N°. 38 1915 Dinsdag 30 Maart 102de jaargang. Bij dit no. behoort een Aan de Buiien-Abonné's. FEUILLETON Warrige Draden, Qb uitgave dezer Conrant geschiedt Maandag-, Woensdag- en "Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. PrS» per kwartaal, ln Goet O,I0„ buiten Goes, franco f l„8C. Afzonderlijke nonuners ie cent. tozenólngf van advertentlër, op Maandag, Woensdag en VRIJDA.O vóór 13 ure». De pr{js der gewone aövertentiën is van 1-5 regels 50 ct., elke regel meer 10 ct- BI) directe opgaaf van driemaal paatsing derselfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten es de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 ragele ft 1,— berekend öewSsnaiaiaer» 6 sent Telefoonnummer 88. Directeur G. W. var Babneveld. Uitgave van de Naam!. Venuoutscbap BG#es»lte Courant". Hoofdredacteur W. J, C. var Sastik SUF* Hierbij geven wij ken nis aan de Abonné's buiten Goes, dat voortaan, te beginnen met 1 April, het abonnementsgeld zal worden geïnd per 3 maanden. DE DIRECTEUR. Sterren plukken van den hemel. Terwijl de toestand voor ons land in deze dagen alles behalve rooskleurig is, filosofeert de heer Kuyper in zijn Standaard over de kwestie, wat ons te doen staat, als de vrede in en buiten Europa zal zijn gesloten. Ontwapening Een groote, krachtige actie, met dr. Kuypér aan het hoofd, om te voor komen, dat de wereld nogmaals een mcusch-onteerend schouwspel zal gade slaan, als thans het geval is Het lijkt er niet naar Wij citeeren „De verdediging van onze koloniën zal ganschelijk herschapen moeten wor den. Het Departement van Marine zal ons verweer te water ook op onze kusten en in onze havens radicaal ja, inderdaad, dr. Kuyper bezigt het woord „radicaal", dat hem immer een afschuw is geweestmoeten omzet ten. De 400.000 man van Servië zullen ons land, dat meer dan ééns zoo sterk iu bevolking is, niet langer mogen beschamen. We zullen óf zelf geschut moeten fabriceeren, óf 't van buiten af in zulk een voorraad op moeten slaan, dat we reserve hebben, om 't verloren geschut te vervangen. Alle voorraad voor vloot *en leger zal meer dan te verdubbelen zijn. En zelfs voor de volksvoeding zal steeds zulk een voorraad op onze erve aanwezig moeten zijn, dat, a] sloot men al onze grenzen af, toch geen honger ons tot overgave dwingen kon." Wij hebben het citaat in zijn geheel gegeven liet zou jammer zijn, zoo ook maar één woord van deze malligheid onzen lezers onthouden bleef. Het verwondert ons slechts, dat dr. Kuy pér aan de Nederlandsche regeering niet den eisch heeft gesteld en pluk allereerst de sterren van den hemel, dan hebt ge kostbaarheden genoeg, om den oorlogs afgod Maïs zijn triom fen te doen vieren. Maar in ernsthoe komt een man, die althans in schijn nog een politieke fractie in Nederland leidt, in Nederland, dat tot één der meest vreedzame, landen mag worden gere- 15 „Wat betaekent dat vroeg Kobart badaard, naderbijkomend „Dsn dood, haal waarschijnlijk. Ge vaar alt(jd. Geen sport meer, geen gemakkelijk leven. Maar aan het einde roam en latar vrede. Men kan maar eens sterven, meneer Flet cher!" „Ik ben niet bang," antwoordde Kobart langzaam. „Maar denkt n, dat ik voor die taak berekend ben „Niemand beter. Waar slaapt n „In de kamer naast de nwe „Goedl Wilt n de deur openlaten, zoodat a my knet hooren, als ik in den nacht roep?" „Zeker. Er kan ook wol een be diende in uw kamer op de sofa sla pen." „Dat heb ik liever niet," antwoord de hij. „Nu kan ik niet meer praten. Als mijn tijd komt ln den nacht, zal lk u wekken. Zoo niet dan tot morgen VII. Den volgenden dag had Fletcher het gevoel, nit een nachtmerrie ont waakt te zijn. Om hen heen was zonneschgn, het geluld van maaima- chines, het gegons der bijen en het gezang dor vogels klonk hun ln de boren