VERBAZEND N°. 8 1913. Zaterdag 18 Januari. 100ste jaargang. Bij dit no. behoort een Bijvoegsel. De droevige Figuur. A FEUILLETON. Oe Vrouw in 'tSpel. Buitenland. zoo voordeelig Van Hout@n's GOESCHE De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en 'Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. Prja per kwartaal, In Goes f 0,75, balten Goes, franco f 1,25. Afzonderlijke nommers 5 cent. inzending ran advertentiën op Maandag en Woensdag vóór 2 uren, op VRIJDAG vdór 12 uren. COI RANT. Depris der gewone advertentiën ia van 1-5 regels50 ct., elke regel meer lOct B{j directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prys slechts tweemaal berekend. Geboorte-, hnwelflk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regels A 1,— berekend. Bewijsnummers 5 cent, Telefoonnummer 23. Directeur A. F. A. van Sbtbks. Uitgave van de NaarulVeanootschap „Goesshe Courant". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen. Na Dingdag 21 Januari a. s. wordt buiten de gemeente Goes per postkwitantie beschikt over de dan nog onbetaalde abonnementsgelden voor de GoesChe Courant" en het Zondagsblad „Dak Me Slee" over het jaar 1912. III. (Slot.) Wij laten den heer De Savornin Lohman nog niet los. Het volle licht moet over zijn dubbelhartigheid vallen. Gelijk bekend de afgevaardigde voor Goes was, tot voor zeer korten tijd zelfs, een tegenstander van verplichte verzekering, of dwang-verzekering, zoo als hij zich uitdrukte, wijl zulks ons brengt op den gevaarlijken weg van staats-socialisme. Wij hebben ook ken nis gemaakt met de in ieder opzicht wonderbaarlijke „bekeering" des beeren De Savornin Lohman. Inderdaad, wij mogen het Shakespeare nazeggen Er zijn meer onbegrepen dingen tusschen aarde en hemel, dan waar uw wijze geest van droomt, Horatio Want de heer De Savornin Lohman heeft het nog heel wat krasser gemaakt, dan uit onze beide voorgaande artikelen zou blijken. Zijn „bekeering" op zich zelve is al een zeer vreemd ding. Maar zij heeft den afgevaardigde voor Goes toch niet kunnen weerhouden, zijn grieven tegen de verplichte of gedwongen inva liditeits- en ouderdomsverzekering waarvan hij nu plotseling een enthou siast voorstander is geworden het licht te doen zien .na zijn „bekeering". Men zal ons toegeven dit is toch al een bijzonder vreemde taktiek De „rechtvaardige" jhr. mr. De Savornin Lobman kronkelt zich echter in allerlei bochtenhij probeert en op waarlijk zeer naïeve wijze 1 zich ook hier uit te praten. Natuurlijk moest hem dit mislukken. De Goesche afgevaardigde geeft te kennen, dat zijn bezwaren niet gingen tegen de verplichte invaliditeits- en ouderdomsverzekering, docb tegen ver- zekerings-dwang in het algemeen. Wij weten evenwel, wat dit beteekent en wij behoeven ons daartoe maar even de voor den heer De Savornin Lobman iu-droeve, doch voor den buitenstaan der innig-belaehelijke historie van zijn Een crimineele Roman uit hooge kringen. Goudsmit zag wol, dat hy, als hy de koe niet by de horens vatte, nooit zon te weten komen, wat hy noodig had. ,lk ben agent van een verzekering", zei hij snel, om een interruptie te voorkomen, ,en mijnheer Eduma wil zyn leven bij onze maatschappij ver zekeren. Vóór wij daarop ingaan, moet ik weten, of hü solide leeft, of hü matig is en geen nachtbraker, kortom alles omtrent hem". ,Het zal mij een waar genoegen zijn, u inlichtingen te kunnen geven, die u van dienst kunnen zyn?, ant woordde juffronw Vermeulen, „want ik weet, hoe heilzaam een verzekering is voor een gezin, wanneer het hoofd onverwachts komt te sterven. Mijn heer Eduma Is van plan, spoedig te trouwen en ik hoop, dat bjj gelukkig zal zijn, hoewel ik er een commensaal door verliezen zal, die altijd op tfjd betaalt en zich als een heer gedraagt". ,Dus is hij een matig man vroeg Goadsmit, die voorzichtig het terrein verkende ,Ja, hy is geen lid van den blauwen knoop, maar hij is altQd bekwaam, om den hniasleutel te gebruiken en hü trekt z(jn schoenen uit, vóór h{j naar bed gaat en meer kan een