N°. 68 1914
Donderdag 11 Juni,
101ste jaargang.
Een Duister Geheim.
mm
€01IRA
Telefoonnummer 88. Directeur G W. vak barneveld. Uitgave va* de Naamï.VöfiBOütsftkap ,Gofs«ke Courant". Hoofdredacteur W. J. 0. van Santin.
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en'Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Prfl* per kwartaal, in Goes f 0*75, buiten Goes, franco f B,&5.
Afzonderlijke nommerx 9 cent.
Siusendinfi: van advertentiön op Maandag: en Woensdag:
vóór 2 uren, op VHIJDAG vóór 13 uren.
De prfls der gewone advertentiön is van 1-5 regels 50 ct., elke rogel meer 10 ct.
Bfl directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de pr\jB slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelQk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regel* 1,— berekend
BewffnummerB 5 cent»
x*#. Opschepperij.
Zoo zullen dus de sociaal-democraten
een groote demonstratie voor Staats
pensioen op touw zetten, den 18en
September dezes jaars, op den Zondag
vóór de opening van het nieuwe zitting
jaar der Staten-Generaal.
En dit niet alleen.
Ten einde deze „groote demonstratie
voor te bereiden", gelijk het in de
bekende taal van bet socialistische
hoofd-orgaan, Het Volkheet, zullen
op 26 Juli a.s. een groot aantal open
lucht-meetings worden georganiseerd,
een en ander, om in het geheele land
de deelname aan de betooging van 13
September zoo hoog mogelijk op te
voeren.
Aan het slot van den snorkenden
oproep lezen wij
//Deze beweging voor 't Staatspensi
oen dient, met het oog op den stand
van het vraagstuk, met alle energie
ter hand (sicte worden genomen.
Waar de regeering, het beginsel toe
gevend, een regeling voorstelt, die
tienduizenden van de behoeftigsteu
uitsluit, en in het algemeen het staats
pensioen tot een minimum beperkt,
daar moet de arbeiders-klasse krachtig
spreken, en helder .toouen, wat haar
wil is. Dien wil tot uiting te doen
komenis sinds lang reeds de taak can
de S.D.A.P., een. taakdie zij ook thans
weer zal toonen, dat haar toevertrouwd is."
Wij hebben ons de vrijheid veroor
loofd, het slot van ons citaat uit Hef
Volk te cursiveeren.
Over den schitterenden stijl, die het
Partij-bestuur der S. D. A. P. eigeu is,
zullen wij het nu maar niet hebben.
Slechts over de zaak zelve.
Welnu de zaak van het Staats
pensioen is nooit zoo benadeeld als
juist door de S.D.A.P., welke nu moet
poseeren als de organisatie, welke het
vertrouwen der ouden-van-dagen in het
bijzonder waardig is.
Toen de Bond voor Staatspension-
neering was opgerichtele Boud, die
zich ten doel stelt, het ouderdomsleed
te verzachten, kan het zijn, dat leed
zoo spoedig mogelijk geheel weg te
nemen de Bond, die buiten elke poli
tieke organisatie staattoen die
Bond was opgericht, zijn sociaal-demo-
era ten als Melchers, Schaper en anderen
de propagandisten nagereisd, om met
hen te debatteeren op den bekenden, ver
beven toon, den socialisten nu eenmaal
eigen. En uit die debatten bleek het
zonne-klaar, dat het den rooden heeren
er niet om te doen was, het leed van
23 FEUILLETON
,U hebt mg toch dikwgis op „Rozen-
hof" moeten zien," stel ze. „Ik beu
de kamenier van mevrouw de baro
nes Als mgn gezicht u niet bekend
voorkomt, dan herinnert n zich mis
schien ia\jn naam... Ik ben Julia".
„Hazoo. Maar wat 1b het doel van
uw komst?"
„In de eerste plaats heeft mevrouw
de barones me opgedragen, u dit te
overhandigen."
Met alle teekenen van verbazing
nam De Groot uit de handen van het
kamerkatje een klein blaadje papier,
dat er uitzag, alsof het uit een zak
boekje was gescheurd. Niet zonder
eenlge moeite ontcijferde De Groot
het met potlood en blijkbaar in haast
neergekrabbelde schrlit
„Mij dreigt groot gevaar. Mgn eenlge
hoop Is op jou gevestigd. Kom
Je kunt Julia volkomen vertrouwen..
God geve, dat zg je vindt en hier
brengtMochten we elkander nooit
meer zien, vergeet mij dan niet."
Geen twgfeldat was het hand
schrift van Annie. De Groot kende
het; hij kon zich niet vergissen.
