N°. 139 1916 Donderdag 23 November. 103de jaargang. Geen tijd. WALTER. 65 FEUILLETON OOESGHE O» uitgave dezer Courant geschiedt Haandag-, Woonsdag- en Vrydagavond uitgezonderd op ieestdagen, PrSjl por kwartaal, in Goau f 1,bulten Goat, franco f 1,25. Afzonderlijke nosimere 5 cent, r inzending van advertentiën op Manadaff, Woensdag on VÏMJDA.G vóór IS tuen. COURANT. Do prjs dar gewone adverteratiSn It van 1-5 regels 60 ct,, elks regal moor 10 et. BJ directs opgaaf van driemaal plaatsing derselfde advartontls wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huweljk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden vss 1—10 regels h t,— berekend. Sewiiatmciaaere 6 «es?. felefoonnnnKer 83. Uitgave vaa is Naaffi.I Yssyootssimp .Gwsek» Coarant". Biieete» 0. W. tam BABinsvsta. Als men zoo ieder hoort verzekeren, dat hij tijd te kort komt, zou men er toe komen te geiooven, dat er geen tijd genoeg meer is. 's Ochtends moet men zich reppen met het ontbijt en 's avonds verlangt men alweer naar een nieuwen dag. „Ja, Ja," met een zucht wordt het gezegd, „de tijd gaat razend gauw voorbij, en hoe ouder men wordt, des te sneller vliegt hij". Men is toch zóó bezet met dit en met dat, en dan komt er bovendien nog zooveel, en 't fs werkelijk waar, men vindt niet eens behoorlijk tijd om zijn eten te nuttigen. Ja 't is erg, hé Zie je, als bet eene werkje gereed is, had het tweede al af moe ten zijn, en het derde wacht dan al weer. Als wij zien de menschen, die zoo verbazend druk zijn, of ontzettend druk doen, en altijd maar weer, dag aan dag, in 't gareel draven, alsof de zweep er achter zit haast je, rep je als we de menschen zoo zien jagen door het leven, alsof ze bang zijn te laat aan het einde te zullen komen, dan vragen we ons afwat willen ze eigenlijk? Man, wat wilt ge? Waartoe al die drukte Wat is het doel van die jacht? Wat zal er door U bereikt worden Welk resultaat ver wacht ge van uw werken zonder rust Wat hij wil? Wel hij heeft nu geen tijd oin dat kalmpjes uit te leggen. O neen, hij moet voorwaarts 't Leven is zoo kort en de tijd vliegt. Anderen? O ja, die kunnen rustig hun dagen uitleven, maar hij niet hoor Hij moet wei. Alles dringt, alles stuwt hem vooruit. Hij ja waarlijk, hij heeft geen tijd tot leven. We kennen het verhaaltje van den man met de hondekar. Karro had geen zin in trekken en bleef op den weg liggen. Hij stoorde zich noch aan een vriendelijke aanmaning, noch aan het dreigement van zrjn baas. Deze krabde zich eens achter het oor en kreeg toen een goeden inval. Wat deed de oolij- kerdHij bond een stuk worst aan de zweep en ging op de kar zitten. Hij zat daar als een hengelaar en liet den hond de worst voor den neus benge len. Karro sprong op en trachtte de lekkernij le bemachtigen. Maar, hoewel hij als een razende liep, hij heeft haar niet kunnen be reiken, omdat hij ze te gelijk met zweep en baas en kar voorttrok. Dat was de geschiedenis van een hond en een stukje worst. Ken toerist wilde een berg beklim men. De top van den berg verhief zieh tot in de wolken. De reiziger zag aldoor naar zijn einddoel en, om dat hij het steeds in het oog hield, bereikte hij het. Toen hij eindelijk, na geweldige inspanning, bovenop den top van den Historische Roman door M. C. VAN DEN ENDS. (Nadruk verboden). Voor Walter, die nergens iets vanaf wist, sprak da verwarring en het bloed duidelijk van wat hier was af gespeeld. Stil slopen de drie mannen naar de voorkamer. .Heeft heor Dumont mijn pleeg moeder dos vermoord vroeg Walter. .Ja", zei de houtvester, .dat heeft hl) Wanda was b|) den molen, toen hy ln den kamp tegen Sanclo d'Avila 't onderspit moest dolven, zoo met zyn lot begaan, dat ze de verpleging van den zwaar gewonden aanvoerder op zloh wensebte te nemen, te meer, daar ze hem nog kende uit den t(1d van haar jeugd. Dumont de San Fuentes kreeg