r. 155 1915
Diiisday 50 December,
1008te jaargang,
BERICHT*
De Dubbelganger.
NIEUWJAARSWENS»
GOESCHE
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
.Prjjs per kwartaal, In Goes 0,75e buiten Goes, franco f 1.35.
Afzonderlijke nommens S cent,
inzending van advertsntiön op Maandag en Woensdag
vóóe 2 uren, op VRIJDAG vóór 13 uren.
COURANT.
De prjjs dergawoneadvertentiênia van 1-5 regels 50 et., elke regel meer 10 ct
By directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prij a slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, hnwelgk- en doodsberichten en da daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regels 1 1,berekend.
Bewgannmmcrs 5 cent!
Telefoonnummer 28. Directeur G. W. van Babneveld. TTitgave van de Naaml.Venaootsclsap a0oss*he Courant". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen.
Het eerstvolgend nr. van
de „Gcesche Courant" zal niet
Woensdagavond, doch Donder
dagmorgen bij onze abonné's
worden bezorgd.
in het Nieuwjaars-nummer wor-
'en, zooals gebruikelijk is, bij
vooruitbetaling geplaatst tegen
15 CENT voor hoogstens acht
regels.
Deze advertentiön zullen
DINSDAG 30 DECEMBER, vóór
's middags 12 uur, aan ons Bu
reau bezorgd moeten zijn.
DE ADMINISTRATIE.
Uit de Pers.
Tretib'a week.
De Vaderlander schreit
Nadat de aanval op dit Kabinet
achtereenvolgens bj de Koloniale be-
grootiüg en de algemeene beschou
wingen glansrijk was afgeslagen eri
een gevoelig échec was geworden
voor hen, die in volle wapenrusting
op het Ministerie losstormden, zou
men het ton slotte dan maar eens
met Minister Treub probeeren, van
wien man demonstreeren zou, boe hij,
ter wille van een Ministerszetel, al
"wat hij vroeger in zake de Ouder-
omsvoorzlening bad beleden, zou
ebben prijs gegeven.
Bij zulk iasg-bg de grondach werk
komen natuurljk niet da paladijnen,
uit hun tentLoeft en Lohman, De
Geer en Van Nispen, om maar enkele
amen te noemen, achten zich daar
voor uit den aard der zaak te hoog.
Dan ziet men de heeren Aalberse en
liutgers de arena binnen vliegen,
vooral de laatste, wien de weggewor
pen oude plusje v«d zjjn van God gege
ven leider, langzamerhand tot een
ganschen berg geworden, tot de dwa
ling heeft gebracht, dat leder staats
man op zooveel prijsgegeven bezit
bogen kan. En die, volgens de bekende
antirevolutionaire strijdwijze, politiek
iets meent te bereiken, wanneer hij
een man als Treub te ijjf gaat met
volkomen negeering van het gebod,
dat men ouderen en wfjzsran eoren
moet, en dan nog wel op een manier,
waarbij hij niet alleen over alle par-
i4 FKÜILLËTON
In Amsterdam teruggekomenwacht
te hem nog een andere plicht, een
zware: hi) moa.'t Sophie van Haaften
te kennen geven, dat er tusschen hen
niets, absoluut niets bestaan kon.
Den vorigan keer had hij zich sterk
gehouden; zou hij het een volgende
maal weer kunnen Hij vreesde er
wel zeer voor.
Louwers was geen man, die van
uitstel hield. Hij zette zich onverwijld
aan zijn lessenaar en schreef, zfin ge
dachten den vrijen loop latend, den
volgenden brief aan freule Van Haaf
ten
Beste Sophie,
Laat ik je nog eens, en voor de
laatste maal, met dien naam aanspre
ken. Ik heb je veel te vertellen en als
je er in geslaagd bent, dezen brief ten
einde toe te lezen, zal er op de wereld
een mensch méér zijn, die van me
walgt. Maar, geloof me, erger dan lk
hst van me zeiven doe, kan het niet.
