W".
Zaterdag 24 December.
91s1" jaargang
e FEUILLETON.
Op den Lindenhof.
GOESC
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prj|jB per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, f |ö25«
Afzonderlijke nommero S cent.
Inzending van adverientiën vóór 2 uren op den dag der
uitgave.
De prgs der gewone advertentiön is van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct.
Bp directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelflks- en doodbeüihten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 110 regels 1,bsrokenö.
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regeL
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesehe Courant". Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens.
Wegens het Kerstfeest
zal Maandag a. s. geen nommer
van dit blad verschijnen.
KERSTMIS.
Van alle kerkelijke feesten, natuur-
feesten reeds eer het Christendom zege
vierde en de volken der beschaafde wereld
het hoofd deed buigen, is het Kerstfeest
het plechtigste.
De drievoudige zin van den Engelen
zang beheerscht gedurende do Kerstdagen,
bewust of onbewust, geheel of gedeelte
lijk aller gedachte.
In de kerken der Christenen doortoont
ten volle het »Eere zij God" de gewelven;
^ie zijn oog gericht heeft op de maat
schappij, hg zij staatsman of sociaal-
econoom, tracht het Vrede op aarde"
tot zijn recht te doen komen, of jammert,
dat die vrede nog zoo lang op zich laat
wachten.
Het derde gedeelte, »In menschen een
welbehagen", vindt zgne afspiegeling,
meer nog bij onze oostelijke naburen dan
bij ons, in het streven om wél te doen,
zoowel aan de arme wereld daarbuiten
als aan huisgenooten en familieleden.
Dat is een heerlijke zijde van dit feest.
Wie welgesteld is en over een goed voor
ziene provisiekast kan beschikken, voelt
zich thuis behaaglijk, maar komt er juist
door de tegenstelling met het gure kli
maat daarbuiten lichter toe om ook an
deren, nooddruftiger dan hij, in zijn over
vloed te laten deelen.
Ook in ons land is gelukkig in de
laatste jaren dit streven op den voorgrond
getreden. Wij spreken nu niet van alles
wat er van overheidswege gedaan is en
wordt om de minderbedeelden te laten
doelen in de vooruitgaande zegeningen
der beschavingwij laten ruston wat er
wordt verricht tot blijvende opheffing
van misstanden, tot verbetering van wat
verkeerd was of tot wegneming van on
gerechtigheden, die men te lang reeds
in de maatschappij zag voortwoekeren,
zonder te amputeeren wat om wegruiming
riep. Wij hebben hier bet oog op de par
ticuliere liefdadigheid, welke in allerlei
vorm zich in den loop der jaren om het
Kerstfeest heeft gegroepeerd, hetzij men
dan de dagen vóór of na Kerstfeest voor
de uitdeeling heeft bestemd.
Bijna geen plaats is er, waar niet een
of andere niet-officioele commissie zich
heeft gevormd, die met steun dor burgerij
uitdeeling aan bohoefcigen houdt. Bijna
geen plaats is er, waar niet de een of
andere vereeniging een Kerstboom heeft
geplant, aan welks takken en aan welks
voet tal van geschenken wachten, om
straks ter hand gesteld te worden aan
grijpende kinderhanden als feestgave.
•In menschen een welbehagen" wordt
ook op deze wijze door wie zijn arme
medemenschen zoo in liefde gedenkt, in
toepassing gebracht. Wij weten wel, dat
deze wijze van weldoen aan zijn mede
menschen door een zekere categorie van
Lind schudde het hoofd als iemand,
die geslagen is en toch de partij niet wil
opgeven. De bres was geschoten, dat be
merkte Lize wel, en nu moest er storm
geloopen worden.
»Zeg maar ja, vader", vleide ze. »Je
houdt toch wel zooveel van me, dat je
me niet ongelukkig wilt maken. Frans
heeft een eerlijk, trouw hart en hij meent
het oprecht met me".
•Mooi zoo", pruttelde Lind, die merk
baar zachter gestemd was. Alles zou
wel goed gaan, en ik zou geen neen
zeggen, als hij maar
•Veel geld had", vulde Lize snel aan.
