1905. N". 4. Zaterdag 7 Januari. 92s1" jaargang. Op den Lindenhof. GOESCH De uitgave dezer Oourant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond, uitgezonderd op feestdagen. Prjjs per kwartaal, zoo binüen als buiten Goes, 1,25a Afzonderlijke nomnaen 5 cent. Inzending van advertentiën vóór 2 uren op den dag der uitgave. De prps der gewone advertentiën ic van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct. Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prgs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend. Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent por regel. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant". Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens. Anti-Christelijk en nog wat. De misleidende leuze, die men tegen woordig steeds meer ingang tracht te doen vinden, de poging, waarmede ook onlangs een blad hier ter stede zijn intrede heeft gedaan, om hen die niet met deze Rogeering instemmen, eenvou dig anti-christelgk te noemen, wordt ook door bet blad van mr. de Savornin Lokman afgekeurd. In de Nederlander lezen we o. a. »Wij voor ons echter achten ons geens zins gerechtigd alle groepen der linker zijde onder de tegenstanders van den Christus te rekenen. Evenmin als wg allen die de rechterzijde steunen houden voor belijders vud den Christus. Wg houden zulke tegenstellingen voor hoogst gevaarljjk, omdat zij onwillekeurig het volk leiden tot verkeerde gevolgtrek kingen". In hetzelfde artikel leest de Nederlander de Standaard de les over de opmerking van de laatste ♦dat er terecht op gewe zen is, dat de Christus zelf belijdenis van Zijn naam eischt, en dat belijdenis niet in de binnenkamer, maar op de markt des levens plaats grijpt". Hierover zegt de Nederlander >Men kan den Cüristus belgden en toch op dit punt een andere, zij 't dan ook een averechtsche meening zijn toe gedaan. D verkeerde wjjze waar p menig maal de Christenen, ook, naar het oor deel zelfs van de Standaardde Calvi nisten het verband tusschen wereldlijk bestuur en Christeljjke belijdenis in prac- tjjk hebben gebracht, heeft meer dan één geloovig Christen van het meegaan met de Chriatusbelijders afkeerig, althans daarvoor huiverig gemaakt. En ah eener- zijds terecht wordt opgemerkt, dat Jezus belijdenis van zijn naam ook op de pu blieke markt eischt, aan den anderen kant mag niet worden vergeten mot welk eene beslistheid, ja felheid, indien dit woord in dit verband gebezigd mag worden, Jezus opkomt tegen alle gods- diensfcvertoon op de openbare straat, en hoe Hij juist de bidders naar de binnen kamer verwijst." Vond de Nederlander dezer dagea de R.-Katholieken goed genoog om ♦in onzen door en door protestantschen staat nut tige medestanders te zijn in het afweren van subversieve, alle vastigheden loswoe lende machten", zij maakt zich evenmin eeno illusie ten opzichte van het oordeel der R. K. bondgenooten over de anti-revo- lutionnairen. Dit bljjkt uit het volgende Bet stellen door vele liberalen van den sociaal-democraat boven een Christen die het verband tusschen Christendom en Staatkunde wil erkend zien, schijnt ook ons in de hoogste mate bedenkeljjk, ja 'fc zij met den noodigen eerbied gezegd dom en kortzichtig. Des wegens evenwel hen die dat doen te rekenen tot de tegenstanders van Christus, achten wij even eenzijdig en onbillijk, li FEUILLETON. De houtvester brak nu hun gesprek af en zei Friedrich, jij gaat naar den Salzberg om den knaap aan dien kant op te sporen misschien zal hij bedaard in een almhut bij deze of geene herderin