N.. 117 1908
Zaterdag 3 October,
95sle jaargang,
(iOESCHE
COURANT.
telefoonnummer 22. Directeur A. F. A. van Sethrs. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant". Hoofdredacteur W. Kerremans.
De iitg»7i dezer Courast geichiedt Maandag-, Woenidag- en Vrjdagavond,
uitgezonderd op feeztdagen.
Prfi per kwartaal, in Goe» f 0,75, buiten Goes, franco, f l„2S.
Afzonderlpke aommeri S oent.
Inzending wan advertentie» vóór 2 uren up den dog der
uitgave,
De prjj» der gewone advertentibn is van 3 -5 regels 50 cent, eiken regel meor 10 ct.
Bjj directe opgaaf van driemaal plar.tsing derzelfde advertentie wordt de prjji
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelgks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 110 regels k 1,berekend.
BewjjsnummersJ5 cent.
Bij dit no behoort een bijvoegsel.
Overdenkingen
IV.
Hartstocht.
't Woord hartstocht klinkt. meestal oa-
guustig, 't heeft een booze boteekems,
iets dat in strjjd is mot do gewenschte
regelmaat dordrngoD. Men krjjgt bjj bet
bezigen van dit woord een indruk van
oen verterende vlam, van een woestaard,
dien men niet de baas kan worden, van
zondige aanvechtingen, die ten slotte
uitlaaien in feilen brand.
't Is niet waar. Hartstocht is niet leeljjk,
nietÉ boos, niet zondig behoeft dat niet
to zijn althans. Er zjjn verkeerdheden,
die men abusievelijk gewoon s onder de
hartstochten in te deelon, maar dat is de
fout van wie dien naam onjuist bezigt.
Men zegt b.v. van een dronkaard, dat bg
een hartstocht beeft voor den drank, doch
dat is geen harstocht, 't is een onbe
dwongen verlangen naar alcohol, met den
hartstocht heeft zoo'n slavelijka ufwjjking
niets gemeen.
Ja, do hartstocht wjjkt af van het rus
tige geljj matige. Zjjn beeld is niet de
effen watervlakte, ongerimpeld wegvloei
end in het wjjd verschiet, maar do wild
opgolvonde zee, die woedend den duinvoofc
teistert ol' zich te pletter stort op de
rotsen.
Waaiscbjjnljjk dat als menschen in
consult genomen waren bg do schepping
er geweest zouden zijn, die gr-adviseerd
zouden hobben om de watermassa's steeds
rustig en zachtkons te laten voortkab
belen, zonder stormen die oceanen in
beroering brengen. Maar nu zjjo dio stor
men er, ze bulderen over de zee, de baren
worden ten hemel opgestooten en vallen
orullend neer in den afgrond, het zwerk
scheurt vaneen, bliksemflitsen schieten
er door, de donder knalt en rommelt.
Dat is storm, zoo is hartstocht. De
hart8tochtlooze rilt van zoo'n tooneol en
vliedt naar een hoekje, waar geen storm
looit, waar een vogeltje zingt en een thee
lichtje glanst en hg noemt zich gelukkig
dat hjj niet is gelijk deze. Hij moge de
kalmte van het onbewogen leven niet
verkregen door een persoonljjk streven
naar evenwicht, maar alleen het uitvloei
sel van zjjn natuur beschouwen als
een benijdenswaardige gave, 't geeftjbem
niet het recht anderen, die niet van het
zelfde maaksel zjjn, als minderwaardigen
te veroordeelen.
De hartstocht gaat geheel op in de
macht, die hem te voorschjjn riep, bg
geelt zich zonder oenige terughouding.
Hg vindt om zich uit te spreken, klan
ken, die Ie voren niet geboord zjjn, hjj
inspireert den dichter zjjn schoonste
zangeD, die bruisend klinken in de zielen
berooiende accoorder, hg geeft grootsche
breedo gedachten in, bij doet het oog
fonkoleu, de vuisten balleD, de stem
uitzetten. Maar dit alles is slechts de
afspiegeling, hjj zelf, de hartstocht, is
de macht, die onder de bezieling van
59 FEÜ1LLB1 G!<
Dr. XAVIER.
Naar het Engelsch van
MAX PEMBEftTON.
Either luisterde verbaasd.
