N°. 82 191 Dinsdag 15 Juli. KKr jaargan g. J» so FEUILLETON. Mee verloren leven. Da uitgave dezer Courant geschiedt .Maandag-, Woensdag- en'Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. Prfia per kwartaal, hl Goes 0,75, buiten Goes, franco f l,!M, Afzonderlijke nommera 5 cent. initandlng van adverteuUün op Maandag' en Woensdag vóór a uren, op VHIJOA0 vóór 13 urea. De prijs der gewone advartentiSu is van 1-5 regels 50 et., elke regel meer 10 et H{j directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten on de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 110 regels a 1, - berekend BewSjsunmmers 5 cent. S'ctafooiraamniw 33. Directeur G W. van Bahnevelo. - Uitgave van de Naaml.VeuBOotssjsap „Goesahe Couraut". Hoofd redacteur W. J. C. van Santsn. •X- ■X- -X- Wèerzin-wekhend. Mom zal zich den reuzen-zwaai her inneren, door dr. Kuyper genomen in zake tariefwetgeving. Vdor de verkiezingen heette het, dat hooger bestel de menschheid in volkeren en naties heeft ingedeeld, die //dus door Gods eigen bestel bier overrijk, daar zoo-zoo, elders zeer pooverlijk voorzien zijn''. I it die ongelijkheid vloeide, volgens dr. Kuyper, de noodzakelijkheid der protectie voort. Hij waagde liet alzoo, als een ordinantie Gods voor te stellen, dat een rooftocht wordt gehou den op de zakken der kleine luyden dat de kudde schapen van den rijke wordt gespaard en vermeerderd, en liet eenig lam van den arme ten offer wordt geplengd. Moest het zoovele oprecht-geloovigen, die zich lieten verblinden door de val- sclie leuzen der clericalen, niet in ver ontwaardiging zich doen afwenden van een partij, wier leider op zoodanige wijze den godsdienst misbruikt voor politieke negotie P l)r. Kuyper zou het echter nog heel wat erger maken. De verkiezingen voor de Tweede Kamer waren geëindigd met deneder- laag der zoogenaamde politieke //chris tenen". Toen nam Kuyper zijn zwaai. De tariefwet voorgesteld als ver hooging van onze volkswelvaart werd opgeborgen, omdat zij den cleri calen bij de stembus zoovele kiezers bad gekost. Beginsel alzoo overboord geworpen Clods eigen bestel" ondergeschikt ge maakt aan het bestel van een koopman in politiek Doch het meest weerzin-wekkende is nu pas gekomen. Van roomschen kant werd dr. Kuyper zijn volte-face kwalijk genomen. Kuyper zweeg. Hij peinsde, hoe hij met een nieuwe verkrachting van Gods Woord zijn zwaai zou kunnen goed praten. En eindelijk had hij het gevonden Zijn brutale zwenking moet in de oogen der mannen-broeders doorgaan voor een religieuze handeling. //Zoekt eerst liet Koninkrijk Gods en zijne ge rechtigheid", zoo decreteert bij, f/eu alle deze dingen zullen u worden toe geworpen^. Zouden er nog mannen-broeders zijn, die voor een dergelijk Gods-lasterlijk optreden in de handen klappen P Of zal men zeggen zoo schandelijk werd nooit Gods Woord misbruikt Wij hopen het laatste. Doch vreezen. Ken Human van Schuld en Boete. Mevrouw Dufour geloofde dit vor- haal, want als hij langer was uitge weest, dan zou zeker de herbergier dit verteld hebben en zou Villeneuve gevangen genomen zjjn. Maar wie was dan de moordenaar Precies om elf uur den volgenden morgen kwam Mortel. Mevrouw Dufour en hij gingen na een kort gesprek naar d" kamer van Villeneuve. Na met elkaar kennis te hebben gemaakt, begon Jules ham te ondervragen. .Meneer», zei Jules, „u zult zeker wel zoo goed willen zyn mij te ver tellen, hoe deze speld kwam op het terraB van Van Meeteren's villa .Een oogenblik", antwoordde Ville neuve. „Wilt u m{j eens zeggen, wie die speld heeft gevonden „Een zekere juffrouw Potter". „Verduiveld 1" riep Villeneuve uit, „dat is toevallig 1 Zooals u weet, ver trok Ik met mevrouw Dufour naar het dorp