N°. 3 1915 Donderdag 7 Januari 102de jaargang. FEUILLETON, BEN COLLEGER'S wonderlijke Avonturen. De uitgavo dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en'Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. Prg» per kwartaal, in Goes J ffl.ïtt, buiten Goes, franco f l,CB. Afzonderlijke nominer» S cent. ïBisendiiig van advartontlën op Maandag, WoansdB» en VHMDAÖ vóó: 12 m«r Do prg» dargewGüo advertentiën is van 1-5 rogels50 ot., elke regel meer lOct. Bg directe opgaaf van driemaal paatsing deraelfdo advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwslBk- ea doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regain beraksnd Kswjsnttsnmsrz 5 cent. TelefoonnunuHer S3 Bireetecr G. "W, v.ta Baknbveld. Uitgave vats de Na*ml.Y6MBai#s«<»&p „Gseaclia Cowtöt,". Hoofdredaeteuv W. J. C. vak Sahmn .k.** Gelreh aan doortastendheid. In verschillende bladen is een offi cieus-getinte mededeeling verschenen, omtrent iiet verbod van uitvoer van vee En hel merkwaardige van deze mededeeling is, dat er veel in wordt beweerd en. uiterst weinig aanne melijk gemaakt. Zij doet denken aan een hinken op twee gedachten. Immers de vraag wordt niet opgelost, wat zwaarder weegthet belang van de groote massa van het eigen land, of dat van eenige Nederlanders en.de groote massa in het buitenland. Voor ons is deze vraag het moge den lezer uit een vorig artikel duide lijk zijn geworden geeu vraag meer. Onze stelregel is en blijft deze het eigen gaat voorhet vreemde komt pas in de tweede plaats. Wie dit onderschrijft, maar het niet erkennen wil, brengt zichzelf in moei lijkheden. Daarvan geeft de officieus- getinte mededeeling blijk. Wij lezen bijvoorbeeld „Spoedig ua het uitbreken van den oorlog nam de vraag van het buitenland (naar vee en vleesch) toe, de prijzen stegen en de uitvoer nam steeds grooter afmetingen aan, zoodat bij menigeen, uit vrees voor stijging der prijzen, of wel, dat voor ons land niet voldoende zou overblijven, om in eigen onderhoud te voorzien, de vraag rees, of door een verbod deze groote uitvoer niet moest worden belet." Deze uitlating is volkomen logisch, en menigeen zal verwonderd geweest zijn, dat zij gevolgd werd door een omhaal van woorden, door een rheto- rica, welke allerminst duidelijk, laat staan logisch, geacht worden kan. Want de mededeeling gaat voort voor die vrees bestond geen redende voorraad vee in Nederland was nog ruimschoots voldoende, en de. schaarsch- te der voeder-attikelen, welke de prijzen hiervan belangrijk deed rijzen, maakte het eerder wenschelijk, den uitvoer te bevorderen, dan dien tegen te gaan. De vraag dus, die eerst gesteld wordt, en waarop elke eenvoudige ziel een bevestigend antwoord zou geven, wordt dan plotseling weer ontkennend beant woord Wij hebben alzoo dezen gedachten- gang na het uitbreken van den oorlog gaat het buitenland buitengewoon veel van ons vee en vleesch betrekkenwij gaan vreezen, zelf niet genoeg over te houden naar de geruststellende mede deeling volgt onmiddellijk vreest niets; gebrek zullen wij in de verste verte niet lijdende uitvoer kan onbelem merd blijven plaats hebben. Maar nu begint eerst het hinken op twee gedachten. De geruststellende verklaring wordt aangevuld met het volgende fraais /,Uit den aard der zaak moeten, onder deze omstandigheden, ook de prijzen 28 Dolly wiet niet meer, hoe zij het had, zS kon bijna niet aan znlk een schandelik bedrog golooven. Dn daarenboven was het een kleine land- looper, die haar dit alles vertelde. ,Ik weet niet, wat ik doen moetl" riep z5 uit. „U behoeft niets to doenlaat alles maar aan m(j over, tot ik een en ander den detective Sharpe, in New- York, heb kannen melden. Dan zal die meneer Dick leelfjk op z$n neas kijken, dat verzeker ik u!" Daarna wendde h(j zich tot de oudere damo en vroeg: „Wat heeft Dick Underwood met deze zaken to maken En waar heen wil