JV'. 13»
Donderdag 20 November
HKf' jaargang.
3 FEUILLETON
Öe Bedrieger bedrogen,
Telefoonnummer 33 Directeur 0 W. van Babneveld. Uitgave van ae Naaml.VeBuoutselaap Qoesshe Couraut". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen
!)e uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen
Prfls per kwartaal, fn öoos f ffl.75- buiten Goes, franco f l|85
Afzonderlijke nommars 5 cent
ïaaandlng van advertentie» op Maandag en Woensdag
vóór 2 uren, op VRIJDAG vóór 12 uren.
De prijs der gewone advertantiën is van 1-5 regels 50 et., elke regel meer lOet.
IS® directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, üuwel®k- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1-10 regels k l,—herekeud
Bewijsnummer» 5 cont
Buitenland
De crisis in Mexico.
Do optimisten, de Amerikanen, die
meenden, dat Wilson het pleit gewon
nen had en dat Huerta zoo van alle
zijden in het nauw gedreven wss, dat
hem r 'ets anders zou overblijven, dan
zijn excuses aan te bieden en ai te
treden, hebben een leelijke misreke
ning gemaakt.
Huerta, de onverstoorbaar kalme
president denkt er niet aan, hee" te
gaan, zoolang nog een soldaat van de
regeringstroepen hem trouw is ge
bleven Maar daarvoor is het nood
zakelijk, dat hii steeds over voldoende
geldmiddelen beschikt er dat hjj geen
tegenwerking in eigen kring onder
vindt en dit juist heeft de Amerikanen
er toe gebracht, dezer dagen bet eftre
den van Hnerta met vol vertrouwen
tegemoet u zien
Huerta bl®kt er alles op gezet te heb
ben, de regeering van de Vereenigde
Staten te tarten. Krachtig heeft hij
het verzet in eigen kringen onder
drukt en de minister van 'oultenland-
sche zaken Aldape, die voor toegeven
aan de Amerikaanechn eischcn en
aftreden van Huerta rleitte, is door
hem onmiddellijk ontslagen.
De toestand begint er tnars duister
uit te zien, want hoewel Huerta, do
oude legeraanvoerder, steunend op de
trouw der regeerinestroepen, vastbe
sloten is, niet te w ijken, is het even
min te verwach'en, dat president
Wilson zal toegeven. De geschiedenis
van twee bokken op een smalle plank,
die geec van beiden willen wijken, is
hier zeer op hasr plaats.
Bijzonder gewicht zal natuurlijk da
houding dor Europeesehe mogend
heden in de schaal leggen Amerika
is een factor, waarmee rekening met
gehouden worden, al gaan de sym
pathieën naar Huerta uit en zijn
zelfs de belangen va« vele mogend
heden aan zijn aanblijven ton nauwste
verbonden.
Dat de aanmoediging van Europa
aan Wilson, om zjjn politiek voort te
zetten dan ook niet groot is, Iaat zich
begrijpen. Zoowel van nit Mexico als
uit de Vereenigde Staten komen
daarover tijdingen tot ons, die geheel
van k- rakter verschillen.
De correspondent te Washington
van de Times seint, dat d- Ameri-
kaansche regeering uit Mexico rap
porten heeft ontvangen, meldende, dat
do Europeesehe mogendheden volstrekt
niet alle ingenomen zijn met het h-leid
der Vereenigde Staten tegen Mexico.
Hnerta zou b.v, steun ontvangen door
tnsschenkomst var. den Britschen ge
zant Ca'der. die Wilson's politiek, em
Na nog eeDig zoeken raar andere
woorden in het gekrabbel op het vloei
papier, door wat hij reeds had ge
vonden anders te rangschikken en
naar een p.sar woorden te raden, kwam
h® eindelijk tot een brief.
,92, Langbonrne Street,
Leicester Plein.
