N°. 38 1915
Dinsdag 30 Maart
102de jaargang.
Bij dit no. behoort een
Aan de Buiien-Abonné's.
FEUILLETON
Warrige Draden,
Qb uitgave dezer Conrant geschiedt Maandag-, Woensdag- en "Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
PrS» per kwartaal, ln Goet O,I0„ buiten Goes, franco f l„8C.
Afzonderlijke nonuners ie cent.
tozenólngf van advertentlër, op Maandag, Woensdag
en VRIJDA.O vóór 13 ure».
De pr{js der gewone aövertentiën is van 1-5 regels 50 ct., elke regel meer 10 ct-
BI) directe opgaaf van driemaal paatsing derselfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten es de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 ragele ft 1,— berekend
öewSsnaiaiaer» 6 sent
Telefoonnummer 88. Directeur G. W. var Babneveld. Uitgave van de Naam!. Venuoutscbap BG#es»lte Courant". Hoofdredacteur W. J, C. var Sastik
SUF* Hierbij geven wij ken
nis aan de Abonné's buiten Goes,
dat voortaan, te beginnen met
1 April, het abonnementsgeld
zal worden geïnd per 3 maanden.
DE DIRECTEUR.
Sterren plukken van den hemel.
Terwijl de toestand voor ons land
in deze dagen alles behalve rooskleurig
is, filosofeert de heer Kuyper in zijn
Standaard over de kwestie, wat ons te
doen staat, als de vrede in en buiten
Europa zal zijn gesloten.
Ontwapening
Een groote, krachtige actie, met dr.
Kuypér aan het hoofd, om te voor
komen, dat de wereld nogmaals een
mcusch-onteerend schouwspel zal gade
slaan, als thans het geval is
Het lijkt er niet naar
Wij citeeren
„De verdediging van onze koloniën
zal ganschelijk herschapen moeten wor
den. Het Departement van Marine zal
ons verweer te water ook op onze
kusten en in onze havens radicaal
ja, inderdaad, dr. Kuyper bezigt het
woord „radicaal", dat hem immer een
afschuw is geweestmoeten omzet
ten. De 400.000 man van Servië zullen
ons land, dat meer dan ééns zoo sterk
iu bevolking is, niet langer mogen
beschamen. We zullen óf zelf geschut
moeten fabriceeren, óf 't van buiten
af in zulk een voorraad op moeten
slaan, dat we reserve hebben, om 't
verloren geschut te vervangen. Alle
voorraad voor vloot *en leger zal meer
dan te verdubbelen zijn. En zelfs voor
de volksvoeding zal steeds zulk een
voorraad op onze erve aanwezig moeten
zijn, dat, a] sloot men al onze grenzen
af, toch geen honger ons tot overgave
dwingen kon."
Wij hebben het citaat in zijn geheel
gegeven liet zou jammer zijn, zoo ook
maar één woord van deze malligheid
onzen lezers onthouden bleef. Het
verwondert ons slechts, dat dr. Kuy
pér aan de Nederlandsche regeering
niet den eisch heeft gesteld en pluk
allereerst de sterren van den hemel,
dan hebt ge kostbaarheden genoeg,
om den oorlogs afgod Maïs zijn triom
fen te doen vieren.
Maar in ernsthoe komt een man,
die althans in schijn nog een
politieke fractie in Nederland leidt,
in Nederland, dat tot één der meest
vreedzame, landen mag worden gere-
15
„Wat betaekent dat vroeg Kobart
badaard, naderbijkomend
„Dsn dood, haal waarschijnlijk. Ge
vaar alt(jd. Geen sport meer, geen
gemakkelijk leven. Maar aan het
einde roam en latar vrede. Men
kan maar eens sterven, meneer Flet
cher!"
„Ik ben niet bang," antwoordde
Kobart langzaam. „Maar denkt n,
dat ik voor die taak berekend ben
„Niemand beter. Waar slaapt n
„In de kamer naast de nwe
„Goedl Wilt n de deur openlaten,
zoodat a my knet hooren, als ik in
den nacht roep?"
„Zeker. Er kan ook wol een be
diende in uw kamer op de sofa sla
pen."
„Dat heb ik liever niet," antwoord
de hij. „Nu kan ik niet meer praten.
Als mijn tijd komt ln den nacht, zal
lk u wekken. Zoo niet dan tot
morgen
VII.
Den volgenden dag had Fletcher
het gevoel, nit een nachtmerrie ont
waakt te zijn. Om hen heen was
zonneschgn, het geluld van maaima-
chines, het gegons der bijen en het
gezang dor vogels klonk hun ln de
boren en de lucht was bezwangerd
kend, er toe, zulk een schrikbarendeu
onzin op het papier te zetten
Nemen wij de vergelijking met Servië.
