N°..146 1915
Zaterdag 11 December,
102de jaargang
Bij dit nou behoort eeo
Bijvoegsel.
GOESC
Da uitgave dozer Courant gelehiodt Maandag-, Woensdag- en'Vrydagavoad
uitgezonderd op (eettdagen.
frjja par kwartaal, In Goes f 0,7S, buiten Ooei, franco f I„IB„
Afionderlijke nommers t cent,
inaendlng; ran adyartentiëB op Maandag, Woensdag
en VRIJDAG ▼óór 13 uien.
De prB« der gewone advertentlïn la van 1-5 regels 50 et., elke regel meer 10 et
BJ directe opgaaf van driemaal paattlng derrelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekende
Geboorte-, hnwelgk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regels k f l,-~ berekend
Bew$snaciUisrs 5 sen*.
Telefoonnummer 33. Eirestaar 3. W. tab Babnsvkld. Uitgave va a do NmeïI. Vamaootsshap aQosreke Couraat". Hoofdieiiaklaur W. J.' C. tam Samtbs.
Uit de Pers,
Mevrouw Harris.
Het Vuil. sell rij ft
De Haagsche briefschrijven van Be
Tijdt die zelf in de strengste anonymi-
lei t is gehuld, heeft sinds lang een
even anonymen compère te hulp ge
roepen, om de Vrijzinnige Concentratie
te bestrijden. Deze compère heet een libe
raal, die genoemden briefschrijver aller
lei gewichtige mededeeliugen doet
omtrent de gevoelens en voornemens
van de vrijzinnigen, en wordt dus in
het weinig benijdbare karakter van
verrader ten tooneele gevoerd. Gelukkig,
dat de inlichtingen, die hij aan onzen
clericaleu bestrijder verstrekt, van dien
aard zijn, dat wij niet het ergste van
hem behoeven te denken, maar hem
onder de politiek-zwakzinnigen kunnen
rangschikken.
Hij deelde toch aan den Haagschen
briefschrijver van J)e Tijd mede, dat
wij, vrijzinnigen, er op gesteld zijn de
Statenverkiezingen in 191G te winnen
nu dat is een waarheid a la Palisse.
Maar dan komt verder de verrassing
Wij geven eigenlijk noch om het Staats
pensioen noch om de Grondwetsher
ziening, maar sturen enkel aan op zoo
groot mogelijke breuk tusschen de Re-
geering en de Rechterzijde.
Wij zullen ons niet vermoeien met
den luguberen nonsens van den liberalen
anonymus te weerleggen, het werk der
Staatscommissie, dat zijne voltooiing
nadert, zal dien wel dood slaan. Maar
wij veroorloven ons toch de vraag,
of liet uit politiek oogpunt door den
beugel kan, met zoo'ii oncoiitroleerbaren
onbekende te werken. Dat is de manier,
die herinnert aan den beklaagde, die
het voorwerp, waarvan hij beschuldigd
wordt het gestolen te hebben, zegt van
een onbekende te hebben gekocht. Of,
als iemand die vergelijking te onaan
genaam vindt, het is de manier van
iemand, die op een uwer gedragingen
aanmerking maakt, en daaraan kracht
meent bij te kunnen zetten door de
mededeeling, dat ieder, die hij over de
zaak sprak, het met hem eens was,
terwijl hij op de vraag, één van die
velen te noemen, het antwoord moet
schuldig blijven. Dat herinnert aan
strooibiljetten, waarin de caudidaat
wordt uitgekleed, eu die geteekend
ziju „Een lid van de partij".
Maar misschien nemen wij de zaak
te tragisch op en worden wij hier
eerder herinnerd aan Mevrouw Harris.
Daar de tegenwoordige generatie
helaas Dickens niet meer of veel te
2i FËIJILLETO]S.
De verwisselde Kist.
Roman, naar hst Engelsch
van ROBERT LOUIS STEVENSON.
,In ordel" risp de advocaat uit.