vrouw, vooral ala zij haar eigen waaoh doet, talrijke amendementen met betrekking tot de ziekte-verzekering in bet geheu gen te roepen. In zijn blad Be Neder lander schrijft de heer De Savornin Lobman tegen wets voordrachten, waar hij ten slotte in de Kamer vóór stemt. Het smoesje, dat zijn bezwaren tegen verzekerings-dwang in het algemeen gericht zijn, gaat dus niet op. Boven dien vergist zich wij zullen ons zoo goedertieren mogelijk uitdrukken de heer De Savornin Lobman. Want hij heeft het over „de strekking der aan hangige verzekeringswetten". En waar zijn artikelen zijn geschreven tusschen 2 en 5 October 1912 kan hier van zelfsprekend niet anders zijn bedoeld dan de invaliditeits- en ouderdoms verzekering. Wij willen dus even recapituleeren. De heer De Savornin Lohman ful mineert eerst in zijn Nederlander tegeu het stelsel van dwang-verzekering, wat ons zou brengen op den verderfelijken weg van staats-socialisme. Hij acht het onrechtvaardig, dat de kosten van een invaliditeits- en ouderdomsverzekering gelegd zullen worden op de schouders van werkgevers en werknemers, en niet op allen. Maar hij wordt „bekeerd" eerstens, wijl de vrij-liberale mr. Tyde- man aanvoerde, dat het practisch on mogelijk is, allen de verplichting op te leggen, premie te betalenmen kan dit alleenlijk eischen van de personeü, die men bereiken kan, patroons en werklieden dustweedeus, wij 1 het verslag der regeering verschenen is, in welk verslag een pleidooi wordt ge leverd voor verplichte invaliditeits- en ouderdomsverzekering, alzoo voor het verderfelijk geachte staats-socialisme. De heer De Savornin Lohman legt van deze wonderbaarlijke „bekeering" getuigenis af in de Kamer-zitting van 30 October 1912. Het bewuste verslag der regeering verscheen in September 1912.Wij nemen aan, dat de afgevaardigde voor Goes niet eerder gelegenheid vond, de coalitie zalig te stemmen met zijn „bekeering". De artikelen tegen de verplichte, de gedwongen invaliditeits- en ouderdoms verzekering, tegen het verderfelijk staats socialisme alzoo, waaraan de heer De Savornin Lohman thans ziel en zaligheid heeft verpand, werden geschreven, volgens zijn eigen verklaring, in den afgeloopen zomer, in den tijd, dat de Tweede Kamer met groote vacantie was. Laten wij zeggen: tusschen Juli en half September. Dit was alzoo vóór de „bekeering". Deze kwam pas in de tweede helft van September, toen het verslag van de regeering kwam, dat den afgevaardigde voor Goes den laatsten stoot gaf. Op zichzelf schuilt hierin niets van een hnurder niet verwachten". ,En komt hü vroeg thuis t" „Hü is alt()d binnen voor de klok twaalf slaat", antwoordde de hospita. „Is by altijd voor twaalf binnen vroeg Goudsmit, teleurgesteld door dit antwoord. Juffrouw Vermeulen keek hem aan en een glimlach gleed over haar gerimpeld, klein gezicht. „Jonge mensahen zijn geen oude menschen", antwoordde z{j „en zon daars zijn geen heiligen. Zoo iets kan men van münbeer Eduma ook niet verwachten, die een van de knapste jongemannen van Amsterdam is. Maar h{j heeft een goed, zedelük karakter*. „Ik veronderstel echter, dat u in den regel slaapt, als hü laat komt, zoodat n niet kunt zeggen, wanneer hy thuis is". „In dan regel niet", zei juffrouw Vermeulen, „ik slaap heel zwaar en verlang altyd erg naar myn bed, maar den laatsten keer, dat ik hem na twaalf hoorde binnenkomen, was Don derdag voor een week'. „Aha 1" Goudsmit zuchtte diep, want Donderdag voor een week was het de nacht, waarin de moord begaan was. „Ik had hoofdpijn, omdat ik den heelen dag in de zon had geloopen, daarom voelde ik mü diec nacht niet zoo behagelük in bed als gewoon ijk en ik was naar de keuken gegaan, om een pap klaar te maken, om die ach'er in m(jn hals te leggen. Dat is mü vroeger aangeraden door een dokter in het hospitaal, die nu een ei gen practük heeft opgenomen, omdat - vreemds. En eeneenvoudigburgermensch zou zeggen dan verscheurt de heer De Savornin Lohman de artikelen, welke hij in zijn vacantie heeft geschreven, en met