op den dag, dat u mg gezien heeft. Ik wachtte b(j de herberg. Mevrouw Dufour vertrok naar het huis van Van Meeteren. Daar ik me alleen erg verveelde, ging ik een kleine wandeling maken. Ik kwam op het grondgebied van Van Moeteren en ontmoette daar een beleeld en aardig juensch". „Slmon Potter". Ouk een oordeel! n Dal er nor/ vrijzinnige staatslieden zijn en vrijzinnige kiezers, voor wie men tot zekere hoogte acbling kan lebben, spreekt ran zelf Er zijn er dus nog. Niet velen, natuurlijk. Dal vloeit uit bovenslaanden zin voort. De achting en dan nog altoos lot zekere hoogle blijft beperkt tot enkelen. Wie beeft dat oordeel neergeschreven f Een man van eer, die niet zijn vonnis veil, zonder dit wèl overwogen te hebben Een man van karakter, wiens eigen leven onbevlekt is, en daarom, zij liet met smarl, aldus oordeelen moet over zijn mede-menscben Een wetenschappelijk mail, die door diepgaande studie tot deze droeve over tuiging gekomen is Neen, waarlijk niet, lezer Dit oordeel, geveld over vrijzinnige staatslieden en vrijzinnige kiezers, is afkomstig van den beer .1. Iluijse, tot vóur enkele wekenmarkt meester van de gemeente Goes. Wie, die dit weet, barst niet in een harlelijken schaterlach uit Buitenland. Do oorlog op den Balkan. Uit alles bljjkt, dat de strjjd niet lang meer zal duren, en dat een op lossing vcor do tot nu toe bestaande conflicten spoedig zal gevonden wor den. Trouwens, deze sti'Sjd was nood zakelijk en is te voorzien geweesl. De politieke hemel der Balkanstaten was te strak, do temperatuur te hoog en de spanning te groot, dan dat niet een korte maar krachtige onweersbui don dampkring zou moeten zuiveren. Wat zou er van de onderhandelingen terecht gekomen zjjn, wanneer in St.- Petersburg de vier ministers-presiden ten der onderscheidene Balkanstaten hadden geconfereerd, hoeveel einde- looze onderhandelingen zouden weer niet gevolgd zjjn en tenslotte, welke resultaten zouden verkregen zijn Het -was te voorzien, dat een oplos sing niet zou tot stand konten, daar leder dat' belanghebbende partijen hardnekkig zou hebben vastgehouden aan eigen eischcn en eigen verlaDgens. Twee gebeurtenissen waren slechts in slaat, een oplossing voor de hangende geschillen te geven, de tusschenkomst der inogerdheden of een nieuwe Bal kanoorlog, die door het zwaard zou beslissen, wat door het woord niet mogelijk bleek. Da laatsta oplossing zi) moge de grootste offers cischec was de snel8te. Want een dreigende tusschenkomst der groote mogend heden al zouden do Balkanstaten noodgedwongen hebben toegegeven „Precies, mevrouw Dufour noemde m(j later zgn naam. Hg wilde me weg jagen, doch ik wenschte niet heen te gaan. Toen wilde hg me gevangen nemen, omdat ik mj bevond op ge bied van Van Meeteren. Alleen door het geven van die diamanten speld liet hij me op vrije voeten". „Maar, meneer", riep Mortel cp zer.uwachtigen toon uit, „dan was de speld in het bezit van Potter!" „Ja, dat geloof ik ook". -' „En Potter moet de speld op het terras verloren hebben'. „Ongetwijfeld, meneer". „Mijn hemel", zei Jules goestdrlftig, „zijn eigen moeder heeft de speld ge vonden! Indien hij de misdaad heeft begaap, dan wordt hy door zgn eigen moeder aan het gerecht overgeleverd". Na eenig overleg besloot Jules de zaak niet in handen van de justitie te stellen, doch met hun drieën met Potter oen onderhoud te hebben. XV. Het was op Vrgdagmorgen, dat juf frouw Potter het onderhoud met Mortel gehad had. Zy verliet hem met het geld in haar zak en er was vreugde in haar hart, zy ging naar Botterdam den volgenden dag, ten einde te onderzoeken, of er voor haar zoon werk te vinden zou zyn en toen zg des Zondags thuis kwam, was zij er van overtuigd, dat