N° 29 1915
Dinsdag 9 Maart
102
de
6 FEUILLETON.
Warrige Draden,
OESCH
Da uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en'Vrydagavond
uitgezonderd op feestdagen.
PrS» per kwartaal, la Goes 0,7$, buiten Goes, franco f i,2S.
Afzonderiyke nommert 8 cent,
iHaandlaK vaa advertenties op Maandag, Woensdag
en VftUSAO vóór 13 uren.
De prfjr, der gewone advertentiën Ie van 1-5 regels 69 ct., elke regel meer 10 et.
Bf directe opgaaf van driemaal paatsiag derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend,
Geboorte-, aaweijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regels h 1,— berskind
Bcwtsnununeri 6 «ent,
Telefoonnuitutter 93,
Direafcev.r 0 W. vah Babnevkld. - Uitgave vas de N?a*nl. Vsanouiscfeap ,0m scha Comrsst". Hcoftiredaeteor W, j. g. ru Sahtbk
Niet onverschillig.
Er zijn tal van sociaal-democralen
in ons land, die met een zekere fierheid
verkondigen, lak te hebben aan uatio-
naliieit en onafhankelijkheid. Noch
voor het leger, noch voor de vloot mag
een cent worden uitgegeven of één man
beschikbaar gesteld. Zal zulks er toe
leiden, dat wij onze zelfstandigheid
verliezen, wat bekommeren die
sociaal-democraten er zich om f Hun
leer is, dat het den Nederlandschen
proletariër volkomen koud kan laten,
of hij aan de eeue of aan de andere
kapitalistische overheid gehoorzaamheid
verschuldigd is.
Misschien zal het feit, dat in Rusland
een zevental arbeiders, bijna allen kies
mannen voor de Doema, tot ettelijke
jaren dwangarbeid zijn veroordeeld,
omdat zij aangesloten waren bij de
sociaal-democratische partij, tot naden
ken kunnen stemmen. Wil men eerlijk
wezen, dan zal men moeten erkennen,
dat de proletariër er wel degelijk belang
bij heeft, onder welken regeeringsvorm
hij leeft. Doet zich ten onzent de ten
of andere ergerlijke misstand voor, dan
zijn de sociaal-democraten er als de
kippen bij, om le wijzen op het heer-
schen van Russische toestanden in
beschaafd Nederland. Alles, wat dwang,
knechtschap, onderdrukking beduidt,
wordt, en niet ten onrechte, Russische
politiek geheeten.
Wanneer nu, inet het boven vermelde
feit voor oogen, den Nederlandschen
proletariër zou worden gevraagd, onder
weJk regime hij zou wenschen te leven,
onder het Russische of het Nederland-
sche, wij zouden geen oogenblik
aan het antwoord twijfelen. En daaruit
vloeit logisch voort, dat het behoud
van onze onafhankelijkheid toch niet
zoo iets onverschilligs is, als van sociaal
democratische zijde wel wordt beweerd.
Men zou dan ook blijk geven van
gezond verstand, indien met een derge
lijke propaganda werd opgehouden. Zij
mist elk aannemelijk argument en is
daarom uit den booze.
Buitenland.
De strijd In en bulten Europa.
Da geheimen der diplomatie zjn
ondoorgrondelijk.
Een goed diplomaat heeft meermalen
tot taak, onweerlegbaar aan te toonen,
dat iets, wat zwart heet, toch eigenlijk
wit is. Wie niet weet, dat hij een
diplomaat voor zich heeft, krjgt dan
ock werkelijk dan indruk, dat zijn
eigen oogen hem bedriegen en dat,
wat h? tot nu toe alt{jd voor zwart
aangezien heeft, toch eigenlijk wit
genoemd moet worden.
Wie er evenwel van doordrongen
la, met een echten diplomaat te doen
te hebben, is bnitgengewoon op zijn
hoede en meent, jnlst nit de pogingen,
om hem te doen gelooven, dat iets
Na vjf minsten verscheen hij weer
met een onnitstaanbaar lachje op zijn
goedbesneden, maar wat slap gelaat.
