N°. 79 1912.
Zaterdag 6 Juli
99"* jaargang.
De onzichtbare Dood.
Bij dit do, bekoort een
Bijvoegsel.
De politieke kwakzalver.
FEUILLETON.
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Pr|s per kwartaal, in Goes 0,75, huiten Goes, franco 1)28.
Afzonderlijke nommers 5 cent.
Inzending van advertentiën op Maandag en Woensdag
vóór 2 uren, op VRIJDAG vóór 12 uren.
De prijs der gewone advertentiën is van 1-5 regels 50 ct., elke regel meer lOct.
Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, hnweljjk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbend*
dankbetuigingen worden van 1—10 regels 1,— berekend.
Bewgsnummers ;6 cent,
Telefoonnummer 32.
Directeur A. F. A. van Setbbs. Uitgave van de 'Naaml. Vennootschap .Goesehe Courant". Hoofdredacteur W. j. C. van Santen.
GOESCHE
COURANT.
Men kent de vreemdsoortige rol,
welke de politieke kwakzalver dr.
Kuyper vóór en tijdens de behandeling
van het ontwerp-bakkerswet heeft
gespeeld. Niet alleen schreef hij het,
hij verklaarde ook rondweg, in dit
opzicht niet met den .dierbaren"
Talma te knnnen medegaan. Maar,
toen het in de Tweede Kamer der
Staten-Generaal op stemmen aankwam,
werd tevergeefs op het stemgelnid van
den gecompromitteerden „van God
gegeven" leider gewacht. De heer
Abraham Kuyper had er de voorkeur
aan gegeven, achter de coulissen te
verdwijnen.
Na is er echter in breede kringen
protest aangeteekend tegen de ver
werping van de Bakkerswet. Bijzon
derlijk roeren zich de arbeiders, die
In „christelijke" organisaties zijn on
dergebracht. Zjj hadden van de coalitie
en ook van den man, die het eenmaal
uitsprak, dat de kleine lnyden niet
konden wachten, geen dag en geen
nacht, anders verwacht.
Men kent onze bezwaren tegen het
verworpen ontwerp-bakkerswet van
den heer Talma. De Minister had zich
op sleeptouw laten nemen door de
sociaal-democraten. Nn zij het verre
van ons, te verwerpen alles, wat van
soeiaal-demoeratische zijde komt, maar
het mag toch verwondering wekken,
dat een Minister, behoorend tot een
Kabinet uit de rechterzijde, zich de
wet laat voorschrijven door liedeD,
wier politiek een eenzijdige en eng
hartige is. De sociaal-democraat, die
zijn kracht alleenlijk zoekt in het
afbreken, en niet de handen uit de
mouw durft Bteken, als hij wordt
gevraagd, mee op te houwen, kan
toch waarachtig niet de aangewezen
persoon zijn, om den toon aan te
geven, waar het onze sociale wetgeving
betreft. Immers: de sociaaldemocraten
hebben een merkwaardige overeen
komst met de bekende vronwen van
de vischmarkt. Zij overvragen. Laten
wij, om matig te blijven, zeggen
honderd procent. Als er morgen aan
den dag een partij komt, welke twee
honderd procent overvraagt, loopt het
„bewuste" proletariaat tot bóétr over.
Het kan ons alleen verwonderen, dat
deze party nog niet in het leven ge
roepen is.
Doch laten wy niet afdwalen.
Dat de vrijzinnigen van allerlei
sehakeering tegen het ontwerp bak
kerswet hebben gestemd, lag volkomen
in de lijn der liberale politiek. De wet
was veel te eenzijdig opgezet, en, alle
waarschuwingen ten spijt, heeft Minis
ter Talma aan zijn ontwerp vastge
houden, prat op den stenn zijner
nienwe bondgenootende .sociaal
democraten. De houding des heeren
Talma is onverdedigbaar geweest.