Ik heb een spel met je gespeeld, dat
ik niet kwalifleeeren kan. Toen we
elkaar voor het eerst ontmostten, wist
lk, dat het nooit iets tusschen ons
mócht worden, want Ik was al ge
trouwd. Laat ik, kan het zijn tot ver
ontschuldiging van mijn handelwijze,
er aan toevoegen, dat mijn huwelijk
verre van gelukkig wasreeds jaren
leven de vrouw en ik gesoheiden en
ook het kind heb ik van haar moeten
afnemen. Toen ik jou zag, kon ik me
niet weerhouden. Er waren oogen.
lementaire, maar ook over alle bur
gerlijk*! beleefdheid totale zegepras.1
behaalt.
Maar, och arm, hoe bleef er van de
beide aanvallers totaal niets over 1
Geen thermometer ter wereld wiiet zoo
laag aan, dat hy de temperatuur kan
aangeven van de kermis, waarvan de
heeren thuis kwamen.
'6 Ministers rede was een groot suc
ces, en werd aan het slot met lulde
bravo'B van links begroet. Eu zijn
werkkracht is groot. Tegu- Paschen
zal reeds een verbeterde edttia van
Talma's wet gereed zjn.
Ten slotte moet ons deze opmerkiDg
van het hart, dat er toch geen grooter
politieke comedie is dan de aanvallen
van rechts op den beer Treub. Is wen-
dig toch is men daar zoo biy als een
engel, dat een man van Treub's be
kwaamheden daar gereed staat, om
den door Talms achtergelaten socialen
Augiasstal te radderen. Terecht kon
de Minister de oppositie dan ook toe
roepenkom maar met een motie, als
gij mij weg wilt hebben want
men zal b6t wel laten. En vooral zal
men het laten in de E-rste Kamer,
waar men spijt heeit als haren op het
hoofd individueel weiidgo, collectief
vale, dat men Talma's wetten aan
nam, bezweken zijnde voor de ver
zekering, dat zulks waarborg was
voor overwiuulng van de coalitie bij
,je stembus
Buitenland.
Da komends man In Frankrijk.
De weg van den nieuwen Fransehen
Minister-president Doumergue gaat
niet over rozen. H(j heeft esa tegen
stander gekregen van niet te onder
schatten gewicht: Arlstide Biiaad.
Heeds lang heeft men in Frankrijk
naar eau nieuwe partij groepeering
gestreefdeen republikeinsehe con
centratie. Zy" beoogtonder de links-
rep ubllkeinscho elementen een bond
te vormen voor een politiek van lands
verdediging, van rechtvaardigheid op
belasting-gebied, van socialen vooruit
gang en eendracht onder de burgers.
Mein Liebchenwas willet du noch
mahi. Rechtvaardigheid voornit-
gang, cel, lutt not least,eendracht
onder de burgers I Met zoo'n program
in zee gaan, het is wa&riyk
geen kleinigheid 1
Maar... Arlstide Brland staat aan
het hoofd van die concentratie, welke,
zeer zeker, nog geen concentratie is,
maar bjj tjjd en leven een con een-
tratie hoopt te worden. Ec.Arlstide
Brland is in Frankryk niet, wat men
noemt, de eerste de beste.
