W. 32 Donderdag 14 Maart. 94s" jaargang, GOESG Do uitgave dezer Courant geichiodt Maandag-, Woensdag- en Vrjjdagavond, uitgezonderd op feestdagen. Pr'qs per kwartaal, in Goes f 0,7=1, buiten Goes, franco, f Il9ft3s Afzonderljjke nommeis 5 cent. Inzending van advertentie» vu or uren op den daggder uitga»'** COURANT. Do prjji der gewooe acWertentiBn i« van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct. Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt do prjj» slecht» tweemaal berekend. Geboorte-, bnwelpks- en doodberichten en de daarop betrokking bobbende dankbetuigingen worden van 110 rogel» 1,berekend. Bewijsnummers 5 cont. Telefoonnummer 22. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Soasche Courant". Directeur-Hoofdredacteur K. G. Rijkens. Zij die zich met 1 April op dit blad abonneeren ontvangen de nog vóór dien tijd verschijnendenummers gratis. Onwaardig spel tJit de >Sprokkelingen" van de Midd.Ct. hebben wjj gemerkt, dat het R.K. orgaan de lijd opmerkingen aan ons adres heeft geuit, naar aanleiding van ons artikel tegen de Zeeuw in zake haar predikanten- beleediging. Wjj zjjn niet geabonneerd op de Tijd, en hadden mogen verwachten, dat de redactie van dat blad ons een exemplaar van het nummer, waarin zjj ons aanviel, had toegezonden. Nu zien wjj, dat wij beschuldigd worden van »on- waardig spel" omdat wij bjj het arti kel van de Zeeuw dachten aan politieke doeleinden. De Midd. Ct. antwoordt hierop heel juist >Wg vragen of er voor die beschul diging niet veel meer grond is tegen over hen, die de kraeht van hun eigen geloof en de daden van hun eigen voor gangers verkleinen, om die van tnderen over wie zjj in hnn eigen hart heel andere gevoelens koesteren, te verhef fen R.-Katholieke bladen zullen dit zeker nooit doen. De redactie van de Tijd kon, door haar opmerking over politiek spel aan het adres der Ooesche Courant en ons, niet ontgaaD het verwjjt, dat zg zelve bg deze kwestie ook zich eenigszins liet leiden door eenige politieke over wegingen die haar beletten het jniste van onze tegenopmerkingen te erken nen, en ze in een valsch licht deden stellen. Dat is ook een dor bittere vruchten van het coalitie-verbond". Wg voor ons wenschen er dit nog aan toe te voegen Wat moet men denkan van e«n redactie van de Zeeuw, die, zooals zg zelf zegt, »afgaande op mededeelingen van vrgzin nige reporters", zonder verder onderzoek dergelgke critiek, waardoor zg eigen ge- loofsgenooten kwetst, neerkladt Heeft dat gretig opnemen en voor waar aan nemen van berichtjes van tegenstanders, waarmee ze anders niet zoo scheutig is, geen bij-oogmerk f Geloove dat, wie het wil. Wg niet. Hier moest de Roomsche kiezer worden gevleid, ten koste van de waardigheid van eigen geloofsgenooten. Dit is het, waarop de qualificatie ^onwaardig spel" van toepassing is. Buitenland, Het recht van staking. Nog is Parjjs niet bekomen van den schrik, ontstaan door de spoedig geëin digde staking der electriciens, die een groot deel der stad van verlichting be roofde (zie de rubriek »Gemengde be richten" in ons vorig nummer). Dat gaf me ook een ontsteltenis in de wereldstad en algemeen zag isen de nood zakelijkheid in van een ingrgpen der re- FEUHJuiTQN De geheimzinnige Verdwijning. (Naar het Engelsch van Guy Thorne.) Even vóór het diner was er een brief van hem gekomen. Zg had hem al met «en vroegere post verwacht, de