N°. 145 1913
Dinsdag 9 December
100sle jaargang,
De Dubbelganger.
FEUILLETON.
Oe uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, in Goes f 0,7S, buiten Goes, franco laS5.
Afzonderlijke nommers 5 eent.
inzending van advertentie» op Maandag en Woensdag
vóór a uren, op VRIJDAG vóór 12 uren.
COURANT.
De prijs der gewone advertentiën is van 1-5 rogels 50 ct„ elke regel meer 10 et
B5 directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10,regels 4 1,— berekend.
BewSsnummeri 5 eent.
Telefoonnummer 22. Directeur G. W, van Barneveld. Uitgave van de Naaml. Vennootschap .Gcsasche Courant". Hoofdredacteur W. 3. C. van Sant»».
5WP- Zij, dis zich met ingang
van 1 Januari a. s. op ons blad
abonneeren, ontvangen de tot
dien datum verschijnende nunv
mers gratis.
Aan den vooravond van een
blijden dag.
Morgen, 9 December, zal aan dui
zenden zeventig jarige oudjes hun
eersta pensioen worden uitgekeerd.
Overal la den lande zal dit feit her
dacht wordenin tal van gezinnen
met innige blijdschap. Wij kunnen
het ons zoo levendig voorstallen- Ook
in ons hart leeft grooto vreugde over
het feit, dat de Staat der Nederlanden
tot het inzieht is gekomen einde
lijk 1 dat hij zieh tegenover de
ouden-van-dagen van een eereschuld
heeft te kwijten.
Het is een eerste afbetaling.
Er bestaat b{j ons geen twijfel, of
het werk. waarmede thans een begin
is gemaakt, zal binnen oen korte spanne
tjjds geheel voltooid wezen. Nu nog
zijn het de arbeiders en arbeidsters
in loondienst, wien, na den volbrach
ten leeftijd van zeventig jaar, een
wekelUkseh pensioentje van twee gul
den wordt uitgekeerd. Straks zal het
zijnallen, die het noodlg hebljei,
worden van Staatswege gepenBion-
neerd. Dan is het niet langer in een
beschaafden staat een misdaad, ond
te wordendan wordt den ouden-van-
dagen gezegd: gij hebt altoos uw
beste krachten gegeven, om in stand
te houdeu het groote raderwerk, dat
maatschappij heat, tegen een dikwerf
veel te karig toegemeten loon nu zal
ik, staat, mijn plicht doen, en n een
onbezorgde» ouden dag verzekeren,
wat n ten volle toekomt. En In een
nabij verschiet zien wij het gebeuren,
dat de pensionneering niet ingaat op
het zeventigste jaar, doch vroeger;
dat de oudjes, die zóóveel voor onze
maatschappij hebben gedaan, méér
ontvangen dan twee gulden per week
of drie, zoo man an vrouw beiden in
leven zijn.
Wij wensehen Nederland en het
Nederlandsche volk op dezen dag van
harte geluk. Eert uw ouden-van-dagen,
zooals het behoort 1 In de oudheid,
toen, zooals ons verhaald wordt, da
zoden zooveel ruwer waren dan thans,
was het een eer, grijs te worden en
had de jeugd een diep respect voor
den ouderdom. Kunnen wij dat van
onzen zoogenaamd beschaafden tyd
zeggen
We konden het niet.
Docb,~latan wy het dankbaar erken
nen, eindelijk is er dan en verbetering
ingetreden. Nog zijn we niet, waar
we willen wezen en waar we moeten
wezen. Doch we aanvaarden met
graagte deze afbetaling. De eerste
stap is gezet op den goecien weg.