„Onze plannen afin beraamd. En ze
■luiten ala ten buidat ia 't voor
naamste.'
„Maar ik begrjp nietzei Pitman
klagend.
,0, dat komt wel terecht, ala 't zoo
ver is," lachte Michael, terwjl hfl
opstond.
„Ik weet nog volstrekt niet, wat
we nu eigetiiyk moeten vertellen", zei
Pitman.
,Dat valt ons op 't rechte oogenbllk
wel in," antwoordde de advocaat.
„Maar ik kan geen verhaal beden
ken," stribbelde Pitman tegen. „Dat
heb ik nooit gekund, van mijn leven
niet.'
„Ja, jongen, dat zal toch moe
ten", zei Michael leukweg en riep
den kellner, met wien hy dadelijk in
levendig gesprek was. Diep neer
slachtig volgde het mannetje hem
naar beneden. ,Hij is bjj de hand
genoeg, maar kan men in zoo'n
toestand op hem aan dacht hij.
Toen ze weer in 't rUtnig zaten,
vatte h(j moed.
„Dunkt u niet,' zei hjj aarzelend,
„dat het, alles in aanmerking geuo
weinig leest, zal nadere aanwijzing liier
wel onontbeerlijk zijn,
In Dickens' Martin Chuzzlewit, komt
een baker, tevens ziekenoppasseres, voor,
genaamd Gamp, die altijd den mond
vol heelt van eeue mevrouw Harris,
die nooit door een van haar kennissen
was gezien, maar door haar, bij al wat
zij vertelde, sprekende werd ingevoerd.
Dickens zegt, dat de heerschende
meeuiug was, dat ze een verdichtsel
was van juffrouw Gamp's hersens, met
hel bepaalde doel in het leven geroepen
om denkbeeldige gesprekken te houden
over alle soorten van onderworpen,
welke gesprekken alle eindigden met
een lofspraak op juffrouw Gamp's
karakter.
Verander nu de woorden „lofspraak op
karakter" in welkome politieke mede-
deeling, dan zult gij het bestaan van
dien geheimzinniger liberaal, die aan
den po.'itiekeu tegenstander welgevallige
verhalen doet, wellicht hebben ver
klaard.
Buitenland.
Da strijd in en buiten Europa.
Griekenland msg dankbaar zijn, dat
een man als koning Constanten het
hoofd van den staat is.
Want Griekenland is een onzijdig
land, maar door zijn ligging het mid
delpunt der gevechtsterreinen in den
Balkan geworden. Eu er zjn twee
combinaties, welke beide pogen, de
Grieksche regeering tot partijkiezen
te bewegen om daardoor het sterke
Grieksche leger aan haar zijde te
krjjgen, en zich van een overwinning
te verzekeren.
Voornamelijk voor de geallieerden
is de houding van Griekenland van
het grootste belang.
Zonder Grieksche hulp loopt de
tweede Bslkanonderueming, de lau
ding te Saloniki en het stelling nemen
langs Wardar en Cerna.van de Frstsch-
Engelsche troepen groot gevaar op
mislukking uit te loopen.
Niet alleen gaat daardoor de expe-
dltiemacht waarschijnlijk verloren,
maar het prestige van de geallieerden
in het Oosten zal er ontegenzeggelijk
bedenkoljk op achteruit gaan.
Zonder Griekenlands hulp kunnen
de geallieerden op het oogenbllk niets
uitrichten, en, zonder vertrouwen ln
de Grieksche rogeerlng, idreigt van
dag tot dag het gevaar, dat bij een
terugdringen van de expeditiemacht
op Grleksch grondgebied de troepen
ontwapend en mogelijk geïnterneerd
zullen worden.
Geen wonder dus, dat Frankrijk en
Engeland alle pogingen in het werk
hebben gesteld, Griekenland tot party
kiezen aan hunne z{jde over te halen.
En ware de koning er niet geweest,
dan zou dit zonder twjfel gslukt zjn.
