N\ 66 1911. Zaterdag 3 Juni. 988te jaargang. Bij dit no. behoort een Bijvoegsel. FEUILLETON. GOESCHE De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond uitgezonderd op feestdagen. Prijs per kwartaal, in Goes 0,75, buiten Goes, franco 1,95. Afzonderlijke nommers 5 cent. Inzending van advertentiën op Maandag en Woensdag vóór a uren, op VRIJDAG vóór 12 uren. COURANT. De prijs der gewone advertentiën is van 1-5 regels 50 ct., elke regel meer lOct B® directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huweljjk- en doodsberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 110 regels h 1,— berekend. Bewijsnummers 5 cent. Telefoonnummer 22. Directeur A. F. A. van Setbss. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant". Hoofdredacteur mr. W. S. Kalma. 3PV Wegens het Pinksterfeest zal ons eerstvolgend nummer Woensdag a. s. verschijnen. J. FRANSEN VAN UE PUTTE, f Gisteravond half zeven is de heer J. Fransen van de Putte, lid van de firma J. Fransen van de Putte Zoon, Correspondent van de Ned. Bank, in den ouderdom van 60 jaar alhier overleden. Najaren van lijden, die noch zijn opgewekte levenslust, noch zyn belangstelling noch zijn werkkracht vermochten te breken, is hij in een zeer smarte lijk lijden heengegaan. Zijn dood is voor onze gemeente en vooral ook voor ons blad een zware slag. Want ondanks zijn steeds bedreigde gezondheid en zijn voortdurend lijden toonde de heer Fransen van de Putte met daden zijn levendige belangstelling in en zijn zorg voor de plaats zijner inwoning en voor het gemeenschapsleven. In tal van betrekkingen, openbare en an dere, was hfj tot het laatst toe werk zaam. Sinds Nov. 1902 was hij, na vele jaren regent geweest te zijn, voor zitter van het college van regenten der strafgevangenis alhier. Vanaf de invoering der Leerplichtwet in 1900 was hjj voorzitter van de com missie tot wering van schoolver zuim. Tot voor enkele maanden was hij voorzitter der sociëteit V. O. V., welke functie hij vele jaren bekleedde. Als ontvanger- griffier van de Schengepolder en van het Waterschap door de Sluis in de Piet was hij in polderzaken werkzaam. Voorts was hij voor zitter van het Fonds tot aanmoe diging en ondersteuning van den gewapenden dienst in Nederland, commissaris van verschillende bank instellingen, enz. En in al deze be trekkingen werd zijn raad en hulp op prijs gesteld. Maar vooral ook als mensch, wiens milde hand altijd open was en wiens woord altijd bereid was, om anderen te helpen en te steunen, zal hij in de gedachte nis zijner medeburgers blijven voort leven. En niet het minst ook in t IH: HVE -A- IR<- door MARYLLE MARKOVITCH. Naar bet Fransch. VOOR HET VADERLAND. Met de karabijD op scbonder en een z waren herdersstaf in de hand keerde Aly langzaam naar zijn dorp terug, een kudde geiten voor zioh uitdrijvend. Met gespannen oor en scherp in het rond ziende, volgde hy het smalle pad langs de berghelling, aan welker voet de onstuimige wa teren van den nog dicht bij zijn bron zijnden Kouban loeiend en bruisend voortschoten. De regens der laatste dagen hadden in bet glooiend terrein diepe voren uitgegraven en bet toch reeds zeer primitieve pad geheel on begaanbaar gemaazt door bet van afstand tot afstand met boomstam men en rotsblokken te versperren. Doch Aly's voet, even vast als die zKner geiten, overschreed werktuig lijk al deze hinderpalen. Half herder en half soldaat, gelijk onze gedachtenis. Wij vooral zullen hem missen, waar hij als president-commissaris sinds Augustus 1903 aan het hoofd van ons blad stond. Hij leefde voor en met de courant. Zijn belangstel lende raadgevingen, zijn hulpvaar digheid, ook waar he ii