De beide broeders geleken niets op
elkander. Eerstens verschilden zjj
aanmerkelijk in leeftijd, en dan was
Henri, de jongste, in een geheel andere
omgeving opgevoed. Kort na zfjn ge
boorte w.is het tot een onherstelbare
brenk tUBschen ben heer en mevrouw
Van Hatgendoorn gekomenzij bad
zich op een haar toebehoorende villa
teruggetrokken, en, te zwak om haar
zoon, wiens kwade neigingen maar al
te spoedig waren aan het licht ge
komen, te leiden, groeide deze op In
een omgeving, welke hem op den
duur niet anders dan noodlottig wor
den kon. Na den dood van zijn moeder
liet h(j zich sporadisch In het ouder
lijk huis zien; de broers harmonieerden
absoluut niet en, toen ook de oude heer
Van Haogondoom het tijdelijke met het
eeuwige verwisseld had, ontmoetten z(j
elkaar hoogst zelden- Het was een
omstandigheid, welke Louwers in de
nieuwe rol, die hij in het leven te
spelen had, zeer goed van pas kwam
En toeh viel hij er telkens uit. Het
was zoo pas opnieuw gebleken.
„Ja, drinken kan je als da beste/ ant
woordde hfl Henri op zgn aanmerking.
„Maar dat laat ik daaraan toe. Alleen
verzoek ik je vriendelijk, m(j je
leedvermaak te sparen, omdat het
tnsschen freule Van Haaften en my
uit is. Ik kan niet zeggen, datjeeenig
begrip van broederliefde hebt.'
Nu barstte Henri in een schaterlach
uit.
Even verpoozen wy.
Even zien wij terug op de jaren
van strijd, welke achter ons liggen.
Een glimlach speelt om onze lippen,
het hart slaat warmer. Goddank,
vergeefs le de strijd en w{j weten
nit ervaring, hoe moeiigfc dikwerf hij
was niet geweeBt!
Maar dan ook heften wg het hooid
weer omhoog en leggen wy de heilige
belofte afvoorwaarts 1 Het is goed,
even te rusten, maar al te laBg mag
het niet durenrUBt roeBt. En, wij
vriendinnen en vrienden van de Staats-
pensionneering, onvermoeide Btryd-
sters en strijders, we hebben een
heerlijk einddoel. Daar gaan we heen I
Opnieuw de gelederen gesloten, tal
van vurige strgders ingelijfd
voorwaarts
Volk van Nederland, eert uw ouden-
van-dagen Wat zij voor ons hebben
gedaan, in de meest bescheiden om
geving, onopgemerkt vaak, wat ze in
stilte wrochtten, we kunnen het niet
voldoende op prgs stellen. Maar
iets vermogen weeen gedeelte van
onze schuld aan hen afbetalen, door
hun te verzekeren een onbekommer-
den ouden dag.
Laat de vreugde, welke morgen in
zoovele huisgezinnen beerscht, natril
len in ons hart! Laat ons de gelofte
afleggen en zeggeniets hebt ge ge
kregen, maar het is niet genoeg ons,
jongeren, zal het een eerezaak zfn, te
strijden voor u, die te vermoeid ge
worden zjjt om te strgden, opdat ge
krggt de volle maat, waarop ge recht
hebt.
Voorwaarts, vrienden en vriendin
nen van al wat rechtvaardig, goed en
schoon is I
Buitenland.
De gevolgen van hel conflict
te Zabern.
Geheel Duitschland wendt thans dan
blik naar den keizer, die, als hoogste
m icht in den Staat, voor het conflict
te Zaborn een oplossing zal moeten
vinden, welke het vertrouwen van zijn
volk, in da onaantastbaarheid der Rijks
wetten, zal moeten herstellen.
Op hem rast de moeilijke taak, een
besluit te nemen, dat, wil het de rust
in het Rgk doen wederkeeren, waar
schijnlijk in stry'd zal zijn met zgn
persoonlijke sympathieën.
Want Keizer Wilhelm, de bevelheb
ber van een machtig leger, is voor
alles militair en dat hy trotsek is op
zijn officieren en soldaten, heeft hg in
alle omstandigheden bewezen.
