W. 32
Donderdag 14 Maart.
94s" jaargang,
GOESG
Do uitgave dezer Courant geichiodt Maandag-, Woensdag- en Vrjjdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Pr'qs per kwartaal, in Goes f 0,7=1, buiten Goes, franco, f Il9ft3s
Afzonderljjke nommeis 5 cent.
Inzending van advertentie» vu or uren op den daggder
uitga»'**
COURANT.
Do prjji der gewooe acWertentiBn i« van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct.
Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt do prjj»
slecht» tweemaal berekend.
Geboorte-, bnwelpks- en doodberichten en de daarop betrokking bobbende
dankbetuigingen worden van 110 rogel» 1,berekend.
Bewijsnummers 5 cont.
Telefoonnummer 22.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Soasche Courant". Directeur-Hoofdredacteur K. G. Rijkens.
Zij die zich met 1
April op dit blad abonneeren
ontvangen de nog vóór dien tijd
verschijnendenummers gratis.
Onwaardig spel
tJit de >Sprokkelingen" van de Midd.Ct.
hebben wjj gemerkt, dat het R.K. orgaan
de lijd opmerkingen aan ons adres heeft
geuit, naar aanleiding van ons artikel
tegen de Zeeuw in zake haar predikanten-
beleediging. Wjj zjjn niet geabonneerd
op de Tijd, en hadden mogen verwachten,
dat de redactie van dat blad ons een
exemplaar van het nummer, waarin zjj
ons aanviel, had toegezonden. Nu zien wjj,
dat wij beschuldigd worden van »on-
waardig spel" omdat wij bjj het arti
kel van de Zeeuw dachten aan politieke
doeleinden.
De Midd. Ct. antwoordt hierop heel
juist
>Wg vragen of er voor die beschul
diging niet veel meer grond is tegen
over hen, die de kraeht van hun eigen
geloof en de daden van hun eigen voor
gangers verkleinen, om die van tnderen
over wie zjj in hnn eigen hart heel
andere gevoelens koesteren, te verhef
fen
R.-Katholieke bladen zullen dit zeker
nooit doen.
De redactie van de Tijd kon, door
haar opmerking over politiek spel aan
het adres der Ooesche Courant en ons,
niet ontgaaD het verwjjt, dat zg zelve
bg deze kwestie ook zich eenigszins
liet leiden door eenige politieke over
wegingen die haar beletten het jniste
van onze tegenopmerkingen te erken
nen, en ze in een valsch licht deden
stellen.
Dat is ook een dor bittere vruchten
van het coalitie-verbond".
Wg voor ons wenschen er dit nog aan
toe te voegen
Wat moet men denkan van e«n redactie
van de Zeeuw, die, zooals zg zelf zegt,
»afgaande op mededeelingen van vrgzin
nige reporters", zonder verder onderzoek
dergelgke critiek, waardoor zg eigen ge-
loofsgenooten kwetst, neerkladt Heeft
dat gretig opnemen en voor waar aan
nemen van berichtjes van tegenstanders,
waarmee ze anders niet zoo scheutig is,
geen bij-oogmerk f
Geloove dat, wie het wil. Wg niet.
Hier moest de Roomsche kiezer worden
gevleid, ten koste van de waardigheid
van eigen geloofsgenooten. Dit is het,
waarop de qualificatie ^onwaardig spel"
van toepassing is.
Buitenland,
Het recht van staking.
Nog is Parjjs niet bekomen van den
schrik, ontstaan door de spoedig geëin
digde staking der electriciens, die een
groot deel der stad van verlichting be
roofde (zie de rubriek »Gemengde be
richten" in ons vorig nummer).
Dat gaf me ook een ontsteltenis in de
wereldstad en algemeen zag isen de nood
zakelijkheid in van een ingrgpen der re-
FEUHJuiTQN
De geheimzinnige Verdwijning.
(Naar het Engelsch van Guy Thorne.)