Desniettemin was zijn eerste ge
dachte, dat deze zonderlinge oproeping
een nieuwe verlakkerij was volgens
de terminologie van Van de Bran-
deler tenzij er een hinderlaag
achter verborgen was.
„Heeft mevrouw de barones je geen
bepaalde boodschap voor me opge
dragen bi) het briefje vroeg De
Groot op wantrouwenden toon.
„O ja, meneer. Ik moest u mee-
oud-en-arm te verzachten. Integendeel
op de bijeenkomsten, door den Bond
voor Staatspensionneering belegd, kwa
men die „fiere" bestlijders voor de be
langen der maatschappelijk-misdeelden
propagauda maken voor hun eigen
politieke standje was het er hun luce
c/arims om te doen, om, door zoogenaamd
voor Staatspensionneering te ijveren,
in het gestoelte der eere te komen.
Wil men liefde voor Staatspensioen
bij de sociaal-democraten zoeken
Denk dan één oogenblik aan hun
laffe houding, bij de oplossing der
ministerieele crisis in 1913 aangenomen.
Denk aan de dikke woorden, door
mr. Sannes, lid van de Tweede Kamer
der Staten-Generaal voor het district
Veendam, in de vevkiezings-cainpagne
gesproken dat naar zijn overtuiging
een billijk Staatspensioen vijf gulden
per persoon en per week moest bedragen.
Mindere goden hebben, zonder auteurs
recht te betalen, plagiaat gepleegd en
de woorden van mr. Sannes tot de
hunne gemaaktde kiezers in het
district Goes zullen zich het optreden
van den socialistischen Kamer-candidaat
te Wilhelminadorp nog levendig her
inneren.
En wat deden de heeren, toen het
er op aankwam
Ze deden.niets. De propaganda
van gestadig afbreken was hun te dier
baar, om zich eens ernstig het lot der
ondeu-vau-dagen aan t,e trekken. De
socialist is in zijn hart een clericaal,
wiens devies het is doet wel naar mijn
woorden, maar niet naar mijn daden.
Maar nu gaan ze dan toch, ter meer
dere eere van de partij waarvoor
anders? een groote demonstratie
op touw te zetten, voorafgegaan door
van lioogerhand in scène gezette kome-
die-vertooningeu,die openlucht-meetings
beeten.ten gunste van het Staats
pensioen.
Het is als voor een tent op een
plattelands-kermis. De trom roffelt, de
schorre piston stoot haar klanken uit,
de clown maakt zijn laag-bij-de-grondsche
grappen. En de ondernemer schreeuwt
met heesche stem -. Komt binnen, burgers,
boeren en buitenlui en denkt daar
ondertusscheu bij en. laat je be-
lakken
Buitenland.
De toestand In Albanië.
Heel Italië ia beleedlgd.
Zoo verontwaardigd z®n de Itall-
aanschfl autoriteiten, dat de Albanoo-
Bche regeering, bang deze machtige
brengen naar Baam, tot eiken prgs".
„Weet je, wat er in het briefje staat,
datje mevrouw mg geschreven heeft?"
„Neen, meneer, maar ik kan me den
Inhoud wel voorstellen".
„Dus dan kan je me uitleggen
„Ja, meneer Kent u juffrouw
Roelofs
„De huishoudster van de barones
„Juist. Nu, dat is me er eentje
We kunnen haar niet uitstaan."
„Wiewij
„John en ik".
„John Wie is dat nu weer
„De koetsier. Hebt u hem nog
gezien
„Ik moet je eerlijk bekennen, Julie,
dat ik tot nu toe weinig acht heb
geslagen op den koetsier John
Maar ga voort Je hadi het juist
over juffrouw Roelofs*.
Zou hem nu de sleutel worden ge
geven van het geheim, dat door hat
gesprek, dien avond met Von Breiten-
naeh gevoerd, nog niet geheel was
opgelost 1
Voorloopig besloot hg terdege op
zijn hoede te zg» -, zonder bewijs wilde
hg de zaak niet ernstig nemen en h(j
dacht er geen oogenblik aan, om
zonder dringende noodzakeigkheid
dien avond naar Baarn terug te gaan
en er den nacht door te brengen.
Op gejaagden toon vertelde Julia
het volgende
„Al langer dan een maand ga ik
de minste gangen van die juffrouw
Roelofs angstvallig na Natuurigk heb
ik de geschiedenis van mevrouw
de barones gehoord eu daar ik ziels
veel van haar houd, namen John en
ik on* voor, om die rossige juf met
haar doordringende oog on van nabg
te bespieden. Van het eerste oogen
blik af heeft ze een heel slechten in-
beschermers te verliezen, zich uitput
in verontschuldigingen e» verzeke
ringen, dat zg, die het gewaagd heb-
bon, die verontwaardiging op te wek
ken, streng gestraft znllen worden.