Van uit haar raam zag ze neer op het
plein voor het stadhuis en op de men-
schenmenigte, die zich daar al verzameld
had en zjj verbaasde er zich over dat
haar nieuwsgierigheid haar aaar niet heen
gedreven had. Ofschoon het tooneel vrjj
ver vorwijderd was, ontging haar geen
enkel onderdeel. Elk venster, elk dak, elke
boom, muur on fontein droeg het zjjne
bjj tot dien machtigen aanblik, die zoo
schilderachtig was en uit zulke hetero
gene deelen bestond. De kleurschakeering
was een zuideljjk ras waardig. Vlaggetjes,
banieren en kleurige doeken versierden
de witte steenen der hoogste gebouweD.
De trap van het stadhuis schitterde in
al de kleuren van den regenboog waar
tegen de vuurroode toga's der rechters
en de witte uniformen der garde een
schril contrast vormden. De menigte zelf
zwiepte heen en weer als een veld van
menscheljjke korenhalmen. Korte, doch
heftige opstootjes gaven uiting aan de
latente hartstochten der verschillende
partgen.
Politie-agenten waren overal te zieü,
vleiend en dreigend, het volk terug
duwend mot het plat van hun sabels.
En allen schenen te wachten op een
figuur, die nog aan het geheel ontbrak.
Esther wist, dat zjj op baar echtgenojt
wachtten. Er was niet bjjzonder veel
een onweerstaanbaren drang tot forscho
daden wokt.
Allo daden, ook de schoonste, ver-
hevenste en zuiverste, die boven hot
middelmatige uitsteken, zjjn onder den
drang van een hartstocht geschied- Onzo
prachtige kamp tegen de Spanjaarden
ontstond uit den hartstocht voor de vrjj-
heid, uitvindingen en ontdekkingen uit
den hartstocht naar weten. Hoe treurig
zou 't er in onze wereld uitzien zonder
deze krachtige en onmisbare drijfveeren.
Wonderljjk fijn gedacht, logisch,
mathematisch juist beredeneerd is Spi
noza's leer der hartstochten.
In 't kort, zeer in 't korf, komt deze
hierop neer. Ieder mensch heeft in zich
de zucht om te bljjven bestaan, uit die
begeerte om te bljjven leven volgt nood
wendig, dat hjj afweert, wat zjjn bestaan
bedreigt en naar zich toe haalt, wat zjjn
bestaan verhoogt. Het eerste geeft hem
suiait, het tweede vreugde. Zoo volgen
uit het beginsel dat bjj wil I lgvcn leven
twee hartstochten smart en vreugde.
Wat den mensch vreugde geefr heeft hjj
lief, wat hem leed doet haat hij. Alzoo
weder twee hartstochten: lieldo en haat.
Vreugde over iets, dut in do toekomst
ons beslaan verhoogen kan noemen we
hoop smart over iets dat in de toekomst
ons bestaan bedreigen kan noemen wjj
vrees. Wjj willen, dat, wie wjj liefhebben,
ook door anderen bemind worden, wie
wjj haten wenschen we ook door anderen
gehaat te zien en zoo ontstaat een nienwo
categorie van hartstochten.
Punt nu punt en lijn na Ijjn gaat
Spinoza verder, 't oen afleidend van 't
ander en alles passend en nauwkeurig als
een meetkundig figuur, do goede en de
booze hartstochten innig samenhangend
met het groote beginsel, het vorlaDgcn
te bljjven bestaan.
Kunnen wo een hartstocht vormjjden
Goethe, die het weten kca, had er niet
veel vertrouwen in. Ga naar het strand,
zei hjj, en beveel den vloed terug to
keeren. Evenzoo kunt gjj tegen den hart
stocht zeggen ga heen maar met
hetzelfde resultaat.
't Was dezelfde, groote geleerde, denker
en dichter, die den hartstocht noemde: een
koorts, die moet uitwerken. Tood Augus-
tinus een ongeoorloofde betrekking had
aangeknoopt, bad hg >0 God, geef mg
reinheid, maar.... nu nog niet". Waarom
vroeg hij dat Omdat 't van ons zetten
van een hartstocht moeilijk en verdrietig
is en we zien daar tegen op.
Nu komt Spinoza en zegtom een
hartstocht meester te worden moeten wjj
ons zelf zien handelen in den hartstocht.