„WelEdele Heer,
De aankoDdigiög ziende van uw
verloving met miss Petasöhn uit Chi
cago, welke, naar Ik hoop, uw ver
mogen weer wat zal herstellen, ben
ik toevallig zekere feiten te weten
gekomen, die voor de familie van het
meisje van het grootste belang zijn.
Wanneer ik u mededeel, dat ik in
het bezit ben van schriftelijke be
wijzen, dat uw vader en uw belde
broeders zelfmoord hebban gepleegd,
zult u de redenen begrijpen, waarom
ik u schrijf. Ik wenseh Engeland te
verlaten en terug te keeren naar
Duitschland, om daar een zaak te be
ginnen. De som van duizend pord is
alles, wat ik vraag, en wanneer u zoo
goed zou willen zijn, rofj die in bank
biljetten te geven, beloof ik u, dat
men nooit iets omtrent deze feifn,
die tot nu toe met succes zijn ver
borgen gehouden, zal hooren
Hoogachtend,
Otto Scböubtückner."
'Add, of in ieder geval iets dergelijks,
miest de brief geweest zijn, dien de
Dultscher niet aan de post bad durven
MaftöÉT
Huerta klein te kr®gen, tegenwerkt.
Andere berichten spraken daarentegen
weer van een volkomen goedkeuring
i van de Politiek der Vereenigde Staten
door de voornaamste Europeesehe
1 mogendheden.
De Duitsche gezant in Mexico heeft
j zijn I.aodget'ootan medegedeeld, dat
Amerika van plan zou '«tin, binnen
'Iri dagen de Mexicaansche havens te
j blokkeeren,
Huerta heeft thans verklaard, dat
I hij ziin pogingen tot pacificatie van
het land zal "oortzetten. De troepen
der opstandelingen gaan inmiddels
voort, den regeringstroepen handen
vol werk te geven en treden ovoral
met de meeste wreedheid op.
Een oplossing hoogstwaarsch®n-
j )®k een gewelddadige oplossing
j kan nu niet lang meer op zich laten
i wachten.
Keeds heeft de EDgelsche gezant
den inMexico geveBtigden Envelacben
de waarschuwing doen toekomen, zoo
spoedig mogelijk een goed heenkomen
te zoeken. Huerta zelf heeft toegege
ven, dat de verdere loop van zaken
voor de vreemdelingen gevaarlijk kan
worden, al beloofde h® ook de strengste
j maatregelen tegen onlusten van de
zjjde van het gepeupel
President Wilson die zelf ook
heel goed begrijpt, dat hij zich
hier in een wespennest gestoken
heeft en er waarschijnlijk heel wat
1 voor over zon hebben als h{j de actie
tegen Huerta maar nooit was begonnen
is van oor 'e»), dat nog alt{id de
toestand in Mexico niet het stadium
heeft bereikt, dat de Biulting van het
Amerikaansche gezantschap noodlg
maakt. Bovendien geeft h®' te kennen,
dat de wijzigingen in dsD toestand in
j Mexico, hoe verward zij ook mogen
zfln, het vartrou wen der regeering van
de eraenig de Staten op een vreed
zame oplossing nog niet hebben ge
schokt.
Inderdaad, de Amerikaansche presi
dent moet zich wel terdege van de
groote bezwaren 'an een gewapende
interventie in Mexico bewust zjjn, dat
1 hg zich nog maar steeds zoo lank
moedig blijft betoonen.
Inmiddels gaat een gerucht, dat
- Blanquet, de vice-president, zich door
j een staatsgreep aan het hoofd van den
staat zou willen stelien Het is echter
de vaag, of dit, gerucht eenig ver-
t.rouwen verdient.
De Home-Rulo-kweatie.
De Eogeische regeering heeft zich
in zooverre vernederd, dat minister
Asquith, de vader van het home ruie-
i ontwerp, een uitnoodigiog aan Bonar
j Law, den leider der Engelsehe u"io-
nisten, gezonden hesft, om te samen
eens over de CJisterscho kwestie te
or de door hem gevonden oplossing
van het geheim.
