1892 N#. W. Zaterdag 4 .Juni. 79ste jaargang. FEUILLETON. Een Vorstenzoon. GOESCH De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond, uitgezonderd op feestdagen. Prijs per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1,75. Afzonderlijke nommers 5 cent; met bijblad 10 cent. Behalve aan ons Bureau worden Abonnementen en Advertentiën voor dit blad aangenomen bij de heeren Nijgii Van Ditmar te Botterdam en verder bij alle Boekverkoopers en Brievengaarders. Inzending van advertentie» vóór 3 uren op den dag der uitgave. COURANT. De prijs der gewone advertentiën is van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 ets. Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs slechts tweemaal berekend. Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende dankbetuigingen worden van 18 regels a 1,berekend. Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels beslaande en contant betaald, 20 ct.. Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel. Uithoofde van het Pinksterfeest zal Maandag a. s. geen nommer van dit blad verschijnen. GOBS, 3 Juni 1892. In de Woensdag gehouden openbare vergadering van den Raad van State, afdeeling voor de geschil len van bestuur, werd o. a. behandeld Het beroep van M. Meeuwse, loteling voor de lichting der nationale militie van dit jaar uit de gemeente Goes, tegen het besluit van Ged. Staten van Zeeland, waarbij zijne aanwijzing tot den dienst is gehandhaafd, op grond dat de broeder, op wiens dienst appellant zijne reden van vrijstelling grondde, slechts als nummerverwisselaar heeft gediend. De Commissaris der Koningin adviseert tot handhaving van het bestreden besluit. Kolijnsplaat. De uitslag der verkiezing voor een lid van den gemeenteraad, ge houden den 1 Juni 11., is als volgtde heer M. Nöordijke verkreeg 44, de heer P. C. W. Swemer 37, de heer H. De Bruin 7 en de heer J. Potappel 3 stemmen, terwijl nog een drietal personen 2 of 1 stem hadden. Van de 97 ingeleverde biljetten waren 2 van onwaarde, zoodat niemand de volstrekte meer derheid heeft verkregen. Woensdag 15 Juni a. s. zal eene herstemming plaats hebben tusschen de eerst genoemde twee heeren. De heer dr. J. H. J. S c h r e i n e m a c h e r lid van de Tweede Kamer voor het kiesdistrict Maastricht, is op 72jarigen leeftijd overleden. Bij de gehouden nieuwe vrije Staten-verkiezing in het district Delft zijn 1826 geldige stemmen uit gebracht, waarvan 931 op den heer V e r m a e s (lib.), 673 op den heer Von Fisenne (r.-k.) en 218 op den heer Tukker (antir.), zoodat de liberale candidaat gekozen is. Vóór eenigen tijd besloot de te Heerenveen gevestigde afdeeling van Patrimonium" eene poging aan te wenden ter bevordering van de Zondags rust der postbeambten. 560 ingezetenen hebben verklaard op Zondag geen brieven of andere stukken te willen ontvangen. Volgens De Avondpost wordt aan bet departe- .ment van Waterstaat een nieuwe afdeeling: «Arbeid" opgericht, aan het hoofd waarvan zal staan een Leidsch advocaat, met den titel van referendaris. Haar wij vernemen, heeft de Noordbrab.