1892 N#. W.
Zaterdag 4 .Juni.
79ste jaargang.
FEUILLETON.
Een Vorstenzoon.
GOESCH
De uitgave dezer Courant geschiedt Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond,
uitgezonderd op feestdagen.
Prijs per kwartaal, zoo binnen als buiten Goes, 1,75.
Afzonderlijke nommers 5 cent; met bijblad 10 cent.
Behalve aan ons Bureau worden Abonnementen en Advertentiën voor dit blad
aangenomen bij de heeren Nijgii Van Ditmar te Botterdam en verder
bij alle Boekverkoopers en Brievengaarders.
Inzending van advertentie» vóór 3 uren op den dag der uitgave.
COURANT.
De prijs der gewone advertentiën is van 15 regels 50 cent, elke regel meer 10 ets.
Bij directe opgaaf van driemaal plaatsing derzelfde advertentie wordt de prijs
slechts tweemaal berekend.
Geboorte-, huwelijks- en doodberichten en de daarop betrekking hebbende
dankbetuigingen worden van 18 regels a 1,berekend.
Dienstaanbiedingen, niet meer dan 4 regels beslaande en contant betaald, 20 ct..
Aanvragen om en vermelding van liefdegaven 5 cent per regel.
Uithoofde van het Pinksterfeest
zal Maandag a. s. geen nommer van dit
blad verschijnen.
GOBS, 3 Juni 1892.
In de Woensdag gehouden openbare vergadering
van den Raad van State, afdeeling voor de geschil
len van bestuur, werd o. a. behandeld
Het beroep van M. Meeuwse, loteling voor
de lichting der nationale militie van dit jaar uit
de gemeente Goes, tegen het besluit van Ged. Staten
van Zeeland, waarbij zijne aanwijzing tot den dienst
is gehandhaafd, op grond dat de broeder, op wiens
dienst appellant zijne reden van vrijstelling grondde,
slechts als nummerverwisselaar heeft gediend. De
Commissaris der Koningin adviseert tot handhaving
van het bestreden besluit.
Kolijnsplaat. De uitslag der verkiezing
voor een lid van den gemeenteraad, ge
houden den 1 Juni 11., is als volgtde heer M.
Nöordijke verkreeg 44, de heer P. C. W. Swemer
37, de heer H. De Bruin 7 en de heer J. Potappel
3 stemmen, terwijl nog een drietal personen 2 of 1
stem hadden. Van de 97 ingeleverde biljetten waren
2 van onwaarde, zoodat niemand de volstrekte meer
derheid heeft verkregen. Woensdag 15 Juni a. s. zal
eene herstemming plaats hebben tusschen de eerst
genoemde twee heeren.
De heer dr. J. H. J. S c h r e i n e m a c h e r
lid van de Tweede Kamer voor het kiesdistrict
Maastricht, is op 72jarigen leeftijd overleden.
Bij de gehouden nieuwe vrije Staten-verkiezing
in het district Delft zijn 1826 geldige stemmen uit
gebracht, waarvan 931 op den heer V e r m a e s (lib.),
673 op den heer Von Fisenne (r.-k.) en 218 op den
heer Tukker (antir.), zoodat de liberale candidaat
gekozen is.
Vóór eenigen tijd besloot de te Heerenveen
gevestigde afdeeling van Patrimonium" eene poging
aan te wenden ter bevordering van de Zondags
rust der postbeambten. 560 ingezetenen
hebben verklaard op Zondag geen brieven of andere
stukken te willen ontvangen.
Volgens De Avondpost wordt aan bet departe-
.ment van Waterstaat een nieuwe afdeeling:
«Arbeid" opgericht, aan het hoofd waarvan zal
staan een Leidsch advocaat, met den titel van
referendaris.
Haar wij vernemen, heeft de Noordbrab.-
Duitsche spoorweg-maatschappij bij het bestuur van
de Vereeniging voor Duitsche spoorwegen een voor
stel ingediend, ten einde in de aanstaande vergade-
6)
Uit het Duitsch.