zitten te den ken de jagers liggen nog gerust te slapen, maar dat zal hem tegenvallen. En jij, Werner, klimt naar boven langs den grooten bergstroom. Geen genade, hoor De kerels zijn zeker van hun schot en maken er ook geen gewetenszaak van ons een blauwe boon in het lijf te jagen. Zijn er twee of drie, wees dan voorzichtig, maar tracht ze te herkennen. En nu afgemarcheerd 1" Toen Werner den berg halverwege bestegen had, bemerkte hij den verschen indruk van een voet in het natte zand. Ook aan de hier en daar geknakte takken was duidelijk te zien welken weg de bergklimmer genomen had. Als een speur hond volgde bij deze kenteekenen, maar bij den bergstroom gekomen verloor hjj ieder spoor. Had de wildstrooper dien doorwaad of was hij er met een flinken sprong overheen gekomen Met een vloek op de lippen giug de jager terug om op een andere plek gemakkelijker aan de overzijde te komen. Doch de motregen, die reeds een poos viel, noodzaakte hem te schuilen. Hjj ging achter een dikken beukenboom zitten en ergerde zich over de wilddieven, over den houtvester, die hem hierheen gezonden had, en over den regen. Tot tijdverdrijf wilde hij een pijpje opsteken, toen hij eenig gedruisch ver nam. Snel kroop hij tusschen de struiken, zoodat hij geheel verscholen zat en toch alles in den omtrek kon waarnemen. Weer als dat R. Katholieken, omdat wij niet het pauselijk gezag erkennen, ons houden voor in beginsel revolutionair on ver werpers van alle gezag." Dat ♦domme en kortzichtige" daarge laten, is dit alles geen nieuws, maar het k»d nooit genoeg herhaald wordeD, nu weer de beide partijen, wier godsdiensten zooveel van elkaar verschillen, als het Westen verwijderd is van 't Oosten, gereed staan, om arm in arm met elkaar op te trekken naar de stembus, ter bestrijding van alle vrjjnmigen. Buitenland. Binnenlandsche toestand in Rusland. Er zijn een paar personon in Rusland, die den moed hebben gehad hun over tuiging aan den Czar meö te doeleD. De eerste is de voorzitter van het Moskou- scbe zemsfcwo, prins Troehetzkoi, die een brief geschreven heeft aan den minister van Binnenlandsche Zaken, waarin hii verklaart de volle verantwoordelijkheid te aanvaarden voor het adres van het zemstwo aan den Keizer. Hij is tot zijn handel wij ze genoopt door de meaning, dat Rusland nu een tijdperk van anarchie en revolutie doormaakt. Wat oogenschijn- lijk opstootjes zijn van jongelieden, zijn een weerkaatsing van den algemeenen toestand der maatschappij, die allergevaar lijkst is, met name voor den Keizer. Hij, Troehetzkoiheeft den Keizer dezer dagen gezegd, dat de tegenwoordige gebeurte nissen revolutie beteekenen, waarin hot volk tegen zijn zin wordt gedrongen. De eenige uitweg is, dat de Keizer zijn ver trouwen schenkt aan het volk en de stenden. Laat de Keizer deze krachten tot zich naderen, dan zal Rusland worden bevrijd van het gevaar van oproer en zal het den Keizer en diens autocratie en wil steunen. Troehetzkoi voelt, dat zgn geweten zuiver en rustig is tegenover den Keizer. De ander is de grijze graaf Leo Tolstoi, die zich reeds vroeger over de quaestio der hervormingen heeft nitgelaten in een open brief tot zijn broeder do Czar. De Times achtte het oogenblik geschikt dien brief thans openbaar te maken en zoo is hetnu de hervormingsquaestie zoo actueel mogelijk is geworden, komt de vertaling juist van pas. Ernstig klinkt de waarschuwing van oen man, die zijn zonderlingheden, maar ook een juisten blik heeft in bet ka- raktor van de menscben rondom hem. Hij zegt o. a. Uwe helpers verzekeren