1903. N°. 138.
Zaterdag 21 November.
90sle jaargang.
Bij dit no. behoort een bijvoegsel.
3 FSÜïLLÊfÖi
Van Verliezen en Vinden.
GOESCHE
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prps per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, jf SL25»
Afzonderlijke nommers 5 cent.
Inzending van adve^entiën vóai* 2 uren ep den dag der
uitgave.
COURANT
De pr£js der gewone advertcntiën ie van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct.
Big directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfds advertentie wordt de prjjs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijks- on doodberichten en da daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend.
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Goesche Courant". Directeur-Hoofdredacteur R. G. Rijkens.
Besluit tot onteigening.
De Burgemeester der gemeente Goes,
Gezien het advies van den heer A. F. Lasonder,
Geneeskundige te Goes, dd. 17 November 1903,
waaruit blijkt, dat ten huize van P. G. de Wjjs,
schoenmaker, te Goes, besmettelijke ziekte met name
»diphtheritis" heeft gehearscht, en dat het ter voor
koming van besmetting noodzakelijk is, dat de met
de lijders in aanraking geweest zijnde goederen,
bestaande in
1 wollen deken, 1 sitsen deken, 1 moltondeken,
2 lakens, 2 pluimkussens met sloopen, 2 pluim-
peluws, 2 zware wollen boerendoekeu, 1 zwaar
pluimbed, 2 stroo mat rassen, eenige lappen, 1 kapok
ken kussen en bedje, 1 kapokken bed, 1 deken, 1
deken, 1 laken, 2 kapokken kussens, 1 peluw, 1
matras, 1 molton deken en 1 kinderdeken, worden
onteigend en vernietigd
Gelet op artikel 5 der wet van den 4 December
1872 (Staatsblad no. 134)
Besluit te onteigenen de hierboven vermelde goe
deren, toobehooreude aan P. G. de Wijs, voormeld,
met bovel tot onmiddellijke inbeslagneming en ver
nietiging door verbranding.
Te benoemen tot deskundige om voormelde goe
deren te waardeeren J. W. F. Couvee, gemeente
opzichter te Goes.
Goes, den 17 November 1903.
Da Burgemeester voornoemd,
DE KONING KOOIJ.
GOES, 20 Nov. 1903.
Men schrijft ons
In vervolg op mijn schrijven van Donderdag
nog dithet vorig gemeentelijk landbouwverslag
bevatte 74 bladzijden met 2000 vragen, de lijst
van den directeur is 14 bladzijden groot met 325
vragen. Een groot verschil dus. Het totaal over
bodige met zijn nasleep is weggelaten. Wat drin
gend noodig is voor de statistiek is behouden.
Onderscheiden en niet te beantwoorden vragen zijn
uit de lijst verdwenen. Er is niet te veel van ge-
zogd, de reorganisatie is ingrijpend en van veel
belang. Het Groningsch stelsel, als ik het zoo noe
men mag, wordt verwezenlijkt. Alleen aan do bur
gemeesters is gevraagd wat zij beantwoorden kun
nen liever had ik gezien, dat zij er heelemaal
buiten gelaten waren en dat alles neer was gekomen
op vereenigingen, specialiteiten en landbouwonder
nemingen, maar zoo is de verbetering al groot en
wat nu van de schouten gevraagd wordt is niet
onbillijk. Een eere-saluut dus aan den nieuwen
directeur-generaal voor landbouwDe lijst is ver
deeld in rubrieken en spoedig kan men zien wat
Roman van Gerhard Stein.
»U drinkt immers niet", merkte Heydoman op.
Drink nog eens uitzoo, prositWe zullen
nog eene flesch laten komen".
Ze klonken met elkaar. Heydemann vulde het
leege glas van Krüger en hield daarna de fleseh
tegen het licht. »Werkelijk niets meer in", merkte
hij op. Daarna belde hij.
De waard verscheen.
»Nog een flesch", zei Heydemann.
De waard trok een eigenaardig gezicht, verwij
derde zich echter zwijgend, kwam weldra terug en
zette de flesch op de tafel.