Baron Florentin en Hellmuth kwamen in druk
gesprek van den anderen kant naar de veranda toe,
de jonge man overtuigd, dat de baron de wedding
schap verloren had en Florentin zoo ijverig bezig
daaromtrent zijn twijfel uit te spreken alsof deze
zaak voor hem van het hoogste gewicht was.
Komediantzeide de kamerheer tot zichzelf, den
baron aanziende en voor het eerst kwam de vraag
bij hem op of deze man, die zijne gedachten zoo
meesterlijk wist te verbergen, ook met hem mis
schien valsch spel speelde. Doch op hetzelfde oogen-
blik maakte hij zichzelf een verwijt van dien twijfel,
toen hij zich de diensten herinnerde, die Florentin
hem bewezen had en hij trachtte deel te nemen aan
het gesprek, waarin Hellmuth beproefde ook George
te betrekken.
Maar tevergeefs. Noch de vader noch de vriend
hadden lust naar de mededeelingen van den jongen
sportsman te luisteren. De kamerheer nam de komst
van de avondpost tot voorwendsel om bij de lamp
in de tuinkamer te gaan zitten en George verwij
derde zich eveneens spoedig van de beide andere
heeren.
Maar met mevrouw von Ullow wilde het gesprek
ook niet meer vlotten.- Zij was zeer karig met hare
woorden en scheen vermoeid of verstrooid te zijn.
Walldorf nam dan ook weldra afscheidHellmuth's
uitnoodiging om over een half uurtje met hem en
den baron naar de stad te rijden sloeg hij af; hij
wilde alleen zijn.
Mevrouw von Ullow reikte hem de hand, die hij
eerbiedig kusto.
ring te behandelen, om Nederland op te nemen in
de middel-europeesche zóne, in plaats van iu de
Green wich-zóne. (Tijd).
Te Amsterdam werd op de Dinsdag gehouden
jaarvergadering van de Vereeniging ter bevordering
van de Nederl. visscherij een voorstel I e r s e k e
betrekkelijk de witte ton tegen de tonneplaat in de
Ooster-Schelde, ingetrokken.
De Tentoonstelling te Scheveningen.
(Van onzen eigen correspondent.)
's-Gravenhage, 1 Juni 1892.
„I* e o p e n i n g."
Wanneer ik u zeg, belangstellende lezeressen en
lezers van de Goesche Courant, dat uw bescheiden
bijzondere verslaggever, die zich verbergt achter zijn j
typig Hollandschen naam Janmaat, hij de opening
van de Scheveningsche Internationale Sport-, Vis
scherij- en Paardententoonstelling een koningsplaats
had, dan is dat om hulde to brengen aan die heeren
van de pers, die hem terstond broederlijk ter zijde
stonden om hem dwars over hinderpalen en moeie-
lijkheden op het doornig pad des reporters, te bren
gen, waar hij, u ter wille, zoo gaarne zijn wou.
Ze was zeer net en zeer in den vorm, die opening,
en een contrast met al het gehamer en geklop van
de haar voorafgaande dagen. Keurig in den vorm
en keurig van aanwezigen spelt zij aan de geheele
onderneming een resultaat, dat alleen een cachet
van smaak en beschaving daaraan kan verzekeren.
Och, wat was het er den voorgaanden avond al
leraardigst voor hem of haar, die in alle kalmte, dank
zij een verkwikkende zeekoelte, dat gedraaf en ge
sjouw kon aanschouwen. Welk een bedrijvigheid en
wat al arbeid, om nog al die kleinigheden te ver
richten, die allernoodzakelijkst waren, om het groote
doel te bereiken, ea in strijd met de meeste barer
zusteren deze tentoonstelling op tijd te kunnen ope
nen en vooral dus Sport niet met de nachtschuit
te laten komen.
Hier, kisten en balen met wagenvrachten, machines
en stapels van tonnen en vaten in massa, da&r
een groep werklui, druk aan den arbeid om een
viermaal levensgroots faam, of een versiering van
netten en emblemen te plaatsen. Vlak bij een gansche
bende dienstverrichtingmannen met een reuzenrol
om den weg te verharden, ginder de brandslangen
aan het werk om een kunstmatig regentje tegen het
stof te verwekken.
En dan de administratiegelukkig hij, die daar
kan voortgeholpen worden, ten spijt van zijn wach
tende lotgenooten.