redactioneels aangelegenheden betrof, waren daar van telkens weer de treffende be wijzen. En wij, die het genoegen hadden herhaaldelijk met hem in nauwere aanraking te komen, zul len zijn herinnering blijven bewaren als die van een nobel, sympatiek mensch. wiens rechtvaardigheid en eerlijkheid onkreukbaar bleven. Al dreigde ook al zoo lang de slag, hij trof ons niettemin met smarte lijke pijnlijkheid. Wij zagen hem zoo noode heen gaan. Hij ruste na zijn moeilijk en lijdend leven in kalme vrede. P I X K a T IS It B Wanneer Pinksteren znlke mooie, zonnige dagen brengt als het schijnt te beloven, dan zal men binnen een paar dagen eerst recht de inenschen overal in de Christelijke wereld kun nen zien reizen en trekken in volge pakte spoortreinen en tot zinkens be laden booten. Want vooral voor ben, die over geen overvloed van vrijen tijd of langdurige vacanties beschik ken, zijn de Pinksterdagen de uit gaansdagen bij uitnemendheid, omdat bet van de algemeen erKendo Chris telijke feestdagen de eenige zijn, die in bet warme jaargetijde vallen. Aan de beteekenis van bet Pinksterfeest denkt slechts een kleine schare en aan de oorsprong van dat feest een zeker nog kleinere. Toch willen we nu de herinnering daaraan, zoo ze bestaat, met een enkel woord opfrisschen. Het Pinksterfeest, dat zijn naam heeft naar het Grieksche woord penty- kostos (vijftigste;, omdat het 50 dagen na Paschen gevierd werd en dan ook in bet Oude Testament bet feest der 7 weken beet, is een feest van Israë- lietiscben oorsprong. Het was bij de Joden aanvankelijk een dankfeest wegens den ingezamelden oogst. Maar zooals het met de meeste feesten ge gaan is, die oorspronkelijk verband bielden met natuurverschijnselen en 's menschen eenvoudige levensomstan digheden, is het ook met bet Pinkster feest gegaan. Het werd als 't ware ver geestelijkt en tot een gedachtenisfeest gemaakt in het godsdienstig leven. De Joodsehe rabbijnen verhieven bet tot een feest ter herinnering van de wet geving der Tien geboden op den berg Sinaï. De Christenen, die uit de Joden waren voortgekomen, bleven, als de andere Joodscüe feesten, ook het Pinksterfeest vieren, gaven er alleen een Christelijke kleur aau. Zoo werd al de Tscherkessen, die vooral bun krijgshaftigheid toonden in die vree- selijke jaren, toen geheet Kaukasië voor de heilige zaak der onafhanke lijkheid Btreed, droeg Aly dat vreemde Circassiscbe costuum, hetwelk op zoo treffende wijze met het tweevoudig karakter van dit ras in overeenstem ming is. Op zijn borst hing een zware, vol gepropte patroontasch, terwjjl een breede gordel, juist op de plaats, waar het korte, half geopend buis van rood fluweel eindigde, z®n lendenen omsloot. Een nauwsluitende broek, benevens eene fijne, spitBe, aan zijn zijde hangende ponjaard voltooiden deze vreemdsoortige, doch smaakvolle uitrusting. Aan den verren horizont begon de top van den Elbroes, die, gelijk een herder te midden zijner kudle, hoog boven de omringende bergen uitstak, zich reeds in duisternis te hullen, terwijl in de diepte der geheimzinnige wouden de geluiden van deu uag één voor één tot zwijgen kwaiu»n. De plechtige stilte van deze msjestueuse eenzaamheid werd nog slechts ver broken door het bruisen van den stroom en van tijd tot tjjd door het doffe geraas van naar heneden roliende steenen, die onder de hoeven der geiten van de berghelling losraakten. het Pinksterfeest het feest ter her innering aan de uitstorting van den Heiligeu Geest op de discipelen van Jezus, die volgens het bijbelverhaal in hoofdstuk II van de Handelingen der Apostelen op het Joodsehe Pink sterfeest zou hebben plaats gehad. Gp het Pinksterfeest, zoo