Robert legde een hand op zijn arm.
„Waar heb je haar ontmoet, John
vroeg hg. ,Wie ls zij? Waar komt
zij vandaan? Hoe lang heb je haar
gekend
„Zachtjes aan, beate jongen ant
woordde bfi bedaard. „Ik heb haar
bjj Lady Slatham ontmoet, ongeveer
veertien dagen geleden. Ik weet niet
veel andere van haar, dan dat zij een
bekoorlijke jonge dame is.'
„Uit welk land komt zg vroeg
Robert. „Zij heeft een bsltenlandech
aceent.*
„01 zy is natnnriyk een Amerl-
kaansche, een vermogende jonge Ame-
rlkaaneche dame, geloof ik.'
„Heeft zjj hier familie?*
„Niet dat ik weet."
„Is zg soms aan het tooneol?"
„Waarachtig nietl Ik heb je Im
mers gezegd, dat ik haar by Lady
Slatham ontmoette."
Zij gingen xwggend naar de eet
zaal. John leek echter ietwat ge
prikkeld.
„Waarom htn j« toeh zoo alloma«h-
w't ls, te mogen besluiten, dat
hetgeen lij ziet, wel terdege zwart
is, om dan achteraf te constateeren,
dat de diploma»' hem ock nu wear
to slim sf was, want dat hst uitslui
tend diens bedoeling is geweest, hem
In hetgeen hg met eigen oogen aan
schouwde als aas de onoms ootolgke
wa rheid te doen gelooven.
Een goed diplomaat t l zich nooit
openhartig uitspreken. Hg heeft de
zeer moeilijke taak, m-nschen van
tegenstrijdige richtingen, wier bot'lng
vat; belangen bon tot hem voeren, asn
te hoorea en, zonder in tot minste
p&rtg te kiezen of eenige belofte voor
do toekomst te do8n, bij beide psr-
tgen, na afloop der audiëntie, don In
druk achter te laten, dat i.ga wel
willende bonding on aandachtige
belangstelling zser zeker op oen sym
pathie voor hunne beginselen hornette.
Bjj most een bnltengenwoon men-
sehankenner zijn, die da zwakke
zijden van de hom bezoekende peti-
tlonariss'en onmiddellijk weet te vin
den en dtkwjls met een handig com
plimentje, een onschuldig vlelerljtje,
op het juiste oogenblik te pas gebracht,
meer bereikt dan door een openhartige
instemming snet de hem voorgelegde
verzoekschriften.
Een goed diplomaat moet steeds in
do toekomst zien. Hy moet bedenken,
dat de volksheid van heden de mis
dadiger van morgen kan aga en dat
de maatregel, welke thans ds alge
meens verontwaardiging heeft opge
wekt, als de eecig juiste en meest
menscheigke, morgen zal worden toe-
gejutchd.
Een diplomaat is als het haantje
op den toren. Hg draalt met alle
wi-den van volksovertuiging, hg
sebikt zich onder ieder nieuw bewind
en smeedt aan de koten zyner ge
dachten nieuwe schakels ter linker of
rechterzijde, naarmate zg'n zesde diplo
matische zintuig' hem tot vooruitgang
of reactie doet besluiten.
Zoo fs hU in ieders cog the right
man on the right place, zoo zijn alle
menschon zyn vrienden en ook alle
mansehenzSjnvganden snlehg de eeni
ge, die altyd gelijk heeft, omdat steeds
zal bigken, dat het goede, wat hg tot
stand bracht van hem zelf afkomstig
was en hetgeen slecht bleek, door
anderen, tegen zyn alom bekende
overtuiging, was doorgedreven.
Eén goed diplomaat is meer waard
dan tien duizend soldaten. Een eckele
font van z(jn kant kan het land in
een rampzaligen oorlog wikkelen, één
goed Ióoe, één heldor oogenblik, waarin
hy zich meer diplomaat toost dan zyn
bnitenlandsuhe collega's, kan voor hst
eigen land een reeks van rgke en
voorspoedige jaren doen volgen.