En toch wapperden te 1 uur heden de vlaggen
van hun trotsch opstekende stangen, toch was
de keur der residentiebewoners, Messieurs en habits
ou en uni/ormes, les dames en toilette de villeaan-
«Vóor uw vertrek komt ge nog wel eens naar
buiten, nietwaar?" vroeg ze koel beleefd. »Vergeet
bet niet, ik reken er op".
Walldorf boogna hetgeen Gabriëlle hem gezegd
had over de gezindheid harer moeder te zijnen oj)-
zichte, deed dit afscheid hem pijnlijk aan.
Gabriëlle scheen dit eveneens te gevoelen. «Tot
wederzienszeide zij met gedempte stem, terwijl
ze hem krachtig de hand drukte, en na eene stomme
buiging tegen den kamerheer en een des te woorden
rijker afscheid van baron Florentin, die de hoop
uitsprak hem binnenkort nog eens te zullen ont
moeten, ging hij, door Hellmuth tot aan het tuin
hek vergezeld, naar de stad.
Florentin trad op Gabriëlle toe, die de beide
mannen nakeek.
«Een charmant jongmensch, die mijnheer van
Walldorf" zeide hij.
«Charmant dat juist niet!" riep het jonge
meisje.
«O, ik dacht, dat gij het ook vondt, freule; ik
dacht, dat het u aangenaam waszeide de baron
schijnbaar onschuldig, maar Gabriëlle bemerkte wel,
dat hij haar wilde uithooren. Hare neiging verloo
chenen kon en wilde zij niet, en die tegenover de
zen man te bekennen scheen haar bijna heiligschen
nis toe. Daarom antwoordde ze met zekere heftigheid
«Begrijp mij niet verkeerd; wie mijnheer Von Wall
dorf kent, moet hem hoogachten, maar zijn gelaats
trekken zijn te ernstig, zijn persoonlijkheid is zoo
geheel anders dan bij anderen, dat men hem moeielijk
in den gewonen zin van het woord beminnelijk of
charmant kan noemen."
«Dat kan wel waar zijn, freule, maar les amis de
mes amis sont mes amisantwoordde de baron op
zijn goedigsten toon. Waardoor kwam het, dat Ga
briëlle hem nog meer wantrouwde dan vroeger
Van het eerste oogenblik af had zo een afkeer
van hem gehad en niettcgenst lande het vertrouwen,
wezig aan den ingang van het gebouw, dat uit
wendig gereed was, althans op het oog.
Toch stonden daar al de genoodigden van het
Comité, en op den achtergrond de' stafmuziek van
het regiment grenadiers en jagers, gereed om het
geliefd Wilhelmus te blazen en het volkslied, zoodra
de vertegenwoordiger van Hare Majesteit de Ko
ningin-Regentes, de generaal Verspeyck, zou zijn
aangekomen om de opening te doen plaats hebben.
Niet lang na éen uur kwam de traditioneele gala
koets met rood en goud, en met den gesteekten
voerman aanrollen, en eene aandachtige stilte maakte
plaats voor. de gezellige, roezige drukte, aan elke
talrijke bijeenkomst eigen.
En toen, onder den indruk van héél véél goud
en kéel veel zwart, met wat schitterende kleur hier
en daar doormengd, en met frissche plekjes mooi
toilet er tusschen, werd de aandacht getrokken door
een klein en niet zeer aantrekkelijk gestoelte, waar
de Voorzitter begon zijn welkomstrede te houden,
van welke ik u niet de meer gewone passages wil
weergeven, maar waarin toch genoeg was, waarop
niet te vergeefs de aandacht werd gevestigd.
Want terwijl mr. W. O. T. Van Oudheusden van
Achttienhoven zich tot tolk maakte van hen, die een
welkomstwoord wenschten toe te roepen aan Hr. Majs.
vertegenwoordiger, aan Ministers en gezanten, eere
comités, ambtenaren en officieren aller rangen, ten-
toonstellers en aan de dames, die spreker te laat
wenschte vooraf genoemd te hebben, waren er in
het korte stuk geschiedenis, dat daarop volgde,
momenten van aanbelang. De gelukkige samen men
ging van twee stroomingenbloei der badplaats en
der nijverheid en sympathie voor sport heette de
oorzaak van het ontstaan, de groote bereidwillig
heid van alle zijden en de gewaardeerde medewerking
van onze Vorstin en hare bewindslieden, werden de
waarborgen genoemd voor bet welslagen van de
onderneming.
