VERBAZEND
N°. 8 1913.
Zaterdag 18 Januari.
100ste jaargang.
Bij dit no. behoort een
Bijvoegsel.
De droevige Figuur.
A FEUILLETON.
Oe Vrouw in 'tSpel.
Buitenland.
zoo voordeelig
Van Hout@n's
GOESCHE
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en 'Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Prja per kwartaal, In Goes f 0,75, balten Goes, franco f 1,25.
Afzonderlijke nommers 5 cent.
inzending ran advertentiën op Maandag en Woensdag
vóór 2 uren, op VRIJDAG vdór 12 uren.
COI RANT.
Depris der gewone advertentiën ia van 1-5 regels50 ct., elke regel meer lOct
B{j directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prys slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, hnwelflk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regels A 1,— berekend.
Bewijsnummers 5 cent,
Telefoonnummer 23.
Directeur A. F. A. van Sbtbks. Uitgave van de NaarulVeanootschap „Goesshe Courant". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen.
Na Dingdag 21 Januari
a. s. wordt buiten de gemeente
Goes per postkwitantie beschikt
over de dan nog onbetaalde
abonnementsgelden voor de
GoesChe Courant" en het
Zondagsblad „Dak Me Slee"
over het jaar 1912.
III. (Slot.)
Wij laten den heer De Savornin
Lohman nog niet los. Het volle licht
moet over zijn dubbelhartigheid vallen.
Gelijk bekend de afgevaardigde voor
Goes was, tot voor zeer korten tijd
zelfs, een tegenstander van verplichte
verzekering, of dwang-verzekering, zoo
als hij zich uitdrukte, wijl zulks ons
brengt op den gevaarlijken weg van
staats-socialisme. Wij hebben ook ken
nis gemaakt met de in ieder opzicht
wonderbaarlijke „bekeering" des beeren
De Savornin Lohman. Inderdaad, wij
mogen het Shakespeare nazeggen Er
zijn meer onbegrepen dingen tusschen
aarde en hemel, dan waar uw wijze
geest van droomt, Horatio
Want de heer De Savornin Lohman
heeft het nog heel wat krasser gemaakt,
dan uit onze beide voorgaande artikelen
zou blijken.
Zijn „bekeering" op zich zelve is
al een zeer vreemd ding. Maar zij
heeft den afgevaardigde voor Goes toch
niet kunnen weerhouden, zijn grieven
tegen de verplichte of gedwongen inva
liditeits- en ouderdomsverzekering
waarvan hij nu plotseling een enthou
siast voorstander is geworden het
licht te doen zien .na zijn „bekeering".
Men zal ons toegeven dit is toch
al een bijzonder vreemde taktiek
De „rechtvaardige" jhr. mr. De
Savornin Lobman kronkelt zich echter
in allerlei bochtenhij probeert en
op waarlijk zeer naïeve wijze 1 zich
ook hier uit te praten. Natuurlijk
moest hem dit mislukken.
De Goesche afgevaardigde geeft te
kennen, dat zijn bezwaren niet gingen
tegen de verplichte invaliditeits- en
ouderdomsverzekering, docb tegen ver-
zekerings-dwang in het algemeen. Wij
weten evenwel, wat dit beteekent en
wij behoeven ons daartoe maar even
de voor den heer De Savornin Lobman
iu-droeve, doch voor den buitenstaan
der innig-belaehelijke historie van zijn
Een crimineele Roman uit
hooge kringen.
Goudsmit zag wol, dat hy, als hy
de koe niet by de horens vatte, nooit
zon te weten komen, wat hy noodig had.
,lk ben agent van een verzekering",
zei hij snel, om een interruptie te
voorkomen, ,en mijnheer Eduma wil
zyn leven bij onze maatschappij ver
zekeren. Vóór wij daarop ingaan, moet
ik weten, of hü solide leeft, of hü
matig is en geen nachtbraker, kortom
alles omtrent hem".