Even vóór het diner was er een brief
van hem gekomen. Zg had hem al met
«en vroegere post verwacht, de post
waarmee zjjn brieven gewoonlgk kwameD,
toen die verwachting niet beantwoord
werd. Maar eindelgk was hg toch gekomen
en nu zat zg in de ontvangkamer op hem
te wachten,
Hg kwam daar op intiemen voet aan
huis en hg kwam en ging, zooals hem
dat goed dachtLady Poole hield er van
jonge menschen om zich heen te hebben,
en nu er voor Marjorie's toekomst be-
hoorljjk gezorgd was, zag zg er het nood
zakelijke niet van in haar deur te sluiten
voor menschen, die zg gcaag mocht ljjden,
maar die zij vóór het engagement van
haar dochter als gevaarlijk beschouwd
zou hebben.
Terwjjl Marjorie daar aan bem zat te
denken, kondigde de huisknecht Gerald
Ratbbone aan.
Marjorie stond op en bloosde even,
toen zij hem zag.
^Moeder is heel vermoeid," zei ze, »zij
voelt zich vanavond niet heel goed, en
is naar bed gegaan. Misschien wil je
liever niet blijven
Na haar de hand gedrukt te hebben,
ging hg zonder antwoord te geven, zit
ten. Hg keek haar aan, en dat was het
antwoord.
geering. Deze had ook zonder twijfel de
fabrieken weer aan den gang gezet mei
militairen, indien de staking niet zoo
spoedig geëindigd was. Reeds had de
regeering toezegging van hulp gedaan.
Bgna iedereen achtte de regeering tot
hulpverleening verplicht, alleen de soci
aal-democraten dachten er auders over
en Jaurès, het sociaal-democratische Ka
merlid, heeft dit niet onder stoelen of
banken gestoken in de Kamer.
Het gevolg was een levendige redetwist
tusschen Clemenceau en Jaurès.
Jaurès verweet dor regeering, dat zg
het recht van staking had aan willen
tasten en in den strjjd had gestaan aan
de zijd© der werkgevers, een verwgt, dat
vooral een zoo vooruitstrevend ministerie
als dat van Clemenceau moest treffen.
De regeering antwoordde echter, dat
zij het reoht van. staking ten volle er
kent. Een staking is slechts een strgd
tnsschen twee partgen, werkgevers en
werknemers, waarbij de regeering volko
men onzjjdig moet bljjven.
Bg deze staking echter werden de be
langen van een onzjjdige, nl. het publiek,
ten zeerste geschaad. Duisternis in Pargs
brengt groote gevaren mede voor de vei
ligheid, en waar dit het geval was, kon
de regeering niet ljjdelijk toezien, maar
was zg verplieht in te grijpen.
Jaurès was het hiermede natuurljjk
niet «ens. Volgens hem, had de regeering
Pargs kalm in hst duister moet«n laten,
totdat de strgd beslecht was, en in geen
geval soldaten moeten commandeeren tot
onderkruipersdien sten
De minister echter hield vol dat do
stakers het recht hadden het werk neer
te leggen, maar op hem als minister,
rustte de plicht, de orde en veiligheid
te bewaken en hiervoor was verlichting
onmisbaar.
Gezegd moet worden, dat de rest der
Kamer, op de sociaal-democraten na, beel
kalm toehoorde en het volkomen cans
was met de regeering.
Een vergeten grootheid.
Do oud-presid«nt Casimir-Perier is op
bgna 60-jarigen leeftgd plotBeling over
leden.
Gedurende kortei tjjd speelde hg in
Europa een belangrgke rol door zgn
presidentschap van het machtige Frank
rijk
Heel lang bleef hij niet aan het be
wind. Om tot nu toe onbekende redenen
nam hg zgn ontslag en trok bg zich
terug uit het politieke leven en na dien
tgd hoorde men nog slechts zelden zgn
naam noemen.
de russische doima.
Onrustbarende geruchten doen de rondte,
Er wordt gefluisterd, dat de Czaar en
zgn raadslieden niet veel heii verwachten
van de Doema, die hem te vooruitstrevend
is, en men vertelt, dat spoedig een Doema-
ontbinding kan worden tegemoet gezien.