- Duitsche spoorweg-maatschappij bij het bestuur van de Vereeniging voor Duitsche spoorwegen een voor stel ingediend, ten einde in de aanstaande vergade- 6) Uit het Duitsch. Baron Florentin en Hellmuth kwamen in druk gesprek van den anderen kant naar de veranda toe, de jonge man overtuigd, dat de baron de wedding schap verloren had en Florentin zoo ijverig bezig daaromtrent zijn twijfel uit te spreken alsof deze zaak voor hem van het hoogste gewicht was. Komediantzeide de kamerheer tot zichzelf, den baron aanziende en voor het eerst kwam de vraag bij hem op of deze man, die zijne gedachten zoo meesterlijk wist te verbergen, ook met hem mis schien valsch spel speelde. Doch op hetzelfde oogen- blik maakte hij zichzelf een verwijt van dien twijfel, toen hij zich de diensten herinnerde, die Florentin hem bewezen had en hij trachtte deel te nemen aan het gesprek, waarin Hellmuth beproefde ook George te betrekken. Maar tevergeefs. Noch de vader noch de vriend hadden lust naar de mededeelingen van den jongen sportsman te luisteren. De kamerheer nam de komst van de avondpost tot voorwendsel om bij de lamp in de tuinkamer te gaan zitten en George verwij derde zich eveneens spoedig van de beide andere heeren. Maar met mevrouw von Ullow wilde het gesprek ook niet meer vlotten.- Zij was zeer karig met hare woorden en scheen vermoeid of verstrooid te zijn. Walldorf nam dan ook weldra afscheidHellmuth's uitnoodiging om over een half uurtje met hem en den baron naar de stad te rijden sloeg hij af; hij wilde alleen zijn. Mevrouw von Ullow reikte hem de hand, die hij eerbiedig kusto. ring te behandelen, om Nederland op te nemen in de middel-europeesche zóne, in plaats van iu de Green wich-zóne. (Tijd). Te Amsterdam werd op de Dinsdag gehouden jaarvergadering van de Vereeniging ter bevordering van de Nederl. visscherij een voorstel I e r s e k e betrekkelijk de witte ton tegen de tonneplaat in de Ooster-Schelde, ingetrokken. De Tentoonstelling te Scheveningen. (Van onzen eigen correspondent.) 's-Gravenhage, 1 Juni 1892. „I* e o p e n i n g." Wanneer ik u zeg, belangstellende lezeressen en lezers van de Goesche Courant, dat uw bescheiden bijzondere verslaggever, die zich verbergt achter zijn j typig Hollandschen naam Janmaat, hij de opening van de Scheveningsche Internationale Sport-, Vis scherij- en Paardententoonstelling een koningsplaats had, dan is dat om hulde to brengen aan die heeren van de pers, die hem terstond broederlijk ter zijde stonden om hem dwars over hinderpalen en moeie- lijkheden op het doornig pad des reporters, te bren gen, waar hij, u ter wille, zoo gaarne zijn wou. Ze was zeer net en zeer in den vorm, die opening, en een contrast met al het gehamer en geklop van de haar voorafgaande dagen. Keurig in den vorm en keurig van aanwezigen spelt zij aan de geheele onderneming een resultaat, dat alleen een cachet van smaak en beschaving daaraan kan verzekeren. Och, wat was het er den voorgaanden avond al leraardigst voor hem of haar, die in alle kalmte, dank zij een verkwikkende zeekoelte, dat gedraaf en ge sjouw kon aanschouwen. Welk een bedrijvigheid en wat al arbeid, om nog al die kleinigheden te ver richten, die allernoodzakelijkst waren, om het groote doel te bereiken, ea in strijd met de meeste barer zusteren deze tentoonstelling op tijd te kunnen ope nen en vooral dus Sport niet met de nachtschuit te laten komen. Hier, kisten en balen met wagenvrachten, machines en stapels van tonnen en vaten in massa, da&r een groep werklui, druk aan den arbeid om een viermaal levensgroots faam, of een versiering van netten en emblemen te plaatsen. Vlak bij een gansche bende dienstverrichtingmannen met een reuzenrol om den weg te verharden, ginder de brandslangen aan het werk om een kunstmatig regentje tegen het stof te verwekken. En dan de administratiegelukkig hij, die daar kan voortgeholpen worden, ten spijt van zijn wach tende lotgenooten. En