N°. 54 1912,
Dinsdag 7 Mei.
99"* jaargang.
VAN HÖUTEN'S
Waarom Concentratie
36 FEUILLETON.
DE AFGEBROKEN B0\DENTAN9.
Buite n 1 ai> d.
GOESCHE
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, WoenBdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen
Prgs per kwartaal, in Goes f 0,79, buiten Goes, franco 1,25.
|Afzonderlgke nommers 5 cent.
inzending van advertentlën op Maandag en woensdag
vóór 2 uren, op VRIJDAG vóór 12 uren.
COURANT.
De prijs der gewone advertentiën is van 1-5 regels50ct., elkejregel meer 10a
Bfi directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt
de prijs slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 1—10 regels k f 1,— berekend.
Bewijsnummers 5 cent.
Telefoonnummer
Directeur A. F. A. van Sethrs. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesehe Courant". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen.
ii.
Aan het slot van ons eerste artikel
wezen wg er op, dat de zoogenaamd
.christelijke" meerderheid, welke
thans aan het roer is, niemendal in
het belang van het Nederlandsche
volk heeft tot stand weten te brengen.
Doch naast, en zeker ook door die
regeeriugs-onmacht, is de coalitie een
voortdurend gevaar. In de eerste plaats
op het gebied van het onderwijs. Meer
en meer blijkt het tocb, dat het haar
den Kuyperianen vooraan niet
te doen was, om met hulp van den
Staat in de gelegenheid gesteld te
worden, eigen scholen op te richten,
waarin het onderwijs aan hnn bepaalde
godsdienstige behoeften voldeed; neen,
het einddoel isde aigeheele ondergang
van de openbare school. Meerderheid
geworden, herinnert de „christelijke"
coalitie zich niets meer van al haar
schoone tirades over de rechten der
minderheid, en wordt den al-ouden
vfjand den dood gezworen.
Heden te meer voor ons, vrgzinnigen,
om voor de openbare school pal te
staan, welke wij reeds uit tweeërlei
oogpunt onontbeerlijk achtenlo om
dat zij, voor allen, zonder onderscheid
van geloofs-belijdenis, toegankelijk
zijnde, een waarborg is voor de gods
dienst-vrijheid zelfs van den aller
armste 2o. omdat zij onmisbaar is,
om alle onderwjjs in Nederland op het
gewenschte peil te honden. Verder
bedreigt de zoogenaamd „christelijke"
coalitie ons met een tarieiwet, welker
inwerkingtreding, ongerekend, dat zij
de lasten, die door de rjjken moesten
worden gedragen, op de armen legt,
ean onherstelbaren slag zal toebrengen
aan onze welvaart. En, niet in het
allerminst, brengt de antithese-lengen,
welke de denr opent tot de baantjes
en de eere-zetels in de vertegenwoor
digende lichamen, een benauwende
atmosfeer van onwaarachtigheid ovor
dezen lande, waarin de vele pas „be
keerde" christeltjk-historischenons met
verklaarbaren angst vervullen.
En tegen dat alles zonden wfj ons
niet mogen, niet moeten verdedigen
Wg zouden voort moeten gaan met
op den voorgrond te brengen wat ons
verdeelt, tot spot en vreugde van don
tegenstander, die, hoe langer hg baas
bljjft, des te meer zich in zgn ware
clericale gedaante zal vertoonen
Het ware immers te dwaas om los te
loopen 1 En nimmer was de gelegen
heid voor samenwerking zoo goed als
thans, nu het punt, waarop men eens
uiteenliep, geen aanleiding meer tot
scheiding behoeft te zijn. Dit pnnt
was het kiesrecht.
Wat het kiesrecht, zeggen wij,
want het is zoo niet meer. Vrijzinnig
democraten en Liberale Unie-mannen
knnnen daarin geheel met elkander
medegaan, en de vrij-li Oer alen zullen
zich, zooals uit een verklaring van
den heer De Beanfort in de Tweede
Amerikaanache Roman.
(Slot.)
