N°, 114 1915 Dinsdag 28 September 102de jaargang. FEUILLETON, Het Geheim van de Hoeve. GOESCHE O» uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en'Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. Pr8« per kwartaal, ln Goes 0,75, bulten Goes, franco f 1,15. Afzonderlijke nommeri C cent. ncnndlns van advertentlSn op Maandag, Woensdag en VRIJDAG vóór 13 uren. De pr5a der gewone advertentlSn Is van 1-5 regeli 50 ct., elke regel meer 10 et. Bfl directe opgaaf van driemaal paatsing derselfde advertentie wordt de prjjs slechts tweemaal berekend, Geboorte-, huwelflk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regelt 1,— berekend tjswlsnnatmers jé eens! Teletoonnumiser 88, Birestenr 9. W. tam Babnïvjsld. Uitgave y&a de N&r.mJ, Veaaootsskap ,@e»s«he Courant". Hoofdredueteur W. 3. C. vak Sahtik. Zij, die zich met ingang van I October a.s. op ons blad abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende num mers gratis. Het is niet langer de sociaal-demo cratische pers alléén, welke op gedeel telijke demobilisatie aandringt. Ook van andere zijde gaan stemmen op, of het lands belang inderdaad eischt, dat een zóó groote weermacht onder de wapenen blijft. Het Vaderland bevatte dezer dagen een ingezonden stuk, dat, naar het oordeel der redactie, om zijn belangrijkheid de eere-plaats verdiende, en wij kunnen het slechts betreuren, dat de schrijver van het zonder twijfel lezens-waardig artikel er zijn naam niet aan gegeven heeft. Het zou er geens zins aan gewicht door hebben ingeboet. De onbekende schrijver betoogt de mogelijkheid, dat de huidige oorlog jaren lang zal kunnen duren en dit perspectief brengt ook voor Nederland zijn consequenties met zich, speciaal wat de mobilisatie betreft. Wordt, zoo vraagt hij, indien daardoor duizenden en duizenden gezinnen maatschappelijk te gronde worden gericht, de econo mische toestand van ons land niet bedreigd „Zouden de gevolgen van het gedurende jaren in volslagen werk loosheid bijeen houden van een geheel leger militie, landweer en gedeelte lijk landstorm zelfs uit zuiver mili tair oogpunt niet zóó bedenkelijk worden, dat het juist voor 's lands vei ligheid raadzamer ware, tot gedeeltelijke demobilisatie over te gaan Een rechtstreeksch antwoord op deze vraag geeft de onbekende schrijver in Het Vaderland niet. Maar wij behoeven het onze niet achter te houden de tijd is reeds laug aangebroken, dat gedeel telijke mobilisatie haar beslag had kun nen krijgen. Wij komen daarop meteen even terug. Het bewuste jngezonden stuk bevat evenwel iets, waarop wij de volle aan dacht willen doen vallen. Er komt een tijd, zoo heet het, waarop een regee ring, zelfs de meest hoog gehoudeue, niet langer kan volstaan met, zonder uiteenzetting van hare gronden, van het volk een zoo ongehoorde krachts inspanning te blijven eischen, als het volhouden van de mobilisatie gedurende jaren bcteekent. „Het Nederlandscke volk heeft in dezen crisis-tijd getoond, zijn krachtige eu eerlijke regeeriug te waardeeren en loyaal te steunen. Blinde lings gehoorzamen ligt echter niet in 43 Na een oogenbllk kwam san kelner de barones mededeelen, dat de modiste er was met een japon. De onde dame was nn wel genoodzaakt, hen alleen te laten. „Er ie iets ernstigs gebeurd, vrees ik', zei Ellen, toen de deur achter de barones gesloten was. ,Ik ben gisteren avond b(J n geweest, om het n te vertellen. Harriet 8wlndon wordt ver mist." ,Hè Hoe weet n dat „Meneer Smithson is te Brighton geweest en misschien ontdekte zj z{|n aanwezigheid daar en vlnchtte, mis schien ook Is zjj in banden van haar vijanden gevallen. Zeker is, dat zij nlt haar pension verdwenen Is ouder znlke eigenaardige omstandigheden, dat de politie een onderzoek instelt." Ashbey herinnerde zich Hope's overhaast vertrek en vroeg zich af, of hfl met Harriet was vertrokken. .De politie?" herhaalde Ashbey. .Vertel eens alles, wat n er van weet. Waar is Smithson .Weer