1904. JN0. 32.
Dinsdag 15 Maart,
91"" jaargang.
FEUILLETON
De Grouverneur.
GOESC
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs por kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, f lc2$a
Afzonderlijke nommers 5 cent.
Inzending van advertenties véop 2 uren op den dag dep
uitgave.
De prjjB der gewone advertentiön is van 1-5 regels 60 cent, eiken regel meer 10 ct.
Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
■Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
donkbetuigingen worden van 110 regels a f 1,— berekend.
Aanvragen om on vermelding van liefdegaven 5 ceel p*r regsi.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant". Directeur-Hoofdredacteur K. G. Rij kens.
Draaibrug te Goes.
Wegens herstelling zal da draaibrug te Goes van
Zondag 20 Maart a. s des midd«rnachts tot Woens
dag 23 Maart d. a. v. des middernachts geslo
ten zijn voor do scheepvaart en zal gedu
rende dienzolfden tijd de passage over de brug
gestremd zijn.
Goes, 11 Maart 1904.
Burgera eest ar en Wethouders van Goes,
DE KONING KOOIJ.
De Secretaris,
VAN REIGERSBERG VERSLUIJS.
Nabetrachting over den Gemeenteraad
In de Donderdag j.L gehouden Raadszitting heeft
de voorzitter een woord van dankbare waardeering
gebracht voor hetgeen do heeren J. J. Ramondt en
J. J. Ochtman, die als raadsleden hun ontslag hebben
genomen, gedurende een lange reeks van jaren in
het belang der gemeente hebben verricht. Dit woord
was zeer verdiend en er zal wel geen Goesenaar
zijn, die er niet van harte mee heeft ingestemd.
De beide briefjes, waarin de heeren kennis hadden
gegeven van bun ontslag-nemen, werden voorgelezen
en stemden overeen met bailer karakter. Dat van
den oudsten wethouder was met zorg saamgesteld
en, naar eene enkele uitdrukking te oordeelen, goed
overwogen en zeer naar den vorm. Dat van den heer
Ochtman, was zeer kort en joviaal, nie's anders dan
een, »nu, adieu, 'k bob het te druk, dank je voor't
aangenaam gezelschap en 't ga je goed."
Zooals we reeds vroeger hebben gezegd, het zal
lang duren voor deze twee mannen in den Raad
zijn vervangen.
Vermoedelijk was de buitengewone belangstelling,
dit het publiek voor deze Raadszitting toonde, te
danken aan het feit, dat men gevoelde, dut er een
afscheidswoord zou worden gesproken. Want ove*
rigens bevatte de agenda al zeer weinig. Met het
benoemen van de leden van twee stembureaux voor
de a. s. verkiezing van Raadsleden en met de
benoeming van twee onderwijzers bij het openbaar
lager onderwijs was die afgehandeld.
Er zou dan ook zoo goed als geen stof voor een
nabetrachting zijn geweest, indien die niet te putten
was uit hetgeen bij de rondvraag ter sprake kwam.
Da heer Temmerman, hiermede een wensch her
halende, die een paar jaar geleden ook door dhr.
Risch was uitgesproken, gaf B. en W. in overwe
ging de niet geheime R-aadstukken, die thans bij
de Raadsleden aan buis worden bezorgd, ook aan
de pers te zenden, opdat de verschillende Goesche
bladen zich daarvan op de hoogte kunnen stellen
en als zjj het noodig vinden, die stukken bespreken
of kunnen laten bespreken in hunne kolommen.
Heel goed", zegt de heer Donner daarop, »dafc
de bladen die stukken krijgen, maar laat ze dan
beloven, dat ze die niet zullen bespreken, vóór de
Raadszitting. We hebben nu al nabetrachtingen,
die soms onaangenaam zijn voor enkele personen,
dan krijgen we nog voorbereidingen ook."
Wij zijn het, die in het nomraer van 3 Oct. jl.
in eene nabetrachting een lans hebben gebroken
voor het aan huis zenden der Raadsstukken bij de
loden. En in de Raadszitting van December d.
a. v. was het dhr. Donnerdie de aandacht ves-
20
Roman van Ludwich Habicht.
Die scène was niet zonder getuigen afgespeeld.
De knecht, die het paard vasthield, had er over
zgn beele lichaam bijgestaan en Herman bevond
zich ook in de buurt.