hg ongetwgield zou slagen. Aan haar huis komende, hoorde zg, dat Simon naar Utrecht was en dat hg niet voor 's middags zou terug koeten. Zy was derhalve gedwongen, had inbreuk gemaakt op het recht, dat dezo staten zich voorbehouden, zelfstandig hun belangen te regelen en had, hoe ze ook uit mocht vallen, den eeosn staat slechts tovredeu kun nen stollen ten koste van den ande ren, wiens vijandige gezindheid over een zoodanige rechtspraak niet onder stoelen of baDkeu zou worden ge- Btc-ken. Thans Is de kortste en krachtigste weg gevolgd. Zg, die elkander den buit bestreden, hebben opnieuw het zwaard uit de schede gerukt en zyn op elkander Ingestormd, om het recht van den sterkste als hoogste recht van bezit te erkennen. En is het dan ook niet hiligk, dat oen lands! reek, met geweld van wapenen aan e-en anderen staat ontrukt, diengene zal toobehooren, van wien zal bigken, dat zgn kracht het grootst is, dat zjn leger het meeste er toe had byge- dragen, door dapperheid en getalsterk te, het betwiste gebied aan denvroe- geren gemeenschappeiyken vgand te ontiukkon Het is immers ondenkbaar, dat Bul- gargc, dat op het grootste gedeelte van den Turksehen hult zgn aanspra ken deed gelden,een beduidend gebied daarvan zou afstaan, trots einde- looze conferenties en onderhan delingen. Nu zal het daartoe wel gedwongen zgn. Het recht van den sterkste is toeh aan de zgde van Servië en Griekenland gebleken en wanneer het oorlogsge- bruik het in bezit nemen door Bulgarye van den Turksehen buit wettigde, zuilen thans Servië en Griekenland gerech tigd zgn, de op Bnlgarye veroverde streken als onbetwist eigendom door goheel Europa te doen eerbiedigen. Dat Bulgargo In den jongsten strgd geduchte klappen heeft gekregen, valt niet meer te betwyfelen. Onweer- spreekbaar zyn do telegrammen der laatste dagen, waarinde Qrlekscho en Servische overwinningen op afdoende wyze worden verkondigd. Wel bereiken de Bulgaren zoo nu en dan een klein plaatselyk voordeel, maar stelselmatig werpen de Serviërs hen terug en dezen zoowel als de Grieken, dringen langzaam maarzeker voorwaarts in do richting van Sclia, da Bulgaarsehe hoofdplaats.De oorlogs- taktlek der Sorviërs is bewonderens waardig; z5 laten den terngtrekkenden Bulgaren geen oogenblik tgd, zich to heratellen en werken daardoor van dag tot dag de versnippering der Bulgaar sehe troepen In de hand. De terug trekkende Bulgaren moeten dooden en gewonden in den steek laten en hebben zelfs de grootste moeite, zich van de noodige levensmiddelen te voorzien. Koemenië gaat al heel eigenaardig te werk. Het Reemeenache leger trekt, in volkomen orde, de Bulgaarsehe grens over en bezet ue door Roemenië begeerde landstreken, zonder dat de om nog eenige uren het bigde nieuws voor zich te houden. lntusschen was Jules Mortel, verge zeld door mevrouw Dufour ou haar Eransehen vriend, aangekomen in de herberg „De Arend". Zy waren van plan, om van hieruit naar het huls van Potter te gaan. Bg hun komst aldaar werd de deur geopend door juffrouw Potter, die zich ten zeerste verwonderd toonde. Zy zelde echter niets, maar bleef in het deurgat staan, afwachtende, dat zy opheldering van hun bezoek zouden geven, „ls uw zoon thuis?" vroeg Mortel. „Neer, meneer, maar hy kan elk oogenblik komon." „O, dan zullen we wel wachten. „Dat is goed 1" Zg noodigde de bezoekers uit, binnen te komen en nadat zy allen gezeten waren en langen tgd niets gesproken was, vroeg juffrouw Potter„Met het geld is het toeh in orde, meneer?' „Ja, dat is in orde." „Heeft u iets ontdekt?" „U bedoelt in verhand met de speld?" vroeg Mortel. „Ja, meneer „Meneer Mortel heeft er den eige naar van gevonden," deelde mevrouw Dufour mede. „Ik ben de eigenaar," zei