Diplomatic is ten slotte: zoo te zeggen,
wat men niet meent, dat iedereen
denkt, dat men het wel meent.
Engeland heeft ds baste diplomaten.
Zy wisten reeds, dat Groot-Brit-
tannië zou oorlog vooren voor er nog
oorlog was, Zg waren zich bewnst
van hnn diplomatische meerderheid
boven hun amötgenootea in St Peters
burg en Pargs, zjj wIsteD, dat de
tig saai?* vroeg hy.
Fletcher zag op.
„Dat ben ik niet,' antwoordde by.
„Maar ik dacht, dat het Uranium-
bótel toch wel een vreemde plaats ls
voor een jonge dame met een Fran-
eohe kamenier, een JapanBch hondje
en geen gezelschapsdame.*
„Je bent een ezel!" verklaarde zyn
neef.
Eerst tegen den avond ontdooide
John. Toen hy echter het menu van
het diner zag en hoorde, dat Robert
z[jn besten vriend, minister Mannerlcg,
ook had uitgenoodigd, vroeg Robert,
met hem in dn Amorikaansehe bar
wat te gaan gebruiken, in atwaehting
van hun gast.
„Hoor eens, Bobby" zei h'j, zgn
arm door dien van zyn neef stekend,
„Ik vond, dat jnffroaw Parker by-
zonder veel belaag in je scheen te
stellen vanmorgen.'
„Op welke wijze i" vroeg hy nieuws
gierig.
„Zy wilde weten, wat je deed,
hoe je je tgd doorbracht. Toen ik
haar vertelde, dat je geen betrekking
had en alleen aan sport deed, scheen
zg erg verwonderd en nog meer,
toen zy hoordo, dat je zeiden in
London kwaamt of op reis gingt. Het
zal zeker wel alleen nieuwsgierigheid
zyn, maar het klonk niet zoo. Ik
ben benieuwd, of wy haar dezen
avond zullen zien."
touwtjes van hat Europeeschn mari-
net'.cnepel in Locden samen kwamen
en zij er slechts aan behoefden te
trekken om het geheele raderwerk
In beweging te stellen
Zjj namen oen afwachtende bonding
sen en toonden zieh op het eind van
Jnll 1914 ten hoogste verbaasd en
ongerust, toen er op h-1 Enropoesche
vasteland eeu oorlog dreigde uit te
breken
Ea toim een oorlogsverklaring tus-
schen Frankrijk en Duitschiand niet
meer was af te wenden én hnn ge
vraagd werd of zij zich met dan g8-,
heolen strijd niet zonden bemoeien,
als noch Frankrijk, poch België, hoe
de uitslag ook mocht zgn, met eenig
grondveriics werd bedreigd, antwoord
den zy, terwijl zg zich in stilte voor
esn persoonigk optreden gereedmaak
ten, dat zy ook in dat geval nog niets
konden beloven.
Toen viel het Dultache leger in
België en oogenbllkkelijk wist ds
Engelsche diplomaat zijn tgd gekomen,
liet het verwoeste België voor de
oogen van het verontwaardigde pu
bliek verschgnen en trad zelf als
handhaver van de gewaarborgde rech
ten van het zwakke op den voorgrond.
Ds Duttsche diplomater. zgn niet
berekend voor hun moeiigko taak.
Zg zgn te naïf en te eerlijk.
Toen geheel Europa met spanning
afwachtte of Engeland werkeiyk de
„Wilhelmina" met graan voor de bur-
geriyks Duttsche bevolking in beslag
zou durven nemen en een gespannen
verhouding tuesshen do Vereenigde
Staten en Groot Briuanaië onafwend
baar scheen, liet juist een paar dagen
te vroeg de Duttsche regeering bekend
maken, dat voortsan alle Ingevoerde
levensmiddelen ook aan het leger te
volde ten goede zouden komen.