toch wapperden te 1 uur heden de vlaggen van hun trotsch opstekende stangen, toch was de keur der residentiebewoners, Messieurs en habits ou en uni/ormes, les dames en toilette de villeaan- «Vóor uw vertrek komt ge nog wel eens naar buiten, nietwaar?" vroeg ze koel beleefd. »Vergeet bet niet, ik reken er op". Walldorf boogna hetgeen Gabriëlle hem gezegd had over de gezindheid harer moeder te zijnen oj)- zichte, deed dit afscheid hem pijnlijk aan. Gabriëlle scheen dit eveneens te gevoelen. «Tot wederzienszeide zij met gedempte stem, terwijl ze hem krachtig de hand drukte, en na eene stomme buiging tegen den kamerheer en een des te woorden rijker afscheid van baron Florentin, die de hoop uitsprak hem binnenkort nog eens te zullen ont moeten, ging hij, door Hellmuth tot aan het tuin hek vergezeld, naar de stad. Florentin trad op Gabriëlle toe, die de beide mannen nakeek. «Een charmant jongmensch, die mijnheer van Walldorf" zeide hij. «Charmant dat juist niet!" riep het jonge meisje. «O, ik dacht, dat gij het ook vondt, freule; ik dacht, dat het u aangenaam waszeide de baron schijnbaar onschuldig, maar Gabriëlle bemerkte wel, dat hij haar wilde uithooren. Hare neiging verloo chenen kon en wilde zij niet, en die tegenover de zen man te bekennen scheen haar bijna heiligschen nis toe. Daarom antwoordde ze met zekere heftigheid «Begrijp mij niet verkeerd; wie mijnheer Von Wall dorf kent, moet hem hoogachten, maar zijn gelaats trekken zijn te ernstig, zijn persoonlijkheid is zoo geheel anders dan bij anderen, dat men hem moeielijk in den gewonen zin van het woord beminnelijk of charmant kan noemen." «Dat kan wel waar zijn, freule, maar les amis de mes amis sont mes amisantwoordde de baron op zijn goedigsten toon. Waardoor kwam het, dat Ga briëlle hem nog meer wantrouwde dan vroeger Van het eerste oogenblik af had zo een afkeer van hem gehad en niettcgenst lande het vertrouwen, wezig aan den ingang van het gebouw, dat uit wendig gereed was, althans op het oog. Toch stonden daar al de genoodigden van het Comité, en op den achtergrond de' stafmuziek van het regiment grenadiers en jagers, gereed om het geliefd Wilhelmus te blazen en het volkslied, zoodra de vertegenwoordiger van Hare Majesteit de Ko ningin-Regentes, de generaal Verspeyck, zou zijn aangekomen om de opening te doen plaats hebben. Niet lang na éen uur kwam de traditioneele gala koets met rood en goud, en met den gesteekten voerman aanrollen, en eene aandachtige stilte maakte plaats voor. de gezellige, roezige drukte, aan elke talrijke bijeenkomst eigen. En toen, onder den indruk van héél véél goud en kéel veel zwart, met wat schitterende kleur hier en daar doormengd, en met frissche plekjes mooi toilet er tusschen, werd de aandacht getrokken door een klein en niet zeer aantrekkelijk gestoelte, waar de Voorzitter begon zijn welkomstrede te houden, van welke ik u niet de meer gewone passages wil weergeven, maar waarin toch genoeg was, waarop niet te vergeefs de aandacht werd gevestigd. Want terwijl mr. W. O. T. Van Oudheusden van Achttienhoven zich tot tolk maakte van hen, die een welkomstwoord wenschten toe te roepen aan Hr. Majs. vertegenwoordiger, aan Ministers en gezanten, eere comités, ambtenaren en officieren aller rangen, ten- toonstellers en aan de dames, die spreker te laat wenschte vooraf genoemd te hebben, waren er in het korte stuk geschiedenis, dat daarop volgde, momenten van aanbelang. De gelukkige samen men ging van twee stroomingenbloei der badplaats