Heydemann glimlachte vroolijk om den ouden
man. Hij zag het wantrouwend aarzelen van den
waard en riep lachende
»Nu moeten we eerst eens afrekenen". En hij
haalde een groote, dikke portefeuille uit zijn zak,
nam er een banknoot van honderd mark uit en
bood deze aan.
Bij het zien van het geld veranderde piotsering
het gezicht van den waard.
»Ochj mijnheer Heydemann", zeide hij beleefd,
»dat heeft immers den tijd nog wel". En met eene
buiging verliet hij de tafel en verdween weer ach
ter het buffet.
Ook Krüger scheen verbaasd te zijn. Met eene
zekere verwondering zag bij naar de portefeuille,
waaruit de randen van talrijke banknoten te voor
schijn kwamen.
Heydemann scheen zeer tevreden hierover. Het
was niet te ontkennen, hij had een goed figuur
gemaakt.
j>A1zoo, prosit 1" zei hij, weer aanstootend. »En
dezen keer op uwe toekomst 1 Ge zult zeker wel
men in ©en dorp en wat men in een stad moet
beantwoorden. Eerst heeft men uitgestrektheid der
gronden, dan de bezette oppervlakte, de geschatte
opbrengst der gewassen, het overzicht van den vee
stapel, de landbouwwerktuigenaan den tuinbouw
zijn 2 bladzijden gewijd voorts de grootte dor bedrij
ven van eigenaars en pachters, den aanvoer ter m'arkt
van alle mogelijke beesten, kazen, eieren, gewassen
en zaden en tot slot 8 bladzijden coöperatie, het
ideaal onzer eeuw en voor den landbouwer in bet
bijzonder. Van al die rubrieken had ik no. 5, die
der landbouwerktuigen, willen vervallen zien, als
van geen belang, behalve voor handelaren in werk
tuigen. Een enkele maal is men in den ouden
zuurdeesem vervallen, als hoeveel kalveren werden
in 1903 vetgemest, en hoe groot is de boter-productie?
Als men het aantal kalveren al opgegeven heeft
boeft men niet te weten hoe re! en er gemest worden
en zoolang de boerinnen geen boterstaten houden,
is deze vraag niet te beantwoorden. Men dient er
dus weer een slag naar te slaan en krijgt onmoge
lijk een good statistisch antwoord. Mot de dwaze
vragen naar alles wat do keu betreft is het uit
vroeger wilde men weten hoevale varkens door
Jan, Piet en Klaas werden geslacht en vooral boe-
vele van die beestjes door de arbeiders. Van biggen
wil men niets weten, maar naar geslachte korven
der nijvere bijen blijft men nieuwsgierig.
Alle vragen over grondbewerking, uitzaaiing,
ontkieming enz. enz. (goed, tamelijk, slecht) en de
oorzaken er van (te nat, te droog, mooie bodem,
gelegerd, forsehe wind) zijn vervallen. Alle zotter
nijen over den veestapel zijn er niet meer om de
lachlust op te wekken.
De directeur-generaal zal nog wel bij maat
schappijen, vereenigingon enz. aankloppen, ja de
burgemeesters hebben alleen maar de coöperatieve
vereenigingon optegeven en do namen der secre
tarissen en behoeven dus zelf niet don boer op.
Uit de antwoordeü, die de directeur krijgt, valt
oen goed, beredeneerd verslag te maken. De beschei
denheid der vragen en van bun aantal zijn daar
voor een waarborg. Op het vorige was van toe
passing qui trop embrasso mal étreint.
De burgemeesters met hunne commissies, met
hun secretarissen, met hunne veldwachters, die bij
de landbouwers rondgaan, en niet van huis tot huis,
kunnen hunne verplichtingen voor het verslag na
komen 6n wordt het dit ""jaar goed gedaan, dan zijn
zij voor jareu geholpen en krimpt het verslag vier
jaren achtereen geweldig in. R.
In ons vorig nommer is onder de Laatste
Berichten melding gemaakt van de benoeming van
jhr. mr. P. J. van SwinderenCommissaris der Ko
ningin in do provincie Drenthe, tot Vice-President
van den Raad van State.