•Maar omdat de goedo jongen arm is,
daarom is het zoo moeilijk. O, als moeder
nog leefde! Die zou wel meer mede-
doogen met me hebben."
De laatste woorden deden de schaal
overslaan.
•In 's hemels naam dan Ik wil niet,
dat je misschien later zoudt zeggen, mijn
vader is de oorzaak van mijn ongeluk.
Maar jelui gaat niettrouweD, voordat ik
een goede hofstede heb gekocht, die niet
te ver uit de buurt ligt".
•O, dank, duizendmaal dank, vader
Je zal zien, dat je vreugde aan ons be
leeft".
Onder lachen en schreien viel Lize
haar vader om den hals en omhelsde
hem zoo hartelijk, dat de goede oude
haar zacht moest afweren om weer tot
verademing te komen.
•Ik geloof je, mg a kind. Je zal me
dankbaar zijn en een brave vrouw voor
lieden een lapmiddel is genoemd, en wij
weten ook evengoed, dat dit middel niet
afdoend is, ooi den heilstaat nabij te
komen, maar als men zóó de practijk
van de derdo strofe van den Engelenzang
uitoefent, dan zal men möewerken om
de tweede te doen volgen.
•Toenadering eischt dezer tgden nood",
zong de dichter da Costa, en ook nu nog
heerscht die waarheid in al haar kracht.
Niet, wie aandringt op verscherping van
den strgd tusschen rijk en arm, maar
hij, die tracht do klove te overbruggen,
brengt den vrede op aarde. Aalmoezen
en gaven alleen kunnen dat niet doen,
wij weten het welrecht doen aan wie
over onrecht met reden klagen mag, is
van hooger orde en daarom dringender
eiseh des tijds, maar dit sluit niet uit,
dat ook het in liefde gedenken van min
der bedeelden meehelpt tot betere waar
deering wederzijds.
Wij hebben dus recht om te zeggen,
dat het welbehagen, dat getoond wordt
in milde leniging van nooddruft, mede
werkt tot het bevorderen van den vrede
op aarde, die helaas in deze tijden maar
al te dikwgls, vaak zonder noodzaak,
wreed wordt verstoord.
De tegenstelling tusschen de warme,
heldor verlichte huiskamer en de kille
doodsche natuur op het Kerstfeest is
groot, maar de natuur verliest straks,
door de lente tot nieuw leven gewekt,
haar kilheid en daarom is deze tegen
stelling als beeld te zwak om de ellende
der armoe te vergelijken met de weelde
van don rijkdom. De ellende der armoe
blijft helaas maar al te vaak. Daarom is
de tegenstelling des te meer schrijnend
maar de daad der liefde, die deze tegen
stelling, al is het slechts voor éen dag,
wil weg nemen, ook des te grooter.
Het vrede op aarde" is een ideaal,
dat, welk plan van een heilstaat ook zijn
vervulling nabij komt, nooit bereikt wordt,
maar te streven naar een ideaal verheft
's menschen hart en het is eene roeping,
waaraan niemand ongestraft ontkomt.
Welnu, ook op dit; Kerstfeest streve
men er naar men trachte wèl te doen,
men doe zijn best óm het pad te ver
lichten en brengo een zegen, waar die
te plaatsen is.
Een ding is zekerbrengt men dan
den vrede niet elders, in eigen gemoed
plukt men toch den echten Kerstfeest zegen.
Buitenland.
Kapitein Klado.
Belangwekkend met het oog op de
toestanden in Rusland is het geval-Klado,
waarover thans druk gesproken en ge
schreven wordt. Kapitein Klado is een
der bekwaamste Russische zeeofficieren,
leeraar aan een militaire academie, die
het Oostzee-eskader, onder Rodsjestivensky
heeft begeleid tot Vigo. Daar moest bij
om het bekende voorval bij Doggers-
baok aan wal en thans vertoeft hij
in Parijs, om getuigenis afteleggen voor
de internationale commissie, die dit geval
den, anders zou je de dochter van mijn
goede Bertha niet zijn. Ga nu naar de
keuken on houdt je vijf zinnen bij elkaar
verliefde meisjes doen wal eens te veel
zout in het eten of laten het aanbranden".