Edwards en ik keken elkaar aan.
Grogan hervatte zgn verhaal.
„Het begon met een vechtpartij
tosschen twee honden uit de bnnrt.
Daarna wat rattenvangen. Toen weer
een gevecht tnssc'nen twee terriers.
Het hoofdnummer vau het programma
zou zgn een partijtje tussehon den
ouden Tammany en een jongen hond
van mg, Barney. Ze waren juist be
gonnen, toen er van buiten tegen den
muur geklopt werd."
„Nu zal ik verder gaan", viel
Murphy hem in de rede. „Het was
«en waarschuwing. Iedereen vlnchtte
naar de deur. Ik greep Tammany
Vast en liep naar een valluik aan
den achterkant. Iemand draaide het
licht Uit Toen, tarwgl ik door het
luik glijd, met Tammany brommend
en bgtend, valt een groote kerel
boven op mg.
„Pas op den hond", zeg ik.
Hg greep Tammany om den nek
eu ik hoorde het dier zacht brommen
•u blaffen.
„Hjj zit vast aan mgn gordel", zei
die snuiter.
„Trek hem eraf," zegt hjj.
Zo» tuimelden wg samen naar den
Kamer der Staten-Generaal is geble
ken, niet langer tegen den oisch van
algemeen kiesrecht verzetten.
Het samengaan der drie fracties is
dns mogelijk geworden, want het zal
toch wel geen betoog behoeven, dat
noch de vrijzinnig-demoeraten, noch
de Liberale Unie-mannen geneigd zijn,
dezen fundamenteelen eiseh prijs te
geven. De samenwerking in 191'! is
dus bestaanbaarnu is het dan ook
plicht van ieder vrijzinnige, die het
zedelgk belang vóór het persoonlijke
stelt, aan haar totstandkoming mede
te arbeiden. Samenwerking, geen fnaie.
Fusie is iets, dat vanzelf moej komen
het uiteeügaan van politieke mannen,
die vóór dien samengingen, wordt
dikwijls zóó beinvloed door persoon
lijke overwegingen, dat hef. weer tot
elkaar komen uitermate moeilijk is
daar moet doorgaans een generatie
overheen gaan. Maar samenwerking is
iets anders. En daaraan staat niets in
den weg.
Die samenwerking zou, dankt ons,
ia de eerste plaats daarheen moeten
leiden, dat de vrijzinnigen in alle
districten met één candidaat uitkomen.
Er is niets, wat den vrijzinnigen kie
zer meer ontmoedigt op verbijstert
dan twee vrijzinnige candidaten tegen
over elkaar. En als de coalitie sterk
staat, dankt zjj zulks niet het minst
hieraan, dat zjj steeas Hilversum
maakte in dat opzicht onlangs de uit
zondering, welke deiivegel bevestigt
met één gemeenschappelijken can
didaat uitkomt.
In 1909 stelden de kerkelgken, op de
enkele uitzondering van Ede en Hoorn
na, overal één candidaat, behalve dan,
d.at in enkele vaste roomsch-katholieke
districten wat gehaspel onder de
partg genooten ze,ven plaats had.
Resultaat was, dat zij reeds bij eerste
stemming 54 zetels kregen, zoodat de
coalitie lang niet meer die inspanning
voor de herslemmingen üad te betoo-
nen, welke de linkerzijde zich ge
troosten moestde regeerings-meer-
derheid was verzekerd. Links won bij
eerBte stemming toch slechts tien zetels
en heeft de dertig andere eerst na
harden strijd bemachtigd, maar
kwam dan ook in niet minder dan
achttien districten met meer dan één
vr^zinnig candidaat uit.
De ondervinding is de beste leer
meesteres. Nu mannen als Bos en Levy
en Treub hnn stem deden hooren in
gelijken zin, zien wij beteren dageraad
reeds gloren. Te lang al duurde de
onderlinge strijd te lang al heeft onze
geeoaliBeerde tegenpartij de vrachten
geplukt van de tweedracht der vrij
zinnigen, die zich thans meer dan ooit
de spreuk der vaderen voor oogen
hebben te stellen, dat eendracht
maakt macht.