post waarmee zjjn brieven gewoonlgk kwameD, toen die verwachting niet beantwoord werd. Maar eindelgk was hg toch gekomen en nu zat zg in de ontvangkamer op hem te wachten, Hg kwam daar op intiemen voet aan huis en hg kwam en ging, zooals hem dat goed dachtLady Poole hield er van jonge menschen om zich heen te hebben, en nu er voor Marjorie's toekomst be- hoorljjk gezorgd was, zag zg er het nood zakelijke niet van in haar deur te sluiten voor menschen, die zg gcaag mocht ljjden, maar die zij vóór het engagement van haar dochter als gevaarlijk beschouwd zou hebben. Terwjjl Marjorie daar aan bem zat te denken, kondigde de huisknecht Gerald Ratbbone aan. Marjorie stond op en bloosde even, toen zij hem zag. ^Moeder is heel vermoeid," zei ze, »zij voelt zich vanavond niet heel goed, en is naar bed gegaan. Misschien wil je liever niet blijven Na haar de hand gedrukt te hebben, ging hg zonder antwoord te geven, zit ten. Hg keek haar aan, en dat was het antwoord. geering. Deze had ook zonder twijfel de fabrieken weer aan den gang gezet mei militairen, indien de staking niet zoo spoedig geëindigd was. Reeds had de regeering toezegging van hulp gedaan. Bgna iedereen achtte de regeering tot hulpverleening verplicht, alleen de soci aal-democraten dachten er auders over en Jaurès, het sociaal-democratische Ka merlid, heeft dit niet onder stoelen of banken gestoken in de Kamer. Het gevolg was een levendige redetwist tusschen Clemenceau en Jaurès. Jaurès verweet dor regeering, dat zg het recht van staking had aan willen tasten en in den strjjd had gestaan aan de zijd© der werkgevers, een verwgt, dat vooral een zoo vooruitstrevend ministerie als dat van Clemenceau moest treffen. De regeering antwoordde echter, dat zij het reoht van. staking ten volle er kent. Een staking is slechts een strgd tnsschen twee partgen, werkgevers en werknemers, waarbij de regeering volko men onzjjdig moet bljjven. Bg deze staking echter werden de be langen van een onzjjdige, nl. het publiek, ten zeerste geschaad. Duisternis in Pargs brengt groote gevaren mede voor de vei ligheid, en waar dit het geval was, kon de regeering niet ljjdelijk toezien, maar was zg verplieht in te grijpen. Jaurès was het hiermede natuurljjk niet «ens. Volgens hem, had de regeering Pargs kalm in hst duister moet«n laten, totdat de strgd beslecht was, en in geen geval soldaten moeten commandeeren tot onderkruipersdien sten De minister echter hield vol dat do stakers het recht hadden het werk neer te leggen, maar op hem als minister, rustte de plicht, de orde en veiligheid te bewaken en hiervoor was verlichting onmisbaar. Gezegd moet worden, dat de rest der Kamer, op de sociaal-democraten na, beel kalm toehoorde en het volkomen cans was met de regeering. Een vergeten grootheid. Do oud-presid«nt Casimir-Perier is op bgna 60-jarigen leeftgd plotBeling over leden. Gedurende kortei tjjd speelde hg in Europa een belangrgke rol door zgn presidentschap van het machtige Frank rijk Heel lang bleef hij niet aan het be wind. Om tot nu toe onbekende redenen nam hg zgn ontslag en trok bg zich terug uit het politieke leven en na dien tgd hoorde men nog slechts zelden zgn naam noemen. de russische doima. Onrustbarende geruchten doen de rondte, Er wordt gefluisterd, dat de Czaar en zgn raadslieden niet veel heii verwachten van de Doema, die hem te vooruitstrevend is, en