zigers werd recht uit de lijn geslingerd en kantelde
vlak bij eene sloot. Eenige passagiers kwamen in
de sloot terecht, andore werden in de coupés door
elkander geslingerd. Het mag wel een wonder heeten,
dat het heele onheil afliep met eenige lichte blessuren
en natte kleeren.
De reizigers uit de andere coupés, die op de
rails waren gebleven, snelden onmiddellijk toe om
de andere uit hunne benarde positie te verlossen.
De materiëele schade is betrekkelijk groot. De
reis, die op zoo'n ongewenschte wijze werd onder
broken, werd te voet voortgezet tot Eeckeren, waar
een tram voor Antwerpen de reizigers naar de plaats
van bestemming bracht.
Een net gekleed persoon, die een naam opgaf
van een bekende Zaanlannsche familie logeerde eenige
dagen in een der groote hotels te Baarn. Hij maakte
goede sier, at aan de table d'höte en dronk uitstekende
merken. Hij profiteerde van de schoone natuur en
maakte verschillende rijtoeren. Op arglistige wijze
wist hij van den hotelhouder nog eenig geld los te
krijgen en daarna is hij van zijn rijtoer niet terug
gekeerd, na eerst nog den koetsier goed te hebben
laten eten en drinken ten koste van den kastelein.
Deze persoon was reeds bij de politie gesignaleerd.
Misschien zet hij zijn praktijken op andere plaatsen
voort, men zij dus op zijne hoede.
Onlangs smeerde een visscher op Tessel, bij ge
brek aan beter, robbentraan onder eene boot, waar
van hij den bodem had gereinigd. Later ontdekte
de man, dat het met robbentraan besmeerde hout
niet aangroeide in zee. Men wil nu de proef nemen
met een paar visschersvaartuigen.
Een elfjarig jongetje heeft door zijn kordate
houding even buiten Winschoten het leven gered
van een zijner makkers. Deze geraakte nabij eene
loopbrug in het Winschoterdiep. Bedoeld zoontje
van den timmerman Kiel liet zich daarop aan de
brug afhangen, zoodat de kleine drenkeling zich
zoolang aan zijn kameraad vasthouden kon, tot er
andere hulp daagde. Zeker een kloeke daad.
Onder het opschrift»Een reisgenoot, die geld
kostte," deelt de Amsterdamsche Echo het volgende
mede
In een der Duitsche treinen, welke dezer dagen
vertrokken, had een nog al bewegelijk gezelschap
dames plaats genomen. Men was terecht gekomen
in een zoogenaamden »Hoek-van-Holland-wagen" en
dwaalde, gevolgd door een onder koffers en doozen
zwoegenden kruier, nu eens in het eene comparti
ment, dan weer in het andere, zonder zich naar
haar zin te kunnen nederzetten. Eindelijk, daar was
het geschikte plekje gevonden, en hadden de dames
al koutende zich neergevlijd.
De kruier stuwde de tallooze koffers, pakjes, pa-
rapluies en parasols in de daarvoor bestemde hang
ijzers en wilde zich gaan verwijderen, to?n men
bemerkte dat de trein reeds in gang was.
»Man," kionk het uit den mond van de dames,
»man, je moet er uit!"
Vraag wel excuus, mevrouw!" bracht de kruier
in 't midden, »ik heb een groot huishouden, ziet
uwe, als ik er uit spring, breek ik m'n nek, ziet
uwe
Goede raad was duur. De kruier moest mee tot
aan het station Hilversum.
Hier moest boete betaald worden door de dames,
omdat zij iemand hadden meegenomen zonder plaats
biljet, en eene quitantie, door den kruier, nom-
mer zooveel, in der haast geschreven, luidde als
volgt
»Voor UEd. 31/2 uur in den trein verzuimd en
gewacht op den volgenden trein 1,05 ct.
Voor gedane diensten1,
te zamen 2,05 ct."
Dit, gevoegd bij de boete en het plaatsgeld, was
voor de bewegelijke dames een ongedachte verras
sing, maar is misschien een goede leer om in het
vervolg zich wat minder veeleischend in een spoor
wegcoupé te bewegen.
