1904. N". 82. Donderdag 14 Juli. 91s"' jaargang. FEÏÏIimW: Een edel hart. GOESCHE De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond, uitgezonderd op feestdagen. Prjjs por kwartaal, zoo binnen als buiten Soes, 1,83. afzonderlijke nommers 5 cent. Inzending van advertentiën vóop 2 uren op dsn dag der uitgave. COURANT. De prjjs der gewone adverteutiOn is van 1-5 regels 50 cent, eiken rogel meer 10 ct. Bji directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt do prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelyks- en doodbonchten en de daarop betrekking bobbende dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend. Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel. Uitgave van de Naaml. Yennootschap „Goesche Courant". Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens. Zullen de prijzen der goederen stijgen als de inkomende rechten verhoogd worden? Onder bovenstaand opschrift heeft de Vereeniging »Het Vrije Ruilverkeer" thans een vlugschrift uitgegeven, waarin men het volgende leest Tot dusver werd algemeen aangeno men, dat verhooging van het inkomend recht op buitenlandsche goederen den prjjs van deze doet stijgen. Ook door de protectionisten wordt dit toegegeven bij artikelen, die, gelijk petroleum, krenten enz., niet in Nederland worden voort gebracht. Wat echter zal het geval zijn bij artikelen, welke ook binnenslands kunnen worden vervaardigd Wij meenen, dat ook hiervan de prijs in den regel stijgen zal en dat, indien de prijs niet klimt, zulks te danken zal zijn aan eene bijzondere omstandigheid, welke in een klein land gelijk Nederland menigmaal kan uitblijven, namelyk vol doende ontwikkeling der binnenlandsche mededinging. De heer A. H. Jannink te Enschedé evenwel is onlangs, in een praeadvies voor de Vereeniging voor de Staathuis houdkunde en de Statistiek, met eeu fonkelnieuwe theorie te voorschijn geko men, namelyk dat bij de artikelen, die ook iu het binnenland kunnen worden gemaakt, de prijs zal dalen. In allen ernst heeft genoemde heer dit sofisme ver dedigd en op dien grond verhooging van invoerrechten bepleit. De Minister van Financiën zal waar schijnlijk een weinig verrast zijn door die overmaat van ijver zijns bondgeooots. Immers de Minister heeft op tal van plaatsen in de Momorie van Toelichting van het tariefontwerp verklaard allerlei eerste levensbehoeften en allerlei grond stoffen voor nijverheid, waarvan het vast staat, dat zy ook in Nederland worden voortgebracht, niet te willen belasten, omdat zij anders hier duurder zullen worden. Dit goede voornemen is door ZExc. wel niet geheel ten uitvoer ge bracht, dit zij verre maar dhr. Jannink moet zelfs dit voornemen beschouwen als uit den booze. Naar zijo oordeel zijn de éenige menschen, die bij vrijen invoer belang hebben, de groothandelaars (de »grossist-winkelier") en vormen ande ren, die bedenkingen hebben tegen in voerrechten, slechts *de restdie na loopt om meer ondergeschikte reden of ter wille der mode of uit onkunde(Prae-advies bl. 95). Onze Minister van Financiën, zoowel als de leden van Vrij Ruilverkeer, behooren dus tot die rest. Gelukkig voor deze rest is de heer Jannink niet steeds zich zei ven gelyk gebleven. Op bl. 101 althans van zijn advies leest men »Ook een recht van fl per 100 kilo graan werkt voor de helft ten bate van den fiscus, omdat de invoer ongeveer zooveel bedraagt, doch voor de wederhelft verhoogt het den prijs van het graan, dat hier te lande verbouwd wordt, met dien éénen