Dat alles is het gevolg van da
arreBtatie van een tweatal hoogge
plaatste Italianen, zooals we in ons
vorig overzicht al meedeelden, een
professor en een militair, die ernstig
verdacht werden, lichtseinen met de
opstandelingen te hebben gewisseld.
Nu had de Nederlandsche kapitein
Sar tot viermaal toe het wisselen van
die lichtseinen waargenomen en ovor
ste Thomson, die toch ook werkeigk
genoeg diplomaat is om te weten,
hoever hg in een dergeigk geval kan
gaan, gaf onmiddeligk toestemming,
tot arrestatie en huiszoeking over te
gaan.
Interessant is het, de houding van
den Italiasnschsn gezant Aliotti na te
gaan. Hoewel wfl in verschillende
bladen daarover een andere lezing
vinden, sohgnt hst vast te staan, dat
Aliotti op hoogen toon vrgiating van
de gevangenen eischtc en dreigde,
wanneer dit niet gebeurde, een aan-
zienigke marine-macht aan land te
laten zetten, teneinde de orde ta her
stellen.
Om verdere conflicten te voorkomen,
liet overste Thomson de gevangenen
daarna in vrgheid stellen, maar alle
bg de huiszoeking gevonden stukken
in beslag nemen.
Deze stukkon zgn nu door een
commissie van Italianen en Albaneezen,
waarin ook Thomson on Aliotti zttting
hadden, onderzocht, waarna de Alba-
neesche laden en de overste conclu
deerden, dat voor een der in vrijheid
gestelde Italianen bepaalde stukken
wel oegeigk compromi'.teerend waren.
De Albaneeschc regeering denkt er
evenwei anders over en hierdoor ont
staat natuurigk een zeer onaangename
verhouding tusschen haar en den mili
tairen gouverneur van Durazzo.
De ministers en de vorst, zelf on
bekwaam om den verwarden toestand
tot een oplosBing te brengen, erkenden
aan den Itsliaansche gezant, dat de
Nederlandsche overste verkeerd was
opgetreden en beloofden iedere ge
wen sch te satisfactie, waarna Aliotti
ontslag van overste Thomson eischta.
Als oenlg antwoord daarop heeft
overste Thomson, wien het door de
kleinzielige houding der autoriteiten
te Durazzo werkeigk niet gemakkeigk
gemaakt wordt, de rust en orde in
het land te herstellen, medegedeeld,
dat hg weigert, de Albaneesche regee
ring te gehoorzamen, omdat, volgens
de Nederlandsche officieren, hun func
tie berust op een mandaat der mo
gendheden, volgens besluit van de
conferentie van Locden.
De internationale commissie van
druk op ons gemaakt. We merkten
op, dat ze den gods-gaaecheiyken dag
niets deed dan schrijven; ze maakte
rekeningen op, dat er geen eind aan
kwam. Maar ze laat haar paperassen
niet rondslingeren en brengt altyd
zelf haar brieven naar de pott, na-
tuurlijk omdat ze bang is, dat een
ander den naam zou lezen van haar
„kennis". Want ik ben er zeker van,
dat ze een kennis beeft*.
„Maak het kort, Julie".
„Ja, meneer, lk heb nagekeken, dat
er een trein vanhier gaat om 9,25;
we kunnen om 10 48 In Baarn zijn".
„Oamogeigk, Julie."
„Hoe zoo?» vroeg zg verschrikt.
„Het is nu al over negen en we
zijn hier een groot half uur van het
station af."
„Wat dan gedaan, meneer De acgst
stond duideigk op het gezicht der
kamenier te lezen. „Ik ben er zeker
van, dat er een ongeluk gebeurt, als
we niet op tyd zgn."
„Kom mee," zei De Groot en ging
haar voor naar den tnin.
Van de Brandei er keek niet weinig
verbaasd op, toen hg zfin vriend zag
In het gezelschap van een hem onbe
kende dame. Met een paar woorden
was hg op de hcogte van den toeBtand
gebracht.
„Wat vin-je, dat ik doen moet
vroeg De Groot ten slotte.