♦Beste Stahl, u moogt niet weg, papa moet toe
geven, ik wil seen anderen gouverneur hebben
dan u," riep Hendrik uit met al het vuur van
zijn hartstochtelijkon aard.
De gravin beek Rudolf maar angstig bezorgd
aan in hare opgewondenheid was zij niet in staat
om een woord uit to brengon, maar hare oogen
keken hem soieekend aan»v!ucht, ge moet u zelf
tot eiken prijs redden
»Ik dank je, Hendrik, ge hebt mij rijkiljjk be
loond voor mijne geringe naoeite," zei Rudolf op
ontroerden toon, »al gaan we voor goed van elkaar.
Ik weet, dat g# den goeden weg zult volgen,"
hjj drukte hem de band, toog voor de gravin en
wendde zich vervolgens tot den ouden Schmidt
»Waar is Arthur
»Die zit," antwoordde deze kortaf »in hot kleine
donkere tuinhuisje, dat Arthur vroeger zoo'n vrees
had aangejaagd."
»Wilt ge er mij inlaten
♦Dat mag ik niet doen
»Ala gouverneur van Arthur heb ik het recht
tigde »op die goede gedachte", die voorkwam in
bovenaangehaalde nabetrachting en ons toegaf, dat
door Uien maatregel het gehalte dor debatten zou
kunnen stijgen.
En nu is bet ditzelfde Raadslid, dat, bij wijze
vsn contra-beleefdheid, den Raad vreis wil inboe
zemen voor eventueele voorbereidingen. Hier zou
den we eeniga gezwollen zizmen kunnen neer
schrijven over zwarte ondankbaarheid, maat daar
komt het ons te binnen, dat er zijn, die zich meer
moeten hebben geërgerd dan wij, en dat zijn de
collega's-Raadsleden van den heer Donner. Want,
dhr. Donner vreest, dat, wanneer er voorbereidende
beschouwingen plaats zullen hebben in de couran
ten, het zelfstandig oordeel van de Raadsledm zoek
zal raken. »Sommig9 beschouwingen zijn nu reeds
alles behalve aangenaam voor enkele personen" zei
de heer Donnermaar zoo onaangenaam all hjj zich
hier ten opzichte van zijn» mideleden uitlaat, zijn
Y?ij in onze nabetrachtingen toch nog nimmer ge
weest. 't Is alsof die heeren zich laten kneden als
was
Neen, het is zooals dhr. Temperman terecht op
merkte in den Raad volge men het oordeel, dat
enen voor zichzelf gevormd hcefr het blijve oene
tweede quaestie of stemmen uit het publiek tot dio
oordeelvorming kunnen bijdragen.
Dhr. Donner zal toch niet willen beweren, dat
een mandaat als Raadslid de wijsheid voor den
gekozene msöbrongt, zoodat bij het voortaan zonder
anderer meeDing kan stellen
En zou men denken, dat één blad ter wereld
zou ingaan op de voorwaarde, dat men van die
stukkeü geen gebruik mocht maken vóór de Raads
zitting Neen, dan ia dhr. Dekker practischerde
eoursntin zullen die stukken, als zij er moeite voor
willen doen, zonder die belofte toch krijgen vao de
Rtadsloden, dio opmbaarbeid wenschen. Dat kan
men den leden, aangezien zij niet onder eurateele
staan van B. en WM niet verhinderen.
En wat dat onaangenaam zijn voor sommigen
betreft van de nabetrachtingen, om hierop nog oven
terug te komen, ocb, wo gelooven niot, dat dat
zoo'n vaart loopt. Wij schrijven niet vóór of tegen
de private personen, maar vóór of tegen d» Raads
leden als publieke personen de meeste leden zullen
dit onderscheid begrijpen en voelt zich iemand soms
al eens onaangenaam getroffen, dan zullen we maar
denken, gedachtig aan het spreekwoord, dat het
slechts de waarheid is die kwetsf, dat we het bij
het rechte eind hebben gehad.
Dn wethoudor mr. de Witt Hamer verzocht aan
het slot aan de Raadsleden, om allerlei kleine za
ken, dio men veranderd wenschte, eerst eens ter
kennis van B. en W. te brengen, iets waarvoor
ook wij vroeger reeds hebben gepleit.
