N*. 12 1917. Zaterdag 27 Januari 104de jaargang. Bij dit no. behoort een Bijvoegsel, Zijne Majesteit het Kind. FHÜK.I,B'S'PN' WAüifËB. V Uitgave dezer Conrmot geschiedt Maandag-, Woensdag- on Vrijdag» -on) uitgezonderd up feestdagen, Priji per kwartaal, In Hoes f 1,—buitan Hoes franco f 1,25. Afzonderlijks nommers 5 cent. 'iï»rsï»dJ.fflg van «üveïïoattëti op Maandag, Woeiisdig en VRIJDAG vóór 13 uxen. De prfls der gewone advertentlSn ie van 1-6 regel» 80 et., elke regel meer 10 et Bf directe opgaaf van driemaal pl»*t»lng deraolfde advertentie wordt de prfls slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwolflk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen wordea van 1—J.Q regale ik l,~ berekend BawSsnusansdtt «*nt. T«leloonnum»ei 33. Uitgave van de Wanne! Veamootsfiup ,9s«ssh» Gonrnnt". Birwtenr 9. w. vtn Babnivsu. Men schrijft ons O, raak niet aan den blanken ff lam Fan 't klare kinderoog Want nergens vindt gij meer een licht Zoo teer, zoo rein, zoo hoog." „De Eeuw van het Kind. Och wij weten het maar al te goed, dat deze eeuw voor het kind bestemd, ge reserveerd is. Men verkondigt het van de daken, schreeuwt het ons in de ooreu „liet kind, ziju belangen, zijn rechten, zijn eischen.'' Men eischt, dat al wat het kind betreft, zal beoor deeld worden naar den maatstaf vau met wetenschappelijke juistheid opge maakte conclusies, aldus vas'gesteld door met weteuschappelijke manna door voede msnschen. Het kind moet de spil worden, waarom alles draait. Er is een tijd geweest-, dat dit niet zoo was Een tijd, waarin het zoo nu en dan gebeurde, dat Zijne Majesteit het Kind nog heel gereedelijk en zonder heel veel voorbereidende stappen huis houdelijk en geenszins wetenschappelijk gedocumenteerd, misschien onpaedago- gisch op een gevoelige, rake manier aan den lijve getuchtigd werd. Een tijd, waarin Z. M. nog niet geclassificeerd, beëtiketteerd werd. waarin een kiud een kind moest zijn in den gewonen zin des woords. 't Kan wezen, dut ze nog wat vau den ouden stempel zijn zij, die niet zoo verbazend veel ophebben met een nieuwigheid, omdat het eeu nieuwig heid is maar het sollen met he? kind zit velen dwars. Ze denken dik wijls is het kind dan een porseleinen poppetje, en zijn wij vroeger óók zoo'a poppetje, zoo n breekbaar glaasje, zoo'n byouterietje geweest? Eeu kind is eeu heerlijk brok jong leven, een wandelende wereld op zich zelf, maar een wereld zonder zwart galligheid, e.jn huppeleude maatschap pij. Het kind is een troost voor on gel ukkigen, een steun voor ouden van dagen, eeu bezielende levensbron voor wie daar treurig of in dorheid neder- zitten Ziju s'em, zijn bewegingen, ze verrukken. En een eerste plicht van de mensch- heid is, de kinderen te eerbiedigen. „Geef het kind wat des kinds is", dat beteekent, geef het al, waaraan het behoefte heeft. Een kind is half dier, half God. Het eet als een wolf en drinkt als een beeris speelsch en vernielzuchtig als een jonge kat en springt als een Historische Roman door M. C. VAN DJÖN ENDS!. (Nadruk vsrbodan). Was hun boos opzat volbracht, dan zou toevallig heer Dirk op het juiste oogblik ali haar redder optraden Daarbfl koa iQn saak veel wiooen en niets verliezen. Aldus z^u overleg gingen. Reeds waren zijn ruiters mat de baide booswichten handgemeen, wer den verschrikkelijke bedreigingen ge- Uit en verkeerde Julia in doodangst. Het was haar eindelijk gelukt zich van den blinddoek te bevrijden, zoo dat ze ooggetuige wa« van al wat er om haar voorviel. Maar begrflpen deed ze er nleti van. Met een *reet van ontzetting zag ze, toen de koets plotseling stilstond, hoe de koetsier voortgesleurd werd na zwaren val. En.Walterriep ze fo red hem!' Al het bloed