Zonder twyfei: hy heeft zjjn ver
leden. Welk groot politiek man heeft
dit niet? De socialisten lusten hem niet;
hü he8ft de verregaande brutaliteit
blikken ia mjju leven, dat ik aan die
andere vrouw, in een opwelling van
outoerekanbaarhsid getrouwd, niet
dachtdat ik me zeiven zei, toch ook
recht op liefda te hebben en dat men
niet een geheel leven boeten mag voor
de fout van een moment. Maar dat
waren drogredenen, nietwaar Meestal
was ik me dan ook in je gezelschap
wal terdege bewust, dat ik schunnig
handelde; het werkte slecht op mijn
karakter; ik werd bitter, hard óók
tegen jou. Hoe dikwylB hoopte ik, dat
je een eind aan onze verhouding zou
makeE 1 Dan was het onherroepeiyk
tusschen ons afgeloopen, en ook ik zou
eindeiyk myn rust wel weer tetngge-
kregen hebben, Ten slotte kwam het
ook zoo ver. Maar toen kwam onze
plotselinge ontmoeting bit Heilo. Eu
sterker dan ooit gevoelde ik, hóé veel
ik van je hield, dat er een genegen
heid bestaat, welke men maar niet op
het eerste bevel van je verstand kan
dcoden. Ik gaf me, zooals ik was toen.
Dat deed ja zelf ook. Begrjp je, hoe
groot het gevaar voor ons beiden
werd? Ik was te laf, om je de volle
waarheid mee te doelen, ook, toen je
da laatste maal by me kwam op mfjn
kantoor. En toohik besefte ten volle,
dat het eenmaal móést. Het kón niet
voortgaan, zooals het ging. Geloof me,
het heeft me heel wat slapelooze nach
ten gekost. Er ging niets van af: een
bestnit móést genomen worden. En ik
wist ook, wélk. Maar telkens en tel
kens stelde ik uitzoo gauw kan een
mensch geen afstand doen van iets, wat
heel mooi, heel lief, heel dierbaar is.
Nu ben ik mat me zeiven in het
reine gekomen.
Nu schrjjf ik je, wat je weten moet,
wat je al lang had móéten weten. Als
gehad, de alleen-zaligmakende soci-
alistleche leer af te zweren. Alsof
daarvoor ooit vergiffenis te vinden
ware 1.
Toen Arlstide Briaud voor de eerste
maal een Ministerie samenstelde, werd
hy door de nobele socialisten, zijn
vroegere party genooten, met gebuil
begroot. De laagste dingen werden
tegen hem uitgespeeldmen schaamde
zich niet, zyu persoonlij* leven in het
geding te brengen. Als men, wat hun
publiek leven betreft, onze socialist!.
Echo dames an heeren met dan vinger
nawjjst, dan gaat er een geschreeuw
op van je wèlste. Maar stij eigenen
zich het recht toe, de meest hoog
staande. mannen In binnen- en buiten
land met hun las er te bezwadderen.
Zóó zijn liun manieren.
Arlstide Brland heeft er zich ni»t
om bekommerdglimlachend haalde
hg zijn schouders op om zulk gedoe.
Hy wist, dat de lieden, die hem pro
beerden neer te halen, zeiven zóó laag
stonden,dat ze geen antwoord waardig
konden zyn. Hjj Is ziin weg gegaan.
En met eare. Briard bleok te ziin een
man uit één stuk, scherpzinnig,
iemand, die den dark van Z0U vader
land eenmaal ten volle zal inoogsten.
Men heeft eens gezegd: „Arm
Frankryk, dat geregeerd wordt door
een Briaud." Wie durft het thans her
bal in Misschien de één of andere
verwaten socialfst, die arm, bitter arm
is aan argumenten. De laster-tongen
en dit moet Brland esn groote
voldoening wezen zljr, verstomd.
Groote figuren zyn boven eiken laster
verheven.
Zoowel als Minister-president, als
zittende in het „groote Kabinet" van
Poinearé.den tegenwoordigen president
van de Fiansche republiek, heeft
Arlstide Briand getoond, wat hy kan.
Door z(jn verschillende redevoeringen
heeft hy zioh als een staatsman van
den eersten rang doen kannen.
Het Is dan ook zijn optreden geweest,
wat den stoot moest geven tot een
nieuwe narty-groepeering In Frankryk.
De nieuwe bond zal geen feitelijk
program hebben, doch meer een „me
thode van optreden" vaststellen. ZJn
leidende gedachten zullen die zijn,
welke sedert vele jaren aan de repu
blikelnsche party den weg hebben
gewezen.