„Dat je gaat," antwoordde Van de
Brandeler ernstig. „Dat Is, in dit geval,
niet meer dan een staaltje van je
plicht tegenover je verloofde. Wacht
even." Hg ging naar de serre, stak
licht aan en haaide een spoorboekje
uit zgn zak.„Br gaat van hier een
train om 10,22; die is om, laat eens
even zien, om tien minuten vóór twaal
ven in Baarn."
toezicht schgnt bet met geen enkele
partg eens te kunnen worden. Met de
opstandelingen heeft zij tevergeefs
onderhandeld en hoewel zg vorst Wil
helm eon gewapende expeditie heeft
ontraden, wordt nu een voldoende leger
macht toegerust, om tegen de rebellen
ten strgde te trekken.
Zoolang deze gevechten niet beslist
zgn, schgnt de vorst nog niet aan
aftreden te denken en ook van zijn
voorgenomen vertrek naar Skoetarl
wordt de laatste dagen niets meer
vernomen.
VolgenB de Stampa zou dit in ver
band staan met telegrammen, welke
de vorst ontvangen zou hebben van
keizer Wilhelm en koning Carol van
Roemenië, waarin hem, op straffe van
onthouding van steun, wordt aange
raden, het land niet te verlaten.
Inmiddels neemt het plan, om de
opstandelingen met geweld van wa
penen tot rede te brengen, lederen
dag vasteran vorm aan, vooral nu
bekend is geworden, dat door een
onderlinge breuk velen van hen ge
neigd zgn, zich te onderwerpen.
Reeds is de gendarmerie, waarbij
zich tal vau vrijwilligers hebben aan
gesloten, naar Tirana opgerukt, waar
zg een overwinning op de rebellen
heeft behaald. Tevens zou een afdee-
ling gendarmerie, na een hevig ge
vecht, de opstandelingen uit het dorp
Bradasjesj verdreven hebben.
Ten eiade den opstand zoo spoedig
mogeigk te onderdrukken, ligt het in
het voornemen om tegeigkertyd van
drie zgdan, van Alessio, Durazzo en
Walona tegen de opstandelingen op te
trekken. Waarschgnigk zal dat nog
deze week geschieden.
In een vergadering ta Walona heeft
oveists Thomson de bevolking opge-
wakt, een corps vr5 willigera tegen de
opstandelingen uit te rusten, welk
verzoek met groot gejuich ontvan
gen werd.
We kunnen ons volkomen indenken,
hoe moeilijk het werk der Neder
landsche officieren te Durazzo Is,
moeiiyk niet alleen, door de zware
taak, welke op hun schouders Is
gelegd, maar bovenal door de
tegenwerking van heu, voor wiens
belangen zg strgden en de verrader-
ïyke bedoelingen van tal van vreemde
autoriteiten, die, onder bescherming
van hnn gezanten, zich het recht toe-
eigenen, tot do meest willekeurige
handelingen over te gaan, waarvan
overste Thomson zeer terecht me r.t,
dat zg onder den huldigen staat vau
beleg nu eenmaal niet geduld kunnen
worden.
De ministerieele crisis In
Frankrijk.
Ribot is er in geslaagd, een Kabinet
samen te stellen. In tegenstelling
De kamenier wrong haar handen.
„Dan is het te laatDan is het mis
schien al veel te laatjammerde zg.
„Waarom?" vroeg Van de Bran
dei er.
„Omdat ik er een voorgevoel van
heb, dat er een ongeluk zal gebeuren,
als we niet vroeg terug zgn."
„Ja, maar het kan nu eenmaal niet
anders. Den trein van 9 25 halen je in
geen geval meer. Hallo, ik weet er
wat op 1 Jullie nemen de tram van
half tien nee, verduiveld, dat is
ook al te krapBigf «ven hier 1
Ik ben direct terug."
„O, meneer, als we maar niet te
laat komen 1" huilde Julie
„Kom, komEn bovendien ben ik
heslemaal niet overtuigd
„Wat!" riep ze uit... „D bent niet
overtuigd, dat mevrouw door een
ernstig gevaar wordt bedreigd
Dat heeft ze u zonder twgfel geschre
ven 1 En de goeie God weet, dat bet
o* treurige waarheid is 1"
„Wat voor gevaar daa toeh?"
„Bon gevaar, dat haar dreigt vaa
den kant van Engelina Roelofs an de
schurken, die het mst dat schepsel
eens zgn. Ik heb er vanavond twee
om de villa zien slenterentwee van
dezelfde slampampers, die vandaag
net drie weken geladen zoo'n spek
takel hebben gemaakt voor het zyhek
van den tuin."
Nu begon De Groot toch een weinig
meer belang te stellen In de gevaren,
welke de barones omringden. Maar
al zgn twgfel had hg nog niet over
wonnen.