Als we dat kunnen zullen we een afkeer
krggen van den hartstocht. Maar zooals
overal in de woreld, bestaat er bjj den
mensch ook een haat tegen het ledige.
De hartstocht is weg, maar er bljjft een
leege plek in oaze ziel. Dat is gevaarljjk
ook. Zet daarom voor don verjaagden een
edeler hartstocht in de plaats. Vervang een
boozen harlstocht door een goeden.
De stoommachine heeft een regulateur,
die belet, dat do gestadig werkende drjjf-
gezond verstand voor noodig om te be
grijpen, dat zjj juist in die kamer was
opgesloten om getuige te zjjn van Arthur's
vernedering. Zoo'n laffe handelwjjze wekte
haar rechtmatigen toorn op. Zjj besloot
in het geheel niet te buigen voor ver
volgingen of voor bedreigingen, keerde
het venster den rug toe, ging aan de tafel
zitten, dronk haar koffie, at het zure
brood en deed haar best om het onheil
spellend geschreeuw niet te hooren.
De klok van de kathedraal sloeg elf
uur, voordat zjj klaar was met haar kort
maal. Da eenige troost, dien zjj had, be
stond daarin, dat hare kwelling maar
van korten duur kon zjjn. Voor haar
geestesoog doemde alles heel duideljjk
op het scherp verlichte plein, de schit
terende uniformen, de vuurroode toga's,
de ernstige gezichten, één man tegen een
heel volk, geheel alleen Haar trouw aan
haar idealen zei haar, dat de gevangene
het dapper zou dragon, dat hjj leugens
met verontwaardiging, intriges met on
verschilligheid zon beantwoorden. Als
een storm van applaus van het binnen
plein de een of andere gewichtige ge
beurtenis aankondigde, vergat zjj haar
besluit en vloog naar het raam, denkende
dat het bjjna afgeloopon was, maar het
tooneel was nog onveranderd, de menigte
zoo mogeljjk nrg dichter opeengepakt,
de zonneschjjn nog heller. Het geschreeuw
stierf even vlug weg als het opgekomen
was. De menschen wachtten geduldig.
Zjj keerde terug naar het vuur, stookte
het wat op en zette er haar Btoel vlak
voor. Het was alsof het eeuwen duurde
voordat de vrooljjke soldaat terugkwam,
geheel vervuld van de geschiodenis van,
don dag. Zjj ondervroeg hem gretig
kracht een imm6r versnellende beweging
doet ontstaan, die woldra alles op hoi
zou ja^en. Zoo is het ook met de stuw
kracht die men hartstocht noemt. Indien
zjj niet eenigormato wordt ingehouden
en geleid, voert zjj tot overspaLning en
tof orgor, zonder lat het doel bereikt
wordt. Voor den hartstocht hebben wij
ook oen regulateur, de rede, hot verstand.
Aan de rede is opgedragen do controle
van al onze levensverrichtingen, ook van
die bet meost geneigd zjjn aan haar toe
zicht te ontsnappen. Zij beheerscht den
wil en voert dien in goede banen, zjj
geeft richting aan don hartstocht en
breidelt zjjn al te h"ftige uitingen. Zij
slaat de armen om do trillondo gestuite
van den reus en dwingt bem zich te
matigen, zich niet to laten voeren buiten
den kring der zelfbewuste handelingen.
Hartstocht en rede aan elkaar gepaard,
zjj kunnen het loven hooge waardo geven.
Buitenland..
Een uittartende holding.
Eenmaal geheel onafhankelijk to zijn,
gelijkwaardig met do andore staten, dit
is de droom, die Bulgarije al vele jaren
koestert en als men op het oogen blik
een verklaring zou trachten te vinden
voor de uifclartende houding, die de
vazals'aat Bulgarjje aanneemt tegen den
suzereii, den Turkschou sultaD, dan zou
uien waarschijnlijk dien onaf bankelijk-
beidsdroom niet voorbij kunnen zien.
Practisch heeft de suzsreinitoit van
Turkjjo over den staat, die door vorst
Ferdinand geregeerd wordt, niets te
beduiden, maar onaangenaam stemt het
den Bulgaren toch zoo nu on dan weder
herinnord te worden aan hun afhan
kelijke positie.