Wat zullen de Eng i'sche diplomaten
op een oogenblik, da. niemand op hen
lette, geglimlacht hebban by de ge
dachte, dat door dezen maatregel de
„Wilhelmina' met het volste recht in
beslag genomen kon worden en oen
conflict Amerika-Engeland daardoor
niet te verwachten was.
Hoe dikwgis zyn sindsdien niet van
Engelsche en Duitsche zjdo, voor-
namoigk ter zee, de meest met het
volkenrecht strijdende bepalingen
uitgevaardigd en hoe dikwjls heeft
de Engelsche diplomatie de neutralen,
die van dergelijke maatregelen in den
regel de grootste schade hadden, een
Ergelschsn bril op den nens gezet,
zoodat de grooto massa, die 6r door
keek, steeds de Dultscha bepalingen
als een verkrachting van alia be
staande rechten en de Engelsche als
helaas wel zeer lastige, maar door de
vganfieigke actie volkomen gewet
tigde leerde boschoawen.
Het tot oorlogsgebied verklaren van
do Noordzee wsa nog nimmer voor
gekomen, maar Engeland zou daar
voor zeker zyn goede redenen hebben,
de Dnltsche cuikbooten actie ter voor
koming v«n uithongering der burger
lijke Dultache bevolking geleek hot
summum aller rechtsverkrachting en
dedsavop gevolgde Fransch-Engelsche
Robert was in 't geheel niet be
nieuwd 1 Het scheen hem toe, dat hy
hot wist!
IV.
Eerst nadat zyn gasten vertrokken
waren ea Robert byna de hoop had
opgegeven, ontdekte hg baar. Zij zat.
in de leeszaal aan een tafel een brief
tc verzegelen.
Toen Fletcher binnenkwam, zag zy
op en boog koeltjes na een korte
aarzeling. Hg verzamelde echter ai
zijn moed en naderde haar.
„Goeden avond, jnffronw Parker 1"
zei hy.
„Goeden avond, meneer Fletcher,"
antwoordde zy, met haar bezigheid
voortgaande.
„Bent u naar den schouwbnrg ge
weest?"
„Vanavond niet. Ik ben naar een
bijeenkomst geweest!"
„Een byaenkomst!" herhaalde Ro
bert, „dat klinkt interessanti"
„Ik twyfel or aan, of u dat ge
vonden zoudt hebben," antwoordde
zij droogjes.
Haar houding was, hoewel niet be
paald terugstootend, toeh verre van
aanmoedigend.
Toeh waagde hfl het te vragen:
„Mag ik u een paar minuten spreken,
juffrouw Parker
Zy hief het hoofd op en zag hem
nadenkend aan. Haar oogen waren
violetkleurig, kalm en ernstig. Zij
represaille-maatregelen waren moor
dend voor de nentrele scheepvaart,
maar geleken tegenover oen dergeljk
op'reden van Dnltsche zyde zeer zeker
alleszins gerechtvaardigd.
Maar r,u ls er plotseling een kink
in den kabel gekomen.
Da Amerikanen hebben langen tgd
ook door de Engoleche brilleghzaa
naar hot verra Europa gekekon.
Als de grootste handeldrijvende
neutrale staat, had Amerika by hetgeen
daar plaats vond het meeste belang
en zoo lang als hnn eigen handel er
voordesl by had, knikten de Ameri
kanen bereidwillig als de Engelsche
diplomaten op de groote vcordaelen
van den handel op Engeland wezen
en het vervelende aantoonden van de
Dnltsche inmenging,waardoor aan heel
dien bloeit nden handel een einde ge
maakt dreigde te worden.
Da Dnltsche duikbooten-aetie werd
dan ook in Amorika mot hesl weinig
sympathie ontvangen, maar toen het
bleek, dat ze niet te verhinderen was,
achtten da Amerikanen het logisch,
in den etrgd tuesehenbolde te komen
en te trachtten, aan de geheele belem
mering voor de neutrale schepen ter
zee zoo spoedig mogelijk een einde
te maken.
