1905 N". 99. Dinsdag 22 Augustus. 92sle jaargang.
45 FEUILLETON
Uit het leven
mijner oude vriendin.
(■OESG1I
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woemdag- en Vrijdagavond
uitgezonderd op feestdagen.
Prjji per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1,23,
Afzonderlijke nommei* 3 cent.
Inzending van adïertentiën vóór 2 uren op den dag der
uitgave.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant".
De prtje dor gewone advertentiën is van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct.
Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wo^dt de priji
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, hnweljjki- en doodberijhton en do daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend.
A navragen om en vermelding van liofdogaveu 5 cent por regel.
Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens.
zeven stuivers daags onder eon verschroei
ende zon werken, worden met den dag
wanhopiger. Diefstal en plundering wor
den algemeeen en men is bevreesd voor
een omwenteling. Alle plaatselijke hulp
bronnen zijn volmaakt uitgeput. Levende
have wordt voor een appel en een ei
verkocht, omdat er goen voeder is, on de
dieren die nog worken, zjjn vel over been.
De kinderen leven buiten van dennen
appels en de vruchten van do wilde cactus,
terwijl hun ouders veelal in hun elloü-
digo hutten op don grond liggen te wach
ten, waar in wekon geen voedsol, geen
vuur, geen licht is geweest.
Toen graaf Romanones, d8 minister van
landbouw, onlangs te Moron kwam, ver
ontschuldigde zich de aanvoerder van een
groep werklieden dat zij zoo weinigen
in getal waren, omdat de overigen, bij
gebrek aan voedsel, te zwak waren om
uit hun bod te komen. De hongersnood
is in Maart begonnen en in Mei al ernstig
geworden. Sedert is er geen regen ge
vallen. De zomer- en najaarsoogst is ge
heel te Loor gegaan, en thans beginnen
de boeren te rebelleeren.
Als er in de komende maanden geen
stortregens vallen, zal de nood steods
nijpender worden. Ondertusschen blijft
manana" (morgen) hot wachtwoord van
de regeering, en dit vermeerdert de on
tevredenheid met don dag
Sommige Regeeringen zijn zoo slecht,
dat men baar het werk uit de handen
zou willen nomen. De ellende in Spanje
is reeds voorbereid in 1899. Riet waar,
voor ieder die nadacht, was de gedrags
lijn, die een goede Spaan6che Regeering
zou hebben te volgen, zoo duidelijk, dat
van mistasten geen sprake kon zijn.
Waar het Spanje aan haperde, was zijn
innerlijke organisatie, rechtvaardigheid
zijner wetgeving en de ernstige en eer
lijke toepassing zijnor wotton, was bezui
niging, ja bezuiniging vooral, want het
Spaanscbe volk was toen reeds aan het
einde gekomen zijner belastingdraag
kracht.
Maar toen kwam, na den oorlog, het
ministerie-Silvela met zijn plannen, die
Spanje heetten te regenereoron, en het
eerste woord daarvan was belastingver-
meerdering. Ec werd niets bezuinigd,
integendeel, voor alles werd méér ge
vraagd. Voor het ministerie van Oorlog
werd drie en dertig millioen peseta meer
gevraagd dan in een vorig jaar en dat
terwijl het vrede was. Vermeerdering
werd gevraagd voor de huishouding der
Roomsch Katholieke kerk, dat wil zeggen
voornamelijk voor de kardinalen en bis
schoppen, want de kleine dorpspastoors
lijden gebrek met het volk. Wat de school
betreft, het onder wjj s, da irvoo." werd geen
cjjfer geopenbaard zij ging op in de
tachtig millioen poseta voor Handel, Nij
verheid, Onderwijs gdz.
Voor dit alles, dat wil zeggen, voor
het ministerie, waarvan de regeneratie zou
moeten uitgaan, werd slechts 80 millioen
uitgetrokken, zoodat voor don aanleg van
de zoo noodige nieuwe wegen, nieuwe
kanalen, besproeiing van droogliggeude
gronden, die uiterljjk zoo rijk zijn, maar
versterven bij gebrek aan water, nog geen
twee millioen peseta's beschikbaar waren.
Weet ge, dit alles was zoo dom en zoo
misdadig tevens en de gevolgen zjjn niet
uitgebleven.
Een Constitutie voor Rusland.