Een tociaListitche grappenmaker.
De sociaal-democraat Jos. Loopuit,
die zgn licht laat schijnen in Hef Volk,
is een origineele grappenmaker. De
man, vermoedelijk na dagen van diep
kelder beneden en de deur uit. Ik
zag, dat het mijn vriend de sportB-
man was en dat hjj zijn zij vasthield,
alsof hjj pjjn had.
„Heeft hij u gebeten?" vroeg ik.
„Neen," antwoordde hij, „maar ik
heb rnjj geprikt aan een van die
vervloekte vlaggen. Ik heb me leelgk
bezeerd".
„Welnu, mijnheer, wjj liepen door
den vnilen boel heen en kwamen op
den weg, ik en die mijnheer. Hij zeide
„Ik ben onder den arm gewond.
Is er een dokter in die wildernis
hier
„Ik weet 't niet, antwoordde ik,
„maar hier is het station en ik hoor
een trein aankomen. Zie, dat n dien
haalt, als u kant tenminste, dan bent
n in tien minnten in de stad."
En toen zette h{j het op een loopen om
den trein te halen en dat is de
laatste maal, dat ik iets van hem ge
hoord of gezien heb. Eu dan te denken,
dat bet mijnheer Vorice was. Arme
kerel!"
Eiwards liep het atelier door en
nam het schild van den muur.
„Zie hier, dokter", zei hij en weos
op de eerste spearpuau Twee of drie
daim ervan waren bedekt met donker
bruine strepen. Edwards keek mjj
veelbeteekenend aan.
„Oog om oog, tand om tand", sprak
hij. „Het pad van den zondaar is
moeilijk. Als John niet dien gemeenen
streek had uitgehaald bij Chisholm,
zou hjj ua nog in leven z|n".
peinzen, is tot de conclusie gekomen,
dat de mlsdrgven der Parjjsohe auto-
mobiel-bandieten op rekening moeten
worden gesteld vanhet kapi
talisme 11 Hij beweert zulks in vollen
ernst. En natuurlijk de eenige m«nier,
om aan zulk een bandietisme een einde
te maken, is invoering van den socia-
listiscnen heilstaat, waarvan het is
zéér curieus de sociaal-democraten
zeiven niet weten, hoe hij er zal uit
zien I Maar do heer Loopuit geeft het
te kennenals die heilstaat er is,
worden alle boeven brave, blanke
engeltjes. Grappig, nietwaar
Jammer is het, dat, al poogt do heer
Loopuit ernstig te wezen, zgn be
wering van een verwardheid, welke
wg liever maar niet omacurjj7en, bijjk
geeft. De automobisi kenmerkt zich,
zoo beweert hjj, door haar individua
listisch karakter. Allo andere moderne
middelen van verkeer dragen in zeko-
rou zin oen sociial karakter, wjji zjj
steeds menschenmassa's tegelgk ver
voeren," Is de zet niet kosteljjk
Nu is het ons bekend, dat heel wat
sociaal-democraten zich reeds de weelde
hebben gepermitteerd,in een auto plaats
te nemen Wjj vragen daarom den boer
Loopuit, zoo serieus als wjj maar kun
nen zgn hebben deze roode broederen
óók niet voor een zeker percentage bet
onstaan der autobandieten-bende op
bun verantwoording
De heer Loopuit houdt van verkeers
middelen, welke „aan bepaalde vaste
Ignen gebonden zijn." Wjj gunnen
ieder zjjn eigen liefhebberij, maar als
een sociaal-democraat voorzichtig
wezen wil, moet hg het ten volle zgn.
Een stoomtram en een spoortrein
kunnen derailleereneen e ectrische
tram vraagt vele slachtofferseen
stoomboot kan vergaan.
Restende omnibus en de trekschuit.
Vooral, wanneer men van de laatste
gebmik maakt, is de kans, er het
hachje bg in te schieten, tot een
minimum gereduceerd.