Dhr. Dekker was hiertoe niet terstond te bewegen,
omdat men, zeide bij, de zaken in den Raad bren
gende, de notulen achter zich had. Heel vriendelijk
klonk dit niet, en daar wjj niet achter de scher
men kunnen zien, hebben wij geen gegevens om
uit to maken of het gezegde van dhr. Dekker op
ondervinding steunt. 'tKomt ons vreemd voor en
voorloopig zouden wij het dan ook wenschelijk vin
den, dat aan het verzoek van mr. Hamer werd vol
daan.
ooi hem op te zoeken."
Ü9 oude man schudde het hoofd hij begreep
pr niets van, dat de jonge man zich nog om zijn
leerling bekommerde, nu hij toch alle aanleiding had
orn het slot zoo gauw mogelijk te verlaten, want
als de graaf terugkwam en er bem nog aantrof
dan nou, het ging hem eigenlijk niets aan en
dus bracht hij hem zwijgend bij den gevangene!
Arthur wierp zich vol vreugde aan zijn borst.
Rudolf had gevreesd, dat de jongen doodongelukkig
en wanhopig zou zijn en was niet weing verbaasd
over de kalmte, waarmee Arthur zich in zijn lot
schikte. vToen papa mij liet slaan, heb ik geen
enkelen traan gestort, want ik zei tot mezelf: ge
moogt den heer Stahl geen oneer aandoen." Do
anders zoo doffe oogen van don jongen graaf schit
terden nu met een ongewoon vuur.
Al werd Rudolf door het noodlot verdreven, hij
moest zichzelf bekennen, dat bet zaad, dat hij in
die beide jonge harten had gestrooid, opgekomen
was en zich niet weer geheel zou laten vernietigen.
Hij praatte nog een poosje met hem, maar toen
hij wigging, had hij al zijne zelfboheersching noodig
om hem niet te laten merken, dat bet een afscheid
voor altijd was. Het was hom niet mogelijk om
dadelijk naar zijne kamer te gaan. De zon was aan
het ondirgaan en hare laatste stralen verlichtten
het stille park. Met langzame schreden doolde
Rudolf door het park. Gele bladeren ritselden aan
zijne voeten dezelfde bladeren, dio de lente pas
bad doen ontstaan, toen hij hier aankwam. Zij hadden
den cirkelgang van hun bestaan al afgewerkt. Hg
moest aan dien zonnigen lentedag denken, die do
De Nieuwe Tariefiuet.
Omtrent do door den minister van financiën voor
gestelde wijziging van het tarief van invoerrechten
eebiqjft do Haagsche Courant ond-r meer:
Er is haasi geen voorwerp van dagelijksch ver
bruik, levensbehoefte óók voor den kleinen man,
evenzeer als voor den vermogende, of 't wordt met
eonige pereenton belast. Belast bjj invoer. Maar
waarvan k<'t binnenland zal gebruik maken om er
ongeveer evenveel op te leggen, voor zoover het
zuike voorwerpen vervaardigt, de RegouCs hun
glas- en aardewerk, de steenfabrikanten hun steenen,
Waalwijk zjjo schoenen, enz. enz. En bijna al die
artikelen zuller, omdat de dé'ailprijzen niet voor
verhooging met eenige percenten vatbaar zijn, door
de winkeliers met nog aanmerkelijk meer percenten
in prijs moeten worden verhoogd, omdat de fabri
kant aan den détailhandelaar de tariefverbooging
niet schenkt en deze baar op zijn beurt dus op zijn
klanten weer moet verhalen.
Zoo is dus dit hinkende tarief een tweesnijdend
mes voor de groote massa der bevolking.
Protectionistisch niet hoog genoeg om een inland-
scbe industrie te kweeken, wordt liet recht eenvoudig
op den verbruiker verhaald, tenzij in bijzondere
gevallen (als bg krantenpapier) het lage bedrag niet
toelaat om 't over de consumenten om te slaan en
dus do tusschenhand do lijdende partij wordt.
Protectionistisch ook niet hoog genoeg om de
belasting althans zuiver op do verbruikers te ver
halen, zoodat de détailhandelaar do verbooging van
de prijzen nog eens moet verdubbelen (of daar
omtrent) om er geen schade bij te hebben, dus
verdubbelde druk voor den verbruiker.