Servië heeft een leger van 400.000
man op de been gebracht en het
is, wat betreft het getal der inwoners,
nog niet eens half zoo sterk als Ne
derland. Men begrijpt de conclusie
van dr. Kuyper. Het strekt echter
niet tot meerdere glorie van dezen
staatsman-in-ruste, dat men hem zoo
spoedig begrijpt. De vergelijking met
Servië toch gaat in geeneu deele op.
De Serviërs zijn van een gansch ande
ren aard dan de Nederlandersvoor
de Servische jeugd is het geweer speel
goed, gelijk voor de Nederlandsche het
hobbelpaard. De Serviër is van huis
uit een oorlogs man - moet zulks dr.
Kuyper, na zijn vele, en door hem
beschreven, zwerf-tochten nog gezegd
worden f de Nederlander kent als
zijn grootste begeerte behoud van den
vrede.
Wanneer 500.000 Hottentotten, iu
bevolking maar een derde van Nederland,
met succes het oorlogspad bewandeld
hebben, moeten wij dan, op aan
drang van lie Standaard een zich
„christelijk" heetend orgaan nogwel
de Hottentotten gaan volgen P
Dr. Kuyper zal de consequentie uiet
gaarne voor zijn verantwoording nemen.
En dan de kwestie van de volks
voeding Er moet, zegt hij, zooveel
op onze erve aanwezig zijn, dat, al
sloot men al onze grenzen af, toch
geen honger ons tot overgave dwingen
kon.
Mag iemaDd, die au scrieu.r genomen
worden wil, zóó iets schrijven Wij
geven het dr. Kuyper te doen, om,
zoo al onze grenzen worden afgesloten,
den honger buiten onze grens-palen te
houden. Nu zijn ze nog niet eens alle
afgesloten, en de honger grijnst velen,
die altoos een eerlijk stuk brood hebben
kunnen verdienen, reeds tegenal
behoort dan onder die velen dr. Kuyper
niet.
Over de militairistische eiscben van
den gewezen Minister-president zwijgen
wij. Misschien mogen wij ons, als
terloops, één opmerking veroorloven
voor de vrijwillige landstorm-afdeelin-
gen, welke men allerwege tracht op te
richten, geven zich verbijsterend weinig
antirevolutionaire mannen en jonge
lingen op.
Zou dr Kuyper het niet voor zijn
eigen prestige, en voor dat zijner partij,
beter vinden, eerst eens daarop te
wijzen, alvorens Nederland de smadelijke
vergelijking met Servië te doen onder
gaan alvorens ten aanzien van onze
volksvoeding voorstellingen te geven,
welke kant noch wal raken alvorens,
in één woord, sterren van den hemel
te willen plukken
met don geur van p&sgemaaid hooi.
Robert's gast, die ln een grijs flanellen
pak en een Panamahoed op naast hem
stond, zag er uit als herleefd. H(j
had met Fletcher de stallen en tuinen
bezocht en hun gesprek liep over
landbouwkundige onderwerpen. Nu
stondon zij op een heuveltje in het
park en Perth keek naar een plek,
waar de torens en sehoorsteenen van
eon groot grijs steenen huls half door
de boomon schemeiden.
„Wie is uw bnurman vroeg hij.
„Lord Canterbury," antwoordde
Robert. „Een nette kerel wel, of
schoon ik niet veel van hem zie. HB
Is meest buitenlands
„Lord Canterbury 1"
Fletcher zag zfjn metgezel aan, Hjj
had den naam op een elgonaardlgen,
zachten toon herhaald.
„JaKent n hem vroeg Fletcher.
„Ib zijn vrouw hier?"
„Lady Canterbury is hier meestal,"
antwoordde Robert. „Ze is hier zeer
bemind."
„Laten we er heen gaan en haar
een bezoek brengen," zei hij.
Fletcher zag hem twijfelend aan.
„Kunt u zoo ver loopen vroeg hB
Hjj knikte. „Ja, met bshulp van mijn
stok, en, als het noodig is, van u
ZB gingen door het park en staken
den weg over, maar in de laan naar
„Canterbury Castle" groep h(j plotse
ling Robert's arm.
„Ik moet haar spreken alleen,"
fluisterde hjj.
Buitenland
Oe strijd In en bulten Europa.
De Oostersche kwestie is een zeer
moeilijke.
