Nu. 8ö Mo,
10081" jaargang,
Een verloren leven.
Do uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en'Vrydagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, in Goes f 0,75, huiten Goes, franco f 1(85.
Afzonderlijke nommers S cent.
ïnz-endlng: van advertentlön op Maandag en Woensdag
vóór 3 uren, op VRIJDAG vóór 12 uren.
De prfjs der gewone advertentiên Ia van 1-5 regels 50 ct., elke regel meer 10 et
BJJ directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 110 regels A 1,— berekend.
BewSsnnmmers *5 cent.
Telefoonnummer 83. Directeur G W. van Babneveld. Uitgave van de Naaml.Vennootschap .Goesehe Courant". -- Hoofdredacteur W. J. C. van Santhn.
Geen gemengd
vrijzinnig-socialistische
Regeering.
Zoo is dan het pleit beslecht, spoe
diger dan velen verwachtten.
Immers het buitengewoon congres
van de S. D. A. P., waar de beslissing
zou vallen, of de sociaal-democraten
de drie hun door den Kabinets-fovma-
teur dr. Bos aangeboden minister por
tefeuilles zouden aanvaarden, was uit
geschreven tegen 26 en 27 dezer. Dit
congres is nu overbodig geworden de
verantwoordelijke leiders der S. D. A. P.
-hebben reeds 19 Juli j.l. besloten, het
aanbod af te slaan.
Dat het aldus zou loopen, wij
voor ons hebben er geen oogenblik
aan getwijfeld. Alleen wij hadden ge
dacht, dat het buitengewoon congres
deze beslissing zou nemen en zij niet
louter uitvloeisel zou wezen van een
partij-conferentie, bijgewoond door niet
meer dan 21 sociaal-democraten, vor
mende het Partij-bestuur, de Kamer
fractie (waarvan één lid verhinderd was)
en behalve den voorzitter, drie leden
der redactie van Het Volk. Het besluit
werd genomen met 13 tegen 8 stemmen.
De strooming, dit blijkt uit de cijfers,
was alzoo zeer verdeeld.
Het krachtig pleidooi des heeren
Vliegen onder den titel „Aanpakken"
in Het Volk van Vrijdag 18 Juli ver
schenen heeft dus niet mogen baten.
Uit dat artikel willen wij deze woorden
naar voren brengen
„De strijd bij de stembus is onzerzijds
aangebonden natuurlijk in de eerste
piaats om een zoo groot mogelijke
spciaal-democratische macht te vormen.
Maar in de tweede plaats om ter wille
van hare groudwetsherzienings-ontwer-
pen de coalitie te doen vallen. Vandaar
ook onze berstemmings-resolutie en onze
berstemmings-v ragen. De antwoorden
op die vragen hieven den twijfel, waarin
het concentratie-program ons liet, ten
opzichte van de gestelde punten op.
Wij kregen volledig onzen zin. De door
ons gestelde en de door ons gesteunde can-
didaten vormen samen de meerderheid,
Doch alleen samen. De Concentratie
kan de regeering aanvaarden, maar
formeel verplicht is ze bet niet. In elk
geval missen wij een middel, haar er
toe te dwingen. Zij wil het nu doen
mèt ons. Wil ze liet ook zonder ons f
Dat punt is onzeker. En daardoor is
de verwezenlijking van hetgeen wij bij
deze verkiezingen wilden bereiken,
allereerst in onze banden gelegd. Het
zijn de politieke scheepjes, die wij heb
ben opgetuigd, die thans voor de haven
liggen. Wij hebben de lijn te pakken
en ze binnen te balen, ofwind
en golven hebben weer vrij spel met ze."
Wij hebben hier eenige woorden
onderstreept. Red.
34 FEUILLETON.
Een Roman van Schuld en Boete.
„U mag me niet verlaten!" riep
Truus uit, terwijl zij haar armen om
den hals van haar moeder sloeg. „U
heeft genoeg voor uw zonden geleden
en in de overige jaren van nw leven
zal ik u helpen, het verleden te doen
vergeten. Jules deDkt er net zoo over
als ik. Toe, moeder, laat mij niet alleen
achter, beloof me, bij me te blijven."
„Neen, Ik kan het niet beloven,"
antwoordde mevrouw Dnfonr, terwijl
zfj zich losmaakte uit de omarming
harer dochter. „Nu je weet, dat ik je
zondige moeder ben, moet Ik weg
gaan. Tracht me niet terug te houden,
mijn kind. Zooals je zaait, zoo zal je
maaien. Laat mij dus gaan, liefste."