Een kinderlijkje werd deze week te Parijs, bij
aankomst van den trein uit Clermont, door den
hoofdconducteur op het politiebureau gebracht. De
ongelukkige kleine, een maand oud, was het kind
van een spoorwegbeambte en in de coupé, in tegen
woordigheid der ouders, onder de volgende omstan
digheden gestorven: De moeder had haar kind op
een kussen neergelegd, tusschen haar en een handels
reiziger en was daarna in slaap gevallen. Toen zij
een paar stations verder ontwaakte, bemerkte zij
tot haar schrik, dat de reiziger, die eveneens inge
slapen was, met zijn elleboog op het kind rustte.
Zij wekte hem terstond, maar het was reeds te laat,
de zuigeling was dood, gestikt onder het gewicht
van den zwaren man. De schuldige aan dit ongeluk
heeft zich vrijwillig ter beschikking der justitie ge
steld en zal waarschijnlijk vervolgd worden wegens
manslag door onvoorzichtigheid.
Een rijke Engelsckman heeft 50.000 fr. ge
boden voor het rijtuig, waarin de ongelukkige Presi
dent Carnot vermoord werd.
Het Gemeentebestuur van Lyon heeft echter het
aanbod geweigerd, daar dit rijtuig voor het Lyonsch
museum bestemd is.
De zaak-Kotze te Berlijn schijnt, nu in den
doofpot te zjjn gedaan, zoodat de schrijver van de
smaadbrieven wel nooit ontdekt zal worden. De onge
lukkige ceremoniemeester is naar zijn landgoed ver
trokken, om te bekomen van al de onaangenaam
heden waaraan hij is blootgesteld geweest. Het aan
bod, dat hij ontvangen heett, om voor 100.000 mark
den naam van den schuldige te noemen, was een
complot van eenige oplichters, die nu door de politie
achter slot en grendel zijn gebracht.
De Keizer heeft, naar men zegt, den wensch te
kennen gegeven, nooit meer van de zaak te hooren
spreken. »Hij schijnt te vermoeden wat niemand
hem durft zeggen, nl. dat d9 ware schuldige een
zoo hooggeplaatst persoon is, dat er geen kans be
staat hem voor het gerecht te brengen", heet 't.
Zou met dit laatste gedoeld worden op een be
richt in Parijsche bladen, dat de broeder der Keize
rin de schuldige zou zijn Dit werd in Berlijnsehe
bladen met verontwaardiging tegengesproken.
Het schijnt nog al eens moeilijk te zijn, dingen
welke voor de wereldtentoonstelling te Chicago wer
den geleend, terug te krijgen. Reeds is melding gemaakt
van het verloren gaan van het authentiek testament
van Koningin Isabella van Castilië, en thans beweert
het New-Yorksche blad The Sun, dat veertig zeer
belangrijke documenten, welke Columbus' nakome
ling, de Hertog van Veragua, heeft geleend, een
voudig door de Amerikaansche regeering zouden zijn
geannexeerd voor het staats-archief. De Amerikaan
sche regeering zou, volgens de Sun, volhouden, dat
de stukken haar geschonken worden door den Hertog,
die in Amerika weken lang vorstelijk werd onthaald
maar dat moet niet zoo zijn.
Ook op de documenten-verzamelingen van den
Hertog van Berwick, den Hertog van Alva en zelfs
die van het Valicaan, zou het annexatie-stelsel zijn
toegepast.
»Als men dit te Roermond leest, zal men zelfs
daar erkennen dat onze regeering, bij die Ameri
kaansche vergeleken, in de gauwdieverij nog maar
een kind ismerkt de N. E. Ct. naar aanleiding
van dit bericht op.
Aan de Turijnsche Secoio wordt gemeld, dat
prinses Laetitia, weduwe- van hertog Amadeo van
Aosta, bij den koning in ongenade gevallen is. Als
aanleiding hiervan wordt opgegeven, dat de prinses
onlangs na een wedren te Turijn een luidruchtig
feest gegeven heeft, waar tot diep in den naclit ge
danst is geworden.
Ofschoon de prinses reeds sedert 18 Januari 1890
weduwe is, vond de koning dit zeer ongepast en gaf
haar in een telegram zijne ernstige afkeuring te
kennen met een verzoek" om zich voorloopig niet
aan 't Hof te vertoonen.
Prinses Laetitia i«, zooals men wellicht weet, eene
dochter van Jeröme Bonaparte en prinses Clothilde,
de zuster van koning Humbert en haar overleden
echtgenoot.