h|j u brengen?" „Dat weet ik niet." „Bent n nlt vrije verkiezing mede- gegaan „Ik dacht, dat het beter was. Ik weet het zelf niet meer, wat ik denken of gelooven moet. Er is zooveel raad selachtigs inik begrijp er niets van ik weet zelfs zoo weinig omtrent mij zelve." „Dat zullen we dan wel uitzoeken," verklaarde Ben luchtig. „Maar nu moet u toch eerst wat te eten hebben en ook de paarden moeten gevoederd van vee en vleesch in ons land stijgen, niet alleen als gevolg van den ver meerderden uitvoer, maar ook, wijl de schaarschte der voeder-middelen duur der voeding ten gevolge had. Hier staat het verstand stil. We behoeven niet te vreezen, dat er niet voldoende vee en vleesch in ons eigen land zal blijven laat dus de uitvoer onbelemmerd doorgaan. Maar door den onbelemmerden uitvoer moest uit den aard der zaak de prijs van vee en vleesch in Nederland stijgen. Wie kan aan deze combinatie van redeneering een touw vaslknoopen Niemand, hooren wij al zeggen. Dit is echter te stout beweerd. De Nederlandsche regeering, welke toch allereerst de belangen van al haar eigen burgers heeft te behartigen, ver staat het kunstje der vastknooping 1 Immerszij tracht ons de weten schap bij te brengen, dat Nederland naar het buitenland behoort teblijven uitvoerenmen dient toch ook daar vleesch te eten En danal zucht de groote massa onder de zware lasten der crisis zou men enkelen land- genooten, die toevallig handelen in vee of vleesch, een zoet winstje misgunnen De Nederlandsche regeering is van oordeel, dat „de prijzen van vee en vleesch ook voor het binnenland niet bovenmatig hoog" zijn. Wij kunnen daarop alleen zeggen de heeren, die Nederland regeeren, mogen bolleboozen zijn in de staathuishoudkunde, vau de gewone huishouding weten zij bitter weinig af. ]u dit opzicht kunnen zij bij de eerste de beste Nederlandsche huisvrouw een lesje nemen. En omdat de prijs van het vleesch in ons land zoo buitensporig „goedkoop" is, werd het uitvoer-verbod niet verder uitgestrekt dan tot den uitvoer van... levend vee eu varkens. Alsof het Nederlandsche volk, wat de groote massa betreft, daarmede noe menswaard gebaat is 1 Wij hebben vaak gehoord en het geregeld erkend dat onze regeering moeilijke dagen doormaakt. Maar het zelfde geldt ten aanzien van de massa van het Nederlandsche volk. Haar belangen mogen niet, ten voordeele van enkelen, verwaarloosd worden. Wij zeggen niet, dat de regeering dit op zettelijk doet. Doch haar houding teil opzichte der uitvoer-verboden lokt telkens weer grondige kritiek uit, en wij kunnen ons niet begrijpen, dat zij zelve niet in staat is, dit in te zien. Buitenland De strijd in en bulten Europa. Er komt over het algemeen weinig verandering in den toestand. Enim vjjf maanden zfin thans na het nit- broken van den Europeeschen oorlog worden." Ben begaf zich naar eon klein huisje en klopte aan. Geen antwoord. Maar hQ liet zich niet zoo gauw uit bet veld slaan en bil nader onderzoek zag hij een sleutel hangen achter een open staand vensterluik. Hij nam hem van den spijker en opende de deur; de beide reizigsters waren te vermo3id, om lang weerstand te bieden aan zijn overreding, binnen te treden. Klaar blijkelijk was het huis eerst den vorigen avond door de bewoners ver laten geworden. Er was overvloed van voedsel in de provisiekast en de bed den waren helder en netjes opgemaakt. Ben nam ds honneurs als gastheer waar. Spoedig was een smakelijk ont bijt gereed en deden zij zich naar hartelust er aan te goed, toen zij plotseling door naderende voetstappen werden opgeschrikt. En even later hoorden zi), hoe de achterdeur ge opend werd en er iemand het huls binnentrad. XX. In minder dan tien minuten had de landlooper, met zgn verschrikten be geleider in het karretje naast zieh, de bedoelde herberg bereikt. Eenmaal goed en wel op den grooten weg, gedroeg de hit zich iatsoenigker en pijlsnel waren zij over den be vroren grond gerend. „Daar is de herberg," zei de boer met bevende stem. Spoedig had de landlooper het vurig paardje tot staan voorbj gegaan en nog steeds is zslfs niet te voorspellen, welke st&tengroep ten slotte de overwinning zal beha len. De oorlog, waarbij do vardedigings. werken aan beide -5den zoo eterk zijp, dat bet buitengewoon moeilijk bljkt, den vijand or nit te verdrijven, draagt een gehoel audnr karakter dan vroeger. Laten wy vrr.