week uit haar wangen, haar oogen werden onnatuurlijk groot. ZQ had hem her kend. Ook de vechtenden staakten de vflandelDküeden voor een oogen blik. om met ingehouden adem te zien, wat gebeuren zou. Toen kwam heer Dirk. lammetje.... maar in zijn slaap heef* het iets van het stil verhevene uit een andere wereld, waar geen zorg en verdriet heerschen en als het glim lacht en zijn klare oogen opslaat, ziet men daarin de onschuld van het Pa radijs. Geef het kind wat het behoeft, laat het maar eens springen en lawaai ma ken, geef het desnoods iets om het te vernielen als hij er geen kwaad mee kan. Maar bovenalhoudt het kind kind. D&ar heeft het in de eerste plaats recht op en wie een kind zijn kindsheid ontneemt, doet grooter schade aan de maatschappij dan hij, die haar vast gestelde regelen overtreedt. Want 't laatste is nog weer goed te maken, het eerste is ou herstel baar. Gelukkig hij, die kinderen heeft, want hij bezit een schat, waarvan niemand de waarde kan bepalen. Maar dat sollen met het kind Zie, eeu kind moet regceren in onze harten, het mag Koning zijn in het rijk onzer liefde a tout seigneur tout houneur: iederen heer zijn eer. Laat het evenwel niet zoover komen, dat Z zich van ziju gezag in zijn rijk al te zeer bewust wordt, hij zou lichtelijk zijn bemoeiingen uitstrekken tot andere gebieden, waar de Mensch regeert, en zich rechten aanmatigen, die hem niet voegen. Duidelijker ge sproken een kind is „maar een kind." Wat den Mensch past, mistaat het Kind. Niet zij behooreu uit te maken welke maatregelen er genomen zullen wordeu, maar gijzelf, gij, Mensch, stelt die verordening vast, uit de hoogte van uw Mensch zijn. Geen oogeublik mogen de ouders vergeten, dat zij hun kind ten voor beeld moeten zijn, maar zij zij alleen, zijn en blijven de hoofden vau het gezin. Wat zijn wij, thans volwassen men- schen, stakkers vau een vroegere ge neratie, toch veel te kort geschoten Wat wisten onze moeders bijv. van opvoedkunde af? Durfde eene moeder boeken daarover lezen, dan liep zij gevaar te hooren dat zij „te veel boe ken over opvoedkunde gelezen had, om een enkel kind goed op te voeden" (zie zekeren Hollandschen jongen). Hoe is het toch mogelijk, dat wij door deze niet in de paedagogiek'onderlegde vrouwen niet tot boosdoeners, tot ab normale individuen zijn gevormd Van methode was weinig sprake, slechts twee dingen waren meestal duidelijk: haar groote liefde, die voor haar kind bergen kon verzetten, en veel leelijks, maar liefst met den mantel der liefde, bedekteten tweede, dat onze moeders ons kind wisten te houden. Het oud- Hollandsche gezegde „Eerst menschen, dan hangooren", was een woord naar haar hart. M«t for scha grasp bracht hy de dieren tot staan. Deze kloeke daad ontlokte gejuich. Hfl kon op de groote dankbaarheid van freule Julia staat maken. Nog vóór bfl by haar was, werd de ongelijke strQd hervat, zonder dat er öooden vielen. Doch de schermutseling eindigde, toen heer Dirk hem sommeerde zich aan hem over te geven. „Op een voorwaarde heer zei een van ben. «Laat hooren 1" antwoordde heer v#n Valokenisse «Dat we ongemoeid vertrekken mogen 1" „Dankje de duivel! Je zult voor je euveldaad boeten 1* «Dan geven wo ons niet over, maar vechten ons liever dood, nadat deze dolk vooraf de kans voor u beeft af gesneden, de freule levend in bezit te krflgen 1* zei dezelfde woordvoerder, zön gevaariyk wapen dreigend zwaai end. Julia gilde van schrik. «Laat af, ontaarde booswichtriep Dirk, die zjjn rol niet minder meester- ïyk speelde dan de gewaande roover, «laat af, raak de edela jonkvrouw niet aan\A «Alleen, zullen we vrijuit kunnen gasn „Ik wil je alles beloven, schurken, ik moes wel!" „Zult ge ons niet