Dat en de mededeeling dat het kapitaal zoo
spoedig bijeen was, moeten wij als zeer verblijdende
berichten beschouwen, en noch sprekers fierheid
daarop, noch zijne hulde aan allen, wier naam,
positie en energie het comité steunden, waren dan
ook louter phrasen.
Inzenders van elke categorie, bouwmeesters en
werklieden werden daarna herdacht en ook hier
kwam een gelukkige gedachte op den voorgrond
een hulde aan den Nederlandschen werkman in het
algemeen, die toont wat hij kan, overal waar kapi
taal en energie van ondernemende luyden hem daar
toe in staat stellen.
Ook aan de pers werd eene hulde niet onthouden,
voor haren reeds nu gebleken steunwerkelijk in
deze openingsrede is niets vergeten wat reden van
zeggen had, en de hoffelijkheid had daarin eene zeer
Zelfs de
Sportfeest niet.
geestelijke dracht ontbrak aan dit
ruime plaatsom haar te voltooien werden de
buiteplandsche gezanten en eere-comité-leden in de
Fransche taal aangesproken.
Te vaak nog wordt aan dien welwillenden gentle-
manliken toon te kort gedaan om het waarlijk
niet hoog te waardeeren, wanneer die voorzit bij
groote ondernemingen en inrichtingen, als die wij
in de laatste jaren te Scheveningen verrijzen zagen.
Krak, krak, knoers, krakde dunne latten, die
ons scheidden van het Sport-dorado met zijn aan
hang, vielen verbrijzeld en gebroken aan onze voeten,
op het woord van Zijne Excellentie, die uit naam
van Hare Majesteit het kamp veld der industrie ge
opend verklaarde.
Wilhelmus van Nassauwenzoo klonken de tonen
van ons geliefd Haagsche corps en blijmoedig volg
den wij in vollen vrede den Generaal, met hier wat
zwaardgekletter en ginds het geruisch van veel zijde
en overal het gezellig gegons van opgewekte stem
men en kout.
Voorwaarts ging het met onverdroten ijver, langs
zalen en nevenzalen, vak aan vak voorbij, lan^s
étalages van nijverheid en kunst, er bij behoorend
of met zachten drang er bij gehaaldnu eens langs
ijs-idyllen, dan langs berg-visioenen, telkens ontvan
gen door muziek en altijd met den Generaal aan
het hoofd, begeleid, onvermoeid, door den voorzitter
en de comitéleden.
Maar ook in den chaos van het geziene en het
ongeziene zal ik trachten den weg te vinden voor
u, lezers met den advertentierijken en verklaring-
ar men Catalogus in de hand, al kost die ook de
kapitale som van een geheelen florijn, en al geeft
een goed stel oogen meer licht bij zooveel schoone
uitstallingen, dan een dozijn van zulke nummer-
lijsten.
Lezer, wij zullen samen van al die begeerlijkheden
genieten maar in een volgend epistel.
JANMAAT.
dat haar vader hem schonk en de genegenheid, die
Hellmuth voor hem opgevat had, was die afkeer
steeds toegenomen, waarom zij zich zooveel mogelijk
van hem terugtrok.
Zoo deed zij ook nu. Hellmuth, die juist terug
kwam, riep hun toe, dat het «hemelsch" was in den
tuin en dat ze naar beneden moesten komen Floren
tin bood haar den arm, maar zij bedankte. Het was
haar te koel, zeide zij, maar de baron moest zich
vooral niet door haar laten weérhouden. Daarop
maakte zij eene lichte buiging en ging, terwijl Floren
tin Hellmuth's uitnoodiging gehoor gaf, dieper de
veranda in.
Een oogenblik bleef ze bij het rustbed harer
moeder staan. Deze lag kalm met eene hand over
de oogen, en scheen te slapen. Met zachte treden
ging Gabriëlle voort en begaf zich naar hare kamer.
