1900. N°. 125.
Dinsdag 23 October.
8?le jaargang.
Bij dit no. behoort een bijvoegsel.
NATIONALE MILITIE
Geen t'huis.
goesche
courant.
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, zoo binner als buiten Goes, 1,75.
Afzonderlijke nommers 5 centmet bjjblad 10 cent.
Inzending van advertentiën vóór 2 uren op den dag der
uitgave.
De prps der gewone advertentiën is van 1-5 regels 50 cent, eiken regel meer 10 ct.
Bjj directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 110 regels 1,berekend.
Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels beslaande en contant betaald, 20 ct.
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel.
Voor de tweede maal wordt bekendgemaakt
dat de
LOTING
VOOR DE
voor deze gemeente, lichting 1901,
door den beer Commissaris der Koningin is be
paald op VRIJDAG den 2 November 1900, des
voormiddags te negen uren, te Goes, en dat die
zal plaats hebben in de ZAAL BOVEN DE KOOP
MANSBEURS.
De militieplicbtigen worden opgeroepen ten ge
stelden dage, ure en plaatso daarbij tegenwoordig
te zijn, en redenen van vrijstelling hebbende wegens
broederdienst of als eenige wettige zoon, op Maandag
29 October a. s., des voormiddags tusschen 9 en
12 uren, ter Secretarie der gemeente daarvan op
gaaf te doen, teneinde intjjds de bewijzen en getuig
schriften tot vrijstelling te kunnen aanvragen en
opmaken.
Goes, den 20 October 1900.
Burgemeester en Wethouders van Goes,
WESSEL1NK.
De Secretaris,
VAN REIGERSBERG VERSLUIJS.
Wekelijksch algemeen overzicht.
Lord Roberts heeft reeds lang de ervaring kun
nen opdoon, dat de oorlog in Zuid-Afrika,
ondanks al zijn proclamaties, nog niet is geëindigd,
dat integendoe. de guerilla, de aangewezen vecht-
wijze voor de Boeren, zich meer en meer uitbreidt
en dat de Boeren overal, waar Roberts ze niet ver
wacht, in het veld staan om den Engelschen af
breuk te doen. Hij ziet dan ook den toestand niet
meer zoo gunstig in als een paar weken geleden.
Vóór de verkiezingen verklaarde hjj half October
naar Engeland terug te gaan, doch nauweljjks zijn
de verkiezingen afgeloopen of hij seint naar den
lord major van Liverpool, dat hjj wel niet voor
Januari in staat zal zi)n het >eere-burgerschap" dier
stad in ontvangst te nemen, daar plotseling ver-
schillonde gevechten met Boerenafdeelingen hem
nog in Zuid-Afrika houden. Wel seint hij tevens,
dat bier en daar de vijand teruggeslagen en ver
dreven wordt, doch als een guerilla-bende haar
doel niet bereikt, is er van terugtrekken toch nog
geen sprake zij verspreidt zich om op eene andere
plaats weder bjjeen te komen. De Boeren blijven
den kloinen oorlog met groofce handigheid en om
zichtigheid, doch tevens met taaie volharding doorzet
ten. Zjj breken nu hier dan daar den spoorweg op,
snijden of schieten de telegraafdraden door, vallen
Engelsche convooien aan, vullen hunne voorraden
aan met de zendingen voor de Engelsche troepen
bestemd, nemen nu en dan patrouilles gevangen en
maken kanonnen buit.
De proclamaties van lord Roberts tegen deze
rebellie kunnen toonen, dat de guerilla den Engel
schen meer kwaad doet dan ze willen erkennen.
Dat blijkt ook uit de afzending van een ^aanzienlijk
Burger" Van Post naar De Wet, om hem te over
tuigen van de volkomen nutteloosheid van zijn ver-
ia FEUILLETON.
Naar het Duitsch van B. Rittweqer.
Geregeld waren des Zondagsnamiddags ©n 's avonds
de predikant van het dorp, een jonge man, en zijn
veel oudere zuster de gasten van Von Buchau.
Voor geen van beiden gevoelde Hildegard veel sym
pathie, maar natuurlijk gaf zij dit niet te kennen,
daartoe had zg geen recht. De gasten der familie
moest zij eerbiedigen, dat eischte do wellevend
heid.