Had hy geluisterd naar de waarschu
wingen, welke ook nit eigen kamp
tot hom gekomen zyn, wy zonden
een ontwerp-bakkerswet gekregen
Uit het Amerikaansch.
„Op een dag was ik op de boot en
i*g neer op de passagiers derde klasse,
toen ik Georges Dronet opmerkte, die
daar rondslenterde. Ik was versteend
van verbazing en toen hy opkeek en
onze blikken elkander ontmoetten,
kwam hy zoo dicht mogeiyk by my
en beval mü, hem dien avond ergens
te ontmoeten. Toen hoorde ik van
*yn plan. Hy wilde zelf de brieven
bemachtigen en ze verkoopen.*
„Aau wien vroeg Godfrey.
Aan hem, die het meest ervoor be
taalde", antwoordde Julie, alsof zoo-
iets vanzelf sprak. „Zy zouden eerst
madame worden aangeboden tegen
tien duizend frank ieder; als zy
weigerde, zou hy ze den hertog aan
bieden die ze stellig zeer graag
in handen zou willen krygen
Da gesluierde dame rilde en legde
instinctmatig haar hand op haar
boezem, om zich te overtuigen, dat
het kostbare pakje veilig was.
Daarna", vervolgde Julie, „lag ik
langen tyd wakker in mijn hut om
«Ml middel te vinden, dat dit ken
hebben, waaraan de Tweede Kamer
der Staten-Generaal haar goedkeuring
kon hechten. Dat men ter burgerlijke"
linkerzyde de soeiaal-demoeratische
bondgenooten van Minister Talma
hebben zich vrywillig buiten de bur-
geriyke gemeenschap geplaatst wel
degeiyk de slechte toestanden in het
bakkersbedrgf wil verbeteren, is ge
bleken eerstens nit de rede van den
oud-Minister Goeman Borgesins, toen
hy zpn stem tegen het wetsontwerp-
Talma motiveerde, en tweedens nit
het feit, dat de unie-liberalen onmiddel-
ïyk bereid gevonden zyn, een nieuw
ontwerp-bakkerswet in te dienen,
waaraan niet de fouten kleefden van
het ontwep des heeren Talma.
Dit staat als een paal boven water
de vryzinnigen knnnen hnn stem tegen
het ontwerp-bakkerswet van Minister
Talma voor hun kiezers op afdoende
wyze motiveeren.
Maar de politieke charlatan Kuyper
Hy schreef er tegen en sprak er
tegen. Doch, toen het op stemmen
aankwam, was de „van God gegeven"
antirevolutionaire held absent.
En thans zet hy zy'n immoreel kwak-
zalvers-bedryf voort.
Wy zeiden het zoo juistin chris-
teiyke arbeiders kringen heerscht ont
stemming over de verwerping van
Talma's ontwerp-bakkerswet. Menige
motie in dien zin is aangenomen. En
de mannen van „Patrimonium" zyn
niet achterwege gebleven.
Wat doet dr. Kuyper nn?
Zegt hy tot de „Patrimonium"-lieden
naar antirevolutionairen niet naar
Engelschenl—stylMannen-broeders,
ge hebt groot gelyk met uw protest
Hy deukt er niet aan.
Integendeelop de meest cynische
wijze gaat hy de mannen van „Patri
monium", die hem en zoovele door-
dik-en-dnnners op het gestoelte der
eere hebben gebracht, hoonen. Hy
zegt het zelf in zyn perfide Standaard
dat „Patrimonium", nog keffen kan.
De huishonden des heeren Abraham
Kuyper sehynen, volgens hem, noeh
tot blaffen, noch tot byton in slaat.
Zelden lazen wij een zóó cynisch
stokje als het bedoelde in d^Standaard,
het orgaan van den „van God gegeven"
leider.