,Het zal mij een waar genoegen
zijn, u inlichtingen te kunnen geven,
die u van dienst kunnen zyn?, ant
woordde juffronw Vermeulen, „want
ik weet, hoe heilzaam een verzekering
is voor een gezin, wanneer het hoofd
onverwachts komt te sterven. Mijn
heer Eduma Is van plan, spoedig te
trouwen en ik hoop, dat bjj gelukkig
zal zijn, hoewel ik er een commensaal
door verliezen zal, die altijd op tfjd
betaalt en zich als een heer gedraagt".
,Dus is hij een matig man vroeg
Goadsmit, die voorzichtig het terrein
verkende
,Ja, hy is geen lid van den blauwen
knoop, maar hij is altQd bekwaam,
om den hniasleutel te gebruiken en
hü trekt z(jn schoenen uit, vóór h{j
naar bed gaat en meer kan een vrouw,
vooral ala zij haar eigen waaoh doet,
talrijke amendementen met betrekking
tot de ziekte-verzekering in bet geheu
gen te roepen. In zijn blad Be Neder
lander schrijft de heer De Savornin
Lobman tegen wets voordrachten, waar
hij ten slotte in de Kamer vóór stemt.
Het smoesje, dat zijn bezwaren tegen
verzekerings-dwang in het algemeen
gericht zijn, gaat dus niet op. Boven
dien vergist zich wij zullen ons zoo
goedertieren mogelijk uitdrukken de
heer De Savornin Lobman. Want hij
heeft het over „de strekking der aan
hangige verzekeringswetten". En waar
zijn artikelen zijn geschreven tusschen
2 en 5 October 1912 kan hier van
zelfsprekend niet anders zijn bedoeld
dan de invaliditeits- en ouderdoms
verzekering.
Wij willen dus even recapituleeren.
De heer De Savornin Lohman ful
mineert eerst in zijn Nederlander tegeu
het stelsel van dwang-verzekering, wat
ons zou brengen op den verderfelijken
weg van staats-socialisme. Hij acht het
onrechtvaardig, dat de kosten van een
invaliditeits- en ouderdomsverzekering
gelegd zullen worden op de schouders
van werkgevers en werknemers, en niet
op allen. Maar hij wordt „bekeerd"
eerstens, wijl de vrij-liberale mr. Tyde-
man aanvoerde, dat het practisch on
mogelijk is, allen de verplichting op te
leggen, premie te betalenmen kan
dit alleenlijk eischen van de personeü,
die men bereiken kan, patroons en
werklieden dustweedeus, wij 1 het
verslag der regeering verschenen is, in
welk verslag een pleidooi wordt ge
leverd voor verplichte invaliditeits- en
ouderdomsverzekering, alzoo voor het
verderfelijk geachte staats-socialisme.
De heer De Savornin Lohman legt
van deze wonderbaarlijke „bekeering"
getuigenis af in de Kamer-zitting van
30 October 1912.
Het bewuste verslag der regeering
verscheen in September 1912.Wij nemen
aan, dat de afgevaardigde voor Goes
niet eerder gelegenheid vond, de coalitie
zalig te stemmen met zijn „bekeering".
De artikelen tegen de verplichte, de
gedwongen invaliditeits- en ouderdoms
verzekering, tegen het verderfelijk staats
socialisme alzoo, waaraan de heer De
Savornin Lohman thans ziel en zaligheid
heeft verpand, werden geschreven,
volgens zijn eigen verklaring, in den
afgeloopen zomer, in den tijd, dat de
Tweede Kamer met groote vacantie
was. Laten wij zeggen: tusschen Juli
en half September. Dit was alzoo vóór
de „bekeering". Deze kwam pas in de
tweede helft van September, toen het
verslag van de regeering kwam, dat den
afgevaardigde voor Goes den laatsten
stoot gaf.
Op zichzelf schuilt hierin niets
van een hnurder niet verwachten".