Wat zullen Frans en zijn moeder big
zijn, als ik morgen zelf het goede nieuws
kom vertellen", mompelde Lize onder het
heengaan. »Ik ben zoo gelukkig, dat ik
met niemand zou willen ruilen".
Lind bleef intusschen op de bank zit
ten peinzen. Het is waar, een braver
jonkman zou ze niet kunnen krijgen. Nu,
wat zal ik er aan doen Het best is, dat
ik oen oogje toeknijp en de beurs wat
wijder open doe. Meenemen kan ik toch
niets en een brave schoonzoon is wat
waard. Was het nu met Johan ook maar
zoover heen, dan ging het in een moeite
door. Ik word oud en zou graag alles
nog geregeld zien, voor ik heenga.
Hoewel Lize den koek inderdaad een
beetje had laten aanbranden, smaakte
het eten den ouden man toch recht goed.
Toen Johan thuis kwam, verhaalde Lize
hem, wat er was voorgevallen en vraagde
goedhartig, of Frans hem als zwager
welkom zou zijn.
Wel, waarom niet zeide bij. >Dan
zal ik het zoo aanleggen, dat we op
denzelfden dag bruiloft vieren."
Thans keek Lize vreemd op en begon
te vragen. Maar Johan liet niets uit en
vermaande zijn zuster bij het naar bed
gaan, dat zij maar niet te veel over zijn
eanstaande moest denken, omdat zij toch
niet kon raden wie het was.
Hot zou overbodig wezen de vreugde
in de visschers woning te schetsen, toon
Lize den volgenden dag kwam vertellen,
hoe de zaken stonden. Kortom, er leefde
in de eerste dagen in den ganschen om-
heeft te onderzoeken.
Deze kapitein Klado heeft den moed
in de Nownja Wremja aan te too-
uen, wat aan het Oostzee-eskader, dat,
zooals uit een telegram in ons vorig
nommer blijkt, een dreigenden toestand
tegemoet stoomt, ontbrak. Hij zeide, dat
men het zoo spoedig mogeljjk door een
ander eskader moest doen volgen, indien
het ernst was met de verovering van de
oppermacht ter zee in het verre Oosten.
Hij schreef onder het pseudoniem Priboi
eenige artikels, waarvan de Bcherpetoon
door don ernst der omstandigheden werd
verontschuldigdMaar de admiraliteit
gevoelde zich getroffen en haar chef,
grootvorst Alexisliet den stoutmoedigen
kapitein Klado arresteeren.
Dit gaf groote beweging in Rusland.
De oorlog heeft de oogen geopend en
de monden. Het Russische volk koos
partij tegen den grootvorst en voor
kapitein Klado. Men wil hem een eere
sabel aanbieden en men heeft het plan
een torpedoboot te laten bouwen, die den
naam Priboi zal dragen. Ten slotte heeft
de Czar een onderzoek bevolen en het
Bchijnt gunstig voor Klado te zijn uit
gevallen, want hij is in vrijheid gesteld.
Dat is een belangwekkend geval en al
mogen de groote hervormingen dan ook
nog met kracht worden tegengehouden,
het bewijst tocb, dat er iets veranderd
is in Rusland.
De Sultan van Turkije.
De Sultan van Turkge is zeker geen
model van een vorst, maar hg heeft een
manier om met de lastige Westersche
mogendheden om te gaaü, die voor zgne
sluwheid pleit. Hg is nu en dan wel
genoodzaakt, als het hoog loopt, en zij
hem in 't nauw brengen, om haar eischen
in te willigen. Maar zoodra hij de kans
gunstig ziet, komt hg terug op vroe
ger afgelegde beloften en al gevend en
nemend houdt hg de groote potentaten,
die hem te sterk zijn, aan 't lijntje.
Do omstandigheden zijn hem gunstig
op 'tóogenblik en hg maakt er gebruik
van. Zooals men weet is Bulgarije nog
volstrekt niet tot rust gekomen. Tele
grammen geven een beeld van den toe
stand. De toegangen van Saloniki worden
des nachts zorgvuldig bewaakt en in het
district is de staat van beleg afgekon
digd wegens binnenlandschen oorlog.