men vertelt, dat spoedig een Doema- ontbinding kan worden tegemoet gezien. De Times vertelt, dat de plaatselijke autoriteiten reeds bevelen hebben ont vangen hoe te handelen om de onlustei tegen te gaan, die verwacht worden da delijk nadat het besluit tot ontbind'nc Bij was een lange, jonge man, even lang als Sir William, maar breeder ge bouwd, met de vormen en gestalte meer van een atbleet dan van een student. Zgn gelaat was glad geschoren, open hartig en met iets jongensachtig goed hartigs. Zgn oogen, die levendig schitterden, werden overschaduwd door zware wenk brauwen, hetgeen aan het jeugdig ge laat iets echt mannelgks gaf. Zgn hoofd was bedekt met blonde krullen en zgn houding en bewegingen deden uitstekende gezondheid en groote lichameïjjke kracht vermoeden, hetgeen eens een vriend van de Oxford en Cambridgeclub genoopt had op te merkenRathbone is een kerel, die altgd do gedachte bij je op wekt, dat hjj alle olifanten van Indië zou kunnen opeten en zgn tanden laten schoonmaken met de torenspits van Straatsburg. Hij was eon krachtige ventde kracht, die het gevolg is van onbedorven, geluk kige jeugd, gezondheid en een goed stel hersenen. Het was niet de op één punt geconcentreerde kracht van Sir William, maar toch was het kracht. En toen hij de kamer binnenkwam, voelde Marjorie zich met haar geheele hart tot zgn jonge, mannelijke schoonheid aangetrokken, zij wi3t, dat daar de eenige man stond, die haar kon voldoen, haar geheele leven laDg. Hjj was niet beroemd, niet bijzonder geleerd, maar om een of andere reden was hg de man, die haar 't best beviel. Zg wist dat, en zg vreesde, dat hg begon der Doema bekend zal zgn. Reeds zgn alle maatregelen genomen ter voorziening in den spoorwegdienst bg de algemeone staking, die na een der- gelijken staatsgreep waarschijnlijk uit zal breken. Mocht do Czaar werkeljjk besluiten tot ontbinding der Doema dan zal geen nieuwe volksvertegenwoordiging meer worden bjj- een geroepen en het bestuur des lands weder geheel op de oude manier plaats hebben. Gelukkig zgn het nog maar geruchten die nog bevestiging behoeven. Onmogelijk is hot intusschen niet, dat de Czaar een dergeljjken misgreep zal be gaan, een misgreep, die zoo niet hem, dan toch zgn nakomelingen den kroon kan kosten, want duidelijk is, dat op den duur zelfs de groote macht van een Rus- sischen Czaar niet opgewassen zal zgn tegen den wil van een geheel volk. De Ruijter - hulde. (Ingezonden). Ik zing er al van een Rugter koen, Maar niet van een ruiter te paard. Toch was bg wel Engelsche dravers [te gauw Hg maakte wel Fr&nsche vervaard. Hij reed er al op zijn houten ros De zee in een ommezien rond En Landen en Stranden, ze beefden [van 't ros, Als 't brieschte met koperen mond. En wie maar niet snel ter zjj de sprong, En wie voor Oud-Bolland niet boog, Dien sloeg er dat ros met zgn hoef, dat [het bloed Uit neus en uit ooren hem vloog. Toon was nog ons Land zoo stout en vrg, Toen was het zoo krachtig en groot, Maar 't ros werd al zachtjes vernageld [en oud, De Ruijter, de Rugter is dood. Och, Vlissinger Michiel, ruiter koen, We pantseren nu wel onB paard, Maar wanneer zal 't draven en brieschen [op zee, Als toen Gjj er ruiter op waart 't Mag niet ongepast genoemd worden deze dichtregelen van Beye met het oog op den 300en jaardag van »den Held, der Staten rechterhand" in herinnering te brengen. Bekend is