,En komt hü vroeg thuis t"
„Hü is alt()d binnen voor de klok
twaalf slaat", antwoordde de hospita.
„Is by altijd voor twaalf binnen
vroeg Goudsmit, teleurgesteld door
dit antwoord. Juffrouw Vermeulen
keek hem aan en een glimlach gleed
over haar gerimpeld, klein gezicht.
„Jonge mensahen zijn geen oude
menschen", antwoordde z{j „en zon
daars zijn geen heiligen. Zoo iets kan
men van münbeer Eduma ook niet
verwachten, die een van de knapste
jongemannen van Amsterdam is. Maar
h{j heeft een goed, zedelük karakter*.
„Ik veronderstel echter, dat u in
den regel slaapt, als hü laat komt,
zoodat n niet kunt zeggen, wanneer
hy thuis is".
„In dan regel niet", zei juffrouw
Vermeulen, „ik slaap heel zwaar en
verlang altyd erg naar myn bed, maar
den laatsten keer, dat ik hem na
twaalf hoorde binnenkomen, was Don
derdag voor een week'.
„Aha 1" Goudsmit zuchtte diep, want
Donderdag voor een week was het
de nacht, waarin de moord begaan
was.
„Ik had hoofdpijn, omdat ik den
heelen dag in de zon had geloopen,
daarom voelde ik mü diec nacht niet
zoo behagelük in bed als gewoon ijk
en ik was naar de keuken gegaan,
om een pap klaar te maken, om die
ach'er in m(jn hals te leggen. Dat is
mü vroeger aangeraden door een
dokter in het hospitaal, die nu een
ei gen practük heeft opgenomen, omdat -
vreemds. En eeneenvoudigburgermensch
zou zeggen dan verscheurt de heer De
Savornin Lohman de artikelen, welke hij
in zijn vacantie heeft geschreven, en met
welker strekking hij het niet langer
eens is.
Inderdaaddit zou logisch wezen.
Maar.logica schijnt den heer De
Savornin Lohman absoluut vreemd te
zijn. Immers: hij publiceert zijn artikelen,
waarmede hij het sinds September niet
meer eens is, in De Nederlander tusschen
2 en 5 October.
Nu zegt misschien de één of andere
trouwe zielde heer De Savornin Lohman
kon zijn artikelen eenigen tijd tevoren
ter zetterij hebben afgegeven en door
afwezigheid bijvoorbeeld buitenslands
was hij niet in de gelegenheid, de
publicatie, welke hem na na zijn „be-
keeriug"ongewenschtleek, te voorkomen.
Goed. Laten wij dit een oogenblik
aannemen.
Maar dan valt heel die redeneering
in het water, als men weet, dat de heer
De Savornin Lohman zijn in Be Neder
lander verschenen artikelen in brochure
vorm laat herdrukkenhalf Decem
ber I Alzoo minstens twee maanden na
zijn wonderbaarlijke „bekeering" Kon
ooit duidelijker worden aangetoond, dat
de „Rechtvaardige" een dubbel-wezen is,
iemand, die in de politiek goochelen wil,
en de allereerst benoodigde vaardigheid
tot goochelen niet bezit
Neen men kan den heer De Savornin
Lohman niet meer au sérieux nemen.
En al zijn wij er van overtuigd, dat het
district Goes voorloopig een reehtsch
district zal blijven dat wij dit dus
niet hebben geschreven, om hier op
politieke „wiuste" uit te gaan het is
voor den Goeschen staatsman hoog tijd,
dat hij staatsmau-in-ruste wordt.
Ve«t op prinsen geen vertrouwen.
Het Keuter-telegraafagentachap heeft
deze week heel wat sensatie verwekt.
Het verspreidde uit Londen een tele
gram, wa.,rin werd medegedeeld,
dat, togalij k met de nota der groote
mogendheden, door de verbonden
Bulkan-st&ten eveneens te Constanti-
nopel een nota zou worden overhan
digd, waarin de wapenstilstand opge
zegd en de voortzetting van den oor
log aangekondigd werd.