Vermoedelijk is het artikel des
heeren Loopuit: „Bandietisme en Kapi
talisme" arme socialistische kapita
listen als Wibaut, Van Kol e. a.
dan ook als lofzang op de trekschnit
bedoeld.
Wg kunnen het ons voorstellen.
Want met deze gelegenheid schjjnt
ook de sociaal-democratische heilstaat
te moeten arriveeren 1
De staking der Rijnschippers.
De staking duurt nog steeds voort,
al is het te voorzien, dat ze niet zoo
heel lang meer zal duren. De meeste
onderhandelingen tusschen de stakers
en de readers zgn tot dusver mislukt,
terwjjl het sleeploon intussoben met
lOOO/o is gestegen.
Door uit de werkwillige schippers
gemengde equipages samen te stellen,
is het mogelgk geweest, eenige sleep-
booten en schepen te bemannen en
zoodoende een aantal vaartuigen nit
Dien dag legde ik mijn visites ai
in Randall's auto. Ik had haast, om
door mgn werk heen te komen en naaf
Pinemont terug te gaan.
Agnes was op het grasveld en pro
beerde de Aberdeens te lasso-en, toen
ik aankwam.
„Welnu P' riep zg haastig, zoodra
ik was uitgestapt.
Ik nam de lasso nit haar handen.
„Alles is in orde", zei ik. „Kom mee
hier onder dien beuk, dan zal ik je
alles ervan vertellen".
En zoo vertelde ik haar de ge
schiedenis van het hondengevecht en
van John Vorice's aandeel daarin.
Agnes luisterde aandachtig.
„Ik kan niet zeggen, dat ik heel
trotsch ben op mgn aandeel in de
zaak", besloot ik mgn verhaal. „Er is
veel kans, dat, als ik dadelgk had
gezegd, dat ik een hondentand ge
vonden had, de waarheid onmiddellgk
aan het licht zou zgn gekomen".
Agnes keek mg van terzgde aan.
„Had ja dat liever gewild?" vroeg zg.
„Neen", antwoordde ik langzaam.
Agnes wondde het hoofd af Ik zag,
dat zg bloosde.
„Ja schgnt er niet zoo heel zeker
van te zijn', zei ze.
„Ik zou ar vreeselgk zeker van zgn,"
antwoordde ik, „als het niet om één
ding was een min, ellendig, mise
rabel ding."
„En wat is dat?"
„Van Zele", antwoordde ik.
„Ik veronderstel', zei ze zachtjes,
„dat het je leed doet te denken, dat
Keulen" 'naar g.denj Boven-Rgn te
brengen.
Inmiddels doet jmen^alle mogelgke
moeite, om ook de Hollandache Rgn-
schippers tot staking te bewegen, en
hebben er telkens onderhandelingen
plaats tusschen de Rgnschippers-orga-
nisaties en het bestuur van den Bond
derHoliandsehe machinisten en stokers.
Toch Bchgnen de Hollandsehe machi
nisten niet veel lust te hebben, zich
bg de staking aan te slniten. Zg be
weren daarbg, dat de Duitscbers ook
hen niet gesteund hebben bg de sta
king te Rotterdam. Ook weigeren de
organisaties, hun de gewone stakings-
gelden nit te betalen.
Dat de Duitsche politie niet lgd-
zaam is, maar een werkzaam aandeel
in de stakingsbeweging neemt, moes
ten twee onzer landgenooten ondervin
den. Twee bestuursleden van den Hol-
landschen sebippersbond, de heeren
Kerkhof en Van Hoff, die over het
ai of niet aansluiten der Hollanders
bg deze staking onderhandelden, wer
den Vrgdagnacht door de politie gear
resteerd en als „lastige buitenlanders"
over de grens gezet.'
zoo'n kind als ik ben al aan een man
denkt."
„Het spgt mg, dat gg aan dien
man denkt," antwoordde ik, „en nog
meer spgt het mg, dat je zoo goed
over hem gedacht hebt, dat je hem
in het geheim hebt ontmoet."
