N° 29 1915 Dinsdag 9 Maart 102 de 6 FEUILLETON. Warrige Draden, OESCH Da uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en'Vrydagavond uitgezonderd op feestdagen. PrS» per kwartaal, la Goes 0,7$, buiten Goes, franco f i,2S. Afzonderiyke nommert 8 cent, iHaandlaK vaa advertenties op Maandag, Woensdag en VftUSAO vóór 13 uren. De prfjr, der gewone advertentiën Ie van 1-5 regels 69 ct., elke regel meer 10 et. Bf directe opgaaf van driemaal paatsiag derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend, Geboorte-, aaweijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regels h 1,— berskind Bcwtsnununeri 6 «ent, Telefoonnuitutter 93, Direafcev.r 0 W. vah Babnevkld. - Uitgave vas de N?a*nl. Vsanouiscfeap ,0m scha Comrsst". Hcoftiredaeteor W, j. g. ru Sahtbk Niet onverschillig. Er zijn tal van sociaal-democralen in ons land, die met een zekere fierheid verkondigen, lak te hebben aan uatio- naliieit en onafhankelijkheid. Noch voor het leger, noch voor de vloot mag een cent worden uitgegeven of één man beschikbaar gesteld. Zal zulks er toe leiden, dat wij onze zelfstandigheid verliezen, wat bekommeren die sociaal-democraten er zich om f Hun leer is, dat het den Nederlandschen proletariër volkomen koud kan laten, of hij aan de eeue of aan de andere kapitalistische overheid gehoorzaamheid verschuldigd is. Misschien zal het feit, dat in Rusland een zevental arbeiders, bijna allen kies mannen voor de Doema, tot ettelijke jaren dwangarbeid zijn veroordeeld, omdat zij aangesloten waren bij de sociaal-democratische partij, tot naden ken kunnen stemmen. Wil men eerlijk wezen, dan zal men moeten erkennen, dat de proletariër er wel degelijk belang bij heeft, onder welken regeeringsvorm hij leeft. Doet zich ten onzent de ten of andere ergerlijke misstand voor, dan zijn de sociaal-democraten er als de kippen bij, om le wijzen op het heer- schen van Russische toestanden in beschaafd Nederland. Alles, wat dwang, knechtschap, onderdrukking beduidt, wordt, en niet ten onrechte, Russische politiek geheeten. Wanneer nu, inet het boven vermelde feit voor oogen, den Nederlandschen proletariër zou worden gevraagd, onder weJk regime hij zou wenschen te leven, onder het Russische of het Nederland- sche, wij zouden geen oogenblik aan het antwoord twijfelen. En daaruit vloeit logisch voort, dat het behoud van onze onafhankelijkheid toch niet zoo iets onverschilligs is, als van sociaal democratische zijde wel wordt beweerd. Men zou dan ook blijk geven van gezond verstand, indien met een derge lijke propaganda werd opgehouden. Zij mist elk aannemelijk argument en is daarom uit den booze. Buitenland. De strijd In en bulten Europa. Da geheimen der diplomatie zjn ondoorgrondelijk. Een goed diplomaat heeft meermalen tot taak, onweerlegbaar aan te toonen, dat iets, wat zwart heet, toch eigenlijk wit is. Wie niet weet, dat hij een diplomaat voor zich heeft, krjgt dan ock werkelijk dan indruk, dat zijn eigen oogen hem bedriegen en dat, wat h? tot nu toe alt{jd voor zwart aangezien heeft, toch eigenlijk wit genoemd moet worden. Wie er evenwel van doordrongen la, met een echten diplomaat te doen te hebben, is bnitgengewoon op zijn hoede en meent, jnlst nit de pogingen, om hem te doen gelooven, dat iets Na vjf minsten verscheen hij weer met een onnitstaanbaar lachje op zijn goedbesneden, maar wat slap gelaat. Robert legde een hand op zijn arm. „Waar heb je haar ontmoet, John vroeg hg. ,Wie ls zij? Waar komt zij vandaan? Hoe lang heb je haar gekend „Zachtjes aan, beate jongen ant woordde bfi bedaard. „Ik heb haar bjj Lady Slatham ontmoet, ongeveer veertien dagen geleden. Ik weet niet veel andere van haar, dan dat zij een bekoorlijke jonge dame is.' „Uit welk land komt zg vroeg Robert. „Zij heeft een bsltenlandech aceent.