Want VeniztlcB, de popnlaire Griek
sche staatsman, had wel ooren naar
het zoete gefluit van den vogelaar en
men, verstandiger zou ziin, ais we de
zaak nog wat uitstelden
„Uitatellen tot morgen, wat vandaag
kan worden afgedaan riep Michael
verontwaardigd uit. „Dat nooit! Kom
aan, moed gevatiriich vooruit maar,
Pitman 1"
In Cannon Street Station vroegen
ze naar den vleugel van den heer
Brown, die behouden was aangekomen
en reden vandaar naar een stalhou
ders iu de bnurt, waar ze een vracht-
wegen huurden. Terwyi de paarden
werden ingespannen, gingen ze zoo
lang schuilen in het kamertje naast
den stal, om zich daar bS de kachel
te warmen. De advocaat leunde met
zyn stoel tegen den muur en verzonk
weldra in een zosto sluimering, zoodat
Pitman aan zijn lot waB overgelaten
in gezelschap van een troepje hem
om strSd aangapende dagdieven, van
de soort, die bfl voorkeur in de bnurt
van een stal plegen om te hangen.
„Slecht weer, meneer,' merkte een
van hen op. „Moot u nog verder
vandaag
„Ja, ja, slecht weer," zei Pitman
en voegde orlij, met een vaag besef,
dat hj) 't gesprek moest afleiden,
„inyn vriend komt uit Australië, hg
heeft een erg opvliegend karakter.'
„Uit Australië vroeg een ander.
„Ik heb oen broer in Melbourne. Komt
uw vriend ook dien kant uit?'
„Neen, dat niet," zei Pitman, wiens
voorstellingen omtrent de geograÜBcha
gesteldheid van Nieuw Holland nog
al vaag waren. Uy' woont diep in
aan hem is het te wyten, dat de eerste
stap op den gevaarlijken weg werd
gedaan en de entente toestemming
verkreeg, te Salonlki troepen te mogen
landen mat de zekerheid, ongehinderd
door het Griekeche gebied naar het
gevechtsterrein in Servië te zullen
trekken.
Dat was al meer dan het neutrale
Griekonland had mogen toestaan en de
konirg heeft zyn eersten minister dan
ook doen weten, dat iflj met deze
politiek geenszins instemde.
Evenwel, de toestemming waB ge
geven en nu de trcepenlanding te
Saloniki had plaats gehad, gaf de
koning zyn woord, dat de opmarsch
der FranschEngelsche troepen onge
hinderd zou kunnen plaats hebben.
Tegeljkertjd verzekerde de koning
zich echter van andere raadslieden en
gaf hQ duideigk te kennen, dat hy
niet van plan was, Griekenland zonder
noodzaak aan de verschrikkingen van
een oorlog bloot te stollen.
Dat de koning wfls en verstandig
gehandeld heeft tegenover zyn land
en zyn volk is thans gebleken.
Want de Balksuexpadltio der ge
allieerden zal zonder twyfel op mis
lukking uitloopen, wanneer de expo-
dbiemacht niet tgdlg tot 4O0OCO man
wordt versterkt, waartoe geen mogt-
ïykheid schgnt te bestaan.
De centralen en Bulgaren liepen
reeds Servië onder den voet en een
krachtig lager maakt zich gereed, de
Fransch-Engelsche troepenmacht bg
Vardar en Cerna op Grleksch gebied
terug te slaan.
Had Venizelos sfjn plannen door
gedreven, dan had Griekenland binnen
weinige dagen, slechts door het onbe
duidende legortje der geallieerden ter-
zyda gestaan, zich tegenover de sterke
legermacht der centralen en Bnlgaren
moeten koeren ec ha. lot van Servië
zou waarschyniyk ook dat van Grie
kenland geworden zyn.
