1904. N". 82.
Donderdag 14 Juli.
91s"' jaargang.
FEÏÏIimW:
Een edel hart.
GOESCHE
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prjjs por kwartaal, zoo binnen als buiten Soes, 1,83.
afzonderlijke nommers 5 cent.
Inzending van advertentiën vóop 2 uren op dsn dag der
uitgave.
COURANT.
De prjjs der gewone adverteutiOn is van 1-5 regels 50 cent, eiken rogel meer 10 ct.
Bji directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt do prijs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelyks- en doodbonchten en de daarop betrekking bobbende
dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend.
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel.
Uitgave van de Naaml. Yennootschap „Goesche Courant". Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens.
Zullen de prijzen der goederen
stijgen als de inkomende rechten
verhoogd worden?
Onder bovenstaand opschrift heeft de
Vereeniging »Het Vrije Ruilverkeer"
thans een vlugschrift uitgegeven, waarin
men het volgende leest
Tot dusver werd algemeen aangeno
men, dat verhooging van het inkomend
recht op buitenlandsche goederen den
prjjs van deze doet stijgen. Ook door de
protectionisten wordt dit toegegeven bij
artikelen, die, gelijk petroleum, krenten
enz., niet in Nederland worden voort
gebracht. Wat echter zal het geval zijn
bij artikelen, welke ook binnenslands
kunnen worden vervaardigd
Wij meenen, dat ook hiervan de prijs
in den regel stijgen zal en dat, indien
de prijs niet klimt, zulks te danken zal
zijn aan eene bijzondere omstandigheid,
welke in een klein land gelijk Nederland
menigmaal kan uitblijven, namelyk vol
doende ontwikkeling der binnenlandsche
mededinging.
De heer A. H. Jannink te Enschedé
evenwel is onlangs, in een praeadvies
voor de Vereeniging voor de Staathuis
houdkunde en de Statistiek, met eeu
fonkelnieuwe theorie te voorschijn geko
men, namelyk dat bij de artikelen, die
ook iu het binnenland kunnen worden
gemaakt, de prijs zal dalen. In allen ernst
heeft genoemde heer dit sofisme ver
dedigd en op dien grond verhooging
van invoerrechten bepleit.
De Minister van Financiën zal waar
schijnlijk een weinig verrast zijn door
die overmaat van ijver zijns bondgeooots.
Immers de Minister heeft op tal van
plaatsen in de Momorie van Toelichting
van het tariefontwerp verklaard allerlei
eerste levensbehoeften en allerlei grond
stoffen voor nijverheid, waarvan het vast
staat, dat zy ook in Nederland worden
voortgebracht, niet te willen belasten,
omdat zij anders hier duurder zullen
worden. Dit goede voornemen is door
ZExc. wel niet geheel ten uitvoer ge
bracht, dit zij verre maar dhr. Jannink
moet zelfs dit voornemen beschouwen
als uit den booze. Naar zijo oordeel zijn
de éenige menschen, die bij vrijen invoer
belang hebben, de groothandelaars (de
»grossist-winkelier") en vormen ande
ren, die bedenkingen hebben tegen in
voerrechten, slechts *de restdie na
loopt om meer ondergeschikte reden of ter
wille der mode of uit onkunde(Prae-advies
bl. 95). Onze Minister van Financiën,
zoowel als de leden van Vrij Ruilverkeer,
behooren dus tot die rest.
Gelukkig voor deze rest is de heer
Jannink niet steeds zich zei ven gelyk
gebleven. Op bl. 101 althans van zijn
advies leest men »Ook een recht van
fl per 100 kilo graan werkt voor de
helft ten bate van den fiscus, omdat de
invoer ongeveer zooveel bedraagt, doch
voor de wederhelft verhoogt het den
prijs van het graan, dat hier te lande
verbouwd wordt, met dien éénen gul
den." Hier schijnt de schrijver zijn eigen
Uit het Duitsch.