echter oogenbltkken, waarin h(j waanzinnig was. In soo'n vlaag Is haar 't ongelukkig einde toegebracht. En nu ben lk op mjjn ouden dag tot eenzaamheid ge doemd. M(jn aanspraak, mijn ver zorging, mjjn gezelschap, alles verlies berg stond, sloeg hij zijn blikken in het rond en zag niets dan een grauwen nevel. Deze toerist had van mooie vergezichten kunnen genieten, als hij onder het stijgen nu en dan eens om zich heen en naar beneden had gekeken. Dat was de geschiedenis van den man, die een berg besteeg. Een jongen zat bij de tafel en had een bord vol aardappels voor zich. Hij was voortdurend bezig met drie aard appels óón had hij er in den mond, één had hij er aan de vork geprikt, en op den derde loerde hij. Die jongen proefde niet den lekkeren smaak van zijn voedsel. Dat was de geschiedenis van den jongen en de aardappels. Menschen, die geen tijd hebben, laten den tijd voorbijgaan. Ze hebben geen tijd, omdat ze niet zijn als een kind, dat leeft in het heden. Voor een kind is een vrije middag een onafzien bare tijd vol heerlijkheden. Het geniet van elk moment, omdat het niet ver langend uitziet naar liet volgende. Een kind heeft vandaag pleizier of verdriet en denkt niet aan morgen. Maar met het klimmen der jaren komt al spoedig het verlangen in ons naar den tijd, die nog komen zal. Blijven we niet meester over dat verlaDgen, dan ontvliedt ons de tijd. Dan komen we niet meer tot ons zelf, omdat wij in de toekomst willen leven en al strevende nooit kunnen bereiken, hetgeen we begeerlijk achteu, daar het begeerlijke zijn aantrekkelijkheid heeft verloren, zoodra het in ons bezit is. We zijn dan niet gelukkig met hetgeen we hebben, omdat we meenen gelukkig te zullen worden met hetgeen we wenschen te hebben. De tijd, die nog komen moet, is niet ons eigendom en de tijd, die er nu is, kan voor ons van geen waarde zijn dan hebben we geen tijd. Er is iemand, die niet van zijn vrije dagen kan genieten, omdat hij dan steeds denkt aan het werk, dat er op zal volgen. Er is iemand, die zich niet kan verlustigen in den bloei van zijn cro- enssen in den tuin, want als de kleurige bekertjes daar zoo frisch en helder tusschen het gras staan, stelt hij zich voor hoe leelijk ze er zullen uitzien, als ze verflenst tegen den grond liggen. Maar we kennen een ambachtsman, die volgens de officieele uitdrukking een vrouw en zeven kinderen „te zijnen laste" heefthijzelf zegtte zijnen luste. Hij onderhoudt zijn gezin met de verdiensten van het werk van zijn handen I En de man heeft altoos tijd. Als hij 's ochtends moeder de vrouw in het huishouden helpt bij 't aanklee- den der kinderen, dan heeft hij daartoe juist tijd. Als hij de schoenen poetst, dan neemt hij er tijd voor en zingt ondertusscben een vroolijk lied. Hij is van den vroegen ochtend tot laat in ik met haar!" klaasrde Nosga. Deze laatste woorden waren oprecht gemeend. B? beweende haar. Zyn zuster was hem dierbaarder dan hj in 't. dagelgkseh leven zelf wist. Walter had haar nooit anders ge kend, dan als een liefhebbende moeder, die haar pleegzoon waarachtig gene gen was. Zou hg haar verlies niet betreuren Er is geen mensch zoo slecht, of hi) heeft zijn goede eigenschappen. Wanda had dte, andtrs zouden die twee mannen niet schreien van droefe nis en rouw. Ook de heer Dumont had zgn goede zijde. Zouden zijn mannen niet in hem een kundig bevelhebber missen Zouden zU zlin moed en dapperheid en onversaagdheid en beleid niet prij zen Maar om hem werd geen traan gelaten. Anderen zullen in zijn rechten treden en met evenveel doorzicht ca vermetelheid in 't krjt treden en 't doodend zwaard zwaaien. Wanda leed, w(jl ze zijn liefde ver loor, wUl hg haar trouweloos behan delde. Haar hartstochtelijk zuideigk bloed kookte van haat daarover. Haar wraak was onmenBeheigk wreed. Doch ver in don omtrek, ja in 't geheeie eiland, kende men