„Misschien", antwoordde Agnes
zacht, „zou het je minder Bpgten, als
je wist, waarom ik hem een onder
hond heb toegestaan. Ik wil het je
wel zeggen. Het was om hem geld te
leenen om naar Boston terug te gaan."
„Wat?" riep ik nit.
Agnes knikte.
„Ik ken Teddy al zoo oud als ik
ben," vertelde ze mg. „Hg is net een
neef. Wg hebben samen gespeeld,
toen wg kinderen waren. Toen bg
grooter werd en een beetje los ging
leven, hield vader's genegenheid voor
hem op. Ik geloof, dat hg het eigen-
Igk nooit erg op hem voorzien had
Teddy was een brntale jongen."
„Hg is nog een brntale jongen",
zei ik.
„Teddy is nog geen man," gaf ze
toe. „Ik bewonder hem niet, Billy.
Maar hg is een ond vriend en toen
ik zgn smeekbrief kreeg, moest ik
hem beslist helpen. Hg had ruzie
gehad met zgu heele familie en hg
was in zgn kleino boot hierheen komen
zeilen en had geen geld genoeg om
terng te komen. Toen vroeg hg mg
hem te ontmoeten en hem vgftig dollar
te leenen, om voorraad in te slaan
voor de terugreis".
„En je hebt het hem gegeven
Maar ook de stakers zitten niet stil.
Een zestal stakende Rgnschippers
dwong Vrgdagnacht de bemanning
der voor Bonn ten anker liggende
schepen, onder bedreiging met revol
vers en knuppels, in de motorboot der
stakers over te gaan en voeren daarna
met hen naar Kenlen. Alle te Bonn
liggende schepen zgn nn met politie
agenten bezet. Toch begint de staking
al te verloopen. In Hamburg namen
eenige groote firma's 500 schippers
aan. Ook is het aantal arbeidswilligen,
door toevoer van buiten, toegenomen,
zoodat het aantal schepen, dat daar
door in de vaart gebracht kan worden,
grooter is.
Enkele groote firma's gingen met
haar personeel een overeenkomst aan,
zoodat daar de staking reeds werd
opgeheven.
De gevolgen der staking in de
Lena-goudmijnen.
Zooals wg reeds meldden, is door
geheel Rusland een kreet van ver
ontwaardiging opgegaan na het bloed
bad, dat de Russissche troepen in het
stakingsgebied van de Lena hebben
aangericht, en hebben in tal van
„Natuurljjk. Ik kon den armen jon
gen toch geen honger laten lgden 1
Hg was ontzettend dankbaar".
„Dat mocht ook wel zoo'n rakker",
zei ik vinnig. „En wat verlangde hg
nog meer Een paar zoenen
Agnes legde haar handen in haar
Bchoot en sloeg de oogen neer.
„Hg wilde zgn dankbaarheid toonen".
„En heeft hg dat gedaan vroeg
ik, woest van jaloersebheid.
„Niet op die manier. Mgn kassen
zgn niet zoo goedkoop, als n schgnt
te denken, dokter Forsyth".
Weer keek ze mg snel van terzgde
aan. Wat ze in mgn oogen las, moet
haar hebben doen schrikken, want ze
ging een eindje opzg. Maar haar oogen
dansten.
Plotseling liep ik op haar toe.
„Jg, kleine engel 1" riep ik, „ik zou
wel willen weten, of je al oud genoeg
bent, dat ik je kan vertellen, hoe veel
ik van je houd!"
Zg bloosde sterk.
„Natuurlgk wel!"
Zg gaf een gilletje, sprong op en
liep snol naar huis.
Maar ik had de lasso in mgn hand.
Ik sprong vooruit en slingerde de lus
omhoog. Het was een worp, waarop
al mgn vrienden uit Arizone trotsch
zouden zgn geweest De lus viel netjes
over haar hoofd en zakte neer, tot haar
beide armen erin gevangen zaten. Ik
trok het touw aan en haaide in.
En Agnes was de mgne geworden.
Einde.