Hier hield juffrouw Barnero op en
zuchtte. Na een poos vervolgde zy weder
>Toen Amalia negentien jaar oud was,
reisde zij in gezelschap van haar pleeg
ouders naar Napels. Ik kan niet juist
zeggen op welke manier, maar zij kreeg
kennis aan een Duitscben heer, ik meen
dat hjj Ludwig heette, en het duurde
niet lang of zij gevoelden een teedere
genegenheid voor elkander. Geen dag ging
voorbjj zonder dat zij elkander bewyzen
van hun wederkeerige liefde gaven. Die
heer bezocht haar ook hier in Crovigno
het was een knap man met blauwe oogen
en fraaie blonde lokken. Ook Amalia
was schoon en had een houding als een
vorstin. Zij paste niet in den kleinen
burgerstand en nog minder in de ar
moedige omstandigheden, waarin zij later
verviel. De vreemdeling had Amalia harts
tochtelijk lief en gaf zijn voornemen te
kennen om haar te huwen."
»En zijn ze getrouwd vroeg Alice.
»Weet u dan niet, dat Amalia
»Mjjn pleegmoeder weet er niets van,"
verzekerde Alice.
Welnu, hier in den omtrek weet
iedereen, dat zij met dien heer Ludwig
getrouwd is. In Napels, in tegenwoor
digheid der Monti's, die daarvoor met
een aantal hunner vrienden naar de stad
waren gegaan is zij plechtig getrouwd.
Toen de bruiloft voorbjj was, vloog ook
leer vergeten te zijn. Waarom zou het
zelfde niet waar zijn van papier, van
schoenen, van geraffineerd zout, van ge
weven stoffen Wel verklaart de schrijver:
»zulk eeD recht geeft geen aanleiding
tot meerder verbouw van graan", doch
hoe weet hij dit? en welken waarborg
geeft hij, dat daarentegen van al do
andere zoo oven genoemde zaken do bin
nenlandsche voortbronging wèl vermeer
dert, zoo zij, evenals zijn graan,
in Nederland 10 a 12 pet. duurder wor
den gemaakt Heeft de heer Jannink
nooit gehoord, dat de binnenlandsche
fabrikanten jarenlang de meerdere winst
stillekens kunnen beuren dat zij een
kartel kunnen vormen dat niets hen
dwingt om de productie uit te breiden
dat nieuwe mededingers niet zoo dadelijk
opkomen
De schrijver uit Enschedé heeft zijn
leer verdedigd met de opmerking, dat
binnenlandsch goed goedkooper kan wor
den verkocht, omdat bij binnenlandsche
voortbrenging minder tusscbenhandelaais
te pas komen op den weg van den fabri
kant naar den verbruiker. Het is een
regel," schrijft hij, bl. 91, »dat hoe ver
der de producent en de consument van
elkander verwijderd zijn, de winst des
te grooter is die van de consumen
ten van afgewerkte artikelen gevorderd
kan worden. Het buitenlandsch goed
moet niet alleen dikwijls door drio of
vier tusschenhanden gaan, vóór dit de
consumenten bereikt, maar het is mede
een hoofdfactor, dan dientengevolge do
fabrieksprijs een diep geheim blijft, waar
door de winst dikwijls ongelimiteerd is."
Dit is hor. hoofdargument, waarmee de
heer Jannink zijn theorie ingang wil doen
vinden. Het is ook zijn hoofddwaling.
De winkelier betrekt de goederen bij
voorkeur uit het buitenland, indien bij
ze ginds goedkooper dan bij binnenland
sche fabrikanten bekomen kan. De groo-
tere afstand tusschen inkoopsprijs en ver
koopsprijs veroorlooft dan dat, des noodig,
meer tussenhandelaars aan den omzet
deelnomen, doch liefst zullen zoowel de
buitenlandsche fabrikant als de binnen
landsche winkelier op dezen tusschenban-
del bezuinigen. Do heer Jannink stelt
het voor alsof do tusscbenhandelaais do
oorzaak zijn van groote winst voor den
winkelier juist hot omgekeerde is waar,
hoe meer tusschenhandelaars er zijn, over
dos to meer personen moet de winst
worden verdeeld en des te minder schiet
er voor don winkelier over.
Men zou den heer Jannink nog op tal
van andere dwalingen kunnen wijzen.
