lN°. 55 1907
Donderdag 9 Mei
94s'" jaargang.
33 FEUILLETON..
GOESCHE
Oe uitgav dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prjjs per kwartaal, in Goes 0,75, buiten Goes, franco, f
Afzonderljjke nommeiui S cent,.
In** aiding wan adwea^eaitiSira wé©*» ffi «ceüi op dsns cSa^ jgri?
uitqavc*
COIHWT.
Op prflK der gewone advertentiön is van 1-5 regels 50 cent, alken regel moer 10 ct.
"ij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzolfde advertentie wordt de prjj»
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, hnwelpks- en doodberichten en do daarop betrekking bobbende
dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend.
Bowijsnnmmers|5 cent.
relefoonnniiimer 22.
Uitgave van de Naainl. Vennootschap „Goesche Courant". Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens.
De Staten-Verkiezingen
v.
Stilstand in de Wetgeving.
Een der ellenden van de roekeloos
door de clericalen in de Eerste
Kamer te voorschijn geroepen mi-
nisterieele crisis, is de algeheele
stilstand gedurende zooveel weken
van parlementairen arbeid geweest.
De omgang van de vertegenwoor
diging met ministers, die hun ont
slag hobben ingediend, schijnt nu
eenmaal niet te kunnen worden
gedoogd en zoo zag de Tweede
lKamer, nadat zij nauwelijks de
Kerstvacantie achter den rug had,
zich genoodzaakt hare werkzaam
heden te schorsen.
Dat ontbrak er nog maar aan, nu
de achterstand op wetgevend gebied
reeds zoo zorgelijk groot is.
Eene Kamer, die, als zij werkt,
reeds zoo onrustbarend traag vooruit
komt, gedurende den besten tijd
van het parlementaire jaar tot niets
doen veroordeeld
Zoo mag men, zelfs indien de
crisis uit andere hoofde ten slotte
geen blijvende nadeelige gevolgen
achterlaat, nu reeds stellig als haar
niet meer ongedaan te maken kwaad
boeken, dat zij aanzienlijke ver
traging in den gang van den wet-
gevenden arbeid heeft gebracht, en
het op haar geweten heeft, dat dit
parlementair zittingsjaar aan vruch
ten zooveel minder rijk zal zijn,
dan het geval had kunnen worden,
zoo de clericalen niet te kwader
ure een spaak in het wiel hadden
gestoken.
Waar blijft nu het Arbeidscon
tract, roept men.
Ja, kiezers, dat is ook al een der
gevolgen van de onbesuisde daad
der clericalen. En hoezeer zij zelf
inzien, dat dit hun schade zal be
rokkenen bij de stembus, bewijst
wel, dat dr. Kuyper nog onlangs
waarschuwde, dat het ergste, wat
de rechterzijde kon overkomen, zou
zijn de verwerping van het Ar
beidscontract door haar toedoen,
zoodat men in Juni zonder Arbeids
contract voor de kiezers zoude moe
ten komen.
„Welnu, dat ergste is gebeurd,"
zooals Het Vad. zei. Het Arbeids
contract is er nog niet en de cle-
ricale sprekers zullen zich in aar
dige bochten moeten wringen, om
den kiezers wjjs te maken dat dit
niet de schuld is der Eerste Kamer,
die den loop der zaken heeft geremd.
En bovendien, al had men nog
aan de behandeling kunnen toe
komen, het Voorloopig Verslag van
De geheimzinnige Verdwijning.
(Naar het Engelsch van Guy Thome).
•Het is zoo vriendelijk en goed van
ja, Marjori», om met mgn plannen in
genomen te zjjn. Niets is mg meer waard
dan dat. Ik ga nu een half unrtje met
Donald Megbie praten. Het komt mjj het,
beste voor, het publiek nu eenigszins in
to liohten. Dat zal het beste gaan door
de spreektrompet van Megbie. Hjj is
nooit onbescheiden en begrijpt iemand.
Maar mag ik daarna het genoegen heb
ben met je te soupeeren Weiger mii
dat alsjeblieft niet I Het zon zoo'n mooi
einde maken aan dezen sohoonen dag,
niet waar I"
»Het zou heel onaardig van mjj zijn
je vanavond iets te weigeren, William",
antwoordde zjj op trenrigen toon, maar
met groots trots op hem in haar stem.
Heb je niet van alles voor mij gedaan
Jjj hebt gedaan, wat geen ander levend
wezen gedaan zou hebben. Ik zal hee!
blij en trots zgn, als je mjj hier wilt
komen halen, nadat het gesprek met Mr.
Megbie is afgeloopen".