Zwarte Wanda als een kundige liefdezuster, den avond bezig en verheugt zich in elke bezigheid. We lezen van groote mannen, die tijd hadden tot het voortbrengen van onvergankelijke zaken. Hun groote geheim was, dat ze slechts een ding tegelijk deden. Zie, de zon gaat op 't is dag. Een nieuwe ochtend is geboren, hij is er nog niet eer geweest. Die heerlijke morgen vol licht en leven is van ons. En ook de gansche dag, die er op volgt, kan ons eigendom worden als wij slechts met bewustheid de waarde van een levensdag waardeeren. Hoe zoet is 't genot van de avondstilte en de nachtrust als we den tijd niet langs ons heen laten slippen, maar hem nemen als 't kostelijkste goed, dat ons wordt aangeboden. De tijd zal niet langs ons vliegen, maar wij willen zelfbewust door den tijd gaan, tot aan het einde. O, wat is ons leven lang Het be staat immers uit zooveel dagen, die elk weer uit ontelbare momenten zijn samengesteld, momenten van zelfbewust leven. In het heden bestaat de tijd, een schat van tijd. Hij zal de onze zijn. Buitenland. De str(|d in en bulten Europe. Onder da kleine volken, dis door den oorlog zijn geteisterd; behoort ln de eerste plaats Servië. Dit slachtoffer is, nadat het zijn rol had gespeeld, noodig voor het verwekken van den door de groote mogendheden gewen senten oorlog, vil)wel aan zjju lot overgelaten. Bg de verdediging van lijn geboortegrond, was het op eigen krachten aangewezen eu door den vijand onder den vcet geluopen, ie slechts een o,"-schot y-n Bot leger door zijn bondgenooten gered, door het uit Albanië te voeren naar Italië en Frankrijk Een ander dool is uit geweken naar Koemanie. Hoewel dat lana toen nog neutraal was, heeft het toch die Servische troepen naar Kusland laten doorgaan. In een correspondentie in de NM Ct. vinden vre nu de beBchrg ving van de verdere lotgevallen dezer troepen. Toen de Kussen het expeditiekorps naar den halkan in elkaar zetten, besloten z2 vin üeso ongelukkigen een divisie van verkenners ie organ! seeron. Ongelukkig waren inder daad, wam tot dien had men hen in Kucland vrijwel aan hun lot overge laten en hadden z|j in de dorpen cao Odessa, zoo goed en zoo kwaad als het ging, zelf ln hni, nooddruft moes ten voorzic-n. Toen ze ln het bogln van Angnstns allen in een der kazer nes var. Odessa werden verzameld, vormden ze een troep van havelooze, uitgeputte, beklagenswaardige Heden. Zo werden in Russische uniformen gestoken, gedurende eenlge weken goed gevoed, door Russisch kader aan gevold en op zgn Russisch afge richt. Bi) alle gevechten in de Dobroedzja, als een onbaatzuchtigs vronw, die ten allen t{jde tot fcgstacd genegen was. IX. Het onderhoud. Bomber an in diep gepeins zat heer Jan van den Domburgh den volgenden dag tegen den avond alleen op zjjn kamer. Het winterzonnetj 6 wierp haar laatste stralen naa; binnen en schonk 't ver trek een droefgeestig aaDzien. De oude man geleek afgeleefder dan ooit, ja, een trek van levensmoeheid vlei bg bem zelis waar te nemen. De oude muren, die zoo vaak een luidruchtig feestgedruheh weerkaat sten en een tahyke schare van edelen en jonkvrouwen, hier ten fsestdlsch verzameld, omsloten, verborgen in deze dagen slechts een klein gezel schap, dat gebokt ging onder groots onrnst en stil leed. De dwalende oogen van jonkvronwe Julia schenen minder aandacht aan heer Jan te schonken, en diep treurig liep ze zwggend door de zalen, alleen haar godsdianstpllehten drukker en nauwgezetter waarnemend, zfi 'took meer machinaal. Haar vader maakte zich ernstig ongerust over 't uitblijven van zijn zoon Roland, Zelfs binnen de poorten der belegerde stad had bg een onder zoek laten doen of men hem misschien waaraan za deelnamen, hielden zij het langste stand, en toen, nadat den 19en September het Bu.gas.rsch Dultscho cfftnffet voorshands was opgehouden en er eenlge dagen rust kwamen, gedurende