Na lezing moesten wy erkennen
de bedoeling, den „Patrimonium"-
mannen een ezels-trap te geven, ligt
er dik bovenop. Het is een stukje, den
politieken kwakzalver dr. Knyper
waardig.Onoprecht,zooals zyn gansche
politiek tot heden toe onoprecht is
geweest. Onwaar, zooalB dr. Kuyper's
politiek leven onwaar is gebleken.
Men pinkt nu eenmaal geen goede
vachten van een slechten boom.
De man begint, met „Patrimonium"
een pluimpje te geven, dat de werk-
liedenbond in zake de bakkerswet met
znlk een flinkheid is opgetreden. De
„christelijke" held durft er natuurlijk
niet by te vermelden, dat hy, toen
het op stemmen aankwam, zich achter
de schermen hield.
Een eind verder heet het: dat het
den /Standaard-redacteur goed deed te
hooren, „met hoeveel klem de demo
cratische toon werd ingezet". Brutaler
kan het bijkans niet van den man,
voorkomen, want ik had wei begrepen,
dat Drouet niet meer om my gaf en
dat het geld voor een andere vrouw
gebruikt zou worden. Ik besloot dns,
dat ik zoo spoedig mogelijk hier naar
dit huis zou gaan, monsieur Vantine
de zaak zou uitleggen, hem zon over
halen, my de brieven te geven, waar
mee ik naar madame zou snellen. Ik
wist ook, dat ik op haar dankbaarheid
zou kunnen rekenen men moet
immers voor zyn ouden dag zorgen."
„Je hebt tenminste één deugd die
der oprechtheid," zei de gesluierde
dame. „Ga voort."
,'s Avonds vond ik de gelegenheid,
hierheen te gaan. Jk schelde en ik
erken eerlyk, dat ik niet naar binnen
was gekomen, als niet myn man de
deur had geopend. Zelfs toen ik een
maal binnen was, weigerde hy my by
zyn meester te brengen, maar terwyl
wy hierover twistten, kwam monsieur
Vantine zelf in de vestibule en ik
snelde op hem toe, hem smeekend, naar
my te luisteren. Toen liet hy my hier
binnen. Ik vertelde hem de geheele
geschiedenis, hy luisterde vol belang
stelling, maar toen ik voorstelde, dat
hy my de brieven zon geven, aarzelde
hy. En eindelijk bracht hy my in de
kamer, waar het kastje stond. Al de
lichten brandden."
„Is dat het kastje?" vroeg hy mij.
.Heel zeker," «prak ik „en ik kan
die met een spottenden glimlach en
een onverschillig gebaar reeds in 1901
zyn democratie als „oude plunje" over
boord smeet.
Het luBt ons niet, bet onoprechte
artikel van dr. Kuyper geheel te vol
gen. Voor geen enkel politiek man
gevoelen wy die walging, welke de
„van God gegeven" leider opwekt. On
waarheid, onoprechtheid, schandelijke
exploitatie van het geloof, zoovelen
een vondigen-van-ziel dierbaar, zie
daar de politieke troefkaarten van
dezen staatsman. Wy verwonderen er
ons niet over. Wie met een leugen zyn
leven begint, kan het bezwaariyk in
waarheid eindigen.
Dit geldt in de allereerste plaats
voor dr. Kuyper.
Wy beklagen de lieden, die aan
zoo'n man hnn heil toevertrouwen,
wetende, dat zy bedrogen zullen uit
komen.
Zy zullen het eenmaal zeiven in
zien. En dan leeren zy den man, den
„van God gegeven" leider, o, pro
fanatie I in zyn ware gedaante
kennen. Wy kennen hem aldus reeds
langen tyd. Voor ons is dr. Kuyper
niets anders dan een kwakzalver, die
het gelnk heeft buiten de wet te vallen.
Meer niet.
Boitealaiid.
De opstand fn Albanië.