het, dat Z. M. de tegen woordige Keizer van Duitschland bg zgn bezoek aan Amsterdam eigenhandig en eerbiedig het hoofd ontblootend een lau werkrans neerlegde bij het praalgraf van »Den Redder van bet vervallen Vaderland". Versch in het geheugen liggen de woorden van H. M. de Koningin, toen zij in 1905 eeD tweede bezoek bracht aan het standbeeld van de Ruijter (het eerste was in 1894 toen het standbeeld op den Noordzee-Boulevard was ge plaatst), toen n.I. een paar kanonnen, afkomstig van de Rujjter's vloot, en ge vonden in de straat van Messina, aan den voet vanlhet standbeeld waren neer- te begrjjpen, dat zij het wist. Hij zat op zgD stoel, toen bij zich omkeerde en haar recht %n het gezicht keek. »Ik ben vanavond gekomen", zei bij, »om iets heel ernstigs te zeggen. Ik ben oljj, dat je mama niet hier is, want ik moet je vanavond alleen sproken, Mar jorie". »Ik heb je gezegd, dat je mg niet Marjorie mocht noemen", zei zo. »En je noemt mij nu al lang Gerald", antwoordde hij, »en de eene goede zaak ••s do andere waard". Bg glimlachte en liet daarbij een rjj volmaakt gave tanden zien die glimlach was zoo hartelijk en eenvoudig, dat zg een gevoel had als moest zij met geweid haar voor hem wild kloppend hart tot rust brengen. Toen streek hij met zijn hand door het haar en onmiddellijk kwam er een verslagen uitdrukking vol twijfel op zgn >Ik had hier al eerder kunnen zgn", zei hij, maar ik werd opgehouden. Ik ontmoette een man, die heden bjj ver gissing toevallig mijn overjas had aan getrokken, toen wij beiden bij den kap per waren. Het bleek oen geschikte vent te zgn en ik kon hem niet dadelijk kwijt ^akeü. Maar dat doet er nu Diets toe. Ik ben hier gekomen om iets te zog- geD, wat mij heel moeilijk valt. Ik ben het mot mjjzelf eens geworden en ik heb mjj afgevraagd of ik den moeö zou hebben het te zeggen. Ik beD bang, dat ik iets ga zeggen, wat een gelegd. De Koningin zei bg die gelegen heid >Wjj zgn hier samengekomen om hulde te brengen aan ons roemrijk verleden, dat zeker niet het minst in onze harten voortleeft in den persoon van admiraal de Rugter. »Wij staan aan den voet van het ge- denkteeken van hem, die tot de grootsten onzer zeehelden behoordedie de woor den »Ik wil mijn leven wagen, waar de Staten hun vlag betrouwen 1" door de daad heeft bevestigd, waar hg voor het vaderland zgn leven liet Niettegenstaande de vele jubileums en herinneringsdagen in onzen tgd, waardoor sommigen worden weerhouden om er aan mee te doen (een spotvogel zei laatst, wat zullen een aantal beroemdheden zich in hun kist omkeeren, omdat hun jubi leum vergeten wordt 1), komt het ons voor, dat de deelneming aan het de Rujj- ter-jubiló op 23 Maart zoo algemeen mo- geljjk moet zjjD, omdat de Rugter de Rugter was. Maar hoe lang zullen wg >Het roer der vloot, den arm daar God door stree", gedenken Niet door een stukje chocolade voor den »prjjs van 10 centen" (zooals ik het genoegen had er een te ontvangen). »Eert nu de Rugter, de eer van Néer- lands oorlogsvloten" maar s. v. p. niet met van Houtens of andere cacao. Ook niet met hoogdravende poozie waarin het heet, dat de Rugter »do En- gelschen op der ziel heeft gegeven". (N.B. te zingen door de kinderen). Ook niet in de eerste plaats als »Den redder van 't vervallen Vaderland, Die in één jaar twee groote Koninkrijken Tot driemaal toe de trotsche vlag deed strijken", want, nietwaar