Een gebeurtenis, welker beteekenis zicb
ver buiten de rjjksgrenzen van Rusland
uitstrekt, heeft zijn beslag gekregen.
De Czar heeft bjj manifest aan den
Senaat eene volksvertegenwoordiging in
gesteld, die bij geheime verkiezing zal
worden verkozen door alle mannelijke
burgers boven de 25 jaar. Daarmede is
een beslissenden stap gedaan van den
absolutistischen naar den constitutionee-
len staat.
Aan de bevoegdheid van deze Doema,
dus heet het vertegenwoordigend lichaam,
worden onderworpen alle vragen, die
betrekking hebben op voorstellen van
nieuwe, en verandering, uitbreiding, tg-
deljjke opheffing en geheele afschaffing
van bestaande wetten. Verder zjjn aan
de Doema onderworpen de instelling,
beperking of afschaffing van overheden
en de vragen betreffende het budget, de
ministeries, het Czareorijk, de s^atsdo-
meinen en alle inkomsten.
De Doema bestaat uit 412, volgens een
bijzonder kiesreglement voor 5 jaren ge
kozen leden, aan wie onbeperkte vrijheid
van meeüing toekomt. Ministers en cbefs
van afdeeliogen kunnen geen lid worden.
De door de Doema behandelde voor
stellen gaan naar den Rijksraad en dan
ter beslissing naar den Czar.
In zjjn manifest verwijst de Czar naar
zijn manifest van 25 Febr. 1903, dat teD
doel had do staatsorganisatie te verbe
teren en gaat voort
De tijd is nu gekomen om afgevaar
digden uit bet geheele Russische rijk op
te roepon, die voortdurend aan de voor
bereiding van wetten zullen medewerken.
Tot dit doel wordt aan de hoogere over
heid een lichaam ter zijde gesteld met
de taak de wetsvoorstellen voorloopig uit
te werken en te bespreken en het budget
te onderzoeken. Daarom hebben wij goed
gevonden onder behoud van het beginsel
van autocratisch bewiad een Rijksdoema
in te slelleD.
Tooneehpelers
Een onzer grootste kunstenaars op too-
neelgebied, de h8er Louis Bouwmeester,
een man, wiens kunst wjj hoogelijk be
wonderen en in gepaste waardoering van
wien wij bij niemand weascben achter
te staan, gaat binnen kort met oen ge
zelschap van tooneelspelers eene reis naar
Indië maken.
Daarin is tegenwoordig niets vreemds
meer en we zouden dan ook kunnen vol
staan met den heer Bouwmeester en
zijn gezelschap een slamat pigi" toe te
roepen, als niet eene bijkomende omstan
digheid ons tot schrijven drong.
Want het is uwe, hot is onze schuld
lezers, dat de heer Bouwmeester gedwon
gen is naar Indië te trekken. Dat wordt
ons ten minste verwoten door den heer
B. zelf en het wordt hem nagepraat door
enkele in adoratie neerzinkende jour
nalisten.
Op een der kermisavonden in Haarlem,
het was gelooven wij den 13en Augustus,
had B. in »de Kroon" de rol van Shylock
in ie koopman van Venetie" vertolkt.
De directeur vaq den Haarlemschen
Schouwburg wenschte hem voor zijn
vertrek naar Indië nog eens te huldigen,
schonk een bloemstuk en sprak de hoop
uit, dat men hem na eenigen tijd weer
gezond terug mocht zien in het land. Fan
fares en applaus geen gebrek natuurlijk.
En daarop antwoorde, volgens een ver
slag in Haarlem's Dagblad da heer B. het
volgende
♦Geloof mij, dat ik met geen blij go-
moed ga vertrekken. Kleinzieligheden no
pen mij deze reis te aanvaarden.
Mjjn laatste blik naar mijn vaderland
zal een blik vol weemoed zjjo.
Toen overweldigde aandoening zijn
stem en zöide de handdruk, dien hij den
heer Van Gasteren gaf, meer, dan woor
den zouden kunnen zeggen.
Het scherm moest wegens de daveren
de toejuichingen verscheidene malen ge
haald worden.
Het was zoowel voor publiek als voor
den heer Bouwmeester een Bucceavolle
avond.