't Is een moeilyke tyd, dien Tnrkye
doormaakt. Van vele zijden bestookt,
bedreigd door binnen- en bnltenland-
Bche twisten, blyft het ry'k van de
halve maan niets anders over, dan
zyn uiterste krachten in te spannen
om te redden, wat nog gered kan
worden en zich zoo lang mogeljk aan
een voor hem nadeelige tnsschen-
komst van andere mogendheden te
onttrekken. Maar daarvoor is het in
de eerste plaats noodzakelyk, dat Tnr
kye over sterke en goed gediscipli
neerde legertroepon beschikt en de
opstand in Albanië heeft weer getoond,
hoe weinig waarde op den duur aan
de trouw van het leger kan gehecht
worden. De desertie van officieren en
manschappen van het zesde legercorps
te Monastir dnnrt onafgebroken voort.
Het geheime comité, bijna uitsluitend
nit officieren bestaande, blijkt meer
en meer een tegenstander van het
Jong Tnrksehe comité te zijn en staat
aan het hoofd van de geheele bewe
ging. Daar hnn program tal van
Albaneesehe eischen bevat, vermoedt
men, dat tusschen het comité en den
bond van Albaneezen overeenstem
ming bestaat.
Een gedeelte van de Albaneesehe
notabelen heeft zich by de muiters
aangesloten, terwyl op verschillende
andere plaatsen de desertie grooter
omvang aanneemt.
De in het leger dienende Albanee
zen hebben zich met de muiters soli
dair verklaard. Zy weigeren beBlist,
aan de militaire operaties der Turken
tegen de Albaneezen deel te nemen.
Vandaar, dat de Turken in de laatste
tien dagen niet tegen de opstande
lingen opgetreden zyn. De muiters
weigeren met de regeering in onder-
het u zeer gemakkelijk bewijzen. Ik
ging naar het kaBtje en drukte op de
drie veeren, zooals ik het madame had
zien doen. Het kleine handvat viel
naar voren, maar plotseling hield hy
my tegen.
„Ja, dit is het kastje," zei hy, „dat
zie ik. En ongetwyfeld bevat de lade
de brieven, waarvan u spreekt. Maar
deze brieven behooren n niet toe. Zy
zyn van uw meesteres. Ik kan u geen
verlof geven, ze mee te nemen, want
ik ken u niet. U zoudt er misbruik
van knnnen maken."
„Ik zei, dat znlk een verdenking on
rechtvaardig was, dat ik vol toewijding
was voor myn meesteres en dat ik
wenschte haar te beschermen. Hy
luisterde, maar was niet overtuigd.
Ik had knnnen gillen van woede*.
„Ga naar uw meesteres en zeg
haar, dat ik haar de brieven heel
gaarne zal teruggeven. Maar ik geef
ze alleen in haar eigen handen. De
brieven zyn hier, wanneer ze ook wil
komen om ze te halen".
„ik zag, dat geen verder redeneeren
hielp en verliet dns het huis, hijzelf
deed de deur voor my open. En dat
is al wat ik weet, madame."
„En", zei Godfrey zacht, .zoodra u
thuis kwam, hebt u uw mevrouw ver
teld, wat er was gebeurd?"
Julie werd vuurrood.
„Heen, monsieur, ik heb haar niets
handeling te treden en verlangen
absolute voldoening van al hun eischen.
Dat zon wel eens indirect tot een
spoedige oplossing van den Itali-
aansch-Tnrksche oorlog knnnen lei
den, al ziet Turkjje die oplossing
ongetwyfeld liever op een voor haar
voordeeliger wyze tot stand komen.
De Keizers-ontmoeting.
De ontmoeting tnsscben keizer
Wilhelm en czaar Nicolaas in de
Finsche scheren trekt natuuriyk de
aandacht van geheel Enropa en het
feit, dat de Russische premier en de
Dnitsche Rijkskanselier daarby tegen
woordig zyn, maakt, dat de meeat
verschillende onderstellingen en be
schouwingen de ronde doen.
Velen gelooven, dat hier door on
derlinge bespreking, den grondslag
voor een spoedige beëindiging van
den Turksch ItaliaanBohen stryd zal
gelegd worden, al komen ook weer
verschillende bladen hiertegen op.