De Times vertelt, dat de plaatselijke
autoriteiten reeds bevelen hebben ont
vangen hoe te handelen om de onlustei
tegen te gaan, die verwacht worden da
delijk nadat het besluit tot ontbind'nc
Bij was een lange, jonge man, even
lang als Sir William, maar breeder ge
bouwd, met de vormen en gestalte meer
van een atbleet dan van een student.
Zgn gelaat was glad geschoren, open
hartig en met iets jongensachtig goed
hartigs.
Zgn oogen, die levendig schitterden,
werden overschaduwd door zware wenk
brauwen, hetgeen aan het jeugdig ge
laat iets echt mannelgks gaf. Zgn hoofd
was bedekt met blonde krullen en zgn
houding en bewegingen deden uitstekende
gezondheid en groote lichameïjjke kracht
vermoeden, hetgeen eens een vriend van
de Oxford en Cambridgeclub genoopt
had op te merkenRathbone is een
kerel, die altgd do gedachte bij je op
wekt, dat hjj alle olifanten van Indië
zou kunnen opeten en zgn tanden laten
schoonmaken met de torenspits van
Straatsburg.
Hij was eon krachtige ventde kracht,
die het gevolg is van onbedorven, geluk
kige jeugd, gezondheid en een goed stel
hersenen. Het was niet de op één punt
geconcentreerde kracht van Sir William,
maar toch was het kracht.
En toen hij de kamer binnenkwam,
voelde Marjorie zich met haar geheele
hart tot zgn jonge, mannelijke schoonheid
aangetrokken, zij wi3t, dat daar de
eenige man stond, die haar kon voldoen,
haar geheele leven laDg.
Hjj was niet beroemd, niet bijzonder
geleerd, maar om een of andere reden
was hg de man, die haar 't best beviel.
Zg wist dat, en zg vreesde, dat hg begon
der Doema bekend zal zgn.
Reeds zgn alle maatregelen genomen
ter voorziening in den spoorwegdienst
bg de algemeone staking, die na een der-
gelijken staatsgreep waarschijnlijk uit zal
breken.
Mocht do Czaar werkeljjk besluiten tot
ontbinding der Doema dan zal geen nieuwe
volksvertegenwoordiging meer worden bjj-
een geroepen en het bestuur des lands
weder geheel op de oude manier plaats
hebben.
Gelukkig zgn het nog maar geruchten
die nog bevestiging behoeven.
Onmogelijk is hot intusschen niet, dat
de Czaar een dergeljjken misgreep zal be
gaan, een misgreep, die zoo niet hem, dan
toch zgn nakomelingen den kroon kan
kosten, want duidelijk is, dat op den
duur zelfs de groote macht van een Rus-
sischen Czaar niet opgewassen zal zgn
tegen den wil van een geheel volk.
De Ruijter - hulde.
(Ingezonden).
Ik zing er al van een Rugter koen,
Maar niet van een ruiter te paard.
Toch was bg wel Engelsche dravers
[te gauw
Hg maakte wel Fr&nsche vervaard.
Hij reed er al op zijn houten ros
De zee in een ommezien rond
En Landen en Stranden, ze beefden
[van 't ros,
Als 't brieschte met koperen mond.
En wie maar niet snel ter zjj de sprong,
En wie voor Oud-Bolland niet boog,
Dien sloeg er dat ros met zgn hoef, dat
[het bloed
Uit neus en uit ooren hem vloog.
Toon was nog ons Land zoo stout en vrg,
Toen was het zoo krachtig en groot,
Maar 't ros werd al zachtjes vernageld
[en oud,
De Ruijter, de Rugter is dood.
Och, Vlissinger Michiel, ruiter koen,
We pantseren nu wel onB paard,
Maar wanneer zal 't draven en brieschen
[op zee,
Als toen Gjj er ruiter op waart
't Mag niet ongepast genoemd worden
deze dichtregelen van Beye met het oog
op den 300en jaardag van
»den Held, der Staten rechterhand"
in herinnering te brengen.
Bekend is het, dat Z. M. de tegen
woordige Keizer van Duitschland bg zgn
bezoek aan Amsterdam eigenhandig en
eerbiedig het hoofd ontblootend een lau
werkrans neerlegde bij het praalgraf van
»Den Redder van bet vervallen
Vaderland".