Waar hij b. v. schrijft, dat bij buiton-
landsch goed de productiekosten diep ge
heim zijn en dat daarom de winst dikwijls
onbegrensd is, zy aangevoerd, dat ook
van binnenlandsch goed de verbruiker,
bij den winkelier koopende, de produc
tiekosten gewoonlijk niet kent, en dat de
prijs bepaald wordt niet door die kosten,
doch door vraag en aanbod. Waar hij te
verstaan geeft, dat bij buitenlandsch goed
de groothandelaars (^grossisten") bijzon
der belang hebben, zy aangevoerd dat de
grossisten ook bij den handel in binnen-
haar geluk heen. Heden getrouwd, wei
nige weken later ziektoen verlaten en
verder nood, zorg en verachting. Mochten
toch alle meisjes uit Crovigno bewaard
worden voor zulk een lot
Zwijgend bleef Alice geruimen tijd
juffrouw Barnero aanzien.
»Wilt u mij vertellen, wat er verder
gebeurd is vroeg zij eindelijk.
>0, zeker Als Pietro mijn man, thuis
komf, zal hij u ook den geheelen naam
van mynheer Ludwig zeggenik kan
die namen niet onthouden do werkzaam
heden in huis vereischen al mijn aan
dacht Met een paar woorden is verder
alles gezegd. De vreemde heer hij
moet van hooge afkomst geweest zijn
hield niet van Crovigno. Hij heeft
de Monti's slechts eenmaal bezocht, toen
de verloving gevierd word. Veertien dagen
later trouwde het jonge paar te Napels.
Ik ben er niet bij geweest, maar do Monti's
en hunne vrienden wel. Dio zaak ging
zoo vlug, van de hand, dat het huwelijk
reeds gesloten was, voor men in Crovigno
het rechte er van wist. Het leed kwam
niet minder vlug. Een week na den
trouwdag werd de jonge man aangetast
door een besmettelijke ziekte zijn vrouw
mocht niet in zijn nabijheid komen
volgens zijn verlangen. Dagelijks kreeg
zij bericht. Eindelijk werd zij zelve door
koorts aangetast en toen zij het ziekbed
verliet, was haar man de wijde wereld
ingegaan."
Wat riep Alice heftig uit, »hy heeft
zijn jonge' vrouw toch niet verlaten
Waarom is zij hem niet nagereisd Zij
was toch zjjn wettige vrouw."
Met een schamperen glimlach ant-
landsche artikelen hun diensten bewijzen,
terwijl omgekeerd menig artikel uit het
buitenland rechtstreeks aan binnenland
sche detailhouders geleverd wordt. Men
denko b. v. aan Zwitsersche horloges en
Engelsche rij wielen. Ret is bevreemdend
den heer Jannink met zijne iuvoorrechten
oorlog to zien voeren tegen do grossisten,
als waren deze de oorzaken van duurte
en als ware bun ondergang de dageraad
van algemeeno goedkoopheid, en tevens
hem over hot gevolg vau invoerrechten
te zien verklaren (bl. 91) »De grossisten
worden dientengevolge nog niet overbodig,
dat zien wij aan de kolosale gr^sdsten-
zaken, die zich bv. te Berlijn en Eiber-
feld, dus in het bescbermdo Duitsch-
land, met succes haudbaven."
Ja, zoo is het. De vraag of in den
handel tusschenhandelaars hun diensten
verrichten hangt niet hiervan af, of het
goed over de grenzen komt dan wel
binnenlands wordt vervaardigd. Sommige
artikelen kunnen moeielyk door den fa
brikant aan de detailhandelaars recht
streeks worden geleverd. Hiervoor zjjn
menigmaal splitsing in soorten en be-
oordeeling van credietwaardigheid noo
dig, voor wolken arbeid de fabrikant de
gegevens en den tijd mist. Betreurens
waard daarom is het bij den heer Jan
nink te lezen »hot eigenbelang van
dezen grossisteDhandel is het hoofddoel
en het hoofdbelang van den vrijhandel"
(bl. 88). Dergelijke opvatting van het
vryhandelsvraagstuk geeft geen bewijs
van ruimen blik.