en de lucht was bezwangerd kend, er toe, zulk een schrikbarendeu onzin op het papier te zetten Nemen wij de vergelijking met Servië. Servië heeft een leger van 400.000 man op de been gebracht en het is, wat betreft het getal der inwoners, nog niet eens half zoo sterk als Ne derland. Men begrijpt de conclusie van dr. Kuyper. Het strekt echter niet tot meerdere glorie van dezen staatsman-in-ruste, dat men hem zoo spoedig begrijpt. De vergelijking met Servië toch gaat in geeneu deele op. De Serviërs zijn van een gansch ande ren aard dan de Nederlandersvoor de Servische jeugd is het geweer speel goed, gelijk voor de Nederlandsche het hobbelpaard. De Serviër is van huis uit een oorlogs man - moet zulks dr. Kuyper, na zijn vele, en door hem beschreven, zwerf-tochten nog gezegd worden f de Nederlander kent als zijn grootste begeerte behoud van den vrede. Wanneer 500.000 Hottentotten, iu bevolking maar een derde van Nederland, met succes het oorlogspad bewandeld hebben, moeten wij dan, op aan drang van lie Standaard een zich „christelijk" heetend orgaan nogwel de Hottentotten gaan volgen P Dr. Kuyper zal de consequentie uiet gaarne voor zijn verantwoording nemen. En dan de kwestie van de volks voeding Er moet, zegt hij, zooveel op onze erve aanwezig zijn, dat, al sloot men al onze grenzen af, toch geen honger ons tot overgave dwingen kon. Mag iemaDd, die au scrieu.r genomen worden wil, zóó iets schrijven Wij geven het dr. Kuyper te doen, om, zoo al onze grenzen worden afgesloten, den honger buiten onze grens-palen te houden. Nu zijn ze nog niet eens alle afgesloten, en de honger grijnst velen, die altoos een eerlijk stuk brood hebben kunnen verdienen, reeds tegenal behoort dan onder die velen dr. Kuyper niet. Over de militairistische eiscben van den gewezen Minister-president zwijgen wij. Misschien mogen wij ons, als terloops, één opmerking veroorloven voor de vrijwillige landstorm-afdeelin- gen, welke men allerwege tracht op te richten, geven zich verbijsterend weinig antirevolutionaire mannen en jonge lingen op. Zou dr Kuyper het niet voor zijn eigen prestige, en voor dat zijner partij, beter vinden, eerst eens daarop te wijzen, alvorens Nederland de smadelijke vergelijking met Servië te doen onder gaan alvorens ten aanzien van onze volksvoeding voorstellingen te geven, welke kant noch wal raken alvorens, in één woord, sterren van den hemel te willen plukken met don geur van p&sgemaaid hooi. Robert's gast, die ln een grijs flanellen pak en een Panamahoed op naast hem stond, zag er uit als herleefd. H(j had met Fletcher de stallen en tuinen bezocht en hun gesprek liep over landbouwkundige onderwerpen. Nu stondon zij op een heuveltje in het park en Perth keek naar een plek, waar de torens en sehoorsteenen van eon groot grijs steenen huls half door de boomon schemeiden. „Wie is uw bnurman vroeg hij. „Lord Canterbury," antwoordde Robert. „Een nette kerel wel, of schoon ik niet veel van hem zie. HB Is meest buitenlands „Lord Canterbury 1" Fletcher zag zfjn metgezel aan, Hjj had den naam op een elgonaardlgen, zachten toon herhaald. „JaKent n hem vroeg Fletcher. „Ib zijn vrouw hier?" „Lady Canterbury is hier meestal," antwoordde Robert. „Ze is hier zeer bemind." „Laten we er heen gaan en haar een bezoek brengen," zei hij. Fletcher zag hem twijfelend aan. „Kunt u zoo ver loopen vroeg hB Hjj knikte. „Ja, met bshulp van mijn stok, en, als het noodig is, van u ZB gingen door het park en staken den weg over, maar in de laan naar „Canterbury Castle" groep h(j plotse ling Robert's arm. „Ik moet haar spreken alleen," fluisterde hjj. Buitenland Oe strijd In en bulten Europa. De Oostersche kwestie is een zeer moeilijke. Met gejuich is Japan door de ver bondenen in het BtrBdperk begroet, als