Versch in het geheugen liggen de
woorden van H. M. de Koningin, toen
zij in 1905 eeD tweede bezoek bracht
aan het standbeeld van de Ruijter (het
eerste was in 1894 toen het standbeeld
op den Noordzee-Boulevard was ge
plaatst), toen n.I. een paar kanonnen,
afkomstig van de Rujjter's vloot, en ge
vonden in de straat van Messina, aan
den voet vanlhet standbeeld waren neer-
te begrjjpen, dat zij het wist.
Hij zat op zgD stoel, toen bij zich
omkeerde en haar recht %n het gezicht
keek.
»Ik ben vanavond gekomen", zei bij,
»om iets heel ernstigs te zeggen. Ik ben
oljj, dat je mama niet hier is, want ik
moet je vanavond alleen sproken, Mar
jorie".
»Ik heb je gezegd, dat je mg niet
Marjorie mocht noemen", zei zo.
»En je noemt mij nu al lang Gerald",
antwoordde hij, »en de eene goede zaak
••s do andere waard".
Bg glimlachte en liet daarbij een rjj
volmaakt gave tanden zien die glimlach
was zoo hartelijk en eenvoudig, dat zg
een gevoel had als moest zij met geweid
haar voor hem wild kloppend hart tot
rust brengen.
Toen streek hij met zijn hand door
het haar en onmiddellijk kwam er een
verslagen uitdrukking vol twijfel op zgn
>Ik had hier al eerder kunnen zgn",
zei hij, maar ik werd opgehouden. Ik
ontmoette een man, die heden bjj ver
gissing toevallig mijn overjas had aan
getrokken, toen wij beiden bij den kap
per waren. Het bleek oen geschikte vent
te zgn en ik kon hem niet dadelijk kwijt
^akeü. Maar dat doet er nu Diets toe.
Ik ben hier gekomen om iets te zog-
geD, wat mij heel moeilijk valt. Ik ben
het mot mjjzelf eens geworden en ik
heb mjj afgevraagd of ik den moeö
zou hebben het te zeggen. Ik beD
bang, dat ik iets ga zeggen, wat een
gelegd. De Koningin zei bg die gelegen
heid
>Wjj zgn hier samengekomen om hulde
te brengen aan ons roemrijk verleden,
dat zeker niet het minst in onze harten
voortleeft in den persoon van admiraal
de Rugter.
»Wij staan aan den voet van het ge-
denkteeken van hem, die tot de grootsten
onzer zeehelden behoordedie de woor
den »Ik wil mijn leven wagen, waar
de Staten hun vlag betrouwen 1" door
de daad heeft bevestigd, waar hg voor
het vaderland zgn leven liet
Niettegenstaande de vele jubileums en
herinneringsdagen in onzen tgd, waardoor
sommigen worden weerhouden om er aan
mee te doen (een spotvogel zei laatst,
wat zullen een aantal beroemdheden zich
in hun kist omkeeren, omdat hun jubi
leum vergeten wordt 1), komt het ons
voor, dat de deelneming aan het de Rujj-
ter-jubiló op 23 Maart zoo algemeen mo-
geljjk moet zjjD, omdat de Rugter de
Rugter was.
Maar hoe lang zullen wg
>Het roer der vloot, den arm daar God
door stree",
gedenken
Niet door een stukje chocolade voor
den »prjjs van 10 centen" (zooals ik het
genoegen had er een te ontvangen).
»Eert nu de Rugter, de eer van Néer-
lands oorlogsvloten" maar s. v. p. niet
met van Houtens of andere cacao.
Ook niet met hoogdravende poozie
waarin het heet, dat de Rugter »do En-
gelschen op der ziel heeft gegeven".
(N.B. te zingen door de kinderen).
Ook niet in de eerste plaats als
»Den redder van 't vervallen Vaderland,
Die in één jaar twee groote Koninkrijken
Tot driemaal toe de trotsche vlag deed
strijken",
want, nietwaar de histoire des batailles is
gelukkig niet meer uitsluitend de ge
schiedenis.
