N°. 54 1912, Dinsdag 7 Mei. 99"* jaargang. VAN HÖUTEN'S Waarom Concentratie 36 FEUILLETON. DE AFGEBROKEN B0\DENTAN9. Buite n 1 ai> d. GOESCHE De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, WoenBdag- en Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen Prgs per kwartaal, in Goes f 0,79, buiten Goes, franco 1,25. |Afzonderlgke nommers 5 cent. inzending van advertentlën op Maandag en woensdag vóór 2 uren, op VRIJDAG vóór 12 uren. COURANT. De prijs der gewone advertentiën is van 1-5 regels50ct., elkejregel meer 10a Bfi directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelijk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 1—10 regels k f 1,— berekend. Bewijsnummers 5 cent. Telefoonnummer Directeur A. F. A. van Sethrs. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesehe Courant". Hoofdredacteur W. J. C. van Santen. ii. Aan het slot van ons eerste artikel wezen wg er op, dat de zoogenaamd .christelijke" meerderheid, welke thans aan het roer is, niemendal in het belang van het Nederlandsche volk heeft tot stand weten te brengen. Doch naast, en zeker ook door die regeeriugs-onmacht, is de coalitie een voortdurend gevaar. In de eerste plaats op het gebied van het onderwijs. Meer en meer blijkt het tocb, dat het haar den Kuyperianen vooraan niet te doen was, om met hulp van den Staat in de gelegenheid gesteld te worden, eigen scholen op te richten, waarin het onderwijs aan hnn bepaalde godsdienstige behoeften voldeed; neen, het einddoel isde aigeheele ondergang van de openbare school. Meerderheid geworden, herinnert de „christelijke" coalitie zich niets meer van al haar schoone tirades over de rechten der minderheid, en wordt den al-ouden vfjand den dood gezworen. Heden te meer voor ons, vrgzinnigen, om voor de openbare school pal te staan, welke wij reeds uit tweeërlei oogpunt onontbeerlijk achtenlo om dat zij, voor allen, zonder onderscheid van geloofs-belijdenis, toegankelijk zijnde, een waarborg is voor de gods dienst-vrijheid zelfs van den aller armste 2o. omdat zij onmisbaar is, om alle onderwjjs in Nederland op het gewenschte peil te honden. Verder bedreigt de zoogenaamd „christelijke" coalitie ons met een tarieiwet, welker inwerkingtreding, ongerekend, dat zij de lasten, die door de rjjken moesten worden gedragen, op de armen legt, ean onherstelbaren slag zal toebrengen aan onze welvaart. En, niet in het allerminst, brengt de antithese-lengen, welke de denr opent tot de baantjes en de eere-zetels in de vertegenwoor digende lichamen, een benauwende atmosfeer van onwaarachtigheid ovor dezen lande, waarin de vele pas „be keerde" christeltjk-historischenons met verklaarbaren angst vervullen. En tegen dat alles zonden wfj ons niet mogen, niet moeten verdedigen Wg zouden voort moeten gaan met op den voorgrond te brengen wat ons verdeelt, tot spot en vreugde van don tegenstander, die, hoe langer hg baas bljjft, des te meer zich in zgn ware clericale gedaante zal vertoonen Het ware immers te dwaas om los te loopen 1 En nimmer was de gelegen heid voor samenwerking zoo goed als thans, nu het punt, waarop men eens uiteenliep, geen aanleiding meer tot scheiding behoeft te zijn. Dit pnnt was het kiesrecht. Wat het kiesrecht, zeggen wij, want het is zoo niet meer. Vrijzinnig democraten en Liberale Unie-mannen knnnen daarin geheel met elkander medegaan, en de vrij-li Oer alen zullen zich, zooals uit een verklaring van den heer De Beanfort in de Tweede Amerikaanache Roman. (Slot.) Edwards en ik keken elkaar aan. Grogan hervatte zgn verhaal. „Het begon met een vechtpartij tosschen twee honden uit de bnnrt. Daarna wat rattenvangen. Toen weer een gevecht tnssc'nen twee terriers. Het hoofdnummer vau het programma zou zgn een partijtje tussehon den ouden Tammany en een jongen hond van mg, Barney. Ze waren juist be gonnen, toen er van buiten tegen den muur geklopt werd." „Nu zal ik verder gaan", viel Murphy hem in de rede. „Het was «en waarschuwing. Iedereen vlnchtte naar de deur. Ik greep Tammany Vast en liep naar een valluik aan den achterkant. Iemand draaide het licht Uit Toen, tarwgl ik door het luik