staat er in dit 2de hoofdstuk der Handelingen, waren allen eendrachtelijk bijeen. „En er geschiedde haastigljjk uit den hemel een geluid, geljjkals van eenen geweldigen gedrevenen wind, en ver vulde het geheele huis, waar z® zaten. En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur en het zat op een iegelijk van hen. En z® werden vervuld met den Heiligen Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zooais de Geest hem gaf uit te spreken" Dien dag, zoo staat er verder, wer den tot hen toegedaan omtrent drie duizend zielen". Vandaar dat naast de herinnering aan de uitstorting van den Heiligen Geest ook de herinnering aan de stichting der eerste Christen gemeente op Pinksteren gevierd werd. Het schijnt echter, dat die viering in den beginne verre van algemeen was. Terwijl toch in het midden der 2de eeuw na Christus het Paasehfeest en in het midden der 4de eeuw het Kerstfeest tot de algemeene Christe lijke feestdagen begonnen te behooren, werd eerst in 805 op de kerkver gadering te Elvira in Spanje het Pink sterfeest als een kerkelijke feestdag vastgesteld. Aanvankelijk bepaalde het feest zioh tot één dag, maar in 1094 werd het krachtens een besluit van paus Drbanus H tot drie dagen verlengd. Voor de modern-godsdienstigen, die aan het bijbelverhaal in het Hand. II geen geloof meer hechten en het al leen beschouwen als een symbolische voorstelling van de herleving van Jezus' geest onder zyn volgelingen heeft het Pinksterfeest nog slechts beteekenis als herdenking van de stichting der eerste Christengemeente. Buitenland. De tijden veranderen en wjj ver anderen met hen, zegt een Latijnsch spreekwoord. l)e waarheid van dit woord wordt ook op eigenaardige wijze bevestigd in wat wij de laatste jaren in Zuid-Afrika hebben zien ge beuren, waaraan wjj, nu 31 Mei de verjaardag van de Unie van Zuid- Afrika was, op treffende wijze weer worden herinnerd. De Afrikaansche Boeren, die eens voor den Engelschman geen benaming slecht genoeg vonden en die hem tot het bitterste einde be- kampten, laten thans geen gelegenheid voorbijgaan, om hun gevoel van be wondering en vriendschap voor Enge land en van trouwe aanhankelijkheid aan het rijk op de treffendste wijze uit te spreken. Dat zjj niet blijven mokken, nn zjj het hebben moeten opgeven, is begrijpelijk. Maar is het daarom noodig telkens weer van Engeland's grootmoedigheid en van hnn eigen aanhankelijkheid te ge wagen Generaal Botha, die op 't oogenblik Weldra werd het reeds zóó donker, dat men den weg nauwelijks meer kon onderscheiden. Doch wat bekommerde de jonge herder zich daarom! Het gebergte was zijn voedster en zou hem niet verraden; het woud was zijn trouwe boezemvriend. In zijn kindsheid waren deze bosschen ge tuige geweest van zjjn spelen, als jongeling sliep h® gaarne in de koele schaduw van het groene bladerendak en het was aan ditzelfde woud, dat hy thans hulp en bescherming vroeg tegen de vreemde overweldigers. En voorzeker zou het hem deze bescher ming niet weigeren. Met zijn kuras van doornen zon het de barbaren uit het Noorden, die de vernietiging der Tscherkessisehe onafhankelijkheid droomden, terugdrijven. Het zou hen in zyn poelen en moerassen verstik ken, hen met zyn onontwarbaar net werk van lianen omstrengelen en alzoo zou deze vriend uit gelukkiger dagen thans als zyn weldoener en beschermer optreden. Dergelijke gedachten gingen onder het huiswaarts keereu door Aly s hooid en alsof h® uit elke schreede op den vaderlandschen bodem nieuwe krachten putte, voelde hy in zyn binnenste de vurige liefde voor zijn bergen jen voor de vrijheid steeds grooter en sterker worden. Plotseling als eerste minister