„Neen, noen, ik wil het niet, ik wil
het nietl" riep Truus uit.
Maar wat glinsterde daar plotseling
in het zonlicht was het da loop
van een pistool, gericht op Truus Met
een kreet van schrik sprong mevrouw
Dufourvlak voor haar dochter en na
een oogenblik viel z{j neer aan de
voeten van haar kind, dat z(j zoo lief
had. Een man kwam plotseling te
Tot zoover de heer Vliegen.
Het wil ons voorkomen, dat de kwestie
aldus volkomen zuiver gesteld is. Nu
de verantwoordelijke leiders der S. D.
A. P., de vertrouwens-niannen, het aan
bod van den Kabinets-formateur hebben
gewezen van de hand, is de concentratie-
formeel niet verplicht, de regeering te
aanvaarden.
Wij mogen niet anders dan verkla
ren, het artikel des heeren Vliegen
met volle instemming te hebben gele
zen, en wij hadden ons van harte
verheugd, wanneer zijn advies opgevolgd
ware. Hoewel wij onmiddellijk daaraan
moeten toevoegen, dat onze hoop in
dit opzicht niet bijzonder groot was.
Immers in het zelfde nummer van
Het Volk lazen wij, even onder het
artikel van den beer Vliegen, een korte
mededeeliug, getiteld: „De Krisis".
Daarin heette het
„Om misverstand te voorkomen, stel
len wij er prijs op, alsnog de mede-
deeling te doen, dat de artikelen, door
ons over de krisis geschreven"
waarin de raad werd gegeven, de drie
aangeboden minister-portefeuilles niet
te aanvaarden „uitsluitend de mee
ning weergeven van de reJaktie van
Het Volk, uitgezonderd Vliegen. Wij
schreven deze artikelen dus niet in
opdracht van de gehouden partij-kon-
ferentie. Daar is de kwestie van deel
name van socialisten in een te vormen
ministerie niet besproken. Er was een
stemmigheid ten aanzien van de midde
len, die in de eerste plaats voor de
oplossing van de krisis in aanmerking
kwamenmaar verder reikten er de
diskussies niet".
Deze woorden waren, naar onze mee-
ning, een aanwijzing, dat de heer
Vliegen met degenen, die aan zijn op
roep van „Aanpakken" gehoor wensch-
teu te geven, in de minderheid zouden
blijven.
Wij hebben ons daarin niet vergist.
Maar toch, zoo verbolgen als het
Algemeen Handelsllail over de weigering
door de meerderheid, daadwerkelijk
mede te arbeiden in een „burgerlijk"
Kabinet, zijn wij niet, al wenschen wij
onze teleurstelling over het gevallen
besluit niet onder stoelen of banken te
steken. Uitdrukkingen als„het laffe
van hun (der sociaal-democraten) hou
ding" „de heer Vliegen is dus gedwon
gen geworden, mede te werken om zijn
partij „een brevet van onrijpheid" te
geven", kunnen wij niet tot de onze
maken en zouden, gelooven wij, ook
njet neergeschreven zijn, wanneer het
oordeel over de beslissing der meerder
heid van de S. D. A. P.-leiders wat meer
bezonken ware.
Want het is onze overtuiging, dat de
positie van de S. D. A. P. op het oogen
blik niet zoo heel benijdbaar moet
worden geacht.Immers: teekenend is het
zeer zeker, dat het besluit tot weigereu
voorschijn, wierp een pistool naar
binnen en sprak snel: „Ik wilde jou
dooden, om je moeder te straffer), maar
zjj wierp zieh tusschen jou en m(jn
pistool, laat haar sterven, zooals zij
heeft verdiend."
Met schrik herkende Truus hem.
Het was Brandenburgzfi wilde hem
beetpakken, doch hij vloog de trap
af en de straat op.
Met het hoofd van de Btervende
vrouw op haar schoot, begon zij luid
keels om hulp te roepen, waarop een
dienstbode binnen snelde. Deze schrik
te zoo erg, dat ze wear weg holde en
precies in de armen van Mortel, Pot
ter en Villeneuve liep, die jnist binnen
traden.
De drie mannen liepen als razenden
de trap op en de kamer binnen, waar
z8 het meisje, bleek als de dood, over
het lichaam van haar moeder gebogen
vonden liggen.
„Truus! Mevrouw Dnfonr 1"
„Het is mijn arme moeder," zei het
meisje droevig. Hebben jullie hem -
gepakt
„Wie?" riepen a'le drie uit.
„Brandenburg I"
„Brandenburg?"