Ook wü hebben van dit telegram
mededeeling gedaan.
Een paar uur later tapte het Eeuter-
agentschap evenwel nit een ander
vaatje; toen heette het, dat de ver
bonden Balkanstaten eerst dan hnn
nota te ConBtantinopel zouden over
handigen, als het antwoord der Turk-
sthe regeering op de nota der groote
mogendheden afwüzend oi onbevredi
gend zon zün.
hü een groot gezin heeft. Juist toen
ik nit de keuken kwam, hoorde ik,
dat manheer Eduma binnenkwam. Ik
keek naar de klok, wat mün gewoonte
was, toen mijn overleden man nog
leefde en ik altyd wat voor hem klaar
maakte".
„En hoe laat was het toen P" vroeg
Goudsmit.
„Vüf minuten voor twee", ant
woordde juffrouw Vermeulen.
„Goudsmit dacht een oogenblik na.
Hü berekende even of één en ander
kon kloppen en kwam tot de over
tuiging, dat zulks niet het geval was,
daar het zonder twgfel vüf minuten
over twee, inplaats van er voor, moest
geweest zijn. HJ zei daarna lnid s
„Ging uw klok in de keuken goed
„Dat denk ik wel", antwoordde juf
fronw Vermeulen. „Ze gaat soms wel
een beetje achter, want ze is in lang
niet schoongemaakt. Dat laat ik altyd
doen door een neef van mü, die hor
logemaker is en
„Natuurlijk ging ze dien nacht ook
achter', zei Goudsmit triomfante'ük.
„Hy moet vüf minuten over twee bin
nengekomen zün en dan is het in
orde".
„Wat was in orde?" vroeg de juf
frouw. „En hoe kunt uweten.dat de
klok tien minuten achter ging?'
„Dus dat was toch zoo, is het niet
vroeg Goudsmit.
„ik kan niet ontkennen, dat het
zoo was, klokken gaan niet altyd zoo
geregeld, evenmin als mannen en
vrouwen. Maar dat kan toch geen
beswaar tegen da verzekering op-
in het gebruik is.
Ge maakt er meer koppen cacao van dan
van dezelfde hoeveelheid van welke andere
soort ook.
Daarbij is de smaak zoo heerlijk.
Het verschil is wel buitengewoon
groot t I
Eerst werd te kennen gegeven, dat
de oorlog onmiddellijk zou worden
hervat. Een volgend telegram meldde,
dat de oorlog niet onmiddellijk zou
worden hervat. Inderdaadeen slechte
reclame voor het Renter-agentschap I
Natunrljk hebben wü hier te doen
met een beurs-manoenvre. Dit bRjkt
te meer, waar tnsscben het verzenden
van de beide, elkaar lünrecht tegen
sprekende, telegrammen een betrek-
kelijk aanzienlijk tüdsverloop ligt.
Het eerste telegram, met zjjn sensa-
tioneelen inhoud, heeft ongetwijfeld
zün uitwerking gehad. De beurs vraagt
er niet naar, of aan de waarheid te
kort wordt gedaan. Het belang en
wat voor belang dikwerf3preekt
daar slechts.
De groote kwestie bljjfr. evenwel
dezezal de oorlog wordeD hervat,
of niet?
Zooals men weet, draait de heele
leveren, is 't wei f In Jden regel is hü
voor twaalf uur niet thuis".
„O, dat komt wel in orde", ant
woordde de rechercheur, blij, dat hü
de gewenschte inlichting had gekre
gen. „Is dit de kamer van mijnheer
Ednma
„Ja", antwoordde de hospita, „maar
hü heeft die zelf gemeubileerd, want
hü heeft smaak voor weelde. Alles,
wat hü neemt, is goed. Daarom heb
ik hem wel geholpen bü het uitzoeken.