De predikant was een lange, slanke man, met
een ontzaglijk langen hals en een holle stem, waar
van de klank Hildegard telkens deed opschrikken,
ook had hij niets innemends in zijn voorkomen
zijn handen, die hij telkens bjj zjjn komst haar
reikte, waren altijd koud en klam een onaange
naam mengch De familie Buchau scheen dit niet
te vinden. Hg was nauwgezet in zijn ambt, on
hij was toch de predikant. En dan was hij ook
een voortreffelijk schaakspeler, een eigenschap, die
voor de Von Buchau's van onschatbare waarde was.
Maar in den laatsten tjjd was de baron niet te
vreden over do min Semmler. Deze scheen niet
meer de noodige aandacht voor het spel te hebben.
zet. Van Post moet De Wet overhalen om den
strijd maar op te geven. Een ander ^invloedrijk
Burger", Schoeman, werd met dezelfde opdracht naar
Louis Botha gezonden.
Hoo weinig wil de aanzienlijke Burger" van
zijn zending hebben zal, kan reeds blijken uit de
proclamatie door De Wet uitgevaardigd, waarin
bjj elk burger, die in staat is de wapens te dragen
en die niet in het veld staat, met straf bedreigt.
Van een onderwerping der Boeren is dus nog
geen sprake, daarvoor heeft Engeland ook niet ge
noeg weerbare mannen in Zuid-Afrika en het kan
er ook geen meerdere heen zenden. Het moet reeds
troepen uit andere koloniën naar China zenden
de Boeren weten wel in welke moeilijkheden En
geland zich bevindt en zij rekenen er op, dat die
op eene of andere wjjze in hun voordeel zullen zjjn.
Zoolang de verkiezingen duurden, werden alle
kwade tijdingen zooveel mogelijk verzwegen. Dat
gaat nu niet meer, ook omdat het te erg wordt
en uit alles bljjkt dat Roberts het benauwde van
zjjn positie gaat gevoelen, hij kan niets van zijn
troepen missen en smeekt do kolonialen, die maar
voor een jaar gehuurd zijn en er meer dan genoeg
van hebben, voor zoover zij nog leven, nog wat te
blijven.
De Engelsche bladen spreken nu van »een on
verwachte wending in den toestand", maar die wen
ding is zoo erg niet, de guerilla is nu goed geor
ganiseerd en de Boeren, in hun schik dat de winter
over is, zitten de Engelschen overal op 't lijf. Met
den zomer beginnen ook meer de uitdampingen
van den grond, op tal van plaatsen zeer gevaarlijk
voor den Engelschen soldaat. De Boeren kennen den
weg in het donker en trekken 's nachts. Do Engel
schen verdwalen dikwjjls over dag. Men ziet de
gevolgen de Boeren zijn overal, waar de Engelschen
hen niet verwachten.
Uit Duitschland kwam nog betrekkelijk on
verwacht het bericht over het aftreden van den
Rijkskanselier, Prins von Hohenlohe. Reeds langen
tjjd liep het gerucht, dat hjj zjjn ontslag zou nemen,
en juist daarom schonk men er geen aandacht meer
aan. Als reden geeft hij aan zjjn hoogen leeftijd,
en zeker Hohenlohe is reeds 81 jaar, doch deze
reden zou dan toch sedert eenige jaren al hebben
bestaan. Als eene andere oorzaak wordt vermoed
zijne opvatting der Chineesche quaestie.
De Rijksdag moet worden bijeengeroepen, omdat
er geld, veel geld noodig is voor het onderhoud
der troepen in China en de meerderheid van den
Rijksdag zal van oordeel zijn, dat de Keizer beter
had gedaan zich in de Chineesche zaak niet zoo
op den voorgrond te stellen. Hohenlohe, altijd een
bedaard man en man van doorzicht, zal wel ook
van deze meening zijn en het met den Keizer op
dit punt niet hebben kunnen vinden. Hohenlohe
heet nu te oud en te zwak om de Chineesche po
litiek te verdedigen en kan gaan. En als er geen
verandering komt met dezen Keizer zullen velen
na hem kunnen gaan. Ook de vernieuwing van de
handelstractaten, waaraan veel werk is, wordt als
reden opgegeven, waarom de oude man niet meer
geschikt is.