Amerika zond zyn nota's aan Dnitsch-
land en Engeland en achtte zich zeer
voldaan toeD, zooala we in ons vorig
overzicht meedeelden, Duitschiand
zich bereid toond ter zee geheel naar
de wettig vastgestelde declaraties te
handelen, mits Engeland niet langer
trachtte, da Dnltsche burgeriyke be
volking uit te hongeren en van da
vlag der onzijéig-sn niet langer mis
bruik zou maken.
Engeland zond nog geen antwoord
in en deed dit roed3 vermoeden, dat
het nit eigenbelang de vroeger
zoozeer afgekeurde onwettige actie
ter zee wensahte te bestendigen, de
verklaring,welke aangaande de nteuwe
represaille-maatregelen Inkwam, waar
door de handel der oozgdlgen nog
moer dan vroeger werd bedreigd,
gat het Amerikaan sche volk de
overtuiging, dat het niet Duitschiand,
maar het diplomatische Engeland zelf'
was, dat alt eigenbelang de zoo luid
ruchtig afgekeurde maatregelen ter
zee in het leven heeft geroepen.
De Engelsche diplomatie heeft zieh
ditmaal ln de kaart laten kyken.
En de Times, dit eonstateerende,
vraagt zich bezorgd afzyn onze
diplomaten ditmaal wel diplomaten
goweast; hadden wy, by het bekend
maken dor represaille maatregelen
aan Amerika, daaraan niet een anderen
vorm knnnen geven, zoodat ook nu
weer die maatregelen, welke In ons
belang zgn, in oen zoodanig kleed
gestoken werden, dat zg meer dan nu
is gebleken, voor de neutralen den
stempel van rechtvaardigheid en nood
zakelijkheid zouden dragen
Hoe men thans in Amorika over een
en ander denkt en hoe de Times
zich ditmaal heeft versproken, hopen
wg in ons volgend overzicht nader
aan te toonen.
Tevens zuilen wy dan de aandacht
scheen ernstig te overwegen.
„Ja," antwoordde zU eindelijk, „een
paar miouten. Maar bier niet. Ga door
de conversatiezaal naar het terras en
wacht mü daar. Doch niet terstond.
Ga eerst een poos naar beneden."
Fletcher ging terstond heen. Dlree.
teur Hartwig stond met een gedwon
gen gllmlaoh naar hom te kyken. Hy
nam zijn hoed af, toen Bobert voor-
bygltig. Na een poosje heen en weer
geloopen en herhaaldeigk op het hor
loge gezien te hebben, vond Fletcher,
dat hg nu lang genoeg had gewacht
en ging naar het terras. Het was
verlaten, maar een oogenblik later
kwam zy nit de conversatlezaal en
naderde hem.
„Nu", zei zü zacht, „wat hebt u
mg te zeggen?"
„Juffrouw Parker, ik zou graag
willen weten, ot u de eenige In dit
hö'el bent, die dat parfum gebruikt."
zy haalde haar zakdoek te voor
schijn. Een zachte geur steeg uit de
verfrommelde kant op.
„Herkent u dien
„Jal"
„Zooveel te beter I" verklaarde zy.
„Laat ik u dit echter terstond zeggen
ik ben hier niet gekomen om vragen
te beantwoorden. Ik ben gekomen om
ze' te doen. Bent n tevreden
„Ik hen tevreden zoolang u
hier bent," fluisterde hg.
„De man, dien u gisterennacht in
bescherming nam wiens leveu u
vestigen op de gevolgen, welke de
forceering der Dardanelles voor eenige
tot nn toe neutrale staten, met zieh
mede kan brengen.
Hier volgen nog eenige byzondor-
liedcn van de oorlogs terreinen in
West- en Oost-Europa.
St. Petersburg. Tusschen Njemen
en Welchsel wordt hardnokklg ge
vochten. In enkele sectoren kwamen
onze troepen flink voornit.