* „01 zy is natnnriyk een Amerl- kaansche, een vermogende jonge Ame- rlkaaneche dame, geloof ik.' „Heeft zjj hier familie?* „Niet dat ik weet." „Is zg soms aan het tooneol?" „Waarachtig nietl Ik heb je Im mers gezegd, dat ik haar by Lady Slatham ontmoette." Zij gingen xwggend naar de eet zaal. John leek echter ietwat ge prikkeld. „Waarom htn j« toeh zoo alloma«h- w't ls, te mogen besluiten, dat hetgeen lij ziet, wel terdege zwart is, om dan achteraf te constateeren, dat de diploma»' hem ock nu wear to slim sf was, want dat hst uitslui tend diens bedoeling is geweest, hem In hetgeen hg met eigen oogen aan schouwde als aas de onoms ootolgke wa rheid te doen gelooven. Een goed diplomaat t l zich nooit openhartig uitspreken. Hg heeft de zeer moeilijke taak, m-nschen van tegenstrijdige richtingen, wier bot'lng vat; belangen bon tot hem voeren, asn te hoorea en, zonder in tot minste p&rtg te kiezen of eenige belofte voor do toekomst te do8n, bij beide psr- tgen, na afloop der audiëntie, don In druk achter te laten, dat i.ga wel willende bonding on aandachtige belangstelling zser zeker op oen sym pathie voor hunne beginselen hornette. Bjj most een bnltengenwoon men- sehankenner zijn, die da zwakke zijden van de hom bezoekende peti- tlonariss'en onmiddellijk weet te vin den en dtkwjls met een handig com plimentje, een onschuldig vlelerljtje, op het juiste oogenblik te pas gebracht, meer bereikt dan door een openhartige instemming snet de hem voorgelegde verzoekschriften. Een goed diplomaat moet steeds in do toekomst zien. Hy moet bedenken, dat de volksheid van heden de mis dadiger van morgen kan aga en dat de maatregel, welke thans ds alge meens verontwaardiging heeft opge wekt, als de eecig juiste en meest menscheigke, morgen zal worden toe- gejutchd. Een diplomaat is als het haantje op den toren. Hg draalt met alle wi-den van volksovertuiging, hg sebikt zich onder ieder nieuw bewind en smeedt aan de koten zyner ge dachten nieuwe schakels ter linker of rechterzijde, naarmate zg'n zesde diplo matische zintuig' hem tot vooruitgang of reactie doet besluiten. Zoo fs hU in ieders cog the right man on the right place, zoo zijn alle menschon zyn vrienden en ook alle mansehenzSjnvganden snlehg de eeni ge, die altyd gelijk heeft, omdat steeds zal bigken, dat het goede, wat hg tot stand bracht van hem zelf afkomstig was en hetgeen slecht bleek, door anderen, tegen zyn alom bekende overtuiging, was doorgedreven. Eén goed diplomaat is meer waard dan tien duizend soldaten. Een eckele font van z(jn kant kan het land in een rampzaligen oorlog wikkelen, één goed Ióoe, één heldor oogenblik, waarin hy zich meer diplomaat toost dan zyn bnitenlandsuhe collega's, kan voor hst eigen land een reeks van rgke en voorspoedige jaren doen volgen. Diplomatic is ten slotte: zoo te zeggen, wat men niet meent, dat iedereen denkt, dat men het wel meent. Engeland heeft ds baste diplomaten. Zy wisten reeds, dat Groot-Brit- tannië zou oorlog vooren voor er nog oorlog was, Zg waren zich bewnst van hnn diplomatische meerderheid boven hun amötgenootea in St Peters burg en Pargs, zjj wIsteD, dat de tig saai?* vroeg hy. Fletcher zag op. „Dat ben ik niet,' antwoordde by. „Maar ik dacht, dat het Uranium- bótel toch wel een vreemde plaats ls voor een jonge dame met een Fran- eohe kamenier, een JapanBch hondje en geen gezelschapsdame.