Te Weenen had dezer dagen een eigenaardig
voorval plaats. Twee dames in het zwart, van mid
delbaren leeftijd, vielen eensklaps een officier op straat
aan en gingen hem zoodanig met hare regenschermen
te lijf, dat Hij zich genoodzaakt zag met zijne sabel
de s'agen af te weren tot eenige voorbij gangers tus-
schenbeiden kwamen. De dames werden met moeite
door twee politie-agenten naar een bureau gebracht,
aldoor bedreigingen uitende tegen haar slachtoffer.
Zij bleken in de Weoner geneeskundige wereld wel
bekend te zijn als te lijden aan een zeer curieuse
hallucinatie. Zij verbeelden zich namelijk, waar zij
Te Rilland sloeg in den nacht van Zondag op
Maandag de bliksem in een boom achter de hofstede
van den heer Van Gorsel, niet ver van de plaats
waar een vorige maal verscheidene hoornen werden
getroffen.
Te Wfllieluiinadorp eindelijk schijnt Maandag
avond de bliksem een groot aantal pannen vernield
te hebben van eene schuur op de hofstede van J.
Minderhoud. Ook daar ontstond gelukkig geen brand.
Ilatli. Het ook in dit blad besproken bootje,
vervaardigd door den heer Kooy, bouwkundige te
Huizen, is op de Schelde omgeslagen en zoover mo
gelijk op de slikken gezet, waar het bij vloed ge
deeltelijk onderloopt. Het bootje werd naar Antwer
pen gesleept om daar te worden tentoongesteldhet
ongeluk ontstond door het breken van eene ketting,
die bevestigd was aan de ketting, waarin het bootje
geplaatst was.
Borsele. Verleden week kwam alhier op een
ladder aandrijven een der manschappen behoorende
tot het scheepsvolk van een groot vaartuig dat zich
zeewaarts bewoog. Het bleek dat de persoon zijn
bodem zonder verlof had verlaten en den wal trachtte
te bereiken. Hij werd echter daarin verhinderd
doordien bij in een der neeren bleef ronddraaien,
tengevolge waarvan hij om hulp riep, welke hem
verleend werd door zijne kameraads die met een
bootje van boord hem uit zijne gevaarlijke positie
kwamen redden en naar het vaartuig terugbrachten.
Horsele. De aaidappelziekte begint zich hier
uit te breiden. Vóór eenige dagen deden zich slechts
enkele gevallen voor, thans vertoont de ziekte zich
op meer plaatsen aan de knol der vroege soorten.
De regens der laatste dagen en het heerschen der
hondsdagen zijn het kwaad bevorderlijk.
'fl-lfeerenhoek. Gistermiddag moest A. P.,
bakkersleerliog bij H. v. 't W. alhier, voor zijn
baas een emmer water halen, en daar de regenbak
tot aan de keel vol stond, wilde hij daaruit een
emmer scheppen. Hij verloor het evenwicht en viel
voorover in den vollen bak met water.
Door het lang wegblijven van den jongen ging de
baas eens zien, en deze kwam tot de ontdekking
dat hij in den bak gevallen was. Onmiddellijk wer
den de buren geroepen, die het geluk mochten
smaken hem er uit te halen, en door de behande
ling voor drenkelingen op bem toe te passen, zijne
levensgeesten weder op te wekken.
Toen Zondag de koniuklijke harmonie Aurora"
van Grevenbicbt (L terugkeerde uit Leut.h (België),
alwaar zij aan een festival had deelgenomen en een
nieuwen lauwer aan haar vaandel bad gehecht, had
het oversteken van de rivier de Maas de veer
man het ongeluk met den langen veerhaak zoo forsch
tegen het kopstuk van den vaandelstok te stooton,
dat het afbrak en tot groote ontsteltenis der har
monieleden met de daaraanhangende gouden, zilveren
en bronzen medailles, die legio waren, in de Maas
verdween. Na langdurig visschen is men er echter
in geslaagd het kopstuk met de eeretropeën, waar
aan geen enkele ontbrak, weder uit de diepte op te
halen. Onder de medailles zijn er twee in het vorig
jaar door onze Koninginnen geschonken.
Een mijnheer, half >nefjes aangedaan" en ge
kleed in het zwart met hoogen hoed op, bevond
zich j.l. Zaterdagavond aan het station te Baarn
toen de Deenscbe prins van Soestdijk naar Rotter
dam vertrok. Hjj posteerde zich aan den ingang,
maakte een gracieuse buiging en had iets in de
hand, dat in het half donker op een bouquet ge
leek 't was echter een kolossale bloemkool. De prins
keek er naar en lachteook voor den kamerheer
der koningin werd met den bloemkool in de hand
een buiging gemaakt, terwijl de aanwezige dames,
die eenige oogenblikken bleven kijken, uitgeDOodigd
werden »om eens aan de bouquet te ruiken."
