r. 155 1915 Diiisday 50 December, 1008te jaargang, BERICHT* De Dubbelganger. NIEUWJAARSWENS» GOESCHE De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. .Prjjs per kwartaal, In Goes 0,75e buiten Goes, franco f 1.35. Afzonderlijke nommens S cent, inzending van advertsntiön op Maandag en Woensdag vóóe 2 uren, op VRIJDAG vóór 13 uren. COURANT. De prjjs dergawoneadvertentiênia van 1-5 regels 50 et., elke regel meer 10 ct By directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prij a slechts tweemaal berekend. Geboorte-, hnwelgk- en doodsberichten en da daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regels 1 1,berekend. Bewgannmmcrs 5 cent! Telefoonnummer 28. Directeur G. W. van Babneveld. TTitgave van de Naaml.Venaootsclsap a0oss*he Courant". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen. Het eerstvolgend nr. van de „Gcesche Courant" zal niet Woensdagavond, doch Donder dagmorgen bij onze abonné's worden bezorgd. in het Nieuwjaars-nummer wor- 'en, zooals gebruikelijk is, bij vooruitbetaling geplaatst tegen 15 CENT voor hoogstens acht regels. Deze advertentiön zullen DINSDAG 30 DECEMBER, vóór 's middags 12 uur, aan ons Bu reau bezorgd moeten zijn. DE ADMINISTRATIE. Uit de Pers. Tretib'a week. De Vaderlander schreit Nadat de aanval op dit Kabinet achtereenvolgens bj de Koloniale be- grootiüg en de algemeene beschou wingen glansrijk was afgeslagen eri een gevoelig échec was geworden voor hen, die in volle wapenrusting op het Ministerie losstormden, zou men het ton slotte dan maar eens met Minister Treub probeeren, van wien man demonstreeren zou, boe hij, ter wille van een Ministerszetel, al "wat hij vroeger in zake de Ouder- omsvoorzlening bad beleden, zou ebben prijs gegeven. Bij zulk iasg-bg de grondach werk komen natuurljk niet da paladijnen, uit hun tentLoeft en Lohman, De Geer en Van Nispen, om maar enkele amen te noemen, achten zich daar voor uit den aard der zaak te hoog. Dan ziet men de heeren Aalberse en liutgers de arena binnen vliegen, vooral de laatste, wien de weggewor pen oude plusje v«d zjjn van God gege ven leider, langzamerhand tot een ganschen berg geworden, tot de dwa ling heeft gebracht, dat leder staats man op zooveel prijsgegeven bezit bogen kan. En die, volgens de bekende antirevolutionaire strijdwijze, politiek iets meent te bereiken, wanneer hij een man als Treub te ijjf gaat met volkomen negeering van het gebod, dat men ouderen en wfjzsran eoren moet, en dan nog wel op een manier, waarbij hij niet alleen over alle par- i4 FKÜILLËTON In Amsterdam teruggekomenwacht te hem nog een andere plicht, een zware: hi) moa.'t Sophie van Haaften te kennen geven, dat er tusschen hen niets, absoluut niets bestaan kon. Den vorigan keer had hij zich sterk gehouden; zou hij het een volgende maal weer kunnen Hij vreesde er wel zeer voor. Louwers was geen man, die van uitstel hield. Hij zette zich onverwijld aan zijn lessenaar en schreef, zfin ge dachten den vrijen loop latend, den volgenden brief aan freule Van Haaf ten Beste Sophie, Laat ik je nog eens, en voor de laatste maal, met dien naam aanspre ken. Ik heb je veel te vertellen en als je er in geslaagd bent, dezen brief ten einde toe te lezen, zal er op de wereld een mensch méér zijn, die van me walgt. Maar, geloof me, erger dan lk hst van me zeiven doe, kan het niet. Ik heb een spel met je gespeeld, dat ik niet kwalifleeeren kan. Toen we elkaar voor het eerst ontmostten, wist lk, dat het nooit iets tusschen ons mócht worden, want Ik was al ge trouwd. Laat ik, kan het zijn tot ver ontschuldiging van mijn handelwijze, er aan toevoegen, dat mijn huwelijk verre van gelukkig wasreeds jaren leven de vrouw en ik gesoheiden en ook het kind heb ik van haar moeten afnemen. Toen ik jou zag, kon ik me niet weerhouden. Er waren oogen. lementaire, maar ook over alle bur gerlijk*! beleefdheid