Onmiddellijk na het conflict te Za
bern, deed hg den chef van zyn mili
tair kabinet en den minister van
oorlog bg zieh komen en, daardoor
eenzijdig ingelicht, bestaat de moge
lijkheid, dat hg, ouder den eersten
„Je Hikt wel een afgescheiden
dominee geworden na dat ongeval!"
zei hg. „Op mgn woord: ik herken je
niet meer!"
„Hoe dikwjjls ben jo nog van plan,
me dat onder den neus te wrijven?"
viel Louwers uit „Weet je me niets
anders te zeggen
„Nou, nou," suste Henri. „Stuifzoo
niet op Je begrijpt heel goed, wat ik
meen. Bovendieu het was tussohen
jou en juffrouw Van Haaften toeh
nooit wat geworden. Jullie passen nu
eenmaal niet bij elkaar."
„Als jij soms onder mijn duiven
dacht te schieten, kan ik je wel bg
voorbaat zoggen, dat je tcch niet de
minste kans heb. Ik weet niet, hoe jg
er over denkt, maar ik verlang naar
myn kamer. Ik gevoel me nog heole-
maal niet lekker."
„André ik wil hier in dit gat niot
langer blijven. Nog één vraag ben-je
je belofte vergeten?"
„Wat voor belofte?"
„Van die zeshonderd pop."
„Ik heb je niets beloofd. Ik heb
gezegd, dat ik er over zou denken."
„En...?"
„Ik doe het niet I"
„Niet
„Neen
En Louwers ging naar zyn kamer.
„Kruieniers ziel I" schold Henri,
alleen gebleven. „Kon ik je je vrek
kigheid maar eens Inpeperen!" Hg
wenkte don kastelein. „I-k ga ervan
door, mfin broer zal de rekening-wel
voldoen.'
„Best, meneer."
De man hielp hem in den pels, dien
Louwers hem gegeven had.
Henri verliet het café In den zak
van den jas voelde hy wat papier.
indruk van de heleedigingen, zjiu
leger aangedaan, party trok voor het
optreden van do militaire macht in
Zabern en daardoor den minister van
oorlog en den Rgkskanselier tot hun
eenzijdige houding in den Rijksdag
aanleiding heeft gegeven.
Maar keizer Wilhelm staat bekend
als een constitutioneel en rechtvaardig
vorst. Hg is niet alleen bevelhebber
van het fiere Dnitsche leger, hg is ook
keizer van een machtig en ontwik
keld volk en hy zal voor alles hebben
te waken, dat de wetten en rechten
van dat volk door niemand worden
overtreden.
Nn ook de Rgkskanselier en de
stadhouder van Elzas-Lotharingen
ter audiëntie zgn geweeBt, nn de
Zabernsche kwestie hem niet alleen
meer van militaire zyde is voorgelegd,
is het te verwachten, dat de keizer,
alle persoonlijke sympathieën op zyde
zettende, zal handelen naar de wetten
van syn Rijk en zonder aanzien des
persoons zal ingrypen, waar hy meent,
dat deze wetten zijn gesehonden.
Al dadeigk heefi de keizer bepaald,
dat het garnizoen uit Zabern voor-
loopig naar de exereltieterreinen by
Hagenau zal worden verplaatst en
dat de afdoening van hot conflict voor
een krygsraad zal bespoedigd worden.
De onderstaatssecretaris Wahnstaffe
deed Vrydag in den Ryksdag persooti-
ïyk madedeeling van de maatregelen,
welke te Zabern genomen zyn.
Natuurigk zyn deze slechts voor-
loopig.
Wel is de varplaatsing voor hot gar
nizoen een straf, maar daartegenover
staat, dat Zabern uit een financieel
oogpunt, de militairen niet kan missen.