Ook zij had meer dan anders behoefte om alleen te
zijn. Maar mevrouw von Ullow sliep nietzij schreide
en eensklaps trof een half onderdrukte snik het ooi-
van haar echtgenoot.
Marie, wat scheelt u?" riep hij half vragend,
half verwijtend, terwijl hij opstond. Zij richtte zich
eveneens op en droogde de oogen, maar toen hij op
haar toetrad, brak ze opnieuw in tranen uit.
Hij legde den arm om haar schouder, geleidde
haar naar de sofa in het salon en zette zich naast
haar neder.
Wees verstandig, alsjeblieftzeide bij met moeie
lijk onderdrukt ongeduld. «Gij weet, dat ik het niet
verdragen kan u te zien schreien. Zeg mij eenvoudig,
wat ge wilt of niet wilt. Is het het reisplan, waar
over ik gesproken heb, dat u zoo ongelukkig maakt
Zij knikte.
«Bedenk, dat het voor uw eigen bestwil is,
Marie 1" zeide Ullow. »We hebben het de laatste
twee jaren gezien, hoe nadeelig onze strenge winters
voor u zijn."
«Hier niet zijn, is nog erger" antwoordde ze
Het bezoek onzer Koninginnen
te Berlijn.
Aan de berichten hieromtrent in de N. Rott. Ct.
ontleenen wij nog het volgende
Terwijl de Dinsdag gehouden groote wapenschou
wing op het Tempelhoferveld slechts de gewone
voorjaarsparade was, werd Woenslag te Potsdam
eene kleinere parade, bepaaldelijk ter eere van de
Nederiandscke Koninginnen, gegeven. Deze bood een
wonderschoon schouwspel aan, niet alleen voor den
militairen toeschouwer, maar ook voor de kleine
Koningin.
Eene in bijzonderheden tredende beschrijving van
het bekende schouwspel der militaire parade behoef
ik niet te geven. Maar een aardig tafereel is in
mijne herinnering blijven hangen. Terwijl de reus-
vooral in dat vreeselijke Montreux, waar mijn
ellende begonnen is Neen, val mij niet in de
rede, laat mij eindelijk eens uitspreken, wat mij al
zoo lang pijnigt" ging zij smeekend voort. «Sedert
ik in Montreux ben geweest, zijt ge zoo geheel
anders gewordenge neemt mij niet meer in uw
vertrouwen en behandelt mij als een kind. Wanneer
ik brood vraag geeft ge mij suikergoed of ook wel
steenen."
Marieriep hij verwijtend.
«Hoe was het daar straks?" vroeg zij. «Inplaats
van mij te antwoorden, hebt ge mij ontweken en
omdat ik niet ophield, dreigt ge mij nu met deze
reis."
«Ik u dreigen?" zeide Ullow. «"Wees maar kalm,
ik zal er niet meer over spreken."
«Ik dank u!" riep ze, het hoofd tegen zijn schou
der leggend. «Maar wees dan ook weör geheel als
vroeger! Vertel mij alles wat u drukt. Het helpt
niet of ge hei al ontkent, uw gelaat, uw toon, uw
geheele persoon bewijzen, dat niet alles is, zooals
het wezen moet. Maar wie weet, of ik het mij
misschien niet erger voorstel dan noodig is. Wellicht
doet ge dit zelf ook wel."
Ullow zag in, dat het raadzaam was, een weinig
toe te geven.
«Dat is het juist, wat mij belet heeft uwe vragen
te beantwoorden" zeide hij. «Met iets feitelijks raken
we gawwer verzoend dan met wat wij vermoeden.
In dien toestand verkeer ik nuik vrees bij den
hertog in ongenade te zullen vallen".
«Gij in ongenade!" riep mevrouw von Ullow,
terwijl ze opstond. «Béste Kurt, hoe kunt ge u
zoo onnoodig kwellen De hertog weet, dat nie-
mand hem trouwer is dan gij en dat niemand hem
belangeloozer dient. En hij niet alleen. Indien ge
gehoord hadt hoe de hertogin over u sprak, toen-
ik laatst aan den cour ter eere van haar verjaar
dag deelnam! De hand en het oog van haar ga-