschten.
De zoon van een ongefortuneerden
vader schreef„Ik wensch, dat mijn
vader mij naar zee zal laten gaan, en
dat ik dan snel bevorderd wordt, want
dan kan ik myn ouders, als zij oud zijn,
flink ondersteunen".
Niet zonder ontroering las ik de
volgende wensch van een jongen, die
door den dood zijn moeder had ver
loren „Mijn liefste wensch op aarde
is, dat mijn goede moeder nog leefde
en altijd hij mij en vader bleef".
De strijd in en balten Earopa.
De onbeperkte duikbootoorlog.
Toen wg ln om vorig nnmmer over
de voordnelen der eentr&len b(] een
verieberpten dnlkbootoorlog schreven,
vermoedden wi] geeneslns, dat deze
ln werkelijkheid reeds zoo nab{ zou
zOn.
In de Woensdag gebonden verga
dering van de hoofdcommissie nit den
Rijksdag heeft toch de rijkskanselier
een vèr-itrekkende verklaring inzake
de Duitsehe oorlogsvoering ter zee
afgelegd.
Door de weigering der geallieerden
om ln vredesonderhandelingen te
treden, heeft de rgkskanselierde schold
voor de voortzetting van den oorlog
geheel op sehonders van de entente-
mogendheden gelegd.
Dnitschland, zoo heeft hQ verklaard,
haar dankbetuigingen ten antwoord
,Ik deed lonter wat mijn plicht m{
oplegt, 't Is heer Walter, die «ieh
verdienstelijk heeft gemaakt. Hfl heeft
getracht, het plan te doen mlslnkken.
HQ was op 't crltieke oogenblik daar,
kucht den voerman cm en meende
Dirk een poets te spelen door n weer
naar mijn huls terng te rijden. Toen
b{ dat niet bewerken kon, heeft hg
niet stilgezeten. Ge hebt hem zien
vallen bé Tocb heeft h(j zich zwaar
gekneusd op een ongezadeld paard
naar m? begeven, om mjj op de hoogte
te stellen van 't voorgevallene 1'
.Hoe wist hg van dteu aanslag af
,Ja, dat ls hij toevallig te weten
gekomen. Een goed verstaander heeft
maar een half woord noodig. Doch
van die streek van Dirk wist hij 't
fijne ook niet!'
.Is hij nog bij n thuis'r*
.Zeker, hQ kon zieh niet meer op
de beeo houden en moest dadelijk
onder behandeling van een heelmees
ter. Verontrnst n echter om hem niet,
want hij is jong en sterk en zal 't
gewis ving te boven zgn, hoorl" zei
Adriaen, ziende, hoe ze zich zenuw
achtig maakte uit bezorgdheid. Hi)
bemerkte nu duldelQk, dat ze haar
stille liefde voor den jonkman niet
verbergen kon.
H{ liet haar verder alleen met haar
gedachten. Zelf was hij ook minder
aangenaam gestemd. Nogmaals zag
gaat volkomen mede met vele der
door president Wilson opgesteldo be
ginselen, zooals de vrijheid der zeeën,
het nit den weg ruimen van het stelsel
van machtsevenwicht en rechtsgelijk
heid voor allo volken. De vernietiglngs-
oogmerken der geallieerden stelde hj
daartegenover in een zeer ongunstig
daglicht en betoogde vervolgens, dat
Dnitschland de uitdaging t jc den strijd
tot het nlterste aanneemt en alles op
het spel zet om te overwinnen.
Door dezen staat van zakeD, aldns
de rijkskanselier, is de beslissing over
het voeren van den duik bootoorlog In
haar laatste en acute stadium geko
men.
Het vraagstuk van den duikboot-
oorlog heeft de commissie reeds drie
maal bezig gehouden en telkenmale
is daarbQ van regeerlngswege uitvoe
rig het voor en tegen van de kweBtte
uiteengezet, waarbij de rijkskanselier,
naar h£ thans mededeelde, steeds
uitging van da vraag brengt ons de
onbeperkte dnlkbootoorlog den zegen-
vierenden vrede nader of niet?
Elk middel, zeiae de heer Von
Bethmann Hollweg Id Maart van het
vorig jaar, dat geschikt is om den
oorlog te verkorten, is het meest
hnmaan, dus ook het meest krasse
middel, dat snel den zege brengt,
moet worden gebezigd.