Russische bladen komen met de
mededeeling, dat keizer Wilhelm zon
aandringen op beperking in den
aanbouw van de Russische Oostzee-
vloot en terugtrekking of vermindering
van Duitsche en Rnssische troepen in
de wederzydsche grensstreken.
De Kölnische Zeitung schryft, dat, wat
men van de keizerreis verwacht, is
de bevestiging van de vertrouwelijke
betrekkingen tusschen Rusland en
Duitsehland, welke te Postdam op
zeer bevredigende wyze zyn aange
knoopt.
Toch blyven al deze uitlatingen
slechts veronderstellingen en zal de
ontmoeting te Baltisebport wellicht
nog verrassingen brengen, die nie
mand heeft kunnen verwachten.
De koningsgezinds!! In Portugal.
De jonge republiek maakt wel
moeilyke tyden door. De overgang
van koninkrijk in den tegenwoordigen
vorm is te haastig gegaan, dan dat
verschillende royalistische elementen
niet telkens weer pogingen zonden
aanwenden het koningsschap te her
stellen en den jongen Dom Mannel
weer op den troon zijner vaderen te
plaatsen. Talrijke Portugeesche uitge
wekenen houden zich thans in de
nabijheid der grenzen op en men
deelt mede, dat zy druk bezig zyn
in een klooster de noodige toebereid
selen te maken voor de nitrusting
van eenlge afdeelingen infanterie en
cavalerie.
De royalistische officieren zouden
bovendien, voornamelijk uit Barcelona,
aanzienlijke wapenvoorraad ontvan
gen hebben, terwyl hun ook belang
rijke geldsommen toegezonden zyn,
zoodat zy vooreerst geen gebrek aan
geld zouden hebben.
Al is het niet te verwachten, dat
hun pogen met guustigen uitslag be
kroond wordt, zy kannen het de
tegenwoordige regeering lastig genoeg
maken.
De presidentsverkiezingen In
Amerika.
Volgens een telegram uit Lansing
(Michigan) heeft de leider der Roose-
velt-aanhangers, gouverneur Osborne,
verklaard, dat de nienwe Rooseveit-
verteld."
„Ik zon gedacht hebben, dat ge nw
toewyding had willen toonen", ver
volgde Godfrey zoo vriendelyk mo
gelyk.
„Ik vreesde, dat zy, zonder de
brieven, myD beweegredenen verkeerd
zon begrypen," bromde Julie.
„En dan zou er zonder de brieven
ook geen belooning wezen," vulde
Godfrey aan.
Julie antwoordde niet, maar zy keek
woedend.
De gesluierde dame stond op.
„Hebt n haar nog iets te vragen t«
sprak zy.
„Neen madame," zei Godfrey, „het
verhaal is afgeloopen".
Jnlie bond haar slnier weer voor
en wierp op Godfrey een allesbehalve
vriendelyken blik.
De gesluierde dame stak my de
hand toe.
„Ik dank u, mijnheer Lester, voor
nw vriendelijkheid," sprak zy. „Kom
Julie."
En zy liep naar de deur, die Rogers
snel opende.
„Er is één ding, dat ik heel graag
wilde weten," zei ik, toen Godfrey en ik
waren achtergebleven, „n.l. wie Philip
Vantine heeft vermoord. Je ziet nn
zeker ook in, dat onze mooie theorie
in dnigen is gevallen
„Dat schynt wel zoo."
party na de benoeming van gouverneur
Wilson tot democratisch candidaat
voor het presidentschap nn overbodig
geworden isde progressieve republi
keinen zouden op Wilson kannen
stemmen.
Uit Minneapolis wordt gemeld, dat
de bond van vry zinnige republikeinen
besloot, op Wilson te stemmen.
Het begint er voor Roosevelt wel
bedenkelyk nit te zien.