Van dien weg wyken maar al te
velen ai. En men trekt de bekwaam
heden van Donmergne niet in twyfei,
als men op ziin zwakheden aïs staats
man den nadrnk legt.
W0 zien binnenkort Arlstide Briand
weer aan het hoofd van een kabinet
Aan krachtige bewindslieden heeit
Frankryk altoos, en vooral in den
laatsten tijd, groot gebrek gehad. Zou
de republiek dan een kracht als Briand
ongebruikt laten?
Wy kunnen het ons niet indenken.
Binnenland
het kan, dank dan niet ftl te hard
over me. We z0n toch allen maar
zwakke menschen. We hebban allen
zooveel behoefte aan vergiffenis.
André van Haegendoorn",
Lruwers las den brief nog eens over.
Hy lachte schamper en mompelde:
„Het liegen gaat me al hesl gemak
kelijk en goed afl Hoe zon het ook
anders; Is myn herle leven, van die
'metamorfoze af, niet t lengen ge
worden Ik beken, alsof het niets is,
oen vrouw ta hebben. Ik heb er geen,
maar toch heb ik er één, omdat ik
niet Louwers ben gebleven, en een
Van Haegendoorn werd. En nn krygt
de vrouw, die ik niet eens ken, de
schnld van allesGod, God, wat is de
wereld tooh eigeniyk één groote ko
medie 1"
Hij bracht den brief zelf naar de
post. Het was avond; er woel een
gare wind uit het noord-westenhet
hagelde en regende om beurten.
Louwers zette de kraag van zyn jas
op en stapte stevig door. De schyn
van de lantarens weerspiegelde triest
in het glimmend nat van het asfalt
der Utrechtsohe Straat; er waren
weinig menschen op de been en de
winkels waren gesloten. Lonwers keek
op zyn horloge: hall elf. Het zon
meteen wel drukker worden, als de
schouwburgen uitgingen. Op het
Rambrandt-plein heersehte wat meer
drukte; een roezemoes uit de groote
café's drong tot hem door. Misschien
zon hy straks ook ergens gaan zitten
en nadenken... Hy Btapte wat vlugger
aan, teen hy de Reguliersbreestraat
had bereiktde Kalverstraat liet hy
links liggen en nam 't Rokin. Daar
was het stil, kon hy zijn gedachten
Koninklijke deelneming
H. M. ie Koningin en Z. K. H de
Peins zyn Vrydag tegen 12 nu: naar
de woning ge eden van den Minister
president, iur. Cort van der Linden,
en hebben den Miaisttr en mevrouw
Cort van der Linden persooniyk hnn
diepgevoelde deelneming betuigd met
de r.imp, die de familie getroffen heeft
by bet spoorwegongeluk in Drenthe.
Namens H. M. de Koningin-Moeder
bracht dn grootmeester van haar huls,
jhr. De Rsnits, haar deelneming over
aan Minister Cort van dc-r Linden en
familie.
Mr. 'lh H. De Meester.
Gevolg gevende .san een Eedert
langeren tijd bp hem bestaand voor
nemen, heeft mr. Th. H.,Dc Meester
zich genoopt gezien, wegens drukke
bezigheden, met 1 Januari ontslag
te nemen als politiek hoofdredacteur
van Het Vaderland.
Provincienieu w
s.
Borsselen Da afdeeling Volks
wees naarheid „Borssalsn en omstre
ken" met haar onder-aideeilng, de
schietvereeniging „Frank van Bors
solen", hield haar algemeene vergade
ring. Dour den secretaris werd verslag
uitgebracht aangaande de afdeeling
„Volksweerbaarheid", die steeds ln
ledental toeneemt ea 'hans 97 leden
tolt" In kas was een batig saldo van
f 16,49 De schietvereeniging daaren
tegen is kwijnendehet ledental
daalde van 72 op 62het nadeelig
saldo bedraagt t 0.22. Tot bestuars-
leden werden gekozen de heeren J.
van de Velde en A, Nienwenhuijze,
wegens bedanken van de heeren L.
van NienwenhuUze en J. Huysen, en
herkozen, werd de heer J. Blok Jz Tot
bode werd benoemd de heer G. Schip
per, op een belooning van f -.5 Tot
eerelid werd benoemd de heer P.