totale zegepras.1 behaalt. Maar, och arm, hoe bleef er van de beide aanvallers totaal niets over 1 Geen thermometer ter wereld wiiet zoo laag aan, dat hy de temperatuur kan aangeven van de kermis, waarvan de heeren thuis kwamen. '6 Ministers rede was een groot suc ces, en werd aan het slot met lulde bravo'B van links begroet. Eu zijn werkkracht is groot. Tegu- Paschen zal reeds een verbeterde edttia van Talma's wet gereed zjn. Ten slotte moet ons deze opmerkiDg van het hart, dat er toch geen grooter politieke comedie is dan de aanvallen van rechts op den beer Treub. Is wen- dig toch is men daar zoo biy als een engel, dat een man van Treub's be kwaamheden daar gereed staat, om den door Talms achtergelaten socialen Augiasstal te radderen. Terecht kon de Minister de oppositie dan ook toe roepenkom maar met een motie, als gij mij weg wilt hebben want men zal b6t wel laten. En vooral zal men het laten in de E-rste Kamer, waar men spijt heeit als haren op het hoofd individueel weiidgo, collectief vale, dat men Talma's wetten aan nam, bezweken zijnde voor de ver zekering, dat zulks waarborg was voor overwiuulng van de coalitie bij ,je stembus Buitenland. Da komends man In Frankrijk. De weg van den nieuwen Fransehen Minister-president Doumergue gaat niet over rozen. H(j heeft esa tegen stander gekregen van niet te onder schatten gewicht: Arlstide Biiaad. Heeds lang heeft men in Frankrijk naar eau nieuwe partij groepeering gestreefdeen republikeinsehe con centratie. Zy" beoogtonder de links- rep ubllkeinscho elementen een bond te vormen voor een politiek van lands verdediging, van rechtvaardigheid op belasting-gebied, van socialen vooruit gang en eendracht onder de burgers. Mein Liebchenwas willet du noch mahi. Rechtvaardigheid voornit- gang, cel, lutt not least,eendracht onder de burgers I Met zoo'n program in zee gaan, het is wa&riyk geen kleinigheid 1 Maar... Arlstide Brland staat aan het hoofd van die concentratie, welke, zeer zeker, nog geen concentratie is, maar bjj tjjd en leven een con een- tratie hoopt te worden. Ec.Arlstide Brland is in Frankryk niet, wat men noemt, de eerste de beste. Zonder twyfei: hy heeft zjjn ver leden. Welk groot politiek man heeft dit niet? De socialisten lusten hem niet; hü he8ft de verregaande brutaliteit blikken ia mjju leven, dat ik aan die andere vrouw, in een opwelling van outoerekanbaarhsid getrouwd, niet dachtdat ik me zeiven zei, toch ook recht op liefda te hebben en dat men niet een geheel leven boeten mag voor de fout van een moment. Maar dat waren drogredenen, nietwaar Meestal was ik me dan ook in je gezelschap wal terdege bewust, dat ik schunnig handelde; het werkte slecht op mijn karakter; ik werd bitter, hard óók tegen jou. Hoe dikwylB hoopte ik, dat je een eind aan onze verhouding zou makeE 1 Dan was het onherroepeiyk tusschen ons afgeloopen, en ook ik zou eindeiyk myn rust wel weer tetngge- kregen hebben, Ten slotte kwam het ook zoo ver. Maar toen kwam onze plotselinge ontmoeting bit Heilo. Eu sterker dan ooit gevoelde ik, hóé veel ik van je hield, dat er een genegen heid bestaat, welke men maar niet op het eerste bevel van je verstand kan dcoden. Ik gaf me, zooals ik was toen. Dat deed ja zelf ook. Begrjp je, hoe groot het gevaar voor ons beiden werd? Ik was te laf, om je de volle waarheid mee te doelen, ook, toen je da laatste maal by me kwam op mfjn kantoor. En toohik besefte ten volle, dat het eenmaal móést. Het kón niet voortgaan, zooals het ging. Geloof me, het heeft me heel wat slapelooze nach ten gekost. Er ging niets van af: een bestnit móést genomen worden. En ik wist ook, wélk. Maar telkens en tel kens stelde ik uitzoo gauw kan een mensch geen afstand doen van iets, wat heel mooi, heel lief, heel dierbaar is. Nu ben ik mat me zeiven in het reine gekomen. Nu schrjjf ik je, wat je weten moet, wat