Binnenland.
Auteurswet.
Gisteren heeft de Tweede Kamer de
behandeling der Auteurswet ten einde
gebracht. De stemming werd aange
houden tot hedenmiddag nadepanze.
Boomsche verdeeldheid.
Het roomseh-katholieke Dagblad van
Noord-Brabant schryft
„Met leedwezen vernemen wy, dat
in Tilburg en Almelo door de mannen
van Unitas (ohristelyke textielbewer
kers) candiiaten znüen worden ge
steld tegen de zittende leden, de heeren
Arts en Aalberse.
„De candidatnur Stins in Ameio
is blykbaar geboren uit verzet der
UnitasBers tegen het starre vasthonden
van mr. Aalberse aan het bevel der
Bisschoppen tot stichting en bevor
dering der katholieke vakorganisatie.
„Ea de kandidataar Oldenkotte in
Tilburg kwam op na het verbod van
den Bosschen Bisschop aan de katho
lieke werklieden, om lid van Unitas
te zyn".
Uit de Coalitie.
Een der vaste medewerkers van het
Cristelijk Volkedagbladdie zieh Kees
onderteekent, schryft o. m.
„AlLerwege wordt, en dat in den
zomer tyd, vergaderd, al wat dom
melde is wakker. Motie na motie wordt
gesteld, aangenomen en pn bliek ge
maakt. In die allen ia maar één sprake
van groote teleurstelling en geschokt
vertrouwen. Bet Volk maakte voor de
geregelde mededeeling er van een
vaste rubriek met het opsehrift: „De
Ohristelyke arbeiders bedrogen". Treu
rig dat het zoover komen moest. Maar
wat het nog droever maakt, is wel
het feit, dat men (d.w.z. Dr. Knyper
in de Standaard, Rad. Bet Volkdat
doen van Patrimonium „keffen" noemt.
En men weetkefferB zyn geen bijters,
die vreest men niet. Dan, nu niet om
den naam keffers, maar wel omdat
men dezen niet vreest, is de zaak het
droevigst.
„Wanneer zal nu de oplossiug der
kwestie komen By mensehen is geen
hulp en heil meer. Nooit geweest I
Daar moet in Patrimoninm's aktie, in
hare vergaderingen en motiën ook
de toon van ootmoed en schuldbely-
den voor God den Heare worden ge
hoord en het gebed opklimmen, dat
Hy hulp en uitkomst geeft. Dan zal
niet alleen door en om ons God worden
gevreesd, maar zelfs die tegenstaan
ons vreezen".
Zoo wordt dus reeds tegen Kuyoar,
Loeff en Lobman Gods Hulp door da
ohristelyke arbeiders ingeroepen!
„Er is geen vergiftig mechaniek aan
die lade dat is zeker."
„Neen en dit is er ook nooit ge
weest. Bovendien was de lade gesloten,
toen de mannen gevonden werden."
Wij staan dus wear voor een blinden
muur," zei ik hopeloos.
Er is nog een andere mogeiykheid,"
sprak Godfrey.
„Welke is die?"
„Dat de hand, die Drouet en Vantine
gedood heeft, ook de lade weer heeft
gesloten," zei Godfrey, my aanziende.
„En de brieven er in heeft gelaten
Neen, Btellig niet.'
Hy keek naar het gesloten raam en
ik begreep, van wien hy vermoedde,
dat de hand was.
„Hoe -zon hy zyn binnengekomen
Hoe zou hy zyn heengegaan? Wat
zocht hy, als hy de brieven liet
liggen
Toen stond ik vermoeid op.
„Ik moet terug naar mijn bureau.
Het is Zaterdag en wy sluiten om
twee nar. Ga je mee
„Neen", antwoordde hy, „als je het
goed vindi, blijf ik hier nog een
poosje om over de dingen nate denken,
Lester. Misschien kom ik toch nog
achter de waarheid."
(Wordt vervolgd).