welker strekking hij het niet langer eens is. Inderdaaddit zou logisch wezen. Maar.logica schijnt den heer De Savornin Lohman absoluut vreemd te zijn. Immers: hij publiceert zijn artikelen, waarmede hij het sinds September niet meer eens is, in De Nederlander tusschen 2 en 5 October. Nu zegt misschien de één of andere trouwe zielde heer De Savornin Lohman kon zijn artikelen eenigen tijd tevoren ter zetterij hebben afgegeven en door afwezigheid bijvoorbeeld buitenslands was hij niet in de gelegenheid, de publicatie, welke hem na na zijn „be- keeriug"ongewenschtleek, te voorkomen. Goed. Laten wij dit een oogenblik aannemen. Maar dan valt heel die redeneering in het water, als men weet, dat de heer De Savornin Lohman zijn in Be Neder lander verschenen artikelen in brochure vorm laat herdrukkenhalf Decem ber I Alzoo minstens twee maanden na zijn wonderbaarlijke „bekeering" Kon ooit duidelijker worden aangetoond, dat de „Rechtvaardige" een dubbel-wezen is, iemand, die in de politiek goochelen wil, en de allereerst benoodigde vaardigheid tot goochelen niet bezit Neen men kan den heer De Savornin Lohman niet meer au sérieux nemen. En al zijn wij er van overtuigd, dat het district Goes voorloopig een reehtsch district zal blijven dat wij dit dus niet hebben geschreven, om hier op politieke „wiuste" uit te gaan het is voor den Goeschen staatsman hoog tijd, dat hij staatsmau-in-ruste wordt. Ve«t op prinsen geen vertrouwen. Het Keuter-telegraafagentachap heeft deze week heel wat sensatie verwekt. Het verspreidde uit Londen een tele gram, wa.,rin werd medegedeeld, dat, togalij k met de nota der groote mogendheden, door de verbonden Bulkan-st&ten eveneens te Constanti- nopel een nota zou worden overhan digd, waarin de wapenstilstand opge zegd en de voortzetting van den oor log aangekondigd werd. Ook wü hebben van dit telegram mededeeling gedaan. Een paar uur later tapte het Eeuter- agentschap evenwel nit een ander vaatje; toen heette het, dat de ver bonden Balkanstaten eerst dan hnn nota te ConBtantinopel zouden over handigen, als het antwoord der Turk- sthe regeering op de nota der groote mogendheden afwüzend oi onbevredi gend zon zün. hü een groot gezin heeft. Juist toen ik nit de keuken kwam, hoorde ik, dat manheer Eduma binnenkwam. Ik keek naar de klok, wat mün gewoonte was, toen mijn overleden man nog leefde en ik altyd wat voor hem klaar maakte". „En hoe laat was het toen P" vroeg Goudsmit. „Vüf minuten voor twee", ant woordde juffrouw Vermeulen. „Goudsmit dacht een oogenblik na. Hü berekende even of één en ander kon kloppen en kwam tot de over tuiging, dat zulks niet het geval was, daar het zonder twgfel vüf minuten over twee, inplaats van er voor, moest geweest zijn. HJ zei daarna lnid s „Ging uw klok in de keuken goed „Dat denk ik wel", antwoordde juf fronw Vermeulen. „Ze gaat soms wel een beetje achter, want ze is in lang niet schoongemaakt. Dat laat ik altyd doen door een neef van mü, die hor logemaker is en „Natuurlijk ging ze dien nacht ook achter', zei Goudsmit triomfante'ük. „Hy moet vüf minuten over twee bin nengekomen zün en dan is het in orde". „Wat was in orde?" vroeg de juf frouw. „En hoe kunt uweten.dat de klok tien minuten achter ging?' „Dus dat was toch zoo, is het niet vroeg Goudsmit. „ik kan niet ontkennen, dat het zoo was, klokken gaan niet altyd zoo geregeld, evenmin als mannen en vrouwen. Maar dat kan toch geen beswaar tegen da verzekering op- in het gebruik is. Ge maakt er meer koppen cacao van dan van dezelfde hoeveelheid van welke andere soort ook. Daarbij is de smaak zoo heerlijk. Het verschil is wel buitengewoon groot t I Eerst werd te kennen gegeven, dat de oorlog onmiddellijk zou worden hervat. Een volgend telegram meldde, dat de oorlog niet onmiddellijk zou worden hervat. Inderdaadeen slechte reclame voor het Renter-agentschap I Natunrljk hebben wü hier te doen met een beurs-manoenvre. Dit bRjkt te meer, waar tnsscben het verzenden van de beide, elkaar lünrecht tegen sprekende, telegrammen