je al lang had móéten weten. Als gehad, de alleen-zaligmakende soci- alistleche leer af te zweren. Alsof daarvoor ooit vergiffenis te vinden ware 1. Toen Arlstide Briaud voor de eerste maal een Ministerie samenstelde, werd hy door de nobele socialisten, zijn vroegere party genooten, met gebuil begroot. De laagste dingen werden tegen hem uitgespeeldmen schaamde zich niet, zyu persoonlij* leven in het geding te brengen. Als men, wat hun publiek leven betreft, onze socialist!. Echo dames an heeren met dan vinger nawjjst, dan gaat er een geschreeuw op van je wèlste. Maar stij eigenen zich het recht toe, de meest hoog staande. mannen In binnen- en buiten land met hun las er te bezwadderen. Zóó zijn liun manieren. Arlstide Brland heeft er zich ni»t om bekommerdglimlachend haalde hg zijn schouders op om zulk gedoe. Hy wist, dat de lieden, die hem pro beerden neer te halen, zeiven zóó laag stonden,dat ze geen antwoord waardig konden zyn. Hjj Is ziin weg gegaan. En met eare. Briard bleok te ziin een man uit één stuk, scherpzinnig, iemand, die den dark van Z0U vader land eenmaal ten volle zal inoogsten. Men heeft eens gezegd: „Arm Frankryk, dat geregeerd wordt door een Briaud." Wie durft het thans her bal in Misschien de één of andere verwaten socialfst, die arm, bitter arm is aan argumenten. De laster-tongen en dit moet Brland esn groote voldoening wezen zljr, verstomd. Groote figuren zyn boven eiken laster verheven. Zoowel als Minister-president, als zittende in het „groote Kabinet" van Poinearé.den tegenwoordigen president van de Fiansche republiek, heeft Arlstide Briand getoond, wat hy kan. Door z(jn verschillende redevoeringen heeft hy zioh als een staatsman van den eersten rang doen kannen. Het Is dan ook zijn optreden geweest, wat den stoot moest geven tot een nieuwe narty-groepeering In Frankryk. De nieuwe bond zal geen feitelijk program hebben, doch meer een „me thode van optreden" vaststellen. ZJn leidende gedachten zullen die zijn, welke sedert vele jaren aan de repu blikelnsche party den weg hebben gewezen. Van dien weg wyken maar al te velen ai. En men trekt de bekwaam heden van Donmergne niet in twyfei, als men op ziin zwakheden aïs staats man den nadrnk legt. W0 zien binnenkort Arlstide Briand weer aan het hoofd van een kabinet Aan krachtige bewindslieden heeit Frankryk altoos, en vooral in den laatsten tijd, groot gebrek gehad. Zou de republiek dan een kracht als Briand ongebruikt laten? Wy kunnen het ons niet indenken. Binnenland het kan, dank dan niet ftl te hard over me. We z0n toch allen maar zwakke menschen. We hebban allen zooveel behoefte aan vergiffenis. André van Haegendoorn", Lruwers las den brief nog eens over. Hy lachte schamper en mompelde: „Het liegen gaat me al hesl gemak kelijk en goed afl Hoe zon het ook anders; Is myn herle leven, van die 'metamorfoze af, niet t lengen ge worden Ik beken, alsof het niets is, oen vrouw ta hebben. Ik heb er geen, maar toch heb ik er één, omdat ik niet Louwers ben gebleven, en een Van Haegendoorn werd. En nn krygt de vrouw, die ik niet eens ken, de schnld van allesGod, God, wat is de wereld tooh eigeniyk één groote ko medie 1" Hij bracht den brief zelf naar de post. Het was avond; er woel een gare wind uit het noord-westenhet hagelde en regende om beurten. Louwers zette de kraag van zyn jas op en stapte stevig door. De schyn van de lantarens weerspiegelde triest in het glimmend nat van het asfalt der Utrechtsohe Straat; er waren weinig menschen op de been en de winkels waren gesloten. Lonwers keek op zyn horloge: hall elf. Het zon meteen wel drukker worden, als de schouwburgen uitgingen. Op het Rambrandt-plein heersehte wat meer drukte; een roezemoes uit de groote café's drong tot hem door. Misschien zon hy straks ook ergens gaan zitten en nadenken... Hy Btapte wat vlugger aan, teen hy de Reguliersbreestraat