de histoire des batailles is gelukkig niet meer uitsluitend de ge schiedenis. Maar als mensch. Na den moorddadigen zeeslag bg Kjjk- duin werd de Rugter door den Stadhou der en de Staten groote lof gebracht voor wat bg gedaan had. En de Rugter, altgd nederig en bescheiden, zei eenvoudig »Ik heb slechts mijn bescheiden plicht (Zou 't b. v. niet eens nuttig kunnen zgn deze woorden van den grooten zee held voor te honden aan de redders der schipbreukelingen van de Berlin De geschiedenis van de Rugter en Cor nells Tromp is bekend, men kent den ongelukkigen afloop van het zeegevecht in Augustus 1666, die, terecht of ten onrechte, aan Tromp werd geweten. En de Rugter in den slag bij Solebay, toen Tromp leeljjk in 't gedrang raakte, zei edelmoedig»Wat het zwaarste is, moet het zwaarste wegen, 't ls boter vrien den te helpen, dan vijanden te dereD". Met zijn Zeven provinciën snelde bg Tromp ter hulp en ontzette hem. Wrok kende de Rugter niet. Het zeevolk van dien tgd bestond voor een groot deel uit lieden van gering allooi, slechts met strenge tucht in toom te houden elke overtreding werd aan den lijve gestraft; slechts met ijzeren gentleman behoort te zwijgen. Ik weet het niet. Ik weet het werkelgk niet. Maar iets in mij zegt mg, dat als ik het niet deed, ik dat mijn leven laDg zou betreuren. Maar je moet het mg ergeven, en als je, Dadat ik gezegd heb, wat mg op 't hart ligt, overtuigd bent, dat ik het niet bad behooren te doen, dan smeek ik je mg te willen vergeven. Marjorie. Zul je dat doen Heel zacht fluisterend klonk haar ant woord »Ja." >Je bent verloofd met een andereD man," zei hg. >Ik ken hem niet, ik heb hem nooit gezien. Als iemand mg een jaar geleden zou gezegd hebben, dat ik zou spreken tot een verloofd meisje zooals ik nu van plan ben te doen, dan zou ik hem waarschjjnljjk een oorvijg gege ven hebben. Men weet vooruit nooit, waar men toe komen kan, is 't niet, Mar jorie Haar borst giüg snel op en neer, zij kon haar aandoening Diet meer bedwin gen. De tranon kwamen baar in de oogen. Zij vond het kinderachtig, maar zg was haar zehbeheersching kwjjt. Zg wist, dat zij hem nu vertellen zou, wat bg het liefst verlangde te hooren. Hij stond in al zgn lengte, manneljjke kracht en jeugd van zgn stoel op en was dadelijk bji haar. Marjorie" zei hg, »lief, lief meisje, ik kan 'tniet zwggeD, hoe slecht hot d»>' ook is. Ik heb je lief innig, innig lief. Ik weet zeker, ik weet niet hoe. maar ik ben er volkomen zeker van, on niets ter wereld kan mg daarvan af bren- hand kon de bemanning in bedwang ge houden worden. Vele kapiteins en nog hooger geplaatsten waren dan ook heel sterk in vloeken, dreigen en schelden. De Rugter niet. Ruwe taal ging hg bg iedereen tegen. Zelfs den geringsten ma troos sprak hg vriendelijk toe, en eiken morgen vereenigde hg de geheele beman ning van zgn schip op het dek voor een godsdienstoefening, waarin do scheeps predikant of de admiraal zelf voorging. De Rugter, de Vlissingsche bierdragers- zton, was een groot beer geworden. Door meer dan één buitenlandsch vorst in den adelstand opgenomen, als admiraal der vloot in het bezit van een aanzienlijk ÏDkomen, gfëerd tot zelfs door de Am- sterdamsche vroedschap, bleef bij even be scheiden en eenvoudig. Zgn heldenmoed en edele gezindheid hadden hem trouwens op schooner wjjze geadeld dan de koning van Denemarken doen kon. Na den