Met gejuich is Japan door de ver
bondenen in het BtrBdperk begroet,
als een machtige mogendheid, die
mede de zaak der gerechtigheid
wilde dienon en aan de zflae der
geallieerden tegen Dultschland en
Oostenrijk zou Btrijden.
Japan was de aangewezen mogend
heid, om Dnitschland in het Oosten
te benadeelen en daarom werd het
algemeen natunrlBk gevonden, dat
Japan Kiautsjau belegerde, zgn. om
het aan den rechtmatlgon eigenaar,
China, te kunnen teruggeven.
Langzamerhand zal hot nu ook den
verbondenen wel duidelijk geworden
zjjn, dat Japan slechts één doel had,
nml. het behalen van eigen voordeel,
ten koste van anderen.
Zoo ooit, dan was nu het oogen-
blik voor Japau gekomen, een lang
gekoesterdsn wenach tot vervulling to
brengen.
De groote Europeesche mogend
heden, de dwarskijkers, die hetaltBd
in het Oosten hadden tegengewerkt,
waren mot elkaar ln bloedlgen strijd
gewikkeld en hadden de handen te
vol in het Weston, om zich ernstig mot
een poging tot achteruitzetting harer
belangen in het OosteE te kuoEen
bezig houden.
Alleen Amerika was r.cg strijdvaar
dig, maar Bcheen in de tegenwoordige
omstandigheden meer op Enropa dan
op Oost-Azië te zullen letten.
Nu of nooit had Japan gelegenheid,
zijn liefste wenecben in vervulling te
brengen en als oen tijger heeft het
zich op het vrfiwcl weerlooze China
geworpen, dat tevergeefs naar het
ln vuur en vlam staande Europa om
hulp heeft geschreeuwd.
De Japansche elschen zijn niet ge
ring. In een onzer vrosgere overzichten
hebben wB nauwkeurig nagegaan, wat
Japan eigenlijk van China vraagt en
hoe deze mogendheid, wanneer zij op
alle Japansche eiscben ingaat, vrijwel
geheel aan de wlllokonr der Japanners
zal zijn onderworpen.
Nog altijd zijn beide mogendheden
niet tot overeenstemming gekomen.
BB de gevoerde onderhandelingen
heeft Japan op de meest verrassende
wijze overvraagd en heeft China, waar
het daartoe maar eenigszlns kans zag,
getracht, aan de meest ingrBpende
Japansche elschen te ontkomen.
Maar Japan is blijkbaar ziet van
plan om zich, nu de gelegenheid zoo
nlterBt gnnstlg is, met een kluitje in
het riet te laten sturen.
Het weet heel goed, dat, al megen
Engeland en Rusland in naam zBn
bondgenooten zijn, deze beide rijken
heel goed begrijpen, dat het Japan ooi
eigen voordeel te doen Is en dat deze
Oostersche mogendheid leelpk op
weg is, om alle concurrenten in het
Oosten er uit te warkeD. Heeft China
niet toegegeven vóór het in Europa
„Ik zal zien, wat lk kan do6n,"
antwoordde Robert. „Lady Canterbury
en ik zijn oude vrienden. Indien u
me een boodschap aan haar kon mee
geven, misschien
„Zeg haar," fluisterde hij, „dat u een
gast hebt, die eens met haar wan
delde onder ae oranjeboomen ln Sevilla,
en die, binnen korten tijd, nargeDa
meer zal wandelen. ZU zal komen!"
HB liep het terras op en liet zich
neervallen in een der ligstoelen daat.
Robert zag hem daar liggen met half-
geBlotsn oogen en begreep, welk een
inspanning die wandeling voor hem
moest zijn geweest. De groote voor
denren stonden open en Fletcher liep
de vestibnle onaangediend binnen. Er
was niemandmaar op een rood kns
sen in een gemakkeighen stoel lag
een klein Japansch patrijshondje.
ZB herkenden elkaar wedorkeerig.
Da hond richtte zich op en keek
Robert strak aan Terwijl deze hem ver
baasd bleef aanBtaren, stond hij op,
liep naar don voet van de groote trap
en blafte kort en schel. BUna onmid
dellijk kwam de Frantcbe kamenier
de trap afsnellen. De hond keek haar
aan en daarna mij Vervolgens be
grBpende, dat bij zijn plicht had ge
daan, keerde hy weer naar zijn stoel
terug en rolde zich als een bal ineen.
Robert sprak de kamenier aan.
„Logeert uw meesteres hier vroeg
hij.