En zoo zal deze anti-liberale minister, die du
eens zou latin zien, wat zijn richting voor het
zwaar belaste volk zou doen, 9 millioen 'sjaars
mr-er voor de schatkist halen uit meerendeels kleine
beurzen en daartoe de bevolking ten minste 12,
misschien 15 millioen 'sjaars meer doen betalen
voor allerlei huishoudelijke uitgaven, van woning-
huur tot. breinaalden, van aardappelmeel tot winter
jassen, van klompen tot peper, van drinkglazen tot
naaimachines, van potloodcn tot parapluies.
Het patentrecht, dat, van 434,000 personen ge
heven werd en bijna 5 millioen opbracht, schafte
de liberale minister af, toen hij 5 i/2 millioen be
drijfsbelasting ging heffen van 256,000 personen,
en dus 178,000 kleine luiden ontlastte.
De anli-liberale minister Harte vraagt 9 millioen
meer van al de 1 millioen gezinnen in Nederland.
Do liberale regeering, die de personeele belasting
met, bijna 6 millioen verlaagde, dekte dit door een
heffiug van 7 millioen uit de rente der 79,000 ver
mogens van meer dan f 13,000,
De anti-liberale minister Harte legt, zonder eenige
verlichting daartegenover, een last van ten minste
9 en waarschijnlijk meer dari 12 millioen 'sjaars
op .heel de bevolking, zelfs op de armen, die halve
centen me-r te betalen krijgen voor hun naalden, naai
garen, klompen, borden enz.
De liberale ministers ontlastten den kleinen man
van 11 miihoen, en vonden dit terug in heffingen
van do moervermogenden.
Do anti-liberale minister Harte slaat de 9 millioen,
die hij meer meent te behoeven, voor een groot
beslissing had gebracht en nu droef het noodlot
hem al weer voort
Het noodlot?! Hal Herman dan werkeljjk geljjk
met zijne gemakkelijke ievensphilosophie Neen,
zijn lot had hij zelf in handen.
Hij was zoozeer in zijn gedachten verdiept, dat
hij niet gemerkt had, dat een paar scb t'erende
blauwe oogen elk van zijne bewegingen volgden.
Nu keek hij op en eene welluidende, weeke item
liep bom toe: Rudolf!" Het was Wanda.
Neem me niet kwalijk, dat ik u zoo onzacht
uit uw droomwereld wakker schud, maar ik moet u
sprek«n, mijn hart verlaugt zoo naar u." Rudolf keek
haar aan en merkte nu, dat zjj erg opgewonden was.
Hoe kondt ge weten, dat ge mij hier zoudt
vinden vroeg hij verbaasd.
♦Gelooft u niet aan die zieleverwantschap, dio
zich nooit vergist Ik moest u spreken, vandaag
nog, tot eiken prijs, en ik vermoedde, dat ik u bier
zou vinden." Haar gezicht nam die overdreven,
dvvoeperiga uitdrukking aan, die hij in den beginne
dikwijls bad opgemerkt en die hem steeds ietwat
onaangenaam had aangedaan.
Zij lette tr niet op, dat hij erg stijf was en
vervolgde in groote opgewondenheid ♦Ja, er moet
eene beslissing komen. O, ais u eens wist wat ik
om uwentwil gestreden en gelsden hob. U hebt
mijn blik op een andere wereld gericht dan die
welke ik tot nu toe kende, ik moest eerbied voor
u hebben en nu zij maakte haar zin niet
af, maar legde haar hand tegen haar kloppend hart
en ging zoo dicht bp hem staan, dat hp haar heeten
adem op zijn wang voelde.
te om over do geheele bevolking, arm en rijk.
En aller, de 3 pet. meervermogende en de
97 pet. niet-vermogenden, waaruit de bevolking
bestaat, de betrekkelijk weinige rijkeren, voor
wie 't er niet op aan komt, en de zéér velen, die
moeite hebben om mol hun inkomsten rond te ko
men, zullen bij centen en stuivers voor de schat
kist de millioonen hebben op to brengen.
Dat dankt Nederland aan zijn verblinding
van 1901, toon de meerderheid der kiezers mee
werkte aan het tot itand komen van een ministerie,
dat steun zoeken moest bij een staatkundige groep
met protectionistische neigingen en sympathieën.