Algemeen wordan deze maatregelen
in het Duitsche ryk met voldoening
vernomen en men botrenrt het slechts,
dat de keizer, die nu getoond heeft,
de wetten van het Ryk voor alles te
willen eerbiedigen, niet dadeiyk heeft
ingegrepen, waardoor de stormachtige
tooneeien in den Ryksdag en de motie
van wantrouwen tegen den Rgks
kanselier, achterwege gebleven waren.
In Zabern zeil houdt de bevolking
zich buitengewoon rnstig en vermydt
alles, wat nieuwe ongeregeldheden
zou kunnen uitlokken. Verschillende
jaarmarkten en feesteiy'kheden zyn
reeds afgesteld.
Verscheidene hy het conflict be
trokken personen hebben echter te
kennen gegeven, tegen kolonel Reuter
een eisch tot schadevergoeding, we
gens wederrechtelijke vryheidsberoo-
ving, te zullen instellen.
De Duitsche pers Is het er niet over
eens of Von Bethmann Hollweg al
dan niet zal aftreden.
Sommige bladen melden, dat de
keizer den Rijkskanselier een bi Ijk
van vertrouwen heeft gegeven, andere
misschien waren het wel bankbiljetten.
Het was donker op den wegin het
station, waarheen het rytuig hem
bracht, zou hg den inhoud wel eens
nauwkeurig inspeoteeren.
En daar bemerkte hg, dat het papier,
waarop hy zgn hoop gevestig had,
slechts een gedeelte van een brief was.
Van den brief, welken Anna Meijer
aan freule Van Haaften had geschreven.
Bg den eersten oogopslag herkende
hy het schrift.
De vondst, welke hy nu had gedaan,
bracht een gehaele verandering in zjn
plannen. André had hem gezegd, dat
hg Anna Meijer niet kende. En hier
hield hy in zgn hand het overtuigend
bewys, dat hij hem had voorgelogen.
„Koetsier" zei hg, „zon je me naar
Hnlshorst willen rijden Ik heb me
eensklaps bedacht, dat ik daar nog
een gewichtige boodschap heb
„Nou, meneer.../ protesteerde de
koetsier. „Met zoo'n pad..."
„V5t gulden extra voor jou, als je
't doet."
„Vooruit dan maar, meneer 1 Waar
moet n wezen
„In de herberg van Meger."
„Best, meneer." En het rytuig zette
zich opnieuw in beweging.
Louwers was natuurigk niet naar
bed gegaan. Hij oefendo zich eenige
nren achtereen in het nabootsen van
André's schrift, weekte nogmaals zyn
handen geruimen tyd in warm water,
en, over alle resultaten tevreden, be
sloot hg te gaan slapen. Do slaap kwam
spoedig genoeg na een vermoeienden
da*" II.
Van 's morgens af had het geregend.
Een miezerige, nydig-stemmende re-
meenen daarentegen, dat de positie
van den heor Von Bethmann Hollweg
te veel geschokt is.
De politie en de Engelsche
kiesrechtvrouwen.
Een leuke geschiedenis heeft zich
afgespeeld, toen mrs. Pankhurst, de
generaal van het leger der strijdbare
kiasrachtvrouwen, na in Amerika
zonder veel sueces te zijn opge
treden, dezer dagen weer te Plymouth
aan land zou stappen.
Zy had nug heel veel op haar straf -
boekje te goed en de politie was dan
ook van plan, haar onmiddeliyk weer
in hachtenis te nemen.
Een zeer groot aantal kiesrecht
vrouwen hadden besloten, dit met ge
weld te beletten. Zy wachtten mrB.
Pankhurst met banieren en muziek op
en hadden zich gewapend met knotsen
en ploertendooders.
Evenwel, toen de boot aanlegde,
was er geen mrs. Pankhurst te zien.
Da politie was de boot tegemoet
gevaren, had mrs. Pankhurst gear
resteerd en haar ln de politieboot naar
een onbekende landingsplaats ge
bracht, vanwaar zy per auto naar de
gevangenis gevoerd werd.