-pieders- en verniolingsarbeid dar vliegt ut gen, als In vroegere oorlogen niet bestaande, buiten beacfcouwlmr, dan treft als grootste fcyzonaorhold, dat het gevecht in hoofdzaak vin het vrije, vlakke veld naar ondergrondaeh terrein ls verplaatst. Niet meer als vroeger rakken do maehtiga legers tegen elkaar op, maar als mollen graven do marnoen rich iu den grond, steeds verder en verder naar den vyand toe, omdat gebleken ls, dat op deze w5ze riet a'l': u de boFte drk king, maar ook do krachtigst verde digbare stallingen to verkrijgen zijn. Veel van het rid-ierlij ko »n held haftigs heeft do moderne krg Inge boet. Wij lezen Eist meer, sis in Napoleons tijd, van da moedigs eska dron» huzaren, dia ie hun schitterende wapenrustingen, met de blanke sabelB in de vuisten, op den vyand instorm den, alles voor zieh uitdrijvend en neersabelend wat hun in den weg kwam. Wanneer wij nu aan den grooten strjd donken, zien wfl niet meer die machtige- legerscharen, in slagorde opgesteld, iu Schitterende uniformen, gereed op den vijand in te stormen bij de eerste fanfares der jubelende trompetten. We vinden niet moer de veldslagen, zooals de bekende oor loge schilders ze ons afbeelden, vol levendigheid, vol kienr vsn gouden trassen on wapperende pluimen. De moderns oorlog is veel pro zaïsefcor. Waartoe dienen sLcsia aMfonron lt» de modderige loopgraven Thans geldt bovenal de voorzorg, zich on zichtbaar te makon, alles to verwf de ren, wat oenlgssins door klenrschit- tering bij do grauwe omgeving zou afsteken, zooveel mogelilk eenvou dige en storke kleedereu te dragen de khakipakken voldoen daaraan zeer goed en elk luid commando te vermijden, dat maar eenigszins door den vfland zou kunnen worden op gevangen. De strijd mag practiseh zyu, hij heeft ai zgn ridderlijkheid en schoonheid ingeboet. In modderige loopgraven te liggen en, gedekt door aarden wallen en versperringen, door kleine sehiet- gaatjes op een onvoorzichtig door den vjand naar boven gestoken lichaams deel, of wel op eea opzettelijk boven de vijandelijke- loopgraaf neergezette rij kepies of helmen te Bchieten, is toch waarlijk geen bezigheid, die een volk tot enthousiasme voor den strijd zal opwekken. Ea wanneer, in de meeste gevallen, tot den aanval wordt overgegaan, d»E ls hij verraderlijk, dan geschiedt hij begunstigd door het nach telijk donker en meermalen is een sol- gekregen beiden stegen voor de stal deur uit, waardoor geen half uur ge leden degenen, die z{j achtervolgden, waren vertrokken. „Opgepast," zei de landlooper, ter- wjjl hij da staldeur zacht openschoof. Na den hit te hebben vastgebonden, wilde hg juist weder naar buiten gaan, toen hg een, door een paardendeken bedekte gedaante, op den grond zag liggen. Het was Carkins, die nog juist zoo lag, als Ben hem had verlaten. „Hola 1 wien hebben wg daar riep do landlooper. Hij trok het paardendek weg, en de lantaarn nemende die in den stal hing, hield hg deze vlak bij het gelaat van den dronkaard. „Komaan, dat ls een goede vangst, om mee te beginnen. Het is waar achtig Carkins zelf! Hoi daar, ouwe, wordt eens wakker!" Hg begon Carkins flink heen en weer te Echuddon, waarop een luid gesnork het eenige antwoord was. „Dronken!" zei ds landlooper lako- niek. „Geef eens eveu dien emmer water. We mosten hem wakker krjjgsnhg zal wel het een en ander weten te vertellen, als zgn tong maar eerst los is." Dit