Inderdaad, het Grieksche volk, en
voornamelijk de heethoofden,die,onder
leiding van Venizelos, al dadeiyk
hadden willen partykiezen, mogen den
Griekschen koning dankbaar zyn, dat
hjj nadacht en zich allereerst het be
lang van eigen land voor oogon hield.
De geallieerden, die zeer goed be-
grypen, dat deze Balkanonderneming
reeds zoo goed als mislukt is, begon
nen thans ongerust te worden over
het lot van hun troepen, wanneer zy
naar Grleksch gebied worden terug-
geilagen.
Zy voelen welke indruk de over
winning der centralen op Griekenland
moet gemaakt hebben en verdenken
er koning Constantgn van, dat bg
zich thans by de overwinnende legers
zal aansluiten en het gevaar voor de
expeditiemacht daardoor niet meer
denkbeeldig is.
Vandaar ln den laatsten tyd de
pressie op Griekenland uitgeoefend,
eerst in dreigenden vorm, door belem
mering ven den Griekschen handel en
het wgzen op de mogaiykheld, dat
de Grieksche kust door de oorlog s.
de binnenlanden en hg is schatrijk.*
De mancon keken met grooten eer
bied naar den slapcnden kolonist.
„Ja,* zei de laatste spreker, ,'t is
een geweldig groot land, Australië.
Komt u daar ook vandaan
„Neen," antwoordde Pitman, „en
daar bon ik bl(j om," voegde hy er
knorrig lij. Hy voelde, dat eer;Jge
s [leiding thans uiterst gewenscht was,
pakte Michael daarom bg den arm en
sohudde hem wakker.
„Holal" riep de advocaat. „Wat is
er aan de hand f"
„De wagen is byna klaar," beet
Pitman nijdig. „U kunt hier niet
slapen."
„O best, wte3 maar niet zoo kwaad,
kerel," zei Michael gapend. „Slapen ls
goed voor een mentehIk ben nu weer
frisch. Maar waarom heb je zoo'n
haast vervolgde hg, terwyi hg met
glazige oog en rondkeek. „Ik zie de
kar nergens en ik ben vergeten, waar
we de piano hebben gelaten."
Wat de advocaat zich nog meer zou
hebben kunnen laten ontvallen, is
voor Pitman tot op den huldigen dag
iets, waaraan by niet zonder huivering
kan denker, maar het toeval wilde,
dat gelukkig juist op dat oogenbllk
Iemand kwam zeggen, dat de wagen
klaar stond, zoodat Michael al ?gn
krachten moest verzamelen tot bet
volbrengen van de moeligke taak cm
op te staan.
,jg ment natuurigk," zei hg, terwgi
by op den bok klauterde.
„Ik mennen?" riep Pitman u.t. „Dat
schepen der geallieerden zou kunnen
worden beschoten, later, toen de cen
tralen steeds voorwaarts rukten en
een bedreiging Griekenland tot aan-
slnlten bg den overwinnaar zou kun
nen nopen, meer vriendaiyko onder
handelingen, waarbg men nog slechts
wasrborgen verlangde, dat Grieken
land zich niet op een ongelegen oogen
bllk openiyk als vgand zou ontpoppen.
Maar da Grieksche koning is niet
alleen een man, die begrepen heeft,
dat Griekenlands onzijdigheid voor
dien staat een levenskwestie is, het is
tevens een eerlgk man, die de gevol
gen van de misslagen van zyn vroe-
geren eersten minister wil dragen.
Uit een gesprek van koning Con-
stantyn met een vertegenwoordiger
van da Timet is dezer dagen zoo
duldeiyk het karakter van dezen vont
en de liefde voor zyn land naar voren
getreden.
De koning weet welke rampen iedere
kryg over een land brengt, hy kent
de gevolgen van de jongste Balkan
oorlogen en ziet van dag tot dag meer
grondgebied in Europa door den nood-
lottigen krgg verwoest worden en
het volk, dat er op woonde gedood
of tot den bedelstaf gebracht.