vervolgen, noch laten vervolgen?" Evenals ui3t zooveel, zal zeker ook hier de waarheid wel in 't middmi liggen. Vroeger bemoeide men zich te weinig met het Kind. Wie zal de rampen tellen, die de onvolkomen kennis van het kinderleven veroorzaakt heeft en nog veroorzaakt;Eere den manueu en vrouwen, die hun krachten wijden aan het oplossen der mysteriën van de kinderziel. Hoe meer kennis van het Kind, des te meer kans van slagen bij j het opvoedingswerk. I Maar nog eens, sol niet met het j Kind. Laat het zijn plaats, zijn natuur- lijke plaats, bewaren onder aan de ladder. Dat niemand de stijging ver- haaste Z. M. het Kind schrijde lang- 1 zaam naar boven tot de plaats, waar het zich eensklaps als Mensch gemeta- i morfoseerd ziet. Men gunne vooral aan het kind zoo lang mogelijk de kinderlijke pret. Het is de vraag of wij ooit zuiverder genot smaken in ons later leven. O gij, paedagogen, wees toch wat minder zwaarwichtig Een fout tegen de Griek- j sche grammatica,een domheid in de alles regeerende wiskunde zelfs, ze is heusch I minder ernstig dan een zonde tegen de natuurlijke ontwikkeling van de kin- derziel. Gij vaders, laat uw kind u niet boven 't hoofd groeieu, maar wees ook niet altijd zoo tuk op uw „gezag". Menig groot staatsman en degelijk ge- leerde is er op betrapt, dat hij soms j op handen en voeten door de kinder- 1 kamer kroop, met joelende kinderen op zijn rug en aan zijn jaspanden. Als j uw kinderen hun besten kameraad in j u zien, zullen zij 't meest van u hou- den. En daar komt 't, op aan, dok voor j 't noodzakelijke gezag Pas vooral op, dar gij uw kind niet blase maakt. Die vroegrijpheid, gevolg dikwijls van misplaatste goedigheid der ouders, door de kinderen te veel avond partijtjes te laten genieten, te groote reizen maken, vooral te veel weelde leeren kennen die geblazeerdheid is voor een kind misschien wel het allerergste. Onze kinderen behooren meer vrijen tijd te hebben voor eenvoudiger ver maak zij moeten zich niet schameü voor kinderlijke pret. Laat hen in Sinterklaas gelooven zoo lang als 't maar kan. Laten wij het feest van den Goeden Heilige met hun meevieren, ook later nog, als er sinds jaren geen schoenen en sokken meer opgehangen worden in den schoorsteen, maar kinderhanden nog even gauw gevuld zijn met wat zoets en aardigs, en de oogen van onze knapen eu meisjes nog stralen in afwachting van al de verrassingen. Buitenland. „NeenIk beloof het je ,Op nw eere woord „Op mijn woord van eer Hiermee waren de onderhandelingen afgeloopen. De helde manrsn gaven blflk, dat xe groot vertrouwen stelden in het woord van dan jongen edelman. Ent dat konden ze In dezen gerust doen ook. Blijkbaar in de vroolUkste stemming verlieten xe de koets en wilden xe hun paarden terughalen, ten eiDde ze voor te spannen en weg te rijden. Daar zagen ze echter, dat er slechts één paard meer was, en dat de koet sier het geraden geacht had, van de goede gelegenheid gebruik te maken en het hazenpad te kiezen. Heel In de verte zagen xe bem voori galoppeeren. Nu hadden xe niet meer te twijfelen aan diens verraad Alvorens zoo spoe dig mogelijk oen goed heenkomen te zoeken, meenden ze, dat het niet meer dan een klein staaltje van bun plicht was, als zjj heer Dirk, die hen voor dit spelletje met goed-gerande Zeeuw- sche guldens mild betaald had, op merkzaam maakten op dat verdacht Individu, Terwijl één der belde gelukzoekers het paard aanspande, fluisterde de andere heer Dirk stil tn 't oor: „Ziet ge dien ellendelir g, dien ge zoo goed waart 't leven te redden, heer?" „Jawel!" antwoordde de aange sprokene. .Wacht u voor hem. Hfl gaat de De strijd in en buiten Europa. De verschiller.de Britsche en Dutt- sehe rapporten over