Zondagochtend te ongeveer 9 uur dérailleerde,
op een kwartier afstands van Eekeren, de tram, die
Om 7 uur van Bergen-op-Zoom naar Antwerpen
vertrekt.
De machinist was nergens te bekennen, en had
waarschijnlijk zjjn heil in de vlucht gezocht.
De locomotief, die links uit de lijn was gegaan
was ongeveer 30 meters verder in het zand bljjven
steken de daaropvolgende goederenwagen lag even
eens links van de lijn en eenige meters voorbij de
locomotief gekanteld in het zand. De waggon (coupé
le en 2e klasse) die volgde met een twintigtal rei-
wij slechts door een bedrog, dat werd geëischt
door vriendschap, levensgevaar en door de taak om
u te redden en in uw onderhoud te voorzien, kun
nen leven, zooals we leven. Gij weet, dat onze een
zaamheid, onze afscheiding van de wereld alleen
geboden wordt door de noodzakelijkheid om de dub-
ele rol te spelen, die we spelen moeten, wiflen we
niet geheel verloren gaanWanneer ik aan uwe
zijde te Parjjs verscheen zou ik óf de eene óf de
andere rol moeten opgeven Wist ik zeker, dat men
u volkomen in uwe eer zou herstellen zonder uwe
vrijheid te beperken, dan zou ik met waarachtig
genot weder arm worden. Maar als men dat niet
doet Als Angoulöme juist deze kwetsbare plek aan
ons ontdekt en ze ten eigen bate benutte Dan
zouden we eerst hebben opgeofferd wat we thans
hebben en niets er voor in de plaats krijgen dan
eene laatste ontgoochelingen ellende."
^üij hebt gelijk, volkomen gelijk! Neeü, neen,
laat ons bljjven wat we zynik doe afstand van
elke dwaze hoop
JuistVan elke dwaze. Doe dat, hartelijk ge
liefde, ongelukkige vrouwMaar op verstandige
hoop zullen we blijven voortbouwen. De vervulling
er van moge nog ver verwijderd zijn, ze is er niet
minder zeker om."
>Is er dan voor onB nog hoop?"
Berry en Alexander van RuslandAngoulöme
is kinderlooshet onrecht, dat men u heeft aangedaan,
wreekt zich op de koninklijke familieDe hertog
van Berry zal dus eenmaal in de rechten van zijn
broeder Angoulöme treden, eenmaal de kroon van
den heiligen Lode wijk dragen. Wat hij dan doen
zal kunt ge hier zelf lezen." Hij overhandigde haar
een geopenden brief. »Ge hadt beter gedaan dezen
te openen dan dien anderen
Haastig doorliep de dame Berry's schrijven. Hare
oogen vulden zich met tranen, terwijl ze een kus
op den brief drukte. »0, ja, ja, zoo zal het gebeuren.
Later misschien, maar toch eens. Ik zal wachten,
stil en gelatengij, Lodewijk, maakt mij het wachten
zoo licht
Laten we dan nu verder alle opwindende ge
sprekken varenNeem wat van uw drankjeZij
volgde zijn wenk en weldra lag zij in een kalmen
slaap.
Niet waar, Lodewijk!" sprak ze later op den dag,
ge zult me nu voortaan weder bij mijn ouden
naam noemen, onder welke ik uit Frankryk ben ge
vlucht. Ik wil voor u niemand anders zijn dan
Sophie Botta."
Zeker, Sophie! zoo zal ik u in Duitschland altijd
noemen", antwoordde hij bewogen. »Gij hebt uzelf
overwonnen en ge zult nu ondervinden, dat voor u
een nieuw leven aanbreekt."
Werkeljjk kreeg zij spoedig hare oude veerkracht
terug en kon ze hare vroegere leefwij ze van rij-
toertjes en wandelingen in het park weder hervatten.
Hun weldadigheidszin werd spreekwoordelijk in hunne
omgeving en met de pastorie onderhield de cheva
lier zulk eene drukke briefwisseling, dat er een
innige band van vertrouwelijkheid en vriendschap
tusschen hem en den predikant ontstond.