De rijkskanselier herinnerde er ver
volgens aan, waarom hg ln Maart en
Mei van het vorige jaar tegen den
onbeperkten dnlkbootoorlog was en
waarom het vraagstuk ook in Sep
tember volgens het eenparige oordeel
van de politieke en militaire leiding
voor een beslissing niet rijp was.
Het ttydstip, aldus de heer Ton
Bethmann Hollweg, waarop ik in
overeenstemming met de opperste
legerleiding tot de overtuiging kom,
dat de onbekommerde duikbootoorlog
ons den zegenvlerenden vrede nader
brengt, is thans gekomen.
Thans is het aantal "dnlkbooten,
vergeleken bjj het vorige voorjaar,
aanzienlijk nltgebreid en daardoor
een vaste grondslag voor succes ge
legd, torwjl de slechte wereldoogst
van graan thans reeds Engeland,
Frankrijk en Italië voor ernstige
moeilijkheden plaatst, welke moeilik-
heden de centralen vast vertrouwen
door den onbeperkten dnlkbootoorlog
tot ondrageigk wordens toe te knn-
nen doen toenemen.
Reeds is de steenkolenkwestie in
FraDkrJk en ItaliS kritiek en de
Dnitsche dnlkbooten knnnen den toe
stand nog hachelijker maken en daar
bij den toevoer van ertsen voor den
munitie-aanmaak en van hont voor
de steenkolenmijnen ln Engeland ver
hinderen.
Wat betreft het stijgend gebrek aan
scbeepsrnimte bij onze vijanden, aldns
de rijkskanselier, daarbij heeft de
krniseroorlog der dnlkbooten reeds
een besllssenden slag voorbereid
Onder het gebrek aan acheepsrnimte
lijdt de entente in al haar geledingen.
Mogen wj dus de positieve voor
deden van den onbeperkten dnlkboot
oorlog zeer veel hooger schatten dan
het vorige voorjaar, teven» zijn de
h{ lich in den geest voor de bekoor
lijke Geraldlen geplaatst.
Hg was niet gelukkig in de liefde,
evenmin als het jonge meisje tegen
hem.
Maar hij was reeds bejaard en zQ
nog zoo in den bloeitijd van haar
leven.
Geraldine was tegen hem zeer harte-
lflk, omdat hij Jnlta had teruggevoerd
en vooral ook, omdat ze hem door
dubbele vrleodeiykheld sim teleur-
stelling wilde doen vergeten, hetgeen
eohter een tegenovergestelde uitwer
king op hem bad.
Ofschoon geen van beiden iets om
trent bnn onderhond loslieten en deden
alt te voren, maakte haar lieftalligheid
hem triestig. Was zij aorsch en on-
vrlendeigk geweest, hg zon er zich
gemakkelijker overheen hebben knn
nen zetten, 't Ging hem als Dirk. De
beide dames omhelsden elkaar, alsof
ze elkaar ln jaren niet gezien haddeo.
Onmiddeligk na de begroeting begaf
Jnlia zleh naar de kamer, waar Walter
op dat oogenblik rnstig lag te slapen.
Geraldine vergizelde haar en ook
heer Adriaen, die benienwd wat, hoe
de patlSDt het maakte.
Een bediende en de heelmeester
bevonden itch ln het vertrek. Want
heer Adriaen had don laatste opge
dragen goede zorg voor hem te heb
ben en hij betaalde altijd ruim, zoodat
zijn bevelen trouw nagekomen werden.
gevaren, die voor ons uit den dnlk
bootoorlog voortvloeien, sedert dien
tyd afgenomen.
Maarschalk Hindenburg, aldus de
rgkskanseller, heeft mij enkele dagen
geleden verzekerd, dat ons front aan
alle kanten rotsvast staat, dat wij
overal ovor de noodige reserves be
schikken en de stemming der troepen
goed en vol vertrouwen is.
De geheele toestand veroorlooft ons
dus alle gevolgen, die nit den onbe
perkten dnlkbootoorlog knnnen voort
vloeien, op ons te nemen en daar
deze duikbootoorlog onder alle om
standigheden een middel is om ouse
vijanden ten zeerste te benadeelen,
moeten wg er mee beginnen.