een machtige mogendheid, die mede de zaak der gerechtigheid wilde dienon en aan de zflae der geallieerden tegen Dultschland en Oostenrijk zou Btrijden. Japan was de aangewezen mogend heid, om Dnitschland in het Oosten te benadeelen en daarom werd het algemeen natunrlBk gevonden, dat Japan Kiautsjau belegerde, zgn. om het aan den rechtmatlgon eigenaar, China, te kunnen teruggeven. Langzamerhand zal hot nu ook den verbondenen wel duidelijk geworden zjjn, dat Japan slechts één doel had, nml. het behalen van eigen voordeel, ten koste van anderen. Zoo ooit, dan was nu het oogen- blik voor Japau gekomen, een lang gekoesterdsn wenach tot vervulling to brengen. De groote Europeesche mogend heden, de dwarskijkers, die hetaltBd in het Oosten hadden tegengewerkt, waren mot elkaar ln bloedlgen strijd gewikkeld en hadden de handen te vol in het Weston, om zich ernstig mot een poging tot achteruitzetting harer belangen in het OosteE te kuoEen bezig houden. Alleen Amerika was r.cg strijdvaar dig, maar Bcheen in de tegenwoordige omstandigheden meer op Enropa dan op Oost-Azië te zullen letten. Nu of nooit had Japan gelegenheid, zijn liefste wenecben in vervulling te brengen en als oen tijger heeft het zich op het vrfiwcl weerlooze China geworpen, dat tevergeefs naar het ln vuur en vlam staande Europa om hulp heeft geschreeuwd. De Japansche elschen zijn niet ge ring. In een onzer vrosgere overzichten hebben wB nauwkeurig nagegaan, wat Japan eigenlijk van China vraagt en hoe deze mogendheid, wanneer zij op alle Japansche eiscben ingaat, vrijwel geheel aan de wlllokonr der Japanners zal zijn onderworpen. Nog altijd zijn beide mogendheden niet tot overeenstemming gekomen. BB de gevoerde onderhandelingen heeft Japan op de meest verrassende wijze overvraagd en heeft China, waar het daartoe maar eenigszlns kans zag, getracht, aan de meest ingrBpende Japansche elschen te ontkomen. Maar Japan is blijkbaar ziet van plan om zich, nu de gelegenheid zoo nlterBt gnnstlg is, met een kluitje in het riet te laten sturen. Het weet heel goed, dat, al megen Engeland en Rusland in naam zBn bondgenooten zijn, deze beide rijken heel goed begrijpen, dat het Japan ooi eigen voordeel te doen Is en dat deze Oostersche mogendheid leelpk op weg is, om alle concurrenten in het Oosten er uit te warkeD. Heeft China niet toegegeven vóór het in Europa „Ik zal zien, wat lk kan do6n," antwoordde Robert. „Lady Canterbury en ik zijn oude vrienden. Indien u me een boodschap aan haar kon mee geven, misschien „Zeg haar," fluisterde hij, „dat u een gast hebt, die eens met haar wan delde onder ae oranjeboomen ln Sevilla, en die, binnen korten tijd, nargeDa meer zal wandelen. ZU zal komen!" HB liep het terras op en liet zich neervallen in een der ligstoelen daat. Robert zag hem daar liggen met half- geBlotsn oogen en begreep, welk een inspanning die wandeling voor hem moest zijn geweest. De groote voor denren stonden open en Fletcher liep de vestibnle onaangediend binnen. Er was niemandmaar op een rood kns sen in een gemakkeighen stoel lag een klein Japansch patrijshondje. ZB herkenden elkaar wedorkeerig. Da hond richtte zich op en keek Robert strak aan Terwijl deze hem ver baasd bleef aanBtaren, stond hij op, liep naar don voet van de groote trap en blafte kort en schel. BUna onmid dellijk kwam de Frantcbe kamenier de trap afsnellen. De hond keek haar aan en daarna mij Vervolgens be grBpende, dat bij zijn plicht had ge daan, keerde hy weer naar zijn stoel terug en rolde zich als een bal ineen. Robert sprak de kamenier aan. „Logeert uw meesteres hier vroeg hij. „Zeker meneer," antwoordde zij, „wfj z(jn gisteren gekomen." tot een vrede mocht komen, dan zoa er groot gevaar bestaan, dat Engeland en Rusland, als zB de handen