Thans, tot meerdere eer van het Chris
tendom waarschijnlijk, zijn de volgers
van de rechtzinnig Bulgaarsche en de
niet minder rechtzinnig Grioksche kerk
in Macedonië bezig met elkaar te fu-
silleeren.
Nu is men, zooals men weet, reeds
lang aan het hervormen in Macedonië.
Die hervormingen worden gesteund door
een internationaal militair gezelschap.
Bij die gendarmerie zijn bij de Turksche,
ook Europeesche officieren. En daar de
zaken nog niet gaan, zooals men zich
had voorgesteld, willen do mogendheden
het aantal Europeesche officieren vorgroo-
ten. Dit nu vergeet de Porto. Het is iets
trek geen gelukkiger paar dan Frans en
Lize.
Johan verzweeg nu niet langer, waar
om hg zijn levenswijze veranderd had.
Zijn keuze was vader Lind bijzonder naar
den zin, want deze kende Walburga als
een verstandig meisje, juist zoo een als
Johan noodig had. Daarbij was zij er
varen in het boerenwerk en wel ge
schikt om een hofstede in orde te houden.
Dat de eigenaar van den Meerhof zijn
dochter een prachtigen uitzet zóu mee
geven, was ook een niet te verwerpen
zaak.
Eenige dagen daarna kwam vader Lind
met zijn zoon in de Zondagskleeding op
den Meerhof, tot g6en geringe verbazing
van buren, meiden en knechts. Men
raadde echter weldra het doel van dat
bezoek. Toen de groote vraag gedaan
was en Walburga's ouders hun toestem
ming hadden gegeven, werd de aanstaande
schoonzoon hartelgk welkom goheeten en
zette men den gasten het beste voor, wat
keuken en kelder opleverden. De Meer-
hofer hield van een goeden dronk en had
in zijn kelder een aantal flesschen Tiroler
wijn, die men het niet kon aanzien, dat
ze op een hooiwagen over de grenzen
waren gesmokkeld. Het was oen rechte
feestdag op den Meerhof.
Op den terugweg beloofde vader Lind
zijn zoon, c^at hg zoo spoedig mogeljjk
naar Tegernsee zou gaan om de overgave
der hofstede bij de overheid te laten
inschrijven.
Als een loopend vuurtje verspreidde
zich het nieuws van hetgeen op den
Lindenhof was voorgevallen in den gan
schen omtrek en dit gaf de eerste dagen
ruime stof tot ges£rek.
Zoo was men in het midden van den
bijzonders als zij, kortaf, zonder omwegen
iets weigertdat ligt anders niet in hare
manier.
Maar de sultan keDt zijn tijd. Rusland
en Oostenrijk, die toe moeten zien op de
hervormingen in het Oosten, hebben op
't oogenblik drukke werkzaamheden. Rus
land om zijn oorlog mot Japan en Oosten-
rij k-Bongarije om binnenlaüdsche twisten.
En zoo is er ten minste één onder de
vorsten, die profiteert van den Russisch-
Japanschen oorlog en van den inwendigen
strgd in Oostenrgk-Hongarge. De Sultan
weigert pertinent de Macedonische gon-
darmerie met meer officieren te verster
ken. Een wijs man kent zijn tijd.
Het incident bij Doggersbank.
De Engelecho bladen hebben allerlei
berichten uit Huil opgenomen, over po
gingen van Russische agenten tot om-
kooping van visschers, die dan onder
eede zouden moeten vorklaren, dat er zich
Japansche torpedobooten bg de visschers-
vioot bevonden. Deze geruchten nemen
nu een vasteren vorm aan. Volgens de
bladen waren die Russische agenten twee
Engelsche zeelui, Walsh en Bennett ge
naamd ondervraagd zgnde, hebben zij
erkend, dat zij uitgezonden en betaald
waren door Rusland. Zij hadden met acht
tien visschers besprekingen gehouden, en
vier schriftelijke verklaringen verkregen,
waarin de aanwezigheid van torpedobooten
erkend werd deze stukken werden ODder-
teekend in tegenwoordigheid van den
Russischen consul. De agenten ontkenden,
dat zij de visschers hebben omgekocht,
zeggende dat zjj hen alleen schadeloos
stelden voor het tijdverlies. De Russische
consul, die ook een Engelschman is, heeft
aaneen reporter gezegd, dat het zijn plicht
was, deze stukken in ontvangst to nemen.