Wauters, van Antwerpen.
Krabbandljka, Tot brieven- en
telegrambesteller alhier is benoemd
de heer Geldof, thans postbode te
Serooskerke.
In de vergadering van de land.
bouwvereeniging „Eendr: eht maakt
Macht" werd tot secretaris penning
meester benoemd de heer C Tollenaar,
iu plaats van den heer Jac. Weileman,
die bedankt heeft. De bestunrsleden
J. van Gorsel en A. P. Woutersen
werden herkozen.
'a Heer Hendrikaklnderen- Op
den eersten Kerst-avond gaf de nog
jeugdige christ. zang-vereen lging„Looft
den Heere", alhier, haar eerste open
bare uitvoering in de Herv. Kerk. Ds
Steonkamer opende het samenz n met
den vryen loop laten.
Eén ding stond by hem vast: b{j
wilde Amsterdam uit voor een poos,
Van Haegendoorn was gf woon ge
weest, zich weinig om zyn zaken te
bekommeren hü had van meet af aan
hetzelfde gedaan. Het zou nu be
hagoHJk zijn in het zuiden van
Frankrykaan geld ontbrak het hem
niet. Maar eerst moest hy nog enkele
maatregelen treffen, welke, naar zfln
overtuiging, geen nitstel duldden.
Toen Louwers den brief had gepost,
wandelde hy raar den Dam en pakte
er een tram naar het Rembrandt-: loin
In „De Kroon" vond hij een rustig
hoekje. Hjj bestelde een groo; hit
loopen had hem kond gemaakt. Aan
den kellner vroeg hy, hem het groote
spoorboek te geven.
Als hy den trein van 1.45 nam, kon
hy 10.45 aan den Gare du Nord te
Paifs wezen. Hy besloot dit te doen.
In de morgen-nren kon hy dan op zyn
gomak regelen, wat hy nog te regelen
had. Een poos er uit zSn, 't zou
hem goed doen, zyn zenuwen tot rust
brengen. Met den tyd zon het ver
geten wel weer komen.
Louwers stond den volgenden mor
gen tydig op. Hij was altoos een matig
man geweest en een slaap van zes,
zeven uren was hem voldoende. By
uitzondering had hy dien nacht aan
één stuk doorgeslapen; vermoedelijk
door zyn groc, dien hij niet gewend
was te gebruiken. Hy gevoelde zich
verkwikt. Het was ook beter weer
geworden; een styve wind had de
straten gedroogd, en de zon seheen
vriendelijk,
De portier groette Louwers beleefd,
maar niet zonder verwondering
het was nog nooit gebeurd, dat da
gebed, liet zingen Gez. 3 en sprak een
kort openingswoord. Het programma
bevatte een 14-tal nummers, die alle,
in aanmerking genomen den korten
tyd van voorbereiding, vry goed ga
zongen werden. „Wilt heden nn
treden", „Bede", „Stille nacht" en
„Kerstlied" voldeden ons het best.
Het geheel werd uitstekend geleid
door den heer Tamminga, nit Goes.
Ds. Steenkamer sloot met dankzegging.
Wlssenkerke. Tweeden Kerstdag
werd ons anders zoo stil en vreedzaam
dorp In heftige beroering gebracht.