„Maar vertel me eens, Jnlie, waarom
is mevrouw niet zelf gekomen, in
plaats dat ze jou stuurde
„Om die bandieten, die om de villa
slenteren, lk moet u vertellen, dat ik
met VIviani, die te veel naar de
eischen der radicalen luisterde, heelt
Ribot stenn gezocht bg de gematigde
radicalen, die zich niet tegen de wet
op don dria-jarlgen diensttyd zullen
verzotten.
De radicaal socialistische groep zal
nn natuurigk in plaats van regee-
ringspartg, oppositie worden.
Binnenland.
Een onderwijzer voor prinses Juliana.
Naar aanleiding van het bericht,
dat H. M. de Koningin aan den heer
Jan Ligthart, hoofd eener sehool te
's Gravenhage, het onderwys heeft
opgedragen, dat prinses Jnliana eer
lang zal ontvangen, wordt medege
deeld, dat de Koningin en de Prins
den heer Jan Ligthart advies hebben
gevraagd inzake het onderwijs asn
prinses Jnliana, dat de heer Jan Ligt
hart zich bereid heeft verklaard, te
zgner tgd advies daaromtrent uit te
brengen on dat er uit den aard der
zaak tot nu toe geen keuze is gedaan,
wat betreft den persoon van onder
wijzer ot onderwgzeres, die deze
opdracht zal ontvangen.
ftlMQsaiei! W 8.
Grosse Kruis.
Gisteravond werd in de „prins van
Oranje" een vergadering gehouden
door da afdeeling „Goes" van het
Groene Kruis, waarin de voorzitter,
de heer Coanen, o.a. mededeelde, dat
do vier ligtenten, geschonken door
hat Burgerigk Armbestuur, in gebruik
zgn genomen, en dat door het bestuur
nog geen stappen zgn gedaan om den
regenbak bg sehool B te veranderen
in een gskelder. Het bestuur meende
tot die verandering Diet te mogen
overgaan, zoolang er geen gelegenheid
bestaat voor onvermogenden om kos
teloos drinkwater te bekomen nit de
waterleiding. Het jaarverslag over
1913, uii gebracht door den secretaris,
Jhr. Lawe van Nljoastein, meldde o.a.,
dat de afdeeling is toegenomen met
17 en thans 399 leden telt, die aan
contributie f 378,25 opbrengen. De
verplegingsariikelen verkeeren in
goeden staat en worden steeds aan
gevuld, doch verleden jaar is er min
der gebruik van gemaakt dan ge
woonlijk daarentegen was 3600 K.G..
ys noodig. Hat verslag eindigt met
een dankbetuiging aan het Burgerigk
Armbestuur voor de ruime gift, die
het aanschaffen van lighailen mcgeigk
maakte.
De rekening werd goedgekeurd in
ontvang op f 1361 94, in uitgaaf op
f 872,53 V» ea sloot dus met een batig
saldo van f 489,401/«.
Daarna was aan de orde debehan-
ook heelem&al niet op mgn gemak
was. Ik kan niet zeggen, hoe zenuw
achtig lk was. Ik ben door het zg-
hek gegaan en zoo verder, langs het
pad bg de school... Heuseh niet voor
plezier."
Juist kwam Van de Brandeler terug.
„In orde!" zei hg vroolijk. „Ik ben
bfj notaris Schnurmans geweest. Om
dat het hier zulk oen dringend geval
betreft, wil hjj jullie zgn autoleenen.
Hg zal zelf rjden en ik ga vóór bg
hem zitten. Ha, daar hoor ik den
wagen al aankomo». Da notaris is er
vlug bg."
Na een korte begroeting vroeg deze
„Naar het Buurtstatlon zeker voor
den trein van 10.10
„Heel graag."
„Dan maar ving Ingestapt."
De Groot ging met Jnlie in het
coupétje zitten.
„Vertel verder, Jnlie," drong De
Groot onmiddellijk aan. „Dns, volgens
jouw meaning, ie die Engelina Roelofs
een soort bandieten opperhoofd in
rokken
„Misschien nog veel erger, meneer.
Drie weken geleden heeft ze u bg nw
komst op „Rozenhof" opgewacht. Ik
stond aan flet venster van do eerste
verdieping, juist toen n door het hek
binnenkwam. Er was niemand, om n
te ontvangen. Ik hoorde duideiyk,
dat u het kleine salon binnenging.
Toen kwam Engelina bg u En, meneer,
u moet het me niet kwaigk nemen,
Inaar het was heusch in het belaag
van mevrouw.Dus u begrijpt.
„Ik begrgp nog niets.
„Wel, ik ging languit op den vloer
liggen, met mgn oor precies op een
reet tusschen de planken".
„Nü begrgp lk het wél."
Wordt vervolgd).