Met nieuwe kracht is het verlangen
naar algeheele onaxhankeljjkheid weder
ontwaakt toen onlangs bg een Turksch
officieel diner, waar do consuls vau alle
Btaten aanzaten, de consul van Bulgarjje
niet werd genoodigd, als zjjnde niet de
vertegenwoordiger van een zelfstandig
land. Eenige vergoeding voor deze
smaad, zooals de Bulgaren het voor
bijgaan van hun consul boschouwden,
vonden ze in de ontvangst van hun vorst
te Boedapesth, waar deze behandeld werd
met de eerbewjjzen, toekomonde aan het
hoofd van een onafhankeljjken staat.
Op het oogonblik heeft het er allen
sehjjn van, dat do regeering te Sofia er
niet tegen op ziet desnoods een gewapend
conflict met Turkije uit te lokkon, een
conflict, waarvan het oind zou moeten
zjjn de onaf hankelgkheidsvorklaring,
wnarop het Bulgaarsche volk al zoo lang
heeft gewacht. Mocht hot zoo ver kotneD,
dan zal ongetwijfeld vorst Ferdinand ook
eindeljjk den zoo lang en zoo hevig begeer
den koningstitel verwerven.
Zal het echter tot een oorlog komen
Een Turksch staatsman verklaarde nog
slechts enkele dagen geledon, dat dit
niet gebeuren 2al, doch niot ieder deelt
dat vertrouwen. In elk geval is de houding
zonder aan hare positie te denken en
alleen verlangende om alles te weten.
Hg antwoordde even gaarne, want hij
was trotsch op zjjn aan kennis ontleend
gezag.
Hjj zei, dat de prins er zich prachtig
doorsloeg. Zjjn uiterljjk viel zoor inden
smaak van de menigte op straat. De
priesters waren op zjjn hand, maar de
burgerjj was tegen hem. Zjjne rechters
kregen hunne orders van don hertog van
Montalvan en waren dus n.et te ver
trouwen. De antwoorden van den prins
hadden hen zeer in verlegenheid ge
bracht.
Zjj beschuldigden hem van het aan
nemen van geld van de Fransche re-
georing en van samenzweren met do
Carlisten. Maar zjj rokenden voorname
lijk op de beschuldiging van verraad. Zjj
zeiden, dat hjj Gadi aan Frankrjjk ver-
kochc had in ruil voor een commando
in het Fransche leger en van oen vorste-
ljjk inkomen.
De oerljjke jonge man bad genoog tact
om niet over de moer persoonlijke be
schuldiging te spreken. Hg vertelde haar
niet dat het. hooren vau baar naam bot
volk razend van woede had gemaakt en
dot men *over haar sprak als over iemand
die door de Fransche regoering betaald
word, als over »een bekend avonturierster
die den prins in Engeland in hare netten
verstrikt had
Daar hjj een fatsoenlijke jongen was,
hield hg daarover zijn mond. Waarom
zou hg baar verdriet doen Hij ge
loofde dat zjj al genoog zou moeten
Ijjden.
»Mooder Guanarez is in de keuken",
zei hjj. »Ik boloof u iets lekkers voor
van den vazalstaat verregaand uittartend.
Van teruggave vnn den in beslag genomen
Orient-spoorweg, voo? zoover die op Bul-
gaarsch grondgebied loopt, schijnt geen
sprake te zjjn. Aan de vertoogen van
Turkjjo, Oostenrijk en Duitschlacd stoort
do regoering te Sofia zich niet en hot oenig
antwoord op do desbetreffende nota's is
een besliste weigering om toe te geven
aan den gestelden eisch.
Mag men de medodeelingen van een
kenner van het Bulgaarsche land en volk
geloovec, dan zou men te Sofia werkelijk
opzetteljjk op een oorlog met den suze-
reinen staat aansturen. Reeds jarenlang
zou Bulgarge zich op dien oorlog hebben
voorbereid en zooveel hebben besteed aan
zjjn leger, dat nog langer doorgaan
met deze toebereidselen noodwendig zou
moeten leiden tot een staatsbankroet. Om
dit te vormjjden zou Bulgarije vast be
sloten zijn nu den grooten slag te slaan.
In hoeverre dit juist is, valt natuur-
ljjk niet te controleeren. Men moet
niet uit het oog verliezen, dat er
steeds beursspeculanten zjjn, die er onder
doze omstandigheden belang bjj hebben
den toestand zoo donker mogelijk te
schetsen en bovendien kan men zich
troosten met de wetenschap, dat ook een
vijftal jaren geleden oen oorlog tusschen
beide staten in do naaste toekomst on
vermijdelijk leek, zonder dat nochtans de
vrede verstoord is geworden.