Bg Mocazze en Koaopka maakten
wg vele gevangenen.
In de Ëarpathen vermeesterden wy
by Zacllicyn vgandoigke versterkin
gen in O. Gsliclë trokken wg Stanis-
lsu binnen.
Wesnen. Da toestand is onver
anderd.
Parijs. Bg Notre Dame Loretto
heroverdsn wg loopgraven. Da ka
thedraal van Reims is opnienw be
schoten. In Argonne maakten wy bg
Vasqois nieuwe vorderingen.
Parijs. Aanvallen der Dultsehera
op de ln da Belgische duinen veroverde
loopgraven z{jn afgeslagen. Ten N.
van Atreeht werden onze tegenaan
vallen met hst meeste succes bekroond.
Reims wordt steeds gebombardeerd.
By Perthes namen wg een garde-
compagnie gevangen. Op verschil
lende punten van het front hebben
wg loopgraven genomen.
Berlijn, Wg handhaafden ens in
de stellingen op do Lorntte-hoog'o
In Champagne mislukten alle Franschn
aanvallen. Bg Perthes namen wg vele
Fransehen gevangen.
Berlijn. De geheele oorlogsbuit
is in het N. W. van Grodno en van
Angustowo geborgen. Russische aan
vallen ten N. O van Przacnysz en
Pionsk mislukten.
Parlje- By Nieuwpoort en Yjferen
zyn vry hevige artillerie-gevechten
geleverd, In Champagne werden de
Duitsehe tegenaanvallen afgeslagen.
Petrograd. In de streek van Lel-
pusy zyn de Dultsehera teruggeslagen.
Op de wegen naar Lomza duren de
gevechten voort. Bg de Plllca zyn
de Daitschers tot het defensief over
gegaan. In O.-Galiclë verdreven wy
de Oostenrykers uit bun versterkte
stellingen aan de Blstrica.
Weenen. Russische aanvallen aan
de Nida zgn afgeslagen. In de Ëar
pathen duren da gevechten voort.
Londen, Van de Engelsche troepen,
die syn ontscheept om de vernieling
der forten aan den ingang der Dar-
danellen te voltooien, zgn Donderdag
19 gedood en 25 gewond. Drie worden
vermist. Een Engelsch smaldeel voor
Smima beschiet het fort Yani Kaleh.
Athene, Hier verluidt, dat Weni-
zelos in de kamer heeft verklaard te
zullen aftreden, cmdat de Koning het
niet eens ls met zUn politiek.
waarsohgnigk hebt gered zeg mU
op uw woord van eer, was hy een
vreemdeling voor u?"
„Dat was hU, op mgn woord van
eer," antwoordde Fletcher ernstig.
,U hebt hem vroeger nooit gezien
„Voor zoover Ik weet reen 1*
„Het was dus niotB dan toeval, dat
u hem hebt verdedigd?"
„Jnlst 1* antwoordde Fletcher.
Zg ging eenige stappen achteruit,
maar bleef hem steeds doordringend
aanzien.
„Bent u bereid, mg te gelooven?"
vroeg zg.
„Volkomen," antwoordde Robert.
„Luister dan nu naar mg," zei zg.
„Die man zyn naam doet er niet
toe is een misdadiger. Hy heeft
tegen elke wet gezondigd, hg heeft
zjjn eigen doodvonnis geteekend. Hy
verdient te stervan, hy zai sterven 1
Dat is zeker I Hy zon reeds dood zgn,
als ik er niet was geweest 1 Weet u,
waarom ik wilde, dat zy zyn leven
spaarden
„Neen!" antwoordde Bobert. „Maar
wie zyn zy En wie zal zyn beul
zgn Als hij alles is, wat n zegt, dan
z'ón er toch wetten, cm hem te oor-
dealen! Zoo iets wordt tegenwoordig
toch door het gerecht behandeld?"
Zg glimlachte minachtend.
(Wordt vervolgd,)