Een paar aankomende jongens, van
16 k 17 jaar, nit een der omliggontJa
dorpen, hadden het gewaagd, trots het
strenge bevel van burgemeester en
veldwachterste zingen. Door het
lebenden van dit, alleszins gewettigd,
verbod, werd de toorn van onze anders
zoo zohtan en rechtvaardigen veld
wachter zoodanig opgewekt, dat bij
deze boosdoeners, met behulp van een
jachtopziener onbezoldigd ryksveld-
wachter, direct ln boeien sloot en zoo
voor den officier van justitie, den bur
gemeester, bracht. Zoo'n boelen(d)
geval was sedert menschenhcugenis
niet in onze gemeente vertoond, van
daar dan ook, dat een reusachtige
mensehen-massa op de been kwam om
het „opwekkend" schouwspel gade te
slaan. Toen dit incident was afgeloo
pen en de gemoederen der ingezetenen
weer wat gekalmeerd waren, werd
omstreeks 10 unr door voornoemden
hulpofficier van justitie met zyn beide
„sbirren" eeu inval gedaan in een
banketbak kery waarzy een aankomend
jongeling (aankomende knapen zjjn
gemakkelijker te hanteeren dan groote
jongens van 20 A 25 jaren) in arrest
namen. Deze jongen had, als men het
loopend gerucht gelooven mag, een
meisje met eenvoudig hals afsnyden
bedreigd. De jongeling werd, onge
boeid, (zeker omdat het donker was,
en de menschen deze manmoedige daad
tóch niet zagen) naar het gemeente
huis gebracht, waar het eerste verhoor
werd afgenomen. Wat daar plaats
vond, is ons niet bekend, daar ons,
als zynde geen verslaggever van een
der bladen, de toegang geweigerd
werd. Nadat deze zwaarwichtige
gebeurtenis was afgeloopen, werd de
delinquent naar een der lokalen enzer
gevangeniB gebracht, wat bijzonder
trof, daar deze jnist ledig was
Den volgenden morgen om 8 unr
werd hy uit zyn voorloopige hechtenis
ontslagen. Een woord van lof voor
hun met ware doodsverachting vol
brachte taak, mag dezen beiden
dienaren van de heilige Hermandad
niet warden onthouden. Naar nn reeds
wordt vernomeD, bestaan er plannen,
welke hy de eerstvolgende gemeente
raadsvergadering zullen worden Inge
diend, om hun, wegens buitengewone
patroon het eerst verscheen. Lonweis
lette er niet op, maar ging zyn privé-
kantoor binnen. By schreef een brief
aan Veldman, den huisbewaarder op
zyn villa by Üddel, hem opdragende,
dat het de door hem verpleegde vrou w
aan niets mocht ontbreken hij mot t
zorgen, dat ze niet bulten de vil ia
kwam, maar voor het overige moe t
ze zooveel vryheid hebben, als ze z< .f
begeerde. In den brief sloot hy tien
biljetten van zestig gulden en vier
van honderd. Daar kon Veldman
voorloopig wel mee toekomen.
Toen hy gereed was, schelde hy.
Een klerk trad binnen.
„Laat dezen brlei aanteekenen",
beval Louwers, „En vraag myn procn-
ratie-houder, even hier te komen."
„Mynheer Van der Drift", zei hy
tot dezen, „myn dokter heeft me voor
eenlge weken een verbiyt In het zuiden
aangeraden. Ik vertrek met den mid
dag-sneltrein naar Parys. Ik behoef
u geen nadere instrnctles te geven
u neemt mijn zaken waar op een wyzs,
dio ik n niet zou kunnen verbeterer
De man boog gevleid.
„En nw particuliere brieven?"
„Houd die voorloopig onder nw
berusting. Ik zal u mijn adres seinen.
Een definitief plan heb lk nog niet
gemaakt".
Lonwers vertrok op den vaBtgeBtel-
den tyd. Had hy zijn reis een dag
uitgesteld, dan zou hem een briei va
Veldman hebben bereikt: „De vrouw
plotseling verdwenen. Wat te doen
Zonder twijfel was er dan voorloopig
van zyn reis naar het zuiden niets
gekomen.
Wordt vervolgd.)