Nog dient opgemerkt te worden dat
toen de hoer Van Gasteren Bouwmees
ter toevoegde, dat hij hem geen vaarwel,
maar een tot weerziens toeriep, de heer
Bouwmeester het hoofd schudde blijk
baar niet gelooveude dat hij zijn vader
land nog eens weer zou zien."
Voor ons, die buiten staan, is deze
cottfedie in de comedie vrij belachelijk,
maar zjj heeft natuurljjk op dat oogen-
blik het publiek, dat eenmaal onder den
indruk was, tot tranens toe bewogen.
Inmiddels wordt datzelfde publiek, wor-
Door W. Heimburg.
Vertaling van mej. J. A. v. d. L.
Ook dit ging weer voorbijde wilde
smart die in dien Meinacht zich nog eens
van mij meester maakte, werd zachter.
Het was of ik aan mijn hart een wonde-
plek had, die bij de minste aanraking
pijn deed. Mijn leven ging stil en een
tonig verdermijn vader zat over zijn
boeken gebogen, en ik was aangewezen
om Katrien gezolschap te houden. Het
verkeer mot het Blot bleef op denzelfden
voetals mevr. v. Bendeleben mij eens
noodig had, vroeg zij mij te komen, öf
bood ik mij zelf aan. Wat moest ik er
anders ook doen Tusschen ons en de
bewoners der pastorie bestond er een
vriendschappelijk, stil verkeerde kleine,
oude vrouw was nu eenmaal erg op me
gesteld. De jonge dominé was terughou
dend, maar vol stille zorg voor mij. Hem
dankte ik mjjn lectuur, hg bracht mg
bloemzaden voor mijn tuintje, hg kwam
mjjn vader de lange winteravonden hel
pen verkorten, door met hem te praten,
als hij vermoeid zjjne pen weggelegd had.
Kort na Ruths huwelijk was Bergen
van G. naar M. verplaatst, als adjudant
eener brigade. Dat was was een moeilijke
dag voor mij, toen die trouwe vrienden
afscheid kwamen nemen. ♦Kom toch eens
spoedig naar hier", smeekte ik, vergeet
mg nu toch niet heelemaal". Ik bracht
hen tot aan 't slot en zou mee naar bin
nen gegaan zjjn, als ik niet gezien had
dat eene kleine, elegante equipage de laan
kwam oprgden, waarin ik Ruth en Eber-
hardt gewaar werd. De eerste hield de
leidsels. Ik sloeg snel een zjjpad ip, maar
hoorde het rijtuig nog stilhouden en
Eberhardt zeggen hier zijn we toch nog
Ruth heeft zich bedacht eo hare boos
heid laten varen. Toen klonk Ruths lachen
den wij in verschillende stukken als een
bende van halve barbaren tentoongesteld,
die een kunstenaar laten verhongeren.
Publiek krijgt alles op zgn arm hoofd.
Maar wat wil men dan toch Dat pu
bliek dwingen meer naar do schouw
burgen te gaan Moeten wjj garantie
fondsen bijeen brengen -Zgn wij dan
verplicht ieder kunstenaar, die gaarne
zelf directeur speelt en een gezelschap
bijeenzoekt, aan w »lks hoofd hjj dan gaat
staan, te garandeeren dat zijn zaak zal
floreeren Dat. kan een groot bezwaar
worden, want nergens is grooter neiging
tot separeeren dan in de tooneelwereld.
In ons kleine land wemelt het reeds van
tooneelgezolsehappen en nu mogen het
allen geen Bouwmeesters zijn, die zich
afscheiden, er zijn eerste-rang kunste
naars onder.
Indien de heeren tooneel-artisten al
eens gekweld worden door minder aan
gename toestanden bg een of ander ge
zelschap, wij beleven allen onze onaan
genaamheden in dit tranendal.
En nu mogen de meeste tooneelspelors
niet rjjk wordenin de eerste plaats is
dat niet het doel van den waren kunste
naar, maar dat worden de artisten op
ander gebied, dichters en schrijvers ook
nieten voor armoede zouden velen wij
hebben hier niemand bepaald op het
oog zich beter kunnen bewaren, als
ze wat minder, laat ons zeggen, buiten
gewoon wilden leven.