Een boot met kiesrechtdames, die
eveneens mrs. Pankhurst tegemoet
gevaren was, werd door douanen te
gengehouden.
Waarsehynigk om zieh over haar
nederlaag te wreken, hebben de dames
inmiddels te Kelmorlie, een badplaats
by Glasgow, een groot, onbewoond
gebouw, dat drie maal honderdduizend
gulden gekost heeft, in brand gestoken
en totaal vernield.
Ook is Zaterdag een groot gebouw
op de tentoonstelling te Manchester
in de vlammen opgegaan. Hier waren
de kiesrechtvrouwen zoo vriendelyk
geweest, een papier neer te leggen,
waarin zg den minister president
Asquith van harte welkom in Man
chester toeriepen.
Rechtszaken.
Incident.
Toen Vrydagmiddag voor de Recht
bank te Middelburg tegen een drietal
personen resp. twee, twee en één,
maand gevangenisstraf was geëiseht,
wegens miehandeling van en weder-
spannigheid tegen een agent van
politie, stormde een der beklaagden,
zekere J. V., op den agent, die als
getnige was opgetreden, af, pakte
hem beet en wierp hem tussohen de
getuigenbanken, welks alle omvielen
Sleohts met behulp van eenige toege
schoten politiemannen gelukte het, den
woesteling buiten de zaal te brengen.
Deze zelide beklaagde heeft eenige
jaren geladen, toen hjj wegens poging
tot moord tot drie j sar gevangenisstraf
gen. Het was er tegen den avond niet
beter op geworden.
Louwers stapte uit den trein. Hg
had zgn huishoudster, nadat aan alle
formaliteiten, op het ongeluk betrek
king hebbend, was voldaan, geseind,
hoe laat hy aan het Centraal-Station
zou aankomen, en haar opdracht ge
geven, dat zgn r (5 tuig hem zou wachten.
„Waar is het rgtnig van Van Haegen-
doorn vroeg hg bulten gekomen.
„Ala-'t-n blieft, maneor," zei de koet
sier, aan zyn pet tikkend. „Wilt n
maar instappen Hoia, wat moet u
Deze vraag was gericht tot een heer,
die aan de andere zyde van de coupé
wilde binnengaan.
„Ik riJd met meneer mee," ant
woordde deze. „Vooruit maar, koetsier,
't Is goed
„Ja, 't is in orde," bevestigde Lou
wers, als in een droom. En niet zonder
eenigen angst vroeg hy zich af„Wie
is dat nn weer?" Hy wendde zich
echter tot den hem onbekende en
zei„Al een heelen tyd geleden, hè,
dat we elkaar voor 't laatst gezien
hebben
„Verbazend 1 Wat gaat die tyd
ganwMaar neem me niet kwalijk,
je bent er op vooruit gegaan. Is dat
je eigen equipage?"
„Om je te dienen."
„Sapristi 1 Met my is het niet zoo
voor 'den wind gegaan. Kom je
eenmaal op het hellende vlak, dan
gaat het boe langer hoe harder naar
benedon. Maar 't is myn schuld niet
geweest."
„Dat weet ik.'
„Wat weet je?"
„Alles."
De andere zei niets meer na dit
antwoord, maar dacht na. .Ook Lou*
werd veroordeeld, ook de geheele
rechtzaal in opschudding gebracht.
„Vad."
(Wij waren daarvan in 1910, in de
Middelburgsehe rechtszaal, getuige,
V. greep toen den deurwaarder aan
en kon slechts met moeite door de
aanwezige politie-getnigen overmand
en geboeid worden, waarna hg in de
cel van het gerechtsgebouw met zyn
vuisten de rniten insloeg. Red.)
Donderdag is M. J. D. uit Kwa-
dendamme, voorgeleid voor den officier
van justitie, wegens verdenking van
diefstal. Hg is, na gehoord te zyn,
overgebracht aaar het huis van bewa
ring t9 Middelburg. „Mid. Crt."