U, dat gij door het tegenhouden van alle ontwik keling van leven in het volk, daardoor de welvaart daarvan zult bevorderen, en uw eigen vrede en veiligheid, maar eer kan iemand den stroom eener rivier te genhouden dan de onophoudelijke voor- waartsehe beweging van den menscb, welke door God daaraan is geg«ve». hoorde hij zware schreden, die steeds naderbij kwamen. Werner verdubbelde zijn behoedzaamheid als een wilde kat lag hij op .den loer. Het minste gerucht kon hem verraden en dan ging hetleven om levendat wist' bij. Johan naderde in tevreden stemming, onbewust dat hem eenig gevaar dreigde. Zoodra hg buiten het geboomte trad, zag Werner hem en herkende den gi taarspeler van dien Zondagmiddag. Dat schot in den vroegen morgen kon nie mand anders gelost hebben dan hij. Wat had hij zoo vroeg op don berg te doen, waar hij bosch noch weiden bezat Toen hij aan hot wambuis en den zak, dien Johan op den rug droeg, versche bloed sporen bemerkte, werd de jager razend. Weer klonk een schot en in de borst getroffen stortte de wildstrooper zonder een enkelen kreet ter aarde. De jager sprong op en snelde heen om den ge vallene te onderzoeken. Toen hij in diens wambuis de afgeschroefde buks verbor gen vond, lachte hij honend en zei ♦Dat heb je er slecht afgebracht, ventjeDitmaal heb ik je gesnapt. Ik ben je te slim af geweest. Nu zal je wel niet meer zingen en niet meer schieten ook. Maar kom, hij kan hier niet blij ven liggen. Wat moet ik met hem doen Begraven kost te veel tijd en ik kon daarbij overvallen worden. Ha, daar valt me wat in. Ze zullen lang zoeken, eer ze hem vinden." Achter de rots, die op dat punt zeer steil was, bruisehte de bergstroom. Hier Bleepte bij zijn Blacbtofler been en wierp het in het water. Daar knalde opnieuw een schot aan de overzijde. Werner was even aan den linkerarm geraakt. Buiten zichzelf van schrik en woedend keerde bij zich om on zag een man op verren afstand aan de overzijde 7an den stroom. Dadelijk Men begrijpt, dat menschen, die voordeel hebben bij zulk een toestand, en die in het diepst van hun ziel zeggen Après nous le déluge, u dit motten verzekeren, maar het is verbazingwekkend, dat gij, een vrij man, die van niemand iets noo- dig bebt, een zedelgk en goed man, hen gelooven kunt, en door hun verschrik kelijk advieg te volgen, zooveel kwaad kunt toelaten of begaar, voor zulk een onbereikbaren wenscb, als de stremming van den eeuwigen voortgang der m©L- seheljjke ontwikkeling." Als iets waar is, dan is hel, dat een voortgang op den weg van thans ten slotte voor het autocratisch Regeerings- stelsel noodlottig moet worden. Uit Hongarije. Het Hongaarsche Volkshuis is thans gesloten. Na de sluiting volgt natuur lijk de ontbinding, waartegen Apponyi reeds bg voorbaat heeft geprotesteerd. De vraag wat er dan echter zal ge schieden is niet te beantwoorden. Want als de pas naar huis gestuurde vertegen woordiging niet wilde werken onder de tegenwoordige verhoudingen en zonder zich daarvoor als gunst met enorme con cessies te laten betalen, is er ook geen kans op dat de volgende dit zal willen. En van de Regeering en van den Kei- zer-Koning is het zeker niet te verwach ten, dat zij zullen voortgaan op het hel lend vlak der concessies, waarop te kwa der ure de eerste stap is gedaan. Graaf Apponyi is met de zijnen over gegaan tot de onafhankelijkheidspartg. Deze politieke zwerveling, een man van groote bekwaamheden, maar van nog veel grooter eerzucht, kan maar niet tot rust komen. Zichzelf acht hg den man, die door zijn ministerschap de positie