Van ééne schuld is publiek echter niet
vrij te pleiten en dat is, dat het de
tooneelspelers verwent, verwent met uit
bundige toejuichingeu, met het bewie-
rooken van den artist bg alle mogelij ko
jubilea. Ea de aldus door ovaties be
nevelde acteur of actrice kjjkt verbaasd
op als van al dat applaus in de buiten
wereld niets meer overblijft dan van de
hem of haar vereerde bloemen en kransen,
die na korten tijd verwelken.
Maar wjj, die aan overdreven hulde
betoonals verderfelijk voor den kunste
naar en vernederend voor het publiek
niet meedoen, wenschen daarom niet de
qualiÜGatie kleinzielig op ons toegepast
te zien, of voorgesteld te worden als een
troep zonder kunstgevoel, zonder daar
tegen een woord van protest te laten
hooren.
Buitenland.
Arm Spanje.
De berichten uit Spanje luiden aller
droevigst. De correspondent van de Daily
Mail te Rota bg Cadix seinde daarom
trent
De uitgeteerde arbeiders, die voor
mij in 't oor ik wisselde nog een laatsten
groet met Hanna en had toea ook haar
verloren.
Toen kwam er een zekere morgeD,
waarop ik in vertwijfeling bij het bed
mijns vaders stond, hom met luider stem
bg zgn naam riep en toch geen ant
woord bekwam, waarop zgn koude hand
de mijne niet meer kon drukkenhij
was heengegaan. Ik vond hem dood in
zgn bed, toen ik hem zijn ontbijt wilde
brengeneene beroerte had een eind
aan zgn leven gemaakt. Ge9n enkele
traan stortende, liet ik mij wegleiden
en zonk naast Katrien op de knieënde
tranen der oude vielen op mijn haar
toen zij mij vast aan zich sloot. Die oude,
verlamde dienstmeid was nu nog de eenige,
die ik op de wereld bezat.
Ik zie het nog, hoe men de met bloe
men bedekte kist naar het kerkhof bracht
en al de bewoners van het dorp mijnen
vader de laatste eer bewezen. Allen ween
den en snikten en ik stond nog steeds
daar aan het venster mijner kamer en
zag het aan zonder een enkele traan
nu was ik oene wees. Toen kwam de
baron en wiido mg weer meenemen naar
het slot, maar dat sloeg ik snel af, wij
zende op Katrien. Wat moest zij begin
nen zonder mg er was toch nog één
wezen, dat mij noodig had, en de zorg
daarvoor wilde ik mg niet laten ont
nemen. Wie weet, hoe kort meer dat
gelukkigmakendo gevoel mjjn deel kon
zgn, dat ik iemand onontbeerlijk was.
♦Je kunt hier niet alleen big ven, je
kwgnt hier weg", zei de baron. »Ik heb
eerbied voor je aanhankelijkheid, maar
je moet minstens een paar keer in de
week bij ons komen. Je gezondheid wordt
ondermijnd, door al die treurigheid, je
zitt er meer dood dan levend uit."
♦Laat mg hier," smeekte ik. »Ik dank
u voor uwe goedheid, maar nu kan ik
nog niet komen, misschien later, nu kan
ik nog niet."
Men liet mij werkelijk een poosje met
rust, maar toen kwam de baron weer.
♦Nu ga je in ieder geval mee", zei hg,
♦ik kan het niet verantwoorden a's ik je
aan je lot overlaatik ben nu je voogd
en als zoodanig beveel ik 't je." Nu
gehoorzaamde ik zonder tegenspreken,
's Avonds zat ik geduldig Daast mevrouw
v. Bendeleben en liet mij van Hanna
vertellen, en van Ruth, dat zij een flinken
zoon gekregen had. Op 't oogenblik was
er nog een hevige strijd over de voor
namen Ruth wilde hem Stanislaus noe
men, maar Eberhardt beeft gezegd dat
bij den dominé de namen wel schrijven zal.
De baron bepaalde de dagen die ik
iedere week op 't slot moest doorbrengen,
»en, Greetje'voegde hij er bg, ♦als je
niet komt zal ik komen vernemen of jp
geldige redenen hadt, om weg te blijver.
Je mag je niet zoo aan je drcéfheid over
geven, daar ben je nog veel te jong
voor, een heel leven ligt nog voor je."