Maar ik heb nog een andere kamer
te huur en als soms een van uw
vrienden die sou willen hebbenik
heb de beste aanbevelingen en koken
kan ik als de beste, dus
Hier werd jnffronw Vermeulen weg
geroepen omdat er aan de voordeur
werd gebeld en haastig kraakte zü
de trappen af. Alleen gebleven, stond
Goudsmit op en keek de kamer rond.
Ze was uitstekend gemeubileerd en
de schilderyen aan den wand ge
tuigden alle van een goeden smaak.
Aan het eene eind van de kamer stond
een schryf bureau onder het raam, die
bedekt was met papier.
„Het heeft geen nut, naar de papie
ren te zoeken, die hü nit BnrgesB'zak
nam", mompelde de recherchenr. „Ik
zou liever dien anderen handschoen
vinden en het fleschje, waarin de
chloroform was Hier schyn ik die
niet te zullen vinden, dns zal ik eens
in zyn Blaapkamer kijken."
Er was geen tlid te varliezen, daar
juffrouw Vermeulen ieder oogenblik
kon terugkomen. Daarom ging Goud
unit «nel het andere vertrek binnen.
zaak tegenwoordig om Adrianopel.
De Tarken hechten aan deze stad
zü willen er desnoods wederom voor
in het vnnr gaan. In dit opzicht is
zonder twüfel belangrUfc, wat Resjid
Pasja, de Tnrksche gedelegeerde te
Londen, daaromtrent aan eau varslag-
gever van de Vossische Zeltung" heeft
medegedeeld.
De verbonden Balkan-staten heb
ben hnn krachten overschat en als
gevolg daarvan stelden z'y hun eischen
veel te hoog. Zü meenden, dat de
Tarken totaal verslagen waren en zfj
slechts ja en amen hadden te zeggen
op hetgeen hun werd gedecreteerd.
En wanneer wy de droeve historie
van dan Balkan-oorlog nagaan, dan
kan slechts de sympathie aan de zijde
der Tnrken zün. Zü wilden toegeven.
Meer zelfs, dan voor het Ttrksehe
rjjw wel goed was. Dneh zij waren
met vrede-iiovende bedoelingen be
zield
Op één pnnt evenwel wisten zy van
Het eerste, waar zün oog op viel, was
een groot portret van Lize van
Straelen, dat in een pluche ijlst op
tafel stond Het was eenzelfde, als hy
reeds had gezien in Burgess' album
en hü nam het op met een lach.
„Je bent een knap meisje", zei h{l,
„maar je geeft je portret aan twee
jonge mannen, die heidan verliefd op
je zün en een vnrig temperament
hebben. Het resultaat is, dat de een
dood is en de andere hem niet lang
zal overleven. Dat is jouw were".
Hy keek de kamer rond en achter
de deur zag hy een liehte overjas
hangen en een slappen hoed.
„Hal" riep de rechercheur uit, „hier
is dezelfde jas, die je gedragen hebt,
toen je dien armen kerel vermoordde 1
Ik ben benieuwd, wat je in de zakken
hebt", en hü stak zQn hand er in. Er
zat een ond schoawbnrgprogramma
in en een paar bmine handschoenen.
Maar in den tweeden zak ontdekte
Gondsmit ietshü vond den ont
brekende!) handschoen. Daar was hü
een witte handschoen voor de rechter
hand, met zwarte zoomen op den rug
en de rechercheur glimlachte tevreden,
toen hü hem in zün zak stopte. „Myn
ochtend is niet verloren", zei hü bü
zichzelf „Ik ben te weten gekomen,
dat bü thnis kwam op een tüd, die
overeenstemt met al rijp doen en laten
na één nur Donderdagnacht en dit is
de vermiste handschoen, die klaar-
blükelyk aan Burgess toebehoorde.
Als ik nu nog het ehloroformfieschje
vond, was ik tevreden".
(Wordt vervolgd).