Dat deze Regeering een antirevolutionair tot dit
hoogste ambt in den lande zou roepen, was te
gauw gaan trouwen, niet
»Dat zal zoo gauw niet gaan", zeide Krüger
halfluid. »De oude wil zijne toestemming daarvoor
nog niet geven".
»Waarom niet?"
s-Het salaris, dat ik verdien, is hem te klein.
Wij moeten wachten".
»Waarom gaat u dan niet zelfstandig werken
»Ja, indien dat maar zoo gingMijn schoon
vader wil me niet helpen. Hij heeft het geld voor
zijn huis noodig, dat hij wil laten horbouwen. En
ik zelf bezit niets. Ik moet daarom eerst een com
pagnon zien te vinden."
»Die is toch wel te vinden, waar iets te ver
dienen valt
»Dat is te zeggenDe electrotechniekik
vraag u Het eenige, waarbij men thans nog kapi
taal maakt. Dagelijks komen er nog altijd nieuwe
ondernemingen. Men mag wel overal goed achter
zijn."
»Zoo, jaja," zei Heydemann nadenkend.
»Ik heb daarover vaak in de courant gelezen. Men
zou er lust toe krijgen. Een mensch moet toch
wat doen, men kan toch niet gaan rentenieren.
Hm wij moeten er morgen eens over spreken.
De zaak interesseert me werkelijk, maar wat drinkt
ge weinig. Smaakt het u niet Willen we wat
anders nemen Madera-wijn
»0, neen, dank u zei Krüger, haast verschrikt.
»Ik geloof ook niet, dat mijn toekomstige schoon
vader dat in buis heeft. Alles is hier zoo een
voudig, burgerlijk en
»Dat zou op verkwisting lijken Nu, ik geloof,
dat ik nu wel wat verkwistend mag zijn. Ik vier
feest vandaag."
»Zijt ge misschien jarig
j>Neen, maar ik vier mijne opstanding Kijk
me maar niet zoo verwonderd aan. Het is werke
lijk zoo. Sedert meer dan elf jaren is het cle eerste
dag, waarop ik mij als een vrij meDSch kan ge
voelen."
voorzien en is begrijpelijk. Hierover zal niemand
de Regoeriug hard vallen, mits maar d* benoemde
persoon de noodigo kennis en bekwaamheid bezit.
En volgens mannen, di« tot oordeelen op dit ge
bied gerechtigd zijn, is zulks met mr. Van Swinderen
het gavul.
Als kantonrechter is ds nieuwbenoemde jaren
werkzaam geweest te Groningen en was hij in die
betrekking zeer geacht.
Toe» de heer Pijnacker Hordijk benoemd werd
tot Gourerneur-generae.1 van Nederl. Indië, werd
de hear Van Swinderen, onder het kabinet-Mackay,
in diens plaats Commissaris der Koningin in Drenthe.
De heer Van Swinderen, die tot de streng recht-
zinnigen behoort, is van zoor ingetogen aard, spreekt
weiuig en beweegt zich hoogst zelden in het publiek.
Het is te hopen, dat het gewichtige ambt niet te
veel van zijne lichaamskrachten zal vergen, want
in een sterk gestel mag hij zich nu juist niet
verheugen.
Met 1 December a. s. zijn verplaatst de kom-
raiezen bij 's rijks belastingen V. A. van Aerde, 3e
klasse, van Krabbendijke naar Tolen en A. W. Rijn
berg, Ie klasse, van Tolen naar Krabbendijke.
^Bsse. Den 19 November 1878 werd de Edel
Achtbare heer D. Mulderburgemeester van Bres-
kens, benoemd als zoodanig van de gemeenten Nisse,
Ovezand en Driewegen. De gemeente Nisse koos
dezen datum om hot zilveren jubelfeest met luister
te vieren. Zij wilde hare blijdschap en dankbaar
heid toonen voor het goede op initiatief van den
Burgemeester in deze 25 jaren alhier tot stand
gebracht en dit is niet weinig alsmede voor
de hulpvaardigheid en minzaamheid, waarmeö hij
steeds ieder ten dienste stond.
