G0ESCI1E COIRINT. Rona Cacao N°. 56 1912 Zaterdag 11 Mei, 99 jaargang. Van Houten's De onzichtbare Dood. Bij dit no- behoort een Bijvoegsel. 1 FEUILLETON. at» Da uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vry dagavond uitgezonderd op feestdagen. Prijs per kwartaal, in Goes 0.75, huiten Goes, franco l,£5. Afzonderlijke nommers S cent. Inzending van advertentlën op Maandag en Woensdag vóór a uren, op VRIJDAG vóór 12 uren. Do prijsder gewone advertentiën is van 1-5 regels 50 ct„ elke'regel meer 10c Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de pry's slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regels A 1,— berekend. Bewijsnummers 5 cent. Telefoonnummer 33. Directeur A. F. A. vak Setbbs. Uitgave van de Naaml. Vennootschap .Goesche Courant". Hoofdredacteur W. J. C. vak Sakten. De democratie op weg- Het blpkt hoe langer zoo meer, dat de rechterzijde loeljjk nattigheid gaat gevoelen, nu 1913 in aantocht is. De markt-politiek van dien kant heeft zich onmiddellijk doen gelden, toen men van links de noodzakelijkheid tot con centratie ging inzien. De Standaard het perfide orgaan van dr. Kuyper, Waarmede eerljjk polemiseeren on mogelijk is; het blad van jhr. mr. De Savornin Lohman moest zulks er kennen ging natuurlijk voorop, in de gemoderniseerde tale Kanaansde kleine, zoogenaamd „christelijke" pers volgde zonder verwjjl. Als er markt- politiek gevoerd kan worden, dan is die pers pas in haar element I In .heilige" verontwaardiging zijn zekere .christelijke' journalisten ont stoken, toen bekend was geworden, dat de Provinciale Staten van Noord- Holland tot Gedeputeerde hadden ge kozen den vrijzinnig-democraat Kete laar, een* man, die buitengewoon veel voor het openbaar onderwijs heeft ge daan. Die verkiezing werd een „op schuiving" geheeten. Een opschuiving, noodzakelijk, wijl 1913 in aantocht is. De .christelijke" scribenten stellen het althans zoo voor. Nu kunnen wij het ons voorstellen, dat de clericale meerderheid en haar satellieten buitengewoon bevreesd zijn voor elko opschuiving in democra tische richting. Nooit toch kwam de democratie zóó in het gedrang als onder christelijk" regime. Toen de rechterzijde de regeerings-macht wilde veroveren en de drie fracties het onder ling eens waren geworden, was het zelfs voor den politiek-oningewpde duidelijk, dat conservatisme troef zon worden. Daarvoor zouden in het bij zonder de chrisleljjk-historischen en een deel van de roomsch-katholieke staatspartij wel zorgen. De antirevolutionairen, die er een tjjd lang democratische allnres op ra gehouden hebben, toen zij minderheid waren, veranderden onmiddellijk van front en verpandden hun ziel en zalig heid aan het conservatisme. Het Mi- nisterie-Kuyper, van 1901 tot 1905, bewijst dit, en het Kabinet-Heemskerk, welks zegeningen wjj sedert 1903 mogen genieten, heeft het in dit op zicht voorzeker niet beter gemaakt. Is het wonder, dat onder de „kleine lnyden" ter rechterzijde in hooge mate ontevredenheid gaat neerschen Z(j zijn gepaaid met beloften, telkens en telkens weer. Doch hoe vaak ook op inlossing werd aangedrongen, het was geregeld nul op het rekest. De leiders, wien het alleen om de macht te doen is geweest, die er geen oogenblik aan hebben gedacht, de afgelegde beloften in vervulling te doen gaan, zien nu niet zonder be zorgdheid den wassenden democra- tischen stroom ter linkerzijde. Zjj weten wel, dat één en ander niet zonder invloed zal kunnen blijven op da mannen van rechts. En daarom, wijl zij hnn beloften ontronw zjjn Uit het Amerikaansch. 