van Zuid-Afrika te Londen is tot bijwoning van de ryksconferentie heeft, ter gelegenheid van den bovengenoemden gedenkdag aan een verslaggever van Reuter een boodschap meegegeven, waarin b® het Engelsohe volk nogmaals de ver zekering geeft, dat er in het Britsche R®k geen land is, waar de bevolking het ryk hartelijker is toegedaan dan Zuid-Afrika. De 31ste Mei, dag ook waarop in 1902 de vrede is gesloten, riep de de generaal de herinnering te binnen van „twee volken, beide sterk in de overtuiging van het recht van hnn eigen zaak en beide bereid om tot het bitterste einde voor die zaak te veebten." Of de Engelschen van het goede recht van de Boeren-zaak overtuigd waren, mag betwijfeld worden. Maar zy kunnen tevreden z®n. De Boeren ook Engeland had be loofd hun zelfbestuur te geven en was daardoor dus gebonden. Trouwens het was ook moeilyk te verwachten dat Engeland zyn overwon nen tegenstanders zou behandelen zooals de Sultan van Marokko dat doet. Deze blijkt, naar het schrij ven van En'gebche correspondenten te oordeelen, op geduchte wyze wraak te nemen onder de oproerige stammen. Vooral hebben zyn troepen huisge houden in het villadorp Lemta, in den omtrek van Fes. Tegen de helolte in, dat Lemta gespaard zou worden, z®n alle villa's verwoest en veie be woners dier villa'B gedood, o. a. ette- lyke Engelsche en Duitsehe bescher melingen. Vee en andere have wer den naar Fes meegevoerd. Nagenoeg tachtig vrouwen en meisjes uit Lemta werden te Fes openlijk als slavinnen verkocht. Moinier. de Fransche bevel hebber, verhinderde verdere wraak neming van den sultan. Ten behoeve van Lemta kwam zyn inmenging te laat. Het gebeurde, zoo schryven de correspondenten, maakt een zeer slech ten indruk en zal het wederkeeren van de rust in Marokko vertragen, want het bl®kt, dat de sultan de zelfde bloedgierige woesteling is gebleven, al is h® gedwongen geweest om den gehaten grootvizier El Glawi af te zetten. Men zou dit lezende, haast zeggen, dat het nog maar het beste zou zyn, wanneer Frankryk maar het protec toraat op zich nam, dat naar het zeg gen jvan sommige bladen de Sultan aan generaal Moinier zou hebben aangeboden. Van protectoraat gesproken, van het officieuze besehermheerspap, dat Rusland zioh weer over de Balkan volkeren schynt te willen aanmatigen en van den jongsten stap, waaruit dit blykt, heeft het tot nu toe niet veel pleizier beleefd. De verhouding tus- schen turkijk en Montenegro is er niet op verbeterd. Montenegro blijft zich tot den oorlog toerusten. En Rusland zelf heeft er ook weinig eer van gehad. Uit Petersburg wordt gemeld dat Frankryk de eenige mo- vaag en vlakkerig te midden der toenemende duisternis, kwam het aoul idorp) in het gezicht. Het was gebouwd op den Marouch, in het midden van een open, door een horst wering omgeven plateau, rechts door het woud en aan de -achterzijde door rotspartyen beschermd. Aan de eeni ge toegankelijke zyde had men een soort van muur opgericht, uit boom stammen en zware rotsblokken sa mengesteld. Achter deze uiterst pri mitieve omwalling (die echter in geval van nood het dorp in een byna onneembare vesting kon herscheppenl verhief zich een v®ftigtal hutten met muren van leem en daken van stroo en takkebossen. Aly overschreed de opening:, die toegang gaf tot het dorp, en richtte zich, de nauwe, kronkelende straatjes volgend, naar een rechthoekige open plaats in het middengedeelte. Hier verhief zich in de schaduw eener zware linde een groote hut, waarvan het dak boven al de omringende woningen uitstak. Uit eigen beweging Bpoedden de geiten zich derwaarts en Aly, heit volgende, liet zyn dieren binnen de omheining, voor hun