het jongste zee gevecht atelien niet duidelijk in het Ucht welke partij er ln dozen strijd het bezte Is afgekomen, maar doen ons wel zien, dat bet een betrekkelijk onbelangrflk treilen van lichtere strijd krachten is geweest. Volgens do Engelscha betichten zou een Dultsche torpedojager gezonken zfln, maar volgens de Dultsche tele grammen is het julat deze torpedo boot, die met zware averij in IJmuiden Is binnen gebracht, Het gevecht heeft onder xeer on gunstige omstandigheden plaats gehad eo de mogelijkheid l« dus geenszins uitgesloten, dat de Engelschen ge msand hebben het oorlogsschip tot zieken te hebben gebracht terwijl dit in werkelijkheid nog diflvende in een neutrale haven kon binnengesleept worden. Een zelfde twflfelgeval doet zich bjj de verliezen aar. Engelsehe zflde voor. Volgens de Dultsche telegrammen werd een Engelsehe orpedoboot ge durende den strijd vernield en zou na het gevecht een tweede door waar nemers uit Dultsche vliegtu'gen ln zinkenden tosstand zfln aangetroffen. Waar het Londeoscha communiqué erkent, dst een der Engelsehe torpe dojagers door een torpedo getroffen en door de Eogelsehen zelf tot zinken gebracht werd, kan het zinkende vaar tuig, dat uit de vliegtuigen is waar genomen, wal hetzelfde schip geweest zijn, dat in den strijd hopeloos door een torpedosehot werd vernield. Nadere Berlflnsoba berichten doen evenwel vermoeden, dat het later ln zinkenden toestand aangetroffen schip nog een Engelsehe haven heeft kun nen bereiken. In dat geval zou het getorpedeerde oorlogschip een ander vaartnig lijn geweest. Zqoals wfl reeds mededeelden, ls Wilsons boodschap aan den Senaat voornamelijk ln da pers dsr gealli eerde landen zeer ongunstig ont vangen. Be', denkbeeld van den Amerikaan- schon president ls geenszins nieuw. Br moet, waar verdragen den vrede niet duurzaam maken, oen macht worden getchapen als handhaafster van da duurzaamheid dor organisatie. Die macht, welke zeer sterk moet zijn, kan slechts de georganiseerde macht van de meerderheid dar mennch- heid zijn. In beginsel zijn beide strijdende partijen het mat dit denkbeeld van den president volkoman eens. Enge land WBnscht als eon der voorwaarden van een duurzamen vrade, dat achter het volkenrecht en achter alle ver dragsbepalingen tot voorkoming of beperking van vijandelijk heden een of andere vorm van Internationale sanetle moest worden uitgevonden, waartegen de sterkste aanrander xou toedracht der zaak verklikkeo I Let maar op! De jonkvrouw schflnt hem te kennen. Zij noemde tenminste zfln naam, was bezorgd in hem en wilde, dat we hom zoodon redden „En hoe noemde ze hem dan vroeg Dirk van Valckenlsse, verblee- kenn bfl de gedachte aan verraad. „Walter 1" werd hem geantwoord en dat eene woord had een machtigen indruk op hem, want hij beefde over al zjjn leden. „Hij, altijd hl)Hoe heaft bfl daar van iets kunnen afweten Mijn plan was toch zoo geheim. En hoe komt hij alB koetsier hier mompelde Dirk. Doch bfl was nu niet kalm en kou alles niet geregeld nagaan. Boven dien bad bfl zich met Julia te bemoeien. Met dezelfde koets zou xe vervoerd worden naar de woning van heer Dirk, wiens landhuis in den omtrek stond. Was ze daar wat op haar verhaal gekomen, dan zou bfl haar naar Middelburg terugbrengen. Met dexe schikkingen was de jonkvrouw zeer ingenomen. Ze bad behoefte aan rust. Haar ontvoerders moesten dos met hun rijtuig nog mee. Zfl schenen er hoegenaamd geen bezwaar tegen te hebben. Julia dankte den jongen man uit den grond van haar hart voor zfln redding en xfln verdere bemoeiingen. Dirk was iu de wolken van gelnk Toen ze zfln eenvoudig landhuis bereikt hadden, liet bij haar ver afdeinzen. Reeds vroeger heeft ook de Duitseha