weer vrB hebber, zich oogonbllkkelBk ern- Btig met de Oostersche kwestie gaan bemoeien, in welk geval voor Japan de kans, om nit de tegenwoordige oorlogon een fortuintje te behalen, vrijwel verkeken zou zBn. China moet dus aan de Japansche elschen tosgeven en wel zoo Bpoedlg mogolBk. Maar China heeft uitgerekend, dat hoe langer het de onderhandelingen kan rokken, hoe meer kans er is, dat er uit het WeBten krachtige hulp cp- daagt en haast zich dus absoluut niet, waar het verzocht wordt, het dood vonnis van e'gen onafhankelijkheid te teekenen. Vandcar in den laatsten tjjd een militaire actie in Japan, die er op berekend Is, China, op den weg naar zBn ondergang, tot een beetje meer spoed aan ie manen. Wij znllen onzen lezers maar niet o-somman, op welke punten China wel en op welke deze mogendheid nog niet toegegeven heeft. Inmiddels zfin reeds duizenden Ja pansche soldaten in China geland of hebben zich Ingescheept en most president JoeacBjikai aan zijn vrienden meegedeeld hebben, dat hB den toe stand hopeloos inzag, daar Japau steeds zwaardere elschen stelde en China reeds tot het uitere s was ge gaan. Maar Japan heeft begrepen, spoedig te moeten doorzetten. Een telegram alt Peking behelsde reeds, dat de Japansche gezant aan Joeansjlksi oen nota van zijn regee ring heeft overhandigd, waarin Japan afdoening der hangende qnaestles vóór 30 Maart eiBeht. De on derhandolingcr. worden echter voortgezet, zonder dat man tot overeen stemming komt. Van da voorgestelde 27 voor den handel te oponen plaat sen, heeft China er reeds 20 geschrapt, daar deze ln het binnenland van Mongolië liggen en China hardnekkig weigert, dit gebied in de onderhan delingen te betrekken. Eveneens heeft China 13 m{jngebi6den geschrapt, welks Japan reeds had uitgekozen, daar deze öi la Mongolië Uggen, óf reeds aan onderdanen van andere mogendheden waren toegezegd. Om zBn eisohen kracht bg te zetten is Japan, dat er zich voortdurend op beroept, slechts uit vrfondschap voor China en in diens eigen belang te hande'en, voortgegaan, zijn troepen op verschillendo plaatsen te doen lenden en wordt gemeld, dat er weer 3 transportschepen met 3000 man Japansche troepen voor de Takoe- bank Uggen. Als voorzorgsmaatregel heeft de Chlneesche regeering thans 73000 man Chlneeoeho troepen, van 180kanonnen voorzien, rondom do hoofdstad saam- getrokken. De Japansche gezant verzekert, wat niemand ln Chlr,a gelooft, dat de versterking van da Japansche troepen „Zou ik haar nu kunnen «preken „lk zal bet haar vragen. Da juffrouw is in baat kamer." Zij ging weg en de hofmeester kwam binnen. „I» mevrouw thuis,Tompson vroeg Fletcher. „Ik geloof hef wol, meneer," ant woordde hil. „Wilt u maar naar het salon gaan Robert volgde ham en bevond zich ln dc tegenwoordigheid van Lady Canterbury Zij was bazig brieven te BcbrBven on groette Fletcher vrlende- l®k. „Een oogenblik, Fletcher," zei ze. „Ik ben terstond klaar." Robert had Lady Canterbury zijn geheele leven gekend, maar bestu deerde haar nu met belangstelling. Zij was een tengere, elegante vrouw, met een bleek, doch lief an interessant gelaat, één van de weinige vrou en, van wie Fletcher nooit de minste lasterpraatjes had gehoord, ofschoon haar echtgenoot dikwijls langen tijd afw'ezig was „Ik hoop, dat u blijft lunchen," zei ze,tk heb een heel bekoorlijk logee tje. ZB zal u zeker bevallen „Een jonge dam3?" vroeg Robert. „Ja, een Amerikaansch meisje. ZB schijnt ook verstand van paarden te hebben 1" „Waar hebt u dat wonder ontdekt „Mijn nicht zond haar. ZB kent iedereen," antwoordde Lady Cantor- bury. „Ik ontmoette baar verleden in de provincie Tsjantsjoeng en ln Mantsjoerije slechts ten doel heeft, het garnizoen af te lossen. Men ziet ln China heel goed het dreigende gevaar