Zjjn opvolger, de staatssecretaris von Bulow,
is thans Rijkskanselier, minister-president en minis
ter van Buitenlandsche zaken, evenalsl Bismarck
indertijd. Von Bulow staat gunstig bekend en wordt
een staatsman van den eersten rang genoemd. Men
betwijfelt echter of hjj genoeg persoonlijk overwicht
De schuld van deze verstrooidheid droeg, zonder
het to willen, Hildegard. Het was den jongen man
onmogelijk zijne gedachten bij het spel te houden,
als het jonge meisje in zijne nabijheid was. Haar
tegenwoordigheid werkte op hem als een magneet
en vervulde hom met een sterke gejaagdheid zjjn
oogen waren steeds op haar gericht, zeer ten
nadeele van het spel. Met geweld moest hij daarop
zijn aandacht vestigen en toch klonk het geregeld
uit den mond van zjjn tegenpartjjschaak mat
Hildegard bemerkte met zekeren angst de oplet
tendheid van den geesteljjke voor haar en niet alleen
dat hij haar met zjjue oogen vervolgde, ook bij
elke gelegenheid zocht hjj haar te naderenop
haar wandelingen in het park en in het naburige
bosch was hij steeds aan hare zijde. Meermalen ge
beurde het dat Lenz den predikant ontmoette, die
hem dan naar dit of dat vroeg. Alsdan had Hil
degard gelegenheid vergelijkingen te maken, die
altijd ten gunste van den tuinman uitvielen. Ach,
waarom was die flinke innemende man, wiens stom
haar als muziek toeklonk, wiens blauwe oogen baar
dikwijls zoo vragend aankeken, ach, waarom was
hjj niet, zooals de geestelijke, een man aan haar
gelijk in afkomst en ontwikkeling. Waarom mocht
zjj niet aan zijne zijde de wegen doorkruisen, met
de stille hoop in het hart op een toekomstig ge
lukkig leven Dat kon niet, dat mocht niet zoo zijn.
De predikant, die blijkbaar zooveel genegenheid
op den Keizer zal kunnen uitoefenen om te be
letten, dat Z. M. nog langer zijn eigen minister
van Buitenlandsche zaken blijft. Von Bulow is een
handig diplomaat, maar voorloopig moet hjj nog
het bewijs leveren in hoeverve hg gezind en in
staat is, als een werkeljjk leidend en constitutio
neel-verantwoordelijk staatsman, bjj voorkomende
gelegenheden zjjn eigen meening tegenover een
eventueel daarvan verschillende opvatting van den
Keizer te laten gelden. Dit is ten slotte de kern van
de heele kwestie en men geeft dit allerwegen meer
of minder verbloemd te verstaan. Verder zinspeelt
de linkerzijde van de pers er ook op of er nog geen
ander minister zjjn ontslag moet nemen men be
doelt bierme-i Miquel opdat er meer eenheid
kome in bet Duitsche en Pruisische regeeringsbeleid.
Omtrent den opstand in China wordt in de
laatste dagen druk gesproken over het sluiten van
vrede en over de voorwaarden, waarop die tot stand
zou moeten komen, doch alles bljjft bij woorden.
Intusschen breidt de opstand zich uit, vooral in
het zuiden des rijks, waartegen de regeering niets
kan, misschien wel niets wil doen. Volgens Lon-
densche berichten pogen de opstandelingen de on
tevreden leden van geheime genootschappen over
te balen zich bjj hen aan te sluiten en tot den val
der dynastie mede te werken. Om dit plan te ver
ijdelen zal de regeering tot de overtuiging moeten
komen, dat een snelle beëindiging van de geschillen
met de mogendheden het eenige middel is om aan
den opstand in het zuiden een einde te maken.
Uit Berlijn wordt gemeld, waarom de Russen
zoo spoedig de Chineesche hoofdstad hebben ont
ruimd. De Russische regeering was door haar relaties
in bet binnenland van Azië te weten gekomen, dat
do Chineesche regeering al sedert verscheidene ja
ren toebereidselen maakte om de residentie naar
het binnenland te verleggen. Reeds de ervaring van
den Sino-Japanschen oorlog toonde, dat Peking van
zee uit zeer gemakkelijk zou zijn te veroveren. Al
bleef Peking dus voortdurend door Europeesche
troepen bezet, de Chineesche regeering zou er zich
weinig om bekreunen de bezetting kon voor haar
dus geen dwangmiddel zijn.