„Ja, ja! schoot mgn moeder
dood met dat pistool daar. Hg heeft
pas het huis verlaten."
„Mgn GodI" riep Potter verschrikt
uit, „dan was dat do man, dien wïj
slechts werd genomen met 13 tegen 8
stemmen. Men mag als vaststaand aan
nemen, dat de acht véér-stemmers de
meening van zeer velen in den lande
hebben weergegeven. De orthodoxen in
de partij mogen juichen, dat de sociaal
democratie tlians nog van „burgerlijke"
smetten is vrij gebleven de duizenden
en duizenden, die hun slem gaven aan
de sociaal-democratisehe eandidaten,
zonder tot de S. D. A. P. te behooren,
zullen er gansch anders over denken.
Nu was voor de partij de tijd gekomen,
om mede te oogsten, wat mede was ge
zaaid de sociaal-democraten laten hm
sikkels rusten en zien toe, of de anderen
tijdig den oogst zullen binnenhalen. Van
een bewijs in eigen kracht getuigt deze
houding niet.
Maar de S. D. A. P. stond voor een
inderdaad moeilijke keuze, en dit dient
wel zekerlijk in aanmerking genomen
te worden bij e;n beoordeeling van
haar optreden.
Want zonder twijfel zou, zoo de drie
minister-portefeuilles waren aanvaard,
een scheuring in de partij gekomen zijn.
Men kan daar luchtig over heen
stappen en zeggen: wat bet zwaarst is,
bad ook hier liet zwaarst moeten wegen.
Algemeen kiesrecht en Staatspensioen,
het was waarlijk geen kleine inzet
tot den strijd. Zelden werd om boogere
volks-belangen aan een stembus ge
streden.
Aan1 den anderen kant echter men
doet, in elke partij, heel wat, om de
scheuring te voorkomen. Had ook de
Liberale Unie in 1901 dit ingezien, voor
heel wat ,misère"zouden de* vrijzinnigen
gespaard gebleven zijn.
De sociaal-democraten zullen, daarom
trent kan geen twijfel bestaan, loyaal
steunen een Kabinet, i-.it de vrijzinnige
concentratie geboren. Zelfs zullen zij een
zoodanige regeering ter zijde staan bij
de militaire begrootingen. Blijkt daaruit
niet, dat de sociaal-democrateu, zij
mogen dan in een vrijzinnig Ministerie
al geen zittiug nemen, een verantwoor
delijkheid voor de uitvoering van hun
herstem mings-program op zich hebben
genomen Ons dunktwie de draag
wijdte van deze socialistische concessies
beseft, kan met dit resultaat, zoo al
niet voldaan, dan toch zeer wel tevreden
zijn.
En thans rijst de vraag Wat nu
Het spreekt van zelve, dat een Kabinet
uit de rechterzijde ten eenenmale bui
tengesloten is.
Dreigt alzoo een zaken-Ministerie.
Met opzet zeggen wij „dreigt".
Want een regeering, welker feitelijke
taak is, de zaken gaande te houden en
de sociale wetgeving, mitsgaders bet
algemeen kiesrecht voor mannen laat
rusten, kan niet voldoen aan den door
het kiezers-volk bij de jongste stembus
zoo duidelijk uitgesproken wenscli naar
een democratisch bewind.
de straat zagen inloopen." En hü ver
dween zonder een woord te zeggen.
„Een doktsrl een dokter! vroeg
Trims smeek end. „O, Jules, zij sterft,
zij sterft 1"
„Binnen enkele minuten zal er een
dokter zijn," antwoordde Mortel„de
dienstbode is er een gaan halen".
Nauwelijks bad Mortel dit gezegd
of een dokter trad binnen. Hij begon
onmiddellijk de wond te onderzoeken.
Nadat hij dit gedaan had keek hg
zeer ernstig. Truus pakte hem bg zgn
arm en riep op fcartverschenrenden
toon nit:
„Zij moet blijven leven! Zjj moet
in het leven big ven!'
„Ik vrees van niet. jongedame," zei
de dokter ernstig. „De kogel is dwars
door de longen gegaan
„Denkt u, dat zjj zal sterven, dok
ter?" vroeg Mortel verschrikt.
„Ja, zeer zeker."
Toen mevrouw Dafour weer bg
keDnis kwam, zag zg Truus geknield
naast haar liggen, terwgl Mortel,
Potter die terug gekomen was,
zonder den moordenaar te hebben
gevonden Villeneuve en de dokter
op eenigen afstand stonden.
„Lieveling," zei mevrouw Dufour
zwak.