Dat lot wil hg Griekenland besparen
en hy kan dat slechts doen door bi
onzydlg te blgven öf de partg van
den onmiskenbaar sterksten te kiezen.
Maar de koning wil eerlijk bfljven
en op dit oogenbllk niet de te Saloniki
gelande expeditie in den rug aan
vallen, een expeditiemacht, welke
hy niets liever dan zoo spoedig moge-
lgk ingescheept en uit zyn eigen land
vertrokken zag.
De tegenwoordige stand van het
krggsbeargf geeft den koning het
recht, van zyn kant den geallieerden
thans e'schen te stellen en hy ver
langt, dat, mochten de Frsnscheu au
Engelechen, zooals waarschyniyk is,
naar Grleksch grondgebied worden
teruggeslagen, zy o-mlddelUjk naar
Saloniki terug zullen trekken en zich
inschepen.
In dat geval waarborgt Griekenland
hen nogmaals een vrgen doortocht.
De koning Is er van overtuigd, dat
de centralen dan de Grieksche neutra
liteit niet zullen schenden en de
expeditlemaeht ongehinderd zal kun
nen vertrekken.
Geen voorkeur toont du» de vorst
voor een der partgen.
Hg verzekerde den Timet-corres
pondent zyn hoogachting voor Enge
land en vertelde, dat hy er steeds
gaarne zyn vacanties doorbracht,
maar dat bg allereerst koning van
Giekenland is en het voor zgn land
van het grootste belang schte, dat
het bniten den strgd blijft.
Stel, zelde de koning zeer terecht,
dat de party, welke Griekenland eens
tot partykiezen had willen bewegen,
haar zin had gekregen en Griekenland
zich by de geallieerden had aange
sloten.
En stel dan, dat deze overeenge
komen waren nu de krijgsterrichtin.
kan ik niet. Ik heb 't nog nooit van
myn leven gedsan!'
„Ook goed," zei Michael doodbe
daard. „Ik kan niet zien. Maar net
zooale je wilt. Ik doe myn vrienden
graag pleizler.'
Toen Pitman hot dreigende gelaat
van den stalknecht in 't oog kroeg,
nam hij een kloek besluit.
„Best," zei hg, „men jy dan maar.
Ik zal je den weg wel wgzen."
Michael's koetsierschap leek naar
niets. Pitman, die zich angstig vast
klemde en nu en dan hggend tot
voorzichtigheid aap maande, wist, als
de eenlge getuige dezer zonderlinge
evoluties, niet, waarover hy zich meer
zon verbaten, de onverschrokkenheid
van den voerman, of zyn onverhoopt
geluk. Maar de wagen kwam zonder
ongevallen aan het station Cannon
Street en de piano van den heer Brown
werd vlug en handig opgeladen.
„Nou meneer," zei een van de
kruiers, terwgi hy met een glimlach
een handjevol los zilvergeld opstreek,
„dat was een vrachtje.'
„Dat komt van den zwaren toon,*
antwoordde Michael onder 't wegrgden.
Het regende neg steeds, dat het
goot, maar ze hadden nu biet ver meer
te rgden naar de kamers van den heer
Gideon Fortyth, in den Temple. In
een stille zgstraat liet Michael de
paarden stilstaan, riep eeu schoen
poetter, die niets te doen had, om ze
vast te boudeu co het paar stapte van
den bok, waarop zy zulk een komisch
liguur hadden geslagen, om zich te
gen daar to beperken of zich gebeel
terug te trekken, dan 3ou Griekenland
een tweede België zgn geworden,
overgeleverd aan do genade of onge
nade van den vgand.
Het vertrouwen van de geallieerden
ln Bulgarga waB ongerechtvaardigd
geweest, Griekenland behoefde in deze
omstandigheden zich niet aan het
contract mot Servië te houden, hoewel
Griekenland en Bulgarye erfvyanden
bloven.
Da koning wilde, vóór zich tot Iets
te binden, het Engelsche program
kennen, wat, naar men hem zeide,
nog niet was opgemaakt.