De volgende stap, dien hij moest
doen, was zich te vergewissen, of de
oplossing de juiste was. Hii was den
geheeien middag bozig geweest, bat
was nu reeds over zessen Zeer waar
schijnlijk zou hij den markies nu wel
thuis treffen, en, na een littoekeo op
zijn wang te hebben weggemaakt,
door middel van een of andere "loei-
stif en zjjn haar te hebben verdonkerd,
i begaf bjj zich op weg naar Clarges
j Strest
„Zou ik mjjnheer even mogen spre.
ken
De huieknecht dacht wel van niet.
maar als Juston zjjn naam opgaf wou
1 hij wel eens vragen.
„Zeg maar aan mijnheer, dat ik een
belangrijke mededceling voor hem beb
van den Duitschen heer, die dezen
morgen hier is geweest," vervolgde
Juston, die na eenig wachten werd
binnengelaten
Hü werd gebracht naar een kamer
op de eerste verdieping,half bibliotheek,
half rookkamer, met die soliede maho
niehouten deur en Bchoors'een mantel
met houtsnüwerk van een Londensch
huis uit de achttiende eeuw. In een
gemakkelüken stoel zat eon slanke,
jonge man, met een goed verzorgden
baard, een sigaar te rooken H® draaide
zich o<n, toen Juston binnentrad en
wachtte met spreken tot de bediende
zich had verwijderd, niet lettende op
de bulging, die Juston maakte
„Ik had u eigenlijk niet voor morgen
verwacht", zei hij kort, „maar wees
j zoo goed ora, nu u toe'! hier bent,
spoedig de zaak uit te leggen, want
m?n tüd is beperkt
lk moet beginnen met u te ver-
tellen dat ik in het veheel niet bekend
spreken.
Dat een regeeiing, die zich bewust
is van het goeie harer handelingen,
er toe overgaat, deze eerst met den
aanvoerder der opposanten te gaan
bespreken, bewijst wel, dat de oppo
sitie-tart®, die Ulster van home-mie
verschoond wil doen blijven, nog b®-
zonder groot is.
Minister Asquith heeft thans voor
gesteld, dat Ulster een aantal jaren
van een zelfstandig Ierland zon uitge
sloten blij ven en er eerst later in
opgenomen zou worden.
Daarvoor zou Ierland echter van de
provincie Ulster een schadevergoeding
moeten ontvangen.
Deze voorstellen hebben natuurlijk
in de liberal pers hevig opzien verwekt.
De radicale pers verklaart er zich
beslist tegen, evenals de Iersche na
tionalistische leiders
De Fall Mall Gazette, eveneens een
nationalistisch blad, meent, dat de
afscheiding wel mogelük Is, maar w®st
er op, dat Ierland zonder Ulster in
financieel zeer slechte conditie zou
verkeeren. Daarom zou dan de Engel
sehe regearing den nationalisten voor
het verlies van Ulster, gedurende een'
groot aantal jaren, oen belangrjjke
schadevergoeding moeten betalen.
In spanning wacht men nu natuur
lijk af, waar de besprekingen tussehen
Asquith en Bonar Law ten slotte nog
op zullen uitloopen.
De ministeriele bladen, de Daily
News en de Daily Chronicle ontkennen,
dat de regearing ten opzichte van
Ulster büzondere plannen zou hebben,
De Engelsehe Kiesrechtvrouwen
Eea slechte gewoonte schijnt heel
mocil®k af te leeren te zün en de
Engelsehe klesreehtdames hebben er
zooveel, dat hot waarlik nog heel
lang kan duren, eer zjj weer welop
gevoede en beschaafde vrouwen wor
den, die men, zonder vrees voorver-
storing van de openlijke orde, rustig
haars weegs kan laten gaan.
Dezer davon hebben de onvermoaide
strijdsters weer eens getoond, dat zfl
nog altüd tot de gekste dingen in
staat zün.