De Duitsehe regeering heeft Woens
dag aan de regeering der Tereenigde
Staten, en tevens aan ar dere neutrale
regeeringen, nota's met daarbij behoo-
rende memories verzonden.
Hierin wordt Dnitschlands appre
ciatie van presidentWllson's boodschap
aan den Amerikaanschen Senaat nader
Uiteen gezet.
Betoogd wordt o.a., dat Dnitschland
ln een met België te sluiten vrede
slechts er voor zorgen wilde, dat dit
land met de Duitsehe regeerlng ln
goede buurschapsbetrekkingen wil
leven en dat tegenstanders, ter bevor
dering van vijandeigke aanslagen,
daarvan geen partij kannen trekken.
Tdgenover den wensch der centra
len tot verzoening, aldns de nota,
hebben de geallieerden den wil tot
vernietiging gesteld.
De nota wijst er vervolgens op, hoe
EngelaDd reeds twee en een halfjaar
«ijD zeemacht misbruikt tot de mis
dadige poging om Dnitschland door
den honger te dwingen, zich te onder
werpen eo hoe het den wereldhandel
naar zgn willekeurige voorschriften
tracht in te perken.
De Dnitsche regeering, aldns de
nota, zon het nimmer knonen verant
woorden als zg eenlg middel onbe
proefd liet om den demoraliseerenden
oorlog te beëindigen. Zfj had met den
Amerikaanschen president gehoopt,
dat doel door onderhandelingen te
bereiken, doch nu iedere tegemoet
koming door den tegenstander is
afgewezen, moet de Dnitsche regeering
den haar opnieuw opgedrongen strijd
om het bestaan voortzetten en van
nn af aan van alle wapens een vol
ledig gebrnlk maken. Zij moet dus
alle beperkingen opgeven, die zg zieh
tot dnsver bij de aanwending van
haar strgdmiddelen ter zee heeft
opgelegd. De Dnitsche regeering
hoopt, dat de Ver. Staten den nlenwen
staat van zaken van het hooge stsnd
pnnt der onpartijdigheid recht znlien
laten wedervaren en mede znlien
helpen om nlenwen nood en voor
zoover mogelijk offers aan menschen-
levrns te verhinderen.
De regeering spreekt daarbij de hoop
nit, dat de Amerlkaansche regeering
de Amerikaansch* schepen zal waar
schuwen voor ket blnnenloopen in de
nader aangegeven afgesperde gebie
den en haar onderdanen voor het
toevertrouwen van passagiers of waren
Zoodoende waren zij er getuigen
van, hoe aangedaan Julia was bg deze
ontmoeting. Allen bielden zich dood
stil, om hem niet wakker te maken.
Julia stond aan zgn bed en tranen
Hepen haar van aandoening nit de
schoone oogen.
.Wat ziet hg erg bleek, vindt n
niet?" vroeg ze fluisterend aan den
arts.
,Dat komt terecht, frenle 1" ver
zekerde hij met overtuiging. Maar hi)
zal een paar dagen rust moeten
nemen."
Toen ze zich allen zonden verwij
deren, scheen ze ook te willen volgen,
doch trad nog even terng, boog zich
over Walter hoen en drukte haar
lippen op de zijne. In die kas lag
weemoed. ZoDder dat hij er bewust
heid van droeg, nam een ongelukkig
meisje afscheid van hem.
Een blijde lach plooide zijn mond.
H(j bewoog de armen en raakte haar
in den slaap aan haar wang, terwjjl
hij den naam prevelde van zgn geliefd
Galelntje, die hem in den droom nabü
was.
Maar Julia kon niet gevoeliger ge-
troff-n worden nu. Opeens herinnerde
zg zich vol schaamte, wat ze ln een
opwelling van liefde en nit dankbaar
heid ten aanzien van zoovelen deed.
Stamelend en vuurrood sprak ze, ter-
wgi ze snel terugweek, alsof hg haar
pgn deed:
aan schepen, die met havens in die
gebieden verbinding onderhouden.
In de bijgevoegde memorie worden
daarna de blokkadegebleden om En
geland, Frankrijk en Italië heen en
in het Oostelijk gedeelte der Middel-
landeche zee nader aangegeven, waar-
In tegen alle verkeer ter zee zonder
meer met alle wapenen wordt opge
treden.