Rijkskanselier te kennen gegeven, dat Dultschland bereid was, elke poging om een herhaling van oorlogen al» de tegenwoordige in de toekomst te voor komen eerlflk mee te overwegen en tot verwezenlflking van dit doel mede te werken. Die richting moet het dan uit en het ls dan ook niet tegen dit denk beeld van den Amerikaanschen presi dent, dat de pers der entente zich keert. Dit geschiedt in hoofdzaak tegen Wilsons uitlating, dat een duurzame organisatie slechts mogelijk is na een vrede zonder overwinning. Dat de entente, die tot nu toe nog steeds gepropageerd heeft voor een doorzetten van den strfld tot de uit- elndelflke overwinning bereikt la, zich met deze uitlating van den presi dent geenszins kan vereenigon, laat zicb volkomen begrflpen. Wil Wilsons denkbeeld spoedig werkelijkheid worden, dan dient aller eerst het wantrouwen, dat bfl beide strfldende psrtflen nog bestaat, te wor den weggenomen door een eerlflke bespreking. Eerst op deze wflzo zal in de toe komst een vrede tot stand kunnen komen waarbfl geen gedeelten van het gebied eener oorlogvoerende pattfl bfl vflacdelflke rflken wordt gevoegd, wat noodwendig weer na korteren of langoren tfld tot nieuwe oorlogen zal aanleiding geven. Ondanks de afkeuring welke WilionB rede ln Engeland heeft gevonden, schflnt zfl toch een diepen indruk te hebben gemaakt. In de Amerikaansehe per» wordt den president voor zfln streven naar een duurzamen vrede alle lof gebracht. De senator Stone noemde Wilson'» rede zelf» het grootste ■taatidocnmeut van deze generatie. Men gevoelt blijkbaar, dat Wilion niet opnieuw over den vrede zou be gonnen zfln als hfl er niet vau over tuigd was, op den duur met zfln vredesarbeid kan» van alagen te hebben. Senator Cummings heeft voorgeiteld dat een week zal worden gewfld aan de beraadslaging over de rede van WÜBon. Hfl verklaarde dat de beschou wingen van den president de belang rijkste waren, nog ooit door een presi dent van de Vereenlgdo Staten te berde gebracht. Of hfl gelflk had of nietde Senaat behoorde de quaetties, die er bfl op het spel stonden, aan een volledig ondersoek te onderwerpen. Stone, de voorzitter van de Senaats commissie voor de bultenlandsche aangelegenheden, bestreed het voorstel van Cummlogs, wflldat maartfldverlle» zou beteekenen. Redevoeringen, zoowel instemmende ah beitrfldende, zouden den president niet wflzer maken. Teil slotte werd het voorstel-Cummlngs vau de agenda afgevoerd. Oerulmen tfld 1» er van de verrich- verschlngen brengen, welke gerechten zfl alle eer bewees. Ondertussehen be gon ze hem velerlei inlichtingen ts vragen, want in de beele geschiedenis wa» haar zooveel duister». „Edele vriend!" zei ze ondermeer, „één dier bandieten, die mfl dreigde te doorsteken, heeft met u nog een fluisterend gesprek gevoerd, hé?' „Ja, dat is zoo," antwoordde Dirk met eenig wantrouwen ln de item, daar bfl niet recht begreep, waar ze heen wou met die vraag. „Bad hfl nog iets bflzonders te ver tellen „Och neen, jonkvrouw, de schurk had alle n nog de brutaliteit geld te vragen 1" „Zoo! Ik had zoo'n idee, dat hfl over W.over den koetsier sprak. Hfl keek in die richting eu u ookl* Het gesprek kreeg veel overeen komst met een stil verhoor, waar zfl als rechter van Instructie fungeerde. „Dat was ook zoo. Hfl wees er op, dat hfl zfln paard kwflt was, benevens alle uitzicht op een losprfls. Daarom vroeg hfl geldMaar voor u, jonk vrouw Juli», zal 't beter zfln, niet moer over die gebeurtenis ts denken „Integendeel, heer Dirk, lk kan u niet hartelflk genoeg danken voor uw hulp. En het doet mU ook zoo goed, dat ge dien armen Walter 't leven hebt gered 1" (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1917 | | pagina 1