1. De geheimzinnige bszoekbh. .Hallo 1' zei ik, terwijl ik de telefoon Opnam, in antwoord op het schellen. .Mijnheer Vantine wenscht u te ■preken, mijnheer,' zei de jongste bediende. .Bestl' Én ik hoorde het afbreken der varbinding. .Ben jij het, Lester?" vroeg de Stem van Philip Vantine. ,Ja. Ben je dns terng .Gisteren a .ng6komen Heb je van daag gelegenhoi 1 bij imj te komen lunchen .Heel graag," zei ik en ik meende het, want ik hield van Philip Vantine. ,Ik verwacht je dus tegen half twee." En zoo kwam het, dat ik een uur later naar Washington Square wan delde, in de nabjjheid waarvan op de avenue het oude huis der Vantines •tond. Vantine was ongeveer vijftig jaar, tazitur van een aardig kapitaaltje, geworden en er niet aan donken, het volk te geven, wat des volks is, gaat men de democratie verdacht maken, de democratie, welke toch niet tegen te honden is. De perfide Standaard voorop j haar nobele trawanten on middellijk volgend I Wij verhengen ons er van harte over, dat de democratie in alle colleges van Staat hoe langer zoo meer baan breekt. Het oude-heeren-huis, ten onzent Eerste Kamer geheeten, waar immer een duffe atmosfeer heerschte, ontgaat den invloed der democratie niet; mannen als Staal, Lely, Van Deventer, Kram, Ferf, De Boer, zij behooren Goddank niet tot het ras, waaruit doorgaans de. vertegenwoor digers der Eerste Kamer worden ge kozen sinds hun optreden is er een frissche wind door het oude-heeren- huis gegaan. En de Provinciale Staten van Noord-Holland hebben het goede voorbeeld gevolgdzjj deden een goed werk, den jjverigen voorvechter van de openbare school in het college van Gedeputeerden te brengen. De eonservatief-clericale bent is na tuurlijk daar slecht over te spreken. Wij gaven de reden daarvoor reeds aan. En dat nn aan het adres van den heer Ketelaar allerlei minne nitdrnk- kingen worden gericht, uitdrukkingen, welke een eigenschap zjjn van som mige onontwikkelde marktstanders, zal hem slechts knnnen doen glim lachen. Er is een zeker soort .chris telijke" scribenten, dat, als het geen argumenten ter beschikking heeft, maar lustig aan het schelden slaat. Sinds de Kuyper-dagen hebben wjj gelegenheid te over gehad, zulks te kunnen constateeren. Het is er des laatsien tjjd zelfs nog wat erger op geworden. De machteloosheid der coalitie, welke telkens aan den dag treedt, doet het gezond verstand der „christelijke" pers-heeren op hol slaan. Wanneer vrijzinnig-democraten en unie-liberalen hoe langer zoo meer de noodzakelijk tot samenwerking gaan inzien en zij alles in het werk stellen, die samenwerking tot stand te brengen, schreeuwt een deel en zeer zeker niet het beate- deel der rechtsche pers overluid van beginsel- verzaking. Dau wordt door links slechts een rooftocht ondernomen, om de re geerings-macht weer in handen te krijgen. Kan het brutaler? Het meest onnatuurlijke verbond tusschen Rome en Dordt, het verbond van mannen, die elkander haten, el- kaars godsdienst verketteren, waar toe is het tot stand gekomen, anders dan om op de grofst mogelijke wijze de macht in bezit te nemen Laten toch vooral de heeren ter rechterzijde over beginsel-verzaking zwijgen 1 Zoo lang zij hnn politieke rol spelen, heb ben zij niets anders gedaan i Een schoon staaltje van geestelijke afwijking lazen wü in een blad, welks naam in geen fatsoenlijke conrant meer afgedrukt worden kan. De illustre redacteur memoreert, dat de vrij-übe- raal Röell ,in de Eerste Kamer der Staten-Generaal vervangen werd door den unie-liberaal Eerf. Het politiek fatsoen van dien scribent staat zoo laag, dat hij zich niet ontziet, op den kunstkenner, verzamelaar van oude meubels,ietwat excentriek ofschoon, nu ik het woord heb neergeschreven, ik mij gedrongen voel het te omschrij ven,daar zijn eenige excentriciteit was, dat hij, niettegenstaande vele verlok kingen, vrijgezel was gebleven. De redenen, waarom hp vrijgezel bleef, gingen mjj, zijn notaris, volstrekt niet aan. Hij kwam mjj tegemoet, toen ik zjjn bediende mjjn hoed en stok gaf en wjj drnkten elkaar hartelijk