Men verwacht, dat binnenkort een amb-
teljjke verklaring openbaar gemaakt zal
worden.
Het Russisch gezantschap te Londen
heeft aan Reuter verklaard niets van de
pogingen tot omkooping te weten.
Natuurlijk, stel u voor, dat zoo'n ge
zantschap zei, dat het er alles van wist
GOES, 23 Dec. 1904.
Bij Kon. Besl. is voor den tijd van
vijf jaren, gerekend van 19 November
1904, benoemd bij het personeel van den
geneeskundigen dienst der landmacht,
tot reserve-officier van gezondheid der
2de klasse, de arts M. A. Ittmann.
Hoe reactie actie wekt, blijkt uit
een mededeeling in het orgaan van Volks
onderwijs, dat deze vereeniging in de
laatste maanden, na de indiening der
nieuwe onderwijswet, ruim duizend leden
won.
De directeur-generaal der poste
rijen en telegrafie heeft bepaald, dat
een ambtenaar, die zonder goed gevolg
aan een examen voor het post- of tele-
graafradicaal heeft deelgenomen, niet
opnieuw tot een volgend examen wordt
zomer gekomen. Nog nooit was de toe
vloed van vreemdelingen in Tegernsee
zoo groot geweest. In hot Brouwkamertje
zat het steeds vol bezoekers. Het weder
was bestendig mooi, maar de politieke
hemel was Vrij bewolkt en men sprak
veel over de geschillen tusschen Frank
rijk en Duitschland. Toch ging men voort
met lachen en schertsen en zette zooveel
mogelijk alle zorgen op zjj.
In de eenzaam gelegen herberg te
Unter-Rottach ging het op een Zondag
middag in Juli lustig toe. Er werd dans
muziek gegeven en daardoor waren ver
scheidene jongelieden van nabjj en verre
er heen gelokt. De dansvloer was op een
grasveld gelegd. Over eenige balken had
men stevige plaoken beveBtigd. Al had
men er geen schaduw en al stoof bet er
ook vrjj erg, dat hinderde niet, knapen
en meisjes dansten even goed. Daar het
bier lekker was en de muzikanten hun
plicht d°den, was de vroolijkheid weldra
algemeen.
Johan had Walburga van den alm
afgehaald, om met haar den middag door
te brengen. Voor hem lag zijn gitaar,
zoodat er afwisseling in de vreugde te
wachten was. In het gezelschap waren
vele goede kennissen en ook een vreemd
heer, wiens houding den militair verried.
•Waar komen al die menschen van
daan", zeide Walburga. »De omstreken
moeten wel geheel verlaten lgken. En
wat zgn er veel vreemdelingen aan het
meer. De kasteleins hebben nu een goeden
tijd."
•Ja, de wereld is grost en ovrr de
bergen wonen ook nog menschen. Op
den alm is het eenzaam en daarom is de
drukte hier je zoo yreemd, antwoordde
toegelaten dan na verloop van twee jareD.
Deze maatregel is genomen, omdat veel
klerken, die bij de examens niet geslaagd
zijn, zich dadelijk weder aan het vol
gende examen onderwierpen, kennelgk
zonder zich voldoende te hebben ge
oefend en dan opnieuw werden afgewezen.
Er zgn klerken, die onvoldoende voor
bereid, op die wijze 3, 4, zelfs meer
malen aan achtereenvolgende examens
met ongunstigen uitslag hebben deel
genomen.