GonldoBbrough ging met don journaliEt
heen. Vgf minuten later vertelde iedereen,
bg Lord Malvin tegenwoordig, datMir-
jori# Poole weer verloofd was met Sir
William Gonldesbrongh.
Marjorie zat de beide mannen na te
kjjkan, terwjjl zg wegliepen.
de leden der Eerste Kamer toont
duidelijk genoeg aan wat de cleri
calen in dit opzicht in het schild
voeren. Van dat heele contract zal
dan ook vermoedelijk niets terecht
komen, als de Eerste Kamer blijft
saamgesteld zooals zij thans is.
Het is duidelijk gebleken, bij het
oplossen der crisis, dat de rechter
zijde niet bij machte is te regeeren
moet nu de wetgevende arbeid
lieelemaal onmogelijk worden ge
maakt, door de Eerste Kamer te
laten zooais zij is
Wij hebben thans een Kabinet,
dat bestaat uit werkzame, kundige
mannen, geen drijvers op eenig ge
bied maakt gij, kiezers, hun het
regeeren mogelijk, door bij de a.s-
verkiezingen uw stem uit te bren
gen op de vrijzinnige candidaten.
Geeft hun ruggesteun geeft hun
de versterking, die zij in hunne
gelederen noodig hebben. Deze mi
nisters hebben hunne portefeuilles
weer aanvaard, niet zonder terzijde
stelling vau persoonlijke wenschen.
Het landsbelang heeft bij hen het
zwaarste gewogen. Toont, dat gij
zulks weet te waardeeren en brengt
hun nwe hulde, door middel van
het stembiljet.
Consignatiekas.
Onder de wetsontwerpen, die de
Tweede Kamer vermoedelijk binnen kort
onder de oogen zal bebben te zien, be
hoort het consignatie-ontwerp, dat beter
wetsontwerp op de consignatiekas ware
genoemd, gelijk «enkele leden" hebben
opgemerkt.
Wat is een consignatiekas
Een kas van den Staat, waarin deze
geld bewaart, dat ter bowariDg is ge ge
ven of dat aan niemand, of aan onbeken
den, of aan nalatigen, of aan een reeks
nog niet nauwkeurig bekende menschen
behoort.
Gewoonljjk is er niet meer dan ongeveer
een millioen in die kas, doch nu heelt
o. a. het cadeau van den heer Carnegie
(voor het Vredespaleis) haar doen aan
zwellen tot bijna vgf millioen.
En aangezien niets, dan een heel oude
wet, van 1805, die nog maar gedeeltelijk
wordt nageleefd, de behandeling van
deze kas regelt, wordt het hoog tgd, dal
er eens een nieuwe regeling komt.
Een keer of zes, zeven is reeds ge
probeerd zulk een nieuwe regeling to
maken, doch steeds zonder succes.
Ditmaal echter staat de kans goed voor
het wetje, dat in 1906 is ingediend en
waarover het voorloopig verslag reeds
is verschenen.
Haar hart was vol van trots en verdriet.
Zij verheugde er zich op, dat dit alles het
deel was van den ridderlijken gentleman,
die haar verloofde en bijna haar echtgenoot
was geworden. Zij genoot intens van zijnen
steeds aangroeienden triomf. Hjj was zoo
goed voor haar geweestVan den beginDe
af bad hg zich nobel tegenover haar ge
dragen. Als zjj hem maar had kunnen
liefhebben, hoe gelukkig zou zjj dan heb
ben kunnen worden als gezelschap van
zulk een man! Zij was niet materialistisch,
maar toch wist zij wat aardsche goederen
voor haar beteekenden.
Zij bedacht alle voordeelen, alle kleine
genoegens, die voor de vrouw van dezen
grooten man waren weggelegd. Do liefde
van een machtige en boven allen uitste
kende ziel, het gevoel van een hoog in tel -
lectueelen omgang met den grootsten
geleerde van zgn tgd, het verwarmende
van een verheven en ridderlijke liefde
dat alles zou zgn weggelegd voor 't meisje,
dat Sir William beminde en trouwde.
Zg vroeg zich half verbaasd af, of zoo'n
liefde dan geheel onbeloond zou bljjven.
Mocht dat wel Had men als meisje
wel een redeljjk excuus om iemand als
William Gouldesbrough ongelukkig te
maken
Gerald Rathbone was als van de aarde
weggevaagd. De grootste zorg, het meest
actieve onderzoek had niet het minste
licht, geworpen op zjjne verdwijning.