terug naar Brighton. Zoover als we de feiten kannen vaststellen, szhOnt het, dat vier dagen geleden, om elf nar 's morgens, Harriet zich aankleedde en naar het eind van de pier wandelde, waar meneer Hope als gewoonlijk op haar wachtte. Zg liepen verscheidene malen op en neer, zaten een aartje ln het paviljoen en zj) ging om één nur naar hals terug voor de ianch hg wandelde een eind met haar onzen volks-aard en op den duur zal de regeering het vertrouwen der natie slechts kunnen behouden, indien zij deze behandelt als een volk van mon dige staats-burgers, die er recht op hebben, in de hoogste belangen van het land te worden gekend." Volkomen juist. Wij kunnen beter accoord gaan met den onbekeuden schrijver in Het Vader land dan met den hoofd-redacteur van dit blad, die, tevens redacteur van De Vaderlanderofficieel orgaan van de Liberale Unie, in laatst-genoemd weekblad schrijft het gaat daar ook om de kwestie der demobilisatie „Het liefst ware ons, als er binnens kamers over deze zaak tusscben Re geering en Volksvertegenwoordiging een overleg zou kunnen worden ge pleegd, dat tot resultaten leidde." Waarom binuens-kamers Het woord van den schrijver van het ingezonden stuk in Het Vaderland-. dat het aanbeveling verdient voor onze regeering, de natie te behandelen als een volk vaD mondige staats-burgers, die er recht op hebben, in de hoogste belangen van het land te worden ge kend, dat woord lijkt ons heel wat fierder. Met al het respect, dat wij voor de Volksvertegenwoordiging hebben, vragen wij ons af, wat voor resultaat het heeft, zoo binnens-kamers over den politieken toestand van ons land wordt beraadslaagd eu de mobilisatie op den huidigen voet woidt gehandhaafd. Is het niet juist een eisch van vrijzinnig heid, de zaken en vooral zulke ernstige zaken in het openbaar te bespreken Wij kunnen er al zeer slecht mee instemmen, het volk van den wezenlijken toestand cukuudig te houden. Wat wij boven zeiden wij achten het tijdstip reeds lang aangebroken, dat tot gedeeltelijke demobilisatie kan worden overgegaan. Al zijn alle wolken zeer zeker nog niet van onzen politieken hemel weg gevaagd, aangenomen mag toch worden en de jongste Troonrede geeft er o.i. blijk van dat normale omstan digheden hoe lnnger zoo meer intreden. Ongetwijfeld zal aan onze grenzen een krachtige bezetting noodig blijven, niet zoo zeer gericht tegen het buitenlaudsch, dan wel tegen het binnenlandse!) ge vaar dat der smokkelarij. Maar er zijn ook bezettingen we mogen natuur lijk niet zeggen waar welke in den tegenwoordigen toestand zoo goed als geen nut hebben. En men kan het dagelijks zien er wordt niet meer geoefend, omdat de manschappen oefe ning van noode hebben, doch alleenlijk, op.Onderweg ontmoetten zij een schun nig oud mannetje, dat haar dadelijk «cheen te herkeunen en een buiten gewone belangstelling aan den dag legde voor het paartje. De oude man volgde haar, terwijl Hope, niets kwaads vermoedend, naar zfin hötel terug keerde. Da vreemdeling volgde haar tot aan haar pension, noteerde het nnnamer van het huls en ging heen. Smithson zag dit alles, maar had geen Idse, dat er Iets kwaads gebrouwen werd. Om drie uur ging Harriet weer wandelen naar de Bronswijk Laan, waar concert gegeven wordt, maar hoewel dit maar een paar honderd meter ver ls, ls zg er nooit gekomen." ,Er nooit gekomen Wat bedoelt u?" .Ze is verdwenen. Zg is nog gezien, toen ze met een vriendin den hoek der straat omsloeg, doch daarna is ieder spoor van haar verloren. Zg was op weg, om haar aanstaande te ontmoeten, maar toen zg zich niet aan de afspraak hield, ging hg na afloop van het concert naar haar pension. Hjj hoorde daar, dat ongeveer een half uur, nadat Harriet wegge gaan was, een man was gekomen met een briefje aan haar hospita, waarin geld om haar schuld af te doen en de last, om haar bagage met den brenger mee te goven, daar zij plot seling Brighton moest verlaten wegens de ziekte van een