Reeds vroeg in den morgen had het dorp een
feestelijk aanzien. Van elke woning wapperde de
driekleur en fraaie eerepoorten waren opgericht.
Tegen elf uren vormde zich een stoet van paarden
en rijtuigen, netjes versierd, terwijl eenige ruiters,
als Transvaalsche boeren gekleed, eene interessante
vertooning maakten. Voorafgegaan door het muziek
gezelschap van 's-Heer Arendskerke, dat op ver
dienstelijke wijze muziekstukken uitvoerde, toog de
stoet naar Ovezande, om den jubilaris met zijn ge
zin af te halen. Bij aankomst alhier werden de
klokken geluid en onder het gejuich der menigte
betrad de Burgemeester do stoep van het Gemeen
tehuis, waar hij door het hoofd der school met eene
flinke toespraak werd welkom geheeten en gehuldigd,
welke door den jubilaris gevoelvol werd beantwoord.
In de gemeonteraadskamer werd Z.Ed.Achtbare
toegesproken door den oudsten wethouder, en hem,
namens de gemeentenaren eene keurige schrijftafel
en door de leden van het gemeentebestuur een
dito armstoel aangeboden. Getroffen, beantwoordde
d9 burgemeester de verschillende sprekers, zijn dank
»Oeh zei Krüger, om maar wat te zeggen.
s-Ja wel, mijnheer Krüger," zei Heydemann, eerst
langzaam en afgebroken sprekend, als wilde hij
zich iets voor den geest roepen. »Elf jaren lang
ellende, zorg en lijden. Diep zielelijden, wanneer
men eene moeder jarenlang langzaam ziet weg
kwijnen. Voor twee jaren is zij gestorven. En hare
zuster eene koude, ongevoelige vrouw deed
nooit iets voor baar. En nu heeft juist deze barte-
looze vrouw mij bevrijd. Ziet u hier riep
bij, half van toorn weenende, en haalde triomfan
telijk de portefeuille te voorschijn. »Een half leven
heb ik verloren, en deze vrouw hoopt© het geld
op. Maar ze kon het met met zich in het graf
nemen En hier hier is het
Zijne stem trilde van toorn en vreugde, terwijl
zijne oogen fonkelden.
»Een vermogen van veertig duizend mark is me
heden als eenigon erfgenaam uitgereikt. O, ik ben
een blijde erfgenaam Ja, ik lach lach
Nu kan ik dus feest vieren. Een fleseh madera
dus
»Neen, ik dank u, mijnheer Heydemann," zei
Krüger beslist.
»Nu dan niet," bromde Heydemann geërgerd.
»Op uw welzijn en de toekomst," zeide Krüger,
zijn glas opnemend.
*Heydemann was reeds weer gewonnen en klonk
met bem beiden dronken en Krüger ging opstaan.
En langzaam, met zwaren stap, giug Heydemann
de trap op en zocht dadelijk zijne kamer.
't Was den volgenden dag tegen tien uur in den
voormiddag. Heydemann was tamelijk vroeg opge
staan en had beneden zijn ontbijt gebruikt met het
stralend gezicht van iemand, die in eene wereld
vol genot treedt. Daarop ging bij naar buiten de
straat op, die nu vroolijk schitterde in den zonne
schijn. Er was geen spoor meer te zien van den
regen vai. gisteren de hemel glansde in het zui
verste blauw en de lucht was zoo frisch als op
een lentedag.
betuigende voor de bewijzen vaü dankbaarheid en
liefde.
Verschillende corporation complimenteerden ver
volgens den jubilaris, waaronder ook de Christe
lijke jongelingsvereeniging, die hem een prachlig
boekwerk tot aandenken vereerde. Na afloop daar
van werd de school bezocht, die zoowel als het
gemeentehuis, door dienstvaardige handen rijk en
smaakvol versierd was. De kinderen zongen vroo-
lijke feestliederen en werden namens den feest
vierende, ruimschoots onthaald.
Verder werden volksspelen met wedstrijden ge
houden, als ringrijden op paarden, alsook op de
fiets, zakloopen, mastklimmen enz., terwijl dhr. Oeill
bij afwisseling zijn gramopboon ten gehoore bracht.