Gerald had als persoon opgehouden
te bestaan. Hij leefde alleen als eene
herinnering in haar hart, eene dierbare
herinnering, maar van deze aarde was
Volgens dat ontwerp zullen do sommen
der consignatiekas in de schatkist wor
den gestort, doch een afzonderlijk fonds
vormen, waarvoor de Staat geheel aan
sprakelijk is. Van enkele gelden wordt
2 i/s rente gedurende hoogstens 30 jaar
betaald. Verjaring, oio de vordering op
do kas vernietigt, kent de wet niet.
Uit bet voorloopig verslag bljjkt, dot
velen instemden met deze regeling der
stof, ook al waren er leden, die de con
signatiekas als geheel zelfstandig fonds,
commercieel beheerd, wilden inrichten.
Practisch zoo moeten zjj echter er
kennen zouden de voordeelen van een
zoodanige inrichting niet groot zgn.
Er werd aangedrongen op een Hol-
landsehea naam voor dit fonds (bewaar -
kas) en op vermindering van de forma
liteiten.
«Sommige leden" wilden de kas voor
iedere «geldbewarlng" openstellen. Over
de rente was men het niet eens. De een
wilde geen rente vergoeden, omdat de
consignatie alléén is in het belang der
betrokken partgen en de Staat de weder-
uitkeering onvoorwaardelijk waarborgt,
de ander wilde wel rente, onkelen
zelfs hoogere rente dan 2 Va omdat
de Staat van deze sommen zelf profiteert
een derde wilde in meerdere gevallen
rente uitkeeren en wees er op, dut deze
wet voor Carnegie's schenking niet de
betaling van rente zou toelaten.
Ook over de uitsluiting van verjaring
was men hot niet oens. De een wilde
hier maar eens even van zoo'n bolangrjjk
rechtsinstituut afwijken en vreesde van
die afwjjking slechte gevolgen, de ander
vond, dat de Staat, die toch al van deze
kas profiteert, nu niet nog vorder mocht
gaan, door de gelden na 30 jaar te an-
nexeeren.
De heeren zullen het echter straks bij
de behandeling in de Kamer wel eens
zien te worden.
Buitenland.
Twee stroomingen.
Lang heeft hij getwijfeld, de besluite-
looze Czaar, doch nu lijkt hot of hjj het
eindelgk met zichzelf eens is.
En moeieljjk was het geval wel voor
een zwak man.
Aan de eene zijde stond de groote,
niets ontzieudo revolutionaire partjj, di<»
in zich gevoelde de macht der nieuwe
gedachte 6n die geen geweld en ver
drukking vreesdeaan de andere zjjde
stond de oude reactionnaire partij, die
evenals de revolutionairen haar toevlucht
nam tot do onwettigste middelen om den
tegenstander te vernietigen en te samen
brachten deze partgen beroering en ellen
de in Rusland.
hij niet meer niets dan een droombeeld,
een schaduw, nu en voor altijd 1
Sir William en Donald Megbie zaten
in eene kleine serre ernstig met elkaar
te praten. Een heldere fontein spoot haar
glinsterende waterkolom op uit een mar
meren bekken, waarin waterlelies dreven,
terwijl kleine vischjes laDgzaam om de
wortels heenzwommen.
Er heerschte kalmte en rust op dit
aangename, afgezonderde plekje, waar
oog en neus beiden te gast gingen. Ver
borgen electrische lichten wierpen hun
stralen op varens, bloemen en water en
beide mannen voeldoen, dat dit een
plekje was, dat uitnoodigde tot vertrou
welijkheden en tot een gesprek, waarin
zaken van belang werden blootgelegd.
Megbie zoowel als Gouldesbrough
rookte een cigaret en men zag de fijne,
grijze spiraaltjes rook van de Turksche
cigaretten bevallig omhoog stggen.
«Ik ben één en al attentie, Sir William",
«Welnu, dan zal ik je alles zoo beknopt
en eenvoudig mogeljjk vertellen. Als je
over eenige dagen bij mij aan huis komt,
dan kun je alle détails te weten komen,
die je, zoo noodig, uitgelegd zullen wor
den. Al jaren lang ben ik bezig den
aard van do gedachte te onderzoeken.
Ik heb probeeren uit te vinden, wat de
gedachte eigenlijk is hoe zij tot stand
komt, zoowel op lichameljjk als op
geestelijk gebied. Nu, ik beweer dat
gevonden te hebbenik heb ontdekt,
hoe haar meester te worden, om zoo te
Na de bjjeenroeping der Doema, die
het volk, zjj het ook gedeeltelijk, ver
tegenwoordigt, behoefden de hervormings-
gezinden niet meer hun toevlucht to
nemen tot daden van ruw geweld. In
de Doema, daar kon de strjjd voor de
hervormingen op andere wijze worden
voortgezet, doch de reactionnairen lieten
niet af, en poogden met alle mogeljjke
middelen hun tegenstanders vrees in te
jagen.