'•-Gravenpolder. Woensdagavond
hield de vereeniging tot aankoop van
kunstmeststoffen •'s-Gravenpolder" haar
jaarvergadering. Aanwezig waren 22 le
den. Uit de rekening van den perning-
meester bleek, dat de ontvangsten be
droegen f 6880,175de uitgaven f 6883,08,
zoodat een te kort bleef van f2,905.
Volgens 't jaarverslag zjjn in 1904 aan
de leden geleverd747 balen super-
phosphaat, 497 balen amm. suppb. en
106 balen Chilisalp. Aan de beurt van
aftreden waren de bestuursleden dhr. G.
Kosten, die met algemeene stemmen op
één na werd herkozen en 'dhr. J. Ver
huist, die niet meer in aanmerking
wenschte te komen. In diens plaals werd
gekozen dhr. J. Rijk.
Hoedekenskerke. Tot secretaris
penningmeester, der weegbrug de •Con
current" alhier, is benoemd dhr. J. Er-
merinszulks in plaats van dhr. L. Ver
beek, die bedankt had wegens vertrok
naar 's-Gravenpolder. Tot weger werd
aangesteld dhr. D. de Schipper.
Wolfertedijk. Woensdagavond j.l.
trad voor de anti-revolutionaire kiesver-
eenigiDg op ds. Van der Kamp te Axel
met het onderwerp»Ons Cbristelgk
Ministerie". Hij verdedigde in een lange
rede het Ministerie, na een overzicht ge
geven te hebben van de verschillende
partgen. De opkomst was zeer groot
velen uit andore plaatsen, vooral niet-
partijgenooten, waren aanwezig. Er werd
eehig debat gevoerd.
Gemeenteraad van Goes,
Vergadering van Donderdag 22 December
1904, 's nam. 8 uur.
Voorzitter de burgemeester.
Afwezig de h.h. Fransen van de Putte
Risch en Duvekotallen met kennisgeving.
Ingekomen stukken van den heer H.
Dronkers schrijven houdende, ODder dank
betuiging, aanneming zjjner benoeming
tot gemeente-ontvanger;
van de firma wed. J. ff. G. Kakeberke
Gzn. te Middelburg een nieuw virzrek
om grónd aan den Oostwal in erfpacht
te mogen ontvangen.
Eerstgenoemd schrijven wordt voor
kennisgeving aangenomen, terwjjl het ver
zoek van firma wod. Kakebeeke gezonden
wordt aan Burg. en Weth. om advies.
Id verband met de nadere vaststelling
van de jaarwedden van de twee ambte-
Johan.
Daar naderde een goede vriend van
JohaD en zei
Wel, Walburga, je blijft vandaag toch
niet stilzitten? Je zal toch zeker wel
eens met me willen dansen? Je hebt er
niets op tegen, niet waar, Johan?"
Dans met haar zooveel je wilt, Simon.
Je zal er haar genoegen mee doen, want
ze doet graag mee."
Voor die plagerjj gaf Walburga bem
een tikje op den arm. »Maakfc ruimte"
riepen verscheidene jongelieden, toen het
paar den dansvloer naderde. Vroolijker
speelden de muzikanten eh de knapen
dansten met meer vuur. Johan had er
schik in, dat zich ieder beijverde Wal
burga ten dans te vragen.
Hij speelde intusschen op de gitaar
en was daarbij omringd door een groep
belangstellende toehoorders, die zijn
kunstvaardigheid bewonderden.
•Kom, Johan", riep Simon, »laat ons
nu ook een lied van je hoov'en."
Op deze uitnoodiging tokkelde Johan
eerst eenige accoorden en hief toon een
lied uit het gebergte aan, dat veel bij
val vond. Juist zou hg een ander lied
aanheffen, toen aan de andere zijde van
den dansvloer eenig rumoer ontstond.
Laten ze maar hier komen, als ze
durvenl Ze mogen toch .niet met onze
meisjes dansen," riepen eenige jonge
mannen, en deze woorden doelden op
twee jagers, die van den straatweg na
derden. Nog hadden zij de herberg Diet
b 'reikt, of het honend gelach, vermen d
mot gillend gefluit, strekte dezen gasten
tot bewgs; dat ze hier niet bgzoDder
welkom waren.
(Wordt vervolgd