bisto- rischen vierdaagschen zeeslag, toen de gepavoiseerde vloot do Wielingen binnen viel, heette het bg de Rugter, ofschoon veel geprezen en toegejuicht»Indien er iets goeds gedaan is, geve men God daarvan de eer I" Nietwaar, op den algemeenen regel »Als niets komt tot iets, dan kent niet# zich zeiven niet" maakte de beroemde vlootvoogd een hoogst zeldzame uitzon dering. De Rugter was geen partjjman. Aan de wettige regeering van het land (dus zoowel Johan de Wit als na 1672 stad houder Willem III) was hg gehoorzaam en diende onder beiden het vaderland even trouw. Toen tegen Cornelis de Wit, als ge volmachtigde der Staten, na den slag bg Solebay beschuldigingen werden inge bracht, schreef de Rugter ongevraagd aan de Staten een brief, waarin hg de beschuldigingen tegen De Wit valsch noemde en deed uitkomen dat De Wit evenals de geringst© matroos zgn leven had gewaagd., En toen een lid der Staten hem vroeg, hoe hij zulk een brief had durven schrij ven, luidde hot antwoord van De Rugter >Ale het in 't vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet spreken mag, dan ziet het er ellendig uit. Nochtans zal ik de waarheid spreken, zoolang mjjn oogen openstaan 1" Den moord der De Witten keurde bij ten streDgste af: hij toonde daarmede iemand te zgn, die het hart op de rechte plaats had die onverschrokken voor zijne meening durfde uitkomendie goed goed en slecht slecht durfde noemen, zonder er rekening mee te houden, wat daarvan de gevolgen konden zgn. Een dier gevolgeneen aanslag van het Amsterdamsche gepeupel op de woning van den admiraal, die >de vloot aan de Franscben had verkocht1" Ondank is 's werelds loon. 't Deed de Ruijter leed, dat »er in ons lieve vaderland raonschen zgn, die zulk slecht vertrouwen in mg hebben, daar ik nochtans door mjjn bloed voor de Staat te wagen, wel anders betoone." Op zgn laatsten tocht wist de Ruijter door zgn persoonlgk optreden tegen den onderkoning van Napels de opheffing van gen, dat ik de man ben, die bg jou be hoort, en dat. jjj het meisje bent, dat ik noodig heb. Ik kan dat niet in mooie woorden zeggen zooals salonhelden dat doen in de romans en op de planken, maar lieveling ik heb je zoo lief." Hfj kon niet voortgaan, zgn stem brak en eindigde met een snik. Toen ging hij voort. Marjorie, ik kan niet langer verzwij gen, wat ik denk, telkens komt de ge dachte bij mij op, dat jij je vergist moet hebben." Hij knielde nu Daast haar neer. Zijn arm was om baar heen geslagen en zij deed geen poging hem af te weren. Het was een oogenblik, waarop zjj zich volkomen overgaf zjj had de kracht niet hem te weerstaan. En nu hield hjj haar in zijn sterke armen, bedekte haar lippen met kussen, terwijl haar hoofd op zijn schouder lag, zuchtte zij kalm en gelukkig Zonder één woord van toestemming gaf zjj zich op dat oogenblik geheel aan hem. Hjj voelde dat en zgn geheele lichaam trilde van vreugde en triomf bjj do ge dachte, dat, wat er ook mocht gebeuren, haar ziel aan de zijne toebehoorde, al kon zjj dan ook nooit zijne vrouw worden. Het was oen gewichtig oogenblik in deze twee jonge levens, die voor 't eerst zoo duideljjk voelden, dat zij bg elkaar behoorden. Hot was nu niet zoo heel j romantischer was niets bijzonder tref fends in, Dn aar het was gelukzalig onuitsprekeljk gelukzalig. Wordt vervolgd

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1907 | | pagina 1