vriendin. De dame had natuurlek aan die verlangens voldaan. Toen dus meneer Hope kwam iniormaeren, hoorde h(j tot zfin uiterste verbazing, dat zijn verlooide gevlucht was met medeneming van al het hare. Ik hoor, dat hl) heolemaal bulten zichzelf was. H|j bleef nog twee dagen te Brigh ton en hielp de politie bfi haaronderzoek, om hen wat bezig te houden. Het gevaar, dat zulks demoraliseerend wer ken moet, lijkt ons niet denkbeeldig. De geest onder de manschappen is waarlijk niet overal zéé, gelijk het in offlcieele en officieuze bescheiden menig maal wordt voorgesteld. Zij, die onze woorden in twijfel wentellen te trekken, kunnen het gemakkelijk genoeg zeiven onderzoeken. Nu van verschillende zijde op ge deeltelijke demobilisatie wordt aange drongen, mag men met belangstelling de houdiug onzer regeering afwachten. Zal zij aan het rechtmatig verlangen van duizenden en nogmaals duizenden gehoor geven, of het oor alleenlijk te luisteren leggen naar de stem van het militairisme Wij weten het niet, maar vreezen het laatste. Buitenland. Da afrijd In en buifan Europa. Dat de diplomaten der Entente- mogendheden niets onbeproefd gelaten hebben om de Balkanrijken er toe over te halen, de zijde der geallieer den te kiezen, laat zich begrgpen. Herhaaldelijk ls bg de verschillende regeeringen op een krachtig ingtgpen te hunner gunste aangedrongen, tot nu toe evenwel te vergeefs. Want, Bulgarije wilde van gaeu militaire actie weten, als niet eerst Macedonië aan dit rijk werd afgestaan en als niet Griekenland en Roemenië eveneens bereid waren, de landstreken terng te geven, dip Bulgarije zich in de Balkanoorlogen wederrechtelijk ont nomen acht, Drama, Kawalla en de Dcbroedsja. Griekenland en Roemenië, die nog geheel bulten den strijd staan, denken er evenwel niet aan, een deel van hun grondbezit aan Bulgarfie cadeau te doen en het la zeer goed te begrijpen, dat Servië, al is het voor dit rgk van het hoogste belang, dat de andere Balkanataten zich aan zfin zfide scha ren, en zeer weinig voor voelt, het zoo zeer begeerde Maoedonië den (jvor- zuchtigen buurman vrijwillig iu den schoot te werpen. Tan al die mooie plane en komt dus waarschijnlijk niets. Wel is Servië vergoeding in Bosnië en Herzogawlna beloofd, maar dat ls de hnld van den bear, die eerst nog geschoten moet worden en ook Roe menië is zoo verztandlg, op voor stellen tot afstand van de vroeger van Bulgarije afgenomen Dobroedsja niet ln te gaan tegen vergoeding van Ooetenrfiksch grondgebied, dat eerst nog op den vgand moet worden ver overd. De positie der geallieerden ls toch op het oogenbllk noch in het Westen, doch vergeefs. Hjj weef natuurlijk niets van den schunnlgen vreemdeling, wiens opdoemen de aanleiding kan geweest zlju tot haar vlucht." ,Of zou ze valsch spel met hem ge speeld hebben opperde Ashbey. „Misschien wel. Maar lk hel eerder over tot de theorie, dat zg uit eigen bewoging gevlucht ls." „Het briefje aan de hospita schgnt dat te bevestigen," zei Ashbey en verwonderde zich er over, dat Hope geen brief voor hem had achtergelaten „Heeft Smithson uook verteld, wat de politie van 't geval daebt f" „Hg zegt, dat zij ten slotte do zaak eenvoudig beschouwd heeft als een liefdes-historiedat zo aan meneer Hope wilde ontsnappen." Ashbey dacht aan do gsschiedenis van haar eerste vlucht en haar ge- helmzlnnlgen medereiziger van toen. Harriet was, evenals Ellen zelf, een levend raadsel. „Voor zoover ik weet, had zij geen raden, om Hope te ontvluchten," zei hij. „Zfi waren volmaakt gelukkig in hnn liefde. Zg had zijn vertrouwen weer geheel en al herwonnen. Zelf heeft hjj mü verteld, dat zfi alles op gehelderd ind en hg inzag, haar ver keerd beoordeeld te hebben." „Maar Smithson heeft verdenking op dien schunnlgen vreemdeling. Hjj zei, dat dia man Iets boosaardigs had In zjjn blik. Hg moet haar gevolgd hebben." „En toen?" „Wie zal hot zeggen? Hfi heeft haar misschien aangesproken en zal haar