Zoo verliep er ongeveer een jaar, toen Philip
Scharre op zekeren dag zijn meester met een zeer
belrukt gelaat naderde eu hem mededeelde, dat hij
met Rosine ging trouwen. De chevalier was in den
beginne zeer ontsteld en vroeg dadelijk of Scharre
ook eenig geheim aan Rosine had verklapt. Toen hij
daarop een geruststellend antwoord ontving, werd
hij kalmer, gaf den wensch te kennen, dat het huwe
lijk zoo spoedig mogelijk zou voltrokken worden en
regelde daartoe alles met den predikant. Aan de
gravin deelde hij mede, dat hij Philip en Rosine
vergunning gegeven had samen te trouwen,omdat
het beter was, dat zij voortaan door gehuwde lieden
bediend werden. Hunne trouw zal dan door het
familieleven gesterkt worden
•Ik geloof u te begrijpen" sprak Sophie, en daarna
werd deze aangelegenheid tusschen hen niet meer
besproken. Toen Scharre later een zoon veroverde,
ontving deze op last van den graaf den naam van
Papageno, en werd hij te Steinfeld grootgebracht
onder speciaal toezicht van den daar wonenden predi
kant, wiens inkomen tegelijkertijd belangrijk ver
meerderde.
De eerste jaren, die nu volgden, waren voor onze
vreemdelingen van groote maar droeve beteekenis,
omdat zij daarin eene trouwe vriendin verloren door
het overlijden van de hertogin van Hildburghausen.
Maar veel ernstiger nog was voor hen de gebeurte
nis, die op het einde van Februari van het jaar 1820
plaats greep.
Op zekeren dag ontving de chevalier de Fransche
couranten, voorzien van een rouwrand. »Wat be-
teekent dat riep hij verbaasd. Toen hij de eerste
groot gedrukte regels gelezen had, ontviel het blad
aan zijne handen, en tranen biggelden langs zijne
wangen. Afschuwelijk? Ongehoord! De Fransche
ook wonen, carbolzuur te ruiken en denken altijd,
dat hun buurman zijne woning desinfecteert met
deze vloeistof, welker reuk zij niet kunnen ver
dragen. De officier had vroeger boven de dames
gewoond en zij zagen hem aan voor den verbreider
van den denkbeeldigen carbolgeur. De dokters stellen
veel belang in deze curieuse hallucinatie. Zij denken
dat de jongste der twee, die het ergst er mede be
hept is, de manie op de andere heeft overgebracht
evenals eene besmettelijke ziekte. De dames zijn
thans in het hospitaal.
Het vraagstuk, of het pantser van Dowe ooit
in eenig leger aangenomen zal worden, kan althans
voor Duitschland, als opgelost beschouwd worden.
Bij de laatste proeven, die de onderzoekings-
commissie aan het Duitsche ministerie van Oorlog
genomen heeft, moet de volkomen onbruikbaarheid
van 't pantser gebleken zijn. De majoor Brinkmann,
voorzitter dezer commissie, loste op een afstand van
600 meter met 't gewoon Duitsche infanterie-geweer
eenige schoten op lmt pantser, waardoor dit geheel
doorboord bleek te wezen. Het beschermingsmiddel
is dus onmiddellijk afgekeurd geworden.
Wordt dan alles vervalscht in Amerika? zou
men geneigd zijn te vragen bij het lezen van een
uittreksel uit het maandblad Arena, waarin een
medewerker Hubbard eene ontmoeting in Illinois
verhaalt. Hij sprak daar met een ouden landbouwer,
dien hij van vroeger kende. Het gesprek viel op de
toen aanstaande tentoonstelling te Chicago. Op de
vraag of hij plan had daarheen te gaan, antwoordde
de landbouwer, dat bij er niet aan dacht, omdat hij
zijn huis geen dag alleen durfde laten. De Roomsch-
katholieken toch hadden den last van den Paus ont
vangen om de huizen van alle ketters te verbranden.
Hubbard wilde dit niet gelooven. Paus Leo, zeide
hij, was een verstandig en oordeelkundig leidsman
en misschien de meest verlichte man, die sedert vele
jaren aan het hoofd der Roomsch-katholicke Kerk
gestaan had en hij kon onmogelijk in staat zijn tot
eene daad, die de Katholieke wereld en de mensch-
heid tot schande zou strekken. Maar de landbouwer
haalde een dagblad te voorschijn met een zwarten
rand er om, waarin inderdaad eene encykliek van
den Paus van zoodanige strekking was opgenomen.