Een heel levenIk schrok bepaald,
en moest ik dat zoo doorbrengen Ver
schrikkelijke gedachte! Lag ik toch maar
bij mjjne ouders onder den grond. Het
geheele leven wat is zoo'n menschen-
levon langl De duur van ons loven is
zeventig jaar, en ik was pas twintig ge
weest. Maar God is barmhartig, dacht
ik zoo kon het toch niet lang duren
Ik was gehoorzaam, en kwam stipt op
den bepaalden tijd op het slot, speelde
schaak met den baron, en lag de courant
voor. Op den dag was ik op 't dorp,
verpleegde Katrien, en bestierde mijn
klein huishouden, ik deed alles wat ik
doen moest, maar zonder vreugde, zonder
eenige belangstelling.
Op zekeren avond was ik weer op
't slot, en deed mijn best om te luisteren
naar een lang artikel over de aardappel
teelt, toen mevr. v. Bendeleben plotse
ling luisterende het hoofd ophief. ♦Er
komt bezoek," zei ze haar werk neer
leggend, en opstaande. Er deden zicb
luide stemmen hooren, do deur werd ge
opend, en Ruth trad binnen, gevolgd door
haar man.
Ik kon mij niet meer verwjjderen, als
vastgeworteld bleef ik staan, en staarde
hem aan. Ook bij verbleekte een weinig,
torn bij mij ooiwaardp, terwjjl zfne
sooore vrouw volstrekt geen notitie van
mij nam, m: ar met eene bnaBtige bew ging
haar bonten van zicb wierp, en hare
moeder omhelzende, uitriep
♦Mamaatje, u moet een strjjd besb chten.
Denk eens, de oude gravin Sateroski uit
Weenen is overleden en nu kreeg ik een
schrijven dat het gewenschfc was, dat ik
de opening van het testament bijwoonde.
Ik moet, ik wil naar Weenen, en mjjn
dierbare gade", hierbjj wendde zjj zich
tot Eberhardt, die er mot op elkander'
geklemde lippen bijstond, ♦vindt het on-
noodig en verlangt dat ik thuis blijf in
plaats van mij zgn geleide aan te bieden."
Maar ga toch eerst zitten", viel de
baron de jonge vrouw in de rede, ♦dan
kunnen wij er rustiger over spreken.
Waarom ben je er tegen, Wilhelm
vroeg hg aan zgn sohoonzoon, die zgn
stoel zoo ver mogelijk uit het licht der
lamp teruggeschoveg had.
>0, om verscheidene redenen", ant
woordde deze, maar de voornaamste is
dat de kleine ongesteld is, hg krjjgt
zeker tandjes en schreit den geheelen
dag door. Ook begrjjp ik Diet waarom
Ruth daarbij tegenwoordig zijn moet, ik
vind dat zij veel meer bg het kind noodig
is dan bij de opening van het testament.
Als zij er nog in bedacht wordt, kan het
haar hier even goed meegedeeld worden
als ginds."
Zjjne stem klonk rnstig en zonder eeni
gen hartstocht, en zjj roerde mjj tot in
het diepste van mijn hart. Ik wilde op
staan en mij verwgderen.
♦Neen, neen riep de baron. ♦Wil je
weer wegloopen Hier blijven en hjj
drukte mjj weer in den leuningstoel terug.
Niemand behalve hjj, kon vermoeden met
welke kwellingen ik daar zat.
♦Ik moet je zeggen, Ruth" wendde de
baron zich nu tot haar, »dat je man
gelijk schijnt te hebben, 't Kan best, dat
je niets dan onaangenaamheden onder
vindt, daar in Weenen, want met de
familie van je eersten echtgenoot heb je
het nooit erg goed kunnen vinden. Ik
De wet strekt haar werking uit over
het geheele Russische rijk, behalve over
eenige Btreken, waar buitengewone quaf s-
ties te beslissen zgn.
Van de 412 leden der Doema worden
28 door de steden gekozen. Do keuze
geschiedt in kie8?ergadoringen van 160
leden te Petersburg en te Moskou, van
80 leden elders. Van hot kiesrecht zgn
uitgesloten de vrouwoD, de mannen joDger
dan 25 jaren, leerlingen van militaire op
leidingsinrichtingen, soldaten, nomaden,
vreemde onderdanen gd wegens faillisse
ment en desertie veroordeelden.