iets op de mouw hebben gespeld. Iemand kan evengoed te Brighton ln een hinderlaag gelokt worden als te noch in Rusland, noch b|j de Darda- nellen zoo schitterend, dat men met beloften van afstand van nog onver- overd vjjandeiyk grondgebied veel zal gedaan krUgen. Bulgarije elseht onvoorwaardelijk afstand van Macedonië, Drama, Ka walla en da Dobroedsja door Servië, Griekenland en Roemenië als voor waarde voor zfin partjj kiezen ten gunste der geallieerden. Ronmenlë weifelt, al heeft tot nn toe dit rgk, dc or slechts den doorvoer van wapens naar Rusland toe te staan, ongetwijfeld zijn sympathie voor de geallieerden getoond. Het ziet evenwel van dag tot dag het succes der eentra len in Rusland grootor worden, het be rekent do kans, dat Bulgarije zich bij Duitsehland en Oostenrgk zal aanslui ten en vreost in dat geval bg partij kie zen voor de geallieerden niet alleen ge heel door vijandige staten te worden ingesloten maar bovendien ernstig gevaar voor een inval in de Dobroedsja. Turkije, dat op hst oogenbllk geen vijand aan de landzijde verdragen kan, heeft op aandringen van Duitseh land en Oostenrgk er in toegestemd, een deel van het door Bulgarije zoo zeer begeerd Tracië vrij willig af te staan. De overeenkomst, thans bekend ge worden, houdt ln, dat BnlgarUe, op voorwaardo, dat dit r(jk tegenover Tnrkje minstens een welwillende neutraliteit in aeht zal nemen, debe- sohikking krggt over het gebied ten W. van de Toendzja. De grens loopt ten W. dier rivier tot aan een punt niet ver van Adrianopel, waar zg naar het W. ombuigt. Karagatsj wordt Bulgaarsch, evenals de brug over de Maritea, die Adrianopel met Karagats verbindt. Voorbij Adrianopel ovor- schrgdt de grens de M&ritsa en loopt op een afstand van twee kilometer langs den linkeroever tot aan de mon ding bg Enos. Aan deze onmlddeligko gebiedsafstand heeft Bnlgarge meer houvast dan aan alle mooie belotten der Entente in de toekomst. Ongetwgfold heeft de diplomatie der geallieerden hier voor dia der con treien moeten onderdoen. Roemenië, waar men zich in stilte verwijt, dat men niet vóór Burgage zich bg den vermoedelgken overwin naar beeft aangesloten, bigft niets anders over, dan een welwillende on zijdigheid te betrachten en het ge mobiliseerde Griekenland, hoezeer het met Roemenië met lesdo oogen de waarschgnigkheid berekent, dat Bul- garg« wel eens op den Balkan de oude voorname positie van vroeger zou kunnen hernemen, aeht het bigkbaar in zijn eigen belang, vooreerst nog niet se vee! naar de lokstem van den vogelaar der Entente te luisteren. Bnlgarge heeft de algemeene mobi lisatie gelast op het oogenbllk, dat Dnltschland ea Oostenrijk hnn gzeren Londen. En als een vrouw verliefd 1b, dan ls het altgd makkelijk om iudrnk op haar te maken, door haar een of andere aandoenlijke geschiede nis te verhalen betreffende haar ver loofde. Zeker", liet zg er op volgen, „menige vrouw in Londen zoowol als daarbuiten U in een valstrik gelokt, haar gespannen door haar zelfopoffe rende toewijding voor den man harer kenze." „Maar die vreemdeling? Kent nie mand hem?" „Smithson heeft hem nooit eerder gezien. Hg denkt, dat hot oen vreem deling is, maar ls daar niet geheel zeker van." „Die brief aan do hospita ls wellicht vervalzcht. Die dame heeft waar schijnlijk haar hand ulet gekend en zal zich, zoolang zij haar geld kreeg, verder wel niet om haar bekommerd hebben." „Das n denkt, dat zfi het slachtoffer is geworden van een complot vroeg- Ellen. „Ik vermoed alleen, dat dit wel eens het geval zou kunnen zgn. Maar waar om ls Smithson Harriet gaan bespie den „Op die vraag weet ik geen ant woord. Ik weet van zijn beweegrede nen niets af. HU ging een paar dagen geleden naar Brighton, maar lk heb geen flanw idee, waarom." „Als Harriet zijn aanwezigheid daar ontdekt heeft,zon dat haar dan wellicht aanleiding hebben gegeven tot haar vlucht?" vroeg hfi. Zg aarzelde met haar antwoord. „Hoe kan ik dat weten?" riep