Welk geloof mag men slaan aan de
voorspelling van dien schrijver, dat rui
mere binnenlandsche voortbrenging steeds
de plaats zal innemen van de door in
voerrechten veroorzaakte beperking des
invoers
Iu zijn pneadvies heeft hij bitter wei
nig aangovoerd om dat geloof op te
wekken.
Integendeel. Op bl. 95 schrijft hij, dat
door bescherming »iets" duurder wordt
»Wat dan! De exploitatiekosten der fa
brieken." Maar dan kunnen wy ook nog
niet gelooven aan een goedkooper wor
den van do waren, welke deze fabrieken
afleveren. De meerdere kosten vloeien
x. i. voort uit meerdere duurte van bouw
kosten en grondstoffen, en nu, schrijft
hij, komt voor de binnenlandsche indu
strie de rekening niet meer uit, tenzij
^beschermende rechten deze meerdere
kosten nivelleeren." Behoeft het aog na
der betoog dat, ook volgens den schrjjver
zeiven, de voortbrengselen dor nijverheid
duurder zullen worden, onafhankelijk
van de snoode grossisten
8 u i t e li I an li.
Uit Frankrijk.
Het rapport der commissie iu zake de
bekende quaestie der Karthuizer-milli-
oenen is gerepd gekomcD. Blijkens dit
rapport hoeft de reactionaire moorderbeid
dier commissie den strijd tegen het mi-
nisterio nog niet opgegeven. Zij consta
teerde wel dat van eene poging tot om-
woordde juffrouw Barnero
xOnder voorname hoeren vindt men
ook ellendelingen. Die vreemde heer had
bij zichzelf te voren reeds overlegd, dat
een eenvoudig burgermeisje niet op den
duur zijn ochtgenoote kon zijn, want hij
was gehuwd onder een valschen naam
en met valsche papieren."
»Wat zei Alice." Maar dat is on
mogelijk
Juffrouw Barnero zag Alico verwijtend
aan en zeide wrevelig
>Niet mogelyk Daar komt mijn man
aan. Misschien zult u bet gelooveD, als
u het uit zijn mond hoort. HéPietro,
kom eens hier, als je een oogenblik tijd
hebt."
Pietro Barnero, een krachtig man met
koolzwarte, fonkelende oogen, richtte op
deze woorden zijn schreden naar bet
paviljoen.
»Och, vertel dezo dame eens, wolken
valschen naam die heer uit Duitschland
opgaf, toen hij met Amalia trouwde."
De kastelein scheen een gemoedelijk
man. Hij lachte even en verzocht zjjn
vrouw vriendelijk een kop koffie te halen
voor hem en voor haar zelve.
Misschien wilt u ook nog een kopje,
mejuffrouw vroeg hij Alice, die hij
intusschen oplettend had aangezien.
Alice nam dit aanbod aan.
Toen juffrouw Barnero zich verwijderd
had, vroeg zij bedeesd
Herinnert ge u dien naam nog?"
»0 jaZoo iets vergeet ik nootHy
noemde zich Ludwig von Erlenburg, die
edelman. Maar later bleek, dat hij een
valschen naam had opgegeven."
»Hoe kwam dat aan het licht?"
kooping niots is gebleken, en dat Edgar
Combes ten onrechte was beschuldigd,
maar zij keurde het af, dat de president
minister onvoorzichtig den naam van
Frankrijk's vertegenwoordiger te St. Louis
op het spel had gezeten sprak ven ambts
misbruik.
Dit rapport is reeds gisteren in de
Kamer ter sprake gekomen.
Er is natuurlijk heftig gediscussieerd,
maar hot slot is geweest, dat de Kamer
de volgende motie van de linkerzijde
met 334 tegen 154 stemmoD heeft aan
genomen
»De Kamer, ovorwegende dat do uit
komst van het onderzoek is, dat de
eer van den minister-president en der
regeering boven alle verdenking staat,
brandmerkt don anoniemen laster on de
lasteraars."
Frankrijk en het Vatic a an.