had bereiktde Kalverstraat liet hy links liggen en nam 't Rokin. Daar was het stil, kon hy zijn gedachten Koninklijke deelneming H. M. ie Koningin en Z. K. H de Peins zyn Vrydag tegen 12 nu: naar de woning ge eden van den Minister president, iur. Cort van der Linden, en hebben den Miaisttr en mevrouw Cort van der Linden persooniyk hnn diepgevoelde deelneming betuigd met de r.imp, die de familie getroffen heeft by bet spoorwegongeluk in Drenthe. Namens H. M. de Koningin-Moeder bracht dn grootmeester van haar huls, jhr. De Rsnits, haar deelneming over aan Minister Cort van dc-r Linden en familie. Mr. 'lh H. De Meester. Gevolg gevende .san een Eedert langeren tijd bp hem bestaand voor nemen, heeft mr. Th. H.,Dc Meester zich genoopt gezien, wegens drukke bezigheden, met 1 Januari ontslag te nemen als politiek hoofdredacteur van Het Vaderland. Provincienieu w s. Borsselen Da afdeeling Volks wees naarheid „Borssalsn en omstre ken" met haar onder-aideeilng, de schietvereeniging „Frank van Bors solen", hield haar algemeene vergade ring. Dour den secretaris werd verslag uitgebracht aangaande de afdeeling „Volksweerbaarheid", die steeds ln ledental toeneemt ea 'hans 97 leden tolt" In kas was een batig saldo van f 16,49 De schietvereeniging daaren tegen is kwijnendehet ledental daalde van 72 op 62het nadeelig saldo bedraagt t 0.22. Tot bestuars- leden werden gekozen de heeren J. van de Velde en A, Nienwenhuijze, wegens bedanken van de heeren L. van NienwenhuUze en J. Huysen, en herkozen, werd de heer J. Blok Jz Tot bode werd benoemd de heer G. Schip per, op een belooning van f -.5 Tot eerelid werd benoemd de heer P. Wauters, van Antwerpen. Krabbandljka, Tot brieven- en telegrambesteller alhier is benoemd de heer Geldof, thans postbode te Serooskerke. In de vergadering van de land. bouwvereeniging „Eendr: eht maakt Macht" werd tot secretaris penning meester benoemd de heer C Tollenaar, iu plaats van den heer Jac. Weileman, die bedankt heeft. De bestunrsleden J. van Gorsel en A. P. Woutersen werden herkozen. 'a Heer Hendrikaklnderen- Op den eersten Kerst-avond gaf de nog jeugdige christ. zang-vereen lging„Looft den Heere", alhier, haar eerste open bare uitvoering in de Herv. Kerk. Ds Steonkamer opende het samenz n met den vryen loop laten. Eén ding stond by hem vast: b{j wilde Amsterdam uit voor een poos, Van Haegendoorn was gf woon ge weest, zich weinig om zyn zaken te bekommeren hü had van meet af aan hetzelfde gedaan. Het zou nu be hagoHJk zijn in het zuiden van Frankrykaan geld ontbrak het hem niet. Maar eerst moest hy nog enkele maatregelen treffen, welke, naar zfln overtuiging, geen nitstel duldden. Toen Louwers den brief had gepost, wandelde hy raar den Dam en pakte er een tram naar het Rembrandt-: loin In „De Kroon" vond hij een rustig hoekje. Hjj bestelde een groo; hit loopen had hem kond gemaakt. Aan den kellner vroeg hy, hem het groote spoorboek te geven. Als hy den trein van 1.45 nam, kon hy 10.45 aan den Gare du Nord te Paifs wezen. Hy besloot dit te doen. In de morgen-nren kon hy dan op zyn gomak regelen, wat hy nog te regelen had. Een poos er uit zSn, 't zou hem goed doen, zyn zenuwen tot rust brengen. Met den tyd zon het ver geten wel weer komen. Louwers stond den volgenden mor gen tydig op. Hij was altoos een matig man geweest en een slaap van zes, zeven uren was hem voldoende. By uitzondering had hy dien nacht aan één stuk doorgeslapen; vermoedelijk door zyn groc, dien hij niet gewend was te gebruiken. Hy gevoelde zich verkwikt. Het was ook beter weer geworden; een styve wind had de straten gedroogd, en de zon seheen vriendelijk, De portier groette Louwers beleefd, maar niet zonder verwondering het was nog nooit gebeurd, dat da gebed, liet zingen Gez. 3 en sprak een kort openingswoord. Het programma bevatte een 14-tal nummers, die alle, in