w-ilks de geleden verliezen konden worden vastgesteld, bleek het dat de Serviseh-Ruisisohe divisie reeds 35 percent van haar oorspronkelijk effjetief had verloren. Gedurende dien tjd van betrekke- ïgke kalmte had men haar niettemin de verdediging van ae voorste linie, dat was dis van KobaniaToprahissar, toevertrouwd j en achter hen bleven rustig gelegerd de Roemeniërs. Terwijl alle andere troopen slat van haar plaats kwamen, slaagden de Serviërs er in den vijand verscheidene kilometers achteruit te werpen. Dat succes was hun echter duur te staan gekomen. In dien nogerdaageehen veldslag lieten zij moer dan 30C0 dooden op het terrein. Ook het aantal gewonden was aanzienlijk; want toen appël werd gehouden, bleek het, dat reeds moer dan 60 percent van de oorspronkeigke sterkte balten gevecht was gesteld. Maar da Serviërs lieten zich daardoor niet ontmoedigen. Zij bleven onversaagd op hun post. Zij lieten zich lettsrigk wegmaaien en riepen elkander hun oorlogskreet toe ,het herstal van het Servische rijk". Zoo luidde het ook in een ving- schrift, dat het Boemeensche hoofd kwartier onder hen had laten uit doelen. Daarin werd gezegd, dat de Russische en Boemeensche troepen in het Westen den Donsa waren over getrokken en alreeds Belgrado weer hadden bezet en de verbindingen tusschen de centrale mogendheden en baar Balkanbondgecooten hadden onderbroken dat het lager van Sarrall al de Stara-Planina in Macedonië bad bereikt, dat alzoo nog een laatste krachtsinspanning van hen voldoende zou wezen om hot Bulgaarsche leger g'.hao! in te sluiten en dan te vernie tigen. En zij geloofden dat alles, en zij dia don dood vonden ln de loop graven en in de steppen van de Dobroedzja, zij zgn gestorven in de overtuiging, dat ze hadden meegehol pen om Servië alreeds woer te her stellen. In twas dagen tjjds zijn daar van de Servische divisie 5000 man ge vallen. Wat er nog overbleef Is bg de verdediging van Con&taaza ge sneuveld. Zg werden daar afgesneden en vormden daar een carree en hiel den zoo nog stand togen twee storm aanvallen van de aanrennende cava lerie. Bfl den derden werdan za geheel overhoop gereden. Slechts zeventien van de dappere schaar vielen nog lavend, hoewel min of meer zwaar gewond, ln handen van de Balgaren, die, met eerbied en be wondering vervuld voor zooveel be toonden heldenmoed, hen met alle zorg, welke de omstandigheden toe linten, zoo ras mogelijk naar een der lazaretten overbrachten. Zoo was het tragische maar roem rijke einde van de Servische divisie ln de Dobroedzjo. Eenzelfde lot subget ook de andere rest van het weer nare deel van het op esn of andere manier toch gevingen genomen had. Het bleek alzoo r.iet te zga. Toen was de gedachte in zyn ziel gerezen, dat Roland tijn post var laten koo hebben, om zieh voor eenige nren in do nabgheid zijner beminde te ontspannen. En hoewel dat een treurig lelt zon zijn, dat vooral nu zwaar geboet zon worden en het wel zeeronwasrschgniyk wis, dat de jonge edelman zijn plichten zoo zou ver- waarloozsn, toeh wenschte h5, dat het zoo zijn mocht. Dan wist h(i in eik geval iets en zou die pfoigke on zekerheid, die hem nog ziek maken zon, vaD hem weggenomen *jjn. H(j rekende 'o rich tan taak, een renbode naar Zuid Baveland te zenden en oe bruid Geraldlno van Schongen in kannis te stellen mot het geheim zinnig, spoorloos verdwijnen van heer Roland. Meteen zon bg dan weten of zgn vermoeden waarheid bevatte. Op den avond van dienselfden dag reeds kwr.m de boodschapper terug, vergezeld van een sehoone amazone. Dat was freule Gsralditie van Behan gen, die onder zulke droevige om standigheden konnis kwam maken met den vader van haar bruidegom. In niet mindere mat» deelde zg in de wassende onrust. Zelis moest heer Jan haar nu en dan wat bedaren en Servische volk, voor zoover het niet in xrggsgevangenschap