Er is een nieuw geschil gerezen tus
schen Frankrijk en hot Vaticaan. Het
Vaticaan hoeft, volgens de Matin, acht
dagen na de terugroeping van den gezant
Nisard, de bisschoppen van Laval en Dyon
door middel van een brief van kardinaal
Vannutelli, gevraagd, on ver wy ld bun ont
slag te nemen. De twee bisschoppen
deelden dit aan den minister van eere-
dienst mede, dio hun daarop liet weten,
dat zij niet zonder toestemming van de
regeering van hun ambt afstand konden
doen, en dat do nuntiatuur geen gegronde
klachten over hen bad geuit. De minister
bracht de zaak ook voor den minister
raad en dezo besloot, de Curie door eon
scherpe nota eraan te herinneren, dat
met wederzijdsch goedvinden aangestelde
bisschoppen alleen bij gemeen overleg
konden afgezet worden, en dat de staat
niet zou zwichten voor de aanmatigingen
van het Vaticaan.
Kardinaal Merry del Val liet daarop
de twee bisschoppen weten, dat zy binnen
veertien dagen hun ambt moesten neer
leggen en te Rome moesten komen. An
ders zouden zij uit hun bisschopsambt
ontzet worden. De minister van eeredienst
verbood echter de bisschoppen aan dat
bevel te gehoorzamen. Zoo staan de zaken
op dit oogenblik, zegt de Matin.
Een schrikbewind in Finland.
Klaarblijkelijk maakt de Russische re
geering gebruik van den moord door
Schaumannom thans allerlei Finscbe
vaderlanders onschadelijk te maken. Het
dwaze donkbeeld van een komplot wordt
voortdurend geëxploiteerd om aanzien
lijke Finnen in hechtenis te nemen.
Nu hebben er weder huiszoekingen
plaats gehad bij Emil Schibergsonbankier
en lid van den gemeenteraad bij den
hoogleeraar in de vergeljjkeude taalkunde
Otto Donnerbij diens ouders en bij
Anders Donnerprofessor in de sterro-
kunde. De heer Schibergson is onmiddellijk
gevangengenomen en naar Petersburg
overgebracht.
De sociaal-democraten in Russisch
Litthauen, misbruik makend van de be-
»Hoe?" herhaalde Pietro. >Toen Ama
lia ziek lag en haar man de wijde wereld
was ingegaan, ontving zij een brief, die
van bet gepleegde bedrog inlichtingen
gaf. Meu bood haar een som geld tot
schadevergoeding, wanneer zij over het
geval wilde zwijgen", voegde hy er mot
een spotlach bij.
»Onmogelyk 1" riep Alice uit.
Barnero haalde de schouders op.
»Deed haar echtgenoot dat aanbod
>0, neen", antwoordde Barnero leven
dig. »Haar echtgenoot zelf schreef haar
dit niet. Van hem zelfheeft Amalia nooit
meer iets vernomen. Het was een zoo
genaamde vriend, die als bemiddelaar
tusschen hem en de arme vrouw optrad.
Die brief kwam uit Salerno. Het zyn een
paar mooie vrienden geweest, dat moet
ik zeggen. Toen de huwelijksplechtigheid
plaats bad, was die vriend er ook bij."
Sprakeloos staarde Alice den kastalein
aan. Een ontzettend vermoeden was by
haar opgekomen.
Juffrouw Barnero kwam nu met de
koffie aandragen.
»Nu, hebt u hot gehoord vroeg zij,
terwijl zy de koek wat ter zyde schoof.
Mynheer", sprak Alice met bevende
stem, »hoe heette toch de vriend, die
Amalia zulk een laaghartig aanbod deed?"
Verwonderd keek de kastalein haar
aan en zeide
>U schijnt veel belang in de zaak te
stellen. Zyn naam herinner ik my niet,
maar ik weet wel, dat hij eveneens een
Duit8cher was."
»En hoe liep het verder af?"
»Wel, dat is duidelyk genoeg", viel
de juffrouw in »Amalia nam het loon
Darde positie, waarin op het oogenblik
hun land verkeert, hebben een op rood
papier gedrukt manifest verspreid, dat
in zeer heftige bewoordingen gesteld is.