redden kaD. Onder de liberale partij, waarbij hij zich aangesloten had als een soort hospitant, was zijn invloed niet gering en zijn naam is meermalen ernstig genoemd. Toch weet hg thans zeker, dat zoolang Frans Jozef leeft de ministerieele portefeuille voor hem onbereikbaar zal blijven. Zoo heeft hij dan den wandelstaf weer opgenomen, scheidde zich af in den boogloopenden strgd over de obstructie en gaat hg thans openlijk geheel door den wind om met do uitersten te werken voor een onafhan kelijk Hongarije. G O E S 6 Jan. 1905. Men meldt uit Den Haag het volgend bericht, dat, als hot waar is, zeer ver blijdend is In liberale kringen wordt als bijna zeker verkondigd, dat tusschen de Libe rale Unie en den Vrijzinnig-Democra- tiscben Bond overeenstemming zou zijn verkregen over de grondslagen van een gemeenschappelijk programma bij de a. s. Kamerverkiezingen en wèl ten aanzien der volgende puntenhet onderwijs, be- hief hij zijn buks omhoog en schoot op zijn aanrander, zonder bem aan te treffen. ♦Moordenaar 1" schreeuwde deze, ter wijl hij met vlugge sprongen voorwaarts snelde. Dat woord trof den jager in het hart. Snel vluchtte hg van de plek, waar hij de misdaad bedreven had maar meer malen klonk dat woord moordenaar hem nog verwjjtend in de ooren. De man sprong in het water, deed eenige krachtige slageü, dook onder en kwam met het beweginglooze lichaam van Johan weer boven. Het was Sepp, die op de jacht was gegaan om den prachtigen gemsbok te schieten, daar hij meende, dat Johan het dier niet wilde buitmaken. Sepp nam den gekwetsten jonkman op zijn breedo schouders, liep met zijn zwaren last meer dan een uur lang over hobbelige paden en beroikte eindelijk een hoi, waar hg een goede schuilplaats vond. Twee dagen waren södert de laatste gebeurtenissen voorbijgegaan. Het begon onrustig te worden op den Linden bof. »Het is wat moois, dat Johan den vroegeren weg weer is opgegaan," mop perde de oude man. ♦En bij staat nog al op het punt te trouwen. Het is nu reeds de derde dag, zoolang is hij vroe ger nog nooit weggebleven. Als hg maar geen ongeluk heeft gekregen." Dan zouden wij er wel reeds iets van vernomen hebben," zeide de wed. Geiger. ♦Het eene is nog niet voorbij of het andere staat reeds voor de deur," klaagde Lind. »Van mijn dochter hooide ik niets en nu is mijn zoon vejdwenen. Het is of het ongeluk op den Lindenhof zgn intrek heeft genomen." ♦Je moet niet dadelijk het ergste vreezen, vader Lind," sprak vrouw Gei ger. ♦Johan is misschien verder land waarts ingegaan, dan hij van plan was en lastingstelsel en vrijhandel, bezuiniging op de legeruitgaveo, volksleger, een blanco- artikel 80 der Grondwet ten opzichte van het kiesrecht. De algemeeno vergadering van den Vrgzinnig-Democratischen Bond zal Za terdag 21 dezer te Amsterdam worden gehouden. In deze vergadering zal het standpunt van den V. D. B. bij de algemeene ver kiezingen van 1905 worden uiteengezel. Bopsele. Ter vervanging van den, wegens hoogen ouderdom, eervol ont slagen telefonist, don heer F. van Duijne is in die betrekking benoemd de heer J. van Duijne Fz. en tot adsistent-telefonist of plaatsvervangster mej. C. van Duijne. Arbeidswet. Het 104 bladzijden beslaande voorloo- pig verslag over de Arbeidswet is ver schenen. Sommige leden zochten in dit ontwerp te vergeefs naar 6pecifiek christelijke be ginselen, waartegen van andere zijde het wetsvoorstel een verdienstelijk werk werd geacht. Bg verscheidene leden had het teleur stelling gebaard, dat zoovele bedrijven geheel buiten de wet zijn