„Zeker meneer," antwoordde zij,
„wfj z(jn gisteren gekomen."
tot een vrede mocht komen, dan zoa
er groot gevaar bestaan, dat Engeland
en Rusland, als zB de handen weer
vrB hebber, zich oogonbllkkelBk ern-
Btig met de Oostersche kwestie gaan
bemoeien, in welk geval voor Japan
de kans, om nit de tegenwoordige
oorlogon een fortuintje te behalen,
vrijwel verkeken zou zBn.
China moet dus aan de Japansche
elschen tosgeven en wel zoo Bpoedlg
mogolBk.
Maar China heeft uitgerekend, dat
hoe langer het de onderhandelingen
kan rokken, hoe meer kans er is, dat
er uit het WeBten krachtige hulp cp-
daagt en haast zich dus absoluut niet,
waar het verzocht wordt, het dood
vonnis van e'gen onafhankelijkheid te
teekenen.
Vandcar in den laatsten tjjd een
militaire actie in Japan, die er op
berekend Is, China, op den weg naar
zBn ondergang, tot een beetje meer
spoed aan ie manen.
Wij znllen onzen lezers maar niet
o-somman, op welke punten China wel
en op welke deze mogendheid nog
niet toegegeven heeft.
Inmiddels zfin reeds duizenden Ja
pansche soldaten in China geland of
hebben zich Ingescheept en most
president JoeacBjikai aan zijn vrienden
meegedeeld hebben, dat hB den toe
stand hopeloos inzag, daar Japau
steeds zwaardere elschen stelde en
China reeds tot het uitere s was ge
gaan.
Maar Japan heeft begrepen, spoedig
te moeten doorzetten.
Een telegram alt Peking behelsde
reeds, dat de Japansche gezant aan
Joeansjlksi oen nota van zijn regee
ring heeft overhandigd, waarin Japan
afdoening der hangende qnaestles vóór
30 Maart eiBeht.
De on derhandolingcr. worden echter
voortgezet, zonder dat man tot overeen
stemming komt. Van da voorgestelde
27 voor den handel te oponen plaat
sen, heeft China er reeds 20 geschrapt,
daar deze ln het binnenland van
Mongolië liggen en China hardnekkig
weigert, dit gebied in de onderhan
delingen te betrekken. Eveneens heeft
China 13 m{jngebi6den geschrapt,
welks Japan reeds had uitgekozen,
daar deze öi la Mongolië Uggen, óf
reeds aan onderdanen van andere
mogendheden waren toegezegd.
Om zBn eisohen kracht bg te zetten
is Japan, dat er zich voortdurend op
beroept, slechts uit vrfondschap voor
China en in diens eigen belang te
hande'en, voortgegaan, zijn troepen
op verschillendo plaatsen te doen
lenden en wordt gemeld, dat er weer
3 transportschepen met 3000 man
Japansche troepen voor de Takoe-
bank Uggen.
Als voorzorgsmaatregel heeft de
Chlneesche regeering thans 73000 man
Chlneeoeho troepen, van 180kanonnen
voorzien, rondom do hoofdstad saam-
getrokken.
De Japansche gezant verzekert,
wat niemand ln Chlr,a gelooft, dat de
versterking van da Japansche troepen
„Zou ik haar nu kunnen «preken
„lk zal bet haar vragen. Da juffrouw
is in baat kamer."
Zij ging weg en de hofmeester kwam
binnen.
„I» mevrouw thuis,Tompson vroeg
Fletcher.
„Ik geloof hef wol, meneer," ant
woordde hil. „Wilt u maar naar het
salon gaan
Robert volgde ham en bevond zich
ln dc tegenwoordigheid van Lady
Canterbury Zij was bazig brieven te
BcbrBven on groette Fletcher vrlende-
l®k.
„Een oogenblik, Fletcher," zei ze.
„Ik ben terstond klaar."
Robert had Lady Canterbury zijn
geheele leven gekend, maar bestu
deerde haar nu met belangstelling.
Zij was een tengere, elegante vrouw,
met een bleek, doch lief an interessant
gelaat, één van de weinige vrou en,
van wie Fletcher nooit de minste
lasterpraatjes had gehoord, ofschoon
haar echtgenoot dikwijls langen tijd
afw'ezig was
„Ik hoop, dat u blijft lunchen," zei
ze,tk heb een heel bekoorlijk logee
tje. ZB zal u zeker bevallen
„Een jonge dam3?" vroeg Robert.
„Ja, een Amerikaansch meisje. ZB
schijnt ook verstand van paarden te
hebben 1"
„Waar hebt u dat wonder ontdekt
„Mijn nicht zond haar. ZB kent
iedereen," antwoordde Lady Cantor-
bury. „Ik ontmoette baar verleden
in de provincie Tsjantsjoeng en ln
Mantsjoerije slechts ten doel heeft, het
garnizoen af te lossen.