Wanneer het bericht juist is. dan volgt er nog
een andere, veel belangrijker conclusie uit, nl. deze,
dat de Chineesche regeering toch niet terugkeert
naar Peking, ook al gaan de mogendheden er uit.
In Amerika schijnt de lust om zich vorder met
de Chineesche aangelegenheden in te laten te ver
minderen.
De New-York Herald dringt er op aan, dat pre
sident Mac Kinley nu maar den krassen maatregel
neemt, alle Amerikaansche troepen uit China terug
te roepen, en de Chineesche kwestie ter oplossing
over te laten aan de Europeesche mogendheden.
Dat zou hem een prachtige positie geven togonover
Bryan, verzekert het blad.
GOES, 22 October 1900.
De verloving der Koningin. Het
telegram van den Duitse hon Keizer aan
prins Hendrik luidde»Ontvang de verzekering
van mjjn oprechte sympathie en mijn hartelijken
gelukwensch. De taak, die gij aanvaard hebt, is
moeilijk en zal u veel zelfverloochening en arbeid
kosten. Aan de zjjde der Oranje-vorstin, die een
open oog beeft voor hare roeping en deze zoo doel
treffend vervult, zult gjj met Gods hulp er in sla-
voor haar toonde, was haar onaangenaam, zijn gan-
sche zjjn stootte haar af; zelfs zjjne preeken, die
zulk een duistere beschouwing van de hoogste din
gen inhielden, konden haar niet boeien. Er sprak
uit hem een oud-testamentische geest, een geest
van toorn en verdoemenis, niet de milde, verzoe-
fiendo adem van het nieuwe testament.
Hildegard had tot- nu toe slechts drie jonge
mannen leeren kennen Axel Verson, die haar in
wilden hartstocht was genaderd en aan wien zij
slechts met toorn en afschuw denken kon. Walter
Lenz, wiens beeld zjj met geweld uit haar hart
trachtte te bannen en domiué Semmler, die door zijn
gansche verschijning, door zjjn uiterlijk, door zjjn
leer, haar in de hoogste mate met afkeer vervulde.
De Zondagen, die onder andere omstandigheden
voor Hildegard vreugdedagen hadden kunnen zijn,
werden voor haar daardoor tot een last. Maar dat
was niet de eenige schaduw op het heldere beeld
vaü dezen zomer. De zuster van den predikant had
de genegenheid van haar broeder voor Hildegard
opgemerkt en zjj zag wel in dat eens de dag komen
moost, waarop oen andere de eerste plaats zou
innemen in het buis en in het hart van haar broe
der en daarvan zou zij gaarne de schuld aan Hil
degard hebben gegeven, maar als zij de waarheid
zeggen wilde kon zjj dat niet.
Hildegard deed niets om den predikant te boeien
en toch meonde de zuster, dat zij niet weigeren
gen, het krachtige, degelijke Nedcrlandscbe volk
gelukkig te maken. Mijn gedachten en wenschen
zjjn met u en de dierbare Koningin."
De correspondent te Berlijn seint aan de N. R. Ct
Over de gebeurtenissen, die aan de verloving der
Koningin voorafgingen, wordt mij van welingelichte
zijde het volgende medegedeeld, waarbij ik mijn
zegsman zelf woordelijk laat spreken
»Hoewel mij nadere bijzonderheden over de aller
eerste toenadering tusschen Hertog Hendrik en Zijne
Koninkljjke verloofde niet bekend zjjn, zoo weet ik
toch zeer zeker, dat er in dit geval geene tussehen-
personen hebben medegewerkt. Niets zou ook zoo
lijnrecht in tegenspraak zjjn met den bij allen op-
gewekten levensmoed toch ernstigen en plichtbe-
seffenden aard van den jongen Hertog, als »»zich
uit te huwelijken of te laten uithuweljjken.""
»Toen verledeD jaar de jonge Koningin aan het
Keizerljjke hof te Potsdam kwam, werden vóór dit
bezoek, zooals bekend is, in vele dagbladen in het
binnen- en buitenland zeer weinig taktvolle com
binaties en mededeelingen de wereld ingezonden,
van dezen inhoud, dat de Koningin haar blik eens
wilde laten gaan over de Duitsche prinsen, en
daarna hare keuze vestigen. Zelfs spotbladen legden
de hand op het onderwerp.