gul den." Hier schijnt de schrijver zijn eigen Uit het Duitsch. Hier hield juffrouw Barnero op en zuchtte. Na een poos vervolgde zy weder >Toen Amalia negentien jaar oud was, reisde zij in gezelschap van haar pleeg ouders naar Napels. Ik kan niet juist zeggen op welke manier, maar zij kreeg kennis aan een Duitscben heer, ik meen dat hjj Ludwig heette, en het duurde niet lang of zij gevoelden een teedere genegenheid voor elkander. Geen dag ging voorbjj zonder dat zij elkander bewyzen van hun wederkeerige liefde gaven. Die heer bezocht haar ook hier in Crovigno het was een knap man met blauwe oogen en fraaie blonde lokken. Ook Amalia was schoon en had een houding als een vorstin. Zij paste niet in den kleinen burgerstand en nog minder in de ar moedige omstandigheden, waarin zij later verviel. De vreemdeling had Amalia harts tochtelijk lief en gaf zijn voornemen te kennen om haar te huwen." »En zijn ze getrouwd vroeg Alice. »Weet u dan niet, dat Amalia »Mjjn pleegmoeder weet er niets van," verzekerde Alice. Welnu, hier in den omtrek weet iedereen, dat zij met dien heer Ludwig getrouwd is. In Napels, in tegenwoor digheid der Monti's, die daarvoor met een aantal hunner vrienden naar de stad waren gegaan is zij plechtig getrouwd. Toen de bruiloft voorbjj was, vloog ook leer vergeten te zijn. Waarom zou het zelfde niet waar zijn van papier, van schoenen, van geraffineerd zout, van ge weven stoffen Wel verklaart de schrijver: »zulk eeD recht geeft geen aanleiding tot meerder verbouw van graan", doch hoe weet hij dit? en welken waarborg geeft hij, dat daarentegen van al do andere zoo oven genoemde zaken do bin nenlandsche voortbronging wèl vermeer dert, zoo zij, evenals zijn graan, in Nederland 10 a 12 pet. duurder wor den gemaakt Heeft de heer Jannink nooit gehoord, dat de binnenlandsche fabrikanten jarenlang de meerdere winst stillekens kunnen beuren dat zij een kartel kunnen vormen dat niets hen dwingt om de productie uit te breiden dat nieuwe mededingers niet zoo dadelijk opkomen De schrijver uit Enschedé heeft zijn leer verdedigd met de opmerking, dat binnenlandsch goed goedkooper kan wor den verkocht, omdat bij binnenlandsche voortbrenging minder tusscbenhandelaais te pas komen op den weg van den fabri kant naar den verbruiker. Het is een regel," schrijft hij, bl. 91, »dat hoe ver der de producent en de consument van elkander verwijderd zijn, de winst des te grooter is die van de consumen ten van afgewerkte artikelen gevorderd kan worden. Het buitenlandsch goed moet niet alleen dikwijls door drio of vier tusschenhanden gaan, vóór dit de consumenten bereikt, maar het is mede een hoofdfactor, dan dientengevolge do fabrieksprijs een diep geheim blijft, waar door de winst dikwijls ongelimiteerd is." Dit is hor. hoofdargument, waarmee de heer Jannink zijn theorie ingang wil doen vinden. Het is ook zijn hoofddwaling. De winkelier betrekt de goederen bij voorkeur uit het buitenland, indien bij ze ginds goedkooper dan bij binnenland sche fabrikanten bekomen kan. De groo- tere afstand tusschen inkoopsprijs en ver koopsprijs veroorlooft dan dat, des noodig, meer tussenhandelaars aan den omzet deelnomen, doch liefst zullen zoowel de buitenlandsche fabrikant als de binnen landsche winkelier op dezen tusschenban- del bezuinigen. Do heer Jannink stelt het voor alsof do tusscbenhandelaais do oorzaak zijn van groote winst voor den winkelier juist hot omgekeerde is waar, hoe meer tusschenhandelaars er zijn, over dos to meer