en der nijverheid en sympathie voor sport heette de oorzaak van het ontstaan, de groote bereidwillig heid van alle zijden en de gewaardeerde medewerking van onze Vorstin en hare bewindslieden, werden de waarborgen genoemd voor bet welslagen van de onderneming. Dat en de mededeeling dat het kapitaal zoo spoedig bijeen was, moeten wij als zeer verblijdende berichten beschouwen, en noch sprekers fierheid daarop, noch zijne hulde aan allen, wier naam, positie en energie het comité steunden, waren dan ook louter phrasen. Inzenders van elke categorie, bouwmeesters en werklieden werden daarna herdacht en ook hier kwam een gelukkige gedachte op den voorgrond een hulde aan den Nederlandschen werkman in het algemeen, die toont wat hij kan, overal waar kapi taal en energie van ondernemende luyden hem daar toe in staat stellen. Ook aan de pers werd eene hulde niet onthouden, voor haren reeds nu gebleken steunwerkelijk in deze openingsrede is niets vergeten wat reden van zeggen had, en de hoffelijkheid had daarin eene zeer Zelfs de Sportfeest niet. geestelijke dracht ontbrak aan dit ruime plaatsom haar te voltooien werden de buiteplandsche gezanten en eere-comité-leden in de Fransche taal aangesproken. Te vaak nog wordt aan dien welwillenden gentle- manliken toon te kort gedaan om het waarlijk niet hoog te waardeeren, wanneer die voorzit bij groote ondernemingen en inrichtingen, als die wij in de laatste jaren te Scheveningen verrijzen zagen. Krak, krak, knoers, krakde dunne latten, die ons scheidden van het Sport-dorado met zijn aan hang, vielen verbrijzeld en gebroken aan onze voeten, op het woord van Zijne Excellentie, die uit naam van Hare Majesteit het kamp veld der industrie ge opend verklaarde. Wilhelmus van Nassauwenzoo klonken de tonen van ons geliefd Haagsche corps en blijmoedig volg den wij in vollen vrede den Generaal, met hier wat zwaardgekletter en ginds het geruisch van veel zijde en overal het gezellig gegons van opgewekte stem men en kout. Voorwaarts ging het met onverdroten ijver, langs zalen en nevenzalen, vak aan vak voorbij, lan^s étalages van nijverheid en kunst, er bij behoorend of met zachten drang er bij gehaaldnu eens langs ijs-idyllen, dan langs berg-visioenen, telkens ontvan gen door muziek en altijd met den Generaal aan het hoofd, begeleid, onvermoeid, door den voorzitter en de comitéleden. Maar ook in den chaos van het geziene en het ongeziene zal ik trachten den weg te vinden voor u, lezers met den advertentierijken en verklaring- ar men Catalogus in de hand, al kost die ook de kapitale som van een geheelen florijn, en al geeft een goed stel oogen meer licht bij zooveel schoone uitstallingen, dan een dozijn van zulke nummer- lijsten. Lezer, wij zullen samen van al die begeerlijkheden genieten maar in een volgend epistel. JANMAAT. dat haar vader hem schonk en de genegenheid, die Hellmuth voor hem opgevat had, was die afkeer steeds toegenomen, waarom zij zich zooveel mogelijk van hem terugtrok. Zoo deed zij ook nu. Hellmuth, die juist terug kwam, riep hun toe, dat het «hemelsch" was in den tuin en dat ze naar beneden moesten komen Floren tin bood haar den arm, maar zij bedankte. Het was haar te koel, zeide zij, maar de baron moest zich vooral niet door haar laten weérhouden. Daarop maakte zij eene lichte buiging en ging, terwijl Floren tin Hellmuth's uitnoodiging gehoor gaf, dieper de veranda in. Een oogenblik bleef ze bij het rustbed harer moeder staan. Deze lag kalm met eene hand over de