* „Je bent een ezel!" verklaarde zyn neef. Eerst tegen den avond ontdooide John. Toen hy echter het menu van het diner zag en hoorde, dat Robert z[jn besten vriend, minister Mannerlcg, ook had uitgenoodigd, vroeg Robert, met hem in dn Amorikaansehe bar wat te gaan gebruiken, in atwaehting van hun gast. „Hoor eens, Bobby" zei h'j, zgn arm door dien van zyn neef stekend, „Ik vond, dat jnffroaw Parker by- zonder veel belaag in je scheen te stellen vanmorgen.' „Op welke wijze i" vroeg hy nieuws gierig. „Zy wilde weten, wat je deed, hoe je je tgd doorbracht. Toen ik haar vertelde, dat je geen betrekking had en alleen aan sport deed, scheen zg erg verwonderd en nog meer, toen zy hoordo, dat je zeiden in London kwaamt of op reis gingt. Het zal zeker wel alleen nieuwsgierigheid zyn, maar het klonk niet zoo. Ik ben benieuwd, of wy haar dezen avond zullen zien." touwtjes van hat Europeeschn mari- net'.cnepel in Locden samen kwamen en zij er slechts aan behoefden te trekken om het geheele raderwerk In beweging te stellen Zjj namen oen afwachtende bonding sen en toonden zieh op het eind van Jnll 1914 ten hoogste verbaasd en ongerust, toen er op h-1 Enropoesche vasteland eeu oorlog dreigde uit te breken Ea toim een oorlogsverklaring tus- schen Frankrijk en Duitschiand niet meer was af te wenden én hnn ge vraagd werd of zij zich met dan g8-, heolen strijd niet zonden bemoeien, als noch Frankrijk, poch België, hoe de uitslag ook mocht zgn, met eenig grondveriics werd bedreigd, antwoord den zy, terwijl zg zich in stilte voor esn persoonigk optreden gereedmaak ten, dat zy ook in dat geval nog niets konden beloven. Toen viel het Dultache leger in België en oogenbllkkelijk wist ds Engelsche diplomaat zijn tgd gekomen, liet het verwoeste België voor de oogen van het verontwaardigde pu bliek verschgnen en trad zelf als handhaver van de gewaarborgde rech ten van het zwakke op den voorgrond. Ds Duttsche diplomater. zgn niet berekend voor hun moeiigko taak. Zg zgn te naïf en te eerlijk. Toen geheel Europa met spanning afwachtte of Engeland werkeiyk de „Wilhelmina" met graan voor de bur- geriyks Duttsche bevolking in beslag zou durven nemen en een gespannen verhouding tuesshen do Vereenigde Staten en Groot Briuanaië onafwend baar scheen, liet juist een paar dagen te vroeg de Duttsche regeering bekend maken, dat voortsan alle Ingevoerde levensmiddelen ook aan het leger te volde ten goede zouden komen. Wat zullen de Eng i'sche diplomaten op een oogenblik, da. niemand op hen lette, geglimlacht hebban by de ge dachte, dat door dezen maatregel de „Wilhelmina' met het volste recht in beslag genomen kon worden en oen conflict Amerika-Engeland daardoor niet te verwachten was. Hoe dikwgis zyn sindsdien niet van Engelsche en Duitsche zjdo, voor- namoigk ter zee, de meest met het volkenrecht strijdende bepalingen uitgevaardigd en hoe dikwjls heeft de Engelsche diplomatie de neutralen, die van dergelijke maatregelen in den regel de grootste schade hadden, een Ergelschsn bril op den nens gezet, zoodat de grooto massa, die 6r door keek, steeds de Dultscha bepalingen als een verkrachting van alia be staande rechten en de Engelsche als helaas wel zeer lastige, maar door de vganfieigke actie volkomen gewet tigde leerde boschoawen. Het tot oorlogsgebied verklaren van do Noordzee wsa nog nimmer voor gekomen, maar Engeland zou daar voor zeker zyn goede redenen hebben, de Dnltsche cuikbooten actie ter voor koming v«n uithongering der burger lijke Dultache bevolking geleek hot summum aller rechtsverkrachting en dedsavop gevolgde Fransch-Engelsche Robert was in 't geheel niet be nieuwd 1 Het scheen hem toe, dat hy hot wist! IV. Eerst nadat zyn gasten vertrokken waren ea Robert byna de hoop had opgegeven, ontdekte hg baar. Zij zat. in de leeszaal aan een tafel een brief tc verzegelen. Toen Fletcher binnenkwam, zag zy op en boog koeltjes na een korte aarzeling. Hg verzamelde echter ai zijn moed en naderde haar. „Goeden avond, jnffronw Parker 1" zei hy. „Goeden avond, meneer Fletcher," antwoordde zy, met haar bezigheid voortgaande. „Bent u naar den schouwbnrg ge weest?" „Vanavond niet. Ik ben naar een bijeenkomst geweest!" „Een byaenkomst!" herhaalde Ro bert, „dat klinkt