zeggende smeet hg Carkins een halven emmer ijskoud water in het gezicht. Deze proestte, hggde, spar telde met boenen en armen, opende eindeigk zijn zware oogladen en keek heel verwilderd de zich over hem «Sast, na uron langen dienst in een mod derige loopgraaf, zonder een kreet te Blaken, neergestort, toen p'sotselleg een donkere gestalte zieh op hem wierp en het. zware mes van eeD Indisehsn vrij williger hem in de keel drong. Dan werd na een korte, verraderlijke wor steling een goheele loopgraaf uitge moord. En later vermeldden do familie betrekkingen en vrienden van al die inslijk en bloed newgeotooton eoidaton opnieuw, dat zy een eervoller: dood voor het vaderland waven gestorven Inderdaad, do oorlog heeft weinig opwekkends moor voor hen, die bniten den stryd staan. Het is een weerzin wekkende slachtpartij geworden,waar bij moed en ridderlijkheid vrgwsl gaheel op den achtergrond zgn ge drongen. B'.i Ntsuwpoart hervatien de gealli eerden hun pogingen om Noordwaarts voort te dringen, evenwel zonder veel succes. Tet Oosten van Rhaims, op hst Woiitelpk heuvelland var. Argonne, behaalden do bondgenooton eenige vco--docI»n. Zij gr.-.ven zieh hier vol gens e-n bepaald plan ia de richting van den v®and voert Van het plaatsje Stelnbach ir. den Elzss beweren beide partijen, dat zij er vasten voet hebben. Was.rsehgo- ljjk hebben zij beiden oen dee) van het dorp in bezit kunnen honden, Verder Zuideigk bleef het fcji onbe sliste artilleriegevechten. De Turken veroverden in bet Kan- ka susgabisd de stad Ardahan bg ver rassing. Hoewel een groot gedeelte der bezetting kaos zag, te ontsnappen, vleien veel krygsgavaagonen en oor logsmateriaal ln Tnrksche handen. Later is, zooalg uit onze telegram men blijkt, de stad evenveel door de Kussen her: omen, waarbij de Turken zware verliezen leden Pb do stad Sarikamlsch. even over de Russische grens, op 2400 M. hoogte gelegen, stryden Kussen en Turken ln de sneeuw. De Turken melden, dat zg tusschen deze stad en Kars een spoorweg opbraken en trainen mst Russische soldaten, wapenen en munitie in hun handen vielen. Volgens Kuasische telegrammen zou evenwel do Btrijd in dit gebied nog voortduren en zonden 5000 Turken met 40 officieren, 6 stukken gesehut en 14 mltraiHouscs in handen der Russen gevallen zgn. De waarheid zal wel zgo, dat de strgd ln dit ge bied, met afwisselend succes, hard nekkig door belde partijen wordt voortgezet. Bg de gevechten in Woet Galicië streefden de Kussen er naar, de Oosten- rgkers door da Karpathenpasseu terng te dry ven. De Oostenrijkers lieten, om een gunstige strategische positie te behouden, vervolgens huu troepen vnn bergkam tot bergkam en van terras tot terras het gebergte opmarcheoien. Thans honden da Oostenrykers, nu zg de kam van het gebergte bereikt hebben, de Kussen Btsande, maar het is te verwachten, dat dezen hen nog heenbuigende gestalte aan. Underwood mag naar den drom mel locpenhet kan me geen lor schelenmompelde hij, pogingen doende om op te staan, waarbij hjj echter weer plat achterover viel. „Neg wat meer kond wator zal hom wel opfleuren," zei de landlooper, ter w«l hij niet aarzelde, het geneesmid del andermaal in mime mate toe te dienen. Do horrelvoet kwam eindelijk in zittende houding eii keek geheel ver bluft om zich heen. „Hot regent, hè Vhst kan me geen lor schelen I Underwood mag naar den „Word wakker, dronkelap I Word wakker, zeg ik jei" En Sharpe be gon hem opnieuw zoo hevig door eikaar te schudden, dat er langza merhand eenig meerder besef in den versuften horrelvoet begon te komen. Ten slotte geraakte hf dan ook op de been en staarde wezenlooB om zich heen. Een flanw besef, wie hg was, wAAr hg was en hoe b{j daar kwam drong langzamerhand tot hem door. „Waar zgn de paarden, die ik moest aanspannen Wat heb je er mee gedaan?" vroeg hg met eon air van gekrenkte waardigheid. „Zoo, was je