Toen voor den rechter in hetLon-
densche gebouw voor strafzaken een
tweetal kieslustige dames wegens
brandstichting terecht stonden en da
ambtenaar van het openbaar ministerie
juist zijn rede had geëindigd, riep een
der vrouwen op de publieke tribune,
dat de beklaagden niet behoorden
terecht te staan, een uitroep, die leven
dig door haar vriendinnen beaamd
werd Een oogenblik later werd in de
richting van den rechter eeD hamer
geworpen, die een paar ruiten ver-
brüzelde. Er ontstond natuurljk een
groote opschudding, gedurende welke
doch dat ik hem wel zou willen arre-
steeren."
„Hem arresteeren 1" riep de mar
kies uit
„Ja, ik behoor tot de Geheime Politie
en heb eon opdracht met betrekking
tot eenige anarchisten,wier uitlevering
is gevraagd
„Mag ik u vragon, waarom u m®
dan komt lastig vallen vroeg de
markies, een beetje minder koud
„Eéo van deze anarchisten, Bödel
genaamd, is vandaag gevolgd in deze
straat, in gezelschap van een ander, I
Eppelstein, die hier een bezoek heeft
gebracht."
„Maar wat heb ik daarmsde te j
maken
„Het volgende. Door een groote
nalatigheid van den beambte, die hem j
moest volgen, is men het spoor van
Hödel weer kw®t geraakt, en in do
hoop, dat ude justitie behulpzaam zult
willen zün, ben ik hier gekomen, om
u eenige inlichtingen te vragen om
trent den hem vergezellenden man,
die hier is geweest
„Gaat u zitten. Mag ik uw naam
weten en de edelman schoof een
kistje sigaren over de tafel naar Juston.
„Mijn naam ia Fosterberry", zei
Juston, terwjjl hü een stoel nam en
van de aangeboden sigaren geen ge
bruik maakte.
„Als het in m®n vermogen is, zal ik
gaarne helpen, maar de man. die
van morgen hier is geweest, gaf niet
deD naam Bödel op."
„Neen, het was ook de andere,
Eppelstein, die hier Is geweest
„Dat was ook niet denaam. lk heb
den man niet gezien, want Ik was niet l
thuis, doch hü liet een brief achter
met de boodschap, dat h® morgen
ochtend om half tien zou terugkomen
een tomaat werd geworpen naar den
ambtenaar van het O. M. De vrucht
trof hem op de borst en bespatte zün
toga, welk» hü moest uittrekken om
te worden gereinigd. Een lid der jury
verklaarde,datde leden van dit lichaam
zich niet veilig gevoelden en vroeg,
waarom de politie de vrouwen, alvo
rens haar toe te laten, niet gefouilleerd
had, waarop de rechter zeide, dat de
zaal zou ontruimd;worden als de jury
leden niet veilig waren. Toen daarop
weder kabaal ontstond en nog meer
ruiten werden verbrijzeld, gelastte de
rechter ontruiming der publieke tri
bune en de politie nam vier der on-
ruBtstookstera, die langs den „gebrui-
kelijken" weg het kiesrecht der vrouw
hadden „bevorderd!", gevangen.
Alweer vier martelaressen voor de
goede zaak, die in de eerste bijeen
komst der kiesrechtstrü'dsters van alle
züden zullen worden gehuldigd.
Binnenland.
Eerste Kamer.
De leden der Eerste Kamer z®n
büeangeroepen tegen Dinsdagavond
25 dezer, te half negen.
Evenredig kiesrecht.
Bü koninklijk besluit is ingesteld
een Staatscommissie, tot onderzoek
van de vraag welk stelsel van even
redig kiesrecht voor onze vertegen
woordigende lichamen het verkies-
lqkst is.
Benoemd zün: tot lid en voorzitter
mr. J. Oppenheim, staatsraad tot lid-
ondervoorziter mr. J. A. Loeff, lid der
Tweede Kamer; tot leden jhr.mr. D.