Men ziet ln China heel goed het
dreigende gevaar en de Chlneesche
regeering heeft reeds verscheidene
elschen aangaande Zuld-MantsjoerBe
ingewilligd, zoo mede do verlenging
van de paeht van Port Arthur. China
tracht natunrlBk zoo veel mogelijk
slechts te onderhandelen over de
elschen, die niet onvereenigbaar zijn
met bestaande verdragen en de zelf
standigheid van het land niet a antasten.
D;- Chlneesche bevolking verbergt
inmiddels haar haat tegen de Japan
ners niet en de boycot van Japansche
waren neemt met den dag toe. Do
regeering heeft echter gelast, dit tegen
te gaan, daar hierdoor opwinding
ontstaan is, die schadelijk werkt op
de onderhandelingen.
Toch schijnt ten slotte een confllot
niet te kunnen uitblijven.
Vóf complete Japansche divisies,
bestaande uit 60000 man troepen, met
veel zwaar geschut bewapend, die
over strategische punten van Mants-
joerije tot aan de Jangtse vallei ver
deeld zijn, benevens de Japansche
nederzettingen, die zich weerbaar
maken, laten geen twijfel aan Japans
bedoelingen over.
De Daily Te'egraph begint thans ook
duideljjk in te zien, welk een gevaarlijk
bondgenoot Japan eigenlijk is en dringt
er op aan, dat Engeland handelend op
zal treden, vóór de sedert jaren ge
vestigde Bi-ltsche handelsorganisaties
in China getroffen worden.
En begrijpends, dat Engeland thans
allereerst cp het Westen moet letten
en zijn belangen in het Oosten niet
kan bohartigen, bepleit hot blad in allen
gevalle een gesloten blijven van de
Britsche beurs voor allen,, die den
geest van Britsche verdragen negeeren
en die zich onverschillig toonen voor
de grondbeginselen, die óea Britschen
hande', do nBverheld en de Britsche
diplomatie bcheerschon.
Werkt Japan Engeland in het Oos
ten dus togen, dan behoeft het voor
zijn financiën niet langer op de Lon-
densobe ler-ulngen te rekenen.
Het officieele Jsparsche blad Sjogio
Sjimpo schrijft thans, dat Japan vast
besloten is, zijn aangelegenheden met
China zonder inmenging van derden
te regelen. Wanneer China, alle Ja
pansche elschen niet inwilligt, achten
de Japansche bladen eon oorlog met
deze mogendheid onvermijdelijk. In
verschillende landen zijn door de Ja-
panrche consulaten reeds alle dienst
plichtigen telegrafisch onder de
wapen geroepen.
Zoo is ook hier weer voor de ge-
allleardon gebleken, dat Iedere bond
genoot teDslotte voor eigen voordeel
strBdt en deze op don voorgrond stelt,
al worden daardoor ook s{j, voor wier
belangen h'j zegt te strijden, ten
zeerste getroffen.
Van den strijd in Oost en West
volgen hieronder nog eenige tele
grammen.
Londen Hat stoomschip „Delmira"
week en wij spraken over de jacht.
Z(j wil ons land zien. Hoe jammer,
dat da regen uw wedstrfld bedierf."
Fletcher aarzelde even.
„Lady Canterbury," zei Robert, „ik
heb een bijzondere reden voor m(jn
bezoek dezen morgen. Ik heb ook een
gast, een geheimzinniger persoon dan
de uwe eehjjnt te zijn. HU Is heel ziek
en mü bijna vreemd. Maar vroeger
was h'j, geloof lk, een vriend van u
„Eer vriend van mjj herhaalde
zg. „Hoe interessant! Zeg mg zBn
naam toeh 1"
„Dat kan ik niet," antwoordde
Robert, „omdat ik dien niet weet
zijn werkeljjken naam tenminste Hij
la nu buiten op het terras en sehynt
te denken, dat een onvoorbereide ont
moeting niet wenscholijk Is lk moest
u zeggen, dat hfl met n -eenmaal
wandelde onder de orapja-boomen van'
Sevilla, en vragen, oi n alleen bij hem
wilde komen."
Lady Canterbury bleef een oogen
blik roerloos zitten. Haar oogen waren
op Robert gericht, maar deze was er
zeker van, dat zB hem niet zag. De
dingen, die zB zag, waren van een
a. dore wereld het scheen hem heilig
schennis, zelfs maar even om den
hoek te willen kBken. Daarom wendde
hfl den blik af en wachtte. Toen hij
weer opkeek, was zB weg
(Wordt vervolgd)