Dan ook, zelde de koning, kan men
niet van Griekenland verwachten, dat
het zgn troepen naar andere distrieten
overbrengt, zoolang de gesllleerden
ntet tot het besluit zgn gekomen of
zj al dan niet het ontruimde gebied
zullen bezatten.
De Timet erkent, dat de koning zich
op vasten bodem bevindt,alshg nadruk
legt op de noodzakeigkhsid, dat do
geallieerden een stellige en vastbe
raden houding moeten aannemen als
een voornamen factor voor hun wel
slagen.
De koning zal, uit een oogpunt van
billijkheid tegrnover beide partyen,
evenmin de centralen beletten, de
entente-troepen op Griekech gebied te
vervolgen, indien deze zich niet vrg-
willig inschepen.
Doen zy dit wel en gebiulken zQ
dus Griekenland Diet als alachtveld,
dan staat de koning hen borg voor
een ongehinderden terugtocht.
De tjjd voor dwangmaatregelen is
voor de entente tegenover Griekenland
voorby.
Maar zelfs wanneer dit moeht ge
beuren is de koning niet genegen, zich
in den stryd te storten. Liever biedt
by door protesten Igdelijk verzet en
demobiliseert het leger.
De houding van koning Constantyn
kan in de tegenwoordige omstandig
heden door de combinatie der entente
niet anders dan bliiyk gevonden
worden.
De centralen zeilen ongetwyfeld
gaarne de verzekering geven, het
Grieksche gebied niet te zullen over-
schryden, wanneer hun vyanden zich
vrgwlllig insohepen.
Inmiddels zyn officieren van den
Griekschen generalen statuit Athene te
Saloniki aangekomen om met de En-
golsch-Fransche autoriteiten een ver-
geiyk te treffen.
Een Engelsch blad weet nu al te
melden, dat de geallieerden niet ge
negen zyn, de voorwaarde tot onmid-
deliyk inschepen der teruggeslagen
troepen op te volgen.
Dat zou de toestand buitengewoon
ingewikkeld maken.
Maar koning Constantyn tracht nog
steeds tusschen de gevaariyke klippen
door te zeilen en zyn land te
bewaren voor de verschrikkingen
van den kryg, waarmee het door
minder berekenende staati lieden on
getwijfeld zou hebben kennis gemaakt.
voet naar het doel van hun tocht te
begeven. Voor 't eerst gaf Michael
blgk van een zweempje onrust.
„Zitten myn bakkebaarden goed
vroeg hy. ,'k Zou er leeigk in zitten,
als 't uitkwam, wie lk wss.'
„O jawol,' zei Pitman, zonder er
veel op te letten. „Maar is myn ver
momming ook voldoende Het zou
volstrekt niet vreemd zyn, als ik hier
bektnden ontmoette.'
„O, rietnand zou jou herkennen
zonder je baard," antwoordde Michael.
.Alles, wat jy hebt te doen, is te ont
houden om langzaam te spreken j
door je neus praat je gelukkig tóch al.'
„Ik hoop maar, dat hy niet thuis
is," zuchtte Pitman.
„En ik hoop, dat hy niemand bg
zich heeft," gaf de advocaat ten ant
woord. „Dat zal ons heel wat moeite
besparen.'
Zy'n wensch werd vervult'. Op hun
kloppen versoheen Gideon zelf, die
hen in een kamer liet, waar een matig
vuurtje brandde, de wanden tot aan
het plafond schuil gingen achter een
bibliotheek van rechtsgeleerde werken
en die, op ééne uitzondering na, een
welsprekend getuigenis aflegde van
de liefde voor de wet, die haar be
woner bezielde. Die ééne uitzondering
vormde de schoorsteenmantel, waarop,
in bonto mengeling, pijpen, tabak,
sl garen kis. j es en geelgekafte Fransche
romans verstrooid lagen.
Wordt vervolgd.)