glijd, met Tammany brommend en bgtend, valt een groote kerel boven op mg. „Pas op den hond", zeg ik. Hg greep Tammany om den nek eu ik hoorde het dier zacht brommen •u blaffen. „Hjj zit vast aan mgn gordel", zei die snuiter. „Trek hem eraf," zegt hjj. Zo» tuimelden wg samen naar den Kamer der Staten-Generaal is geble ken, niet langer tegen den oisch van algemeen kiesrecht verzetten. Het samengaan der drie fracties is dns mogelijk geworden, want het zal toch wel geen betoog behoeven, dat noch de vrijzinnig-demoeraten, noch de Liberale Unie-mannen geneigd zijn, dezen fundamenteelen eiseh prijs te geven. De samenwerking in 191'! is dus bestaanbaarnu is het dan ook plicht van ieder vrijzinnige, die het zedelgk belang vóór het persoonlijke stelt, aan haar totstandkoming mede te arbeiden. Samenwerking, geen fnaie. Fusie is iets, dat vanzelf moej komen het uiteeügaan van politieke mannen, die vóór dien samengingen, wordt dikwijls zóó beinvloed door persoon lijke overwegingen, dat hef. weer tot elkaar komen uitermate moeilijk is daar moet doorgaans een generatie overheen gaan. Maar samenwerking is iets anders. En daaraan staat niets in den weg. Die samenwerking zou, dankt ons, ia de eerste plaats daarheen moeten leiden, dat de vrijzinnigen in alle districten met één candidaat uitkomen. Er is niets, wat den vrijzinnigen kie zer meer ontmoedigt op verbijstert dan twee vrijzinnige candidaten tegen over elkaar. En als de coalitie sterk staat, dankt zjj zulks niet het minst hieraan, dat zjj steeas Hilversum maakte in dat opzicht onlangs de uit zondering, welke deiivegel bevestigt met één gemeenschappelijken can didaat uitkomt. In 1909 stelden de kerkelgken, op de enkele uitzondering van Ede en Hoorn na, overal één candidaat, behalve dan, d.at in enkele vaste roomsch-katholieke districten wat gehaspel onder de partg genooten ze,ven plaats had. Resultaat was, dat zij reeds bij eerste stemming 54 zetels kregen, zoodat de coalitie lang niet meer die inspanning voor de herslemmingen üad te betoo- nen, welke de linkerzijde zich ge troosten moestde regeerings-meer- derheid was verzekerd. Links won bij eerBte stemming toch slechts tien zetels en heeft de dertig andere eerst na harden strijd bemachtigd, maar kwam dan ook in niet minder dan achttien districten met meer dan één vr^zinnig candidaat uit. De ondervinding is de beste leer meesteres. Nu mannen als Bos en Levy en Treub hnn stem deden hooren in gelijken zin, zien wij beteren dageraad reeds gloren. Te lang al duurde de onderlinge strijd te lang al heeft onze geeoaliBeerde tegenpartij de vrachten geplukt van de tweedracht der vrij zinnigen, die zich thans meer dan ooit de spreuk der vaderen voor oogen hebben te stellen, dat eendracht maakt macht. Een tociaListitche grappenmaker. De sociaal-democraat Jos. Loopuit, die zgn licht laat schijnen in Hef Volk, is een origineele grappenmaker. De man, vermoedelijk na dagen van diep kelder beneden en de deur uit. Ik zag, dat het mijn vriend de sportB- man was en dat hjj zijn zij vasthield, alsof hjj pjjn had. „Heeft hij u gebeten?" vroeg ik. „Neen," antwoordde hij, „maar ik heb rnjj geprikt aan een van die vervloekte vlaggen. Ik heb me leelgk bezeerd". „Welnu, mijnheer, wjj liepen door den vnilen boel heen en kwamen op den weg, ik en die mijnheer. Hij zeide „Ik ben onder den arm gewond. Is er een dokter in die wildernis hier „Ik weet 't niet, antwoordde ik, „maar hier is het station en ik hoor een trein aankomen. Zie, dat n dien haalt, als u kant tenminste, dan bent n in tien minnten in de stad." En toen zette h{j het op een loopen om den trein te halen en dat is de laatste maal, dat ik iets van hem ge hoord of gezien heb. Eu dan te denken, dat bet mijnheer Vorice was. Arme kerel!" Eiwards liep het atelier door en nam het schild van den muur. „Zie hier, dokter", zei hij en weos op de eerste spearpuau Twee of drie daim ervan waren bedekt met donker bruine strepen. Edwards keek mjj veelbeteekenend aan. „Oog om oog, tand om tand", sprak hij. „Het pad van den zondaar is moeilijk. Als John niet dien gemeenen streek had uitgehaald bij Chisholm, zou