de hand. HQ zag er uitstekend uit, nog bruin van de zeereis. ,Men kan zien, dat de reis je goed gedaan heeft", zei ik. „Ja", gaf hjj toe, „ik voel mij uit muntend. Maar ga mee, wij knunen aan tafel praten. Er is een kleine moeilijkheid, die jjj voor mij moet ■piosaeu" lx volgde nem naar zijn studeer kamer, waar een gedekte tafel voor twee personen was geplaatst. „Ik heb hier laten dekken", ver klaarde Vantine, terwijl wjj gingen zitten, „omdat dit de prettigste kamer in het hnis is". „Je hebt zeker op rsis mooie dingen gevonden?" zei ik. ,Dat doe je altijd. Je geluk is spreekwoordelijk". „Ja en daarover wilde ik jje naam Ferf eenige glossen te maken van hem toch wordt gezegd, dat het een man ia, wiens kleur de roode verf nadert, doeh de licht-roode verf nog niet geheel verloochend heeft. Dit is een soort geestigheid, waarvoor een Cocadorus zich zou schamen. De illus tre journalist, die aldus schrijft, moet echter met de markt wel zeer nauwe relaties onderhouden. Laat de dompers evenwel hun gang gaanHet helpt hun niets. De demo cratie is op weg en niets kan haar gang tegenhouden. Het jaar 1913 zal het uitwijzen. Schunnig. Een van de schunnigste orgaantjes, waarover de zoogenaamd „christelijke" pers beschikken kan het ding ver schijnt, helaas, in Zeeland dnrft be weren, dat dehm dat de ja, laten wij het maar in Gods-naam zeg gen 1 dat de „redactie* de bladen van de „Iinksche concentratie" er naarstig op heeft nagelezen, om te zien, wie den heengeganen Minister van Marine den grooten scharrelaar in beginselen .nog die eere zon meegeven, welke hem toekomt. Maar geen enkel had een goede aanteeke- ning voor hem over. Een uitzondering maakt Het Volk". Dan volgt een citaat nit het sociaal democratisch dagblad, een citaat, zóó valsch, dat zelfs het illustre woorden boek van dien scheld-gragen „christe- HJken" redactenr ons niet een woord aan de hand doet, om een zóó schunnig bedrfjf te brandmerken. En als dat woordenboek in gebreke blijft, moet het al wel zeer erg zijn Tot een „linksche concentratie" een kind weet het heeft de sociaal democratische arbeiders-partij nimmer behoord en, zoo één orgaan den heen geganen Minister van Marine nog eens eventjes geducht onder handen heeft genomen, dan zeker wel Het Volkl Nn één van tweeënde redacteur van dat .christelijk* blad is totaal onbevoegd, om zpn lezers te kunnen inlichten, of hij is een man, die met politieke eerlijkheid totaal gebroken heeft. Gelukkig Christen-volk, dat door zulke „nobele christelijke seribenten" wordt ingelicht Suite nland. Een eigenaardig voorstel. Onder de leden van de Zweedsche Kamer z|jn, zooals trouwens in ieder parlement, grappenmakers, maar een van de eigenaardigste daarvan is zeker wel de heer Lindhagen, burge meester van Stokholm. Deze stelde in een dezer dagen gehouden zitting kalmweg voor, het koningschap af te schaffen en den staat in een repu bliek om te zetten. Nu laat de Zweed sche grondwet niet toe om een voorstel, al is het nog zoo onzinnig, dadelijk te doen verwerpen, maar dat voorstel van den zonderlingen burgemeester kwam den president der Kamer toch zoo vreemd voor, dat h|j een behande ling iu de commissie daarvan wilde beletten. De Kamer zelf kwam daar spreken. Ik heb zes of acht dingen meegebracht. Ik zal ze je straks laten zien. Ze zpn allemaal vrij goed en een ervan is een schoonheid. Het is meer dan dat het is een absoluut eeaig kunstwerk. Maar, ongelukkig, is het niet van m|j." „Niet van jon?" .Neen, en ik weet niet van wien het wel is. Als ik dit wist, zon ik het koopen. Dat moet j(j voor mj doen. Het is een Boulle kastje het prach tigste, dat ik ooit zag.' jgj.Waar is het vandaan gekomen vroeg ik. .Het kwam uit Parijs en is aan m|j ge adresseerd. De eenige verklaring, die ik kan geven, is, dat mijn makelaars te