en de Chlneesche regeering heeft reeds verscheidene elschen aangaande Zuld-MantsjoerBe ingewilligd, zoo mede do verlenging van de paeht van Port Arthur. China tracht natunrlBk zoo veel mogelijk slechts te onderhandelen over de elschen, die niet onvereenigbaar zijn met bestaande verdragen en de zelf standigheid van het land niet a antasten. D;- Chlneesche bevolking verbergt inmiddels haar haat tegen de Japan ners niet en de boycot van Japansche waren neemt met den dag toe. Do regeering heeft echter gelast, dit tegen te gaan, daar hierdoor opwinding ontstaan is, die schadelijk werkt op de onderhandelingen. Toch schijnt ten slotte een confllot niet te kunnen uitblijven. Vóf complete Japansche divisies, bestaande uit 60000 man troepen, met veel zwaar geschut bewapend, die over strategische punten van Mants- joerije tot aan de Jangtse vallei ver deeld zijn, benevens de Japansche nederzettingen, die zich weerbaar maken, laten geen twijfel aan Japans bedoelingen over. De Daily Te'egraph begint thans ook duideljjk in te zien, welk een gevaarlijk bondgenoot Japan eigenlijk is en dringt er op aan, dat Engeland handelend op zal treden, vóór de sedert jaren ge vestigde Bi-ltsche handelsorganisaties in China getroffen worden. En begrijpends, dat Engeland thans allereerst cp het Westen moet letten en zijn belangen in het Oosten niet kan bohartigen, bepleit hot blad in allen gevalle een gesloten blijven van de Britsche beurs voor allen,, die den geest van Britsche verdragen negeeren en die zich onverschillig toonen voor de grondbeginselen, die óea Britschen hande', do nBverheld en de Britsche diplomatie bcheerschon. Werkt Japan Engeland in het Oos ten dus togen, dan behoeft het voor zijn financiën niet langer op de Lon- densobe ler-ulngen te rekenen. Het officieele Jsparsche blad Sjogio Sjimpo schrijft thans, dat Japan vast besloten is, zijn aangelegenheden met China zonder inmenging van derden te regelen. Wanneer China, alle Ja pansche elschen niet inwilligt, achten de Japansche bladen eon oorlog met deze mogendheid onvermijdelijk. In verschillende landen zijn door de Ja- panrche consulaten reeds alle dienst plichtigen telegrafisch onder de wapen geroepen. Zoo is ook hier weer voor de ge- allleardon gebleken, dat Iedere bond genoot teDslotte voor eigen voordeel strBdt en deze op don voorgrond stelt, al worden daardoor ook s{j, voor wier belangen h'j zegt te strijden, ten zeerste getroffen. Van den strijd in Oost en West volgen hieronder nog eenige tele grammen. Londen Hat stoomschip „Delmira" week en wij spraken over de jacht. Z(j wil ons land zien. Hoe jammer, dat da regen uw wedstrfld bedierf." Fletcher aarzelde even. „Lady Canterbury," zei Robert, „ik heb een bijzondere reden voor m(jn bezoek dezen morgen. Ik heb ook een gast, een geheimzinniger persoon dan de uwe eehjjnt te zijn. HU Is heel ziek en mü bijna vreemd. Maar vroeger was h'j, geloof lk, een vriend van u „Eer vriend van mjj herhaalde zg. „Hoe interessant! Zeg mg zBn naam toeh 1" „Dat kan ik niet," antwoordde Robert, „omdat ik dien niet weet zijn werkeljjken naam tenminste Hij la nu buiten op het terras en sehynt te denken, dat een onvoorbereide ont moeting niet wenscholijk Is lk moest u zeggen, dat hfl met n -eenmaal wandelde onder de orapja-boomen van' Sevilla, en vragen, oi n alleen bij hem wilde komen." Lady Canterbury bleef een oogen blik roerloos zitten. Haar oogen waren op Robert gericht, maar deze was er zeker van, dat zB hem niet zag. De dingen, die zB zag, waren van een a. dore wereld het scheen hem heilig schennis, zelfs maar even om den hoek te willen kBken. Daarom wendde hfl den blik af en wachtte. Toen hij weer opkeek, was zB weg (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1915 | | pagina 1