»Evenals verschillende anderen, deed dit ook den
jongen Hertog pijnlijk aan, en hij nam het besluit
»>zich er niet toe te leenen, om zijn persoon in
die ongemotiveerde praatjes te laten betrekken,
maar hjj hield zich geheel op den achtergrond.""
»Zooals men weet, was de Koningin toen ter tjjd
wegens het doopfeest bij den erfprins van Wied te
Potsdam. De daaraan vastgeknoopte officie el e plech
tigheden brachten mede, dat de Hertog, zonder zelf
in het oog te vallen, de jonge Koningin stilletjes
kon waarnemen. En daarbjj geschiedde het dadeljjk
bij de eerste ontmoeting, dat de ongedwongen na
tuurlijkheid en de openhartigheid van de jonge
Koningin, gepaard met haar persoonlijke lieftallig
heid, zulk een diepen indruk maakten op Hertog
Hendrik, dat dadelijk de dringende wensch bij hem
opkwam, Haar toch nader te leeren kennen, hoewel
bij herhaling de overweging zich aan hom opdrong,
dat het eone Koningin was, waardoor hij zoo zeer
bekoord was geworden. Nadat hij echter van zijne
eigene liefde duidelijk overtuigd was geworden,
zocht en vond hij later meermalen gelegenheid do
Koningin te ontmoeten, het laatst in den loop van
dezen zomer te Hoechst bjj Frankfort. Daar te
Hoechst was het, dat de Hertog onder een vreemden
naam, door geen nieuwsgierig oog herkend en be
spied, gedurende langoren tjjd met de jonge Ko
ningin vriendschappelijk omgang had en daar
hebben de harten van hen beiden ongestoord en
zonder invloed van buitenaf elkaar gevonden."
Mjjn zegsman vertelde mij veraer»NaaIwatik
als bepaald geloofwaardig gehoord heb en weet, is
deze verbintenis gesloten op grond van een van
beide kanten bestaande oprechte liefde, die grond
geeft voor de vaste verwachting, dat een gelukkig
huwelijk zal volgen.
»Wat ik hier zeg zijn geen conventioneele gezeg
den, maar het jonge paar is zoo waarlijk gelukkig
en beeft elkaar zoo lief, als alleen een paar jonge
gelukkige menschenkinderen in den schoonsten tijd
van hun leven kunnen.
»Ten slotte nog ditDe Hertog met zijn trouw,
eerlijk karakter vol plichtsbesef zal ook wel spoedig
de harten van zjjne nieuwe landgenooten veroveren.
zou zjjn band aan te nomen, als die haar werd
aangeboden. Zij zelf was zoo met haar broeder in
genomen, dat zij zich niet kon verbeelden, dut één
vrouweljjk wezen zulk een ongehoord geluk zou
afwjjzen vooral geen arme gouvernante
Mevrouw von Buchau toonde, bjj de overdreven
zorgen voor Mies, geen de minste belangstelling in
zaken, die geen betrekking hadden op het geliefde
kind. Zij was gelukkig, in Hildegard een gouver
nante gevonden te hebben, die in alle deelen zoo
goed voor Miesje zorgde. Daarom ook hoopte zij
haar lang te mogen behouden en zij was dus niet
geneigd huwelijksplannen voor haar te ontwerpen.
De zomer liep ten einde, de dagen werden korter.
Men kon niet meer zoo in de vrije natuur rond
wandelen en Hildegard ondervond oen gevoel van
verlichting, toen men des Zondags geen wandelingen
meer deed, waarop zjj het gezelschap van den predi
kant moest dulden en de ontmoetingen van Lenz
zelden voorkwamen.
Zij verheugde zich in den naderenden winter,
waarin zij voor do eerste maal onder bescherming
van een welwillende familie, een recht huiselijk
leven zou genieten.
»Miesje, kom naar bed, het is hoog tijd, gij zijt
vermoeid, mijn hartjeWeet u, Hildegard, in den
horfst ziet het kind altijd bleek, dat komt, omdat
zg dan niet zooveel in do lucht kan, daarom