interessanti" „Ik twyfel or aan, of u dat ge vonden zoudt hebben," antwoordde zij droogjes. Haar houding was, hoewel niet be paald terugstootend, toeh verre van aanmoedigend. Toeh waagde hfl het te vragen: „Mag ik u een paar minuten spreken, juffrouw Parker Zy hief het hoofd op en zag hem nadenkend aan. Haar oogen waren violetkleurig, kalm en ernstig. Zij represaille-maatregelen waren moor dend voor de nentrele scheepvaart, maar geleken tegenover oen dergeljk op'reden van Dnltsche zyde zeer zeker alleszins gerechtvaardigd. Maar r,u ls er plotseling een kink in den kabel gekomen. Da Amerikanen hebben langen tgd ook door de Engoleche brilleghzaa naar hot verra Europa gekekon. Als de grootste handeldrijvende neutrale staat, had Amerika by hetgeen daar plaats vond het meeste belang en zoo lang als hnn eigen handel er voordesl by had, knikten de Ameri kanen bereidwillig als de Engelsche diplomaten op de groote vcordaelen van den handel op Engeland wezen en het vervelende aantoonden van de Dnltsche inmenging,waardoor aan heel dien bloeit nden handel een einde ge maakt dreigde te worden. Da Dnltsche duikbooten-aetie werd dan ook in Amorika mot hesl weinig sympathie ontvangen, maar toen het bleek, dat ze niet te verhinderen was, achtten da Amerikanen het logisch, in den etrgd tuesehenbolde te komen en te trachtten, aan de geheele belem mering voor de neutrale schepen ter zee zoo spoedig mogelijk een einde te maken. Amerika zond zyn nota's aan Dnitsch- land en Engeland en achtte zich zeer voldaan toeD, zooala we in ons vorig overzicht meedeelden, Duitschiand zich bereid toond ter zee geheel naar de wettig vastgestelde declaraties te handelen, mits Engeland niet langer trachtte, da Dnltsche burgeriyke be volking uit te hongeren en van da vlag der onzijéig-sn niet langer mis bruik zou maken. Engeland zond nog geen antwoord in en deed dit roed3 vermoeden, dat het nit eigenbelang de vroeger zoozeer afgekeurde onwettige actie ter zee wensahte te bestendigen, de verklaring,welke aangaande de nteuwe represaille-maatregelen Inkwam, waar door de handel der oozgdlgen nog moer dan vroeger werd bedreigd, gat het Amerikaan sche volk de overtuiging, dat het niet Duitschiand, maar het diplomatische Engeland zelf' was, dat alt eigenbelang de zoo luid ruchtig afgekeurde maatregelen ter zee in het leven heeft geroepen. De Engelsche diplomatie heeft zieh ditmaal ln de kaart laten kyken. En de Times, dit eonstateerende, vraagt zich bezorgd afzyn onze diplomaten ditmaal wel diplomaten goweast; hadden wy, by het bekend maken dor represaille maatregelen aan Amerika, daaraan niet een anderen vorm knnnen geven, zoodat ook nu weer die maatregelen, welke In ons belang zgn, in oen zoodanig kleed gestoken werden, dat zg meer dan nu is gebleken, voor de neutralen den stempel van rechtvaardigheid en nood zakelijkheid zouden dragen Hoe men thans in Amorika over een en ander denkt en hoe de Times zich ditmaal heeft versproken, hopen wg in ons volgend overzicht nader aan te toonen. Tevens zuilen wy dan de aandacht scheen ernstig te overwegen. „Ja," antwoordde zU eindelijk, „een paar miouten. Maar bier niet. Ga door de conversatiezaal naar het terras en wacht mü daar. Doch niet terstond. Ga eerst een poos naar beneden." Fletcher ging terstond heen. Dlree. teur Hartwig stond met een gedwon gen gllmlaoh naar hom te kyken. Hy nam zijn hoed af, toen Bobert voor- bygltig. Na een poosje heen en weer geloopen en herhaaldeigk op het hor loge gezien te hebben, vond Fletcher, dat hg nu lang genoeg had gewacht en ging naar het terras. Het was verlaten, maar een oogenblik later kwam zy nit de conversatlezaal en naderde hem. „Nu", zei zü zacht, „wat hebt u mg te zeggen?" „Juffrouw Parker, ik zou graag willen weten, ot u de eenige In dit hö'el bent, die