„Ik ben hier, moedert"
„Ben je niet getroffen?"
„Neen, Ik niet
Vraagt men onze meening, dan aar
zelen wij niet te verklaren, dat thans
op de vrijzinnige concentratie alléén
de plicht rust, een Kabinet saam te
stellen, dat niet de volks-verlangens
rekening houdt. Wij zeiden het reeds
van den loyalen steun der S. D. A. P.
is zulk een Kabinet verzekerd.
Nu mogen wij niet de oogen sluiten
voor de van verschillende zijden te
kennen gegeven bezorgdheid, dat, waar
de sociaal-democraten geweigerd hebben
mede te werken aan de vorming van
een gemengd vrijzinnig-socialistische
regeering, ook de vrije liberalen zieh
vau hun verplichtingen ontslagen kun
nen rekenen, zitting te nemen in een
concentratie-Kabinet, en niet langer
zich wenselien te houden aan het her-
stemmings-program der S. D. A. P.
Op dit punt echter vreezen wij niet.
Wij zijn overtuigd, dat ook de vrije
liberalen hun organen mogen mis
schien een anderen toon aanslaan
wel terdege rekening zullen houden
met de beteekenis van den 25sten Juni,
den berstemmings dag, en zich geenszins
thans ontslagen achten van hun perti
nente verklaringen. Neen een concen
tratie-Kabinet, met den steun van de
S. D. A. P., is de nu geboden oplos
sing van de crisis. Want al nemen de
sociaal-demoeraten geen deel aan de
nieuwe regeering, daar zijn ter lin
kerzijde toch altoos 55 voorstanders
van Staatspensioen en algemeen kies
recht.
Men verlieze dit niet uit bet oog.
Schooner gelegenheid, het vertrou
wen des volks te herwinnen, is den
vrijzinnigen nooit geboden geworden.
Die gelegenheid dient thans met beide
handen aangegrepen. En wordt een
nieuwe stembus ingeluid, nadat de
vrijzinnigen de toch ook door hen den
volke afgelegde beloften hebben inge
lost, dan zijn wij er zeker van, dat zij
uit dien nieuwen stembus-strijd ver
jongd en versterkt te voorschijn zullen
treden.
Zeer zeker de moeilijkbeden mogen
niet over bet hoofd worden gezien.
Maar zij zijn te overwinnen.
En waar dan de partijgenooten des
heeren Vliegen aan zijn oproep van
„aanpakkengeen gehoor hebben
meenen te moeten geven, laten wij daar
onzen plicht kennen en de band aan den
ploeg slaan, ten zegen van het volk,
ter verjeugdiging en versterking onzer
eigen organisatie
Buitenland.
De toestand op den Balkan.
Wat voor da hand lag, is thans ge
beurd. At heeft men het eerst nog willen
ontkennen, Turkrche troepen hebben
Adrianopel bezet en op het oogenblik,
dat wij dit schrijven, is de Btad met
do oude snltansgraven weer in handen
van do Mohammedanen, die er zoo
lange jaren als heer en meester den
scepter hebben gevoerd.
(Jit Bofia is geseind, dat Enver Bei
aan het hoofd der Tarksche ruiterij
het eerst Adrianopel is binnengetrok
ken. Daar hadden de Bulgaren slechts
2000 man achtergelaten, die tegen de
Tarksche overmacht dan ook zoo goed
als geen tegenweer hebben geboden.
Deze inbezitneming van Adrianopel
is voor Turkije van meer dan gewone
beteekenis. Het is nog zoo kort geleden,
dat over de talrijke lijken van hun
gesneuvelde kameraden en over die
van zoo velen der dappere verdedigers,
de Bnlgaarsche troepen de veBting
Adrianopel zegevierend binnentrokken
en de heldhaftige verdediger Sjoakrl-
pasja, de Turk, die met opoffering van
goed en bloed de hem toevertronwde
stad maanden lang tegen een groots
overmacht had verdedigd, zijn degen
in banden van den Bulgaarschen
bevelhebber gaf. Toen trok het
Tarksche garnizoen, een lange rj van
gewonde en uitgehongerde soldaten,
de vesting uit om ze in handen van
de Bnlgaarsche overwinnaars te laten.
Dat was in het eind van Maart. En
nog geen vier maanden later zgn de
bordjes weer verhangen en een kleine
weerlooze Bnlgaarsche bezetting biedt
thans zoo goed als geen verweer aan
de aanrnkkende Tarksche troepen,
waarbij Enver-Bel, de held uit den
Tripolis-krgg, de voorman bg den
jongsten Turkschen staatsgreep, aan
het hoofd der Tarksche rulterg het
eerst de vesting is binnengetrokken.