Is op het Balkan-schiereiland de toe
komst dus min of meer dreigend, tus
schen Frankrjjk en Duitschland is ook
alles nog niet in het reine gebracht.
Hit ernstige incident
te Casablanca houdt do gemoederen in
beroering. De toon der voornaamste
Fransche bladen is echter zeer waardig
en is vrjj van het gowetenloozo drjjven
naar een verscherping van het conflict,
dat in den tijd van do gespaunen verhou
ding tusschen Duitschland en Engeland
den toon van vele groote Engelsche bla
den kenmerkte.
De bevelhebber der Fransche troepen
in Marokko, generaal d'Amade, heeft ge
weigerd de deserteurs, die door de gen
darmen met geweld werden gearresteerd,
in vrjjheid te stelleD, wat erop wijst, dat
deze opperofficier overtuigd is van het
goed recht der Franscl en.
Trouwens, do bewering van oen Duit-
8chen consul, dat hg gerechtigd was den
deserteurs hulp te verleenen, omdat het
landgenooten waren, gaat niet geheel op,
daar zich onder de deserteurs ook drie
n:et-Duitschors bevonden.
De vraag of de consul billjjk handelde,
door Duitschers, die uit het Fransche
leger deserteerden, bjj te staan, is na
tuurlijk een zuiver juridische.
Een kwestie, die hiermede ten nauwste
samenhangt, is juist voor enkele dogen
behandeld door het congres voor inter
nationaal recht, dat nu to Floience bjjeen
is. Daar kwam ter sprako de juridische
toestand, waarin vreemdelingen in dienst
van oorlogvoerenden verkeeren.
Na een nu en dan heftig debat werd
beslist, dat militaire en burgerljjke vreem-
uw ontbijt. De wjjn in den kelder hier
is even oud als die van den bisschop.
We zullen op de gezondheid van den
prins drinken hg zal hier wel de
baas zjjn, wees daar maar zeker van
Hjj heeft een tong in zjjn mond en weet
hem te gebruiken".
Esther was hem dankbaar voor zjjno
toewjjding, ofschoon zjj zijn goed ver
trouwen niet doelde. Toen hij haar een
uitstekend ontbjjt bracht, trachtto ze er
smakeljjk van te eten maar het ging niet
van harte. De lange uren van dien on-
dragelijken dag verstreken langzaam. Zjj
dacht dat er nooit een einde aan zou
komen.
Het Hof sprak zjjn vonnis om vjjf uur
in den middag uit en vjjf minuten daarna
drong er een donderend geraas tot de
oenzame gevangene door.
Esther nam die triomfantelijke vreug
dekreten eerst als de bode der vrijspraak
op, stond met een kloppend hart op, liep
naar het venster en keek nog eens naar
het rumoerige tooneeltje op straat. Het
was nu heelemaal donker en in al de
winkels op het plein brandde licht. Reus
achtige booglampen wierpen hun bleek
echjjnsel op de heen en weer zwiepende
menigte en van uit het Stadhuis drong
een onafgebroken stroom van soldaten en-
burgers cn toeschouwers vau het rechts
geding naar buiten. Op alle hoeken, in
allo portalen en zelfs voor de ramen der
huizen stonden do mannen mot elkaar
te praten en over het groote nieuws te
redetwisten, terwjjl de soldaten hun paar
den door de menigte heendreven en do
menschen naar huis joegen.
Hartstocht beheerschte het tooneel,
oischte zelfs doodon, maar niemand sprak
delingen, die volgens hun nationaliteit
tot geen der oorlogvoerenden behooron,
doch die zich verbonden hebben eon der
oorlogvoerenden te dienen, beschouwd
mooten worden, voor zoover do toepassing
der krjjgswetten betreft, als tojï behooron
tot de nationaliteit van het land, ia welks
dienst zjj zjjn.
Als Duitschland zich bjj deze beslissing
neerlegt, dan bljjft echter altjjd nog do
vraag of Frankrijk in Marokko moet
worden beschouwd als een oorlog7oeroudo
mogendheid.
Binnenland.