personen moet de winst worden verdeeld en des te minder schiet er voor don winkelier over. Men zou den heer Jannink nog op tal van andere dwalingen kunnen wijzen. Waar hij b. v. schrijft, dat bij buiton- landsch goed de productiekosten diep ge heim zijn en dat daarom de winst dikwijls onbegrensd is, zy aangevoerd, dat ook van binnenlandsch goed de verbruiker, bij den winkelier koopende, de produc tiekosten gewoonlijk niet kent, en dat de prijs bepaald wordt niet door die kosten, doch door vraag en aanbod. Waar hij te verstaan geeft, dat bij buitenlandsch goed de groothandelaars (^grossisten") bijzon der belang hebben, zy aangevoerd dat de grossisten ook bij den handel in binnen- haar geluk heen. Heden getrouwd, wei nige weken later ziektoen verlaten en verder nood, zorg en verachting. Mochten toch alle meisjes uit Crovigno bewaard worden voor zulk een lot Zwijgend bleef Alice geruimen tijd juffrouw Barnero aanzien. »Wilt u mij vertellen, wat er verder gebeurd is vroeg zij eindelijk. >0, zeker Als Pietro mijn man, thuis komf, zal hij u ook den geheelen naam van mynheer Ludwig zeggenik kan die namen niet onthouden do werkzaam heden in huis vereischen al mijn aan dacht Met een paar woorden is verder alles gezegd. De vreemde heer hij moet van hooge afkomst geweest zijn hield niet van Crovigno. Hij heeft de Monti's slechts eenmaal bezocht, toen de verloving gevierd word. Veertien dagen later trouwde het jonge paar te Napels. Ik ben er niet bij geweest, maar do Monti's en hunne vrienden wel. Dio zaak ging zoo vlug, van de hand, dat het huwelijk reeds gesloten was, voor men in Crovigno het rechte er van wist. Het leed kwam niet minder vlug. Een week na den trouwdag werd de jonge man aangetast door een besmettelijke ziekte zijn vrouw mocht niet in zijn nabijheid komen volgens zijn verlangen. Dagelijks kreeg zij bericht. Eindelijk werd zij zelve door koorts aangetast en toen zij het ziekbed verliet, was haar man de wijde wereld ingegaan." Wat riep Alice heftig uit, »hy heeft zijn jonge' vrouw toch niet verlaten Waarom is zij hem niet nagereisd Zij was toch zjjn wettige vrouw." Met een schamperen glimlach ant- landsche artikelen hun diensten bewijzen, terwijl omgekeerd menig artikel uit het buitenland rechtstreeks aan binnenland sche detailhouders geleverd wordt. Men denko b. v. aan Zwitsersche horloges en Engelsche rij wielen. Ret is bevreemdend den heer Jannink met zijne iuvoorrechten oorlog to zien voeren tegen do grossisten, als waren deze de oorzaken van duurte en als ware bun ondergang de dageraad van algemeeno goedkoopheid, en tevens hem over hot gevolg vau invoerrechten te zien verklaren (bl. 91) »De grossisten worden dientengevolge nog niet overbodig, dat zien wij aan de kolosale gr^sdsten- zaken, die zich bv. te Berlijn en Eiber- feld, dus in het bescbermdo Duitsch- land, met succes haudbaven." Ja, zoo is het. De vraag of in den handel tusschenhandelaars hun diensten verrichten hangt niet hiervan af, of het goed over de grenzen komt dan wel binnenlands wordt vervaardigd. Sommige artikelen kunnen moeielyk door den fa brikant aan de detailhandelaars recht streeks worden geleverd. Hiervoor zjjn menigmaal splitsing in soorten en be- oordeeling van credietwaardigheid noo dig, voor wolken arbeid de fabrikant de gegevens en den tijd mist. Betreurens waard daarom is het bij den heer Jan nink te lezen »hot eigenbelang van dezen grossisteDhandel is het hoofddoel en het hoofdbelang van den vrijhandel" (bl. 88). Dergelijke