Provineienieuws.
Wolfertedijk. Donderdagavond
hield de Vereeniging „Het Groene
Krnis", alhier een algemeene verga
dering. De voorzitter, de heer Wessel,
opende deze en sprak er zyn leedwezen
ever nit, dat het weêr zoo ongunstig
was, evenals gednrende de voorjaars
vergadering, waardoor beide vergade
ringen dit jaar zeer slecht bezocht zgn.
Medegedeeld werd, dat de Vereeni
ging is aangesloten by de Prov. Ver.
tot beBtryding van de tnbercnlose.
Enkele verpleglngsartlkelen werden
bygekocht. Voorgesteld werd, voortaan
alle vergaderingen inhetvereenigings-
gebouw te doen plaats hebben.
De heer J. Meulenberg vroeg het
woord en zeide, dat hg in de meaning
verkeerde, dat de contributie en de
vrge giften enz. inkwamen tot mede
werking voor de bekende doeleinden
▼an het „Groene Kruis", maar dat die
gelden niet moesten worden besteed
voor zaalhnnr, zoolang er een geschikte
gelegenheid kosteloos wordt aange
boden- Hierna volgde stemming, en
werd het voorstel met 18 van de 32
stemmen aangenomen.
Als bestuursleden werden herkozen
de heeren H. Wessel en C. Koert. In
de commissie van ziekenvoeding wer
den herkozen de heeren D. Vlengel en
N. Valkier en, by loting, de heer J.
Katsman, in plaats van den heer J. L.
Goetheer. De begrooting over 1914
werd aangeboden in ontvangst en
uitgaaf op f396.
De begrooting voor de wykverple-
ging werd eveneens aangeboden, tot
een totaal van f 800. Beide begrootin
gen werden door de vergadering met
algemeene Btemmen goedgekeurd.
Ten slotte hield de voorzitter nog
een korte voordracht over de opvoeding
van zuigelingen, daar hy, door den
aard van zyn betrekking, meermalen
in de gelegenheid was, kennis te maken
met moeders, die ten volle voor haar
taak als verzorgster van een zuigeling
berekend waren. Toeh kon hij zich
niet ontveinzen, dat hg meermalen
wers was in diep nadenken verzonken.
Wien ter wereld had hg toch in zyn
rytuig opgenomen? Voor zoover hy
kon nagaan, zag hy dien kerel thans
voor het eerst. Maar hij scheen hem
te kennen. Op goed geluk besloot
hy, zyn rol maar door te spelen.
Het rytnig hield voor een deftig
hnis in de Sarphatistraat stil.
„Hier zyn we er," zei Louwers,
blij het drnkkende stilzwegen te kun
nen verbreken. „Zal ik je maar
voorgaan
„Alle duivels, dat had ik niet ge
dacht I Dat hnis van jou is een paleis,
zeg!"
Ze traden de vestibule binnen. De
huishoudster trad op Louwers toe en
stad hem beleefd een hand toe.
„Welkom thuis, meneer 1" zei ze. „U
is een groot gevaar ontkomen."
„Zeg dat wel, juflrouw Riemers.
Ik heb een gast meegebracht, zooals
u ziet. D wilt zich vóór het diner
zeker nog wel even verfrissehen, hé
De laatste woorden waren tot den
onbekende gericht.
„Graag," antwoordde deze. De
huishoudster droeg een meisje op,
den gast zyn kamer aan te wjjzen.
„Binnen een minuut of tien ben ik
beneden," voegde hg Louwers toe.
Hg knikte verstrooid.
„Best, ik zal zoo lang op je wach
ten en vast een glas port voor je
inschenken.' Hy ging den salon bin
nen en niet zonder vrees vroeg hy
zieh af, hoe dit alles eindigen zou.
'Wordt vervolgd.)