Eveneens wordt aangegeven welk
zeegebied voor de neutrale scheep
vaart overbigft.
Onzgdlge schepen, die de versperde
gebieden bevaren, doen dit op eigen
risico. Voorzorgen zijn evenwel ge
troffen, dat reeds onderweg of ter
vertrek gereed zgnde neutrale schepen
ongemoeid worden gelaten.
Het verkeer van de geregelde Ame
rlkaansche passagiersschepen kan on
belemmerd voortgezet worden wan
neer Falmonth als doel der reis wordt
genomen en op nit- en terugreis op
Sorley en naar een pnnt 5CK> N.B. en
20® W.L. wordt gekoerst.
Op dezen weg moeten de stoom
schepen de speoiale in Amerlkaansche
havens voor hen alleen toegestane
kenteekenen voeren.
Er mag iedere week maar één
schip ln elke richting varen. De aan
komst moet te Falmouth geschieden
op Zondag, het vertrek op Woensdag
en deze schepen mogen geen contra
bande aan boord hebben.
Ziedaar in het kort de nienwe
oorlogsmaatregelen der Dnitsche re
geerlng, die van nu af aan ten doel
hebben Engeland en zijn bondgenoo-
ten ter zee zoo krachtig mogeigk te
bestrgden.
Tegenover de machtigste oorlogs
vloot ter wereld stelt Duitschland
thans de sterkste onderzeevloot en dat
het in dit stadlnm van den krgg hard
tegen haid ztti gaan, kan mot gerust
heid voorspeld worden.
Wg neutralen slaan dezen strgd met
groote bezorgdheid gade en kunnen
niet anders doen dan de hoop uitspre
ken, dat ooze belangen, waar wg op
de geografische kaart jnist tussehen
de beide machtigste «trijdvoereudan
gelegen zijn, niet al te zeer ln het
gedrang komen en bovenal, dat wg
niet znlien medegesleept worden in
de Europeesehe draaikolk, die thans
met grooter kracht dan ooit te voren
alles wat in zgn nabijheid komt naar
den bodomlooien afgrond der ver
nietiging dreigt te sleuren.
De haven van New-Iork ls Dinsdag
avond gesloten. Aan geen stoom
schepen werd vergund binnen te loopen
of te vertrekken. Naar verluidt, maak
ten de Duitsehe stoomschepen zich, ln
verband met dit bericht, klaar om
giings zee te kiezen. Te middernacht
werd politie naar de havens gezonden,
waar vQf mailbooten van de Bambnrg-
Amerlka lijn liggen.
De haven is gisterochtend heropend.
De antoriteiten gaven kennis, dat de
schepen als gewoonigk mochten ver
trekken, doch op eigen risico.
.Laat ons gaan; de arme zieke ijlt,
hg heeft koorts 1"
Niemand zei daarop iets terng.
Julia bleef eenige dagen haar kamer
honden. Walter, weer hersteld, kon
haar niet te spreken krOgen.
Hg hield er niet op aan ook, want
hfj begreep de ware reden daarvoor.
Zg wilde hem ontwgken. Zoodra zijn
toestand het gedoogde, verliet hg het
hnis van Dombnrgh en Julia ver
toonde zich toen weer in 't gezelschap
en nam deel aan 't huiselijk verkeer.
Evenwel was ze niet meer dezelfde.
Er was haar spoedig iets ter oore ge
komen, dat heer Adriaen voor haar
zoo gaarne had stilgehonden. Ge
durende haar geïsoleerd leven gelukte
dat, maar toen moest ze wel opmer
ken, dat er omtrent haar zonderlinge
praatjes ln omloop waren.
Ze zag de bedienden eigenaardig
kgken naar haar. Ze voelde, dat men
over haar sprak, als ze in hof of
kenken kwam en knecht en meld
plotseling verlegen zwegen bg haar
verschijning. Dan deden ze een on
handige poging om drnkke werkzaam
heden voor te wenden en grepen wat
bg de hand was Uit de kerk komend,
waren alle biikken op haar gericht.
Zij móest weten, wat dat kon be
duiden. Eindeigt na herhaald aan
dringen vertelde Geraldine 't haar.
(Wordt vervolgd).