gesloten. Breedvoerig ontwikkelden verscheidene leden hunne b-zwaren tegen de gronden, door de Regeer ïng aangevoerd ter ver klaring van de noodzakelijkheid van over heidsbemoeiing in zake den arbeid. Met betrekking tot den huisarbeid word algemeen erkend, dat toeneming van den huisarbeid te vreezen staat en enkele leden wenschten dan ook een al geheel verbod vau dien arbeid, hetgeen anderen onmogelijk achtten, maar die betreurden, dat geen ingrijpende regeling wordt voorgesteld. Bij de bespreking der artikels oor deelden sommigen, dat de vakscholen niet moeten vallen onder de bepalingen dezer wet. Gevraagd werd, waarom niet wordt gezegd, wat de wet onder »kinderen" verstaat. Verscheidene leden waren van meening, dat de regeering de beschor- ming had bohooren uit te strekken tot allen, die hun 18e jaar nog niet voleind hebben. Zij zouden den maximalen ar beidsdag voor kinderen van 12 tot 14 jaar op b.v. 8 uren willen bepalen. Breedvoerig werd behandeld wat onder het begrip werkplaats" is te verstaan. Vele leden keurden af, dat de Regeering met haar stelsel van regeling van hot leerlingwezen den weg van wettelijken dwang heeft ingeslagen. Eene andere grief tegen de voorge stelde regeling betrof het ontbreken van eeno bepaling omtrent 't maximum aantal leerlingen dat een patroon zal mogen hebben. Enkele leden waren tegen de h. i. te heeft vroolgk gezelschap aangetroffer." ♦Ik ben altgd te goed voor mijn kin deren geweest en heb hun to veel toe gegeven. Dat zijn nu de gevolgen ervan. Je moet toch eens iemand naar den Meerhof sturen om te vragen, of men daar nok iets van Johan weet. Misschien zit hg daar goed en wel, zonder to denken, dat wij hier ongerust zij,»." Een der knechts giDg naar den Meer hof en keerde na eenige uren terug, vergezeld van Walburga, die men reeds in de verte bon zien schreien. >0, Johan 1 Hij komt niet terug Hg is voor ons verloren," jammerde zij. Al drie dagen lang heb ik een voor gevoel gehad, dat me een ongeluk zou overkomen. En nu is hg zeker dood." Walburga weende zoo hartstochtelijk, dat Lind geheel van streek geraakte. Eerst tegen den avond keerde het meisje naar haar ouders terug, die bij het hooren der droeve tijding geheel ontsteld waren. Een paar dagen later wist men in den geheelen omtrek te praten over het on geluk, dat Johan getrcffm bad. Bg troe pen zocht teen op d« bergen, keek in iedere rotspleot, daalde naar beneden in de afgronden alles te vergeefs Johan werd niet gevonden en men rekende hem dus onder de dooden. Intusschen wist Lize niets van hetgeen er in het ouderlijk huis gebeurd was. Ze dacht aan vader noch brotd r, terwijl ze aan het ziekbed zat van iemand, die ternauwernood aan den dood was ontsnapt aan het ziekbed van Fran?, dien ze eindelgk door een gelukkig toeval had ontdekt. Hoewel Lize eenige dagen te Stuttgart moest blijven om uit te rusten, was zij trouw present bij de aankomst van eiken trein uit Frankrijk om inlichtingen in te winnen en do gekwetsten te help°n verzorgen. Dc handel wijze en haar vreemde wijde strekking van het algemeen ver bod van kiodsrarbeid, omdat dan ook een voor do ouders verrichte boodschap ouder de wet zoü vallen. Do houding vau de Regeling ten aan zien van do regeling der Zondagsrust bij dit ontwerp vond weinig instemming ia verband mot de te verwachten alge- heele herziening der Zondagswet, waarom men dan ook het standpunt der Regeering in deze weinig principieel achtte. Uit de Pers. Debattkeren of niet. Het Volk schrijft Er is een zekere twijfel onder de coa litie over de tt-ktiek. De