J. de Geer, lid der Tweede Kamer;
mr. J. A. van Gilse, oud lid der
Tweede Kamermr. D. A. P. N. Koo-
len, lid der Tweede Kamer; mr. F.
A. C. graaf van I.(jaden van Sanden-
burg, lid van Gedeputeerde Staten
van Utrechtmr. P. Kink, lid der
Tweede Kamerde hoer W. H. Vlie
gen, lid der Tweede Kamer tot lid-
secretaris mr. J. van Gelein Vitringa,
rechter te 's Gravenhage tot adjunct-
secretaris mr. L. A. Njpels, advocaat
aldaar.
Staten-Generaal.
Tweede Kamer.
Met begrüpefljke belangstelling is
het optreden van den nieuwen Mi
nister van Koloniën, den heer Pleyte,
tegemoet gezien. Vöór hem voerden
nog de heeren Rutgers (antirev.) en
De Savornin Lohman (chr.-hist.) het
woord, doch nieuwe gezichts-punten
vermochten z® niet te openen.
Het verschil tussehen den vorigen
bewindsman De Waal MaUfijt en het
tegenwoordige hoofd van het koloniale
„Schönbiüker."
„Schönbiiickerï" Dat is een aange
nomen naam, dien lk nog niet ken.
Mag ik u vragen, wat het doel van
zün bezoek was?"
Lord Lundy kuchte en schoof in
z®n stoel heen en weer.
„Neem me niet kwal®k", veront
schuldigde Juston zich. „Het is natuur-
l®k een zaak, die m® eigenlijk niet
aangaat.Ik deed de vraag alleen,omdat
ik vermoed, dat het geen vriend van
n is."
„Een vriend van hem 1 Ik heb nog
nooit van den schurk gehoord vóór
vandaag 1* riep de markies uit, en hjj
Bloeg met zfjn vuist op de tafel. Doch
spoedig kreeg zjjn waardigheid weer
de overhand over z®n opwinding, en
h® haalde een brief uit z®n zak, dien
h® aan Juston overhandigde. „Dezen
brief heefthü aehtergelaten.Het schü'nt,
dat de schurk op de een of andere
manier iets te weten is gekomen, dat
ik om verschillende redenen geheim
wil houden, en nu biedt hü mü aan,
daarvan geen gebruik te zullen maken,
maar het land te verlaten, als ik hem
duizend pond geef."
„Dat is inderdaad nieuws voor mjj",
mompelde JustoD. „Ik had niet gedacht,
dat h® ook in die richting werkte.
Niet, dat hg er niet toe in staat is,
maar hij moet toch wel aan lager wal
eekomen kij oals hg zulk een gevaar-
l®k spel gaat spelen."
„Alles, wat ik er van kan zeggen
is, dat hij een geldafperser van be
roep schgnt te z®n."
„Mag ik u vragen, of u van plan
bent om te betalen
„Ik behoef u zeker niet te vertel
len, dat ik daar heel weinig lust in
heb, maar zoo ver ik kan zien, zal
er niet veel tegen te doen z®n, dat
departement sprong onmiddellijk reeds
in het oogwas de eerste geheel en
al op theorie aangewezen en moest
h® zich laten leiden door lieden, in
staat hem de noodige inlichtingen te
geven, de laatste weet de practgk
mee te doen spreken, want de heer
Pleyte kent Indië en de Indische be
volking. Vanzelfsprekend is dit voor
een bewindsman een niet te onder
schatten voordeel.