Parps zich vergist hebben, m|j oen kastje hebben gezonden, toebehooreud aan eer ander eu het m|jne naar dien ander hebben gestuurd." „Hadi je or dan ook een gekocht?" „Ja, en dat is niet aangekomen. Maar bp dit vergeleken is het een prul." Op dit oogenblik ging de deur open en Vantine's knecht kwam binnen. „Een heer wenscht n te spreken, mijnheer," zei h|j en overhandigde Vantine een kaartje. Vantine keek hem ietwat verbaasd aan. echter tegen op en verklaarde zich voor de indiening van het voorstel en de behandeling daarvan in de commissie. Toch is men het er alge meen over eens, dat er niet de minste kans van aanneming van dit zonder linge voorstel bestaat. De voorsteller zelf wordt geschilderd als een zeer zonderling man, die van conservatief geleidelijk sociaal-demo craat en b|jna anarchist is geworden. Intusschen beeit een der leden, onder toejuichingen van de geheele Kamer, voorgesteld, een grondwets wpziging aan te brengen, waardoor het in behandeling nemen van derge lijke voorstellen in het vervolg on- noodig zal worden. De deur uit gezet. In het Pruisische huis van afge vaardigden heeft zich Donderdagmid dag een eigenaardig tooneeltje afge speeld. De sociaal-democraat Borchardt werd daar door den president her haaldelijk tot de orde geroepen en toen h|j zich niet wilde matigen, be dreigd met uitzetting nit het parlement. Omdat de sociaal-democraat verklaar de, dat hfj niet van zijn plaats zon gaan, sloot de president de zitting en toen, na heropening, de opposant nogmaals weigerde, de zaal te verlaten, liet de voorzitter een politie-officier met vier manschappen aanrukken, die den heftig tegenspartelenden Borchardt buiten de deur zetten. En daar hp eenige oogenblikken later weer kalm de zaal binnen kwam loopen en op nieuw weigerde zich aan het regle ment van orde te onderwerpen, werd de politie opnieuw opgeroepen en de lastige sociaal-democraat voor de tweede maal als een bestrafte school jongen in de gang gezet. Algemeen wordt nu echter betwij feld, of de president wel het recht had zoo op te treden. Men kan er zich niet mee vereeni gen, dat de president heeft toegelaten, dat politie-agenten den afgevaardigde Leinert, die naast Borchardt gezeten was en met het incident niets te ma ken had, van z|jn plaats verwijderd hebben. Verder is men van meening, dat de president, voordat h|j den af gevaardigde liet verwijderen, de zit tingszaal had moeten laten ontruimen. Ook het Berliner Tageblatt sohrpft, dat de president zich heeft schuldig gemaakt aan een vergrpp tegen het reglement van orde, waarin staat, dat eerst de zittingszaal en de tribune ontruimd moeten worden, voordat een afgevaardigde nit de zaal verwijderd kan worden. De toestand In Marokko. Nog alt|jd is het woelig in Marokko en z|jn de verschillende volksstammen er niet te vertrouwen. Vele van hen z|jn tot den opstand aangezet, terwijl op verschillende plaatsen onder hen gewerkt wordt, teneinde een sterke troepenmacht tegenover da Fransehe garnizoens te Fez in het veld te knn nen brengen. Bovendien staan de Franschen daar voor een moeiljjk pro bleem. De sultan heeft het plan. ge maakt, de hootdstad Fez te verlaten en zich in de stad Rabat te vestigen. Waar nu onder de inlandsche bevol king overal wantrouwen tegen de Fransehe bezetting heerscht, zou deze „Ik ken hem niet," zei hp. „Wat verlangt hij ?a „Hjj verlangt u te spreken, mijnheer heel dringend, geloof ik." „Waarover „Dat kon ik niet precies begrepen, mijnheer, maar het schijnt heel belang rijk te z|jn. Ik geloof, dat h|j een Franscbman is; in ieder geval kent h|j niet veel Engelsch. Hp ziet er niet heel deftig uit, mijnheer." Vantine scheen getroffen door een plotseling idee en hQ keek weer naar het kaartje. Toen tikte hQ er peinzend mee op de tafel. ,Zal ik hem wegsturen, mijnheer