is, beschoren, dat even onverschrokken en hardnek kig als de kameraden het Noord oosten, nu al ruim twee maanden ln het Zuidwesten aan het Macedonische front worBtelt voor hot herstel van het Servische koninkrgk. Ook z(j worden gebruikt op het meest bloot gestelde punt on voor het zwaarste werk, en gaan daarby langzaam maar zeker ten gronde. Het Servische leger, dat in Augustus van Korfoe naar Saioniki word overgebracht, en van daar aan den Wosteiyken vleugel tegen Monastir opgesteld, telde 60 000 man. Ongeveer 5000 man bevonden zich toen nog in Znid-Frankryk, het waren de meest nltgeputten en de swaketen, van Korfce en nit Italië daarheen geëvacueerd, om op hun verhaal te komen. Van da reconvalescenten in Frank- ryk hooft, toen zg, eveneens in Octo ber, naar Salcbiki zgn ingescheept om de zware verliezen, door de Serviërs geleden, eenigszins aan to vallen, geen enkele Macedonië bereikt. De Éagelsche transportsche pen Crossbill" en .Sebeck", waarop sg waren geëmbarkeerd, zgn onder- ecneldenigk den 11 en 13 October door Dnltache dnikbocten bezuiden Matapan getorpedeerd en onmiddellijk n.-et man en mnis in de diepte ver dwenen. Als pleister op de wonde heeft generaal Sarrall toen een plechtige oproop tot de Servische troepen ge richt. Deze Inidde„Servische helden I De zegevierende Boemeensche en Russische troepen slaan in het Noor den de Bulgaarsche erfvyandeu dood, die zich nu met de laatste hun nog overgebleven kracht op ulieden wor pen. Gy moet ze nu tegenhouden en torngdrg'ven tegen het Roemeensch- Rueaische leger. Gy moet dat doen, niet alleen om n te wreken, maar ook om uw vaderland te bevrydsn. Ser vische helden I GU hebt op het oogen- biik reeds 200 vierkante K M. van nw vaderland heroverdgaat voort, uw plicht niet te vergetenvernietigt den wankelenden vgand; herstelt het groote Servië 1" Het was niet noodig do Serviërs te beleedlgen door deze leugenachtige voorstelling, zg zonden zonder dat hnn plicht doen, wanneer het betreft te strijden en ts Bterven voor hun ideaal, het horstel van een Groot- Servië. Dat bewijzen ook de verliezen, die zg leden en waardoor zU reeds tot do helft van de oorspronkeigke sterkte zgn teruggebracht. Op het West. oorlogstooneel Is niets van betcekenls voorgevallen. Op het Oost. oorlogstooneel is het Roemeenrche strgdperk nog altydhet meest belangrykc. In een volkomen verrassenden aanval Is het bger van Falkenhayn over het zandgebergte tot diep in het land van den vyand doorgedron gen. Dn Walachysche laagvlakte ligt voor hem open. De doorbraak over bet mac' tige Vuikangebrrgte en den 15 K.M. langen Sznrdnkpas is een geweldige prestatie. Zy be'neersehen nn bet gewichtige krnispnnt van gernBtstnllen en ka.ineerend toespre ken, by, die zgn eigen woorden niet geloeide. Hg wist niet meer, wat hij van Roland denken moest. Zoover hy den jongen man kende, was deze goedig en vrooigk van aard, doch noch trou weloos noch slecht, al had bg jengdige streken en leefde hg wat al te weel derig en zorgeloos. Van hem bad de onde heer, hy hield er zich vast van overtuigd, nimmer een daad te vreezen, die den edelman onwaardig is en een smet kon werpen op zyn onbezoedeld blazoen. Zyn dochter Jnlia was met Geral- diue van Schongen, die hij gaarne om baar schitterende schoonheid en edele hoedanigheden tot syn dochtrrwensoh. ts, vooral daar so zjn Roland hartelijk scheen te bemlnneD, op haar kamer. Eu nn zat hg geruimen tyd allerlei mogeigkheden en waartchyniykheden op te sommen, in betrekking met het nitbigven van zgn zoon. ZUn ïgk was niet gevonden. Hg leefde dns. Kwam hg eenmaal terecht, dan zon hg hem, naar bg zich voor nam, gedacht onder handen nemen, 't Was toch meer dan erg, dat hy zyn naaste bloedverwanten, zyn bruid zelfs, geen bericht zond, geen enkel teoken van leven. (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1916 | | pagina 1