En krijgt Nederland dat tarief, dan zullen 't
nevens do pruttelaars over bedrijft- en vermo
gensbelastingen vooral de kleine Inyden" zei ven
zijn, die zich dit hebben te wijlen, omdat zij in
1901 meededen om die politiek op 'c kussen to bien-
gen of zich onverschillig onthielden.
Een straffe les.
Maar, gelukkig! nog niet te lattf.
Want wat nu is ingediend, is nog geen wet.
In eersten aanleg zullen de kiezers voor Prov.
Staten (d. i. voor do Eerste Kamer) daar over een
paar maanden oen schotje voor kunnen zetten.
Laten ze 't ditmaal dan niet verzuimen.
GOES, 14 Maart 1904.
Ter buitengewone openbare civiele terecht
zitting der Arrondissements-R^chtbank to Middel
burg van beden is de heer Joh. Pilaar, benoemd
Notaris te Goes, als zoodanig beëedigd.
Naar men met zekerheid verneemt, hoopt do
heer Talma, hd der Tweede Kamer der St. Generaal,
op 11 April a. s des avonds in »de Prins van Oranje"
de feestrede te houder, bij gelegenheid van het 50-
jarig bestaan der Christelijke school albier.
Het Paaschreces der Tweede Kamer 2al tot
12, uiterlijk 19 April duren.
Men schrijft ons uit Baarland i
Door buitengewone omstandigheden kon ik u van
de buitengewone vergadering van Ingelanden van bet
waterschap Baarland c. a. op 7 Maart gehouden
niets mededeelen vóór beden. Er waren 37 van de
40 Ingelanden tegenwoordig; de vergadering duurde
5 volle uren, de discussies waren over bet algemeen
zeer belangrijk. Een voornaam puntde regeling
van de grensscheiding van de waterschappen Hoede-
kenskerke en Baarland, waarover in uw blad ge
schreven is, werd aangehouden tot de volgende
vergadoring. De quaestie is zeer lastig en kan niet
te sekuur onderzocht worden, opdat Baarland's
waterschap zich geen strop om den hals haalt.
Het plan van aanleg, uitbreiding en vernieuwing
steenglooiing, te dekken door geldleening, welk
plan door den Ingenieur van den Provincialen
Waterstaat opgemaakt was, waartoe in de vorigo
vergadering van Ingelanden met algeraeene stemmen
op twee na was besloten, werd hevig besproken.
Het bestuur beval het plan aan, maar met 19 stemmen
werd besloten bet werk niet uit te voeren.
Terecht vroeg de heer I D. Fransen van de Putte
welk plan de tegenstemmers wel konden overleggen.
Haar oogen schitterden met een vochtigen glans,
hare volle, bloeiende lippen schenen er naar te
verlangen om van de zijne een onsferftljjk g«luk
r.e driaken. Er ging een eigenaardige bekoring
uit van hare slaake, liefelijke, verschijning en mis
schien zou zij hem meegesleept hebben, als het
beeld van Helena niet als een waarschuwende
schutsengel tusschen hen was opgetreden.
Al pratende waren zjj een eind voortgeloopen
en zij stonden nu aan het begin van dien boscb-
weg, waar bij gisteren met Hendrik bad staan
prat,en. Door het. al heel wat dunner geworden
gebladerte kon men beel duideljjk de ♦rnosbut" zien
staan en onwillekeurig bleef zijn blik daarop rusten.
Wanda had in ademlooze spanning elke verande
ring in de uitdrukking van zijn gezicht gadegeslagen.
Zij las zijn innerlijken tweestrijd op zijn gezicht
en legde hem ter hare gunste uit. Plotseling zag
zr, dat hij naar de but keek en kromp zij ineen.
Wist bij iets van bet verleden af? bad bij een flauw
vermoeden van die afdwaling baars harten, waar
over zij al zoovele bloedige tranen geschreid had
Toen zij hem in zijn ernstig gezicht keek, kon ?ij
niet langer twijfelen en begon zü, na eerst diep
adem gehaald te hebben, op ontroerden toon
Rudolf, ik weot wel is waar, dat ik uwer tot nu
toe niet waardig ben geweest, maar mijne liefdo
voor u heeft mij gelouterd en bevrijd en geen
macht ter aarde kan mij van u verwijderen
Terwijl de tranen over hare wangen stroomden, elo°g
zij hare armen om zijn hals cn zei snikkend »Nu
wil ik sterven neen leven, eenig geliefde man
Wordt vervolgd