Al moet Turkge wellicht noodge
dwongen Adrianopel weer nit handen
geven, de beleedlging, dit rijk van
Bnlgaarsche zftde aangedaan,het
moment, waarop Sjoekri-pasja zUn
degen aan den Bnlgaarsche generaal
moest overreiken, is schitterend ge
wroken.
Iets anders is het, of Tark$e de
vesting zal knnnen behouden. Na
reeds wekt het bericht van de inneming
bg de groote mogendheden hevige ver
ontwaardiging en vooral Rusland zal al
het niogeigke doen om Tarkg'e te
dwiDgeD, de pas veroverde vesting
weer aan Bulgarije terag te geven.
Tasschen Rusland, Italië en Oostenrgk
moet ook overeenstemming zgn ver
kregen op dezen grondslag, dat z$
zullen beletten, dat Bulgarge al te
zeer wordt verzwakt. Terecht wordt
eehter gevreesd, dat de Balkanstaten,
die tot nu toe iedere inmenging van
hniten afwezen, ook nu niet zullen
toestaan, dat een der groote mogend
heden zich met hun zaken bemoeit.
Meer en meer komen de vredes.
kansen ter sprake. Koning Ferdinand
van Bulgarge heeft tot koning Karei
van Roemenië een telegram gericht,
waarin hg dringend diens medewer
king tot een spoedigen vrede verzoekt.
Hü wees dsarbg op de vredelievende
gezindheid van Bulgarge, dat juist
twee gevolmachtigden naarhetplaatsje
NiBj heeft gezonden, teneinde daar met
Servische en Grleksche gedelegeerden
het tot standkomen van een vredes-
tractaat voor te bereiden. Met aan
drang verzocht koning Ferdinand dan
ook, den opmarsch der Roemeensche
troepen te doen staken.
„God zö dank 1" zei haar moeder
verheugd. „Ik heb mgn schuld be
taald
„Met uw leven" antwoordde Truus
met bedroefde stem.
„Ik weet, dat ik moet sterven,"
ging mevrouw Dufour voort. „Het is
ook beter. God weet, wat het beste is.
Ik heb gezondigd, maar Hfi heeft me
toegestaan, mgn zonde weer goed te
maken, door jou van den dood te
redden. Jules, zorg voor mijn lieve
ling en maak haar gelukkig."
„Dat zal ik, zoo waar er een God
in den hemel is," beloofde Jules
plechtig.
„MJn beste Robert ben jo daar ook?'
,0, lieiste, liefste", riep Robert
Villeneuve snikkend uit, „verlaat me
toeh niet 1"
„Helaas, Robert, dat ligt niet In
mgn macht 1 En toeh ben ik dankbaar.
Want je tranen toonen me, hoeveel
liefde ik moet verliezen, liefde die ik
niet verdien."
„En ik?" vroeg Potter, lerwgi hg
naar haar toekwam-
„U bent een goed menscu," ant
woordde de stervende vrouw. „U zult
iemand vinden, die u zal liefhebben,
meer dan ik had kunnen doen."
„Nooit 1 O, nooit 1"
„Geloof me; wat ik :seg, ia waar.
„01" riep zU oprons v.trschrlfet nit.
„Truus, lieveling i"
„Moeder, willen we een geestelijke
halen
„Neen, lieveling, neen. Ik heb ge
zondigd, maar God zal bet mg mis
schien wel vergeven. Jules, wees goed
voor mgn kind."
Er heerschte diepe stilte onder de
aanwezigen, alleen verbroken door
het snikken van Trnus en het gebed
van de stervende vrouw.
„Onze Vader, die in de hemelen zgt.
O, mgn kind, zou Hg mg vergiffenis
schenken? liü vergeelt mg zou
Hg het doen?'
„Hg zal u zeker vergifenis schenken,
moeder
„O, ik had een goede vrouw kunnen
zgn, als men mij maar had geleid,
beiden hadden wg schuld, Henri en
ik... Tiuus, mgn kind ikik
ga je verlaten I O, mgn lieveling
kus me, mgn kleine
Haar hoofd viel neer op den arm
van het melBje en Truus wist, dat al
haar liefde, haar geld, haar gebeden
Diet konden redden haar moeder, die
zg verloren en weer teruggevonden
had haar moeder, die gezondigd
had en berouw had gevoeld de
moeder, die haar leven had gegeven,
om dat van haar kind te redden.
EINDE.