Nederland en Venezuela»
De Kólmsche Zeitunq verneemt uit Wil
lemstad
»Naar verluidt, heeft president Gastro
geweigerd, van den Duitecheu gezant do
tweede nota van Nederland over het;
voorgevallene in ontvangst te nemen,
daar die gezant slechts in hot algemeen
do belangen van Nedorland kan beharti
gen. De nota moet door een bjjzondoron
Nedorlanschen afgezant overgelegd wor
den".
Indien dit bericht juist mocht bljjkon,
zou het wol bjjna onmogeljjk worden mot
president Gastio langs minnelijken weg
tot een schikking te komen. De dwaas
heid van den eisch springt in het oog.
President Castro, die niet alleen den hoer
Do Reus uitzette, maar al onze consuls
het exequatur ontnam, die dus op dit
oogenblik geen vertegenwoordiger van
Nederland in zjjn land duldt, zou nu
verlangen dat een Nederlardsch zaakge
lastigde tot hem kwam, op gevaar af, dat
ook deze uit het land werd gezet 1 Zoo
lang de betrekkingen niet officieel woor
aaDgekDoopt zjjn, waartoe in het volkon-
rechteljjk verkeer van do wolwillende
diensten van een vertegenwoordiger van
een ander land gebruik pleegt te worden
gemaakt, kan geen vertegenwoordiger van
ons land zich naar Venezuela begeven.
Tenzij oen andere mogendheid alsnog
haar vriendschappelijke tusschenkomst
aanbiedt, en beide partijon geneigd zjjn
daarvan gebruik te maken, sehjjnt oen
minnelijke oplossing van het geschil,
meent het Bbld., niet wel meer mogeljjk.
Holland-België Men mel^t, dat do
tweede bjjeenkomst der Hoüsrdpeb-Bol-
gische commissie zal p'aats hebben Ie
's Gravenhage in den loop van Jo a. s.
maand November rij zal worden vooraf
gegaan door voorlotpige samenkomsten
op 12 en 26 October te houdtn in de
lokalen van de Eerste Kamer on hot
Ministerie van Waterstaat. Als onder
werpen van bespreking zjjn o. o. voor
bereid verlaging van het posttariefbe
scherming van intellectueele werken en
de wodorzijdsche uitvoering van vonnissen.
Kamervacature Ommen. Naar do
Zwolsche Ct. met zekerheid verneemt,
heeft de heer 1b. de Meester, oud-minis
ter van financiën, de hem vanwogo do
liberale partjj aangeboden enndidatuur
voor bet lidmaatschap der Tweede Kamer
in het kiesdistrict Ommen, aangenomen.
dat woord uit, dat zoo veel beteekendo
voor de gestalte, die voor het raam stond.
Ofschoon zjj haar brandendo oogen dicht
tegen de beslagen vensterruiten drukto
en aandachtig luisterde Daar ai die stom-
moD, bleef de kwelling van den twijfel
toch bestaan. Was Arthur schuldig of
onschuldig, een vrij man of een gevan
gene, was hjj veroordeeld of werd hjj
toegejuicht? IJdele bo*p Want tegen
elke honderd stemmen, die zijn naam
uitriepen, waren er vjjf honderd die den
hertog van Montalvan toejuichten en hom
verzochten zich te vertoonen. Het eeno
lijtuig voor, het andere na, reed in galop
door do gedunde menschenmenigto, maar
in geen van hen zat een gezicht, waarop
zjj de geschiedenis kon lezon, en dus
drong langzamerhand de vreesolijke ge
dachte tot haar door »bjj is vorcordeuld,
Arthur is veroordeeld!" Van dat oogon
blik af aan wilde zjj niets meor zien,
viel zjj op haar knieën en bad voor het
leven van haar geliefde.
Uren lang bleef haar houding onver-
andord, zjj was zich zelve niet bewust
van tjjd of plaats en dacht niet aan zich
zelf. Haar opgewonden verbeelding too-
verde haar de afschuweljjke gebeurtenis
sen van dien dag weer voor oogen, en zjj
zag het stampvolle plein, de harde ge
zichten der rechters en de gestalte vnn
haar geliefde voor zich. Ze hoorde zjjn
welluidende stem, het eentonige praten
en het vonnis»hjj is schuldig en dan
verhief zjj haar gebed op nieuw on zei
tot zich zelf: »dwaasheid, hjj ig vrjj, hjj
z?l naar mg toekomen".
(Wordt vervolgd.)