dat parfum gebruikt." zy haalde haar zakdoek te voor schijn. Een zachte geur steeg uit de verfrommelde kant op. „Herkent u dien „Jal" „Zooveel te beter I" verklaarde zy. „Laat ik u dit echter terstond zeggen ik ben hier niet gekomen om vragen te beantwoorden. Ik ben gekomen om ze' te doen. Bent n tevreden „Ik hen tevreden zoolang u hier bent," fluisterde hg. „De man, dien u gisterennacht in bescherming nam wiens leveu u vestigen op de gevolgen, welke de forceering der Dardanelles voor eenige tot nn toe neutrale staten, met zieh mede kan brengen. Hier volgen nog eenige byzondor- liedcn van de oorlogs terreinen in West- en Oost-Europa. St. Petersburg. Tusschen Njemen en Welchsel wordt hardnokklg ge vochten. In enkele sectoren kwamen onze troepen flink voornit. Bg Mocazze en Koaopka maakten wg vele gevangenen. In de Ëarpathen vermeesterden wy by Zacllicyn vgandoigke versterkin gen in O. Gsliclë trokken wg Stanis- lsu binnen. Wesnen. Da toestand is onver anderd. Parijs. Bg Notre Dame Loretto heroverdsn wg loopgraven. Da ka thedraal van Reims is opnienw be schoten. In Argonne maakten wy bg Vasqois nieuwe vorderingen. Parijs. Aanvallen der Dultsehera op de ln da Belgische duinen veroverde loopgraven z{jn afgeslagen. Ten N. van Atreeht werden onze tegenaan vallen met hst meeste succes bekroond. Reims wordt steeds gebombardeerd. By Perthes namen wg een garde- compagnie gevangen. Op verschil lende punten van het front hebben wg loopgraven genomen. Berlijn, Wg handhaafden ens in de stellingen op do Lorntte-hoog'o In Champagne mislukten alle Franschn aanvallen. Bg Perthes namen wg vele Fransehen gevangen. Berlijn. De geheele oorlogsbuit is in het N. W. van Grodno en van Angustowo geborgen. Russische aan vallen ten N. O van Przacnysz en Pionsk mislukten. Parlje- By Nieuwpoort en Yjferen zyn vry hevige artillerie-gevechten geleverd, In Champagne werden de Duitsehe tegenaanvallen afgeslagen. Petrograd. In de streek van Lel- pusy zyn de Dultsehera teruggeslagen. Op de wegen naar Lomza duren de gevechten voort. Bg de Plllca zyn de Daitschers tot het defensief over gegaan. In O.-Galiclë verdreven wy de Oostenrykers uit bun versterkte stellingen aan de Blstrica. Weenen. Russische aanvallen aan de Nida zgn afgeslagen. In de Ëar pathen duren da gevechten voort. Londen, Van de Engelsche troepen, die syn ontscheept om de vernieling der forten aan den ingang der Dar- danellen te voltooien, zgn Donderdag 19 gedood en 25 gewond. Drie worden vermist. Een Engelsch smaldeel voor Smima beschiet het fort Yani Kaleh. Athene, Hier verluidt, dat Weni- zelos in de kamer heeft verklaard te zullen aftreden, cmdat de Koning het niet eens ls met zUn politiek. waarsohgnigk hebt gered zeg mU op uw woord van eer, was hy een vreemdeling voor u?" „Dat was hU, op mgn woord van eer," antwoordde Fletcher ernstig. ,U hebt hem vroeger nooit gezien „Voor zoover Ik weet reen 1* „Het was dus niotB dan toeval, dat u hem hebt verdedigd?" „Jnlst 1* antwoordde Fletcher. Zg ging eenige stappen achteruit, maar bleef hem steeds doordringend aanzien. „Bent u bereid, mg te gelooven?" vroeg zg. „Volkomen," antwoordde Robert. „Luister dan nu naar mg," zei zg. „Die man zyn naam doet er niet toe is een misdadiger. Hy heeft tegen elke wet gezondigd, hg heeft zjjn eigen doodvonnis geteekend. Hy verdient te stervan, hy zai sterven 1 Dat is zeker I Hy zon reeds dood zgn, als ik er niet was geweest 1 Weet u, waarom ik wilde, dat zy zyn leven spaarden „Neen!" antwoordde Bobert. „Maar wie zyn zy En wie zal zyn beul zgn Als hij alles is, wat n zegt, dan z'ón er toch wetten, cm hem te oor- dealen! Zoo iets wordt tegenwoordig toch door het gerecht behandeld?" Zg glimlachte minachtend. (Wordt vervolgd,)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1915 | | pagina 1