vroeg ParkB eindelijk. „Neen," zei Vantine na eenige aar- zeliDg „Zeg, dat hp wachten moet." „Ik zeg je, Lester," vervolgde bij, terwijl Parks beengiug, toen ik vanmorgen beneden kwam en dat kastje zag, kon ik mijn eigen oogen niet gelooven. Ik dacht, dat ik verstand van meubels had, maar ik had geen idee, dat zulk een kastje bestond buiten een of twee paleizen in Frank rijk. Het mooiste, dat ik ooit had go- zien, is in het Louvre. Het staat iu de zaal Lodewijk XIV, links, als je binnenkomt. Het heeft Lodewijk zelf toebehoord. Ik kan het niet met zeker heid zeggen zonder een zorgvuldig KOOP VANDAAG BIJ lüW WINKELIER EEN I BUS II Kg. 1.501%Kg.- 0.42f W -Q.8oho„ -0-18, reis van den sultan wel eens als een vlucht beschouwd kunnen worden en het seiu wo.den tot eeu algemeenen opstand. Ook schijnt het gevaar niet denk beeldig, dat lanatieke stammen, onte vreden over de jongste handelingen van den vorst, naar Fez zullen op- rakken, om, zich op den sultan te wreken. De Fransehe gezant te Fez en de bevelhebber der Fransehe troepen hebben de zaak van alle kanten be keken en hnn meening daarover aan de Fransehe regeering medegedeeld. Deze heeft aan den gezant opgedragen, de reis van den sultan naar Rabat zoo mogeljjk thans te verhinderen. Het sehpnt, dat de sultan erin toege stemd heeft, z|jn reis nit te stellen. Voordat hp dit beslnit nam, heeft hp een langdurig onderhoud gehad met beide autoriteiten. Dezen wezen den sultan op de groote gevaren, waaraan h|j zich thans op zijn reis zon bloot stellen en op de noodzakelijkheid om de komst van den resident-generaal af te wachten, met wien de kwestie van dit vertrek besproken en rjjpelpk overwogen kan worden. De gezant wees den sultan verder op het gevaarlijke ervan, om het garnizoen, dat thans over de veilig heid in Fez moet waken, zeer te ver zwakken en anderzijds op den indruk, dien dit overhaast vertrek van den sultan op de inlandsche bevolking zou maken, en die in het nadeel van den saltan zelf zou kunnen worden uitgelegd. De bezetting van Rhodos. Over de bezetting van dat eiland doen nog altijd de zonderlingste be richten de ronde. Volgens een telegram uit Konstan- tinopel zou nu het ministerie van binnenlaudsehe zaken daar het be richt ontvangen hebben, dat de Turken bp de bezetting een groote overwin ning op de Italianen behaald hebben. De berichten zeggen, dat de Itali- aansche verliezen 7C0 dooden en 6 stukken gescnut bedragen. Men deelt mee, dat de Italianen bp een poging om een met opzet afgescheiden Turkscuo post te omsingelen, zuidelijk van de hoofdstad, in de val geloopen zijn, hun door den Turkschen commandant ge steld. onderzoek, maar ik geloof, dat het kastje boe prachtig het ook is, slechts het pendant is van dit kastje hier. En, als mijn veronderstelling juist is, als de Groote Lodewijk tevreden was met het pendaDt van dit kastje voor de groote galerij te Versailles, wie denk je dan, dat het orginieel bezat?" „Bedoel je een van zjjn maitressen „Ja, en ik geloof, dat ik weet welke het behoorde aan Madame de Montespan. Ik ben er wel niet zeker van, maar er zijn hm indirecte bewijzen, zooals gij, rechtsgeleerden dit noemt. Boulle en Montespan waren in der zelfden tijd op het toppnnt van hun roem en ik kan mp voorstellen, hoe die schitterende Vicuw de.. terenden kuua.en.tar opdioe. ze'-, ei kastje voor haar te maken. Ik sa. .iet nauwkeurig ouderzoeken, zoodra ik gelegenheid heb. Misschien viud ik ietser moet stellig hier of daar een monogram wazen. Wat ik je vragen won voor mjj te doen is, te telegra- feeren naar m|jn makelaars, Armand et Fils, Rue du Temple, om op te sporen, wie de eigenaar van het kastje is en het voor mjj te koopen. Ik ben bereid,er 100.000 dollar voor ta geven." (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1912 | | pagina 1