hjj ua nog in leven z|n". peinzen, is tot de conclusie gekomen, dat de mlsdrgven der Parjjsohe auto- mobiel-bandieten op rekening moeten worden gesteld vanhet kapi talisme 11 Hij beweert zulks in vollen ernst. En natuurlijk de eenige m«nier, om aan zulk een bandietisme een einde te maken, is invoering van den socia- listiscnen heilstaat, waarvan het is zéér curieus de sociaal-democraten zeiven niet weten, hoe hij er zal uit zien I Maar do heer Loopuit geeft het te kennenals die heilstaat er is, worden alle boeven brave, blanke engeltjes. Grappig, nietwaar Jammer is het, dat, al poogt do heer Loopuit ernstig te wezen, zgn be wering van een verwardheid, welke wg liever maar niet omacurjj7en, bijjk geeft. De automobisi kenmerkt zich, zoo beweert hjj, door haar individua listisch karakter. Allo andere moderne middelen van verkeer dragen in zeko- rou zin oen sociial karakter, wjji zjj steeds menschenmassa's tegelgk ver voeren," Is de zet niet kosteljjk Nu is het ons bekend, dat heel wat sociaal-democraten zich reeds de weelde hebben gepermitteerd,in een auto plaats te nemen Wjj vragen daarom den boer Loopuit, zoo serieus als wjj maar kun nen zgn hebben deze roode broederen óók niet voor een zeker percentage bet onstaan der autobandieten-bende op bun verantwoording De heer Loopuit houdt van verkeers middelen, welke „aan bepaalde vaste Ignen gebonden zijn." Wjj gunnen ieder zjjn eigen liefhebberij, maar als een sociaal-democraat voorzichtig wezen wil, moet hg het ten volle zgn. Een stoomtram en een spoortrein kunnen derailleereneen e ectrische tram vraagt vele slachtofferseen stoomboot kan vergaan. Restende omnibus en de trekschuit. Vooral, wanneer men van de laatste gebmik maakt, is de kans, er het hachje bg in te schieten, tot een minimum gereduceerd. Vermoedelijk is het artikel des heeren Loopuit: „Bandietisme en Kapi talisme" arme socialistische kapita listen als Wibaut, Van Kol e. a. dan ook als lofzang op de trekschnit bedoeld. Wg kunnen het ons voorstellen. Want met deze gelegenheid schjjnt ook de sociaal-democratische heilstaat te moeten arriveeren 1 De staking der Rijnschippers. De staking duurt nog steeds voort, al is het te voorzien, dat ze niet zoo heel lang meer zal duren. De meeste onderhandelingen tusschen de stakers en de readers zgn tot dusver mislukt, terwjjl het sleeploon intussoben met lOOO/o is gestegen. Door uit de werkwillige schippers gemengde equipages samen te stellen, is het mogelgk geweest, eenige sleep- booten en schepen te bemannen en zoodoende een aantal vaartuigen nit Dien dag legde ik mijn visites ai in Randall's auto. Ik had haast, om door mgn werk heen te komen en naaf Pinemont terug te gaan. Agnes was op het grasveld en pro beerde de Aberdeens te lasso-en, toen ik aankwam. „Welnu P' riep zg haastig, zoodra ik was uitgestapt. Ik nam de lasso nit haar handen. „Alles is in orde", zei ik. „Kom mee hier onder dien beuk, dan zal ik je alles ervan vertellen". En zoo vertelde ik haar de ge schiedenis van het hondengevecht en van John Vorice's aandeel daarin. Agnes luisterde aandachtig. „Ik kan niet zeggen, dat ik heel trotsch ben op mgn aandeel in de zaak", besloot ik mgn verhaal. „Er is veel kans, dat, als ik dadelgk had gezegd, dat ik een hondentand ge vonden had, de waarheid onmiddellgk aan het licht zou zgn gekomen". Agnes keek mg van terzgde aan. „Had ja dat liever gewild?" vroeg zg. „Neen", antwoordde ik langzaam. Agnes wondde het hoofd af Ik zag, dat zg bloosde. „Ja schgnt er niet zoo heel zeker van te zijn', zei ze. „Ik zou ar vreeselgk zeker van zgn," antwoordde ik, „als het niet om één ding was een min, ellendig, mise rabel ding." „En wat is dat?" „Van Zele", antwoordde ik. „Ik veronderstel', zei ze zachtjes, „dat het je leed doet te denken, dat Keulen" 'naar g.denj Boven-Rgn te brengen. Inmiddels doet jmen^alle mogelgke moeite, om ook de Hollandache Rgn- schippers tot staking te bewegen, en hebben er telkens onderhandelingen plaats tusschen de Rgnschippers-orga- nisaties en het bestuur van den Bond derHoliandsehe machinisten en stokers. Toch Bchgnen de Hollandsehe machi nisten