bezig, de paarden aan te spannen, hè lachte de detective, deze vraag dadeigk in zUn oorknoo- pend. „Ja, en waar zgn ze gebleven, sshnrk verder achteruit zullen dringen en door Btoeds stallingen boven hou in Sc nemen, hen in zeer ongunstige conditie zullen brengen. In het Wzoowol als in het Z.O. deel der Karpsthen, zullen de Oosten rijkers versterkingen coodlg hebben. De Russen bedreigen thans recht streeks de Hong-arrcho laagvlakte. In Polen, langs do Bzura, de Rawks, da Pilisa en de Nida wordt nog steeds met afwisselend geluk de stryd voort gezet. Do volronde telegrammen geven nog een algemeen oterricht. Parijs. Bg Noulaties brachten wg de Duitsche batterijen tot zwegen en leverden in Champagne een buitenge woon hevig artilleriogevecht. Op ande re punten van het front maakten wg eenige vorderingen. In Steinbach be machtigden de wgk waarin de kerk en het kerkhof liggen. St. Petersburg. By Bollmov ver loren maar hernamen wij, .na eea verwoed gevecht, een onzer loop graven. Ia W. Galicië kwamen wfl vooruit en maakten meer dsn 1000 OoBtsnrEkers ge vangen .Bij denOezsck- pas namen wö een geheel Oostenrykseb. bataljon gavangen. Op onzen nttersten linkervleugel hebben wg, na de ge- hoole Boekowina dooraobraden te heb ben, do stad Foutchiiwa, op korten afstand van do Oostenrgksch-Roemeen- irh» grens, bezet. Weenon. Ten Z. van Gorlice heb ben onze troepen in hardnekkige ge vechten zich van een strategisch bs- lfing rflk- heuvelig verzekerd. De toe stand In de Karpatben ie onveranderd. Boeda Pest- De Ras„en wonnen in de Karpathen nergens terrein en bun opmarsch 1b voor 't grootste dael aan gene zjdo dar bergkammen door onze troepen gestuit. Waar de Kussen op HongaarBoh gebied konden door- driugeu, wei-den s,y dicht by de grens tot staan gebracht. Verspreide telegrammen. Amsterdam. Ite Tijd meldt, dat de kardinaal aartsbisschop van Mecha- len, Mereior, in zyn eigen paleis 1b gevangen genomen, nasr aanleiding van een herderlyk schrjjven.Verschil lende huiszoekingen, door justitie en politie, hebben plaats gehad ln pas torij ëa van het aartBbisdom. Talrgke geesteiyken werden gevangen geno men, doch grooteadeels na enkele uren in vrgheld gesteld. Zendagavond sou ia de Antwerpsehe kathedraal het lof door kardinaal Mercier gecele breerd worden, doch in een toespraak verklaarde pator Kutten, dat de kar dinaal niet kon verschgnen, wegeuB bijzondere oaiscandighedcn. Amsterdam, Zoadagmiddag is een trein met viucntel.ngen uit Ko jsenuaal naar Antwerpen bö Capeile lo het midden aangereden üo^r een militai ren trein. Er z$n 8 dooden en 25 ge wonden. Ooggetuigen verklaren, aat het aantal dooden eu gewonden veel grooter is dan de officieele opgaaf. Carkins vloog woedend op den de tective toe en slosg mat zgn groote vuist in den blinde er op los. De ander gaf zich echter niet eens de moeite, uit den weg te gaaneven min sloeg hg terug. De stompen wer den allen op msesterigke wyzo ge pareerd, totdat Carkins, geheel uit geput, vanzelf er mae eindigde en hygend tegen een stapel brandhout leunde. „Nou zou ja wel willen, dat je my maar met rust haat gelaten riep hg, klaarbiykeigk ln de vasto over tuiging, dat Iedere stomp raak was geweest. „Kom, beste vent," zei Sharpe, hem onder den arm nemend, ,'t Wordt nu tyd, dat je bg je positieven komt. Ze hebben je leeiyk beet gehad't zal Underwood wei zgn, die 't gedaan heeft. Ik heb geen plan, om je kwaad te doen. Je zou hier zgn doodge vroren, als ik je niet had wakker gemaakt. Dat was zeker een plan van Underwood, om je hier te laten bevriezen f „Dat zal wel. 't Is juist Iets voor hem. Hg wou niet hebben, dat lk een slokje ter verwarming nam ja, hg wou mg zeker laten bevriezen." „Wacht maar, we zullen wel gauw met hem afrekenen. Je kwam dus hier, om de paardou aan te spannen, zeg je „Ja." Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1915 | | pagina 1