Zeeuw zegt, ga niet naar socialistische vergaderingen om to debatteeren, want ze zgn je toch te slim af. De raad schijnt verstandig. Maar de praktijk leert toch anders. Het gaat zoo maar niet om zich aan den strgd te onttrekken. In Patrimonium wordt ver teld, dat Roosje StelVos heeft aange kondigd dat zij te Uithuizermeeden zal spreken over het ministerie, en het be richt sluit met de woordeu mocht dan een debater van onze zijde niet ontbre ken." En in hetzelfde nummer komt een der broeders aandringen op grootere ver spreiding van Patrimonium, liefst als dag blad, om den invloed, dien Htt Volk beeft onder anti-revolutionairon, te bestrijden. Doet het, vrienden wij verlangen niet beter dan openlijk debat. En vooral zou den wij gaarne zien wat een antirevolutio nair arbeidersblad te zeggen heeft tegen onze critiek op de regeering en haar vertooniüg van een christelijkheid naar buiten, welke maar geen bezieling kan geven aan haar regeeringswerk, waarin niemand iets christelijks kan vinden. Een on-Nedrrlandscii regime. Het Hb'd. trekt in een uitvoerig ar tikel partij voor zekeren luitenant Reitsma te Assen, die overgeplaatst is omdat hij president was van een club van luite nants, waar militaire zaken werden be sproken. Het blad heeft do statuten der club geheel afgedrukt om te lateu zien hoe onschuldig ze zgn, het geeft een lijst van de sprekers met do onderwerpen en verzekert, dat nooit de daden van chefs zijn ter sprake gekomen. Het blad wijst er op dat reeds jaren geleden zulke luitenantsclubs zijn gevormd, ja dat mi nister Bergansius, toen hij luitenant was, ook in zulk een clubsbestuur heeft ge zeten. ♦Toch, zoo schrijft het blad dan verder, zien wij den president van zulk een club en zijn huisgezin gestraft, waar naar onze meening hem slechts aanmoe diging en lof te beurt hadden mogen vallen. Is hot strafbaar" dat officieren van gedachten wisselen omtrent militaire onderwerpen omdat die gedachten Diet overeenkomen met de gedachten van hun kleederdracht hadden de aandacht der spoorwegbeambten getrokken. Weldra wist men ook met welk doel ze verscheeD, en daardoor droeg men haar zooveel achting toe, dat iedereon het meisje gaarne hulp verleende. Op zekeren dag hoorde ze in de wacht kamer in het dialect van haar landstreek uitroepen Zou het mogelijk zijn? Is dat Lize Lind Snel keerde het meisje zich om en zag toen een onderofficier voor zich staan. Waarachtig, ze is hetriep de man uit, terwijl hg haar de hand reikte. ♦Ken je me niet meer, Lize?" ♦Lieve hemel, het is Toni uit Mies- bacb," zeide Lize verwonderd. »Ik zou je in die uniform niet herkend hebben. Hoe gaat het met je? Ben je er geluk kig afgekomen ♦Zog me eerst eens, hoe kom jij hier en dat nog wel in oorlogstijd ♦Ik zoek mijn verloofde." ♦En hoe beet die?" ♦Frans G ijer, uit Gemund." Ha zoo! Dat treft goed. We staan bij hetzelfde regimentik heb hem en zgn kapitein naar Wiidbad helpen transpor- teeren. E^genlgk had hij in Frankrijk in een hospitaal moeten big ven, maar zijn kapitein wilde er niet van hooren en daarom moesten wij hem ook meenemen." Lize was bij dit bericht buiten zich- ïelve van blgdschap. Zg bestormde hem verder met vragen, zoodat Toni moeite had op alles behoorlgk te antwoorden. Het meisje zat nu op hoete kolen en zou nog denzelfdon avond naar Wiidbad gegaan zgn, als zg die plaats nog had kunnen bereiken. Nu moest zij haar ongeduld bedwin gen en luisterde nog geruiinen tgd naar het verhaal van Toni. Wordt vervelg l.j

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1905 | | pagina 1