niet veel lust te hebben, zich bg de staking aan te slniten. Zg be weren daarbg, dat de Duitscbers ook hen niet gesteund hebben bg de sta king te Rotterdam. Ook weigeren de organisaties, hun de gewone stakings- gelden nit te betalen. Dat de Duitsche politie niet lgd- zaam is, maar een werkzaam aandeel in de stakingsbeweging neemt, moes ten twee onzer landgenooten ondervin den. Twee bestuursleden van den Hol- landschen sebippersbond, de heeren Kerkhof en Van Hoff, die over het ai of niet aansluiten der Hollanders bg deze staking onderhandelden, wer den Vrgdagnacht door de politie gear resteerd en als „lastige buitenlanders" over de grens gezet.' zoo'n kind als ik ben al aan een man denkt." „Het spgt mg, dat gg aan dien man denkt," antwoordde ik, „en nog meer spgt het mg, dat je zoo goed over hem gedacht hebt, dat je hem in het geheim hebt ontmoet." „Misschien", antwoordde Agnes zacht, „zou het je minder Bpgten, als je wist, waarom ik hem een onder hond heb toegestaan. Ik wil het je wel zeggen. Het was om hem geld te leenen om naar Boston terug te gaan." „Wat?" riep ik nit. Agnes knikte. „Ik ken Teddy al zoo oud als ik ben," vertelde ze mg. „Hg is net een neef. Wg hebben samen gespeeld, toen wg kinderen waren. Toen bg grooter werd en een beetje los ging leven, hield vader's genegenheid voor hem op. Ik geloof, dat hg het eigen- Igk nooit erg op hem voorzien had Teddy was een brntale jongen." „Hg is nog een brntale jongen", zei ik. „Teddy is nog geen man," gaf ze toe. „Ik bewonder hem niet, Billy. Maar hg is een ond vriend en toen ik zgn smeekbrief kreeg, moest ik hem beslist helpen. Hg had ruzie gehad met zgu heele familie en hg was in zgn kleino boot hierheen komen zeilen en had geen geld genoeg om terng te komen. Toen vroeg hg mg hem te ontmoeten en hem vgftig dollar te leenen, om voorraad in te slaan voor de terugreis". „En je hebt het hem gegeven Maar ook de stakers zitten niet stil. Een zestal stakende Rgnschippers dwong Vrgdagnacht de bemanning der voor Bonn ten anker liggende schepen, onder bedreiging met revol vers en knuppels, in de motorboot der stakers over te gaan en voeren daarna met hen naar Kenlen. Alle te Bonn liggende schepen zgn nn met politie agenten bezet. Toch begint de staking al te verloopen. In Hamburg namen eenige groote firma's 500 schippers aan. Ook is het aantal arbeidswilligen, door toevoer van buiten, toegenomen, zoodat het aantal schepen, dat daar door in de vaart gebracht kan worden, grooter is. Enkele groote firma's gingen met haar personeel een overeenkomst aan, zoodat daar de staking reeds werd opgeheven. De gevolgen der staking in de Lena-goudmijnen. Zooals wg reeds meldden, is door geheel Rusland een kreet van ver ontwaardiging opgegaan na het bloed bad, dat de Russissche troepen in het stakingsgebied van de Lena hebben aangericht, en hebben in tal van „Natuurljjk. Ik kon den armen jon gen toch geen honger laten lgden 1 Hg was ontzettend dankbaar". „Dat mocht ook wel zoo'n rakker", zei ik vinnig. „En wat verlangde hg nog meer Een paar zoenen Agnes legde haar handen in haar Bchoot en sloeg de oogen neer. „Hg wilde zgn dankbaarheid toonen". „En heeft hg dat gedaan vroeg ik, woest van jaloersebheid. „Niet op die manier. Mgn kassen zgn niet zoo goedkoop, als n schgnt te denken, dokter Forsyth". Weer keek ze mg snel van terzgde aan. Wat ze in mgn oogen las, moet haar hebben doen schrikken, want ze ging een eindje opzg. Maar haar oogen dansten. Plotseling liep ik op haar toe. „Jg, kleine engel 1" riep ik, „ik zou wel willen weten, of je al oud genoeg bent, dat ik je kan vertellen, hoe veel ik van je houd!" Zg bloosde sterk. „Natuurlgk wel!" Zg gaf een gilletje, sprong op en liep snol naar huis. Maar ik had de lasso in mgn hand. Ik sprong vooruit en slingerde de lus omhoog. Het was een worp, waarop al mgn vrienden uit Arizone trotsch zouden zgn geweest De lus viel netjes over haar hoofd en zakte neer, tot haar beide armen erin gevangen zaten. Ik trok het touw aan en haaide in. En Agnes was de mgne geworden. Einde.

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1912 | | pagina 1