Zooals men weet, heeft de reehter-
zgde uit het feit, dat de Minister geens
zins een vervroegd aftreden van den
gonverneur-genoraal wenseht te be
werken, politieke munt probeeren te
slaan. De heer Pleyte heeft onmiddel-
l®k reeds den indruk gevestigd, dat dit
spelletje niet zal opgaan. De positie
van den gouverneur-generaal, aldus
de bewindsman, 1b d e van een amb
tenaar, werkende onder de verant-
woordelgkheid van de regeering in
het moederland. De heer Pleyte wenseht
in de verste verte geen terugwerkende
kracht te zfln, doch de gouvernenr-
goneraal dient te beseffen, dat, waar
een Ministerie van andere kleur is
opgetreden, een andere richting ook
z®n daden zon gaan beheerschen. De
Minister zeide letterl®k „Er was geen
dwang toe noodig, om dien nitnemen-
den ambtenaar te bewegen, zijn loyale
medewerking aan hem, mr Pleyte, toe
te zeggen. Welnu, de beloofde mede
werking leidt er toe, dat de gouver
neur-generaal ook, zoo voor dringende
aangelegenheden overleg met den
Minister niet mogel®k is, zich met
p®nl®ke nauwgezetheid afvraagt, of de
regeering in het moederland z®n daden
voor haar verantwoordelijkheid kan
nemen."
Ziedaar de verhouding tussehen de
vrüzinnlge regeering en den reeht-
sehen gouverneur-generaal zoo helder
mogel®k weergegeven.
Met groote kennis van zaken heeft
Minister PUyler den „Sarikat Islam"
besproken, welke beweging door hem
werd voorgesteld als een reactie tegen
kerstenings-pogingen, waardoor het
Kabinet-Beemskerk zich kenmerkte. De
Javaan, dit mag men nimmer vergeten,
hondt z®n Islam bijzonder hoog, h® is
voor hem niet slechts een godsdienst,
doch h® vindt, gel®k de heer Pleyte
mededeelde, daarin z®n gansche ziele-
leven, z®n levens-leer, z®n natlonall-
teitB-bewustzün, z®n troost en steun.
En wie aan den Islam komt, kwetst
den Javaan in z®n dierbaarste gevoe
lens. Daarom juist was de kerstenings-
politlek vau het vorig Ministerie zoo
gavaarl®k.
Men zal goed doen, aan den „Sarikat
Islam" niet slechts het karakter van
een zuiver religieuze beweging toe
te kennen. Zeker: het is nog geen
vereeniging, welker doel en Btreven
word, tenz® ik afstand van een veel
grootere som doe, en waarb® nog
meer onaangenaamheden zouden ko
men, waarvan ik de gevolgen niet
kan overzien."
Terwül h® sprak, dwaalde zijn
blik naar den schoorsteenmantel, waar,
in zilveren lijst, het portret stond van
een opvallend mooi meisje. In een
hoek stond met flinke letters ;l vous,
Bernice Petaröhn. Juston, die den
blik van den markies had gevolgd,
had deze büzonderheid opgemerkt,
voordat de laatste zich met een ruk
omdraaide en korzelig uitriep„Maar
kunt u dien Scbönhrüeker, ofhoe z®fi
naam ook moge z®n, niet arreBteeren,
als h® hier morgen terugkomt f"
„Het treft wel ongelukkig ook, dat
we hem niet moeten hebben. Het is
wel bekend b® de politie, zoowel te
Londen als in Europa, dat b® in be
trekking staat met anarchisten, maar
Bödel is de man, dien we moeten
arresteeren."
„Knnt n dien anderen schurk dan
niet gevangen nemen
„Ik vrees van niet. Ik twüfel er
niet aan, dat h® een even groote
schurk is als Bödel, vooral niet na
wat u mü van hem hebt verteld,
maar aangezien de Duitsche politie
zü'n uitlevering niet heeft gevraagd,
hebben wij geen vat op hem. De
zaak wordt natuurlük heel anders,
al u hem wil laten vervolgen wegens
poging tot geldafpersing, en dan zul
len w®
„Neen, neenIk wil juist de alge-
meene bekendheid van deze zaak
vermüden," riep hü haastig uit, er
aan toevoegend, „en dat weet h® ook
heel goed."
„Dan vrses ik, dat er niets aoderB
op zit, dan te betalen."