zU ten slotte nlt, haar schouders ophalend. „Antwoord mg eens op één vraag vuisten opnieuw op den Servlschen deur laten neerkomen, de deur die men door moet om het geïsoleerde Turkge met ammunitie en vercche manschappen nieuwen moed tot vol houden van den strgd te geven. Wat kan Bulgarije met deze alge meene mobilisatie voor hebben Het ligt voor de hand, dat dit do verovering van Macedonië zal zgn, het gebied waarvan Servië tot nu toe nog geen afstand heeft willen doen. Thans immers, nu Servië ook in het Noorden ernstig bedreigd wordt, ls voor Bnlgarge het oogenbllk gekomen, zgn eischen door ge-weld van wapenen kracht bg te zetten. Maar geenszins behoeft nog een ten strijde trekken togen Servië voor Bul garije aansluiting bij do centrale mo gendheden te beteekenen. Dat kan natuurigk, maar het behoeft niet. Want zooals Turkije nu uit be rekening reeds een deel van Traoië afstond, zoo zon Servië, wanneer het over eenigen tjjd ernstig ln hot nanw gedreven werd, eveneens vrijwillig kannen doen, waartoe het nu nog niet bereid is, Macedonië aan Balgarlje af staan en daardoor dezen gevaarlijken buurman tevreden stellen. Eenmaal in het bezit van het be geerde Macedonische gebied is het waarsehtjnigk, dat Bnlgarge verder een welwillende,zfi het ook gewapende, onzijdigheid zal betrachten. Op een punt kunnen de eentralen vrijwel gerust zijn. Bulgarije zal waar- schljnigk, in tegenstelling met het geen Roemenië tot nn toe deed, toe- Btaan, dat wapenen, mnnltie en krggs- volk naar Turkije doortrekt en waar het door de hulp der eentralen op Macedonië rekent, ls deze bereid willigheid tot doorvoer volkomen te begrgpen. De Balkan is een raadselachtig land on voorspellingen zijn hier uiterst gewaagd. De mogeigkheld, hoewel zg op het oogenblik minder waarsehgn- lljk ïgkt, bigft dan ook bestaan, dat Bnlgarge, ook na de verovering of de vrijwillige afstand van Macedonië de strgd bigft voortzetten en dus openlijk partg voor de eentralen kiest. Of dit geschieden zal, hangt in hooge mate af van de houding welke Roemenië en het reeds gemobiliseerde Griekenland zullen aannemen, wan neer Bulgarije zich binnenkort open- ïgk tegen Servië keert. En minder nog dan van Bnlgarge kan men ten opzichte van Grieken land en Roemenië voorspellingen doen. Hier was tot nu toe de stemming zeer zeker eene ten gunste der Entente, maar de jongste successen der een tralen zullen ook hier hun uitwerking niet gemist hebben. Een, zij het dan ook gewapende, neutraliteit ls op het oogenblik het meest waarscbgnigk te achten, al zal, ook met het oog op een te machtig Bnlgarge, hun stille juffrouw Gurlitt, is Smithson naar ds hoeve terug geweest „Niet dat ik weet.' „Dus is de hoeve nog steeds ver laten „Ik veronderstel het wel," antwoord de zg. „H(j zon nooit de aandacht hebben willen trekken door terug te gaan. De menschon daar denken, dat hg een gewoon nitvlnder is, ietwat excentriek, en b{j laat ze gaarne in dat geloof." „Maar wat n me vertelt van Harriet, heeft me toch verbaasd, zei Ashbey. „Ik kan me niet voorstellen, dat z{j, na Hope's vertrouwen pas weer her wonnen te hebben, dit nu zóó zou vergooien. Ik heb haar karakter op mgn gemak kunnen bestudeeren inden tfid, toen ik haar te Caterham ont moette en ben overtuigd, dat zg geen vrouw is, om baar toekomstig geluk door do vingers te laten glippen, zon der althans een poging te doen, om het vast ta grijpen. Zg hondt van Hope en hfi aanbidt haar. Waarom zou tg zich dan vrgwillig voor hem verborgen houden Neen, dat idee van de politie ls geheel en al mis. lk voor mfi verdenk dien schunnlgen ouden man." „Maar een vrouw kan toch maar zoo niet op klaarlichten dag aan het Brightonscho strand verdwijnen, als zij daar niet zelf toe meewerkt bracht zg daartegen in. „Ach," zal Ashbey, „meer dan één persoon is ln hst hartje van Londen verdwenen en nooit teruggevonden." Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1915 | | pagina 1