opvatting van het vryhandelsvraagstuk geeft geen bewijs van ruimen blik. Welk geloof mag men slaan aan de voorspelling van dien schrijver, dat rui mere binnenlandsche voortbrenging steeds de plaats zal innemen van de door in voerrechten veroorzaakte beperking des invoers Iu zijn pneadvies heeft hij bitter wei nig aangovoerd om dat geloof op te wekken. Integendeel. Op bl. 95 schrijft hij, dat door bescherming »iets" duurder wordt »Wat dan! De exploitatiekosten der fa brieken." Maar dan kunnen wy ook nog niet gelooven aan een goedkooper wor den van do waren, welke deze fabrieken afleveren. De meerdere kosten vloeien x. i. voort uit meerdere duurte van bouw kosten en grondstoffen, en nu, schrijft hij, komt voor de binnenlandsche indu strie de rekening niet meer uit, tenzij ^beschermende rechten deze meerdere kosten nivelleeren." Behoeft het aog na der betoog dat, ook volgens den schrjjver zeiven, de voortbrengselen dor nijverheid duurder zullen worden, onafhankelijk van de snoode grossisten 8 u i t e li I an li. Uit Frankrijk. Het rapport der commissie iu zake de bekende quaestie der Karthuizer-milli- oenen is gerepd gekomcD. Blijkens dit rapport hoeft de reactionaire moorderbeid dier commissie den strijd tegen het mi- nisterio nog niet opgegeven. Zij consta teerde wel dat van eene poging tot om- woordde juffrouw Barnero xOnder voorname hoeren vindt men ook ellendelingen. Die vreemde heer had bij zichzelf te voren reeds overlegd, dat een eenvoudig burgermeisje niet op den duur zijn ochtgenoote kon zijn, want hij was gehuwd onder een valschen naam en met valsche papieren." »Wat zei Alice." Maar dat is on mogelijk Juffrouw Barnero zag Alico verwijtend aan en zeide wrevelig >Niet mogelyk Daar komt mijn man aan. Misschien zult u bet gelooveD, als u het uit zijn mond hoort. HéPietro, kom eens hier, als je een oogenblik tijd hebt." Pietro Barnero, een krachtig man met koolzwarte, fonkelende oogen, richtte op deze woorden zijn schreden naar bet paviljoen. »Och, vertel dezo dame eens, wolken valschen naam die heer uit Duitschland opgaf, toen hij met Amalia trouwde." De kastelein scheen een gemoedelijk man. Hij lachte even en verzocht zjjn vrouw vriendelijk een kop koffie te halen voor hem en voor haar zelve. Misschien wilt u ook nog een kopje, mejuffrouw vroeg hij Alice, die hij intusschen oplettend had aangezien. Alice nam dit aanbod aan. Toen juffrouw Barnero zich verwijderd had, vroeg zij bedeesd Herinnert ge u dien naam nog?" »0 jaZoo iets vergeet ik nootHy noemde zich Ludwig von Erlenburg, die edelman. Maar later bleek, dat hij een valschen naam had opgegeven." »Hoe kwam dat aan het licht?" kooping niots is gebleken, en dat Edgar Combes ten onrechte was beschuldigd, maar zij keurde het af, dat de president minister onvoorzichtig den naam van Frankrijk's vertegenwoordiger te St. Louis op het spel had gezeten sprak ven ambts misbruik. Dit rapport is reeds gisteren in de Kamer ter sprake gekomen. Er is natuurlijk heftig gediscussieerd, maar hot slot is geweest, dat de Kamer de volgende motie van de linkerzijde met 334 tegen 154 stemmoD heeft aan genomen »De Kamer, ovorwegende dat do uit komst van het onderzoek is, dat de eer van den minister-president en der regeering boven alle verdenking staat, brandmerkt don anoniemen laster on de lasteraars." Frankrijk en het Vatic a an. Er is een nieuw geschil gerezen tus schen Frankrijk en hot Vaticaan. Het Vaticaan hoeft, volgens de Matin, acht dagen na de terugroeping