De muziekanten luisterden af en toe het feest op
met hunne uitvoeringen.
Des aronds werd het dorpsplein geïllumineerd,
had een fakkeloptocht veel bekijks, werden teer
tonnen gebrand en vuurwerk ontstoken.
Algemeen was de feestvreugdehet »leve de
burgemeester" was geen ijdele klank. De beste
wenschen voor de toekomst werden geuit voor den
Burgemeester en de zijnen, opdat bij als Burger
vader nog lang der gemeente tot heil moge ver
strekken.
Het burgemeostersfeest zal a. s. Donderdag, zoo
als uit eene advertentie in dit nummer blijkt, te
Ovezande worden gevierd. Het zal o. a. bestaan
in: feestelijke inhaling van den Burgemeester,
kinderspelen, fiets wedstrijd en dit alles zal worden
opgeluisterd door muziek.
Buitenlandsche Berichten.
De Duitsche Keizer. Over den Keizer worden
nu geen bulletins meer uitgegeven. Het wondje
geneest goed. De Keizer wandelt en werkt weder
geregeld, maar mag nog niet spreken.
Turkije en de MogendhedenDe Daily Chronicle
verneemt uit goede bron, dat de Sultan een bestel
ling heeft gedaan van 220,000 Mauser-geweren en
6 Krupp. kanonnen. In verband met het uitblijven
van het Turksche antwoord op de jongste Rus
sisch- Oostenrpksch-Hongaaische nota, lijkt dit be
richt verontrustend.
Het zal intusschen wel zoo1n vaart Diet loopen.
Uit Marokko. Onder 't gedaver van vreugde
schoten van de batterpen te Tanger is daar eergiste
ren in de Moskee, een keizerlijke brief voorgelezen,
waarin hot sluiten van don binnenlandschen vrede
bevestigd wordt. De wegen zijn veilig en 'tland
is tevreden en gelukkig. Dat zegt ten minste
de Sultan.
Eerst na eene wandeling van twee uren kwam
Heydemann in het hotel j>De Roodo Leeuw" terug.
Hij wierp slechts een vluchtigen blik door de
openstaande deur in de gelagkamer, waar nu twee
vreemde heeren zaten.
Deze beiden, die tot de oude bezoekers van
»De Roode Leeuw" behoorden, waren in den nacht
aangekomen, elk van eene andere richting, maar
doordat ze elkaar vaak in dit hotel aangetroffen had
den, met elkaar bekend. Ze waren veel later op
gestaan dan Heydemann, ontmoetten elkaar beneden
in de gelagkamer en haalden oude herinneringen op.
Heydeman had zich beneden niet opgehouden
zacht fluitend ging hij de trap op naar zijne kamer.
Daar klonk plotseling de olectrische bel voor de
bediening lang en aanhoudend. De beide heeren
staakten eveD hun gesprek. Eenige seconden was
het stil in huis, en noch de waard, noch een ka
mermeisje scheen het gehoord to hebben.
Nu klonk de bel echter weer door het huis,
dezen keer echter kort en afgebroken, verscheidene
keeren na elkaar, en hot schellen werd na eene
kleine pauze herhaald.
Het geheele hotel werd opgeschrikt door de
woede, waarmee er gebeld werd. De beide heeren
gingen Daar de trap, ze waren zeer verwonderd
zulk een leven hadden ze nog nooit in »Den rooden
Leeuw" hooren maken.
Eindelijk vertoonde de waard zich nu ook en
achter hora een kamermeisje, dat in de kouken
scheen bezig geweest te zijn. Met oen ontevreden
en verbaasd gezicht, zag de heer Weigel eerst de
beide heeren aan, en toen een van hen naar boven
wees, snelde hij haastig de trap op.
Daarop hoorde men boven een dour openen en
heftig toeslaan en eene hevige woordenwisseling
volgde tusschen twee mannen, welke steeds heftiger
werd en ten slotte op een gebrul geleek.
s-Do politie! de politie!" riepen beiden tegelijk.
(Wordt ven c-lgd.J