De verkiezingen hebben plaats onder
toezicht van het Ministerie van Binnen-
landsche Zaken in geheime stemming
met balletjes. Een candidaat mag slechts
op één plaats worden gesteld. Hij moet
Russisch verstaan. Ambtenaren, die ge
kozen worden, moeten hun ambt neer
leggen.
Wjj schreven hierboven ♦een consti
tutie". Dit is het nu nog wel lang niet
het is niet veel meer dan een adviseerend
lichaam, maar toch is er iets positief
goeds verkregen een stap in de goede
richting is gedaan en de rest zal wel
volgen.
De Vredesonderhandelingen.
De onderhandelingen vorderen goed"
♦alle kans op vrede is zoo goud als ver
keken" zoo luiden afwisselend de berich
ten omtrent de besprekingen die thans nog
gevoerd worden te Portsmouth. Prachtig
voor beursspeculanten en dat, met dit doel
dan ook meer berichten dan noodig de
wereld worden ingezonden, is zeer waar-
schijnljjk.
Vast staat alleen het volgende Aan
genomen is Japansch protectoraat over
Koreaopenstelling van Siberische wa
teren voor Japansche visschors ontrui
ming van Mantsjoerjje door beide par-
tjjen teruggaaf van Mantsjoerije aan
Chinaafstand van Russische pachten op
Liaotong aan Japan afstand van Port
Arthur en Dalnibehoud van de spoor-
ljjn Charbin-Wladiwostok door Rusland
en overdracht van de spoorljjn Port
Arthur aan Japan.
Onderhandeld wordt nog over de vol
gende punten Afstand van Sacbalin aan
Japan terugbetaling door Rusland van
de door Japan gemaakte oorlogskosten
overgave van de geïnterneerde Russische
schepen aan Japan. Dat deze laatste juist
de moeieijjkste punten zgn, zal wel ieder
duidelijk zgn. De conferentie is echter
voor drie dagen uiteen gegaan en komt
eerst Dinsdag weer bijeen.
Het heet dat President Roosevelt zich
weer in verbinding beeft gesteld met de
vredesondei handelaars en ook met de
zou ma» r liever bier big ven, zelfs al wns
de ongesteldheid van je kind geen ver
hindering."
♦Het is volstrekt zoo erg niet, Eber
hardt overdrijft, zooals altjjd," viel zjj
driftig uit, terwjjl zjj haar man toornig
aanzag. >De bonne is volkomen voor haar
taak berekend, en bovendien kan hg wel
zoo lang bier zgn."
♦Ja maar, je moet bedenken, dat bet
wéér te koud en te rouw is, om het bind
zulk een tocht te laten maken", zei mevr.
v. Bendeleben. ♦Hoe graag ik mgn klein
kind hier zou willen hebben, kan ik dat
toch niet toestaan."
♦Maar ik zeg je dat ik naar Weenen
moet," riep zij, terwjjl de tranen haar
van boosheid in de oogen sprongen, Ik
moet
♦Goed, mgn kind, ga, ik zal zoolang
de plaats van moeder innemen," viel
Eberhardt haar jjzig koel in de rede.
♦Maar wie heeft je dan geschreven
Ruth, dat je tegenwoordigheid vereischt
wordt vroeg de baron.
♦Dat komt er ook nog bij," antwoordde
Eberhardt in haar ploats. ♦Zjj zegt dat
zjj een brief uit Weenen gekregen beeft,
maar van wie, dat wordt niet gezegd."
De schoone vrouw keek plotseling ver
legen vóór zich. ♦'t Is voldoende, dat
het zoo is," antwoordde zjj toen. ♦Het
is mg bericht, en ik wil gaan, tot eiken
prjjs. Papa, is 't goed dat ik morgen
eens kom zien, of mgn wagen in orde
is»? Hjj is hier nog altjjd, van dat ik
teruggekomen ben ik hoop dat hij nog
io orde i6, bjj was toen pas nieuw 1"
♦Hg zal ook nog wel goed zgn," zei
de baron. ♦Wanneer ga je dan opreis?"
♦Zoo spoedig mogeljjk ik denk over
morgen."
Eberhardt was opgestaan. ♦Willen wjj
naar uw kamer een sigaar gaan rooken,
papa?" vroeg bij en daarop verlieten
beide heeren de kamer.
fWt .rdt vervol ld)*.