van den gezant Nisard, de bisschoppen van Laval en Dyon door middel van een brief van kardinaal Vannutelli, gevraagd, on ver wy ld bun ont slag te nemen. De twee bisschoppen deelden dit aan den minister van eere- dienst mede, dio hun daarop liet weten, dat zij niet zonder toestemming van de regeering van hun ambt afstand konden doen, en dat do nuntiatuur geen gegronde klachten over hen bad geuit. De minister bracht de zaak ook voor den minister raad en dezo besloot, de Curie door eon scherpe nota eraan te herinneren, dat met wederzijdsch goedvinden aangestelde bisschoppen alleen bij gemeen overleg konden afgezet worden, en dat de staat niet zou zwichten voor de aanmatigingen van het Vaticaan. Kardinaal Merry del Val liet daarop de twee bisschoppen weten, dat zy binnen veertien dagen hun ambt moesten neer leggen en te Rome moesten komen. An ders zouden zij uit hun bisschopsambt ontzet worden. De minister van eeredienst verbood echter de bisschoppen aan dat bevel te gehoorzamen. Zoo staan de zaken op dit oogenblik, zegt de Matin. Een schrikbewind in Finland. Klaarblijkelijk maakt de Russische re geering gebruik van den moord door Schaumannom thans allerlei Finscbe vaderlanders onschadelijk te maken. Het dwaze donkbeeld van een komplot wordt voortdurend geëxploiteerd om aanzien lijke Finnen in hechtenis te nemen. Nu hebben er weder huiszoekingen plaats gehad bij Emil Schibergsonbankier en lid van den gemeenteraad bij den hoogleeraar in de vergeljjkeude taalkunde Otto Donnerbij diens ouders en bij Anders Donnerprofessor in de sterro- kunde. De heer Schibergson is onmiddellijk gevangengenomen en naar Petersburg overgebracht. De sociaal-democraten in Russisch Litthauen, misbruik makend van de be- »Hoe?" herhaalde Pietro. >Toen Ama lia ziek lag en haar man de wijde wereld was ingegaan, ontving zij een brief, die van bet gepleegde bedrog inlichtingen gaf. Meu bood haar een som geld tot schadevergoeding, wanneer zij over het geval wilde zwijgen", voegde hy er mot een spotlach bij. »Onmogelyk 1" riep Alice uit. Barnero haalde de schouders op. »Deed haar echtgenoot dat aanbod >0, neen", antwoordde Barnero leven dig. »Haar echtgenoot zelf schreef haar dit niet. Van hem zelfheeft Amalia nooit meer iets vernomen. Het was een zoo genaamde vriend, die als bemiddelaar tusschen hem en de arme vrouw optrad. Die brief kwam uit Salerno. Het zyn een paar mooie vrienden geweest, dat moet ik zeggen. Toen de huwelijksplechtigheid plaats bad, was die vriend er ook bij." Sprakeloos staarde Alice den kastalein aan. Een ontzettend vermoeden was by haar opgekomen. Juffrouw Barnero kwam nu met de koffie aandragen. »Nu, hebt u hot gehoord vroeg zij, terwijl zy de koek wat ter zyde schoof. Mynheer", sprak Alice met bevende stem, »hoe heette toch de vriend, die Amalia zulk een laaghartig aanbod deed?" Verwonderd keek de kastalein haar aan en zeide >U schijnt veel belang in de zaak te stellen. Zyn naam herinner ik my niet, maar ik weet wel, dat hij eveneens een Duit8cher was." »En hoe liep het verder af?" »Wel, dat is duidelyk genoeg", viel de juffrouw in »Amalia nam het loon Darde positie, waarin op het oogenblik hun land verkeert, hebben een op rood papier gedrukt manifest verspreid, dat in zeer heftige bewoordingen gesteld is. Ver van ons", beet het daariD, woedt sedert vele maanden de oorlog tusschen Japan en Rusland. Wie is aan dit ver schrikkelijk bloedbad schuldig Niemand anders dan de Russen, die begeerig zjjn naar geld en