aanmerking genomen den korten tyd van voorbereiding, vry goed ga zongen werden. „Wilt heden nn treden", „Bede", „Stille nacht" en „Kerstlied" voldeden ons het best. Het geheel werd uitstekend geleid door den heer Tamminga, nit Goes. Ds. Steenkamer sloot met dankzegging. Wlssenkerke. Tweeden Kerstdag werd ons anders zoo stil en vreedzaam dorp In heftige beroering gebracht. Een paar aankomende jongens, van 16 k 17 jaar, nit een der omliggontJa dorpen, hadden het gewaagd, trots het strenge bevel van burgemeester en veldwachterste zingen. Door het lebenden van dit, alleszins gewettigd, verbod, werd de toorn van onze anders zoo zohtan en rechtvaardigen veld wachter zoodanig opgewekt, dat bij deze boosdoeners, met behulp van een jachtopziener onbezoldigd ryksveld- wachter, direct ln boeien sloot en zoo voor den officier van justitie, den bur gemeester, bracht. Zoo'n boelen(d) geval was sedert menschenhcugenis niet in onze gemeente vertoond, van daar dan ook, dat een reusachtige mensehen-massa op de been kwam om het „opwekkend" schouwspel gade te slaan. Toen dit incident was afgeloo pen en de gemoederen der ingezetenen weer wat gekalmeerd waren, werd omstreeks 10 unr door voornoemden hulpofficier van justitie met zyn beide „sbirren" eeu inval gedaan in een banketbak kery waarzy een aankomend jongeling (aankomende knapen zjjn gemakkelijker te hanteeren dan groote jongens van 20 A 25 jaren) in arrest namen. Deze jongen had, als men het loopend gerucht gelooven mag, een meisje met eenvoudig hals afsnyden bedreigd. De jongeling werd, onge boeid, (zeker omdat het donker was, en de menschen deze manmoedige daad tóch niet zagen) naar het gemeente huis gebracht, waar het eerste verhoor werd afgenomen. Wat daar plaats vond, is ons niet bekend, daar ons, als zynde geen verslaggever van een der bladen, de toegang geweigerd werd. Nadat deze zwaarwichtige gebeurtenis was afgeloopen, werd de delinquent naar een der lokalen enzer gevangeniB gebracht, wat bijzonder trof, daar deze jnist ledig was Den volgenden morgen om 8 unr werd hy uit zyn voorloopige hechtenis ontslagen. Een woord van lof voor hun met ware doodsverachting vol brachte taak, mag dezen beiden dienaren van de heilige Hermandad niet warden onthouden. Naar nn reeds wordt vernomeD, bestaan er plannen, welke hy de eerstvolgende gemeente raadsvergadering zullen worden Inge diend, om hun, wegens buitengewone patroon het eerst verscheen. Lonweis lette er niet op, maar ging zyn privé- kantoor binnen. By schreef een brief aan Veldman, den huisbewaarder op zyn villa by Üddel, hem opdragende, dat het de door hem verpleegde vrou w aan niets mocht ontbreken hij mot t zorgen, dat ze niet bulten de vil ia kwam, maar voor het overige moe t ze zooveel vryheid hebben, als ze z< .f begeerde. In den brief sloot hy tien biljetten van zestig gulden en vier van honderd. Daar kon Veldman voorloopig wel mee toekomen. Toen hy gereed was, schelde hy. Een klerk trad binnen. „Laat dezen brlei aanteekenen", beval Louwers, „En vraag myn procn- ratie-houder, even hier te komen." „Mynheer Van der Drift", zei hy tot dezen, „myn dokter heeft me voor eenlge weken een verbiyt In het zuiden aangeraden. Ik vertrek met den mid dag-sneltrein naar Parys. Ik behoef u geen nadere instrnctles te geven u neemt mijn zaken waar op een wyzs, dio ik n niet zou kunnen verbeterer De man boog gevleid. „En nw particuliere brieven?" „Houd die voorloopig onder nw berusting. Ik zal u mijn adres seinen. Een definitief plan heb lk nog niet gemaakt". Lonwers vertrok op den vaBtgeBtel- den tyd. Had hy zijn reis een dag uitgesteld, dan zou hem een briei va Veldman hebben bereikt: „De vrouw plotseling verdwenen. Wat te doen Zonder twijfel was er dan voorloopig van zyn reis naar het zuiden niets gekomen. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1913 | | pagina 1