Villeneuve op vriendeigken toon. „U?" riep juffrouw Potter uit, „u, meneer?" „Ja, ik, mevrouw 1" „Meneer 1 Meneer!" Btamelde zy „wat beteekent dat alles Waarom komt u hier?" „We wenscheu nw zoon te Bpreken, Bulgaarsehe troepen ook maar een enkele poging doen, de vreemde In- dringers tegen te houden. Dit wjst ongetwyfeld op een tusschon beide landen gesloten overeenkomst, maar het is do groote vraag, of Roemenië niet van deze zeldzame gelegenheid zal proliteeren, om zich meer toe te olgenen, dan waarop een mogelijk compromis dit rjk stilzwygend toe stemming heelt verleend. Nn reeds verkondigt Koemenië zyn gosd recht, medezeggingschap over het verdeelen van den Turksehen buit te verkrygen. Ook Turkye laat zyn tanden zien. In een nota aan den commandant der Bulgaarsehe troepen, die de streken aan deze zyde van de iyn Enos- Midia bezet houden,wordt onmiddeiigk ontruiming van dit gebied geëisclit. Do Turkscho legers bg Tsjataldsja, Boelair en Galllpoli hebben reeds last gekregen, zich gereed te honden en de opperbevelhebber der gezamenlyke troepen heeft reeds het bevel ontvan gen, naar het operatie-terrein af te reizen. Het is geen wonder, dat Bulgarge, zoo in het nauw gedreven, de verant- woordelykheid voor dezen oorlog van zich afschuift en dringend de bemid deling van de Russische regeering voor het tot stand komen van een vredos-tractaat heeft ingeroepen. En evonmin valt het te verwonderen, dat Servië, maar voornameigk Grieken land, op do bemiddeling van Rusland niet erg gesto'd zgn, nu de kans, aan Bulgarge een gevoeilgen klap toe te breDgen, op het oogenblik grooter is, dan ooit tevoren. In allen gevalle zal de vrede wel niet gekocht kuunen worden, dan met opr ffering door Bul garge van do thans door Sevlërs en Grieken bezette landstreken In dat geval zal de Russische bemiddeling kunnen aanvaard worden, wanneer tenminste het naöverlgOostenryk.door zich in het conülot te mengen, de Russische arbitrage niet dreigt te ver storen. Ten slotte nog een enkel woord over de in dezen kryg gepleegde wreed heden. Zgn de desbetreffende telegram men vertrouwbaar, dan hebben do Bulgaren in dezen oorlog do dieriykste wreedheden bedreven. In het door Bulgarge bezette Demir IlasBir zg'n 100 notabelen geworgd. Vrouwen en meisjes werden verkracht en, als zy tegenstand boden, onmeedoogend ge worgd. Een meisje, dat zich durlde verzetten, werd gedood en haar lyk in stukken gesneden. De dorpen, ge legen aan den weg naar Sniazewats, zyn door de Bulgaren In brand ge stoken. Op de inwoners en ook op gewondeServiërswerdenafschuwelyke wreedheden bedreven en tal vau ïyken werden verminkt gevonden met bajo netsteken in het lichaam. Sores is ge heel In de asch gelegd en een groot aantal vrouwen en kinderen Is ver moord oflevend in de huzon verbrand gevonden. Door dergeiyke bestialiteiten op onschuldige en weerlooza tegenstan ders, hebben de Bulgaren getooud, dat de volkeren In den verren Balkanhoek nog op een zoo laag pril van ontwikkeling en beschaving staan, dat zy niet lu staat zyn, bg tegenslag in den krjg, zich tegen den drang naar het plegen van de onmensclieigkste wreedheden te verzetten. Binnenland. juffrouw Potter." „Mgo zoon, meneer? Is er Iets dan niet in orde? O, zeg het my toeh, meneer, Simon heeft toch niets slechts gedaan Geen van drieën gaf antwoord, ver vuld van medeigden met de arme moeder. „Staat het in verband met do speld, meneer „Ja." „O," riep juffrouw Potter met een verlicht hart uit, „u denkt misschien, dat u>gn zoon de speld gestolen heeft „Had uw zoon de speld in zyn bezit vroeg mevrouw Dufour vlug. „Neen, mevrouw, hy weet er niets van ai." „De speld was van my, maar ik gaf hem aan uw zoon," Bprak nu Ville