Moeiljjk was de positie van den vorst
aan de eene zjjde de partjj, die rechten
voor het volk verlangde en «en prijsge-
ving van de rechten vaü den heerscher
aan de andere zjjde de behoudensgezin-
den, die beweerden op to komen voor de
aloude rechten van den Czaar.
Voor wie te kiezen
De behoudonsgezinden, vereenigd in
«den bond van het Russische volk" za
gen het grootste gevaar in die volks
vertegenwoordiging, die naar bun mee-
niug de rechten van den vorst, aantastte.
Met negatie van alles wat de geschie
denis leert, vonden zjj het eerste noodi-
go afschaffing der Doema en een adres
aan den Chaar werd opgesteld om de
ontbinding van de Doema te verkrijgen.
Doch do Czaar schjjnt te hebben inge
zien, dat men den vooruitgang niet tegen
kan houden en hij is zoo ver gegaan,
dat hij heeft geweigerd een deputatie
van «den bond van het Russische volk" te
ontvangen of verzoeken om ontbinding
van de Doema in ontvangst te nemen.
De Czaar heeft dus besloten vooruit
gang, ontwikkeling, dit alleen kan Rus
land van den afgrond redden, heeft hij
begrepen.
Frankrijk en Japan.
Sedert Japan eerst China en daarna
het veel machtiger Rusland heeft ver-
Blogen, hebben de Enropeeseh® mogend
heden ingezien, dat het volk van kleine,
gele mannen eeD macht is, waarmede
men rekening dient te houden.
Engeland begreep dit het eerste en
sloot een verbond met Japan. Rusland
heeft het met schade en schande geleerd
in den koBtbaren en langdurigen oorlog
en Frankrjjk heeft nu ook ingezien beter
een botsing met de machtige Aziatische
mogendheid te kunnen vermijden.
Onderhandelingen werden aangeknoopt,
waarbjj Engeland de rol van bemiddelaar
speelde, en op het oogenblik is een ver
drag zoo goed als gereed, waarbij do
rechten van Jopan en Frankrjjk in het
Verre Oosten nauwkeurig worden bepaald.
De beide naties verbinden zich elkan
ders grondgebied in Azië te eerbiedigen.
Kunst en Wetenschap.
Euphonia.
Gisteravond gaf de harmonie «Eupho-
nia" haar reeds aangekondigd cVaandel-
concert. m de «Prins van Oranje".
Het orkest was opgesteld op het tooneel,
terwjjl het publiek plaats nam in het
achterste gedeelte der schouwburgzaal en
de daarachter gelegen zalen.
Het geheel leverde een aardigen aan
blik op het publiek, aan tafeltjes gezeten,
zoggen, evenals vroeger andere natuur
onderzoekers hebben ontdekt, hoe men
de electriciteit kon verzamelen."
Megbie keek op.
«Ik geloof, dat ik je begrjjp," zei hjj
haastig. «Ik galoof het welmaar ga
voort, Sir William ga voort J"
Gouldesbrough glimlachte, gestreeld
door de agitatie, die de man naast hem
zoo duideljjk liet blijken.
Hjj ging voort.
«Tot nu toe is dat wat opmerkt ik
meen de denkkrachtnooit in staat ge
weest zichzelf te beschouwen. Ik heb dit
alles veranderd. De gedachte is een stroom,
evenals electriciteitof men kan ook
zeggen, dat het een eigenaardige vorm
van beweging is, evenals licht. De herse
nen vormen de machine, die de beweging
voortbrengt. Ik heb ontdekt, dat de her
senen bepaalde stroomen van trillingen
afzendnn, evenals de stroom uit een ketel
kokend water stijgt. Dat is de reden, waar
om de hersenen van den één kunnen wer
ken op die van den ander. Dat verklaart het
persoonlijk magnetisme, hypnotisme enz.
Wat ik gedaan heb, komt nu in het
kort hierop neer. Ik heb een volkomen
goed middel gevonden, waardoor deze
stralen verzameld en gecontroleerd kun
nen worden. Ik kan een apparaat op je
hoofd zetten, dat de trillingen van je
gedachten kan verzamelen en weergeven."
«Verder, Sir William."