een betrek- kelijk aanzienlijk tüdsverloop ligt. Het eerste telegram, met zjjn sensa- tioneelen inhoud, heeft ongetwijfeld zün uitwerking gehad. De beurs vraagt er niet naar, of aan de waarheid te kort wordt gedaan. Het belang en wat voor belang dikwerf3preekt daar slechts. De groote kwestie bljjfr. evenwel dezezal de oorlog wordeD hervat, of niet? Zooals men weet, draait de heele leveren, is 't wei f In Jden regel is hü voor twaalf uur niet thuis". „O, dat komt wel in orde", ant woordde de rechercheur, blij, dat hü de gewenschte inlichting had gekre gen. „Is dit de kamer van mijnheer Ednma „Ja", antwoordde de hospita, „maar hü heeft die zelf gemeubileerd, want hü heeft smaak voor weelde. Alles, wat hü neemt, is goed. Daarom heb ik hem wel geholpen bü het uitzoeken. Maar ik heb nog een andere kamer te huur en als soms een van uw vrienden die sou willen hebbenik heb de beste aanbevelingen en koken kan ik als de beste, dus Hier werd jnffronw Vermeulen weg geroepen omdat er aan de voordeur werd gebeld en haastig kraakte zü de trappen af. Alleen gebleven, stond Goudsmit op en keek de kamer rond. Ze was uitstekend gemeubileerd en de schilderyen aan den wand ge tuigden alle van een goeden smaak. Aan het eene eind van de kamer stond een schryf bureau onder het raam, die bedekt was met papier. „Het heeft geen nut, naar de papie ren te zoeken, die hü nit BnrgesB'zak nam", mompelde de recherchenr. „Ik zou liever dien anderen handschoen vinden en het fleschje, waarin de chloroform was Hier schyn ik die niet te zullen vinden, dns zal ik eens in zyn Blaapkamer kijken." Er was geen tlid te varliezen, daar juffrouw Vermeulen ieder oogenblik kon terugkomen. Daarom ging Goud unit «nel het andere vertrek binnen. zaak tegenwoordig om Adrianopel. De Tarken hechten aan deze stad zü willen er desnoods wederom voor in het vnnr gaan. In dit opzicht is zonder twüfel belangrUfc, wat Resjid Pasja, de Tnrksche gedelegeerde te Londen, daaromtrent aan eau varslag- gever van de Vossische Zeltung" heeft medegedeeld. De verbonden Balkan-staten heb ben hnn krachten overschat en als gevolg daarvan stelden z'y hun eischen veel te hoog. Zü meenden, dat de Tarken totaal verslagen waren en zfj slechts ja en amen hadden te zeggen op hetgeen hun werd gedecreteerd. En wanneer wy de droeve historie van dan Balkan-oorlog nagaan, dan kan slechts de sympathie aan de zijde der Tnrken zün. Zü wilden toegeven. Meer zelfs, dan voor het Ttrksehe rjjw wel goed was. Dneh zij waren met vrede-iiovende bedoelingen be zield Op één pnnt evenwel wisten zy van Het eerste, waar zün oog op viel, was een groot portret van Lize van Straelen, dat in een pluche ijlst op tafel stond Het was eenzelfde, als hy reeds had gezien in Burgess' album en hü nam het op met een lach. „Je bent een knap meisje", zei h{l, „maar je geeft je portret aan twee jonge mannen, die heidan verliefd op je zün en een vnrig temperament hebben. Het resultaat is, dat de een dood is en de andere hem niet lang zal overleven. Dat is jouw were". Hy keek de kamer rond en achter de deur zag hy een liehte overjas hangen en een slappen hoed. „Hal" riep de rechercheur uit, „hier is dezelfde jas, die je gedragen hebt, toen je dien armen kerel vermoordde 1 Ik ben benieuwd, wat je in de zakken hebt", en hü stak zQn hand er in. Er zat een ond schoawbnrgprogramma in en een paar bmine handschoenen. Maar in den tweeden zak ontdekte Gondsmit ietshü vond den ont brekende!) handschoen. Daar was hü een witte handschoen voor de rechter hand, met zwarte zoomen op den rug en de rechercheur glimlachte tevreden, toen hü hem in zün zak stopte. „Myn ochtend is niet verloren", zei hü bü zichzelf „Ik ben te weten gekomen, dat bü thnis kwam op een tüd, die overeenstemt met al rijp doen en laten na één nur Donderdagnacht en dit is de vermiste handschoen, die klaar- blükelyk aan Burgess toebehoorde. Als ik nu nog het ehloroformfieschje vond, was ik tevreden". (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1913 | | pagina 1