nachtverblijf bestemd. Hierop opende hy de deur der wo ning, doch bleet eenige seconden. gendheid is geweest die Rusland gesteund heeft bij z®n stap te Ron- stantinopel. Als bondgenoot van Rus land was het voor Frankr®k uiteraard moeilyk anderB te handelen. Het geheele voorval wordt dan ook beschouwd als een geducht échec van de Russische diplomatiek. De Russische bladen maken bonne mine li mauvais jeu. Het Novoje Wremja is in zooverre over het antwoord van Turk®e tevreden als er uit blykt dat Turkye Montenegro niet tarten wil. Maar het blad vindt dat Turkye niet het recht had zich te beklagen over de gedragslyn van Montenegro. De BirBjewja Wedomosti sluit zich by de meening van het Novoje Wrenya aan. Het blad keert zich dan tegen de Oostenrykache pers, welke beweerd had, dat Ruslands stap te Konstanti- nopel slechts geschikt was om de Albaneezen in hun verzet te stijven. Te Weenen had men gehoopt dat Rusland zyn actie voor langen t®d in het verre Oosten zou vastleggen en men is thans verrast te zien dat Rus land in het nabije Oosten optreedt. Andere bladen w®zen op het gevaar voor een Balkan-oorlog en doen een beroep op alle Balkan-volken om zich tegen Turkye aaneen te sluiten. Of er aan dien oproep gehoor zal worden gegeven Bulgarye en Monte negro moeten er wel neiging voor voelen. Biunenland. Prins Hendrik's reis naar de eilanden. Donderdag is Prins Hendrik's reis langB de verschillende eilanden be gonnen tot inspectie van het reddings wezen. B® aankomst in den Helder was er een groote menigte op de been, die den Prins hartelijk toejuichte. Te Nieuwediep ontving de Prins den schipper van de reddingsboot Ry kers, die zoovele schipbreukelingen het leven heeft gered. Daarna vertrok de Prins naar Wieringen, waar hy te half 3 aankwam. En 's avonds ging het naar Texel. Wet tot bestrijding van de zedeloosheid. Op voorstel van den minister van justitie heeft de Koningin besloten de wet tot bestryding der zedeloosheid op Donderdag 15 Juni in werking te stellen. Alleen de bepaling van art. 6, betreffende het teweeg brengen of bevorderen van ontucht door derden, treedt 1 Jan. 1912 in werking. Militiewet. Indien voor een dienaangaande te verwachten voorstel, waarover men het bij de rechterzijde der Tweede Kamer reeds vrywel eens moet zyn, een meerderheid te vinden zal z®n, zal de openbare behandeling door de Kamer van het militiewet-ontwerp reeds tegen het einde van Juni aan vangen. Sta tea-Gener aal. TWEEDE KA MER. By de amendementen, die reeds op art. 6 waren voorgesteld, heeft de heer Lohman nog een 5de gevoegd, om nl. door het schelle lamplicht verrast, op den drempel staan. Hoewel dit huis aan den bek (dorpshoofd) toebehoorde, was het uiterst eenvoudig ingericht. Een tafel, enkele banken, eenige matten en huishoudelyke artikelen, benevens een groot aantal wapenen, vormden het ameublement. Een afscheiding van manshoogte verdeelde het vertrek in twee compartimenten, waarvan het eene klaarblykelyk voor de vrouwen bestemd was. Aan de ruwbewerkte tafel zaten drie mannen te praten en te drinken. Een van hen was een forsch ge bouwde grysaard met een sneeuw- witten baard, wiens kostuum geheel onder een wyden mantel verdween. De andere persoon, aan z®n zyde gezeten, was naar z®n uniform te oordeelen, een der luitenants van Schamyl. En wat den derden aangaat, z®n gelijkenis met Aly was zoo treffend, dat men hen reeds b® den eersten oogopslag als broeders herkende. B® het gerucht der opengaande deur had de gr®saard het hoofd opgericht. Zyt g® daar, Aly vroeg hy. Ja, vader, ik ben het- Ge komt laat genoeg. (IKmff 9

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1911 | | pagina 1