grondbezit. De Russen blij ven rustig thuis zij sturen de Litthauors naar het oorlogsterrein. En wat zal het nut van dezen oorlog zyn Voor al het vergoten bloed, voor al het geld, dat wy voor dezen oorlog moeten betalen, zullen wij nog meer onderdrukt en vervolgd worden. Beter ware het, wanneer Japan over won, want Rusland zou na een beslis sende overwinning met nog grooter dis- potisme en barbarisme heerschen. Wij verheugen ons in Ruslauds ongeluk. Laten wij het onze doen om Japan te helpen de overwinning te behalen. Trekken wij ons uit den dienst terug, laten wij ons verbergen en anderen verhinderen in het leger dieDst te nemen Het manifest besluit met deze pralende woorden »Wij zullen ons het Russisch juk van de schouders werpen en eene rnensch- waardigo, geen beestachtige heerschappij veroveren, eene onafhankelijke republiek Litthauen stichten, waarin rijken noch armen zullen zyn, waarin allo onderda nen goljjke rechten en gelijke plichten zullen hebben volgens het sociaal-demo cratische beginsel GOES, 13 Juli 1904. Door den Commissaris der Koningin in deze provincie zijn, met ingang van 15 Juli e. k., benoemd tot onbezoldigd gemeente-veldwachters in deze gemeente Pieter van ZwedenAbraham Bil en Hen- dricus Maasalle drie hulp-agent van politie alhier. Aan de wed. Frenks, wier man in leven postbode was van Kolijnsplaat op Kortgene, is een pensioen toegekend van f228 'sjaars. Wolfertsdijfc. De gemeenteraad be sloot Maandagmiddag jl. met algemeene steramen gevolg te gevsn aan de uit- noodiging van Gedep. Staten om eenige artikels der nieuwe bouwverordening te wijzigen. Mede werden op voorstel van dat college de jaarwedden van de ambte naren van don burgerlijken stand en plaatsvervangor bepaald op f 150, f 15 eD f 15. Door den raad was voorgesteld een gezamenlijke jaarwedde van f 170. Nog had een overschrijving op de be grooting plaats. Wissekerke. De jl. Maandag ge houden raadsvergadering werd door alle leden bijgewoond. Die vergadering bleek hoofdzakelijk belegd ter behandeling van een ingeko men brief van God. Slafpu, bevattende een voorstel met betrekking tot de re geling van de uit te loven belooningen der schande niet aan. Zij zweeg ook niet Over de zaak ter wille van dien vreera den hoor, maar wel uit dwaze waanzin nige liefde. Zij keerde niet naar Crovigno terug, maar bleef te Napels. Voor arbeid was zij niet geschikt, on dus volgden weldra kommer on gebrek. Zoo sleepte zij met haar kind in honger en ellende haar ongelukkig bestaan voort". »En het kind?" vroeg Alice. >0, dat was een aardig ding, die kleine", verzekerde juffrouw Barnero. »Omdat de Monti's zich niet verder om Amalia be kommerden, ben ik haar tot steun ge weest. Ik was peettante van het wicht, dat blauwe oogen en blond haar had evenals haar vader". »En verder vroeg Alice met gespan nen aandacht. Verder kwam bet ergste, of liever er kwam een einde aan haar ellende. Op zekeren morgen vond men haar dnod op haar kamer. Hel is ray nog een raadsel, hoe het kwam, dat zy zoo eensklaps stierf. En waar het kind gebleven is, begryp ik ook niet. Juffrouw Barnero wischte 'n traan weg. Vertel mij toch >Er werd een brief gevonden, waarin Amalia mededeelde, dat bravo menschen zich over het kind erbarmd hadden, maar wij hebben er nooit iets naders van ver nomen", zeide de kastelein. >En nu wij aan het Blot van die geschiedenis zyn, verzoek ik u beleefd or niet verder over te spreken". (Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1904 | | pagina 1