Het was eene vervalschte encykliek.
Maar er werd geloof aan geslagen, niet slechts
door de landbouwers, maar ook door den Presbyte-
riaanschen en den Methodistischen predikant, die al
hun haat wijdden aan de Katholieken, behoudens
het gedeelte, dat zij voor elkander bewaarden. Zij
waren overtuigd, dat de last gegeven was om hen
te dooden en te verbranden.
Dr. Hubbard verzekert, dat dezelfde overtuiging
in vele landelijke gemeenten der Vereenigde Staten
heersckt, waar zij door de redenaars in het openbaar
wordt aangehitst. In tal van gemeenten wapent men
zich mot Winchester-geweren, om zich te verdedigen
als men aangevallen wordt. Wie tracht de menscken
hunne dwaling te doen inzien, scheldt men uit voor
huurling der Jezuïeten.
In het voorbijgaan deelt dr. Hubbard mede, dat
de helft van het spoorwegpersoneel in Amerika tot
de lloomsch-katholieke Kerk behoort.
De gewezen kapitein O'Donne, de vroegere
leermeester van Keizer Wilhelm, die reeds herhaalde
lijk wegens bedriegerijen terecht gestaan heeft en
op dit oogenblik een gevangenisstraf van 3 jaar
ondergaat, is wegens zeer vergedreven valsckheid in
geschrifte Zaterdag te Berlijn tot 6 maanden gevan
genisstraf veroordeeld. Hij had een bevel tot invrij
heidstelling nagemaakt, waarin op keizerlijk bevel
zijn oogen blikkelijk ontslag uit de gevangenis ver
ordend werd.
De debatten in het proces der »Banca Romana",
dat den 2en Mei begonnen is, zullen eerst in het
begin van Aug. afloopen. Dertig advocaten hebben
reeds gepleit, en bijna dertig zullen nog het woord
voeren. Een lid der jury verklaarde, toen no. 30 had
uitgesproken, dat als de advocaten spraken om hun
eigen bekwaamheid te bewonderen, zij konden door
gaan doch was het om de gezworenen in te lichten,
dan deden ze vergeefsche moeite de jury wist er
al genoeg van! No. 31 van de pleiters begon daarop
en pleitte den ganschen dag. En dit zijn nog
maar de mindere godenna hen komen de steun
pilaren der balie aan het woord, die elk twee of
drie dagen spreken zullen
natie, die er altijd roem op draagt de eerste en de
edelste te zijn, is wel diep gezonken. Luister, Sophie
luister, hoe dit volk zijne vorsten behandeltHij
lasFerdinand, hertog van Berry is den 20sten
dezer des avonds, toen hij de opora verliet, door een
republikein, Louvet genaamd, vermoord". Hij hield
even op en riep toen: »Nu is alle hoop vervlogen
♦én voor Frankrijk èn voor ons". Luid snikkend liet
hij het hoofd op de hand zinken en bedekte het gelaat.
Sophie zat een oogenblik als versteend van ont
zetting en schrik. Toen stond ze op, sloeg haar arm
om den hals van den chevalier en sprak zacht maar
beslist: »Met deze tranen, Lodewijk, begraaft ge
mijn laatste hoop. Wat ik eventueel nog door de
hulp van Czaar Alexander verwerven kan, is slechts
een afgedwongen recht. Ik verzaak het voor altjjd
voor het aangezicht Gods. Ik wil aan niets of nie
mand meer toebehooren dan aan u, wien ik eenmaal
voor het altaar trouw heb gezworen en ik wil op
geen ander recht meer roem dragen dan u toe te
behooren, in leven en in sterven, u alleen!"
Sophiemijn innig geliefde vrouw". Hij om
armde haar en zij weenden samen uit rouw om die
trotsche wereld, waarnaar zij zoo innig hadden ver
langd en die nu voor altijd voor hunne oogen weg
zonk. De vermoeide reizigers hadden niets meer in
dit leven dan elkander, hunne groote, zoolang uit
plicht onderdrukte liefde en dit eene stille plekje,
zoo vreedzaam in het Thüringerwoud gelegen.
•Laat ons hier leven, mijn gemaal" fluisterde ze
innig en zacht, »laat ons ook hier eenmaal naast
elkander begraven worden".
(Wordt vervolgd