Maar als mensch.
Na den moorddadigen zeeslag bg Kjjk-
duin werd de Rugter door den Stadhou
der en de Staten groote lof gebracht voor
wat bg gedaan had. En de Rugter, altgd
nederig en bescheiden, zei eenvoudig
»Ik heb slechts mijn bescheiden plicht
(Zou 't b. v. niet eens nuttig kunnen
zgn deze woorden van den grooten zee
held voor te honden aan de redders der
schipbreukelingen van de Berlin
De geschiedenis van de Rugter en Cor
nells Tromp is bekend, men kent den
ongelukkigen afloop van het zeegevecht
in Augustus 1666, die, terecht of ten
onrechte, aan Tromp werd geweten.
En de Rugter in den slag bij Solebay,
toen Tromp leeljjk in 't gedrang raakte,
zei edelmoedig»Wat het zwaarste is,
moet het zwaarste wegen, 't ls boter vrien
den te helpen, dan vijanden te dereD".
Met zijn Zeven provinciën snelde bg Tromp
ter hulp en ontzette hem. Wrok kende
de Rugter niet.
Het zeevolk van dien tgd bestond voor
een groot deel uit lieden van gering
allooi, slechts met strenge tucht in toom
te houden elke overtreding werd aan
den lijve gestraft; slechts met ijzeren
gentleman behoort te zwijgen. Ik weet
het niet. Ik weet het werkelgk niet.
Maar iets in mij zegt mg, dat als ik het
niet deed, ik dat mijn leven laDg zou
betreuren. Maar je moet het mg ergeven,
en als je, Dadat ik gezegd heb, wat mg
op 't hart ligt, overtuigd bent, dat ik
het niet bad behooren te doen, dan smeek
ik je mg te willen vergeven. Marjorie.
Zul je dat doen
Heel zacht fluisterend klonk haar ant
woord »Ja."
>Je bent verloofd met een andereD
man," zei hg. >Ik ken hem niet, ik heb
hem nooit gezien. Als iemand mg een
jaar geleden zou gezegd hebben, dat ik
zou spreken tot een verloofd meisje zooals
ik nu van plan ben te doen, dan zou
ik hem waarschjjnljjk een oorvijg gege
ven hebben. Men weet vooruit nooit,
waar men toe komen kan, is 't niet, Mar
jorie
Haar borst giüg snel op en neer, zij
kon haar aandoening Diet meer bedwin
gen. De tranon kwamen baar in de oogen.
Zij vond het kinderachtig, maar zg was
haar zehbeheersching kwjjt. Zg wist, dat
zij hem nu vertellen zou, wat bg het
liefst verlangde te hooren.
Hij stond in al zgn lengte, manneljjke
kracht en jeugd van zgn stoel op en was
dadelijk bji haar.
Marjorie" zei hg, »lief, lief meisje,
ik kan 'tniet zwggeD, hoe slecht hot d»>'
ook is. Ik heb je lief innig, innig
lief. Ik weet zeker, ik weet niet hoe.
maar ik ben er volkomen zeker van, on
niets ter wereld kan mg daarvan af bren-
hand kon de bemanning in bedwang ge
houden worden. Vele kapiteins en nog
hooger geplaatsten waren dan ook heel
sterk in vloeken, dreigen en schelden.
De Rugter niet. Ruwe taal ging hg bg
iedereen tegen. Zelfs den geringsten ma
troos sprak hg vriendelijk toe, en eiken
morgen vereenigde hg de geheele beman
ning van zgn schip op het dek voor een
godsdienstoefening, waarin do scheeps
predikant of de admiraal zelf voorging.