Ver van ons", beet het daariD, woedt
sedert vele maanden de oorlog tusschen
Japan en Rusland. Wie is aan dit ver
schrikkelijk bloedbad schuldig Niemand
anders dan de Russen, die begeerig zjjn
naar geld en grondbezit. De Russen blij
ven rustig thuis zij sturen de Litthauors
naar het oorlogsterrein. En wat zal het
nut van dezen oorlog zyn Voor al het
vergoten bloed, voor al het geld, dat wy
voor dezen oorlog moeten betalen, zullen
wij nog meer onderdrukt en vervolgd
worden.
Beter ware het, wanneer Japan over
won, want Rusland zou na een beslis
sende overwinning met nog grooter dis-
potisme en barbarisme heerschen. Wij
verheugen ons in Ruslauds ongeluk. Laten
wij het onze doen om Japan te helpen
de overwinning te behalen. Trekken wij
ons uit den dienst terug, laten wij ons
verbergen en anderen verhinderen in het
leger dieDst te nemen
Het manifest besluit met deze pralende
woorden
»Wij zullen ons het Russisch juk van
de schouders werpen en eene rnensch-
waardigo, geen beestachtige heerschappij
veroveren, eene onafhankelijke republiek
Litthauen stichten, waarin rijken noch
armen zullen zyn, waarin allo onderda
nen goljjke rechten en gelijke plichten
zullen hebben volgens het sociaal-demo
cratische beginsel
GOES, 13 Juli 1904.
Door den Commissaris der Koningin
in deze provincie zijn, met ingang van
15 Juli e. k., benoemd tot onbezoldigd
gemeente-veldwachters in deze gemeente
Pieter van ZwedenAbraham Bil en Hen-
dricus Maasalle drie hulp-agent van
politie alhier.
Aan de wed. Frenks, wier man in
leven postbode was van Kolijnsplaat op
Kortgene, is een pensioen toegekend van
f228 'sjaars.
Wolfertsdijfc. De gemeenteraad be
sloot Maandagmiddag jl. met algemeene
steramen gevolg te gevsn aan de uit-
noodiging van Gedep. Staten om eenige
artikels der nieuwe bouwverordening te
wijzigen. Mede werden op voorstel van
dat college de jaarwedden van de ambte
naren van don burgerlijken stand en
plaatsvervangor bepaald op f 150, f 15
eD f 15. Door den raad was voorgesteld
een gezamenlijke jaarwedde van f 170.
Nog had een overschrijving op de be
grooting plaats.
Wissekerke. De jl. Maandag ge
houden raadsvergadering werd door alle
leden bijgewoond.
Die vergadering bleek hoofdzakelijk
belegd ter behandeling van een ingeko
men brief van God. Slafpu, bevattende
een voorstel met betrekking tot de re
geling van de uit te loven belooningen
der schande niet aan. Zij zweeg ook niet
Over de zaak ter wille van dien vreera
den hoor, maar wel uit dwaze waanzin
nige liefde. Zij keerde niet naar Crovigno
terug, maar bleef te Napels. Voor arbeid
was zij niet geschikt, on dus volgden
weldra kommer on gebrek. Zoo sleepte
zij met haar kind in honger en ellende
haar ongelukkig bestaan voort".
»En het kind?" vroeg Alice.
>0, dat was een aardig ding, die kleine",
verzekerde juffrouw Barnero. »Omdat de
Monti's zich niet verder om Amalia be
kommerden, ben ik haar tot steun ge
weest. Ik was peettante van het wicht,
dat blauwe oogen en blond haar had
evenals haar vader".
»En verder vroeg Alice met gespan
nen aandacht.
Verder kwam bet ergste, of liever er
kwam een einde aan haar ellende. Op
zekeren morgen vond men haar dnod op
haar kamer. Hel is ray nog een raadsel,
hoe het kwam, dat zy zoo eensklaps
stierf. En waar het kind gebleven is,
begryp ik ook niet.
Juffrouw Barnero wischte 'n traan weg.
Vertel mij toch
>Er werd een brief gevonden, waarin
Amalia mededeelde, dat bravo menschen
zich over het kind erbarmd hadden, maar
wij hebben er nooit iets naders van ver
nomen", zeide de kastelein. >En nu wij
aan het Blot van die geschiedenis zyn,
verzoek ik u beleefd or niet verder over
te spreken".
(Wordt vervolgd.)