oogen, en scheen te slapen. Met zachte treden ging Gabriëlle voort en begaf zich naar hare kamer. Ook zij had meer dan anders behoefte om alleen te zijn. Maar mevrouw von Ullow sliep nietzij schreide en eensklaps trof een half onderdrukte snik het ooi- van haar echtgenoot. Marie, wat scheelt u?" riep hij half vragend, half verwijtend, terwijl hij opstond. Zij richtte zich eveneens op en droogde de oogen, maar toen hij op haar toetrad, brak ze opnieuw in tranen uit. Hij legde den arm om haar schouder, geleidde haar naar de sofa in het salon en zette zich naast haar neder. Wees verstandig, alsjeblieftzeide bij met moeie lijk onderdrukt ongeduld. «Gij weet, dat ik het niet verdragen kan u te zien schreien. Zeg mij eenvoudig, wat ge wilt of niet wilt. Is het het reisplan, waar over ik gesproken heb, dat u zoo ongelukkig maakt Zij knikte. «Bedenk, dat het voor uw eigen bestwil is, Marie 1" zeide Ullow. »We hebben het de laatste twee jaren gezien, hoe nadeelig onze strenge winters voor u zijn." «Hier niet zijn, is nog erger" antwoordde ze Het bezoek onzer Koninginnen te Berlijn. Aan de berichten hieromtrent in de N. Rott. Ct. ontleenen wij nog het volgende Terwijl de Dinsdag gehouden groote wapenschou wing op het Tempelhoferveld slechts de gewone voorjaarsparade was, werd Woenslag te Potsdam eene kleinere parade, bepaaldelijk ter eere van de Nederiandscke Koninginnen, gegeven. Deze bood een wonderschoon schouwspel aan, niet alleen voor den militairen toeschouwer, maar ook voor de kleine Koningin. Eene in bijzonderheden tredende beschrijving van het bekende schouwspel der militaire parade behoef ik niet te geven. Maar een aardig tafereel is in mijne herinnering blijven hangen. Terwijl de reus- vooral in dat vreeselijke Montreux, waar mijn ellende begonnen is Neen, val mij niet in de rede, laat mij eindelijk eens uitspreken, wat mij al zoo lang pijnigt" ging zij smeekend voort. «Sedert ik in Montreux ben geweest, zijt ge zoo geheel anders gewordenge neemt mij niet meer in uw vertrouwen en behandelt mij als een kind. Wanneer ik brood vraag geeft ge mij suikergoed of ook wel steenen." Marieriep hij verwijtend. «Hoe was het daar straks?" vroeg zij. «Inplaats van mij te antwoorden, hebt ge mij ontweken en omdat ik niet ophield, dreigt ge mij nu met deze reis." «Ik u dreigen?" zeide Ullow. «"Wees maar kalm, ik zal er niet meer over spreken." «Ik dank u!" riep ze, het hoofd tegen zijn schou der leggend. «Maar wees dan ook weör geheel als vroeger! Vertel mij alles wat u drukt. Het helpt niet of ge hei al ontkent, uw gelaat, uw toon, uw geheele persoon bewijzen, dat niet alles is, zooals het wezen moet. Maar wie weet, of ik het mij misschien niet erger voorstel dan noodig is. Wellicht doet ge dit zelf ook wel." Ullow zag in, dat het raadzaam was, een weinig toe te geven. «Dat is het juist, wat mij belet heeft uwe vragen te beantwoorden" zeide hij. «Met iets feitelijks raken we gawwer verzoend dan met wat wij vermoeden. In dien toestand verkeer ik nuik vrees bij den hertog in ongenade te zullen vallen". «Gij in ongenade!" riep mevrouw von Ullow, terwijl ze opstond. «Béste Kurt, hoe kunt ge u zoo onnoodig kwellen De hertog weet, dat nie- mand hem trouwer is dan gij en dat niemand hem belangeloozer dient. En hij niet alleen. Indien ge gehoord hadt hoe de hertogin over u sprak, toen- ik laatst aan den cour ter eere van haar verjaar dag deelnam! De hand en het oog van haar ga-

Krantenbank Zeeland

Goessche Courant | 1892 | | pagina 1