De Rugter, de Vlissingsche bierdragers-
zton, was een groot beer geworden. Door
meer dan één buitenlandsch vorst in den
adelstand opgenomen, als admiraal der
vloot in het bezit van een aanzienlijk
ÏDkomen, gfëerd tot zelfs door de Am-
sterdamsche vroedschap, bleef bij even be
scheiden en eenvoudig. Zgn heldenmoed
en edele gezindheid hadden hem trouwens
op schooner wjjze geadeld dan de koning
van Denemarken doen kon. Na den bisto-
rischen vierdaagschen zeeslag, toen de
gepavoiseerde vloot do Wielingen binnen
viel, heette het bg de Rugter, ofschoon
veel geprezen en toegejuicht»Indien er
iets goeds gedaan is, geve men God
daarvan de eer I"
Nietwaar, op den algemeenen regel
»Als niets komt tot iets, dan kent niet#
zich zeiven niet" maakte de beroemde
vlootvoogd een hoogst zeldzame uitzon
dering.
De Rugter was geen partjjman. Aan
de wettige regeering van het land (dus
zoowel Johan de Wit als na 1672 stad
houder Willem III) was hg gehoorzaam
en diende onder beiden het vaderland
even trouw.
Toen tegen Cornelis de Wit, als ge
volmachtigde der Staten, na den slag bg
Solebay beschuldigingen werden inge
bracht, schreef de Rugter ongevraagd
aan de Staten een brief, waarin hg de
beschuldigingen tegen De Wit valsch
noemde en deed uitkomen dat De Wit
evenals de geringst© matroos zgn leven
had gewaagd.,
En toen een lid der Staten hem vroeg,
hoe hij zulk een brief had durven schrij
ven, luidde hot antwoord van De Rugter
>Ale het in 't vaderland zoo gelegen is,
dat men de waarheid niet spreken mag,
dan ziet het er ellendig uit. Nochtans
zal ik de waarheid spreken, zoolang mjjn
oogen openstaan 1"
Den moord der De Witten keurde bij
ten streDgste af: hij toonde daarmede
iemand te zgn, die het hart op de rechte
plaats had die onverschrokken voor zijne
meening durfde uitkomendie goed
goed en slecht slecht durfde noemen,
zonder er rekening mee te houden, wat
daarvan de gevolgen konden zgn. Een
dier gevolgeneen aanslag van het
Amsterdamsche gepeupel op de woning
van den admiraal, die >de vloot aan de
Franscben had verkocht1" Ondank is
's werelds loon.
't Deed de Ruijter leed, dat »er in
ons lieve vaderland raonschen zgn, die
zulk slecht vertrouwen in mg hebben,
daar ik nochtans door mjjn bloed voor
de Staat te wagen, wel anders betoone."
Op zgn laatsten tocht wist de Ruijter
door zgn persoonlgk optreden tegen den
onderkoning van Napels de opheffing van
gen, dat ik de man ben, die bg jou be
hoort, en dat. jjj het meisje bent, dat ik
noodig heb. Ik kan dat niet in mooie
woorden zeggen zooals salonhelden dat
doen in de romans en op de planken,
maar lieveling ik heb je zoo lief."
Hfj kon niet voortgaan, zgn stem brak
en eindigde met een snik.
Toen ging hij voort.
Marjorie, ik kan niet langer verzwij
gen, wat ik denk, telkens komt de ge
dachte bij mij op, dat jij je vergist moet
hebben."
Hij knielde nu Daast haar neer. Zijn
arm was om baar heen geslagen en zij
deed geen poging hem af te weren.
Het was een oogenblik, waarop zjj
zich volkomen overgaf zjj had de
kracht niet hem te weerstaan.
En nu hield hjj haar in zijn sterke
armen, bedekte haar lippen met kussen,
terwijl haar hoofd op zijn schouder lag,
zuchtte zij kalm en gelukkig Zonder één
woord van toestemming gaf zjj zich op
dat oogenblik geheel aan hem.
Hjj voelde dat en zgn geheele lichaam
trilde van vreugde en triomf bjj do ge
dachte, dat, wat er ook mocht gebeuren,
haar ziel aan de zijne toebehoorde, al
kon zjj dan ook nooit zijne vrouw worden.
Het was oen gewichtig oogenblik in
deze twee jonge levens, die voor 't eerst
zoo duideljjk voelden, dat zij bg elkaar
behoorden. Hot was nu niet zoo heel
j romantischer was niets bijzonder tref
fends in, Dn aar het was gelukzalig
onuitsprekeljk gelukzalig.
Wordt vervolgd