«Dan kan ik die stroomen langs een
draad op eenigen afstand geleiden, alsof
zjj electrische stroomen waren. Eindelijk
kan ik door middel van een serie zeer
en op den achtergrond, op een flinken
afstand, het orkest. Op deze wjjze werd
het bezwaar ondervangen, dat de har
monie wat te hard klinkt in een zaal.
Het concert werd geopend met een
compositie van deD directeur, den heer
J. Horst, een frissche, opgewekte vaan-
delmarsch «Euphonia", opgedragen aan
het bestuur.
Het uitgebreide programma werd on
der de goede leiding van den heer Horst
uitstekend afgewerkt en viel zeer in den
smaak van het publiek.
In de pauze werd het nieuwe vaandel
door den heer I. G. J. Kakebeeke, oud
voorzitter van «Euphoma", aan de ver-
eeniging plechtig aangeboden.
De heer Kakebeeke begon met er op
te wjjzeü, dat dit jaar een belangrjjk
jaar is voor «Euphonia". Het is nu 20
jaar geleden, dat de vereeniging werd
ongericht en de spreker ging in bij
zonderheden de geschiedenis der vereeni
ging na.
Het oude vaandel had heel wat lot
gevallen dei vereeniging mede gemaakt,
doch was minder dan die vereeniging
beBtand tegen al die wisselingen.
Dank zg den steun van vele Goese-
naars kan er nu een nienw vaandel worden
aangeboden.
De heer Kakebeeke sprak de hoop
uit, dat dit nieuwe vaandel een teeken
moge zgn van een nieuw tijdperk en
spoorde de leden aan, steeds het belang
der vereenigiDg in het oog te houden.
Na beëindiging der rede van den
heer Kakebeeke brak oüder een fanfare
vaa het orkest een luid applaus los.
De voorzitter van «Euphonia", den
hoer Jac. Z. Risch, beantwoordde den
heer Kakebeeke.
Met genoegen, zoo zeide deze spreker,
aanvaardde de vereeniging het nieuwe
vaandel. Deze aanbieding had te meer
waarde, waar ze geschiedde door een
oud-voorzitter en eerelid, door iemand
die getoond had hart te bezitten voor
de vereeniging.
De heer Risch bracht verder dank
aan de bijdragers voor het vaandel, aan
de leden voor hun ijver en aan den
directeur voor zijn marsch, waaruit diens
toewjjding aan de vereenigiDg bleek.
Toonkunst.
«De dichter heeft een vloek op zgn
leven en een zegen over zgn nage
dachtenis".
Deze woorden van graaf Alfred de
Vigny zgn niet alleen van toepassing
op den dichter. Ook in het leven van
andere groote kunstenaars, van schilders,
van componisten, vinden we steeds dien
vloek, de smart, de botsing tusschen de
^an eeuwige schoonheid droomende kun
stenaarsziel en het groote, machtige prac-
tische leven, dat «als een wreede vorstin
met eeD hart van steen vaart, in triomf
over het teêvste en liefste heen en het
drukt morsdood in de diepe vorens van
modder."
En van hun zegenrjjke nagedachtenis
weten allen, die wel eens enkele uren
hebben gebogen gozeten over een boek,
van een dier grooten, en in zich hebben
gevoelige instrumenten, die ik je spoedig
op de séance bij mij aan huis zal toon en,
deze trillingen overbrengen in beelden
of woorden, en ze op een scherm pro
jecteeren, zoodat iedereen ze zien kan.
Met andere woorden, alles wat iemand
denkt, wordt precies zoo overgebracht
als hjj het denkt, zonder dat bij de
macht heeft het te verhinderen. Tot nu
toe was de gedachte opgesloten in het
brein van den denker, en konden wjj
die alleen to weten komen door zgn
woorden, die hjj zooveel kon veranderen,
als bg' zelf maar wilde zoodat de ware
gedachten nooit geheel zuiver tot ons
komen".
Even volgde er een pauze, toen Sir
William ophield met spreken.
De journalist dacht ernstig na, bij
stond daar met zjjn hoofd op de handen
Eindelgk keek bij op en hg zag heel
bleek. Kleine zweetdroppols stonden op
zgn voorhoofd. Zjjne oogen schitterden.
«Dat alles is van zoo grooten om
vang, dat ik h^jfc niet dadelijk overzien
kan," zei hjj. «Maar ik zie toch som
mige gevolgen. In de eerste plaats be-
teekent uw ontdekking de triomf der
Waarheid Denk daaraan, het gezegde,
dat waarheid zal" zegevieren, zal einde
lijk gerechtvaardigd worden".
Gouldesbrough knikte en de schrjjver
ging voort, steeds meer zichzelf op
windende.
f Wordt vervolgd).