neuve. „Aan myn zoon riep juffrouw Potter verschrikt uit, terwyi haar bieek gezicht nog bleek er werd „maar ik vond de speld op het terras." „Ja, wie zoekt, die vindU" Plotseling werd de deur openge worpen en Simon Potter trad met een verbaasd gezicht binnen. „Moeder, wat scheelt er aan Me vrouw Dufour „Ja 1" antwoordde mevrouw Dufour, terwgi zg een stap voorwaarts deed, „wy zgn gekomen..." „Ja, myn zoonl" riep de moeder hartstochteiyk nit, ,zg zgn gekomen om je te laten arresteeren 1" „Moeder „Zg zeggen, dat jg meneer Van Meeteren hebt vermoord 1" „Dat is een leugen De Kabinetscrisis. Zaterdagavond heeft de formateur van het nieuwe Kabinet, dr. Bos, te zynen huize een langdurigeconferentie gohad met leiders en voormannen van verschillende partgen uit de linker- "e, met name mrs. Drucker, Goe man Borgesius, De Meester, Da Beau fort en Tydeman. Het Volk zegt, dat in liet geval van aanbieding van 6en portefeuille aan oen, twee of drie sociaal-demo craten de oplossing van de crisis nog eenigen tgd zal moeten duren. „Want de verantwoordeiykheid zoowel voor de aanvaarding als voor de weigering, is een verantwoordelijkheid, die ln ie soe.-democr. party door geen persoon en door geen orgaan kan worden aanvaard, noch door de Kamerfractie, noeh door het Partgbestuur. Een con gres alleen zal in deze kunnen be slissen." De Kabinetsformateur. Het N. v. d D. sehryft Dr. Dirk Bos werd den 13n Sept. 18G2 te Groningen geboren. Hg stu deerde aan de Groningsche Univer siteit, werd reeds alB candldaat(1883) tot leeraar aan het Gymnasium te Winschoten benoemd, en promoveerde in 1888 tot doctor in de wis- en natuurkunde. In 1890 werd hg mede oprichter van de Ned. Hypotheekbank te Veendam, waarvan hg een der directeuren Is gebleven enkele jaren later nam hy ontslag als leerasr en was daarna korten tyd redacteur van de Winschoter Courant In 1893 werd dr. Bos gekozen tot lid van den Gemeenteraad. Van 1895 tot 1901 oefende hy de betrekking van school opziener in het arrondissement Win schoten uit, in laatstgenoemd jaar sloeg hg bij de Kamerverkiezingen den heer Van Kol. In 1905 en 1909 werd zyn mandaat voor de Tweede Kamer vernieuwd, terwgi hy in Juni j.l. in de districten Groningen en Winschoten gekozen werd. De heer Bos is lid van het hoofd bestuur der Mg. tot nut van 't Alge meen en is nog in tal van andere functlën werkzaam. O. a. is hg redac teur van de „Vragen des Tyds", die reeds menige belangryke verhandeling van zgn hand publiceerde. Slmon Potter zette zyne moeder in een stoel, waar zg in half bezwg'mden toestand bleef ligger. Toen keerde hy zleh tot de twee mannen en vroeg: „Wat beteekent dit alles?" Mortel stak zgn hand uit, waarop de speld lag. „Herken je deze speld vroeg hg met zachte stem. „Herkennen? Ja, zeker. Ik kreeg hem van dien meneer daar." „Je bekent dus, hem gekregen te hebben „Natuurlijk I Waarom niet „Omdat ik haar op het terraB heb gevonden, Slmon 1* riep zgn moeder half waanzinnig uiG „Welnu, wat zou dat? Ik heb haar daar verloren, moeder." „Wanneer heb je haar verloren vroeg Mortel. Potter daeht een oogenblik na en toen werd het hem opeens duideljk, waarom hy ondervraagd werd. „Beweren jullie, dat Ik meneer Van Meeteren heb vermoord Slmon, o, Slmon," smeekte zyn moeder, „zeg toch, dat je het niet hebt gedaan I" „Kalm, moeder I" zei hy, terwyi hg haar weer ln den stoel zette. „Ik kan zelf het woord wel doen." „Ben je onschuldig?" vroeg me vrouw Dufour. „Onschuldig I" herhaalde Slmon toornig. „Als ik dat piet was, dan zou ik reeds lang het lanü. erlaten hebben. Ga zitten, heoren, ga zitten, mevrouw. Ik zal u de geheele waarheid ver tellen." Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1913 | | pagina 1